Langs de noordwestelijke kant van Halle, vanaf de August Demaeghtlaan,vertrektde oude weg naar Lennik, in de volksmond de Neu Boen (Nieuwe Baan) genaamd. Na een paar honderd meter kunnen twee richtingen naar Lennik worden ingeslagen: ofwel over het gehucht Breedhout, ofwel langs het Mechelsgat over Oudenaken en Gaasbeek. Halverwege de 19de eeuw werden beide banen met een hard wegdek uitgerust. Het eerste gedeelte, tot aan het Don Boscoinstituut, werd officieel omgedoopt in de
30. 1.CYPRIAANVERHAVERTSTRAAT (ill. 30.1)
-------------------------------------------------
Betrokkene (Kester 1877 Ukkel 1946) kwam als tienjarige wees terecht in Halle waar hij als bakker-patissier opgroeide. Als autodidact bracht hij het tot politieagent in Brussel en tot graag gelezen kroniekschrijver bij Het Laatste Nieuw, De Zweep en Uilenspiegel (Brussels nieuws en volksleven). Hij hield er ook het boekenwinkeltje t Spaeverke (le petit cracheur) open en publiceerde zijn boeken in eigen beheer.
Zijn werken Brusselse Typen (1923), Zij die gingen en zij die blijven (1924), Brusselse Kermis Mieke en Janneken, In onze goedige stede (1928), Van Ketjes en Kiekefretters, Uit Brussels verleden en heden (1937), Verwoeste Gewesten (1939: over de Noord-Zuidverbinding) maakten van hem de geestelijke vader van Brusselse typen, zoals: Jan de Leuveneer, Luppe Kassuul, Zot Lowieke, Jan Moustache, Baronske, ...
Hij was ook oud-strijder 1914-1918 en eindigde zijn loopbaan als beambte bij een ministerie.
Bij zijn overlijden liet hij zijn persoonlijke bibliotheek na aan de stad Halle en een legaat aan zijn geboorteplaats Kester en een aan de stad Antwerpen. De verteller van het Brusselse volksleven kreeg er een straatnaam voor toegewezen.
Het vroegere station, gebouwd in 1887, dat vóór de aanleg van de H.S.T. werd afgebroken, was zonder enige twijfel het mooiste voorbeeld van neo-Vlaamse renaissance architectuur in Halle. Het heeft zijn invloed gehad op de bouw van talloze burgerwoningen en herenhuizen in dezelfde stijl of een combinatie van eclecticisme en neo-Vlaamse renaissance. Dit was eveneens het geval op de gaffelvormige hoek bijde aanvang van de Cypriaan Verhavertstraat en de links gelegen Ninoofsesteenweg.Het imponerende herenhuis (ill. 30.1.1) van de toenmalige Dr. Devogel domineert er volledig de omgeving. Het wordt op dit ogenblik gebruikt als tandartspraktijk.
Niet minder dan zes straten geven op de Cypriaan Verhavertstraat uit, nl.:
- langs de rechterzijde:1. de Hendrik Consciencestraat;
2. de Deken Michielsstraat;
3. de Astridlaan.
- aan de linkerzijde:4. de Gentil Antheunisstraat;
Als schrijver (°1812 - +1883) was hij de belangrijkste vertegenwoordiger van de romantiek in Vlaanderen en ook de schepper van De Leeuw van Vlaanderen (1839). Hij leerde zijn volk lezen en, blijkens de vele vertalingen, was hij een populair auteur met Europese faam.
Wanneer hij in Halle vertoefde, nam hij zijn intrek in de afspanning Lamme Gisj, alwaar een bronzen gedenkplaat werd onthuld op 18 september 1932. Hij schreef daar zijn boek Eene verwarde zaak.
De Consciencestraat is bij de oudere Hallenaren beter bekend als de Sjomaasjkestraat, omdat ze, tijdens de crisisjaren van vóór de tweede wereldoorlog, werd aangelegd door chômeurs, werklozen.
