Klik op de foto voor een vergroting. Ik verkeer al helemaal in de sfeer van Zuid-Afrika. Nog 2 nachtjes en een halve nacht slapen en het is zover. Ik heb vandaag een lesje van Photoshop gemaakt en heb een wilde orchidee gekozen, die groeit in het fynbos op de Tafelberg.
Die eksotiese orgidee (zuid-afrikaanse spelling) heet disa uniflora en ik heb de foto gemaakt tijdens een wandeling in februari op de Tafelberg. Ik heb nog 2 mooie URL's hier gezet voor degenen, die interesse hebben in de prachtige natuur.
The most popular Disa species is D. uniflora, commonly known as the 'pride of Table Mountain', 'flower of the gods' or simply 'red disa'. In the Western Cape there are quite a few schools, roads, shopping malls or garden centres named after the genus Disa, all alluding to this species. Furthermore, the flower of this species is depicted in the emblems of the Mountain Club of South Africa and the Western Province Rugby Union.
Op de mailgroep Photoshop is zojuist iets geplaatst waar ik niet eerder van heb gehoord. Toen ik de titel zag, dacht ik nog aan een tikfout en verwachtte een foto van een ingekleurde Mandela, hahaha
Ik dacht misschien leuk om hier te plaatsen. Nooit te oud om te leren. Of weten jullie allemaal wat mandala is. Eerst het bericht van de inzending:
Onderwerp: [Photoshop] mandala
Gewoon even om te ontstressen even een mandala ingekleurd voor diegene die interesse hebben even op gezocht wat Mandala betekent
Het woord 'Mandala' komt uit het Sanskriet en betekent magische cirkel. Zowel in de natuur als in alle culturen komen we vele variaties van de mandala tegen (bijvoorbeeld een kristal, een doorsnede van een boom, de iris van je oog, in architectuur of sacred dance). Het middelpunt is het geestelijke krachtencentrum, van daaruit is er de uitstraling naar de grens, de cirkel. Innerlijk en uiterlijk wordt verbonden. Zowel het kijken naar mandala's als het tekenen of kleuren ervan is uitermate meditatief en rustgevend. Je zoekt vanuit je kern de grenzen op, of omgekeerd vanuit je grenzen zoek je je kern.
Nu volgt mijn reactie op dat bericht, waarbij ik geen werkje heb ingestuurd, alleen maar een kopie van het Internet.
Bedankt voor het idee en de leuke uitleg. Hier nog een uitleg: Wat is een Mandala?
Mandala is het Sanskriet woord voor cirkel of polygoon (veelhoek). Het kan ook 'gemeenschap' betekenen en 'het aangesloten zijn'. Wij denken gemakkelijk aan de Tibetaanse zand mandala's of de Kalachakra Mandala. Het maken van een Mandala is een vorm van beweeglijke meditatie. Het is het langzame, erg nauwgezette creëren van de Mandala dat het Boeddhistische geloof versterkt dat dit de geest leegmaakt en je volledig in het huidige moment doet zijn. Een Mandala is een complexe cirkelvormige tekening met als doel je aandacht naar je innerlijke centrum te leiden. Mandala is een oud symbool van heelheid (wholeness).
Groetjes van Princess
Ik Ben
Door trouw te zijn aan het eigen Zelf, is men in staat juist leiding te geven aan eenieder die dat nodig heeft, in liefde regerend, stralend van binnen naar buiten, licht brengend aan eenieder die het nodig heeft.
Hier een foto van Tine van het chatterras. Deze plant vind ik prachtig. Ik heb er veel gezien in de Koninklijke Serres van Brussel. Zelf heb ik ook een jaar 2 van deze dure planten in huis gehad, maar ze overleven het bij mij niet.
