1985 – 12 maart : Ontslag dirigent St.-Cecilia

Na een meningsverschil met het bestuur nam Jan-Piet Leveugle, de dirigent van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia plotseling ontslag. Dit in volle voorbereiding van het palmzondagconcert. In allerijl diende een nieuwe dirigent gevonden om de repetities verder te zetten. Warre De Maeyer was hiervoor de geschikte en bereidwillige persoon.

Hij kreeg de zware taak om in 14 dagen tijd alles in de goede plooi te strijken en  daarin slaagde hij met glans. Na 6 repetities bracht St.-Cecilia een concert van eenzaam hoog niveau dixit Gazet van Antwerpen (2/4/85).

Jan-Piet Leveugle werd geboren te Nossegem in 1943. Op 5-jarige leeftijd leerde hij al muziek bij de fanfare “St.-Cecilia” Nossegem, bij zijn vader die daar dirigent was.

Hij studeerde slagwerk aan de Muziekacademie te Etterbeek en behaalde op 14-jarige leeftijd een eerste prijs notenleer en slagwerk aan het Muziekconservatorium te Brussel.

Van 1957 tot 1970 was hij achtereenvolgens verbonden aan het Nationaal Orkest van België, het Groot Symfonisch Orkest van de BRT en aan de Philharmonie van Antwerpen.

Als leraar slagwerk aan de Muziekacademie te Willebroek, het Conservatorium te            Mechelen en de Kunsthumaniora te Brussel kon hij een groot aantal leerlingen vormen die later hun weg maakten in de Belgische muziekwereld.

In 1969 behaalde hij een eerste prijs kamermuziek onder leiding van Jef Alpaerts.

Hij studeerde nog verder orkestdirectie bij Fernand Telby te Antwerpen en harmonieleer bij Peter Cabus en André Laporte te Brussel.

Vanaf 1970 droeg hij met Midden-Brabant enorm veel bij tot de brassbandbeweging in België.

Met St.-Cecilia Leest won hij het Wereld Muziek Concours te Kerkrade in de derde divisie fanfares (uitmuntendheid) in 1978 en in de tweede divisie fanfares (ere-afdeling) in 1981.

Onder zijn leiding werd de fanfare Belgisch kampioen in de afdeling uitmuntendheid in 1980 en in 1984 in de ere-afdeling.

Erg belangrijke overwinningen werden daarnaast behaald op het Nationaal Tornooi van de Stad Brussel in 1982 en op de Grote Prijs van de Lions Club in  1983.

J.P. Leveugle zou worden opgevolgd door Frans Violet.

De periodiek van de Leestse fanfare ‘Toeters en Trompetten’ (jaargang 5, nummer 2) :

‘De Koning is dood, leve de Koning !’

‘Oude koeien uit de sloot halen’ ligt niet in onze bedoeling met dit artikel toch vatten we ze bij de horens om een hoofdstuk in onze geschiedenis af te sluiten en een nieuw in te leiden.

Jan-Piet Leveugle heeft ontslag genomen als dirigent. Het bestuur had ondertussen reeds besloten niet naar Kerkrade te gaan omdat we nog nergens stonden met de voorbereidingen en er te weinig tijd was om met eigen muzikanten een programma van hoogstaande muziek op wereldniveau klaar te stomen.

Toch willen we een woord van dank richten aan onze gewezen dirigent Jan-Piet Leveugle. Vooral danken we hem voor wat hij ons korps heeft bijgebracht. Onze wegen van muzikale samenwerking zijn weliswaar gescheiden, maar dat neemt niet weg dat we zo maar over al die mooie herinneringen kunnen overstappen.

Al die resultaten en overwinningen die we met hem behaald hebben zijn onvergetelijk. Ze allemaal nog eens op een rij zetten, hoeft niet. Iedereen kent de waarde van ons palmares.

We moeten Jan-Piet Leveugle nogmaals bedanken voor die negen jaar lange samenwerking met muzikanten, bestuursleden en ere-leden. We wensen hem nog veel muzikaal succes toe !

Ondertussen was het al duidelijk dat onze fanfare niet naar de concertwedstrijd te Kerkrade ging. Toch moesten we trachten een concertprogramma op te bouwen om het concert te Steendorp en het jaarlijks palmzondagconcert vol te blazen

Tijdens een spoedvergadering werd er beslist een interim-dirigent te zoeken die samen met hulpdirigent Eduard Da Maeyer deze zware taak tot een goed einde zou brengen.

