Het domein Scheyvaert, gelegen in het hartje van het Blaasvelds Broek, is opnieuw bewoond. Hans Van Praet, vrouwtje Veerle en de bengels Nander en Kaat hebben er een 14-tal dagen geleden, beroepshalve hun intrek genomen.
Hans is van kindsbeen af sterk geïntresseerd geweest door bos en groen. De boswandeling die hij regelmatig met zijn vader maakte en een onderwijzer die meer dan een boontje had voor bos en groen, hebben beiden hun impact gehad op het feit dat Hans van zijn hobby zijn beroep heeft weten te maken. Even de hiërarchie van boswachter tot het ministerie van Vlaamse gemeenschap onder de loupe nemen.Hans hangt af van de houtvesterij te Antwerpen (Berchem). Deze houtvesterij is een overkoepelend orgaan voor een 14-tal gebieden die op hun beurt in 4 brigades zijn opgedeeld. De heer Vanden Broecke leidt deze houtvesterij. Het AROL (administratieve dienst voor ruimtelijke ordening en leefmilieu) hangt rechtstreeks af van het minsterie voor Vlaamse gemeenschap. Concreet gezien krijgt Hans zijn opdrachten van de houtvesterij. Deze opdrachten worden uitgevoerd door de dienst Bos en Groen (het vroegere Waters en Bossen). Deze opdrachten in uitvoering, bijvoorbeeld kappingen of aanplantingen geschieden dan onder het deskundige oog van Hans Van Praet.
Deze werkzaamheden beperken zich niet tot het Broek alleen. In principe mag elke gemeente over een staatsboswachter beschikken.
Daar er echter in alle gemeenten niet voldoende bos en groen aanwezig is, sluiten deze gemeenten onderling akkoorden af. Zo is Hans zijn bevoegdheid geldend voor een 30-tal gemeenten met bossen in het Antwerpse, Lier, Mechelen, Bornem, enz.
Naast deze begeleidende taak is er natuurlijk ook de controle op jacht- en visserijverloven met eveneens een controle op de vogelvangst.
Het 3de aspect van zijn taak, educatie van het grote publiek, is naar zijn eigen zeggen steeds aan belangrijkheid aan het winnen. De weetgierigheid van onze huidige maatschappij is hiervoor in positieve zin aansprakelijk. Dank zij deze positieve tendens, die in de lagere scholen met de “Week van het Bos” wordt gepredikt, is er in de toekomst op vlak van informatie naar de burger toe, nog heel wat aan te doen.
Het is ondertussen al enkele jaartjes geleden dat Hans afstudeerde aan de landbouwschool van Stabroek, maar hij is er zich nu nog meer dan vroeger van bewust dat hij als “kleine zelfstandige” in zijn bedrijf “Fauna en Flora” zich elke dag opnieuw moet inzetten en met behulp van het publiek zijn zaakje draaiende moet houden. Ook van Jan met de pet wordt er immers verlangd alle “bosregels” te eerbiedigen.”
In ‘De Band’ van Januari ’81 verscheen volgende brief van Soldaat Milicien (stamnummer 80/30468) Hans Van Praet, verstuurd vanuit Aken en gedateerd 15 december 1980 :
“De eerste september mocht ik zoals vele gelukkigen in dienst treden bij het leger. Na twee maand opleiding te Gent, één maand opleiding voor vrachtwagenchauffeur, kwam ik terecht in Dellbrück, een randstadje van Keulen. In Delbrück kwam ik bij het 1°H.C.M., dit is een mobiel hospitaal, in tijd van oorlog bevindt het zich zo een 30 km achter de gevechtslijn en het moet de ernstig gewonden verzorgen, ze terug oplappen, zodat ze de strijd kunnen hervatten.
Mij verblijf was echter van korte duur, want door een toeval kwam ik naar Aken. Hier in Aken blijf ik waarschijnlijk (in het leger is alles mogelijk) voor de rest van mijn legerdienst. Ik verblijf hier in het Medisch Huis, dit is een huis, dus geen kazerne, waar de dokter, de apotheker, de tandarts, de kinesist en de psycholoog hun consultaties doen.
De gezinnen van de beroepsmilitairen kunnen dus alhier terecht met hun kwalen.
Mijn taak bestaat eruit chauffeurke te spelen voor de dokter of wat geneesmiddelen te gaan halen voor de apotheker of iemand te vervoeren naar een ziekenhuis in Keulen of soms Brussel.
