Dan vertrek ik via de N1 en de R44 richting Stellenbosch voor de maandelijkse dameslunch van de Ned. Club bij wine-estate Morgenhof, dat bekend is om zijn goede keuken.
Wijnlandgoed Morgenhof ligt op een glooiing van de Simonsberg en is gesticht in 1692 door de Hugenoten.
Dit is het uitzicht op de Simonsbergen vanaf de R44. Langs deze Valley Road liggen veel wijnlandgoederen.
De entree bij de Morgenhof:
Er staan oude grote eiken op het landgoed. Ik neem deze foto onder zon eikenboom en tussen de bladeren door kan je de hellingen met de wijnranken zien. Het restaurant is onder de groene parasols en daar staat ook nog een oude eik voor extra schaduw.
We zijn met een grote groep van 34 dames, die te groot is voor het terras van het restaurant.
We zitten aan lange tafels met banken onder een andere eikenboom vlak voor de witte villa op de achtergrond. Het is daar iets koeler vanwege een briesje. Het wordt een warme dag boven de 30 graden, het is altijd warmer in de omgeving vanStellenbosch en Paarl. Bij ons op de berg is het maximum vandaag 29 graden.
Ik zit naast Gret Noomen aan tafel tegenover Marijcke en Hanneke, die mij herkent van een lunch een jaar geleden. We hebben een voorgerecht, hoofdgerecht en flessen wijn en water voor R100 p.p. Ik heb een avocadomousse gerold in een plak gerookte springbok en mijn hoofdgerecht is een salade met kip. Gret heeft Hollandse boeken meegenomen om uit te delen, omdat ze die al heeft gelezen en niet wil bewaren. Ik krijg een boek van een Franse schrijver Gustave Flaubert en de titel is Madame Bovary. Wanneer ik dat boek heb gelezen, dan neem ik het een volgende keer mee naar de lunch om er weer een ander een plezier mee te doen. Ik vind dit een leuk initiatief. Marijcke en ik nemen na afloop koffie en kletsen nog even na zoals we vaak doen. We vertrekken om 15.30 uur naar huis.
Veel traditionele wijnboerderijen in de omgeving van Kaapstad zijn in de Cape Dutch-stijl gebouwd: wit gepleisterde huizen met klokgevel en een rieten dak. Deze eeuwenoude gebouwen zijn vaak in perfecte staat van onderhoud.
De techniek van het rietdekken verschilt aanzienlijk van de manier zoals die in Europa gebruikelijk is. De daken zijn ten eerste al dunner. Dit kan ook, omdat het klimaat in (Zuid)-Afrika zich daar voor leent. Het riet wordt ook altijd op een open kapconstructie gemonteerd. Voor het monteren wordt geen ijzerdraad gebruikt; het riet wordt op balken aan de binnenkant van het dak vastgezet met touw. Wanneer het dak klaar is, wordt de binnenkant niet afgewerkt met platen. Hierdoor heb je van binnenuit altijd zicht op het riet. En dan het riet zelf: dit is een stugge grassoort die zich prima leent voor een waterdichte dakbedekking.
Kortom, er is een aantal verschillen op te noemen tussen het Europese en (Zuid)-Afrikaanse rieten dak. Echter, al deze verschillen maken voor het eindresultaat niet uit. Waar ter wereld ook: riet geeft een gebouw altijd een exclusieve uitstraling!
Behalve van Kim Clijsters heb ik ook een collage gemaakt van de mooiste tennisster Russin Maria Sharapova (18 jaar, plaatsing 4), die de halve finale van de Australian Open 2006 heeft verloren can Justine Henin (23 jaar, plaatsing 8). Helaas heeft Justine verloren van de Franse Amelie Mauresmo, die foutloos heeft gespeeld. Justine moest wegens ziekte in de tweede set opgeven. Ze heeft pijn in haar maag van de ontstekingsremmers, die ze al een tijd slikt voor een schouderblessure. Er wordt ook veel van je fysieke gestel gevraagd bij topsport.
