Rudi Van Hoof is een van de regelmatigste en
efficiëntste voetballers vanRacing
Mechelen.
Hij
praat weinig maar hij werkt veel in de huidige Racingploeg, de sterke Rudi Van
Hoof, verdediger of defensieve half uit Leest.
Dat
de man uit Leest zo weinig in het nieuws komt heeft te maken met zijn
speelstijl die niet bepaald esthetisch aandoet. Wie evenwel met trainer
Peeters, libero Roelandt of keeper Mesmaekers praat, weet hoezeer de tactische
discipline van Rudi wordt gewaardeerd bij groenwit, de ploeg van de dag in
Tweede.
Van
Hoof, vierentwintig en RTT-bediende, zit dus goed bij een club die stoelt op
een jonge generatie die laat onderstellen dat de sportieve bloei opwaarts zal
evolueren.
Spelers
als Ronny Claes, Danny Caes en dra ook Luc Leys zijn echte beloften die nog ver
van hun plafond staan.
De
financiële toestand van de vereniging is gezond, het beleid uitstekend en ookde trainer prima.
Willy Romain
Rudi Van
Hoof (°19/7/1956) is een zoon van veldwachter Victor en Maria Leonore Mees uit
de Scheerstraat (nu Ten Moortele). Niet te verwarren met zijn neef en
naamgenoot, de wielrenner van de gelijknamige Renault garage uit de Dorpstraat.
Rudi Van
Hoof had een prachtige voetbalcarriëre bij Racing Mechelen, dat toen in de
Eerste en de Tweede Voetbalklasse acteerde.
Rudi was
een echt Racing-product, reeds van zijn tiende speelde hij voor deze Mechelse
club : dat
had meer na- dan voordelen, vooral bij contractonderhandelingen, geen sant in
eigen land was hier zeer toepasselijk.
Zijn debuut
in het eerste elftal vond plaats in 1975 onder trainer Kunnecke. In 76 kreeg
hij van trainer Martens de gelegenheid om te bevestigen en het jaarnadien werd hij onder trainer Peeters een
vaste waarde.
Hij droeg
ook lang de kapiteinsarmband.
In het
seizoen 1979-1980 kreeg hij de Bronzen Schoen als verdienstelijkste Racing-speler
en in november 84 werd hij door Racing Mechelen in de bloemetjes gezet naar
aanleiding van zijn 250ste wedstrijd in de eerste ploeg.
Rudi was
een echte clubspeler en maakte vooral naam als mandekker.
Zijn
onvoorwaardelijke inzet, karakter en fysieke conditie waren legendarisch.
Rudi heeft
nooit een profstatuut gehad, hij cumuleerde zijn voetbalcarriëre met zijn
beroep als bediende bij de toenmalige RTT (het latere Belgacom).
In 86
speelde hij voor V.V.Leest waar hij in 1989 adjunct-trainer werd onder Johnny
De Fre.
Later zou
hij er een tijdje de jeugd trainen.
Rudi Van
Hoof is gehuwd met Liliane Doms uit Nieuwenrode die hem twee kinderen schonk :
Kim en Nick. Bij de geboorte van zijn oudste kreeg hij van trainer Peeters, in
het begin van de tweede helft in de thuismatch tegen Aalst, een
applausvervanging en mocht hij zijn echtgenote vervoegen in de kraamkliniek. De
stand was toen 2-0 voor Racing en het publiek scandeerde luidkeels papa Van Hoof, papa Van Hoof
Na zijn
huwelijk vestigde hij zich te Mechelen waar hij thans nog steeds woonachtig is.
Met Van Hoof geen wandeling voor
Rensenbrink
Men herinnert zich hoe na de heenmatch Racing
Mechelen- Anderlecht (1-2), de Nederlandse bondscoach Knobel verklaarde zich
geen idee te kunnen vormen over Rensenbrinks mogelijkheden op dat ogenblik,
wegens de zwakte van de tegenstander, de Spaanse junior Nortes van de
Maneblussers. Voor de terugwedstrijd staat het al vast dat Rensenbrink een
zwaardere brok te verorberen krijgt. De titularis als rechtsachter is Rudi Van
Hoof, een eigen kweek uit Leest van éénentwintig lenten en met amper een
tweetal maanden ervaring van de topklasse. Toch is die Van Hoof in een korte
tijd een stevige zelfs harde maar vooralsnog altijd sportieve back geworden.
Zodat Rensenbrink zich geenszins aan een nieuwe wandeling mag verwachten. De
mentaliteit van trainer Kunnecke ten opzichte van deze ontmoeting liegt er
trouwens niet om : Iedereen praat reeds als over een bij voorbaat verloren
partij. Dat is een verkeerde opvatting, die ik mijn spelers uit het hoofd aan
het praten ben. Beringen weerstond in het Astridpark tot de voorlaatste minuut.
Waarom zouden wij met een beetje geluk geen verrassing kunnen bewerken, indien
de overgave er bij is, spijts het ontbreken van een zieke Van Vaerenbergh en de
geel geschorste Struyf ?
W.Rn.(Het Laatste Nieuws)
Trainer
Kunnecke was iets te optimistich in zijn vooruitblik. Racing ging de boot in
met 4-0, drie doelpunten van Rensenbrink. Rudi speelde nochtans een
verdienstelijke partij en kreeg een warm applaus van het Anderlecht-publiek
omwille van zijn faire speelstijl.
Die
Rensenbrink was niet de eerste de beste. In 1973 werd hij topschutter in de
Belgische competitie en drie jaar later won hij de Gouden Schoen. Deze
Nederlandse linksbuiten viel vooral op door zijn onnavolgbare dribbels en
snelheid. Dat leverde hem destijds de bijnaam het slangenmens op. Als speler
van Anderlecht veroverde hij onder meer de Europacup II en de Uefa Super Cup.
In zowel 1974 als in 1978 bereikte hij met Oranje de finale van het
Wereldkampioenschap.
Fotos :
-Rudi Van Hoof.
-Bovenaan als derde van links in het fanionelftal
van Racing Mechelen.
-Bikkelend met de Boomse aanvaller Herrera.
-Achteraan zijn teammaat en vriend Hans Schöning,
vooraan Kasprzak.
-Op de foto verlaat hij het terrein van
Anderlecht in het gezelschap van één van s werelds beste voetballers :
slangenmens Robbie Rensenbrink.
1978 8 november : Kinderturnen
Bond van Grote en Jonge Gezinnen
Op 8 november startte de B.G.J.G.met
een lessenreeks kinderturnen.
De lessen werden gegeven in de
turnzaal van de gemeentelijke jongensschool
en dit iedere woensdag.
Voor de grootsten van 14 tot 15 uur
en voor de kleinsten van 15 tot 16 uur.
Lucia Leemans, licentiate in de
lichamelijke opvoeding nam deze taak op zich.
1978 Zondag 12 november : Chiro
Familiefeest
Thema : Holder de Bolder op
Chirozolder.