Ik heb hier dus in legerverwachtingen een heel goed leven, de boemannen van de kazerne kom ik hier niet tegen. Plus we zijn hier maar met 3 soldaatjes en zijn dan ook veel vrijer dan in de kazerne.
Ons eten brengen ze van de kazerne, wat onze collega’s daarmee uitspoken dat weet ik niet, het komt hier altijd koud en soms in rare toestand aan.
Maar ja, dat is het ergste niet, we hebben hier een gasvuur en kunnen het dan wel warmen, voor de rest is hier alle comfort, een ligbad, een kleuren-T.V., een koffiezet, een ijskast,…er is hier zelfs een heel vriendelijke kuisvrouw die regelmatig een soepke maakt voor ons..
S.M. Hans Van Praet, Medisch Huis – BPS 9 – 4090 BSD.”
En in 2003 kreeg hij, tijdens de week van het Bos, in Gazet van Antwerpen van 30 september, een forum :
“…Voor de 25ste keer had de Week van het Bos plaats, een organisatie van de afdeling Bos & Groen van de Vlaamse Gemeenschap en de Vereniging voor Bos in Vlaanderen.
De grootste activiteiten in de provincie Antwerpen situeerden zich in het domeinbos Het Broek in Blaasveld en in het gewestbos Ravels.
De houtvesterij Antwerpen beslaat de hele provincie en is onderverdeeld in twaalf boswachterijen die elk worden beheerd door een boswachter.
De boswachter die verantwoordelijk is voor een gebied dat zich uitstrekt van Kontich tot voorbij Mechelen is een geboren Leestenaar : Hans Van Praet.
Zijn lievelingsplek is Het Broek in Blaasveld alwaar hij haast elke dag komt.
“Toezicht en dienstbaarheid, dat is onze taak”, zegt Hans Van Praet.(44 jaar) “We houden in de eerste plaats toezicht op de toestand in het bos, de bomen, planten en dieren. Maar ook op iedereen die zich in het bos begeeft : van onze bosarbeiders tot hengelaars, fietsers, jagers en wandelaars. We proberen dat op een kordate maar vriendelijke manier te doen. Uiteraard beantwoorden wij ook al hun vragen, geven rondleidingen in het bos en in ons bezoekerscentrum. Daarnaast geven wij advies aan privé-bosbezitters en gemeentebesturen, o.a. over wat er mag worden gekapt.In die 22 jaar dat ik boswachter ben, is er veel veranderd. De regelgeving en de Administratie zijn aanzienlijk ingewikkelder geworden. Toch probeer ik zoveel mogelijk in de bossen te lopen en ter plekke de toestand te overschouwen.
Zelf ben ik een boswachter van de oude stempel. Ik steek graag mee de handen uit de mouwen, als er moet gesnoeid en gekapt worden.”
(...)
Hans Van Praet werd te Mechelen geboren op 24 maart 1959 als zoon van Richard en Jose Lauwers uit de Juniorslaan. Hij bracht zijn jeugd echter voornamelijk in Battel door.
Foto’s:
-S.M. Hans Van Praet in 1980. (Tekening ‘DB’)
-Hans Van Praet maakte carriére bij Bos en Groen. (Foto : GvM)
1986 – Februari – Advertentie in ‘De Band’: Nieuw – Nieuw – Nieuw
BLOEMEN – FRUIT - GROENTEN
Bij ‘CONNY’.
Ons adres : Dorpstraat 65, Leest (naast sporthal).
Wij starten einde maart.
Wij verzorgen voor u : snijbloemen – bloemen in pot – plantenschalen – perkplanten – gedroogde en zijden stukken – alle gelegenheidstukken – rouwkransen – bruidsboeketten – fruitkorven – enz… - enz…
1986 – 1 februari : Jaarlijks teerfeest Boerenfront
“Om 12 uur entre-côte voor de mannen waarna gezamelijk bezoek aan de leden herbergiers. Om 18 uur H. Mis voor de overleden leden en voor het welslagen van onze vereniging.
Te 19 uur stipt aan tafel.
Menu : koude schotel, groentensoep met ballekens, boerenfront korfjes, varkens- en kalfsgebraad met drie seizoen groenten en kroketten, ijsroom.
Daarna speelt D.J. Antverpia de dans voor diegenen die nog kunnen.” (Folder)
1986 – 1 februari : Schoolbal Vrije Basisschool.
20.30 u. in de Parochiezaal. (‘DB’,januari ’86)
1986 – Zondag 2 februari : Pannenkoekenbak van Korneel.