Medinilla Magnifica is bepaald geen struik die in een klein huis past. Het Kan een indrukwekkende struik worden zoals er veel cvan te zien zijn in de koninklijke Serres in Brussel. De struik eist een eigen onderkomen. Goed verwarmd en met een hoge luchtvochtigheid. In feite is het meer een struik voor een serre, kas of om in de zomer in tuin en op terras mee te pronken. Daarna zal de struik bewaard moeten worden bij een minimale temperatuur van zo'n 16° C. Een jonge struik zal niet al te veel problemen geven, die is nog wel op te tillen. Naarmate hij ouder wordt, moet er bij wijze van spreken een kraan aan te pas komen. In statige kasteeltuinen langs de Loire wordt Medinilla nog steeds heen en weer gesjouwd tussen binnen in de serre en buiten in de tuin.
Bloemen van Medinilla magnifica zijn werkelijk magnifiek
Medinilla behoort tot de familie van de Melastomataceae. Hiertoe behoort bijvoorbeeld ook Tibouchina. In het land van herkomst leeft de struik voornamelijk epifytisch en wordt daar één meter tachtig hoog. Bladeren zijn glimmend donkergroen en zeker twintig centimeter lang. De nerven liggen opvallend hoog in het leerachtige blad en zijn lichtgeel. Hangende bloeistengels ontstaan aan het eind van de winter en gedurende de zomer aan de uiteinden van stengels. Hoewel de tros van behoorlijke afmeting is (20 - 35 centimeter), zijn de eigenlijke bloemen maar klein. Het imposante en grootse van de tros wordt in belangrijke mate bepaald door de roze, kroonbladachtige schutbladen. Die staan in kransen rond de eigenlijke bloemen. Wie heel goed kijkt, ziet de verfijnde, paarse meeldraden uit de trompetvormige bloemen steken. Dit kleine detail maakt de bloem af en geeft daaraan z'n cachet.
Medinilla heeft vanaf de lente tot het einde van de zomer weinig water nodig. In de winter leeft de struik liever van een hoge luchtvochtigheid dan van water in de grond. In een kas is een hoge luchtvochtigheid gemakkelijker te realiseren dan in een verwarmde serre. Veel over de grond sproeien is dan een redelijke oplossing. Vanaf het eind van de lente tot het einde van de herfst moet de struik geregeld vloeibare mest worden gegeven. De grond, waarin Medinilla moet groeien, moet bestaan uit een doorlatende humusrijke grond. Oude kwekers gebruikten hiervoor graszodenaarde, mest en heigrond vermengd met een beetje zand.
Zaterdag 29 oktober hebben mijn vriendin Greet en ik een bezoek gebracht aan Brussel. We zijn deze keer op diverse plaatsen geweest, die we nog eerder hebben gezien. Verslag daarvan volgt nog, maar ik wil iets plaatsen over Jeanneke Pis, de tegenpool van het wereldberoemde Manneken Pis. Zoals zo velen wist ik ook niet dat er een vrouwtje Pis bestond en ben ik op zoek gegaan op Internet waar dit beeldje staat.
Op deze plattegrond zien we rechtsonder Manneken Pis in de Stoofstraat en linksboven Jeanneke Pis in de doodlopende steeg Getrouwheidsgang, een zijstraatje van de beroemde Beenhouwersstraat met de gezellige terrasjes van de restaurants.
Dat er niet veel bekendheid aan wordt gegeven is voor mij duidelijk. Ik vind het beeldje ook niet fraai en het is ook erg rustig in de steeg in tegenstelling tot Manneken Pis waar toeristen zich in groten getale staan te verdringen om een foto van het beeldje te maken.
Hieronder een foto van Jeanneke met tekst gevonden op de volgende website, waarbij het onderste deel is afgeschermd door de steen.
Dit vrij smakeloos initiatief is bedoeld als concurrentie voor het eeuwenoudeManneken, maar evenzeer om de tanende populariteit van de handelszaken in de gang nieuw leven in te blazen. Zelfs de Stad is er niet fier op, want het beeldje wordt niet eens vermeld in hun toeristische folders, een beetje terecht overigens.