In de persoon van Frans Violet werd de juiste man gevonden. In een korte tijdspanne hebben ze de programmastukken doorgenomen en aangeleerd.

Dat was een Titanenwerk maar er werd goed en degelijk samengewerkt. Het succes van de beide concerten zegt genoeg.

Na het Palmzondagconcert moest een opvolger gezocht worden voor Jan-Piet Leveugle. Zoals velen het verwachten werd Frans Violet gekozen. Samen met de Warre en het bestuur zou een programma ‘gekroesjteerd’ worden om dit jaar enkele optredens af te werken.

Een hoogtepunt zal zeker en vast het optreden voor de Paus moeten worden op 18 mei op de Grote Markt te Mechelen. Diegene die geïnteresseerd zijn in het nieuwe muziekbeleid van onze fanfare worden die dag beloond voor hun moeite en komst.

De fanfare van Leest zal enkele nieuwe werken spelen en dit volksfeest opluisteren met lichte muziek. Het beloofd wat te worden !

In de agenda vindt u de data’s van de komende repetities en optredens. In een volgende ‘Toeters en Trompetten’ wordt deze lijst aangevuld en bijgeschaafd.

Frans Violet, Eduard De Maeyer en het bestuur verwachten de muzikanten zo voltallig mogelijk op de repetities en optredens, zodat we gezamenlijk een mooi en nieuw concertprogramma kunnen instuderen.

De mensen die ons graag aan het werk zien en horen, zijn altijd welkom op de repetities.

We hopen dat onze jonge muzikanten tijdens de examenperiodes een korte muzikale verpozing komen zoeken tijdens de repetities. De boog moet niet altijd gespannen staan. Zij die geen examens hebben maar het dikwijls moeilijk hebben om op een repetitie aanwezig te zijn, kunnen we enkel de volgende raad meegeven : ‘Waar een wil is, is een weg !’.

In ‘Leest in Feest’ schiep Stan Gobien wat klaarheid i.v.m. het ontslag van de dirigent :

“Ook in 1984 werd beslist in te schrijven voor het Wereld Muziek Concours te Kerkrade, dat zou gehouden worden in ’85. Dit keer zou de fanfare deelnemen in de eerste divisie, de concertafdeling. Het bestuur besliste dat St.-Cecilia Leest zou worden aangevuld met een aantal saxofoonspelers. Er werden plannen gemaakt om een fanfarebewerking van de ‘Beelden  van een Tentoonstelling’ van Moessorgsky – Ravel te spelen, aangevuld met een nieuwe Vlaamse compositie. Omdat de deelnemers in de concertafdeling een vrij uitgebreid programma  moesten brengen werd zelfs gedacht aan een nieuwe creatie voor fanfareorkest met zangstem. In eerste instantie viel de keuze op de Antwerpse zangeres Sofie.

Het is bij plannen gebleven. Er kwam onenigheid over de uitbreiding van de fanfare met saxofoonspelers die niet echt lid van de fanfare zouden worden. Sommige leden bleven fervente aanhangers van het groot koperorkest en stelden alles in het werk om saxofoonspelers te weren. Anderen waren van oordeel dat het WMC-bestuur voor de concertafdeling de fanfare zou declasseren indien er geen saxofoonspelers aan het orkest werden toegevoegd. Toen bekend raakte hoeveel de fanfare moest betalen voor één goede saxofonist werd er zelfs niet meer naar andere gezocht. Van deelname aan het Wereld Muziek Concours 1985 werd afgezien.

Als gevolg van dit alles nam dirigent Jan-Piet Leveugle op 12 maart 1985 ontslag. Met Sint.-Cecilia Leest aan het WMC te Kerkrade deelnemen in de concertafdeling was voor hem nog het enige doel. Nu dat doel er niet meer was, vond de dirigent dat hij met St.-Cecilia Leest had bereikt wat er te bereiken was. Als gevolg van zijn ontslag verlieten ook dit keer een aantal muzikanten de fanfare. Sommigen deden dat direct en anderen na een paar maanden. En weerom moesten maatregelen genomen worden om van een trapje lager te beginnen…

Met het vertrek van Jan-Piet Leveugle als dirigent werd een bijzonder mooie periode afgesloten in de geschiedenis van St.-Cecilia Leest. Spijtig kon deze dirigent net zijn viering van tien jaar Leestse fanfaredirigent niet halen…