Volksdansgroep Korneel wou terug aansluiten met een oude traditie : pannenkoekenbak op Lichtmis. Tussen 15 en 20 uur konden de Leestenaars voor een kopje koffie en lekkere pannenkoeken terecht in het parochiehuis onder het motto : “op lichtmis is geen vrouwken zo arm of het maakt de koekenpanne warm.” Prijs : 60 frank. (Folder)
1986 – 7 februari – Gazet van Mechelen :
Leest krijgt inspraak in Mechelse Autorally
“De autosport heeft zijn enthoesiaste bewonderaars, maar ook zijn fervente tegenstanders. Dat ondervindt ook de Mechelse Autoclub, die op 23 februari de Rally van Mechelen organiseert.
Een paar mogelijke rallyproeven zouden in de deelgemeenten Leest en Hombeek kunnen plaats hebben, maar een deel van de plaatselijke bevolking was daar niet zo gelukkig mee. Daarom werd woensdagavond in het Sportcentrum te Leest een informatievergadering gehouden. De Mechelse politie had burgemeester Ramaekers een negatief advies verstrekt voor de toelatingen in Leest en Hombeek. Burgemeester Ramaekers wendde zich daarop tot de gemeenteraadsleden uit die fusiegemeenten, zodat zij de mening van de bevolking konden vragen. Hombeek had reeds te kennen gegeven geen bezwaar te hebben tegen de organisatie, maar in Leest hoorden de gemeenteraadsleden Emmeregs, Vloebergh en Vloeberghen een ander geluid. Toch was de opkomst van de belangstellenden niet zo groot, ongeveer 15 mensen waren op de uitnodiging ingegaan. Dat was voor de organisatoren van de rally een hart onder de riem, want zij veronderstelden dat alleen de tegenstanders naar de voorlichtingsvergadering waren gekomen.
De meeste bezwaren gingen over de milieuhinder, de veiligheid voor de omwonenden en vooral hun kinderen en de overlast voor de mensen die langs het parcours wonen. Koersdirecteur Francois Houtmeyers gaf een uitgebreide uitleg over de veiligheidsmaatregelen die worden genomen. Maar hij vertelde ook dat het helemaal niet vaststaat dat het parcours in Leest ook werkelijk in het roadboek van de deelnemers zal opgenomen worden. De organisatoren tekenen steeds een dertigtal trajecten uit en uiteindelijk wordt er dan uit de goedgekeurde parcoursen een vijftal uitgekozen.
Houtmeyers stelde dat men het parcours in Leest wel graag zou bebben, maar noodzakelijk is dat helemaal niet.
Wel betreurde de koersdirecteur het feit dat nu een gedeelte van het parcours bekend is geraakt. De initiatiefnemers doen alle moeite om het parcours tot het laatste ogenblik geheim te houden, juist omwille van de veiligheid. Nu gaan misschien al een aantal piloten Leest opzoeken om te oefenen.” (Kp)
En de dag nadien -8 februari- in Het Laatste Nieuws :
Gemeenteraadsleden adviseren hun burgemeester.
Mechelse autorally doet nu al stof opwaaien in Leest.
Ook al heeft de Vierde Mechelse Autorally pas op 23 februari plaats, toch doet deze organisatie nu al stof opwaaien. En dan voornamelijk in de Mechelse deelgemeente Leest, waar de honderd deelnemers enkele snelheidsproeven zullen moeten afleggen op landbouwwegen die in erbarmelijke staat liggen. De organisatie zelf, waarmee een budget van 1,2 miljoen frank gemoeid is, komt niet in het gedrang.
De rally krijgt een vierde uitgave, maar of wedstrijdleider Houtmeyers de omloop in Leest en Hombeek in zijn parcours zal kunnen behouden, is nog een groot vraagteken.
Zoals gemeld heeft burgemeester Jef Ramaekers inzage genomen van het ongunstig advies dat politiecommissaris Marivoet in zijn verslag meedeelde in verband met de gevraagde toelating van de inrichters om een aantal straten in Hombeek en Leest in het parcours in te schakelen. De burgemeester verzocht de politiecommissaris een schrijven te richten naar de gemeenteraadsleden in de fusiegemeenten om hun advies te vragen. Pas daarna zal hij beslissen of deze gemeenten in het parcours worden opgenomen.
De aangeschreven gemeenteraadsleden, Gust Emmeregs (CVP), Louis Vloebergh (CVP) en Jef Vloeberghen (SP), allen uit Leest, organiseerden nu een voorlichtingsvergadering waarop de betrokken bewoners uit de parcoursstraten waren uitgenodigd.
De VU-raadsleden uit Hombeek, Firmain Verlinden en Walter Jaspers, waren niet aanwezig.
