Mijn blogsensoren begonnen te kriebelen toen ik las over een enige en eenzame Vlaming die in aanmerking komt voor een literatuurprijs. Tom Naegels is de enige genomineerde schrijver voor het Belangrijkste Boek van het Jaar dat op 20 september een geldprijs van 15.000 euro zal uitreiken aan het beste non-fictieboek. Met zijn boek "Nieuw België: een migratiegeschiedenis 1944-1978" is Naegels de enige genomineerde Vlaming.
Wat heeft de jury bewogen om Naegels' boek aan te duiden als kanshebber op de boekenprijs? Officieel luidt het dat het boek relevant, actueel en goed geschreven moet zijn. Maar zelf voeg ik er nog een eigen criterium aan toe, misschien wel het allerbelangrijkste: de auteur moet sympathiseren met de multiculturele samenleving. En aangezien Tom Naegels een fervente voorstander is van concentratiescholen, maakt hij een redelijke kans om met de geldprijs aan de haal te gaan.
Jaren geleden raakte bekend dat Tom Naegels zijn kinderen bewust naar een concentratieschool stuurde. Gedreven door foute informatie van een onderzoek van KU Leuven. Uit het gemanipuleerde onderzoek bleek dat "kansrijke kinderen geen achterstand oplopen in een concentratieschool". LEUGEN! De werkelijkheid heeft meermaals bewezen dat Vlaamse kinderen zwakker presteren in een klas met allochtonen.
Naegels geloofde in de goedheid van een school met sociale mix waar Vlaamse kinderen samen met allochtonen lesvolgen in eenzelfde klaslokaal. Hij liet zich ook misleiden door foute vrienden die concentratiescholen ophemelden en er dus niets over wisten.
Tom Naegels: "Concentratiescholen zijn niet slechter dan andere scholen"... "Waarom zou de school vlakbij, een concentratieschool, niet goed zijn? Zijn die scholen echt minderwaardig of een rem op de leerresultaten van mijn kinderen?"... "Mijn kinderen hun beste vrienden zijn autochtoon blank, dat vind ik jammer"... "Wij wilden geen witte school! Wij wilden dat onze kinderen opgroeiden in het echte Antwerpen! Men had ons gezegd dat deze school een gezonde sociale mix had... Van jongsaf aan komen ze in contact met andere culturen, andere talen, andere religies... We willen graag een afspiegeling van de buurt zijn. Er wonen 30% kansrijken in deze buurt, dan willen we ook graag 30% kansrijke kinderen in onze school. Het is niet goed dat zij zich afzonderen in aparte scholen..."
Naegels' visie op concentratiescholen is onbegrijpelijk, onredelijk en onjuist. De verhalen over taal- en leerachterstanden van een kind in een multiculturele klas, verwees hij naar de fabeltjeskrant. De kloof tussen schoolprestaties van autochtonen en allochtonen ontkende hij. Hij zag enkel de voordelen van een sociaal gemixte school, en niet de aantasting van de onderwijskwaliteit als er allochtonen in de klas zitten... Terwijl de uitholling van ons onderwijs ooit begon met multicultureel onderwijs, en later de concentratiescholen.
Op 21.08.2016 schreef ik over de trieste realiteit van concentratiescholen.