In nr. 58 woonde van 1927 tot bij zijn overlijden in 1930, Louis Thevenet, een van de markantste schilders uit de stad en de streek. Een herdenkingsbeeld, zijn zelfportret, siert nu de voorgevel (ill. 30.1.1.1).
Aan de overkant, bij nr. 57, tooit sinds 1953 een smeedijzeren beeld van O.L.V. van Halle de toegangsdeur (ill. 30.1.1.2).
Hij werd geboren in Drogenbos (1871) en overleed te Halle in 1931. Hij was Dr. Magister in de godgeleerdheid (K.U.L. 1900), professor aan het Grootseminarie van Mechelen, erekanunnik (1903) en pastoordeken van Halle (1906-1931). Hij was de stichter en de promotor van vele organisaties. Zijn borstbeeld met herdenkingsplaat siert nu aan de achterkant van de O.L.V.-basiliek, ter hoogte van het hoogkoor, recht tegenover het Oud-Jezuïetencollege, samen met het standbeeld van Kardinaal Cardijn, het recent aangelegd pleintje.
Halverwege de straat bevindt zich het Centrum Algemeen Welzijnswerk(C.A.W.), Zenne en Zoniën en het Jongeren Informatiepunt (J.I.P.) ophetzelfde adres.
Van bij zijn ontstaan heeft de Streekvereniging Zenne en Zoniën zich ingespannen om het cultuurpatrimonium van de streek te vrijwaren. Onder haar impuls werden waardevolle panden van de slopershamer gered en daarna officieel beschermd.
Sinds 1980 prijkt een beeld van de H. Maagd (Sedes Sapientiae 40 cm) in een driehoekige nis (h. 90 cm, br. 75 cm) aangebracht in de zijgevel van het woonhuis met nummer 79 (ill. 30.1.2.1).
Spijts alle nieuwbouw, is, op een dertigtal meter van het straateinde, zowel van de linkerkant als langs de rechterzijde, nog het stukje van de oorspronkelijke Weg-Om bewaard gebleven, dat rechtstreeks toegang verschafte tot de ingang van het vroegere Marias Hof.
De bidweg bewijzering verwijst echter uitsluitend naar rechts, zodat de overkant er godvergeten bijligt. Nochtans een eindje lopen tussen de omheininghagen van de omwonenden brengt de nieuwsgierige pelgrim naar een in het groen verdoken maar verwaarloosde kapel (h. 3,50 m, br. en d. 1,40 m) uit massieve stenen constructie (ill. 30.1.2.2).
Het plaasteren beeld van O.L.V. van Halle (80 cm) vertoeft er nog steeds maar de tekst op de voorzijde Priez pour les fondateurs B.D. is praktisch onleesbaar geworden.
30.1.3ASTRIDLAAN (ill. 30.1.3)
- - - - - - - - - - -
Zoals trouwens de twee vorige straten mondt deze laan op de Jean Jacminlaan uit.
De naam brengt het Belgisch Vorstenhuis in herinnering en meer bepaald koningin Astrid (van Zweden) die, bij auto ongeval, jammerlijk overleed te Küssnacht (Zwitserland) in 1935. Zij was gehuwd met Leopold III, koning der Belgen.
Het eerste gedeelte van de verbindingsweg, tot aan het ronde punt, maakt, met vier kapellen, deel uit van O.L.V. Weg-Om.
a)De kapel van Hannecart (ill. 30.1.3.1)
..
Ze is gelegen aan het begin van de laan en is op één na de grootste kapel van de Weg-Om. Oorspronkelijk stond ze recht vóór de ingangspoort van het buitengoed Les Tourelles (de daktorentjes) van de heer Hannecart, in 1838, burgemeester van Halle. Daarna kwam de eigendom in handen van burgemeester Blondeau die er een park liet aanleggen met zeldzame boomsoorten. Hij liet gelijktijdig de kapel verplaatsen naar haar huidige standplaats.
Boven de ingangspoort stond vermeld Marie Immaculée MDCCCXXXVIII. Zij werd dus opgericht in 1838 en toegewijd aan de Onbevlekte Ontvangenis van Maria, een dogma dat pas in 1854 zou geproclameerd worden.