De parochiezaal was tot in de
uiterste hoekjes gevuld. (250 mensenop
de
koffietafel en zon 200 chiroleden
die de hele namiddag voor spektakel
zorgden.)
Twee oud-chiroleden hadden op
zolder gerommeld en vonden daar heel wat
herinneringen aan chiro-dagen.
Oud-leiding keek terug op 30 jaar
jongens- en 15 jaar meisjeschiro.
Onder begeleiding van Hilda
Silverans met accordeon en lied werd een
prachtige namiddag en vooravond
afgesloten.
Als blijvende herinnering kreeg
elke aanwezige chirofamilie een Kölner-
Stanger-glas, waarop het vignet
van het jubeljaar was aangebracht.
De
Chirofamilie in feest
Op
12 november werd het jaarlijks chiro-familiefeest gevierd, met als hoofdpunt :
het besluiten van een zeer actief Jubileumjaar.
Voor
deze gelegenheid was ook Vevoc uitgenodigd, als blijk van dank voor de degelijke
samenwerking bij de Jubileumvieringen.
Dit
feest werd voorafgegaan en ingezet op zaterdagavond met een Eucharistieviering,
waarin de jonge leiding haar belofte van trouw kwam uitspreken.
Zoals
bij de Eucharistieviering was ook de parochiezaal volzet, met 250 mensen aan de
koffietafel en bovendien 200 chiroleden die de ganse namiddag voor spektakel
zorgden.
Om
14.40 u. kon gestart worden met Kolder-debolder op chirozolder. Het geheel
van deze viering stond voornamelijk in het teken van de voorbije chirojaren en
chirowerking.
Dit
kwam zeer goed tot uitdrukking op de zolder, met een gewaardeerde bindtekst.
Werd bovendien goed en sterk tot uiting gebracht door de Aspi-jongens met God
schiep de chiro.
De
Toppers brachten met de Paus-keure en voornamelijk met een kwis heel wat
gelach in de zaal. Chironieuws en vroegere chiro-wetenswaardigheden waren
opgediept uit De Band van vroeger jaren, en dus even ten gehore gebracht.
De
Kwiks brachten in een kleurrijk geheel verschillende personages
Zelfgemaakte
liedjes, uit vroeger jaren en bivakleven, weerklonken door Tippersstemmen.
Choreografie
en belichting werd genietbaar uitgebeeld door de Tiptiens. Maar ook de
hedendaagse chiro leefde : doorheen de uitbeelding van het jaarthema Daar gaat
de vlieger op met het bijbehorend liedje en het typisch chirolied der
aspirantenmeisjes Leest.
Dat
chiro typische spel-beweging voor de jeugd is, werd door de Speelclub jongens
uit hun knutselen aan de kalanouchie onderlijnd. Speelclubmeisjes beleefden
hun droomwereld door de uitbeelding van het sprookje Prins Valentijn.
De
allerkleinsten van de jongens, de Sloebers, kwamen zich even voorstellen bij
hun grote sprongen. Een dik gevuld programma en zodoende wat overtijd geraakt,
bracht ons bij de koffie omstreeks 17 u.
De
kous werd door onze genodigden behoorlijk gevuld om de kosten van koeken,
broodjes, enz. voor de 450 monden te helpen dekken.
En
vooruit moesten wij, want het streefuur van 18 zou wellicht overschreden
worden. De Kerels hadden inspiratie gevonden bij een schimmenspel dat het
verloop van een dag op een appartement trachtte weer te geven, met natuurlijk
de komische effecten van licht en schaduw. Het toneelstuk van St.Antonius
werd met een beeld ten val gebracht, en over de kosten werd smakelijk door de
Rakkers geredetwist.
Al
bij al komt er door de vele spelen en chiro-activiteiten ook heel wat souvenirs
en rommel op de zolder, maar de chiro moet vandaag leven. Daarom zorgden de
kleinsten van de meisjes, de Prutskes, voor een speelse opruiming op het ritme
van een lied.
Dias,
gekozen uit voorgaande jaren en activiteiten, werden levensgroot op de muur van
de zaal geprojecteerd.
Onder
begeleiding van Hilda Silverans met accordeon en lied kon een schone namiddag
en vooravond als slot van het Jubileumjaar beëindigd worden.
Als
blijvende herinnering aan dit gevierd chirojaar, mocht elke aanwezige
chirofamilie een Kölner-Stanger-glas, waarop het vignet van het Jubeljaar, in
ontvangst nemen. Het was reeds 18.45 u. geworden.
Nabeschouwingen,
bedenkingen en wensen konden gelezen worden op kleurige kaarten, daartoe
bestemd, en door aanwezige ouders genoteerd. Aanmoedigend waren de woorden :
zeer genietbaar, fijn, proficiat. Welgekomen aanwijzigingen zoals : de dienst
aan tafel, en andere kleine bemerkingen worden ter harte genomen, zelfs de
bemerking van de moedige maar dorstige vaders.
(DB, december 1978)
1978 - 19 november : Rust Roest
bracht : Bloemen van Dorothy.
Een blijspel van Mark Belloy.
Locatie : parochiezaal Leest.
Jan Van Rompaey uit de Juniorslaan wist
ons te melden dat Fons Nuytkens ook bromfietsen verkocht, meer bepaald van het
merk Flandria.
Vooraleer Fons zijn atelier had in het
dorp woonde het gezin aan het kapelletje van de Boerinnengilde op de hoek
Juniorslaan-Wagenmakersstraat.
Daar beschikte hij alleen over een
garage waarin hij uitsluitend fietsen herstelde.
Na zijn verhuis naar het dorp begon hij ook met de verkoop van bromfietsen.
Met Posse Leest had hij een zeer
verzorgde fietsenstand tussen de andere standhouders
(foto).
Jan was, bij zijn weten, de enige die
bij Fons een Flandria King (foto) aankocht. Dat was in 1960. De sportbrommers
van Flandria werden in Mechelen massaal verkocht maar in Leest waren er geen
liefhebbers voor. (met dank aan Jan Van Rompaey)
1978 28 oktober : Grote Kaartwedstrijd
Wiezen KWB Leest
In de parochiezaal Kouter Leest.
Voor 10.000 fr aan prijzen.
Deelnameprijs : 50 frank.
Er werden 116 inschrijvingen
genoteerd en 13 verenigingen lieten zich
vertegenwoordigen.
Het plakket voor de best
vertegenwoordigde vereniging ging naar
KWB-Hombeek met 17 deelnemers.
Frans Thomas won het dagklassement
met 137 punten.
1978 5 november : Vergadering KVLV
Op
deze startvergadering mocht onthaalwijk de Kouter een 75-tal leden welkom
heten.
Als
inzet was er een korte bezinning aansluitend bij het thema hebben is niet
alles.