Klik op de afbeelding voor een vergroting. Kim, proficiat met het voor de13e keer bereiken van de eerste plaats op de WTA wereldranglijst na je overwinning op Martina Higgins en dankzij het uitschakelen van Lindsay Davenport door Justine Henin. Jammer dat de Belgische meisjes niet samen in de finale staan zoals in 2004. Ik heb een collage gemaakt. Ik heb daarvoor foto's op Internet gezocht, waarvan het mogelijk is om een silhouet te maken. Ik hoop, dat Kim snel herstelt van haar blessures, zodat we binnenkort weer van haar krachtige tennisspel kunnen genieten. Ik heb Kim een paar keer gezien tijdens jeugdtoernooien op mijn tennisclub.
Ter ere van haar plaats in de halve finale heb ik een werkje met Photoshop gemaakt van Kim Clijsters. Ik wens beide Belgische meisjes veel succes vannacht voor een plaats in de finale van de Australian Open. Ik ga om 4 uur opstaan om te kijken, want ik heb geen video om het op te nemen en dit wil ik niet missen als tennisfan.
Eindelijk heb ik nu ook ADSL en hoop ik, dat ik wat beter op mijn blog kan komen. Het is al half januari, maar ik wil jullie toch nog een heel gelukkig en gezond 2006 toewensen met een Photoshopbewerking. Klik op de afbeelding om deze duidelijker te zien.
Hierbij wil ik de bezoekers van mijn blog hele fijne kerstdagen toewensen en een voorspoedig 2006. Ik heb een leuk kaartje gemaakt, maar het lukt me niet hier te plaatsen, dus dan maar zonder kaartje, maar wel echt gemeend.
Hierbij wil ik bezoekers van mijn blog prettige kerstdagen toewensen.
Zaterdag 19 december.
Vandaag is het een dag om thuis te blijven. Het is koud (18 graden) en nat buiten, hoe bestaat het. Niet te vergelijken met jullie klimaat, maar voor hier is het koud.
Ik heb me in mijn hobby uitgeleefd en een leuke kerstkaart gemaakt.
De foto van de dennentak is van Internet en daar heb ik 2 ballen in gehangen en een strikje erop geplakt en foto's van de kleinkinderen erin en een tekst erbij gemaakt. Dan in 3 lagen sterretjes in de ballen gezet en er een bewegend beeld van gemaakt.
Ik heb gezien, dat er vele vrienden en vriendinnen van de mailgroep Photoshop mijn blog bezoeken. Ook andere oude bekenden heb ik gezien. Ik wil jullie daarvoor bedanken. Helaas kom ik niet toe aan antwoorden en een kijkje op jullie blog nemen. Ik beschik in Zuid-Afrika niet over ADSL en de kosten van de gewone telefoonlijnen zijn hoog, zodat ik de pc online uitsluitend gebuik voor belangrijke berichten. Bovendien is het netwerk hier meer dan 10 keer zo langzaam.
Klik op de afbeelding voor vergroting. We verblijven sinds 16 november in Bellville, 28km van Kaapstad richting Paarl. Eindelijk kan ik wat schrijven op mijn blog, want de pc's zijn nu in orde, behalve dan dat mijn pc niet online kan komen ondanks het netwerk, dat we hebben gemaakt. Hopelijk wordt dat morgen opgelost. Ik doe dit nu met de pc van mijn man. Ik heb gisteren de tijd gevonden om een oefening van Photoshop te maken, zie afbeelding.
Verslag van mijn belevenissen volgt nog. Groetjes van Cisca
Klik op de foto voor een vergroting. Ik verkeer al helemaal in de sfeer van Zuid-Afrika. Nog 2 nachtjes en een halve nacht slapen en het is zover. Ik heb vandaag een lesje van Photoshop gemaakt en heb een wilde orchidee gekozen, die groeit in het fynbos op de Tafelberg.
Die eksotiese orgidee (zuid-afrikaanse spelling) heet disa uniflora en ik heb de foto gemaakt tijdens een wandeling in februari op de Tafelberg. Ik heb nog 2 mooie URL's hier gezet voor degenen, die interesse hebben in de prachtige natuur.
The most popular Disa species is D. uniflora, commonly known as the 'pride of Table Mountain', 'flower of the gods' or simply 'red disa'. In the Western Cape there are quite a few schools, roads, shopping malls or garden centres named after the genus Disa, all alluding to this species. Furthermore, the flower of this species is depicted in the emblems of the Mountain Club of South Africa and the Western Province Rugby Union.