Hannecart zou de bidkapel gebouwd hebben omwille van de geboorte van een zoon. Volgens andere bronnen, omdat de aan te leggen spoorweg door Halle niet door zijn eigendommen zou lopen, aangezien het eerste project verworpen werd.
Aan de binnenkant van de kapel, op het voorblad van het altaar (ill. 30.1.3.2), staat de inscriptie: Tota pulchra es, et macula non est in Te (vertaling: Gij zijt gans schoon en geen vlek is in U).
Op de muur links bevindt zich een witmarmeren plaat (ill. 30.1.3.3) met als tekst:
D.O.M. à la mémoire deHyancinthe Théodore Joseph Hannecart, ancien bourgemestre de Hal, né à Soignies le 6 - 8 - 1792.Décédé à Hal le 10 janvier 1861. Il érogea cette chapelle en 1838 en lhonneur de limmaculée Conception de la très St. Vierge Marie. R.I.P.
Op de rechtermuur prijkt een witmarmeren steen waarin gebeiteld staat:
D.O.M. à la mémoire de madame Amélie Elisabeth van der Cammen veuve en premières noces de monsieur J.-B. J. Vanden Elschen et en secondes noces de monsieur H.E.J. Hannecart. Née à Hal le 31 décembre 1794,y décédée le 13 mai 1864. R.I.P. «
De kapel werd achtereenvolgens eigendom van de Broeders der Christelijke Scholen, de Paters Assumptionisten, de Salesianen van Don Bosco en van de familie Van Cauwelaert (1988), die ze in 1990 liet restaureren.
b)De kapel van de Zusters Sacramentinen (ill. 30.1.3.4)
Tijdens de bezetting beloofden de Zusters een kapel te bouwen in de omheiningmuur van het klooster langs de Astridlaan, indien ze bewaard bleven van vervolging of ander oorlogsgevaar. Vlak onder de neus van de Duitsers, die het noviciaat van de Broeders der Christelijke Scholen bezetten, boden de Zusters gastvrijheid aan bij verstek ter dood veroordeelden, Joodse families, O.L.V. van Halle heeft hen behoed voor deze en andere gevaren.
De bakstenen kapel die met de buitenwereld in contact staat via een venster in de omheiningmuur (ill. 30.1.3.5) heeft volgende afmetingen: h. 250 cm, br. 80 cm, d. 200 cm. In de kapel troont een zwart houten beeld (h. 100 cm) van O.L.V. van Halle.
c)De kapel van O.L.V. van Lourdes (ill. 30.1.3.6)
.
Bij de aanleg van de Astridlaan werd een in verval geraakte kapel volledig afgebroken en nadien opnieuw opgebouwd (1979) achter de kloostermuur, ter hoogte van het huidige rondpunt.
Bij de kapel (h. 2,15 m, br. 1,15 m, d. 1,22 m) wordt O.L.V. van Lourdes, een veelkleurig plaasteren beeld van 40 cm, aanbeden.
Aan de linkerkant van de oude Weg-Om, achter de hovingen van de
Gaasbeeksesteenweg die er op uitgaven, stond vroeger een prachtige arduinen
kapel (h. 2,50 m; br. 0,80 m; d. 0,70 m) met wapenschild en helm op hetgevelvlak (ill. 30.1.3.7).
Ze werd vóór de aanleg van de Astridlaan hersteld (1979) en overgebracht naar het Halse Mariahof aan de Dekenstraat. Een plaasteren beeld (h. 30 cm) van O.L.V. van Halle met kindje Jezus siert de overwelfde nis.
Aan het rondpunt daalt het traject van de Weg-Om af naar de Deken Michielsstraat langs de
Deze Vlaamse schrijver (1875-1947) woonde en werkte van 1902 tot 1916 in Halle op de August Demaeghtlaan 49, waar een gedenkplaat (ill. 30.1.3.8) aan de woning werd aangebracht. Hij schreef o.a. Een legende van O.L.V. van Halle (1911) en was jarenlang correspondent van het Algemeen Handelsblad (Amsterdam). Hij was in de eerste plaats een schrijver van dorps- en stadsnovellen.
d)De kapel van O.L.V. van Halle (ill. 30.1.3.9)
.