Dan
trachtte de proost ons meer inzicht te brengen aangaande bestuursvormen in
verschillende afdelingen. Na een korte tussenpauze kregen we onze
voordrachtgeefster Maria Van Beerzel aan het woord, zij wilde ons duidelijk
maken dat hebben niet alles is. Men mag de mens niet beoordelen volgens zijn
bezit maar voor wat hij waard is als mens en drie zinnen werden in vraag
gesteld, namelijk : hoe sober leven wij ? Vindt ge soberheid belangrijk en
waarom ? Hoe kan je op een sobere manier feesten ?Eenieder was het eens dat sober leven niet
altijd gierig leven is, voortdurend worden we gestimuleerd om ons bezit op te
drijven en dan weer klakkeloos te verbruiken, laten we matig zijn in het
gebruik van de materiële goederen, dan zullen we stelselmatig ook gezonder
leven, ten slotte wij leven niet van brood alleen, laten we ons bewust worden
van andere levensvoorwaarden als goedheid, dankbaarheid, dienstvaardigheid, en
zo meer, en hoe we op een sobere manier gezellig kunnen feesten dat heeft de
onthaalwijk te meer bewezen en iedereen zei : dat het goed gezegd was.
Als
ontspanning nog een dans en een sketch alles sober opgevat en toch heeft de
opvoering van Jefke is dood ons achtereenvolgens tranen doen lachen en wenen.
Zo
werd het stilaan laat en vlug nog enkele mededelingen vanwege de schrijfster en
ook de nieuwe voorzitster Roza De Smet had nog een goed woordje voor ons allemaal
en met een samenzang van het s avonds is het goed, konden we een streep
zetten achter onze eerste vergadering van een nieuw werkjaar.
ADP.
(DB, december 1978)
Fotos :
-Posse
Leest 1954 : uiterst links Fons Nuytkens met twee van zijn zonen bij zijn
fietsenstand.
-De
Flandria King van Jan Van Rompaey.
(foto : Jan Van Rompaey)
In 1953 viel hun zilveren
bruiloftsfeest samen met het huwelijk van hun oudste dochter.
Vervolg Gouden Bruiloft Nuytkens-Van
de Vondel
Aan
respectievelijk de kerk, de woning van de feestelingen en het chalet van VV
Leest werden volgende teksten aangebracht :
Komt de Heer voor de zegen van
weleer.
Bid dat Hij U nog vele jaren
van alle tegenspoed moge sparen.
Vijftig lange jaren in t
zelfde schuitje varen,
is een kunst, maar ook een
gunst.
Fons, hou samen met je
Alfonsine
er nog menige jaren, de moed
maar in.
Veel leute en gulle lach
wensen de buren U
op deze heuglijke dag.
Schep vreugde, maak het plezant
over 10 jaar vieren we
diamant.
En
het lofdicht :
Geachte Jubilarissen, familieleden
en vrienden allemaal.
50 lange jaren zijn er over
heengegaan.
27 oktober 1928 was het begin van een mooi bestaan,
ze zwoeren mekaar liefde en
trouw.
Fons nam Alfonsine met plezier
tot vrouw.
En toen zei Fons, we gaan t eens proberen, wacht eens even,
en potverdorie het werden er
wel zeven !
Al meteen hadden ze een lief
nestje aan de Tisseltbaan,
wat een geluk voor ons dat je
ginder bent weggegaan.
Nu kunnen wij samen met U
vieren en gaan er seffens eens flink op zwieren.
Maar eerst nog eens terug van
het heden naar het verleden
want voor zo een gezin was wat
te doen, men gaat niet van jongsaf met pensioen.
Fons beleefde destijds veel
pret aan het bestellen van zijn dagelijkse gazet.
Had je moeilijkheden met uwe
velo, geen nood,
Fons repareerde, verkocht en
verdiende zijn brood.
Alles viel nogal mee, Fons had
geen last van de BTW.
Alfonsine begon haar commerske
op t hoekske,
men kon er terecht voor een
sokske, een hemdje of een broekske.
Hun werk, een groet en een
lach, was levenselexir voor iedere dag.
Laten wij van onze kant, dan
allen dit heuglijk feest gedenken,
met enkele gepaste
geschenken.
Wat bevind zich hier binnenin,
dat houd de geburenverassing in.
Wat uw keuze aangaat,
jubilarissen hier volgt een goeie raad.
Denk bij gebruik nog eens heel
zacht, aan de genoegens van je eerste huwelijksnacht.
Wij wensen u nog eens extra
veel lol,
tussen de deugddoende lakens en
onder die warme wol.
Wij zullen U niet wekken, wij
hopen dat je er U nog lang moogt mee dekken.
Voor
de buitenstaanders :
Fons
Nuytkens was krantenbesteller en fietshersteller. Alfonsine had een
lijnwaadzaak Op t Hoekske genaamd.
De
buren hadden als verassing een tinnen asbak en een soepterrine aangekocht met
daarbovenop een bloemstuk als
huldebetoon met volgende tekst : Laat de
bezegeling van je groot geluk, besloten liggen in dit bloemstuk. Proficiat en
proost aan de jubilarissen en hun mooie kroost. Lang leve Fons en Alfonsine.
Het
keuze-gescbenk van de gevierden was een paar flanellen lakens (aangekocht bij
Paula Cauwenbergh) en een bedsprei (afkomstig van Staf Van Ingelgem).
Dames en Heren van de
Dorpsstraat.
Uit dankbaarheid om wat voor
hen gepresteerd werd ter gelegenheid van hun gouden huwelijksjubileum nodigen
onze jubilarissen, de Heer en Mevrouw NUYTKENS VAN DE VONDEL, U uit op nn
drink aangeboden in het chalet van VV Leest aan de Dorpsstraat, aanstaande
zaterdag 11 november 1978 om 20 uur.
De jubilarissen hopen van harte
dat hun oproep zo talrijk mogelijk zal beantwoord worden.
Vriendelijke groeten en tot zaterdagavond.
Namens de geburenkring.
Vijfentwintig
jaar voordienblokletterde Gazet van
Mechelen (28/10/1953) :
Onze verkoper Alfons Nuytkens
in het zilver
Onze trouwe verkoper voor
Leest en omliggende Alfons Nuytkens heeft jarenlang en steeds met dezelfde
toewijding dag in dag uit, zijn lezers hun blad gebracht met fotos en artikels
over allerhande blije en droeve gebeurtenissen. Vandaag prijkt hij zelf in de
gazet omdat hij is, 25 jaar lang met zijn trouwe echtgenote aan zijn schoon
gezin het beste van zijn vaderhart heeft gegeven. Zeven kinderen heeft hij
opgevoed en steeds door zijn voorbeeld gesteund.
Dinsdag 27 oktober, dag op dag,
werd de 25ste verjaring van zijn echtverbintenis met een plechtige
mis in de Sint Niklaaskerk te Leest herdacht.
Zo de ouden zongen, zo piepen
de jongen zegt zeer juist het spreekwoord. In dezelfde mis werd het huwelijk ingezegend
van zijn oudste dochter Elza. De minnestrelen van de toekomst kunnen reeds hun
teksten maken op de goedbekende melodie : Over 25 jaar.
Want dit is onze innigste wens.
