Vandaag geen Zelenskiaanse perikelen, maar een ouderwets verhaal over Pierke.

Basisschool Lyceum Hasselt, schooljaar 1993-1994.

Pierke van de vierde klas, de speelbal van zijn familie, raakte verstrikt in vetes en onlusten binnen de familie en aangetrouwde boelzoekers, hoe aangetrouwder hoe meer boel. Pierke was de oogappel van zijn hysterische oma. En deze oma had slechts één wens: het hoederecht over haar kleinzoon.

Om dit doel te bereiken verzon ze een perverse vader-zoonrelatie. Aan iedereen die het horen wilde vertelde ze in detail over verdachte activiteiten van haar schoonzoon wanneer die aan het stoeien was met zijn zoontje, over dubbelzinnige aanrakingen en ongewone handelingen. Het listige incestverhaal verspreidde zich vlug in de hele school. Mensen luisteren graag naar pikante roddels.

Directeur Griezelmans wist er geen raad mee, hij liet haar maar ratelen. Door de heftigheid van haar verhaal kwam haar geloofwaardigheid in 't gedrang. Geobsedeerd vertelde ze telkens alles opnieuw. Haar hele gemoed was er vol van. Overal, op straat, op de speelplaats, dwong ze iedereen om te luisteren naar haar giftige verzinsels.

En de moeder van Pierke? Wel, hiervoor verzon oma een andere thriller. Haar eigen dochter zou verslaafd zijn aan drugs en alcohol. Aan haar dochter verspilde ze niet zoveel volzinnen als aan haar incestueuze schoonzoon.

Oma slaagde in haar opzet, want nog in de lagere-schooltijd van Pierke kreeg ze het hoederecht en kwam Pierke definitief bij haar wonen. En zeggen dat het allemaal begon met een onschuldige opvang van klein Pierke toen zijn beide ouders gingen werken.

Dit was het verhaal van een krankzinnige en geobsedeerde oma die met verzinsels, roddels, laster en leugens erin slaagde om het hoederecht over haar kleinzoon te krijgen.