Als opvolger werd een jong en talentrijk musicus gekozen, Frans Violet. Op de Ceciliafeesten hd hij tijdens de vorige jaren al eens de hoofdprijs weggekaapt. Nog meer was hij toen al bekend als brassbanddirigent. Het jaar dat Frans Violet dirigent werd van de Leestse fanfare was ook zijn eerste succesjaar met de brassband Willebroek. In 1985 won deze brassband het Blazersfestival te Dronten (Nederland), de wedstrijd op het Wereld Muziek Concours in de 2^de divisie brassbands met 96% en vooral het Belgisch kampioenschap brassbands in de A-afdeling. Het fanfarebestuur had deze dirigent aangetrokken met het rotsvaste geloof dat hij in de komende jaren het muzikaal peil van de fanfare nog hogerop zou brengen en dat hij met St.-Cecilia Leest nog vele muziekwedstrijden zou winnen.

De Leestse fanfare werd in 1986 nog maar eens provinciaal kampioen fanfare uitmuntendheid te Meerhout met 92,5 %. Het was de eerste wedstrijd waaraan werd deelgenomen onder leiding van Frans Violet.”

Frans Violet – dirigent van 1985 tot 1994

“Frans Violet is geboren in 1954 te Leuven. Hij deed schitterende muziekstudiën en haalde aan het Kon. Muziekconservatorium een eerste prijs notenleer met het maximum van de punten en een eerste prijs trompet in de klas van E. Maes, geassisteerd door A. De Keyser.

Hij debuteerde als beroepsmuzikant met het orkest van de Muntschouwburg. Later gaat hij over naar ht Symfonisch Orkest van de BRT.

Vanaf 1984 legde hij zich verder toe op het muziekonderricht en werd hij leraar koperblazers aan de Muziekacademie te Willebroek. Hij stichtte in 1979 brassband Willebroek en is daar nog steeds de dirigent van.

Sedert 1988 doceert hij de cursus harmonie, fanfare en brassband aan het Lemmensinstituut te Leuven. In september 1992 startte hij met de cursus saxhoorns  aan het Kon. Conservatorium te Antwerpen.

Frans Violet wordt vrij dikwijls uitgenodigd als gastdirigent, workshopleider en jurylid zowel in het binnen- als buitenland.

Met St.-Cecilia Leest deed hij mee aan zeven muziekwedstrijden. Het werden allemaal eerste prijzen waarvan vijf met lof van de jury. Op het palmares staan een drietal provinciale kampioenstitels in de afdeling uitmuntendheid, twee Belgische kampioenstitels in dezelfde afdeling en een algemene overwinning op de internationale concertwedstrijd te Heist-op-den-Berg in 1990. Op het WMC werd onder zijn leiding een uitstekende en schitterende vertolking gegeven en werd eveneens een eerste prijs behaald, maar kon de fanfare niet in de uitslag opgenomen worden omdat ze te zeer afweek van wat de Nederlanders als een standaardbezetting voor een fanfare beschouwen.

De directe samenwerking tussen Frans Violet en St.-Cecilia Leest werd beïndigd in 1994 maar er zijn nog altijd goede wederzijdse relaties blijven bestaan.”

(‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

-Jan Piet Leveugle.

-Frans Violet.

14-10-2013 om 18:23 geschreven door Marcel Van Hoof

Gino De Leeuw.

1985 – 6 maart – Gazet van Mechelen  : Leestenaar Gino De Leeuw is er weer helemaal.

“De Leestenaar Gino De Leeuw, die vorig jaar voor Vlug en Vrij Muizen vrij onopvallende koersen reed, heeft vorig weekend laten zien dat hij wel degelijk veel beter kan. In het 85 koppen tellende liefhebberspeloton te Hombeek bleef hij steeds alert en reageerde gevat toen uit vele kleine schermutselingen de goede ontsnapping ontstond.

Samen met Johan Jeurissen vervoegde De Leeuw drie vluchters en uiteindelijk werkte hij mee aan het succes van de vlucht. Nog twee renners kwamen het leidersgroepje vervoegen  en De Leeuw wist dat hij zijn zeven metgezellen moest kwijtgeraken en sprong weg in de laatste ronde. Tevergeefs, hij werd bijgehaald en in de spurt eindigde hij vijfde.

