In 2015 werden er naar aanleiding van de terroristische aanslagen maatregelen genomen door het Vlaams Parlement ter bestrijding van radicalisering. Nu wordt die commissie opnieuw heropgestart. Vlaams Belang krijgt het voorzitterschap.
De voorbije jaren draaide de strijd tegen radicalisering rond allerlei activiteiten en initiatieven die 'deradicalisering' beoogden. Zo kregen gemeenten met potentieel gevaarlijke jongeren extra geld en extra ambtenaren om radicalisering in de kiem te smoren... straathoekwerkers, rolmodeljongeren om leeftijdsgenoten op het rechte pad te houden... meer onderwijsinspectie om islamleraars met Syriësympathieëën te detecteren... meer moslimleerkrachten voor de klas om jongeren te helpen bij hun zoektochtocht naar hun identiteit, als wegwijzers naar de moslimidentiteit... islamconsulenten in gevangenissen om radicale moslims op te sporen en een scheiding tussen gewone jongeren en geradicaliseerden, om 'besmetting' te vermijden... En als kers op de taart: Liesbeth Homans die Syriërs voor de klas wilde zetten om te vertellen over hun belevenissen met IS.
Allemaal projecten die doen denken aan het worteltje waarin het ezeltje nooit kan happen... Want radicaliseren is onomkeerbaar, eens jihadist, altijd jihadist. Het gedachtegoed van IS werkt verstikkend, het is een onontwarbaar kluwen waaruit ontsnappen onmogelijk is. De bekende kortsluiting in de hersenen als een levenslange kwelling.
Er was ook nog de Gentse imam Khalid Benhaddou, als coördinator van islamexperts, die Vlaamse scholen afschuimde om discours te geven over radicalisering, om te prediken over de gevaren van de zijweggetjes van de islam. Zijn missie was: deradicaliseren. Met de koran onder de arm ging hij islamitische leerlingen behoeden voor de paden des radicaliserings. Maar hij vergat daarbij dat neigingen om te radicaliseren inherent zijn aan het moslim-zijn.
Psychisch zwakke jihadisten - Alle maatregelen uit het verleden grijpen naast de kern van het probleem. Welke is de impact van islamlessen, koranlessen en moskeebezoeken op de jonge moslim? Het verstoorde brein waarin kronkels zich ongewenst een weg banen, wordt bevestigd door een Nederlands onderzoek waaruit 'De Jihadist' tevoorschijn komt als een verknipt warhoofd. Syriëgangers kampen met psychische problemen, vaak al vóórdat ze radicaliseren. Dit werpt een ander licht op de manier waarop radicalisering aangepakt moet worden, het gedrag van geradicaliseerde jongeren moet bekeken worden, ook de achtergrond van Syriëgangers, wat drijft hen naar IS? Veel van die jongeren komen uit gebroken gezinnen en zijn laagopgeleid. Een aantal van hen is dakloos. Ze hebben een verstoorde sociale achtergrond. Hebben vaker een strafblad. Zijn meestal niet gezond, niet intelligent en worden niet puur door ideologie gedreven. Een terreurorganisatier als IS oefent aantrekkingskracht uit op warhoofden die ideologisch niet sterk onderlegd zijn.
|