Mocht onze trouwe verkoper in een lang leven samen met zijn geliefde echtgenote
en kinderen de beloning vinden voor een voorbeeldig leven en volhardende
plichtsvervulling.
Onze fotograaf viel de aangename taak te beurt het
jubilerende echtpaar en de jonggehuwden op één foto bijeen te brengen. (zie
bovenaan) Van harte proficiat !
1978
28 oktober : Gouden Huwelijksjubileum Fons Nuytkens Alfonsine Van de
Vondel
Fons en Fine 50 jaar
getrouwd
Wie in Leest en aanpalende
gemeenten, vooral Hombeek en Zemst kent Fons Nuytkens
niet ? De man die zowat n
goeie 30 jaar alle straten en wegeltjes doorkruiste van de genoemde gemeenten
toen hij nog per fiets Gazet van Mechelen en Zondagsvriend (nu : Zie)
bestelde.
Men vergete hierbij niet dat in
de jaren voor als tijdens en ook nog enkele jaren na de oorlog de dagbladen ALLE
dagen moesten besteld worden. Alle dagen, dus ook op zon- en feestdagen. Alleen
op tweede Nieuwjaarsdag hadden de gazettemannen vrijaf, konden ze eens
uitslapen en hun dag indelen zoals ze wilden.
Fons, met zijn pak gazetten
vooraan als achteraan op de stevige fiets, was een vertrouwd beeld geworden
voor de mensen uit de streek. Steeds bedachtzaam en kalm peddelde hij straat in
straat uit hier en daar een klein praatje slaande of een paar minuutjes
rustend. Alle dagen door weer en wind met de zwaar beladen fiets die hem af en
toe wel eens in de steek liet. Maar daar wist Fons steeds wel een mouw aan te
passen want fietsen herstellen was voor hem een kleinigheid.
Eigenlijk startte Fons als
meubelmaker maar door de crisis van de dertiger jaren viel ook hij zonder job.
Zo kwam het dan dat hij krantenbesteller werd van de Gazet van Mechelen. En
dat ging hem goed af want hij hield het toch meer dan 30 jaar uit. De laatste
jaren echter toen de leeftijd wat begon door te wegen ging het niet zo best
meer en moest hij voor zijn eigenlijke pensioenleeftijd afhaken.
In Blaasveld vond Fons destijds
de vrouw die met hem door het leven wilde gaan : Josephine Van de Vondel. Werd
Fons op 11 oktober ll. 72 jaar, dan is zijn wederhelft er 71 geworden in
januari ll.Te vermelden valt hierbij
dat de moeder van Josephine nog in leven is en bijna 94 jaar telt. In het
trouwboekje van het gouden bruilofpaar staan 7 kinderen ingeschreven die op hun
beurt een gezin stichtten en voor een nakomenschap zorgden van 18 kleinkinderen
en reeds twee achterkleinkinderen. Is het vijdag a.s. juist 50 jaar geleden dat
hun huwelijksbootje van wal stak dan zal echter de viering zaterdag plaats
grijpen. Na een dankmis om 10 u. in de parochiekerk zal de ganse
nakomelingschap aanzitten aan een gouden feestdis in het chalet van de Leestse
voetbalploeg. (GvM)
Frans
Alfons Fons Nuytkens was te Leest geboren op 11 oktober 1906 en hij overleed
er op 12 december 1991. Uit zijn huwelijk met Alphonsina Van de Vondel werden
zeven kinderen geboren, twee meisjes en vijf jongens.
Alphonsina
Fine Van de Vondel was te Blaasveld geboren op 27 januari 1907 en overleed te
Mechelen op 21 oktober 1992.
Gedurende
ongeveer dertig jaar was Fons in Leest maar ook in gedeelten van Tisselt,
Kapelle, Hombeek, Zemst en Battel krantenventer en alzo een bij velen bekend
figuur.
Buiten
krantenbedeler was hij ook velomaker en verdeler van de fietsen Pavic, Norta,
Superia, Oxford,roestvrije aluminium
fietsen Kettleren de Hollandse fietsen
De Gouden Leeuw.
Fons
had zijn zaak in de Dorpstraat naast de woning van dokter Stuyck.
Alfonsine
baatte een lijnwaadzaak Op t Hoekske
uit.
De
geburenkring bleef niet bij de pakken zitten, getuige hierna hun geschreven communicatie
(met dank aan R. Selleslagh) voor de bewoners van de Dorpstraat :
Geachte gebuur,
Op 28 oktober 1978 vieren onze
geburen de Heer en Mevrouw Alf. Nuyrkens Van de Vondel, Dorpstraat 51 Leest,
hun gouden huwelijksjubileum.
Als geburen kunnen wij deze
gelegenheid niet ongezien laten voorbij gaan.
Om deze viering enige luister
bij te brengen en een passend geschenk aan de gevierden te kunnen aanbieden,
hopen wij op uwe welwillende medewerking en milde geldelijke steun.
Wij rekenen op U, en zullen
kortelings tot actie overgaan.
Bij voorbaat dank, en tot ziens.
De initiatiefnemers.
Geachte gebuur,
Zoals voorheen gemeld vieren
onze geburen de Heer en Mevrouw Nuytkens Van de Vondel hun gouden
huwelijksjubileum aanstaande zaterdag. De geburenkring dankt van harte al de
milde schenkers van de Dorpsstraat. De opbrengst bedroeg 8.680 frank. Mede dank
zij U zijn wij er in geslaagd de jubilarissen de gepaste geschenken aan te
bieden. Deze zullen getoond worden tijdens nn drink die de jubilarissen ons
korte tijd na hun viering als dank aanbieden
(mededeling volgt).
Mogen we nog vragen aan de
mensen van de Dorpsstraat op zaterdag 28 dezer hun huizen te bevlaggen. Wij
danken eveneens onze trouwe medewerkers van de geburenkring voor hun
werkzaamheden en hulpmiddelen allerhande.
Een speciale dank aan het
bestuur van V.V. Leest, voor het bereidwillig ter beschikking stellen van hun
chalet voor onze werkzaamheden.
Ook danken wij de feestcomités
van andere jubelvieringen die ons met tal van kleinigheden grote diensten
bewezen en zij die ons gratis al de dennenbomen ter versiering hebben
aangeboden.
Hopende met dit alles, onze pogingen goed te kunnen beeindigen groeten wij zeer
hartelijk.
De geburenkring.
Fotos :
-Gouden paar Fons Nuytkens en
Alfonsine Van de Vondel.
-Advertentie in De Band
-De woning van de familie
Nuytkens begin jaren 80.
Het Jaar van het Dorp loopt
stillekensaan op zn laatste benen. Wandelwegen werden uitgestippeld, men werkt
nu aan een plan voor de verfraaiing van de Dorpsplaats. Op de laatste
vergadering brachten Leefmilieu Leest, Chiro en Frans Teughels hun eigen ideeën
in plan. Daaruit zullen dan uitgewerkte plans op schaal gemaakt worden en
misschien ook maquetten. Dit alles zal dan nadien bekend gemaakt worden aan de
dorpsgenoten, die dan nog hun eigen zeg zullen krijgen. Ideeën en voorstellen
zijn nog altijd welkom !