Deze prachtige arduinen kapel (h. 3,50 m, br. 1,20 m, d. 1,85 m), op de vier
hoeken versiert met kolommen, staat nu ingeplant rechts van het
rondpunt. Voorheen stond deze kapel dichter bij de kapel van Hannecart
(ill. 30.1.3.10) maar moest worden verplaatst bij de aanleg van de
Astridlaan in 1980.
Bovenaan staat vermeld Anno 1890, terwijl binnen de volgende tekst is aangebracht: Dankbaarheid aan O.L.V. van Halle Reconnaissance à Notre Dame de Hal Bruxelles mai 1890. AV.
Het beeld is echter verdwenen en ook het kruis boven op het piramidale dak ontbreekt.
Tussen de Deken Michielsstraat en de Astridlaan bevindt zich het
SACRAMENTINENKLOOSTER (ill. 30.1.3.11)
..
De orde van de Zusters van het Heilig Sacrament, alias de Zusters Sacramentinen, werd gesticht in 1658 (68?) door de dominicaan pater Antoine Le Quieu. Dertig jaar later werd de orde officieel door paus Innocentius XII erkend. Het ging de orde voor de wind en de Zusters stichtten in 1725 een nieuw klooster te Bollène in Zuid-Frankrijk. Hun officiële benaming luidt: « Religieuses Sacramentines de Bernay diocèse dEvreux / France ».
Toen de Franse Revolutie uitbrak moesten de religieuze orden worden ontbonden. Omdat ze in 1793 hun gelofte als religieuzen niet wilden breken, werden enkelen onthoofd en een groot deel sloeg op de vlucht. Na de Franse Omwenteling resulteerde de ontkerstening in heel wat bloedbaden en de scheiding van kerk en staat in 1902 waren genoeg redenen om uit te wijken.
Een aantal Zusters vonden een onderkomen in Halle bij de Zusters van Sint-Vincentius à Paolo op de Brusselsesteenweg, beter bekend als de Wittekappen, het huidige Centrum voor Menswelzijn. Zij deden de belofte voortaan afgezonderd van de wereld te leven.
Tien jaar later, in 1912, konden ze naar hun nieuwbouw (ill. 30.1.3.12)op het Rensveld (ill. 30.1.3.13), gelegen rechts bovenaan de Cypriaan Verhavertstraat, verhuizen.
De tralies in het klooster van de eeuwige aanbidding, waar de sacramentszusters dag en nacht bidden, zijn wel verdwenen aan de deur en in de spreekkamer, maar toch komen ze enkel buiten de kloostermuren als het echt niet anders kan. Vroeger leefden zij van wat de mensen hen brachten en van de opbrengsten van de eigen boerderij. Duizenden hosties bakken (ill. 30.1.3.14) voor de hele dekenij Halle en een flink stuk er buiten is hun belangrijkste bron van inkomsten. In het winkeltje van het klooster worden ook kunstvoorwerpen verkocht. Vooral schilderijen (ill. 30.1.3.15) en zelf uitgesneden kaarsen of kaarsen met gedroogde veldbloemen uit de tuin zijn gegeerd.
Wie mooi weer wenst voor een huwelijk of een andere plechtigheid brengt alvast, volgens het Halse volksgeloof, eieren naar de Zusters Sacramentinen.
Het kloostercomplex is het enige in België van de orde van de slotzusters van het H. Sacrament. Architect Sencie bouwde het klooster voor dertig zusters in 1911. In 1935 werd het uitgebreid met een retraitehuis, een gastenverblijf en een kapel (ill. 30.1.3.16).