Op de mailgroep Photoshop is zojuist iets geplaatst waar ik niet eerder van heb gehoord. Toen ik de titel zag, dacht ik nog aan een tikfout en verwachtte een foto van een ingekleurde Mandela, hahaha
Ik dacht misschien leuk om hier te plaatsen. Nooit te oud om te leren. Of weten jullie allemaal wat mandala is. Eerst het bericht van de inzending:
Onderwerp: [Photoshop] mandala
Gewoon even om te ontstressen even een mandala ingekleurd voor diegene die interesse hebben even op gezocht wat Mandala betekent
Het woord 'Mandala' komt uit het Sanskriet en betekent magische cirkel. Zowel in de natuur als in alle culturen komen we vele variaties van de mandala tegen (bijvoorbeeld een kristal, een doorsnede van een boom, de iris van je oog, in architectuur of sacred dance). Het middelpunt is het geestelijke krachtencentrum, van daaruit is er de uitstraling naar de grens, de cirkel. Innerlijk en uiterlijk wordt verbonden. Zowel het kijken naar mandala's als het tekenen of kleuren ervan is uitermate meditatief en rustgevend. Je zoekt vanuit je kern de grenzen op, of omgekeerd vanuit je grenzen zoek je je kern.
Nu volgt mijn reactie op dat bericht, waarbij ik geen werkje heb ingestuurd, alleen maar een kopie van het Internet.
Bedankt voor het idee en de leuke uitleg. Hier nog een uitleg: Wat is een Mandala?
Mandala is het Sanskriet woord voor cirkel of polygoon (veelhoek). Het kan ook 'gemeenschap' betekenen en 'het aangesloten zijn'. Wij denken gemakkelijk aan de Tibetaanse zand mandala's of de Kalachakra Mandala. Het maken van een Mandala is een vorm van beweeglijke meditatie. Het is het langzame, erg nauwgezette creëren van de Mandala dat het Boeddhistische geloof versterkt dat dit de geest leegmaakt en je volledig in het huidige moment doet zijn. Een Mandala is een complexe cirkelvormige tekening met als doel je aandacht naar je innerlijke centrum te leiden. Mandala is een oud symbool van heelheid (wholeness).
Groetjes van Princess
Ik Ben
Door trouw te zijn aan het eigen Zelf, is men in staat juist leiding te geven aan eenieder die dat nodig heeft, in liefde regerend, stralend van binnen naar buiten, licht brengend aan eenieder die het nodig heeft.
Hier een foto van Tine van het chatterras. Deze plant vind ik prachtig. Ik heb er veel gezien in de Koninklijke Serres van Brussel. Zelf heb ik ook een jaar 2 van deze dure planten in huis gehad, maar ze overleven het bij mij niet.
Medinilla Magnifica is bepaald geen struik die in een klein huis past. Het Kan een indrukwekkende struik worden zoals er veel cvan te zien zijn in de koninklijke Serres in Brussel. De struik eist een eigen onderkomen. Goed verwarmd en met een hoge luchtvochtigheid. In feite is het meer een struik voor een serre, kas of om in de zomer in tuin en op terras mee te pronken. Daarna zal de struik bewaard moeten worden bij een minimale temperatuur van zo'n 16° C. Een jonge struik zal niet al te veel problemen geven, die is nog wel op te tillen. Naarmate hij ouder wordt, moet er bij wijze van spreken een kraan aan te pas komen. In statige kasteeltuinen langs de Loire wordt Medinilla nog steeds heen en weer gesjouwd tussen binnen in de serre en buiten in de tuin.
Bloemen van Medinilla magnifica zijn werkelijk magnifiek
Medinilla behoort tot de familie van de Melastomataceae. Hiertoe behoort bijvoorbeeld ook Tibouchina. In het land van herkomst leeft de struik voornamelijk epifytisch en wordt daar één meter tachtig hoog. Bladeren zijn glimmend donkergroen en zeker twintig centimeter lang. De nerven liggen opvallend hoog in het leerachtige blad en zijn lichtgeel. Hangende bloeistengels ontstaan aan het eind van de winter en gedurende de zomer aan de uiteinden van stengels. Hoewel de tros van behoorlijke afmeting is (20 - 35 centimeter), zijn de eigenlijke bloemen maar klein. Het imposante en grootse van de tros wordt in belangrijke mate bepaald door de roze, kroonbladachtige schutbladen. Die staan in kransen rond de eigenlijke bloemen. Wie heel goed kijkt, ziet de verfijnde, paarse meeldraden uit de trompetvormige bloemen steken. Dit kleine detail maakt de bloem af en geeft daaraan z'n cachet.