Gust Emmeregs, die zowat als moderator optrad, merkte bij aanvang van de vergadering, gehouden in de cafetaria van het sportcentrum te Leest, op, dat hij deze procedure toch wel uitzonderlijk vond. Hij stelde zich de vraag waarom het college van burgemeester en schepenen zelf niet de mening van de bewoners van deze straten heeft gevraagd.
“Anderzijds”, zei Emmeregs, “vinden wij dat voor één keer dat men ons advies voor een dergelijke aangelegenheid vraagt, dit ook een vorm is van participatie aan het beleid.
En daar hebben wij dan ook positief op ingespeeld”.
Weinig belangstelling
Hooguit een tiental bewoners uit Leest woonden de vergadering bij.
Dat had ook te maken met het feit dat de meeste bewoners slechts ’s ochtends het uitnodigingsbriefje in de bus hadden gevonden. Maar dat voorkwam ook dat men in de straten met een petitieactie zou kunnen starten. Anderzijds hadden de drie Leestse raadsleden tientallen telefoontjes ontvangen waarvan de meese negatief waren.
De Leestenaars, zo ondermeer in de Tiendeschuurstraat en Kapelseweg, wensen geen snelheidsduivels voor hun deur. Bovendien liggen de smalle landbouwwegen in zulkdanig slechte toestand, dat het zelfs aartsgevaarlijk is er tegen 40 km per uur door te rijden.
Wedstrijdleider Houtmeyers zei dat deze rally best kan vergeleken worden met deze van Monte Carlo. Het is de eerste rally van het kampioenschap van Vlaanderen ’86 en dat brengt met zich mee dat traditioneel de grote jongens hun nieuwe mateiraal plegen te komen testen in Mechelen.
(...)
Contra
Hoe dan ook, dergelijke rally blijft een gevaar voor de bewoners.
Langs het uitgestippelde snelheidsparcours in Leest zijn toch nog 71 woningen gevestigd.
En het hele wedstrijdgebeuren neemt toch bijna een ganse dag in beslag. Louis Vloebergh en Jef Vloeberghen kwamen er openlijk voor uit tegen de rally op Leest-grondgebied te zijn. Er zijn de ongemakken (afsluiten van het parcours), maar voroal het blijvende gevaar voor de bewoners die een ganse dag hun kinderen in hun woning, veiligheidshalve, dienen “op te sluiten”. (Leo De Nijn)
(...)”
1986 – Zondag 9 februari : Spaghettizwier-Volksdans Chiro
Tiptiens-Kerels. (‘DB’,februari ’96)
1986 – Vrijdag 14 februari : Groot Kaarttornooi “Boomke Wies” SK Leest
Eerste van vijf vrijdagen telkens in het Chalet van S.K. aan de Zennebrug.
1986 – Februarinummer ‘De Band’ : ‘Gedroogde’ GROENTEN uit LEEST
“Groenten drogen is een unieke specialiteit. Slechts op één plaats in ons land kunt ge ervoor terecht. En nog wel in ons eigen dorp ! Namelijk bij de familie Henri Verbeeck – Verrijt op de Juniorslaan. Wij zijn er met De Band eens gaan over praten.
-Henri, hoe zijt ge eigenlijk tot het drogen van groenten gekomen ?
-Wel, in 1968 ben ik getrouwd met Annie en meteen bij haar ouders in Weerde gaan inwonen. Ik kwam toen aan de kost als chauffeur voor een transportbedrijf. Drie jaar heb ik binnen- en buitenland doorreden, vooral Frankrijk, Nederland en Duitsland. Ik moest veel voor Marie Thumas rijden en kwam zo al wat met de conservensector in contact.
Bij één van die reizen heb ik voor ’t eerst ergens in Nederland gedroogde groenten gezien.
-Beviel het ‘routier’spelen je niet ?
-Wel, wil je als chauffeur wat verdienen, moet je veel uren kloppen. Soms was het dag en nacht rijden, want de babbelaars waren toen nog niet verplicht. Van familieleven bleef er zo niet veel over. Toen ik dan in 1971 het ouderlijk tuindersbedrijf kon overnemen ben ik weer naar Leest gekomen.
-Dan werd het weer hard werken !
-En of. En lange dagen ook. Maar van dan af voor eigen rekening. Twee jaar later was het bedrijf verdubbeld en vijf jaar later, in 1976, hebben we dan gebouwd.
-En wanneer begonnen met het drogen ?