Zo staat het niet meer in de steeg. Er zijn tralies voor, zodat het maken van een foto erg moeilijk is. Ze zijn bang dat het beeldje wordt gestolen. Er zijn ook geen planten meer.
Nu weten jullie het beeldje ook te vinden in Brussel.
We zien buiten posters van de portretten van de beroemde vrouwen en ik maak daar fotos van, want in het museum is het verboden te fotograferen. Ik heb veel afbeeldingen gevonden op de volgende site: http://www.pienternet.be/damesmetklasse/mod_prinses.html
Mechelen, vijfhonderd jaar geleden. Beide Margarethas worden al vroeg weduwe en spelen een actieve rol in het politieke en culturele leven van Europa. Ze bewegen zich op het snijvlak waar Middeleeuwen en Renaissance, de Oude en de Nieuwe Wereld(en) elkaar raken.
Margaretha van Oostenrijk is te herkennen aan het parelcollier. De naam Margaretha betekent parel.
portret als weduwe
Margaretha van York
Wanneer de landvoogdes (1507-1530) van de Nederlanden, Margaretha van Oostenrijk, hertogin van Savoye (geboren in Brussel op 10 januari 1480 als enige dochter van keizer Maximiliaan I van Oostenrijk en Maria van Bourgondië) zich in 1507 in Mechelen vestigt, wordt de stad écht de parel van de Bourgondische Nederlanden. Maria sterft als Margaretha twee jaar oud is en wordt het petekind van Margaretha van York
De toegang kost 8, maar senioren krijgen 2 korting en dat besteden we aan de audiogids
We vinden de tentoonstelling zeer de moeite waard. We zien prachtige schilderijen, wandtapijten (Margaretha had er ruim 100 in haar paleis) en voorwerpen uit de periode rond 1500.
In de ontvangsthal staat een groot olieverfschilderij uit 1892: Poppenspel aan het hof van Savoye. De pracht en praal van de Bourgondische-Habsburgse hofhouding zijn legendarisch. Het hof van Savoye is het paleis in Mechelen van Margaretha van Oostenrijk. Dat paleis in de Keizerstraat heeft nu de funktie van Paleis van Justitie.
We zien vele portretten, ook van haar broer Filips de Schone (1478-1506) met een ketting van het Gulden Vlies.
De Orde van het Gulden Vlies werd in 1430 opgericht door Filips de Goede, hertog van Bourgondië. Deze exclusieve ridderorde was bedoeld om de hoge edellieden aan zijn persoon en zijn dynastie te binden. Het lidmaatschap van de orde werd door de hoge adel fel begeerd omdat het een geweldig prestige aan de leden gaf. De landsheer was tevens het hoofd van de orde, dus na Filips de Goede achtereenvolgens Karel de Stoute, Filips de Schone, Karel V, Filips II, enz.
Filips de Schone sterft in 1506 en zijn zoon Karel (geboren in 1500 in Gent, later keizer Karel V) en nog 3 zusjes worden door hun tante Margaretha van Oostenrijk opgevoed.
Dit gegeven zien we terug in een schilderij Kruisiging van Christus met Maria, Johannes & Margaretha van Oostenrijk als Caritas. Zij is links in de wolken afgebeeld met 4 kleine blote kinderen als engelen. Rechts in de wolken afgebeeld als goede en strenge moeder van het land (dit olieverf op paneel van hofschilder Bernard van Orley komt uit museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam).
We zien een hele wand met gekleurde houtgravures van Karel V en van de triomfstoet van keizer Maximiliaan van Oostenrijk. Ook de bewerkte eikenhouten uitklapbare speelborden met 32 speelstenen zijn schitterend. Zo ook lepels van bergkristal en diverse sieraden
Heel mooi is het besloten hofje met St.Elisabeth, St.Ursula & St.Catharina. Dit is olieverf op paneel van eikenhout en komt uit het museum Schepenhuis. In het midden zien we kunstig beeldhouwwerk. Ik koop van dit kunstwerk een kaart om thuis te scannen, maar dat lukt niet.
