We zien buiten posters van de portretten van de beroemde vrouwen en ik maak daar foto’s van, want in het museum is het verboden te fotograferen.  Ik heb veel afbeeldingen gevonden op de volgende site: http://www.pienternet.be/damesmetklasse/mod_prinses.html

Mechelen, vijfhonderd jaar geleden. Beide Margaretha’s worden al vroeg weduwe en spelen een actieve rol in het politieke en culturele leven van Europa. Ze bewegen zich op het snijvlak waar Middeleeuwen en Renaissance, de Oude en de Nieuwe Wereld(en) elkaar raken.

         Margaretha van Oostenrijk is te herkennen aan het parelcollier. De naam Margaretha betekent parel.

              portret als weduwe

         Margaretha van York

Wanneer de landvoogdes (1507-1530) van de Nederlanden, Margaretha van Oostenrijk, hertogin van Savoye (geboren in Brussel op 10 januari 1480 als enige dochter van keizer Maximiliaan I van Oostenrijk en Maria van Bourgondië) zich in 1507 in Mechelen vestigt, wordt de stad écht de parel van de Bourgondische Nederlanden. Maria sterft als Margaretha twee jaar oud is en wordt het petekind van Margaretha van York

De toegang kost €8, maar senioren krijgen €2 korting en dat besteden we aan de audiogids

We vinden de tentoonstelling zeer de moeite waard. We zien prachtige schilderijen, wandtapijten (Margaretha had er ruim 100 in haar paleis) en voorwerpen uit de periode rond 1500.

In de ontvangsthal staat een groot olieverfschilderij uit 1892: Poppenspel aan het hof van Savoye. De pracht en praal van de Bourgondische-Habsburgse hofhouding zijn legendarisch. Het hof van Savoye is het paleis in Mechelen van Margaretha van Oostenrijk. Dat paleis in de Keizerstraat heeft nu de funktie van Paleis van Justitie.

We zien vele portretten, ook van haar broer Filips de Schone (1478-1506) met een ketting van het Gulden Vlies.

Filips de Schone sterft in 1506 en zijn zoon Karel (geboren in 1500 in Gent, later keizer Karel V) en nog 3 zusjes worden door hun tante Margaretha van Oostenrijk opgevoed.

Dit gegeven zien we terug in een schilderij Kruisiging van Christus met Maria, Johannes & Margaretha van Oostenrijk als Caritas. Zij is links in de wolken afgebeeld met 4 kleine blote kinderen als engelen. Rechts in de wolken afgebeeld als goede en strenge moeder van het land (dit olieverf op paneel van hofschilder Bernard van Orley komt uit museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam).

We zien een hele wand met gekleurde houtgravures van Karel V en van de triomfstoet van keizer Maximiliaan van Oostenrijk. Ook de bewerkte eikenhouten uitklapbare speelborden met 32 speelstenen zijn schitterend. Zo ook lepels van bergkristal en diverse sieraden

Heel mooi is het besloten hofje met St.Elisabeth, St.Ursula & St.Catharina. Dit is olieverf op paneel van eikenhout en komt uit het museum Schepenhuis. In het midden zien we kunstig beeldhouwwerk. Ik koop van dit kunstwerk een kaart om thuis te scannen, maar dat lukt niet.

Inmiddels is het 2 uur en we gaan op zoek naar een Italiaans restaurant om iets te eten, maar dat is tussen 14.30 en 18 uur gesloten. Toen terug naar de Grote Markt en we hebben typisch Vlaams gegeten bij Pavillon Belge op nr. 26. We kozen gehaktballen met warme krieken voor mij en met appelmoes voor Maria.

Via de Grote Markt weer terug naar de St.Romboutskathedraal, waar we binnen een kijkje nemen. Deze kerk is een gotisch meesterwerk en een mooi voorbeeld van de Brabantse gotiek. Kenmerkend voor de Brabantse gotiek zijn de ronde zuilen die bekroond worden door koolbladkapitelen en maaswerk. De bouw aan de kathedraal ving kort na 1200 aan.

Ondertussen is de toren tussen 1963 en 1993 gerestaureerd en werd de buitenrestauratie van de kerk in 1981 begonnen.

 

In het interieur zijn enkele opmerkelijke kunstobjecten. Het artistieke hoogtepunt vormt de kruisiging van Antoon van Dyck. Het kerkmeubilair is grotendeels vormgegeven in barokke en neo-gotische stijl. Apostelbeelden sieren de zuilen van het hoofdschip. Deze beelden zijn in de eerste helft van de zeventiende eeuw gehouwen door Antwerpse beeldhouwers. De stijl is Italianiserend en kenmerkend voor de overgang van de renaissance naar de barok.

In het koor illustreren 25 laatgotische schilderijen (1480-1510) het leven van de martelaar St.Rombout, o.a. dat hij zieken geneest onderweg van Rome naar Mechelen, vooral gestoorde mensen herkenbaar aan een duivel uit de mond.

 

De houten preekstoel is gebeeldhouwd in 1721-23 door Michiel Vervoort. Opvallend zijn de kleine dierenfiguren in het fraaie houtsnijwerk. Op de foto zien we een slak. Verder zijn er praalgraven van de aartsbisschoppen.