Medinilla heeft vanaf de lente tot het einde van de zomer weinig water nodig. In de winter leeft de struik liever van een hoge luchtvochtigheid dan van water in de grond. In een kas is een hoge luchtvochtigheid gemakkelijker te realiseren dan in een verwarmde serre. Veel over de grond sproeien is dan een redelijke oplossing. Vanaf het eind van de lente tot het einde van de herfst moet de struik geregeld vloeibare mest worden gegeven. De grond, waarin Medinilla moet groeien, moet bestaan uit een doorlatende humusrijke grond. Oude kwekers gebruikten hiervoor graszodenaarde, mest en heigrond vermengd met een beetje zand.
Zaterdag 29 oktober hebben mijn vriendin Greet en ik een bezoek gebracht aan Brussel. We zijn deze keer op diverse plaatsen geweest, die we nog eerder hebben gezien. Verslag daarvan volgt nog, maar ik wil iets plaatsen over Jeanneke Pis, de tegenpool van het wereldberoemde Manneken Pis. Zoals zo velen wist ik ook niet dat er een vrouwtje Pis bestond en ben ik op zoek gegaan op Internet waar dit beeldje staat.
Op deze plattegrond zien we rechtsonder Manneken Pis in de Stoofstraat en linksboven Jeanneke Pis in de doodlopende steeg Getrouwheidsgang, een zijstraatje van de beroemde Beenhouwersstraat met de gezellige terrasjes van de restaurants.
Dat er niet veel bekendheid aan wordt gegeven is voor mij duidelijk. Ik vind het beeldje ook niet fraai en het is ook erg rustig in de steeg in tegenstelling tot Manneken Pis waar toeristen zich in groten getale staan te verdringen om een foto van het beeldje te maken.
Hieronder een foto van Jeanneke met tekst gevonden op de volgende website, waarbij het onderste deel is afgeschermd door de steen.
Dit vrij smakeloos initiatief is bedoeld als concurrentie voor het eeuwenoudeManneken, maar evenzeer om de tanende populariteit van de handelszaken in de gang nieuw leven in te blazen. Zelfs de Stad is er niet fier op, want het beeldje wordt niet eens vermeld in hun toeristische folders, een beetje terecht overigens.
Zo staat het niet meer in de steeg. Er zijn tralies voor, zodat het maken van een foto erg moeilijk is. Ze zijn bang dat het beeldje wordt gestolen. Er zijn ook geen planten meer.
Nu weten jullie het beeldje ook te vinden in Brussel.
We zien buiten posters van de portretten van de beroemde vrouwen en ik maak daar fotos van, want in het museum is het verboden te fotograferen. Ik heb veel afbeeldingen gevonden op de volgende site: http://www.pienternet.be/damesmetklasse/mod_prinses.html
Mechelen, vijfhonderd jaar geleden. Beide Margarethas worden al vroeg weduwe en spelen een actieve rol in het politieke en culturele leven van Europa. Ze bewegen zich op het snijvlak waar Middeleeuwen en Renaissance, de Oude en de Nieuwe Wereld(en) elkaar raken.
Margaretha van Oostenrijk is te herkennen aan het parelcollier. De naam Margaretha betekent parel.
portret als weduwe
Margaretha van York
Wanneer de landvoogdes (1507-1530) van de Nederlanden, Margaretha van Oostenrijk, hertogin van Savoye (geboren in Brussel op 10 januari 1480 als enige dochter van keizer Maximiliaan I van Oostenrijk en Maria van Bourgondië) zich in 1507 in Mechelen vestigt, wordt de stad écht de parel van de Bourgondische Nederlanden. Maria sterft als Margaretha twee jaar oud is en wordt het petekind van Margaretha van York
De toegang kost 8, maar senioren krijgen 2 korting en dat besteden we aan de audiogids
We vinden de tentoonstelling zeer de moeite waard. We zien prachtige schilderijen, wandtapijten (Margaretha had er ruim 100 in haar paleis) en voorwerpen uit de periode rond 1500.
