Qeum chora por ter saudade
Ameu ver nã o tem razão
Pois na vida quanta vez
A saudade é na verdade
A doce recordação
Da ilusã o que se desfez

Quem amou sem ser amado
Quem se cembalo na mirage
De um falso amor, a brilhar
Traz a saudade guardada
Para ihe dar mais coragem
E nunca a pode deixar

Por isso pobre de quem
Diz que a saudade anda unita
Ao mais atroz padecer
Pois quem saudade não tem
Pode viver toda a vida
Que não chegou a viver

Autores: Domingues G. Costa & Alfredo Marceneiro

Wie weent omdat hij saudade heeft
Heeft volgens mij het gelijk niet aan zijn zijde
Want hoe dikwijls in het leven
Is saudade in alle waarheid
De zachte herinnering
Aan een mislukte illusie.

Wie bemind heeft, niet bemind is,
Wie zich liet wiegen in de begoocheling
Van een valse, verblindende liefde
Draagt de saudade die hem beschermt,
Hem moed geeft.
Hij kan haar niet meer missen.