Op 27 oktober wordt iedereen
uitgenodigd om deel te nemen aan de vergadering tot oprichting van een dorpsraad.
Die is broodnodig om Leest als
landelijk dorp niet te laten verkwijnen.
Nu gaan er ook stemmen op in de
Kouterwijk een woonerf op te richten. Het woord woonerf zegt het zelf. Het
is in de eerste plaats een ruimte om te wonen, te leven en te spelen, waar de
mensen voorrang krijgen op het verkeer. Het moderne verkeer heeft de mens
teruggedrongen op het voetpad van amper een meter breed. Hindernissen zoals
riooldeksels, parkeermeters en verkeerspalen zijn stilaan op weg om ook daar de
mensen te verdringen.
Een woonerf wil op de eerste
plaats de mens op gelijke voet plaatsen met autos : spelende kinderen,
taterende dames, voetgangers tellen ook mee en moeten zich veilig voelen op
straat. Het is geen verkeersvrije straat, maar de autos mogen maar 20 km per
uur rijden en moeten voorrang geven aan de mensen die er wonen. In een woonerf
kan dus alles gebeuren, maar op voet van gelijkheid. Dat er in de Kouterwijk een woonerf zal komen valt nog te
betwijfelen. Het zullen de bewoners uit de wijk zelf zijn die dit zullen
beslissen. Vast staat dat Mechelen op dit ogenblik op zoek is naar woonwijken
en straten die ideaal zijn voor het oprichten van woonerven. Hun oog is
gevallen op de Kouterwijk. Opmetingen zijn reeds gedaan en plannen zijn
getekend. Ook in de vergaderingen Jaar van het Dorp kwam het onderwerp te
bespreking. Maar de belangrijkste voorwaarde om een woonerf op terichten blijft het akkoord en de hulp van de
wijkbewoners om daar verandering door te voeren.
Bij gebrek aan eensgezindheid
is het woonerf, zoals vele zaken trouwens, een doodgeboren kind.
Jaar van het Dorp.
En
ook De Distel had zich dat jaar geroerd in dezelfde periodiek :
LEEST WORDT DE BUITENWIJK VAN
MECHELEN en andere verhalen
Langs de Kerkenblokweg kun je
s zomers , hoe ongelooflijk het ook is, kikkers lustig de vijver zien
induiken. Wij hopen dat de vorsen dit nog lang mogen doen. Voor de mens zijn ze
immers niet veilig. Op een boogscheut van hun leefmilieu zitten nl. te Mechelen
watertandende mensen, die zich gastronomen noemen, te wachten op gebraden
kikkerbilletjes. Geruststellend antwoorden deze kikkereters dat het hier
gekweekte of buitenlandse kikkers betreft. Er zal wel iets van waar zijn want
waar vindt men nog kikkers bij ons, om niet te spreken van salamanders en
hagedissen.
Wat doen we met de wet van 12
juli 1973 over het natuurbehoud waarin bij art. 3 staat met het oog op de
vrijwaring van de soorten behorende tot de inheemse fauna neemt de koning
maatregelentot bescherming van de in
het wild levende dieren.
Aan de overkant van de
Kerkenblokweg vindt je nog een stuk groene Zennevallei met vloeibeemden en beken.
We hopen dat dit landschap er nog lang mag blijven.
Voor de mens is er immers niets
veilig. Op een boogscheut aafstand zitten handenwrijvende mensen, die zich
sociaal noemen, te wachtentot de
bouwgronden in Leest als gouden appeltjes in hun handen vallen. Grote
bouwmaatschappijen werden uitgestuurd in de Vinkstraat, in de Scheerstraat, op
de Kouter. Ze hebben al lang alles opgekocht, terwijl ze elders de huizen laten
verkrotten. Leest wordt de buitenwijk van Mechelen.
Ga eens kijken lans de Kerkenblokweg,
de eerste tekenen zijn er. De riolen liggen er morgen bouwt men tot tegen de
Zenne ! En had het gewestplan van 1977 de bestemming van deze grond niet van
bouwgrond in landschappelijk waardevol bosgebied veranderd ?
Tja, de mensen liggen er niet wakker
van, maar toch gaat het hier om niet helemaal onbelangrijke dingen. Het gaat
hier immers over de verhouden mens natuur dier en de kikker is hierbij
maar een illustratie.
Verslag van de werkvergadering
Jaar van het Dorp Dorpsraad Leest.
Aanwezig : 17 personen.
In het begin van de vergadering
werd even gepolst naar de reactie van de dorpsbewoners op de voorstellen van de
dorpsraad. Deze reactie was tot nu toe vrij onverschillig. Als oorzaken
daarvoor werden aangehaald : het tekort aan serieuze informatie omtrent een
milieuraad.
Ook de gevolgen van de vroegere
gemeentepolitiek, de invloed van de politieke partijen, de apolitieke
opstelling van de werkgroep en de houding t.o.v. de inwijkelingen zijn
oorzakelijk verbonden met de onverschillige houding van de mensen.
Omtrent de informatie bestond
tot dan het probleem dat de werking en het werkterreinvan een dorpsraad moeten bepaald worden door
de inwoners zelf. Vooraf informatie geven is dus moeilijk omdat er moet
vertrokken worden van theoretische modellen daar er slechts weinige praktische
voorbeelden zijn. Daarom zijn we vertrokken van de inventarismap Jaar van het
Dorp en de brochure Hoe werken aan de basis, beiden uitgegeven door het
Ministerie van Nederlandse Cultuur.
De methodiek van werken : zes
sectoren van het dorpsleven werden voorgesteld, nl. :
1. Ruimtelijke Ordening en
Leefmilieu.
2.Arbeid en Economie.
3. Cultuur, recreatie en
ontmoeting.
4.Onderwijs.
5. Gezondheid en
maatschappelijk welzijn.
6. Distributie en diensten.
Voor elk van deze sectoren en
deelaspecten ervan werd vooreerst een probleemstelling geformuleerd. Deze
probleemstelling wordt beoordeeld en oplossingsmogelijkheden worden
geformuleerd. In de derde fase wordt een oplossingsmogelijkheid gekozen en
uitgevoerd.
Dit is de basisstructuur voor
de werking van de dorpsraad. Tegelijkertijd is er ook een taakafbakening
gebeurd binnen deze sectoren.
In
De Band van december 78 publiceerde T.V. :
DORPSRAAD JA ?DORPSRAAD NEEN ?
1978 Jaar van het Dorp. Ieder
van ons is van deze slogan verzadigd. Na de bittere pil van de fusies der
gemeenten stelde de overheid het jaar 1978 in het teken van ht behoud van het
eigen karakter van onze dorpen. De kankeraars en de pessimisten beweerden dat
dit gebeurde om de pil te vergulden. En dat zal wel ergens waar geweest zijn.