Inmiddels is het 2 uur en we gaan op zoek naar een Italiaans restaurant om iets te eten, maar dat is tussen 14.30 en 18 uur gesloten. Toen terug naar de Grote Markt en we hebben typisch Vlaams gegeten bij Pavillon Belge op nr. 26. We kozen gehaktballen met warme krieken voor mij en met appelmoes voor Maria.
Via de Grote Markt weer terug naar de St.Romboutskathedraal, waar we binnen een kijkje nemen. Deze kerk is een gotisch meesterwerk en een mooi voorbeeld van de Brabantsegotiek. Kenmerkend voor de Brabantse gotiek zijn de ronde zuilen die bekroond worden door koolbladkapitelen en maaswerk. De bouw aan de kathedraal ving kort na 1200 aan.
Ondertussen is de toren tussen 1963 en 1993 gerestaureerd en werd de buitenrestauratie van de kerk in 1981 begonnen.
In het interieur zijn enkele opmerkelijke kunstobjecten. Het artistieke hoogtepunt vormt de kruisiging van Antoon van Dyck. Het kerkmeubilair is grotendeels vormgegeven in barokke en neo-gotische stijl. Apostelbeelden sieren de zuilen van het hoofdschip. Deze beelden zijn in de eerste helft van de zeventiende eeuw gehouwen door Antwerpse beeldhouwers. De stijl is Italianiserend en kenmerkend voor de overgang van de renaissance naar de barok.
In het koor illustreren 25 laatgotische schilderijen (1480-1510) het leven van de martelaar St.Rombout, o.a. dat hij zieken geneest onderweg van Rome naar Mechelen, vooral gestoorde mensen herkenbaar aan een duivel uit de mond.
De houten preekstoel is gebeeldhouwd in 1721-23 door Michiel Vervoort. Opvallend zijn de kleine dierenfiguren in het fraaie houtsnijwerk. Op de foto zien we een slak. Verder zijn er praalgraven van de aartsbisschoppen.
Voor de kerk staat een beeld van St.Rombout, patroonheilige van Mechelen. De kathedraal is naar hem vernoemd.
Toen op weg naar de Cellekens, het voormalige armenhuis voor vrouwen en nu een atelier voor bronzen beelden van Mariette Teugels. Dit leuke pand uit 1850 heeft 20 jaar leeg gestaan en Mariette en haar man hebben het in 1992 van de gemeente gekocht en gerestaureerd. Mariette maakt veel beelden van dansende figuren en nu is er ook een tentoonstelling van schilderijen van Marijke van Kenhove met dans als onderwerp. Dit is een unieke gelegenheid, omdat dit alleen open is op zaterdag- en zondagmiddag tijdens het evenement Stad in Vrouwenhanden. Deze tentoonstelling heet Vrouwen in Beweging.
Dan lopen we weer door Mechelen en hebben we het witte aartsbisschoppelijk paleis, een abdij (refugium van de abdij van Sint-Truiden) en een klein hofje gezien, het oudste begijnhof van Mechelen (13de eeuw) in het hart van de oude volkse binnenstad.
Er is ook nog een Groot Begijnhof in de Nonnenstraat, werelderfgoed van Unesco, maar dat hebben we niet gevonden. Onderstaande website toont de historische gebouwen.
Maria bij het Groen Waterke in de Oude Begaardenstraat.
Enige niet-overwelfde of gedempte restant van de Melaan, een oud vlietje. Het groen komt door een waterplant: eendenkroos. Mooi zicht op de refugie van Sint-Truiden.
We drinken koffie en thee bij de Hanekeef in de Keizerstraat en we hebben aanspraak met 2 Mechelaren.