 

Voor de kerk staat een beeld van St.Rombout, patroonheilige van Mechelen. De kathedraal is naar hem vernoemd.

Toen op weg naar de Cellekens, het voormalige armenhuis voor vrouwen en nu een atelier voor bronzen beelden van Mariette Teugels. Dit leuke pand uit 1850 heeft 20 jaar leeg gestaan en Mariette en haar man hebben het in 1992 van de gemeente gekocht en gerestaureerd. Mariette maakt veel beelden van dansende figuren en nu is er ook een tentoonstelling van schilderijen van Marijke van Kenhove met dans als onderwerp. Dit is een unieke gelegenheid, omdat dit alleen open is op zaterdag- en zondagmiddag tijdens het evenement Stad in Vrouwenhanden. Deze tentoonstelling heet Vrouwen in Beweging.

  

Dan lopen we weer door Mechelen en hebben we het witte aartsbisschoppelijk paleis, een abdij (refugium van de abdij van Sint-Truiden) en een klein hofje gezien, het oudste begijnhof van Mechelen (13de eeuw) in het hart van de oude volkse binnenstad.

Er is ook nog een Groot Begijnhof in de Nonnenstraat, werelderfgoed van Unesco, maar dat hebben we niet gevonden. Onderstaande website toont de historische gebouwen.

http://www.inenuitmechelen.be/toerisme/bez_histgebouwen.phtml

 

Maria bij het Groen Waterke in de Oude Begaardenstraat.

Enige niet-overwelfde of gedempte restant van de Melaan, een oud vlietje. Het groen komt door een waterplant: eendenkroos. Mooi zicht op de refugie van Sint-Truiden. 

We drinken koffie en thee bij de Hanekeef in de Keizerstraat en we hebben aanspraak met 2 Mechelaren.

               

We zien een deur van de Stadsschouwburg (het vroegere paleis uit 1480 van Margaretha van York) open staan en nemen een kijkje in het theater, net op tijd, want de deur gaat na ons op slot.

          

Toen even door de binnentuin van het Paleis van Justitie gelopen (vroeger het paleis van Margaretha van Oostenrijk uit 1510) in de Keizerstraat nr. 20.

Toen via de Veemarkt en de Biest naar Frederik de Merodestraat, waar we tegen de Beiaardschool aanlopen naast het hof van Busleyden.

Het gebouw van de beiaardschool is een hoekhuis in rococostijl met merkwaardig arduinen portaal en de originele schuingeplaatste deur. Thuisbasis van de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn, de oudste en beroemdste beiaardschool ter wereld. In de voorhal staat een oefenklavier.

Het hof van Busleyden valt op door zijn toren. Deze zestiende-eeuwse woning (rode baksteen) is gebouwd in een stijl die kenmerkend is voor de overgang van de gotiek naar de renaissance. Het is de voormalige woning van Hiëronymus van Busleyden, de leraar en raadsheer van Karel V.

We komen in de St. Janstraat en gaan de St.Janskerk binnen, waar bij de ingang ook een rood zwaailicht is vanwege de Contour met videokunst.

In deze kerk St.Jan Baptist en St.Jan Evangelist is een prachtige triptiek uit 1617 van P.P.Rubens (1577-1640) boven het altaar te zien.

Dit is een schilderstuk (kleurhoutsnede) op 3 panelen. We krijgen zomaar uitleg van een zeer enthousiaste gids, want de kerk sluit om 17.30 uur, maar wij mogen langer blijven. Er staan een paar televisies waarop de videokunstbeelden worden vertoond. Onze aandacht wordt getrokken door een beeld van een meisje uit de triptiek, dat ons blijft volgen met haar ogen waar je ook staat. Ik probeer een foto te maken van het beeldscherm, maar dat is niet gelukt.

 

Dan staan we voor het altaar met de triptiek. Op het centrale paneel is de Aanbidding der Wijzen of Koningen te zien. Het meisje uiterst rechts staat op de videobeelden en zou een dochtertje van Rubens zijn.

De zijpanelen zijn aan beide zijden beschilderd en worden regelmatig omgedraaid.

Op de luiken komen taferelen voor uit het leven van de twee patroonheiligen van de Mechelse kerk. Het linkerluik is gewijd aan Johannes de Doper en het rechter aan de Evangelist.

Inmiddels is het 17.45 uur en gaan we een glaasje witte wijn drinken op het intiemste pleintje achter de Romboutstoren, zodat we na 18 uur bij de Italiaan Riccione aan de Wollemarkt 6 kunnen gaan eten. Maria neemt als voorgerecht een soep en ik carpaccio en als hoofdgerecht resp. pasta al pesto en scampi’s van de chef.

 

Dat was erg lekker en toen zijn we door verlicht Mechelen naar mijn auto gelopen en heb ik Maria om 20 uur bij het station afgezet en ik was thuis na 1 uur en 20 minuten rijden over een afstand van 108 km.

Hiermee is een einde gekomen aan deze culturele en gezellige dag.

Maria, bedankt voor het boek en je gezelschap!!