Een prachtig heilig Hartbeeld (h. 1,20 m) in Franse steen (ill. 30.1.3.17) siert nog steeds de voortuin van het klooster. Oorspronkelijk hadden de Zusters, in hun achtertuin, een kleine grot van Lourdes opgericht (ill. 30.1.3.18. Deze werd gewijd op 24 oktober 1935 door Z. Em. Kardinaal van Roey, bij gelegenheid van de kapelwijding. Dank zij een ruime gift van een weldoenster konden zij in 1942 een grotere grot (ill. 30.1.3.19) laten bouwen in hun tuin naast het klooster. Deze is, sinds het afbreken van een deel van de omheining, goed zichtbaar geworden van op de straat.
Voor de tien overblijvende zusters was het onderhouden van het enorme grote klooster een onmogelijke taak geworden, zodat de verkoop zich opdrong. Zij beslotenlangs de rechterkant in de tuin een kleiner klooster te bouwen (2000). Op 29 september 2001 kon het in gebruik worden genomen (ill. 30.1.3.20).
Omwille van zijn historische en socio-culturele waarde werd het kloostercomplex met de ommuurde tuin beschermd als monument op 22 november 2001. Andere bestemmingen zoals bibliotheek, administratief of cultureel centrum bleven echter mogelijk.
Projectontwikkelaar N.V. Vermeersch uit Ternat stelde achtereenvolgens voor het klooster om te vormen tot een rustoord met 50 service flats, tot 50 kamers met seminarieruimten voor 300 bezoekers en ten slotte tot een hotel met in de kloostertuin 25 nieuwe woongelegenheden.
Beide partijen kwamen echter niet tot een akkoord.
Na vruchtbare besprekingen met de VZW Wonen en Werken voor personenmet Autisme De Okkernoot uit Vollezele, opgericht door de Hallenaars Pat Hamelrijck en Jan Houthuis, is het tot een erfpachtovereenkomst gekomen voor een periode van 35 jaar.
De kapel valt niet onder de overeenkomst.
De ruime kloostertuin, die binnen de bouwzone ligt, maakt nog het voorwerp uit van een gerechtelijke procedure. Zolang er geen definitief vonnis is geveld, kan De Okkernoot de tuin in bruikleen nemen.
De nood aan huisvesting is zo groot dat reeds in april 2007 een eerste groep van 10 à 12 personen in het klooster moeten worden ondergebracht.
Onder toezicht van bekwame vaklui in renovatietechnieken worden de nodige aanpassingen binnenin uitgevoerd door een veertigtal vrijwilligers tijdens zogenaamde
Bouwkampen. De transformatiewerken werden gestart eind juli 2006.
Tussen de linkerkant van het oude Sacramentinenklooster en de kapel van Hannecartstond, vóór de aanleg van de Astridlaan, een sympathiek cafeetje Het Barieltje (ill. 30.1.3.22).
Hier kwamen de Hallenaren een boterham met plattekaas eten en werden er rond Allerheiligen smakelijk rapen gegeten vanuit de omliggende velden.
Zoals blijkt uit de Carte des environs de Bruxelles / Nivelles (1836), opgesteld door LS Capitaine, hoofdingenieur van de Algemene (land)kaart van de Franse Republiek, bestond er een tolboom om de Gaasbeeksesteenweg, die de grens tussen het hertogdom Brabant en het graafschap Henegouwen vormde waartoe Halle behoorde, aan te doen of te verlaten.
In de zeventiger jaren werd door de Sacramentinen een stuk grond van hun tuin afgestaan aan de Sint-Martinusparochie om er een kleine wijkkerk te bouwen.
In 1981 was de gezellige Emmaüskerk reeds opgericht ten behoeve van de inwoners van de Don Boscowijk, (naar de stichter van de Salesianen), die een buitengewone expansie halverwege de 20ste eeuw kende.
Het is dus geen zelfstandige kerk, maar blijft afhankelijk van de Sint-Martinus-parochie. Ze is laag van steek en weinig opvallend. Enkel de drie klokken vast geklikt in een open ijzeren torengeraamte, samen met drie bewerkte geknotte boomstammen (ill. 30.1.3.23), trekken onwillekeurig de aandacht van de voorbijgangers.