-Wel, soms moesten we prima waar leveren aan barslechte prijzen. Ik zocht een oplossing voor dat gedeelte van onze productie. Nadat ik in het proefstation van Merelbeke eens gaan kijken was, ben ik begonnen met het ineenknutselen van een miniatuurdroogsysteem. Samen met mijn broer Jos, die als ingenieur me technisch natuurlijk enorm kon helpen, ben ik erin gelukt kwalitatief goede gedroogde groenten te maken. Maar wat al testen en proberen, dag en nacht, heelder weekenden, enz. waren toen al niet gepasseerd. Zelfs met onze droogkast voor de kleren heb ik het geprobeerd, zodat Annie er weken nadien nog stukjes prei in vond. Dan werd de grote stap gezet en knuselden we een ‘grote’ installatie ineen. Het was een warme luchtdroger. Op verschillende boven elkaar liggende transportbanden worden de groenten in dunne lagen door een warme luchtstroom geleid. Onze Jos droogt nu ook maar volgens een ander systeem. Hij past het vriesdrogen toe onder vacuum.
-Is het resultaat dan hetzelfde ?
-Neen, bij vriesdrogen is het product bijna gaar en daardoor prima geschikt voor minuutsoep. Ons product wordt voor kooksoepen gebruikt, ze moeten nog 4 – 6 minuten koken eer ze klaar zijn.
-Vraag het veel voorbereiding ?
-Ja, de groenten moeten eerst grondig zuiver gemaakt en in stukjes worden gesneden. De knolgewassen moeten we bovendien eerst nog blancheren.
-En waar gaat dat allemaal naartoe ?
Nu komt Annie aan de beurt, verkoop en promotie blijkt haar sector te zijn. Public Relations trouwens ook, want we kregen snel een drink gepresenteerd.
-We zijn er eigenlijk zonder voorbereiding en marktstudie aan begonnen. Zo hadden we al één ton gedroogd en nog niet aan afzet gedacht. Ik ben dan gaan telefoneren en onze eerste klant werd gevonden. Hij bestelde meteen één ton ! En onze eerste productie was de deur uit. Nu zijn onze klanten alle grote Duitse soepmerken. We leveren bijna uitsluitend aan ’t buitenland. Duitsland en, iets minder, Engeland, zijn onze grootste afnemers.
-Hoe worden die klanten gemaakt ?
-Annie trekt er regelmatig op uit om nieuwe klanten te zoeken. Drie tot vier weken per jaar zit ze zeker in ’t buitenland. Contacten legt ze vooral via de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel.
-En gaat dat zo maar in al die vreemde talen potentiële klanten overtuigen ?
-Ja, eerst en vooral heb ik een goed product bij dat ik hen kan tonen. Met die talen valt het best mee. Ik heb mijn studies in het Frans gedaan en op school ook Engels geleerd. Mijn Duits heb ik later met een snelcursus verworven.
-Bewaren zo’n gedroogde groenten lang ?
-Oh, ja, minstens 2 jaar zonder probleem. Het Duitse leger vervangt om de 4 jaar zijn vitale stocks en daarna is het nog goed voor dierenvoedsel.
-En komen al die groenten van eigen bedrijf ?
-Wel, zoals ik reeds zei, zijn wij eraan begonnen om onze overschot weg te werken. Maar het is als het ware uit de hand gelopen en steeds maar aangegroeid. Momenteel komt ongeveer 60% van eigen productie.
-Op een zondag heeft het bij jullie gebrand, wat is er toen gebeurd ?
-Ja, dat was een ramp. Zondagmorgen 27 mei 1984 om 7 h 55 gebeurde het. Annie was aan ’t koffiezetten toen ons Nancy plots riep : ‘er komt rook uit de hangar !’ Ik ben er naar toe gevlogen, maar er was niets meer aan te doen. De plastieken plafondplaten brandden reeds en duizenden brandende lekken vielen op de papieren zakken. ’t Was een van de laatste dagen van het preiseizoen. Onze ganse productie zat in de hangar, nog amper 9 zakken hebben we kunnen buitensleuren.
-En na de ramp ?
-Mijn eerste reactie was : waar ben ik toch aan begonnen ? Groenten gaan drogen om wat overschot weg te werken… Maar na een paar dagen moest er wat gebeuren, in juni begon het bloemkoolseizoen. In zo’n momenten is ’t kiezen tussen niets meer doen of alles opnieuw. We hebben dan voor ’t laatste gekozen. Snel links en rechts materiaal gaan kiezen en de installatie nog wat groter opnieuw gebouwd. Van een leien dakje liep het niet, maar 6 weken later waren we aan ’t proefdraaien en op 28 juli weer in productie !