Bloemen op de begrafenis van de gemeenten die ophielden te bestaan. In elk van
de vroegere gemeenten, en dat was ook te Leest het geval, werd, gestimuleerd
door de centrumgemeente (Mechelen), een werkgroep Jaar van het Dorp opgericht.
De start van deze werkgroep
werd gegeven op het einde van vorig jaar met een stichtingsvergadering, die
plaats vond in de lokalen van onze jongensschool. De Schepen van Cultuur, Van
de Sande, hield als verantwoordelijke Schepen een korte inleidende toespraak.
Ook de Schepen van Landbouw, Fons Van Stappen, was daar aanwezig en spoorde ons
aan om er iets moois van te maken.
Alle plaatselijke verenigingen
waren op deze vergadering aanwezig en beloofden actief te zullen meewerken. Zo
werd de plaatselijke werkgroep gesticht met vertegenwoordigers van alle
verenigingen. Naast deze plaatselijke werkgroep, zoals er ook één in de vier
andere fusiegemeenten werd opgericht, werd ook om alles te ordenen een
coördinatiecomité uit de grond gestampt, dat bestond uit twee afgevaardigden
per fusiegemeente. Dit comité had tot taak de diverse acties van de vijf
bestaande werkgroepen te coördineren en te steunen.
Elke maand werd er vergaderd
onder het voorzitterschap van een Schepen van Mechelen. Voor de werkgroep van Leest
werden Frans Teughels en Jeroom
Verbruggen naar dit coördinatiecomité afgevaardigd. Ziedaar een korte
historiek voor diegenen die zich afvragen wat men onder Werkgroep jaar van het
dorp moet verstaan.
De plaatselijke werkgroep heeft
getracht enkele interessante initiatieven uit te werken.Er werd een brochure uitgegeven met daarin
enige door de verenigingen ontworpen wandelwegen doorheen ons dorp (noot
: de Kapellekenswandeling, de Hoevewandeling en de Groene Wandeling). Er werd deelgenomen aan de fietsenrally der
fusiegemeenten en ook de teken- en opstelwedstrijd werd een succes. Verder was
er ook te Mechelen een zeer opgemerkte stand op de Hemo-Jaarbeurs, waar Leet
uitpakte met de maquette het dorpsplein van Leest ten jare 1900, die
gerealiseerd werd onder leiding van Frans Teughels met medewerking van o.a.
aalmoezenier Herregods en Stefaan De Laet.
Ondanks het feit dat de
plaatselijke werkgroep met het verloop der maanden flink uitdunde, bleven
enkele dapperen naarstig voortdoen. Een laatste initiatief werd dan ook de
uitwerking van een project tot verfraaiing van ons dorpsplein. Hiervoor werden
reeds verschillende voorstellen op papier uitgetekend, die ter bespreking en
hopelijk ook ter goedkeuring op de volgende vergadering aan de aanwezigen zullen
voorgelegd worden.
Zondag 21 januari (noot
: 1979) e.k. wordt het Jaar van het
Dorp officieel beëindigd met een academische zitting en prijsuitreiking van de
reeds vermelde teken- en opstelwedstrijd.
Is dit dan definitief het einde
voor de ideeën die dit jaar worden naar voor gebracht ? Neen, de werkgroep
heeft unaniem gemeend, dat wat dit jaar werd begonnen, verder moet kunnen
uitgewerkt worden. De verdere uitwerking van al de ideeën en plannen zou het
best kunnen gebeuren bij middel van een Dorpsraad : dit is een verzameling
van mensen, zowel enkelingen als vertegenwoordigers van de verenigingen, die
samen aan tafel gaan zitten, om de problemen die wij hier te Leest hebben uit
te praten en indien nodig, als groep door te spelen aan het stadsbestuur. Deze
werkgroep (=dorpsraad) kan met alle belangstellenden de handen uit de mouwen
steken, om ons dorp-van-morgen meer leefbaar te maken of te houden. Wij denken
hier aanbv. de verfraaiing van het
dorpsplein, de landelijke gebouwen, de zorg voor het eigen karakter van ons
dorp, de dorpswinkels, de dorpsschool, de groene ruimten, het landschap en niet
in het minst de landbouw. Boeren let op uw zaak ! Anders moogt ge binnen enkele
jaren misschien nog enkel mesten en beren op bepaalde uren.
Er werden reeds twee inleidende
vergaderingen gehouden, waar over de oprichting van een dorpsraad werd
gesproken, nl. op 27 oktober en 17 november. Aangezien op 17 november niet alle
verenigingen, wegens andere activiteiten, konden aanwezig zijn, werd er beslist
de definitieve oprichting uit te stellen tot de volgende vergadering.
Deze vergadering gaat door op 8
december e.k. in de refter van de jongensschool te 20 uur stipt. Wie wordt daar
verwacht ? Elke Leestenaar die er belangstelling voor heeft en zich voor de goede
zaak wil inzetten, alsook de verenigingen.
Met een 40-tal vertrokken ze naar
de Vlaamse Ardennen.
Eindpunt was de kapel van Frasnes
waar de pater een mis opdroeg.
Om 2 uur zaterdagnamiddag, 21
oktober, kookte het trekkersbloed van een 40-tal ongeduldige chiromensen. Het
mooie herfstweer was er niet vreemd aan. We waren immers samen gekomen met
leiding en aspiranten om de zoveelste dropping in de reeks tot een goed einde
te brengen (na meerdaalbos en Namen).
Deze maal ging het in de
richting van Geraardsbergen en Ronse in de Vlaanderen, temeer omdat we voor
volgend jaar deze streek hebben uitgekozen om te Goefferdinge op kamp te gaan.
Onderweg, in de bus, waren we
getuige van wat er zoal allemaal verminkt wordt in Vlaanderen, wegen en nog eens
wegen, fabrieksgronden waar slechts enkel de verlichting is aangelegd, maar
verder woeste verlaten grond, lelijke huizen, en dit alles in wat vroeger een
landelijk gebied moet zijn geweest. En dan spreken we nog niet van één van de
vele verkeersdramas waarmee we die dag werden geconfronteerd.
We lieten echter de moed niet
in onze schoenen zakken, want rond 4 uur was het moment aangebroken. In groepen
van 6 werden we ergens gedropt tussen Ronse en Geraardsbergen. Dorpjes met
Franse namen als Wannebeck-Flobeck, Wodeck, deden ons direct vermoeden dat we
ons beste Frans moesten bovenhalen. Ongeletterd, maar dapper en kranig als wij
zijn, hebben wij het dan maar enkel met de stafkaart klaargespeeld.
Heerlijk was het daar, langs
vergeten veldwegels en dorpkes, van waaruit zo een rust en landelijke sfeer
uitging, dat men er dagen kon vertoeven. Een streek, zacht glooiend, waar de
boeren nog baas zijn. Dorpkes met slechts een kerk en een paar huizen, een
varkensconcert dat ergens wordt gegeven in één of andere stal, dubbel trekpaard
met een bietenkar, een boer die rustig op de rijdende kar even aan zijn pijp
trekt, en die genietend de omgeving verkend. Verdraaid, dachten wij, bestaat
dit dan toch nog ?