Een tiendelige reeks van brandglasramen met als allegorie Het Gezicht van Gods
Hand, ontworpen door Frieda Pauwels, siert het kerkinterieur (ill. 30.1.3.4).
Links van de kerk, tegen de kloostermuur, hangt een gekruisigde Christus
(ill. 30.1.3.25), die in de volksmond als t Kruiske wordt bestempeld.
30.1.4GENTIL ANTHEUNISSTRAAT
------------------------------------------
Deze straat loopt in t verlengde van de Hendrik Consciencestraat naar de Ninoofsesteenweg toe en daar is een goede rede voor.
Betrokkene(1840-1907) huwde de enige dochter van H. Conscience en bekleedde het ambt van vrederechter o.a. te Halle van 1877 tot 1882. Het was door hem dat Conscience Halle leerde kennen en er vaak verbleef.
Als Vlaamse dichter en componist onderscheidde zijn intimistische gedichten en liederen zich door eenvoud en natuurlijke welluidendheid. Zeer bekend is zijn lied Mijn Vlaanderen heb ik hartelijk lief.
30.1.5Dr. GALLEMAERTSTRAAT (Emile)
-------------------------------------------------
Verbindt eveneens de C. Verhavertstraat met de Ninoofsesteenweg ter hoogtevan de Deken Michielsstraat.
Belanghebbende was een beroemde Halse geneesheer/oogheelkundige/wetenschapsmens (1860-1935). Hij behaalde in 1883 het diploma van dokter in de natuurwetenschappen en in 1886 dat van dokter in de geneeskunde, gespecialiseerd in de weefselleer. Vanaf 1894 was hij diensthoofd van de afdeling oogheelkundein de Polikliniek van Brussel. Hij stichtte de Belgische Vereniging voor Oogheelkunde en bezette vanaf 1906 de leerstoel oogheelkunde in het oud Sint-Janshospitaal te Brussel.
30.1.6GROENINGESTRAAT
---------------------------------
Maakt volledig deel uit van de Weg-Om en sluit aan op de Astridlaan. In de eerste helft van de 20ste eeuw liep hier nog een smalle weg tussen de velden met een zink halverwege en eenmaal op het hoogste punt, een panoramisch zicht op het Halse centrum. Dit werd o.m. vereeuwigd door de Halse schilder Mona Martin (ill. 30.1.3.26).
De benaming herinnert aan de Guldensporenslag. De levendigste, tevens gesublimeerde uitbeelding ervan is te vinden in Hendrik Consciences De Leeuw van Vlaanderen (1838). De vrijheidsstrijd van 11 juli 1302 werd het symbool van de Vlaamse emancipatiestrijd in de verfranste Belgische Staat.
In 1973 werd 11 juli tot de feestdag van de Vlamingen in België uitgeroepen. Het strijdlied De Vlaamse Leeuw werd de officiële hymne van de Vlaamse Gemeenschap en de heraldische Vlaamse Leeuw de officiële vlag.
In juli 1952 werd onder het impuls van het Davidsfonds Halle, de Groeningekapel (ill. 30.1.3.27) gebouwd dicht bij de straathoek aan de Ninoofsesteenweg, in feite schuin tegenover de herberg Lamme Guisj waar H. Conscience altijd vertoefde.
De straatnaam werd gekozen naar aanleiding van de 650ste verjaardag van de Guldensporenviering en de kroning van het plaasteren beeld (35 cm) van O.L.V. van Groeninge.
In oktober 1952, bij een indrukwekkende avondplechtigheid, had de inwijding plaats door Hallenaar en bisschop Monseigneur Jan Cuvelier.
De kapel (h. 3,20 m, br. 2,10 m, d. 1,90 m) is opgetrokken in breuksteen met een glasraam op de zijkanten en met als opschrift op de binnenmuur: O.L.V. van Groeninge-Bid voor Ons. De toegang wordt afgesloten door een mooi, in ijzer gesmeed deurwerk. Het beeld is omringd door twee engelen in keramiek met onderaan een schild met de Vlaamse Leeuw. De tekst luidt als volgt: Hemelse Coninginne helpe me ute deser noot! Onder uw hoede lieve vrouw plaatsen wij deze straat en haar inwoners.