In de ontvangsthal staat een groot olieverfschilderij uit 1892: Poppenspel aan het hof van Savoye. De pracht en praal van de Bourgondische-Habsburgse hofhouding zijn legendarisch. Het hof van Savoye is het paleis in Mechelen van Margaretha van Oostenrijk. Dat paleis in de Keizerstraat heeft nu de funktie van Paleis van Justitie.
We zien vele portretten, ook van haar broer Filips de Schone (1478-1506) met een ketting van het Gulden Vlies.
De Orde van het Gulden Vlies werd in 1430 opgericht door Filips de Goede, hertog van Bourgondië. Deze exclusieve ridderorde was bedoeld om de hoge edellieden aan zijn persoon en zijn dynastie te binden. Het lidmaatschap van de orde werd door de hoge adel fel begeerd omdat het een geweldig prestige aan de leden gaf. De landsheer was tevens het hoofd van de orde, dus na Filips de Goede achtereenvolgens Karel de Stoute, Filips de Schone, Karel V, Filips II, enz.
Filips de Schone sterft in 1506 en zijn zoon Karel (geboren in 1500 in Gent, later keizer Karel V) en nog 3 zusjes worden door hun tante Margaretha van Oostenrijk opgevoed.
Dit gegeven zien we terug in een schilderij Kruisiging van Christus met Maria, Johannes & Margaretha van Oostenrijk als Caritas. Zij is links in de wolken afgebeeld met 4 kleine blote kinderen als engelen. Rechts in de wolken afgebeeld als goede en strenge moeder van het land (dit olieverf op paneel van hofschilder Bernard van Orley komt uit museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam).
We zien een hele wand met gekleurde houtgravures van Karel V en van de triomfstoet van keizer Maximiliaan van Oostenrijk. Ook de bewerkte eikenhouten uitklapbare speelborden met 32 speelstenen zijn schitterend. Zo ook lepels van bergkristal en diverse sieraden
Heel mooi is het besloten hofje met St.Elisabeth, St.Ursula & St.Catharina. Dit is olieverf op paneel van eikenhout en komt uit het museum Schepenhuis. In het midden zien we kunstig beeldhouwwerk. Ik koop van dit kunstwerk een kaart om thuis te scannen, maar dat lukt niet.
Inmiddels is het 2 uur en we gaan op zoek naar een Italiaans restaurant om iets te eten, maar dat is tussen 14.30 en 18 uur gesloten. Toen terug naar de Grote Markt en we hebben typisch Vlaams gegeten bij Pavillon Belge op nr. 26. We kozen gehaktballen met warme krieken voor mij en met appelmoes voor Maria.
Via de Grote Markt weer terug naar de St.Romboutskathedraal, waar we binnen een kijkje nemen. Deze kerk is een gotisch meesterwerk en een mooi voorbeeld van de Brabantsegotiek. Kenmerkend voor de Brabantse gotiek zijn de ronde zuilen die bekroond worden door koolbladkapitelen en maaswerk. De bouw aan de kathedraal ving kort na 1200 aan.
Ondertussen is de toren tussen 1963 en 1993 gerestaureerd en werd de buitenrestauratie van de kerk in 1981 begonnen.
In het interieur zijn enkele opmerkelijke kunstobjecten. Het artistieke hoogtepunt vormt de kruisiging van Antoon van Dyck. Het kerkmeubilair is grotendeels vormgegeven in barokke en neo-gotische stijl. Apostelbeelden sieren de zuilen van het hoofdschip. Deze beelden zijn in de eerste helft van de zeventiende eeuw gehouwen door Antwerpse beeldhouwers. De stijl is Italianiserend en kenmerkend voor de overgang van de renaissance naar de barok.
In het koor illustreren 25 laatgotische schilderijen (1480-1510) het leven van de martelaar St.Rombout, o.a. dat hij zieken geneest onderweg van Rome naar Mechelen, vooral gestoorde mensen herkenbaar aan een duivel uit de mond.