Eerste of vijfde, het doet er weinig toe. Belangrijker is dat Gino De Leeuw  blijkbaar aan een heropstanding toe is. Dat merkt men aan zijn rijstijl maar ook aan zijn spreken.

Vorig jaar moest de Leestenaar vlak na zijn overgang in het leger. Van augustus tot mei bleven de trainingsfaciliteiten eerder beperkt. Toen hij in mei uit het leger kwam lagen allerlei kleine ziekten en andere pech hem op te wachten. De Leeuw reed wel, maar zelden speelde hij een rol van grote betekenis. Een 8^ste plaats in Breendonk was zijn beste resultaat.

Nochtans had deze renner vroeger reeds het bewijs geleverd van zijn klasse. In zijn laatste junioresseizoen werd hij vele malen tweede of derde, maar het bleef toch slechts bij één overwinning.

Zijn eerder zwakke sprint heeft hem steeds dwarsgelegen.”

1985 – 8 maart – Gazet van Mechelen : Stadsautobus tot Leest-Dorp ?

“Sinds een hele tijd zijn er tussen de NMVB en het stadsbestuur  onderhandelingen bezig over de verschillende routes van de stadsautobussen. Het invoeren van het eenrichtingsverkeer in het centrum maakt het noodzakelijk om aan dat openbaar vervoer iets te doen.

Goed, de lijn 6, Battel-Abeelstraat wordt gewijzigd. Deze lijn zal vanaf eind mei rijden tussen station-Grote Markt-Battel en opnieuw station, dan via de ringlaan. (...)

Schepen Oscar Renard vraagt zich daarbij af of het niet wenselijk zou zijn dat de lijn 6 die nu als eindpunt Battel heeft, zou worden doorgetrokken tot de Dorpsplaats te Leest.

Het is niet de eerste keer dat vanuit de fusiegemeenten aangedrongen wordt om mee opgenomen te worden in het reisplan van de stadsautobussen.

(...) “

1985 – Zaterdag 9 maart : Dia-avond Kleinveebond ‘Het Rijke Nest’

Om 20 u. in zaal St.-Cecilia, dia-avond van Kleinveebond : ‘De natuur in Noorwegen’.

(‘DB’,maart ’85)

1985 – Zondag 10 maart : Topwedstrijd V.V.Leest-Lyra  

Naar aanleiding van deze voetbalwedstrijd kregen de Leestenaars een speciale folder in hun bus :

            ‘Aan alle voetballiefhebbers van Leest,

V.V.Leest blijft het goed doen in 2^de Provinciale Antwerpen.

Meer en meer mensen beginnen te geloven dat het “kleine Leest” volgend seizoen wel eens in 1^ste Provinciale zou kunnen voetballen.

Dit zou toch een prestatie van formaat zijn waar alle Leestenaars en supporters van V.V. Leest echt trots op zouden kunnen zijn.

Zondag 10 maart wordt in dat opzicht een zeer belangrijke dag.
LYRA, onze rechtstreekse concurrent voor de titel komt op bezoek.

LYRA, een ploeg die kost wat kost naar 1^ste Provinciale wil, speelt zondag “alles of niets”.

LYRA, een ploeg die gesteund wordt door honderden supporters, zal zondag dus ongetwijfeld spelen dat, zoals men zegt, de stukken eraf vliegen.

Wij hebben evenveel vertrouwen in onze ploeg.

Wij deden het, tot nog toe, schitterend en wij zullen ook zondag tegen LYRA bewijzen dat wij verdiend aan de leiding staan.

V.V. Leest speelt thuis en wij zouden het erg fijn vinden indien ook u zondag onze ploeg zou komen aanmoedigen in deze wellicht beslissende wedstrijd.

Zondag 10 maart 1985 staat gans LEEST  achter onze ploeg !

Met dank en vriendelijke groeten !

     Tot zondag.

     Gust Emmeregs, Afgevaardigde Beheerder V.V. Leest.’

Het toptreffen tussen de twee topploegen in hun categorie eindigde in het  voordeel  van de thuisploeg. V.V. Leest versloeg Lyra met 3-0, doelpunten van Van Bever, Slachmuylders en Goossens en de ploeg van Gust Emmeregs zou dat seizoen promoveren naar 1^ste Provinciale.

14-10-2013 om 17:08 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – Zaterdag 23 februari : Teerfeest SP Leest

Op het menu : Koninginnenhapje, Aspergeroomsoep, Normandische Tongen,            Gemarineerd gebraad met bosbessen en kroketten, Koffie met gebak.