Zonder twijfel is het één van de meest esthetische kapellen van de Weg-Om. Ze werd ontworpen door architect Joris Vanderheyden, bijgestaan door de kunstenaars Colruyt en Van Hoof.
Aan de overkant, aan de hoek, op een opvallende hoge paal, hing een ijzeren kruisbeeld (50 cm) op een houten achtergrond (h. 85 cm, br. 30 cm) dat de bedevaarders de richting van de Weg-Om aanwees (ill. 30.1.3.28). Ingevolge een nieuwbouw op de hoek werd het kruisbeeld, met ingekorte paal, een huisbreedte naar rechts verplaatst en staat nu pal tegenover de Groeningekapel.
Drie inwoners van de straat hielden eraan een O.L.V.-beeld een geprivilegieerd plaatsje op hun nieuwbouw te bezorgen:
a) nr. 1: sinds 1960, op de rechtse zijgevel, een veelkleurig beeld van O.L.V.
van Groeninge (16 cm) in een driehoekige nis (h. 60 cm, br. 34 cm)
(ill. 30.1.3.29);
b) nr. 8: sinds 1965, een zwart beeldje van O.L.V. van Halle (25 cm) in een
kleine hoekige nis (h. 30 cm, br. 14 cm) aan de rand van de voorgevel
en de linkse zijgevel. De woonst behoort toe aan de heer Dirk Pieters,
op dit ogenblik, burgervader van de stad Halle (ill. 30.1.3.30);
c) nr. 12: sinds 1975, op de rechtse zijgevel, een veelkleurig keramiek beeld
van de H. Maria met het kindje Jezus (ill. 30.1.3.31).
30.1.7JUSTUS LIPSIUSSTRAAT
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Zij verbindt de Groeningestraat halverwege met de Dr. Gallemaertstraat en maakt deel uit van de toenmalige verkaveling, zodat ook hier uitsluitend villabouw aan de orde is.
Enkel het hoekhuis nummer 13 bezit een Mariaverering sinds 1983.
Het beeld (26 cm) in gegoten Franse steen bevindt zich in een nis van 48 cm hoog en 18 cm breed (ill. 30.1.3.32).
Justus Lipsius (° Overijse 1547 - +Leuven 1606) was humanist, filoloog en wijsgeer van wereldformaat. Uiteindelijk werd hij professor geschiedenis aan de Calvinistische Universiteit van Leiden maar in 1591 verzoende hij zich met de rooms-katholieke Kerk. Hij werd een jaar later benoemd tot professor geschiedenis en Latijn aan de Katholieke Universiteit te Leuven. Hij vervulde ook de functie van historiograaf van Filips II. Hij schreef tevens het belangrijke dichtwerk Diva Virgo Hallensis (1604) over Onze-Lieve-Vrouw van Halle.
Een gedenkplaat met borstbeeld siert de O.L.V.-kapel in de basiliek van Halle en is aangevuld met een gedicht waarin Justus zijn pen opdraagt aan de Zwarte Madonna.
30. 2.GAASBEEKSESTEENWEG (ill. 30.2)
--------------------------------------
Deze verkeersweg vertrekt aan de kapel van Hannecart (ill. 30.2.1) over t Mechelsgat naarGaasbeek en Lennik toe. Voorheen ook wel eens de Vlezembeeksesteenweg genoemd. De Gaasbeeksesteenweg vormde vroeger de grens tussen het graafschap Henegouwen (Halle) en het hertogdom Brabant , in casu de gemeente Sint-Pieters-Leeuw (ill. 30.2.2). Vanaf de grens met Sint-Pieters-Leeuw draagt de rechterzijde nog steeds de benaming Brabantsebaan.
