Ik zal mezelf eens in het middelpunt van de belangstelling gaan stellen. En proberen iets kwijt te raken over wat me bezighoudt. Een hele klus voor een gesloten oesterschelp.
Vandaag is m'n dag aaneengeregen van tegenvallers.
Neen, het begon al van bij mijn geboorte, heel lang geleden, toen de verpleegsters in het 'moederhuis' in Hasselt mij verwisselden met een andere baby. Het kan niet anders want er zijn geen enkele raakpunten tussen mezelf en m'n familie, een vreemde eend in de bijt, het zwarte schaap enz. Een andere mogelijkheid is dat ik van een andere onbekende vader ben, een man van wie ik m'n eigenwijze karakter geëërfd heb, en ook mijn achterdocht jegens mijn medemensen... En zo kan ik blijven speculeren...
Ik ga nog éérder terug in de tijd. Toen ik als trage foetus in de baarmoeder van mijn moeder zat, helemaal niet gehaast om de uitweg naar buiten te zoeken, moet er iets fout gelopen zijn, er gebeurde iets vreselijks. Ik ben aan de navelstreng blijven bengelen totdat de dokter met een vlijmscherpe schaar mij scheidde van m'n moeder. Ze hebben me moeten tegenhouden want ik was al onderweg om opnieuw het warme nest in de baarmoeder op te zoeken. In haar veilige schoot wou ik voor altijd blijven zitten. Wegkruipen van de buitenwereld wou ik. Het geroezemoes in de kraamkamer beviel me niet. Dat was mijn allereerste trauma: de geboorte.
Ik begon dus met te vertellen dat m'n dag vandaag een aaneenschakeling was van allerlei tegenvallers, ontgoochelingen en zwartgallige gedachten.
De dag begon met een drama. Een hevige niesbui overviel me vlak nadat m'n mascara minutieus aangebracht was en ook de oogwallencrème ging de vernieling in. Toen mijn haren aan de beurt waren, liet m'n haardroger me in de steek. En alsof dat allemaal nog niet genoeg was, wees de weegschaal twee kg teveel aan. Ik hield het maar op een technisch defect, om mezelf te misleiden.
Daarna kreeg ik een nepmail van Telenet. Oplichters wezen me op een achterstallige betaling... dreigend en intimiderend. Onnozelaars.
En dat was nog niet alles... Vanmiddag scheen er een beneveld zonnetje en ik besloot om de laatste herfstblaadjes op te ruimen. Toen alles netjes op een grote hoop bijeengeharkt was, kwam er een hevige windvlaag aanwaaien die alle blaadjes weer in het rond strooide. En daarna begon het miezerig te regenen. O ellende...
Toch komt er morgen een nieuwe frisse dag waar ik hoopvol naar uitkijk.
|