Prijs : leden 500 frank, niet-leden 1000 frank.

Plaats : lokaal Sint-Cecilia.

Tijdens dit teerfeest was er ook herverkiezing van het bestuur.(‘Voor Allen’, 26/1/85)

1985 – Maartnummer ‘De Band’ : Nieuws van Pater De Laet

“Van de familie De Laet ontvingen we enkele uittreksels uit brieven van René. Zoals je aan de datum kunt merken zijn ze reeds een tijdje onderweg geweest en gezien het uittreksels zijn kan er wat misgaan met de samengang ervan. Toch vinden we het waard ze af te drukken in deze en de volgende ‘Banden’.

Hier komt het eerste uittreksel :

Badiya, 23.2.84.

Beste Allemaal, wel gegroet !

Zoals je boven ziet schrijf ik je vanuit Badiya, waar ik jarenlang (van november 1953 tot juli 1970) woonde en tierde; t’is te zeggen toen men nog jong was en vol leven ! Ik ben hier weer beland, sinds een paar dagen; ik had malaria (moeraskoorts) en heb een kuur anti gevolgd van vijf dagen met kinine (door iedereen tegenwoordig praktisch verlaten omwille van allerhande nieuwe producten tegen malaria, maar die zijn proeven geleverd heeft), trouwens de eerste zeven jaar dat ik hier was heb ik alle dagen kinine genomen, zoals iedereen trouwens. In alle geval ik ben mijn malaria kwijt en ik profiteer ervan wat uit te blazen; het is alleen maar vervelend dat het hier zeer warm is; ik ben daar niet meer aan gewoon, zoals ge kunt denken; ik ben hier al veertien jaar weg. Het is wel waar dat we hier in het volle droogseizoen zijn, dit wil zeggen warm en droog; zo vandaag was het 32°; dat doet zweten als een paard tijdens den oogst !!

In alle geval ik ga seffens terug naar Bunia (we zijn donderdag vandaag) omdat ik morgen absoluut naar de garage moet op de missie, want ik ben daar iets ‘zeer’ erg tegengekomen van de voormiddag toen ik naar het hospitaal reed van Nyankunde, op dertien kilometer van hier. Ik had onderweg een jonge vrouw meegenomen met haar kind, omdat die ook naar het hospitaal moest. Op twee kilometer van het hospitaal zei die vrouw : ‘vader, dat staat hier vol rook’. Ik keek naar achter en inderdaad daar kwam zo warempel rook van onder het kussen van de achterste zitbank, juist waar die vrouw gezeten was; ik stopte natuurlijk direct; liet die vrouw buiten, pakte de deken weg die tweedubbel gevouwd op de zitbank lag en daar was me daar een kot in gebrand en roken dat dat deed. Ik smeet dat spel naar buiten en dan zag ik dat er een groot gat gebrand was in het kussen van de zitbank ! Ik trok die bank gauw naar buiten en toen zag ik de reden; er was een draad (ijzeren) van de ressort van de zitbank losgekomen en die was in aanraking gekomen met de borne van de batterie, hetgeen éteincelles gaf; gelukkig is de stof van het kussen van de zitbank niet fel ontvlambaar, anders zou dat een spel geweest zijn. Daarenboven was er een groot gat gebrand in het deksel van de batterie; maar aan de batterie mankeerde zelf mankeerde er verder niets; ik zal proberen niet te rap te rijden, zo in Bunia te geraken en daar in de garage zullen ze dat gat wel kunnen dichtmaken; anders zal er niets anders opzitten dan een nieuwe batterie te kopen…

   René De Laet”.

1985 – Vrijdag 1 maart : Kaarttornooi “Boomke Wies” S.K. Leest

Eerste van vijf vrijdagen, telkens in het Chalet aan de Zennebrug, aanvang 20 uur.

Inleg : 60 fr per persoon.

Talrijke waardevolle prijzen te winnen waaronder 1 kip per tafel.

Sponsor : Mevrouw Portael van Bakkerij Hellemans uit de Dorpstraat. (folder)

1985 – 1 maart : Cursus Salondansen

In een brief ‘aan alle Vevocleden’ (1/2/85) nodigde voorzitter Louis Vloebergh iedereen uit op een cursus salondansen die gegeven werd door het Vevoc-lid An Polfliet.