De houten preekstoel is gebeeldhouwd in 1721-23 door Michiel Vervoort. Opvallend zijn de kleine dierenfiguren in het fraaie houtsnijwerk. Op de foto zien we een slak. Verder zijn er praalgraven van de aartsbisschoppen.
Voor de kerk staat een beeld van St.Rombout, patroonheilige van Mechelen. De kathedraal is naar hem vernoemd.
Toen op weg naar de Cellekens, het voormalige armenhuis voor vrouwen en nu een atelier voor bronzen beelden van Mariette Teugels. Dit leuke pand uit 1850 heeft 20 jaar leeg gestaan en Mariette en haar man hebben het in 1992 van de gemeente gekocht en gerestaureerd. Mariette maakt veel beelden van dansende figuren en nu is er ook een tentoonstelling van schilderijen van Marijke van Kenhove met dans als onderwerp. Dit is een unieke gelegenheid, omdat dit alleen open is op zaterdag- en zondagmiddag tijdens het evenement Stad in Vrouwenhanden. Deze tentoonstelling heet Vrouwen in Beweging.
Dan lopen we weer door Mechelen en hebben we het witte aartsbisschoppelijk paleis, een abdij (refugium van de abdij van Sint-Truiden) en een klein hofje gezien, het oudste begijnhof van Mechelen (13de eeuw) in het hart van de oude volkse binnenstad.
Er is ook nog een Groot Begijnhof in de Nonnenstraat, werelderfgoed van Unesco, maar dat hebben we niet gevonden. Onderstaande website toont de historische gebouwen.
Maria bij het Groen Waterke in de Oude Begaardenstraat.
Enige niet-overwelfde of gedempte restant van de Melaan, een oud vlietje. Het groen komt door een waterplant: eendenkroos. Mooi zicht op de refugie van Sint-Truiden.
We drinken koffie en thee bij de Hanekeef in de Keizerstraat en we hebben aanspraak met 2 Mechelaren.
We zien een deur van de Stadsschouwburg (het vroegere paleis uit 1480 van Margaretha van York) open staan en nemen een kijkje in het theater, net op tijd, want de deur gaat na ons op slot.
Toen even door de binnentuin van het Paleis van Justitie gelopen (vroeger het paleis van Margaretha van Oostenrijk uit 1510) in de Keizerstraat nr. 20.
Toen via de Veemarkt en de Biest naar Frederik de Merodestraat, waar we tegen de Beiaardschool aanlopen naast het hof van Busleyden.
Het gebouw van de beiaardschool is een hoekhuis in rococostijl met merkwaardig arduinen portaal en de originele schuingeplaatste deur. Thuisbasis van de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn, de oudste en beroemdste beiaardschool ter wereld. In de voorhal staat een oefenklavier.
Het hof van Busleyden valt op door zijn toren. Deze zestiende-eeuwse woning (rode baksteen) is gebouwd in een stijl die kenmerkend is voor de overgang van de gotiek naar de renaissance. Het is de voormalige woning van Hiëronymus van Busleyden, de leraar en raadsheer van Karel V.
We komen in de St. Janstraat en gaan de St.Janskerk binnen, waar bij de ingang ook een rood zwaailicht is vanwege de Contour met videokunst.
In deze kerk St.Jan Baptist en St.Jan Evangelist is een prachtige triptiek uit 1617 van P.P.Rubens (1577-1640) boven het altaar te zien.
Dit is een schilderstuk (kleurhoutsnede) op 3 panelen. We krijgen zomaar uitleg van een zeer enthousiaste gids, want de kerk sluit om 17.30 uur, maar wij mogen langer blijven. Er staan een paar televisies waarop de videokunstbeelden worden vertoond. Onze aandacht wordt getrokken door een beeld van een meisje uit de triptiek, dat ons blijft volgen met haar ogen waar je ook staat. Ik probeer een foto te maken van het beeldscherm, maar dat is niet gelukt.
Dan staan we voor het altaar met de triptiek. Op het centrale paneel is de Aanbidding der Wijzen of Koningen te zien. Het meisje uiterst rechts staat op de videobeelden en zou een dochtertje van Rubens zijn.
