De twee daaropvolgende jaren serveerde Milac de “Lach-Exxml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />press” van Johnny Steggerda.. Deze bonte avond bestond in ’67 uit Animal, een “musical comedian”, fantaisiste Sylvia Van Loo, “showman” Rikky Perl, charme-zanger Victor Winne, parodist Marcel, “teenage-zangeres”Dany, drum solist Benny Permentier, parodist Fakir Patat, chinese act Ye Yin Ti en het vermaarde succes orkest The Beatmixers. Een avond vol afwisseling met “humor, muziek, zang,, sketchen, varieté, pret, spelen enz,.” en met de medewerking van de sigaretten St.Michel en Het Nieuwsblad – Sportwereld.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De opkomst dat jaar was minder, omdat het evenement uitzonderlijk op een zondag plaatshad en samenviel met de Mechelse bloemenstoet.

Mogelijk was dat de reden dat men in ’69 overstapte naar een dansavond.

Op zaterdag 27 september werd een eerste Milac-Bal georganiseerd in zaal St-Cecilia in de Dorpsstraat. Dit met toelating van het gemeentebestuur. Aanvang 20 uur, inkomgeld : 40 frank. De muzikale omlijsting werd verzorgd door “The Lords”.

In 1970 en ‘71 werd  zaal Sint-Cecilia opnieuw afgehuurd en tot  2 uur in de ochtend werd in ’71 gedanst op de muzikale tonen van “The Sunbeats”.

De bonte avond ging ook dat jaar door en werd opnieuw verzorgd door het gezelschap van Steggerda. “Mini-Maxi” heette zijn nieuwste show die werd voorafgegaan door

een inleiding van een legeraalmoezenier en een publiekspel van de sigaretten St-Michel.

De reuzentombola met ruime prijzentafel kende een enorm succes.
De sponsors werden in de periodiek uitvoerig  bedankt : Nuytkens (’t Hoekske), Van Hoof (garage), Schoeters (bakker), Piessens (schoenhandel), Feremans (pantoffels), Huyghe (textiel), coiffeuse Paula, Hellemans (bakker), Huybrechts (voedingswaren), Croes (beenhouwer), Walschaerts (textiel), café Telstar, ca         fé Duivenlokaal, W. De Prins (beenhouwer), Gobien (kruidenierswaren), Leemans (Centra-winkel), De Laet (café), ’t Stockske, coiffeuse Celine, Van den Eede (kruidenierswaren), Vloeberghen (café), V. Verschuren (café), E. Van Praet (kruidenierswaren), Atlasbieren, A. Lauwers (maalder), Dr. Van Medegael, De Mayer (Hombeek), Piessens L. (Mechelen), De Monte (Mechelen), Standaard (Brussel en Mechelen), Fort (Itegem), Huyghebaert (Mechelen), Tonny (coiffeur Battel), Kerremans (Heffen), Huyghe M. (Heffen), Candico (Antwerpen) en coiffeuse Vivianne.

In 1972 werd de openingstoespraak gedaan door legeraalmoezenier George Herregods.

Dat jaar werd ter gelegenheid van de “Camouflageweek” een beroep gedaan op het gezelschap “De Klaverkens” dat voor een genoeglijke avond zorgde.

Omdat de opkomst beter kon opteerde het bestuur het jaar nadien opnieuw voor Johnny Steggerda en zijn Festival-Show. Met de Toka’s “Chinese fantasie”, zangeres Ingrid en Little John, de jongste jongleur van België had die voor nieuw bloed gezorgd.

In ’74 besloot men het opnieuw over een andere boeg te gooien en op 11 mei bracht de Mechelse toneelkring “Jong maar Moedig”  “Het gezang van de Lusitaanse Bullebak”, een politiek geëngageerd stuk van de Duitse auteur Peter Weiss in een regie van de bekende acteur Ugo Prinsen. 

Om haar verwende en steeds veeleisender publiek voldoende afwisseling te bezorgen nam het bestuur van Milac het Artistenburo “Atlantis” onder de arm en Leest kreeg in ’75 de “Atlantis-Drive-Inn-Show voorgeschotel.

In 1978 stond opnieuw een filmvoorstelling op het programma : “Jesus Christ Superstar” in technocolor.

Aalmoezenier Herregods heette de talrijke aanwezigen welkom en wees er in zijn toespraak op dat Milac-Leest, van Leest blijft. “De mensen van de Milac organisatie van de grootstad Mechelen, hoe goed ze het ook bedoelen, blijven met hun pollen van onze Milac af.”  Ogenschijnlijk wou Mechelen de Leestse afdeling impalmen.

De aalmoezenier onderstreepte ook het belang van degelijke informatie. De legerdienst was sterk ingekort en de verloven veelvuldig. Er bleven vragen rijzen, o.a. over uitstel en ontslagen van legerdienst. Het doorspelen van die informatie was volgens hem de hoofdbekommernis van Milac geworden en de filmvoorstelling moest ertoe bijdragen om de kas in evenwicht te houden.

De Band riep in ’78 alle Leestse miliciens op om deel te nemen aan de Internationale Militaire Lourdesbedevaart die plaatsvond van 24 tot 31 mei.

Kostprijs voor het treinticket 2^de klas en hotelverblijf : 5.000 frank. De soldaten dienden slechts 3 dagen verlof op te nemen, de rest kregen ze toe.

De bedevaart was speciaal opgevat voor jonge mensen en stond in het teken van de vrede en verbroedering tussen soldaten van verschillende legers.

Deze bedevaart zou nog enkele jaren georganiseerd worden.

Eén van de populairste komische acteurs eind jaren ’70 was Louis De Funès.

Het bestuur van Milac aarzelde niet en bracht op 9 februari 1979 “De avonturen van Rabbi Jacob”naar de parochiezaal. Inkom 50 frank.

Schijnbaar met succes want het jaar nadien stond dezelfde acteur geprogrammeerd samen met Bourvil in “De Snul”.

Op 26 februari 1982 werd in de parochiezaal “Monsieur Jo” vertoond, een komische film alweer met De Funès, inkom 50 frank en dat jaar stond ook een “Hypnoseavond” op het programma.  Bij mijn weten het laatste grote evenement van Milac-Leest.

Het werd alsmaar moeilijker om zalen te vullen, de meeste mensen waren mobiel, in ’t bezit van een eigen wagen en haast iedereen had televisie. Bovendien was er de concurrentie van  andere Leestse verenigingen die niet bij de pakken bleven zitten en zelf dansavonden, kwisavonden of toneelvoorstellingen organiseerden.

Volgens Karel Soors was Luc Beterams de laatste voorzitter van de vereniging.
Nadien bestond het bestuur uit een werkgroep, lang optredend onder de leiding van aalmoezenier Herregods.

Na diens vertrek nam Robert Verbruggen de fakkel over maar de animo was eruit en alles verwaterde om uiteindelijk een stille dood te sterven.

Volgens Wilfried Hellemans verscheen “De Band” voor het laatst in december 1987.

Jos Vanlaerhoven uit Battel heeft nog getracht de Bandlezers te strikken voor zijn “Willen is Kunnen” maar zonder succes.

Milac-Leest heeft voor een prachtige nalatenschap gezorgd via het maandblad “De Band”. Niet alleen als spiegel van de manier van leven in het dorp aan de Zenne gedurende heel de bestaansgeschiedenis van het blad, maar ook met de vele onschatbare historische en andere bijdragen.

                 Marcel E. Van Hoof – Blaasveld 2009.

Foto’s affiches eigendom Eddy Apers.