Deze cursus ging door in de parochiezaal op de 5 vrijdagen van maart, telkens van 20.30 tot 22.30 u. Totaalprijs was 200 fr. of 50 fr. per avond.

Op het programma stonden , slow, quick step, cha-cha-cha, jive, wals, modedans, ‘Wedding Bells’.

Inschrijven kon bij Wis Lauwers of bij Magda De Prins.

1985 – Zaterdag 2 maart : Snoeiles via de KWB

Een practische  les in snoeien van bomen,struiken, rozelaars... werd gegeven om 14 uur bij Wilfried De Bondt, Kouter 62 te Leest.

Lesgever was Jos Wegghe uit Puurs en het initiatief kwam van de KWB. (Folder KWB)

1985 – 5 maart – Gazet van Mechelen : Ongeval

“Bij een ongeval op de Liersesteenweg te Mechelen werd maandagochtend  om 7u15 Jan Huyghe, Beukenstraat 16, Leest, gewond.

Hij werd naar het O.L.Vrouwziekenhuis overgebracht.”

14-10-2013 om 17:03 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – Vrijdag 15 februari : 2^de Grote Kaartavond

Ingericht door de Personeelskring afdeling Brandweer Mechelen in Ons Parochiehuis, Kouter Leest.

Deelname : 80 fr. en met medewerking van Gazet van Mechelen.(folder)

1985 – Vrijdag 15 februari : Zaaltovetbaltornooi

Omwille van de slechte weersomstandigheden was er geen voetbal op de Belgische voetbalvelden. Om dit op te vangen werden er twee zaalvoetbaltornooien georganiseerd in de verwarmde sporthal van het Leestse sportcentrum.

Op vrijdag 15 februari  noteerde men de deelname van : Zennester Hombeek, V.V. Leest, FC Ramsdonk en zaalvoetbalclub Café Schriek.

Het tweede tornooi ging door op zondag 17 februari met deelname van : K.V. Mechelen, Verbroedering Hemiksem, V.V. Leest, Mini-Muizen, V.K.S.P.T. Mechelen, FC Borcht, Eendracht Kapelle-op-den-Bos en de Kleine Keizer Mechelen. Toegang gratis.
De uitslagen zijn ons niet bekend.

(HLN, 15/2/85)

1985 – 16 en 17 februari : Eetdagen K.F. Sint-Cecilia

Een dagje zonder koken...zonder afwas ! In de zaal Sint-Cecilia Dorpstraat 6.

1985 – Maandag 18 februari : Politie Mechelen decentraliseert

Vanaf deze dag werd de operationele dienst van de Mechelse politie            gedecentraliseerd. De stad en de fusiegemeenten werden verdeeld in districten waarin politieteams actief waren.

Er werden 7 disctricten opgericht. Leest viel onder district 5 samen met Hombeek en een gedeelte van Mechelen zelf.

1985 – 19 februari – Gazet van Mechelen : 25 Jaar Pol Piessens

            Zelfs een brand kon de groei niet remmen

“De naam Pol Piessens heeft een vertrouwde klank in het Mechelse en ver daarbuiten.

Dit jaar viert dit familiebedrijf zijn 25^ste verjaardag.
Roger en Frans Piessens hebben ervoor gezorgd dat niemand aan dit jubileum kan en zal voorbijgaan.

Pol Piessens, de stichter van het bedrijf dat ondertussen toch een indrukwekkende verkoopsruimte van 7.000 m2 bezit, was oospronkelijk pantoffelfabrikant te Leest.

Toen in 1960 de vloerbekleding een andere functie gaf aan de pantoffel, schakelde hij over naar de specialisatie van vinyl-vloerbekleding.

Het werd van bij de start een schot in de roos.

Niet alleen dank zij de gezonde handelsgeest van Pol Piessens, maar ook omdat hij een perfect inkoper bleek te zijn. Hij was met zijn crisisprijzen lang op zijn tijd vooruit.

Het bedrijf werd vlug te klein en tweemaal kort na lekaar moest verhuisd worden, tot dat een pand op de Battelsesteenweg gevonden werd in 1967.

Toen een fabrikant in 1968 een nieuw soort tapijt uitbracht, werd Pol Piessens uitverkoren als testgebied en op één jaar tijd werden meer dan 100.000 m2 verkocht op slechts één verkooppunt. Waarschijnlijk wel uniek in de analen van deze sector.