De zijpanelen zijn aan beide zijden beschilderd en worden regelmatig omgedraaid.
Op de luiken komen taferelen voor uit het leven van de twee patroonheiligen van de Mechelse kerk. Het linkerluik is gewijd aan Johannes de Doper en het rechter aan de Evangelist.
Inmiddels is het 17.45 uur en gaan we een glaasje witte wijn drinken op het intiemste pleintje achter de Romboutstoren, zodat we na 18 uur bij de Italiaan Riccione aan de Wollemarkt 6 kunnen gaan eten. Maria neemt als voorgerecht een soep en ik carpaccio en als hoofdgerecht resp. pasta al pesto en scampis van de chef.
Dat was erg lekker en toen zijn we door verlicht Mechelen naar mijn auto gelopen en heb ik Maria om 20 uur bij het station afgezet en ik was thuis na 1 uur en 20 minuten rijden over een afstand van 108 km.
Hiermee is een einde gekomen aan deze culturele en gezellige dag.
Maria uit Berendrecht bij Antwerpen en ik hebben een geweldige dag gehad in Mechelen.
Ik heb deze stad op 2 augustus voor het eerst bezocht en het heeft toen grote indruk gemaakt.
Mechelen is dit jaar van 17 september tot 18 december weer even in vrouwenhanden.
Het volledige programma van Mechelen 2005, Stad in vrouwenhanden vind je op www.mechelen2005.be
Ik heb Maria met de auto precies om 11 uur opgepikt bij het station van Mechelen en ik kon de auto parkeren bij het Ankertje op de Vismarkt. Zondag is parkeren gratis. Maria overhandigt mij een roman De Ontmoeting van Nicholas Sparks, dat ze voor mij heeft gevonden op een boekenmarkt. Dit is de aanleiding van onze ontmoeting.
We hebben heel veel gelopen en gezien. Het weer is prima geweest. Het is nog wel erg mistig en we voelen een paar kleine spatjes, maar de paraplu hebben we niet gebruikt. Het is erg stil op straat. We lopen via de Minderbroedersgang richting toren van de St.Romboutskathedraal. We komen daarbij langs het mooie pand De Cellekens, waar we volgens een affiche na 14 uur een tentoonstelling kunnen bekijken.
De stompe Romboutstoren in de mist, 97m hoog, behoort tot het wereldcultuurerfgoed van Unesco. Deze toren is tussen 1963 en 1993 gerestaureerd. De straat heet Minderbroedersgang en rechts staat de Minderbroederskerk.
De volgende foto is gemaakt op het kruispunt tussen de kathedraal en het oude Schepenhuis. Het standbeeld (opgericht in 1849) van Margaretha van Oostenrijk, landvoogdes van de Nederlanden van 1507-1530 met Mechelen als hoofdstad, is na de bouw van een parkeergarage onder het plein van de Grote Markt naar dit punt verplaatst.
Op deze foto is de mist al bijna weggetrokken.
Op de Grote Markt wilden we bij "de Mét" koffie drinken, maar dat was de enige tent, die gesloten was, terwijl er veel te doen was op de markt met muziek. Dus weer te veel stalletjes en een podium op de markt, zodat een goede foto van het mooie stadhuis weer niet gemaakt kon worden. Wel als ik er schuin voor sta.
Het huidige stadhuis staat aan de oostzijde van de Grote Markt en het gebouw bestaat uit 3 delen. Het rechterdeel is de vroegere Lakenhalle uit 1320 met een Spaanse renaissance topgevel (de muren onder het centrale dak zijn 2 meter dik), het middelste is een belfort (gotisch) met onvoltooide torens (de arkeltorentjes zijn in de 16e eeuw toegevoegd) en zadeldak en het paleis links is gebouwd vanaf 1527 als paleis van de Grote Raad en ontworpen door Rombout Keldermans in opdracht van Karel V. Het is vernield in 1547 na een ontploffing. Geldgebrek verhinderde ook hier de voltooiing. Tussen 1900 en 1911 werd het gebouw verder afgewerkt in neogotische stijl.
Het geheel geeft een mooi schouwspel, vooral bij aangepaste avondverlichting.