We zien een deur van de Stadsschouwburg (het vroegere paleis uit 1480 van Margaretha van York) open staan en nemen een kijkje in het theater, net op tijd, want de deur gaat na ons op slot.
Toen even door de binnentuin van het Paleis van Justitie gelopen (vroeger het paleis van Margaretha van Oostenrijk uit 1510) in de Keizerstraat nr. 20.
Toen via de Veemarkt en de Biest naar Frederik de Merodestraat, waar we tegen de Beiaardschool aanlopen naast het hof van Busleyden.
Het gebouw van de beiaardschool is een hoekhuis in rococostijl met merkwaardig arduinen portaal en de originele schuingeplaatste deur. Thuisbasis van de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn, de oudste en beroemdste beiaardschool ter wereld. In de voorhal staat een oefenklavier.
Het hof van Busleyden valt op door zijn toren. Deze zestiende-eeuwse woning (rode baksteen) is gebouwd in een stijl die kenmerkend is voor de overgang van de gotiek naar de renaissance. Het is de voormalige woning van Hiëronymus van Busleyden, de leraar en raadsheer van Karel V.
We komen in de St. Janstraat en gaan de St.Janskerk binnen, waar bij de ingang ook een rood zwaailicht is vanwege de Contour met videokunst.
In deze kerk St.Jan Baptist en St.Jan Evangelist is een prachtige triptiek uit 1617 van P.P.Rubens (1577-1640) boven het altaar te zien.
Dit is een schilderstuk (kleurhoutsnede) op 3 panelen. We krijgen zomaar uitleg van een zeer enthousiaste gids, want de kerk sluit om 17.30 uur, maar wij mogen langer blijven. Er staan een paar televisies waarop de videokunstbeelden worden vertoond. Onze aandacht wordt getrokken door een beeld van een meisje uit de triptiek, dat ons blijft volgen met haar ogen waar je ook staat. Ik probeer een foto te maken van het beeldscherm, maar dat is niet gelukt.
Dan staan we voor het altaar met de triptiek. Op het centrale paneel is de Aanbidding der Wijzen of Koningen te zien. Het meisje uiterst rechts staat op de videobeelden en zou een dochtertje van Rubens zijn.
De zijpanelen zijn aan beide zijden beschilderd en worden regelmatig omgedraaid.
Op de luiken komen taferelen voor uit het leven van de twee patroonheiligen van de Mechelse kerk. Het linkerluik is gewijd aan Johannes de Doper en het rechter aan de Evangelist.
Inmiddels is het 17.45 uur en gaan we een glaasje witte wijn drinken op het intiemste pleintje achter de Romboutstoren, zodat we na 18 uur bij de Italiaan Riccione aan de Wollemarkt 6 kunnen gaan eten. Maria neemt als voorgerecht een soep en ik carpaccio en als hoofdgerecht resp. pasta al pesto en scampis van de chef.
Dat was erg lekker en toen zijn we door verlicht Mechelen naar mijn auto gelopen en heb ik Maria om 20 uur bij het station afgezet en ik was thuis na 1 uur en 20 minuten rijden over een afstand van 108 km.
Hiermee is een einde gekomen aan deze culturele en gezellige dag.
Maria uit Berendrecht bij Antwerpen en ik hebben een geweldige dag gehad in Mechelen.
Ik heb deze stad op 2 augustus voor het eerst bezocht en het heeft toen grote indruk gemaakt.
Mechelen is dit jaar van 17 september tot 18 december weer even in vrouwenhanden.
Het volledige programma van Mechelen 2005, Stad in vrouwenhanden vind je op www.mechelen2005.be
Ik heb Maria met de auto precies om 11 uur opgepikt bij het station van Mechelen en ik kon de auto parkeren bij het Ankertje op de Vismarkt. Zondag is parkeren gratis. Maria overhandigt mij een roman De Ontmoeting van Nicholas Sparks, dat ze voor mij heeft gevonden op een boekenmarkt. Dit is de aanleiding van onze ontmoeting.
