Música: Alain Oulman
Letra: Alexandre ONeil
Se uma gaivota viesse / Telkens een meeuw komt
trazer-me o céu de Lisboa / om de hemel van Lissabon te tekenen
no desenho que fizesse, / voel ik in de tekening die hij maakt
nesse céu onde o olhar / van die hemel, mijn blik
é uma asa que não voa, / als een vleugel die niet vliegt,
esmorece e cai no mar. / ontmoedigd is en in de zee valt.
Que perfeito coração / Dat volmaakte hart
no meu peito bateria, / dat in mijn borst klopt,
meu amor na tua mão, / mijn liefde in uw hand,
nessa mão onde cabia / in uw hand waarin
perfeito o meu coração. / mijn hart zo perfect past
Se um português marinheiro, / Een Portugese matroos,
dos sete mares andarilho, / die de zeven zeeën bevaarde,
fosse quem sabe o primeiro / heeft mij voor de eerste keer
a contar-me o que inventasse, / verteld over de ontdekking
se um olhar de novo brilho / dat ogen opnieuw kunnen schitteren
no meu olhar se enlaçasse. / door zich in mijn ogen te verstrengelen.
Que perfeito coração / Dat volmaakte hart
no meu peito bateria, / dat in mijn borst klopt,
meu amor na tua mão, / mijn liefde in uw hand,
nessa mão onde cabia / in uw hand waarin
perfeito o meu coração. / mijn hart zo perfect past
Se ao dizer adeus à vida / Bij het afscheid nemen van het leven
as aves todas do céu, / zullen alle vogels aan de hemel,
me dessem na despedida / mij een afscheidsgroet geven
o teu olhar derradeiro, / uw allerlaatste blik,
esse olhar que era só teu, / is die blik die alleen van u was,
amor que foste o primeiro. / mijn allereerste liefde.
Que perfeito coração / Dat volmaakte hart
no meu peito morreria, / zou sterven in mijn borst,
meu amor na tua mão, / mijn liefde in uw hand,
nessa mão onde perfeito / in uw hand waarin
bateu o meu coração. / mijn hart zo perfect klopt