Een deel van de lakenhallen werd afgebroken om plaats te bieden voor de Grote Raad, de hoogste rechtsinstantie van de Nederlanden.
Het belfort staat op de UNESCO-lijst van werelderfgoed. Op 8 juni 1914 werd het huidige stadhuis ingehuldigd.
Het interieur kan met een gids bezocht worden (geleide bezoeken) Hierbij ontdekt u de rijke trouw-, raad- en kolommenzaal en een bijzonder 16de-eeuwse wandtapijt over de slag van Tunis.
Na de cappuccino met slagroom in Het Ankercafé op nummer 28 zijn we naar het toeristenbureau in de Hallestraat gegaan en hebben wat folders en een plattegrondje gevonden.
Er is ook een Contour wandeling in Mechelen, waarbij in diverse historische gebouwen videokunst wordt getoond. Daarvoor is een ticket nodig. We zien voor die tentoonstelling van videokunst rode zwaailampen op de betreffende locaties in de stad. Zo ook in het stadhuis, waar we zo brutaal zijn om binnen te lopen, maar verder dan de ingang mogen we niet. Ik heb wel een foto van de marmeren trap en een glas in lood raam kunnen maken.
Dan steken we de Grote Markt weer over om naar de kathedraal te gaan. Inmiddels wordt er muziek gemaakt door verschillende groepen op het podium. Er staan diverse tenten waar men culinair kan genieten en de temperatuur wordt aangenamer om buiten te kunnen zitten. Ik maak nu een foto van de westzijde van de Grote Markt.
De Grote Markt met zicht op de kathedraal en links vooraan het Postkantoor in het Huis de Beyaert. Verder zien we talrijke fraaie 16-18de eeuwse gevels in barok, laat-gotiek en rococo.
We kunnen de kathedraal nog niet binnen bekijken, want er is nog een dienst gaande, dus dan maar straks weer terug. We lopen om de kerk heen naar de Wollemarkt, waar vandaag een kleine rommelmarkt is. Dan laat ik Maria het gezelligste pleintje Nieuw Werk achter de toren zien. Hier zijn leuke restaurants en de kleinstepub de Borrel-Babbel.
Dan gaan we naar de Sint-Katelijnestraat.
Deze straat was in de 16de eeuw een vermaarde straat van kunstenaars. Vele huizen bleven hier bewaard. Het huis op nr.22 t Vliegend Peert (links) was onder deze naam reeds bekend in 1647. Thans heeft het een 18de eeuwse Rococo gevel en is er een museum het Zotte Kunstkabinet gevestigd.
Het prachtige barokgeveltje van De Koornbloem (rechts op foto) werd in 1684 door Lucas Faydherbe gebouwd. Het huis op nr.20 behoorde volgens de wijkboeken van 1647 toe aan zijn ouders, die er ook overleden.
Dan lopen we weer terug naar de markt en lopen langs het gotische Schepenhuis, het oudste stadhuis van Vlaanderen. Hier werd later het stadsarchief bewaard en nu is het een stedelijk museum.
We vervolgen onze route over de IJzerenleen, een langwerpige plein. Hier was vroeger de vismarkt. In het midden van het plein liep de Vliet, die verbonden was met de Dijle. De Vliet werd overwelfd in de 19de eeuw, maar de gotische leuningen uit de 16de eeuw hebben het plein zijn naam gegeven. De visfonteintjes herdenken de vroegere functie van het plein. Hier staan mooie oude handelshuizen. Deze foto is van Internet geplukt, want het is niet mogelijk een foto te maken vanwege een grote tent op het plein.
Nu gaan we over de Grootbrug over de Dijle naar de Guldenstraat. Deze brug is de oudste stenen brug uit de 13e eeuw. Op de foto zien we in de verte een schim van het Schepenhuis.
We slaan de eerste weg rechtsaf de Van Beethovenstraat in om naar het congres- en erfgoedcentrum LAMOT in de voormalige brouwerij De Anker gegaan, een nieuw glazen gebouw aan de overkant van de Dijle om de tentoonstelling Dames met Klasse te zien over Margaretha van Oostenrijk (1480-1530) en Margaretha van York (1446-1503). Op 22 september beleefde het Brouwgebouw Lamot zijn officiële doop.