Even zag het er naar uit dat Pol Piessens moeilijke tijden tegemoet ging, toen in 1971 de gebouwen door een brand geteisterd werden.

Dank zij een uistekende samenwerking met de fabrikanten, konden echter binnen de acht dagen de klanten opnieuw geholpen worden. Er werd naar een nieuw pand op de Battelsesteenweg uitgekeken, omdat de naam van Pol Piessens ondertussen te zeer met deze straat vergroeid was.
Het werd uiteindelijk het pand dat nu nog altijd in beslag genomen wordt.

Het eerste jaar reeds was het succes ongelooflijk. De omzet werd met 35% verhoogd.

In 1977 werden de voormalige, verbrande gebouwen zelfs opnieuw in bezit genomen voor de afdeling behangpapier.
Merkwaardig genoeg is de naam en de reputatie van Pol Piessens niet alleen in het Mechelse gekend, maar ook ver daarbuiten.
De familie Piessens heeft een zeer positieve reputatie, omdat zij het hoofdaccent niet zozeer op de verkoop gelegd hebben, maar voornamelijk op de service en het dienstbetoon. Met als gevolg dat de klanten werkelijk van overal komen.

Speeltapijten

Om het 25-jarig bestaan enige luister bij te zetten, heeft Pol Piessens het initiatief genomen om 25 speeltapijten te schenken aan de peuterscholen die te Mechelen onder toezicht staan van de schepen van onderwijs.

Een initiatief dat meteen het goed hart van Pol Piessens toont zonder al te veel getrommel.

Ook de klanten van Pol Piessens worden bij het 25-jarig bestaan betrokken op een manier doe door iedereen die Pol Piessens kent, zal gewaardeerd worden.

Er wordt namelijk een wedstrijd georganiseerd waaraan zeer waardevolle prijzen verbonden zijn zoals een videorecorder, een kleurentelevisie, 5 fototoestellen, heren- en damesfietsen, 5 tapijten.
Deze wedstrijd loopt tot 31 mei en ieder bezoeker kan aan deze jubileumwedstrijd deelnemen.”

-Een deel van het assortiment van Pol Piessens. (Foto : GvM)

-25 jaar Pol Piessens.

-Een blik op de toonzaal.

13-10-2013 om 06:33 geschreven door Marcel Van Hoof

1985 – 9 februari : Zithoek te Leest. (Foto onderaan)

            “De dienst beplantingen van de stad Mechelen legt momenteel de laatste hand

            aan de zithoek in Leest-Dorp.

            Omdat in de tuin van de aanpalende school diende te worden gewerkt kwam men

            op het idee om in het dorp –op de plaats waar een woning werd afgebroken- een

            gezellige zithoek in te richten.

            De zes banken met bijbehorende papiermandjes werden al aangebracht, en in de

            loop van de volgende weken zullen de beplantingen worden uitgevoerd.

            Het ligt ook in de bedoeling van de stadsdiensten om later nog een fietsstalling in

            de buurt aan te brengen en naar alle waarschijnlijkheid zal ook de glasbol een

            eindje worden opgeschoven.

            In de komende zomermaanden zou het in Leest-Dorp dus best gezellig kunnen

            worden als de buurtbewoners en de bejaarde wandelaars de nieuwe zithoek

            zullen bezetten.” (GvM, 9/2/85)

1985 – 10 februari : Operatie Overleven

            Vanaf 16 tot 18 uur werden er in de parochiezaal, bij een kop koffie of thee met cake,

            stickers verkocht in het kader van de actie “Operatie Overleven” ten voordele van de

            Afrikaanse medemens.

            Vanaf 1.000 fr. was de gift fiscaal aftrekbaar.

            Ook de verschillende bankfilialen, spaarkassen en financiële instellingen van Leest

            verkochten ‘stickers voor Afrika’.             

            De actie werd op touw gezet door Volksdansgroep Korneel en Chiro Leest.

            (Folder)

1985 -14 februari – ‘Duifke Lacht’ en de duivensport :

                                           ‘Blauwe 91’ is een echte snelheidsduivel.

“De ‘Blauwe 91’ vloog als late jonge pas in juni van het volgende jaar zijn eerste leervluchtje. Op een woensdag werd hij ingekorfd voor Quiévrain en hij hing al minuten klapwiekend in de lucht voaraleer zijn eerste concurrenten opdaagden.