-Dan was het leed al bij al rap geleden ?
-Neen, zo simpel was het niet. Financieel was het een zeer harde dobber, we waren danig onderverzekerd en doordat de eerste maanden de kwaliteit niet meer was als vroeger, kregen we een slechte reputatie bij de klanten. Slechts langzaam hebben we weer hun vertrouwen kunnen winnen.
-Is de oorzaak van de brand gekend ?
-Neen, niet met zekerheid, maar hoogstwaarschijnlijk is het een kortsluiting geweest. Bij mij zit de schrik er nog altijd diep in. Ik constateer wel driemaal of mijn sigarettenpeuk wel goed gedoofd is in de asbak. In ’t begin stond ik na ’t slapengaan wel op om zeker te zijn dat ze niet nagloeide.. Ja, dat betert nu, maar ’t zal me nooit helemaal meer loslaten.
-En hoe is de toestand nu ?
-Goed, onze nieuwe machine is nu eens zo groot als de vorige en de kwaliteit is er ook weer.
-Wie keurt die kwaliteit ? De Nationale Dienst voor Afzet van Land- en Tuinbouwproducten ?
-Neen, het zijn half-fabrikaten. De Afzet keurt slechts onbewerkte producten. De controleurs van onze klanten keuren onze waren, vooral de bacteriologische zuiverheid is niet altijd gemakkelijk te halen. Soms komen ze ook bij ons op ’t veld eens kijken.
-En de plannen voor de nabije toekomst ?
-We gaan ons nu weer wat meer op ’t kweken toeleggen en misschien wat meer daarin investeren. Zo kunnen we ook het risico wat spreiden. De brand heeft ons ook geleerd hoe kwetsbaar onze droogactiviteit kan zijn.
Bij ons laatste glas bier wensten we Henri en Annie ‘proost’ en veel succes met de groentenkweek en het groentendrogen toe en togen weer redactie-waarts.”
1986 – 3 januari : Nieuwjaarsreceptie Volksdansgroep Korneel
In de parochiezaal. (‘DB’,januari ’86)
1986 – Zondag 5 januari : Jaarlijks Aperitiefconcert
Georganiseerd door de Sint-Niklaasparochie en de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia.
Het concert had plaats in de parochiezaal Kouter Leest die goed gevuld was.
Repertoire : “populaire volksmuziek”.
Na de openingstoespraak van Fons Verbruggen, in naam van de Sint-Niklaasparochie en de nieuwjaarswensen van spreker van dienst Jef Lauwers, opende St.-Cecilia o.l.v. Eduard De Maeyer met de “Lynwood”-mars van J. Ord. Hume.
Frans Violet dirigeerde “Cavatina”, muziekthema uit de film “The Deerhunter”.
“Rule Brittania” vulde nadien de zaal met statige en en plechtige klanken.
Eduard De Maeyer, Alfons Van Asch, Jan De Decker, Luc Vertommen en Johan De Win brachten solo’s en met een “Jager uit Kurpfalz” maar ook met “Only Love” werd er door de aanwezige Leestenaars enthoesiast meegeneuried.
Na het concert volgden de traditionele gelukwensen en werden de bloemetjes in het rond gestrooid. Ook de pastoor huldigde muzikanten en dirigenten en het concert werd afgesloten met een gesmaakt bisnummer.
‘De Band’ van januari ’86 over het Aperitiefconcert :
“Beethoven en Bach kunnen weer onder hun arduin. Het jaar van de muziek is afgelopen. Weinig van gezien, weinig van gehoord. Trouwens het ‘jaar van de jeugd’ verliep ook in pianissimo.Toch zie je hier en daar een organisatie die de jeugd en de muziek in het daglicht stelt. Niet alleen omdat beiden niet weg te denken zijn uit onze maatschappij.
Ook de fanfare van Leest heeft steeds voor een gezond jeugdbeleid gezorgd. En muziek maken dat kunnen ze zeker en vast. Vele Leestenaars kennen hun fanfare niet. Buiten hun dubbele wereldtitel en ettelijke ‘eerste prijzen’, is de fanfare niet alleen een geweldig wedstrijdkorps, maar ook een indrukwekkend concert-orkest. Dat hebben ze al een paar keer bewezen op hun Palmzondag-concert, de Kerkconcerten en het Aperitiefconcert.