Op het gerechtelijk plan van Breedhout in het begin van de 18de eeuw is ook de benaming Boxtrodeweg (Brabant) als scheidingsweg terug te vinden ter hoogte van het kasteel van Budingen.
Een honderdtal meter voorbij het begin van de Gaasbeeksesteenweg ligt het bedrijf van de (graf)steenkapper Colson-Lerinckx met daarnaast, sinds 2001, het eerste hypermodern rouwcentrum (nr. 52) opgericht door Vansintjan (ill. 30.2.3) en uitgevoerd door het architecten- en ingenieursbureau A & I.
Hier worden alle diensten die bij een begrafenis komen kijken gecentraliseerd in één gebouw, van koelcellen tot koffietafels. Het rouwcentrum kreeg in 2001 de Funeral Awardprijs voor de beste uitvaartonderneming op 75 gegadigden (ill. 30.2.4).
Het bestaat uit drie begroetingsruimten, elk met een wachtzaal en sanitair, een goed ingerichte verzorgingskamer, een koelkamer waar twintig lichamen kunnen opgeborgen worden, een aula voor zestig personen voor een burgerlijk afscheid nemen, zalen voor koffietafels, een toonzaal voor bloemstukken en grafzerken met een aparte plaats voor de lijkkisten. Ten slotte is er in de garage ruimte voor de vier lijkwagens en een eigen car-wash. Anderzijds blijft het familiebedrijf ook nog het funerarium in Lembeek gebruiken, benevens hun winkels in Lembeek en Gooik.
Pal ernaast strekt zich de tweede uitbreiding van het kerkhof van Halle uit (ill. 30.2.5). Het nieuwe gedeelte leunt aan tegen het oudere kerkhof, waarin historische figuren begraven liggen, zoals Servais, (ill. 30.2.6).
In de achterliggende uitbreiding ervan, aan de linkerkant vlak tegen de Hollestraat, staat nog steeds, omzeggens onzichtbaar, gecamoufleerd door groen en klimop, een bunker uit W.O. II (ill. 30.2.7).
Dit eerste gedeelte van de Gaasbeeksesteenweg werd vroeger de Kerkhofstraat genaamd.
De enige aftakking van de Gaasbeeksesteenweg langs de rechterzijde op Halsgrondgebied is de
H O L L E S T R A A T.
- - - - - - - - - - - - - -- - - -
Zij vertrekt achter de linkerkant van het oude kerkhof, loopt voorbij de Jean
Jacqminstraat in de richting van Alsput om zo, langs de grens met Sint-Pieters-Leeuw,
aan te sluiten op de Alsputweg en verder uit te monden op de Halse Brusselsesteenweg.
De driehoek gevormd door de Gaasbeeksesteenweg, de Hollestraat en het grondgebied van Sint-Pieters-Leeuw maakte deel uit van het Vitse Thiende en behoorde rechtens toe aan de Halse jezuïeten. Daarachter lag het Steenbergveld. Dit toponiem is vermoedelijk afkomstig van het vroegere bestaan aldaar van een steengroeve.
Onderweg, op nummer 93, ligt het bekende restaurant Villa Fantasia (ill. 30.2.8) en even verder (nr. 108) het hotel-restaurant-taveerne Alsput (ill. 30.2.9) met feestzalen, seminarieruimten en fietsverhuur.
Rechts van deze afspanning bevindt zich een kapel (h. 2,35 m, br. 1,25 m, d. 0,55 m) tot eer en glorie van de heilige Maria. Het veelkleurige beeld (60 cm) versiert de ingewerkte nis waaronder de volgende tekst staat te lezen: Deze capel behort toe aen het guecht; Hernieuwd 1954. De Alsputse kapel dateert van 1882, maar werd hernieuwd in 1954, ter gelegenheid van het Halse Mariajaar (ill. 30.2.10).
Het eerste gedeelte van de Gaasbeeksesteenweg langs de linkerkant wordt ingenomen door de lange omheiningmuur van het Don Boscoinstituut van de Salesiaanse Gemeenschap. Een heel eind verder, voorbij de rij aaneengesloten woningen, vormt de