‘Ik had niet onmiddellijk een kampioen gezien in de ‘Blauwe 91’ maar deze duiver verraste me toch aangenaam met deze prestatie’, zegt Alfons Huysmans, de nieuwe provinciale snelheidskampioen oude duiven uit Leest.

‘Tijdens hetzelfde seizoen werd deze klepper nog vijf keer ingekorfd en hij won evenveel prijzen waaronder één ereprijs. Na de rui ontbolsterde deze duiver zich tot een echte topduif en spijtig genoeg heb ik maar één duif van dit kaliber onder de pannen.’

Voor het seizoen 1984 lagen de verwachtingen erg hoog en de ‘Blauwe 91’ pakte direct uit met een geweldige reeks : 22 april Quiévrain : 451 duiven : 3^de, 29 april Quiévrain 488 d. 1^e, 7 mei Quiévrain 368 d. 1^e, 13 mei Quiévrain 324 d. 1^e. Zondag 20 mei : bij echt hondenweer, miste deze kampioen voor de eerste keer in zijn loopbaan.

‘Ik wilde de zaken niet forceren en zette hem twee zondagen op verplichte rust. Op 17 juni werd de zegereeks hernomen met de ereprijs uit Quiévrain van 294 duiven.

24 juni Quiévrain : 248 d. : 1^e, 1 juli Quiévrain 217 d. 1^e en 8 juli Quiévrain 217 d. : 1^e.

Een besmetting met een pokkenvirus zette dan voortijdig een punt achter dit geweldig seizoen’, aldus het verhaal van Alfons Huysmans.

Helemaal alleen totaliseerde de ‘Blauwe 91’ een coëfficiënt van 3,16 procent wat ruim voldoende was voor het behalen van de provinciale titel.

Alfons is de enige overblijver van de broers, die na 1945 furore maakten op de snelheidswedstrijden in Leest. Fons ging door met duiven te houden op de zolder van het ouderlijk huis toen de andere broers de duivenkiel aan de haak hingen.

Hij kreeg van zijn vriend John een ‘Blauwe duivin’, die later de moeder zou worden van de huidige kampioenduif. De ‘oude Blauwen 78’ bervruchtte zijn laatste ei bij deze duivin en hieruit werd de ‘Blauwe 91’ geboren.

Deze uitzonderlijke kampioen onderscheidt zich op het duivenhok door een op zijn minst eigenaardig gedrag. Deze duif, die qua bouw de perfectie benadert, is een zeer tamme duif, die het menselijk gezelschap erg op prijs stelt. Wanneer ze meer dan normaal de aandacht voor zich opeist dan nadert de conditie haar hoogtepunt. Eigenaardig genoeg komt deze winnaar zelden of nooit uit de goede richting wanneer hij thuiskomt van een wedstrijd. Toch gebeurde het veschillende malen dat hij minuten sneller vloog dan zijn concurrenten.

Met zijn 37 jaar huldigt Alfons Huysmans nog de opvatting over het duivenspel van vele jaren terug. De weduwnaars worden gekoppeld half februari en brengen één jong groot. Daarop volgt een tweede broedperiode van tien dagen en zo vertrekt de vliegploeg op het weduwschap.

Overbevolking wordt er geschuwd als de pest en een perfecte hygiëne is het beste wapen tegen allerhande ziekten. Regelmatig worden de bodem en de woonbakken ‘afgebrand’ en vermits er gespeeld wordt op een zolderhok is het er steeds kurkdroog.

Aan het hok is er wel één nadeel. De temperatuurverschillen tussen dag en nacht zijn nog groot en dit is wel oorzaak dat de conditie in het voorbije jaar wat op zich laat wachten.

Tijdens al die jaren heeft Alfons zich niet laten verleiden tot het gebruik van medicamenten of tot het inenten tegen bepaalde duivenplagen. Herhaalde besmettingen door pokken konden hem niet van mening doen veranderen. ‘Wie het zonder kunstmatige middelen niet kan rooien, moet er uit !’ besluit Alfons.”

(Verscheen in de Vevoc periodiek ’t Kampvuurke, 4^de jaargang, nr.1. Het originele artikel kwam uit ‘Duifke lacht en de duivensport’, een Internationaal Duivensportmagazine, nummer 2 van14/2/85)

Foto’s :

-De zithoek in wording.

-De ‘Fons’ in zijn kinderjaren op het duivenhok van pa. (Foto : ’t Kampvuurke)

10-10-2013 om 09:18 geschreven door Marcel Van Hoof