Ondertussen lieten we de noten
smaken die onderweg zo gretig te rapen vielen, en zeker een biertje als ouden
bruine (vieille brune) met rammenas viel niet te versmaden.
Weldra werd het donker en was
het opletten geblazen voor de kaartlezer.
Terwijl de suikerbietboeren nog
duchtig in de weer waren, stapten wij gezwind en soms al zingend over de baan.
Even werd het spannend toen we
noodgedwongen de velden en weiden moesten doortrekken. Dit avontuur kostte ons
veel plezier, maar ook pootje vis en een kapotte broek.
Stilaan (rond 20 u) naderden
wij het eindpunt nl. : de kapel van Frasnes. Aan het geblaf der honden kon men
duidelijk waarnemen waar er ergens strijd werd geleverd. Met zijn pillamp gaf
de Pater ons uiteindelijk de laatste tip. In de kapel heeft de Pater dan de mis
opgdragen voor de vermoeide maar tevreden trekkers.
Even later hebben wij in het
dorp nog een pintje verbruikt in de lokalen van onze Waalse zustervereniging en
ook nagepraat.
Een mooie dag was weer voorbij,
een dag waar we onze ogen de kost hebben gegeven, een dag van samenhorigheid.
En nu maar wachten op de volgende dropping !!
N.B. Dank aan Karel Duisburg,
Jules De Smet en de Pater, die deze fijne tocht, weliswaar in de mist, voor ons
hebben uitgestippeld.
Eén die erbij was. J.L.
(DB,
november 1978)
1978
Vrijdag 27 oktober : Vergadering oprichting DORPSRAAD
De Dorpsraad wordt een feit.
Een tiental afgevaardigden van
verschillende verenigingen waren aanwezig op de vergadering voor het oprichten
van de Leestse dorpsraad.
Er werd erg over en weer
gepraat over het doel van de dorpsraad : wordt de dorpsraad een actiegroep of
niet ? Hoe wordt de dorpsraad samengesteld ?
Er werden enkele opmerkingen
gemaakt o.a. over het opruimen op het kerkhof van het graf van een oudstrijder
van 1914-18 : soldaat Geerts gaf zijn leven in de modder van de IJzer op het
einde van de oorlog. Zijn nagedachtenis mag zo maar niet verguisd worden.
(Noot : Jan Geerts-zie foto-was te Leest geboren op 24 november
1895 als zoon van Karel en
Melanie
Verdickt. Hij sneuvelde op enkele kilometers van Houthulst, te Klercken op 28
september 1918, hij zou
te Leest begraven worden op 29 januari 1919.)
De vervuiling van de Molenbeek was een ander punt. Redenen genoeg om de
noodzaak van een dorpsraad te onderstrepen.
We moeten samen een
dorpsgemeenschap opbouwen. De mensen van die gemeenschap doorspelen aan het
beleid. Elke inspraakmogelijkheid benutten. Iedereen moet beslissingen kunnen
nemen en het mag niet zijn dat één persoon het zo maar voor het zeggen heeft.
Wij willen geen grondspeculatie
of kunstmatige inplantingen van woonkernen in het dorp.
Wij willen ons dorpje landelijk
houden. Genoeg werk aan de winkel voor de dorpsraad.
Hoe de dorpsraad wordt
samengesteld was nog een open vraag. Wordt het de zoveelste vereniging met aan
het hoofd een voorzitter ? Of wordt het een werkgroep waarin elke vereniging
vertegenwoordigd is ?
Wij hebben reeds
verantwoordelijken in de dorpsraad voor :
Boerefront, Davidsfonds,
Gepensioneerden, KWB, Leefmilieu, Oud-strijders, Vevoc en Voetspoor. Enkele
mensen kwamen uit eigen initiatief, los van een vereniging.
Waarop wachten de anderen ? Op 8 december is er een nieuwe samenkomst om 20 uur
in de jongensschool. Punten op de dagorde : -verfraaiing van het dorpsplein en
samenstellen van de dorpsraad.
K.S.
(DB,
november 1978)
Voordien
kregen alle verenigingen van Leest volgende (niet gedateerde) brief toegestuurd
:
Geachte Vereniging van Leeest,
Voorzitter en bestuursleden :
In het jaar 1976-77, en dit in
het vooruitzicht van de fusie, werd door velen bij gelegenheid van een der
activiteiten van hun vereniging, de nadrukkelijke wens uitgesproken dat Leest,
Leest wil en zal blijven
Thans aan ons om er nekeer over
na te denken en, en zo nodig, er iets aan te doen.
In dit jaar 1978 hebben wij het
Jaar van het Dorp gekend. Enkele dorpsactiviteiten hebben in dit kader plaats
gehad : wandelwegen werden uitgestippeld, en een planning tot verfraaiing van
de Dorpsplaats wordt uitgewerkt.
Maar het Jaar van het Dorp
loopt ten einde, en een voornaam feit is dat in gans het arrondissement
Mechelen alleen nog LEEST als het ENIGE LANDELIJKE DORP voorkomt, moet nog zijn
volle aandacht krijgen, en eventueel als een waarde verdedigd worden, willen
wij ONS DORP, na dit Jaar van het Dorp nog LANDELIJK BEHOUDEN !
Om de actie en de bedoeling van
het Jaar van het Dorp niet te laten uitsterven, om ons Dorp als landelijk
niet te laten verkwijnen , om ons dorp als den buiten te laten leven, om op
tijd en stond vanwege de stad de nodige inlichtingen en planningen te weten te
komen, daarom is het HOOGNODIG met de verenigingen van Leest een DORPSRAAD
op te richten !!!
om zodoende als landelijke
bevolking onze inspraak te kunnen doen gelden, zodanig dat er met de
plaatselijke bevolking van Leest zou rekening gehouden worden om tot ernstige
beslissingen betreffende ons Dorpsgebied over te gaan.
Verenigingen van Leest die
wensen deel uit te maken van en bij de oprichting van een Dorpsraad, worden
hierbij uitgenodigd in de Jongensschool van Leest, op vrijdag 27 oktober 1978
om 19.30 u.
De bewoners van de sociale wijk
Kouter te Leest verzetten zich een half jaar geleden tegen de geplande uitbreiding
van hun woonwijk.Vandaag heeft demaatschappij Het Gelukkig Gezin plannen opgevat om nieuwe woningen in
te planten op momenteel vruchtbare
landbouwgronden. En meteen staan met onteigening bedreigde landbouwers aan de
klaagmuur. (GvM)
1978
13 oktober Gazet van Mechelen :
Leestse boeren zijn boos.