Volksmuziek van de bovenste plank, zou je durven zeggen. Puur cultuur. En zeggen dat het maar ‘amateurkes’ zijn. Mensen zoals U en ik. Daarom bevelen we U aan om op zondag 5 januari 1986 eens een kijkje te komen nemen op het jaarlijks Aperitief-concert. Het is een organisatie van de Leestse Sint-Niklaasparochie. De Kon. Fanfare St.Cecilia uit Leest zal er concerteren.
Vorig jaar brachten ze reeds een sprankelend ‘Wienerconcert’ met werkjes van Strauss en Lehar. Dit jaar werd alle over een andere boeg gegooid. Het lichter genre werd aangesproken. Vele aanwezigen, en vooral de jongeren, zullen een hele resem populaire liedjes herkennen in het repertoire van hun fanfare.
…”
En dezelfde periodiek in februari :
“Rond Driekoningen zit Leest weer vol muziek. Kleine gabbers trekken van deur tot deur en teisteren de thuisblijvers met hun driekoningengezang. Hun moed en durf wordt beloond met een muntstukje of wat zoets en je wordt zelf innerlijk warm van de glunderende gezichtjes. Folklore ! Een begrip dat nooit zou mogen verdwijnen. Alle kinderen zouden terug moeten gaan zingen, dansen, vrolijk zijn ! Kind zijn ! Folklore, maar ook cultuur !
Rond deze tijd klinken de koperklanken weer door ons dorpje. Volksmuziek. Op het Aperitiefconcert waren weeral enkele honderden mensen afgekomen om de Kon. Fanfare Sint Cecilia voor de vierde maal in de Parochiezaal bezig te horen. Volgend jaar wordt het eerste lustrum gevierd. Een eivolle zaal ! Teveel sigarettenrook en luidruchtige stemmen. Dit was geen echt concertpubliek maar de volksmensen die nog echt met hun parochie, hun dorpke en zijn verenigingen begaan zijn. Mensen die van muziek en de sfeer daarrond houden.
Na de openingsspeech van Fons Verbruggen, in naam van de Sint-Niklaasparochie, sprak Jef Lauwers, onze spreker van dienst, onze nieuwjaarswensen uit, om daarna plaats te maken voor de Leestse muzikanten.
Onder leiding van Eduard De Maeyer werd gestart met de ‘Lynwood’mars van J. Ord Hume. Een mooie loper voor de volgende muziekstukjes. ‘Cavatina’, het muziekthema uit de gelauwerde film ‘The Deerhunter’, deed vele romantische zielen dromen van woeste, ongeschonden natuurgebieden vol rendieren, streepjes blauw en een lentezonnetje in de lucht.
Het was Frans Violet, himself, die het orkest door de moeilijke passages dirigeerde.
Een gans andere sfeer bracht ons het statig en plechtige ‘Rule Brittania’. Dit majestueuze bisnummer van ‘The last Night of the proms’ vulde gans de zaal met koper. W. Rimmer schreef een prachtstuk waar elke brassbandliefhebber de vingers van aflikt. En dan was het de beurt aan de solisten. Aardige jongens en meisjes die allen durven en kunnen blazen.
Natuurlijk telt de fanfare ook enkele van die cracks. In ‘Cornet Carillon’ mochten onze solisten Eduard De Maeyer, Alfons Van Asch, Jan De Decker, Luc Vertommen en Johan De Win de klokken luiden. En dat ze duchtig aan ’t zeel getrokken hebben, kon je uit het warme applaus uitmaken. De andere muzikanten kunnen natuurlijk ook blazen en dat lieten ze duideljk horen in ‘The Boy from Menaem’. Velen zullen dit werkje beter kennen als ‘Een jager uit Kurfalz’. Gordon Langford is wel één van de beste traditional-schrijvers en arrangeurs van het Britse eiland. Iedereen kent wel zijn ‘Fantasy on British Sea Songs’.
Wat ook iedereen kent is het BRT-feuilleton ‘Mistrals Daughter’. ‘Only Love’, het muziekthema van deze film is beter bekend onder de uitvoering van Nana Mouskouri. Vanaf zondag 5 januari kent gans Leest dit romantisch werk door de sublieme uitvoering van haar fanfare.
We zitten nu niet bepaald in het seizoen van ‘de bloemekes en de biekes’ maar toch moesten de muzikanten er ons mee kunnen plagen. Met ‘Bees-abuzzin’ liet Siebert de bijtjes op het publiek los. Enkele toeschouwers waren blijkbaar gestoken want ze klapten als gek in hun handen. Maar dat applaus was welkom, want er waren maar weinig muzikanten tegen de lamp gevlogen.
Tijdens het voorlaatste stuk moesten alle muzikanten uit hun pijp komen. De molen ging aan het draaien met ‘Hornpipe’. Op het laatste ging het er zo snel aan toe dat men de vingers van de solisten niet meer kon volgen. Maar niemand kreeg een bekeuring op overdreven snelheid. Als sluitstuk bracht de fanfare het populaire hitje : ‘The Floral Dance’. Kwistig werd er met bloemetjes gestrooid. Ook vanwege mijnheer Pastoor die de dirigenten Frans Violet en Eduard De Maeyer, en de muzikanten feliciteerde voor het artistiek hoogstaand concert. Mijnheer Pastoor gaf het publiek een stille wenk om aan de toog verder te klappen. Welke toog wisten we niet, maar we hebben er vele gezien.
De Voorzitter van de fanfare, Vic Verschueren, kreeg als dank een mooi boek. De muzikanten smeten er direct een bisnummer tegenaan. De ‘Hornpipe’ werd geestdriftig met handgeklap begeleid.
Een mooi concert, tevreden mensen. ‘Dat mochten ze meer doen in Leest’, zei iemand, ‘Ik wist niet dat we zo’n goeie fanfare hadden’, hoorden we iemand anders zeggen.
‘Het wordt tijd dat de fanfare eens wat meer optreed in Leest’. We zullen het onthouden !
Bart Lauwens.”
1986 – 6 januari : K.V.L.V. Les ‘Tapisserie’
Van 13 tot 16 u. in het Parochiecentrum.
Tapisserie : wandtapijt waarop streekboerderij of gevel wordt uitgewerkt.
(‘DB’, januari ’86) (ook deze les 13, 20, 27 januari)
1986 – 11 januari : Teerfeest Landelijke Gilde
Om 19 u. in de parochiezaal. (‘DB’,januari ’86)
1986 – Vrijdag 17 januari : KWB bezocht Gevaert Fabrieken te Antwerpen.
Vervoer ging met eigen wagen. Samenkomst op het Dorp vanaf 08.00 u.
Het bezoek liep vanaf 09.00 u. tot 13 uur.
(Folder KWB, december ’85)
1986 – Zaterdag 18 januari ‘Groot Bal’ van CSC – SVV – SP
In zaal Sint-Cecilia, Dorpstraat 6 Leest met het orkest The New Stars
Voorverkoop : 60 fr., ingang : 80 fr. Deuren : 20.30 uur, eerste dans : 21 uur.
Tevens gratis tombola. (Folder)
1986 – 20 januari : Kon. Fanfare St.-Cecilia werd VZW
Begin 1986 was de Leestse fanfare nog steeds een Feitelijke Vereniging. Omwille van de toenemende investeringen en de grote verantwoordelijkheden die bij het bestuur werden gelegd, werd al jaren onderzocht of de fanfare niet beter kon overgaan naar een vereniging zonder winstgevend doel. In 1986 werd de knoop doorgehakt en de vereniging zonder winstoogmerk werd opgericht op 20 januari 1986. De statuten verschenen in de bijlagen bij het Belgisch Staatsblad van 30 juli 1986 onder het nummer 21410 (85473).
De stichters-ondertekenaars van de V.Z.W. waren Vic Verschueren, August Lauwers, Johan Vandeputte, Diane Lammens, Yves De Wit, Hubert De Borger, Antoon Lauwens, Franky Lauwens, Jef Lauwers, Frans Violet, Pol Huybrechts, Bart Lauwens, Rik Lauwens, Jan Moons, Frans Piessens, Marcel Van Loo, Angèle Van Praet, Emiel Verschueren en Kamiel Verschueren.
(‘Leest in Feest’, Stan Gobien)
1986 – 25 januari :Met de Kleinveebond ‘Het Rijke Nest’ naar ’s Hertogenbosch
De bus kwam de deelnemers om 6 u. ophalen aan de kerk te Leest.
In ’s Hertogenbosch wachtte hen een ‘grootse kleinveetentoonstelling’ waar de mogelijkheid geboden werd om zich rasdieren aan te schaffen : konijnen, kippen, duiven,…
(‘DB’, januari ’86)
1986 – 25 januari : Jaarlijks Ledenfeest van Vevoc
De leden kregen volgend menu voorgeschoten :
Aperitief Sky Blues, tomatenroomsoep met balletjes, mosselen met lookboter, Côte à l’Os Cheron Tyrolienne + kroketjes + groentenkrans, ijs met sabayon.
Dit alles tegen de democratische prijs van 600 fr. per persoon. Muziek : Discobar Antverpia.