Met
Fons Vanstappen konden ze (vooralsnog) niet praten
Een handjevol Leestse
landbouwers was woensdagavond gezamelijk naar het oude gemeentehuis afgezakt in
de hoop daar de Mechelse schepen Fons Vanstappen tijdens een maandelijkse
zitdag te pakken te kunnen krijgen. Maar van die verhoopte ontmoeting kwam
niets in huis. Schepen Vanstappen, totaal onwetend van de plannen van de
landbouwers, zat die dag immers te Leuven als afgevaardigde van het
stadsbestuur op de jaarvergadering van Icomos. Pech dus voor de Leestse
landbouwers. Want zij zijn boos. Boos naar aanleiding van de plannen van de bouwmaatschappij
het Gelukkig Gezin, die zinnens is zowat 10 hektaren landbouwgrond, eigendom
van en gepacht door een zevental landbouwers, te onteigenen met het oog op de
bouw van 50 sociale woningen.
Opmetingen
Geruchten over de bouw van die
woningen doen te Leest reeds verscheidene jaren de ronde. Maar toch kwam het
voor de Leestse landbouwers nog als een donderslag bij klare hemel aan wanneer
ze, stuk voor stuk, enkele dagen geleden een schrijven ontvingen met daarin het
verzoek de landmeters behulpzaam te zijn bij de nodige onteigenings-opmetingen.
Er werd onmiddellijk aan de alarmbel getrokken.
De landbouwers nemen het
ondermeer niet dat ze zonder boe of ba voor een voldongen feit gesteld worden. De
betrokken landbouwgronden, gelegen aan de Kouter, worden aangezien als de
vruchtbaarste in de landbouwgemeente die Leest dan toch is. Maar bovendien
liggen te Leest reeds een 10-tal hektaren onteigende gronden klaar zodat de
Leestse landbouwers het helemaal niet meer zien zitten. Er is met een en ander
ook een sociaal aspect gemoeid. De landbouwers verwijzen naar de RPB-arbeiders
wiens werk ze afpakken, maar waarvoor men anderzijds wel iets in de plaats
geeft.
Als men onze grond afpakt
zeggen ze zijn we gezien. Dan sturen ze ons met een aalmoes wandelen. En het
feit dat de betrokken gronden op het gewestplan als uitbreidingszone werden
aangeduid, doet daar volgens onze zegslui niets van af.
Moeilijkheden verplaatst
Rond de bouwplannen van de
bouwmaatschappij Het Gelukkig Gezin, die over korte tijd zal samensmelten met
De Mechelse Goedkope Woning, is te Leest reeds vele maanden deining ontstaan.
Tijdens een persconferentie op 8 maart van dit jaar trok het wijkcomité
Kouterwijk te Leest van leer tegen de geplande uitbreiding van de bestaande
wijk.
Het protest werd geargumenteerd
met te onderstrepen dat de in aanmerking komende uitbreidingszone langs de
Zenne waterziek zijn, onhygiënisch en ongeschikt voor bouwgrond.
Men eiste een nieuw grondig onderzoek van het dossier.
Tot op vandaag waaide er uit die hoek geen nieuws meer, tot vandaag, op hun
beurt, de Leestse landbouwers, zich in hun bestaan bedreigd voelen.
1978
22 september : Poëzieavond Davidsfonds Stemmen uit het dorp.
In het parochiehuis. Begin 20 uur.
Leden : 75 frank, niet-leden : 100
frank.
dat poëzie en vertelling
kunnen boeien hebben zij die aanwezig waren kunnen ervaren. Dank zij de
uitstekende vertolking van de voordragers en de sfeervolle ingerichte zaal werd
het een onvergetelijke avond.
Het eerste deel was vooral
spannend door de afwisseling tussen tedere en harde teksten begeleid door
uiterst stemmige muziek. In het tweede deel was het vooral de boer van een
halve eeuw terug die werd belicht maar die voor de meesten van ons zeer goed
herkenbaar was.
Een fijne avond voor al wie nog
gevoelig is voor schoonheid in taal.
Het Davidsfonds denkt ook aan
de kinderen. Voor al wie van sprookjes en vertellingen houdt komt op 22
november e.k. de befaamde sprookjesvertelsterAmarillis.
Ze bestudeerde sprookjes in
gans de wereld en ze heeft ook vertelhuizen waar kinderen op regelmatige tijden
naar haar kunnen komen luisteren.
Op die woensdagnamiddag 22
november komt deze dame dus naar Leest. Alle kinderen worden verwacht om te
luisteren. De kleinsten om 2 uur, de groteren om half vier.
(DB)
1978
Zondag 1 oktober : 6de Chiro-Vevoc Jeugdcross
Ondanks de slechte
weersomstandigheden waren er toch 750 deelnemers bij onze jaarlijkse
jeugdcross. Dit was merkelijk minder dan vorig jaar (1100 deelnemers) maar dat
was te wijten aan de slechte weersomstandigheden op het ogenblik dat de massa
ging komen.
Vooral in de jeugdreeksen was
dit merkelijk voelbaar. Maar niet getreurd, wie thuis bleef had ongelijk.
Tijdens de wedstrijden kwam zelfs de zon eventjes door de donkere wolken
priemen.
Het parcours was ook niet zo
modderig als andere jaren. Bij de aankomst waren de deelnemers dan ook nog
duidelijk herkenbaar, terwijl dat vorig jaar onmogelijk was.
In de parochiezaal stonden alle
prijzen netjes opgesteld en rond 18 uur was er prijsuitreiking na nog enkele
woordjes van de burgemeester en de schepen van sport van de stad Mechelen.
Wij denken dat alle deelnemers
tevreden naar huis gingen. Tot volgend jaar !
Langs deze weg willen wij alle
helpers van voor, na en tijdens de cross hartelijk danken. Hartelijk dank aan
alle prijzenschenkers.
1978
September :Eerste Ontdek de Ster-wedstrijd van
KLJ.
De K.L.J. van Leest oogstte een
groot succes met haar eerste Ontdek de Ster-wedstrijd.
Er waren 10 kandidaten
opgekomen, hierna de uitslag :
1.Lebeer Raoul79 pt
2.Cernelis
Sonja75 pt
3.Par
Hasard74 pt
4.De
Smet Els74 pt
5.De
Meyer73 pt
6.Van
Nobelen65 pt
7.De
Wachter65 pt
8.Francois62 pt
9.Naegels
Patrick60 pt
10.Jimmy55
pt.
Als gastoptreden had de k.L.J.
een muziekgroep uitgenodigd van eigen bodem : de Keten.
Deze groep die nog maar 7
maanden geleden gestart is, heeft reeds enkele succesvolle optredens achter de
rug.
De deelnemers aan de wedstrijd
werden muzikaal begeleid door mevrouw Van Saet Jacobs.
De jury was samengesteld door : Jan Van den Heuvel (voorzitter), Ward Van Doren
(BRT), Griet Degryse (pianiste), Hilda Silverans (accordeoniste) en Guido
Hellemans (regisseur van de plaatselijke toneelgroep Rust Roest).
Samen met deze mensen werden de
bestuursleden van de KLJ Rita De Smet, Ingrid Casteels en Sigrid Van Nobelen
nog feestelijk in de bloemetjes gezet voor hun volle inzet die deze avond tot
een succes deed uitgroeien.