We hebben heel veel gelopen en gezien. Het weer is prima geweest. Het is nog wel erg mistig en we voelen een paar kleine spatjes, maar de paraplu hebben we niet gebruikt. Het is erg stil op straat. We lopen via de Minderbroedersgang richting toren van de St.Romboutskathedraal. We komen daarbij langs het mooie pand De Cellekens, waar we volgens een affiche na 14 uur een tentoonstelling kunnen bekijken.
De stompe Romboutstoren in de mist, 97m hoog, behoort tot het wereldcultuurerfgoed van Unesco. Deze toren is tussen 1963 en 1993 gerestaureerd. De straat heet Minderbroedersgang en rechts staat de Minderbroederskerk.
De volgende foto is gemaakt op het kruispunt tussen de kathedraal en het oude Schepenhuis. Het standbeeld (opgericht in 1849) van Margaretha van Oostenrijk, landvoogdes van de Nederlanden van 1507-1530 met Mechelen als hoofdstad, is na de bouw van een parkeergarage onder het plein van de Grote Markt naar dit punt verplaatst.
Op deze foto is de mist al bijna weggetrokken.
Op de Grote Markt wilden we bij "de Mét" koffie drinken, maar dat was de enige tent, die gesloten was, terwijl er veel te doen was op de markt met muziek. Dus weer te veel stalletjes en een podium op de markt, zodat een goede foto van het mooie stadhuis weer niet gemaakt kon worden. Wel als ik er schuin voor sta.
Het huidige stadhuis staat aan de oostzijde van de Grote Markt en het gebouw bestaat uit 3 delen. Het rechterdeel is de vroegere Lakenhalle uit 1320 met een Spaanse renaissance topgevel (de muren onder het centrale dak zijn 2 meter dik), het middelste is een belfort (gotisch) met onvoltooide torens (de arkeltorentjes zijn in de 16e eeuw toegevoegd) en zadeldak en het paleis links is gebouwd vanaf 1527 als paleis van de Grote Raad en ontworpen door Rombout Keldermans in opdracht van Karel V. Het is vernield in 1547 na een ontploffing. Geldgebrek verhinderde ook hier de voltooiing. Tussen 1900 en 1911 werd het gebouw verder afgewerkt in neogotische stijl.
Het geheel geeft een mooi schouwspel, vooral bij aangepaste avondverlichting.
Een deel van de lakenhallen werd afgebroken om plaats te bieden voor de Grote Raad, de hoogste rechtsinstantie van de Nederlanden.
Het belfort staat op de UNESCO-lijst van werelderfgoed. Op 8 juni 1914 werd het huidige stadhuis ingehuldigd.
Het interieur kan met een gids bezocht worden (geleide bezoeken) Hierbij ontdekt u de rijke trouw-, raad- en kolommenzaal en een bijzonder 16de-eeuwse wandtapijt over de slag van Tunis.
Na de cappuccino met slagroom in Het Ankercafé op nummer 28 zijn we naar het toeristenbureau in de Hallestraat gegaan en hebben wat folders en een plattegrondje gevonden.
Er is ook een Contour wandeling in Mechelen, waarbij in diverse historische gebouwen videokunst wordt getoond. Daarvoor is een ticket nodig. We zien voor die tentoonstelling van videokunst rode zwaailampen op de betreffende locaties in de stad. Zo ook in het stadhuis, waar we zo brutaal zijn om binnen te lopen, maar verder dan de ingang mogen we niet. Ik heb wel een foto van de marmeren trap en een glas in lood raam kunnen maken.
Dan steken we de Grote Markt weer over om naar de kathedraal te gaan. Inmiddels wordt er muziek gemaakt door verschillende groepen op het podium. Er staan diverse tenten waar men culinair kan genieten en de temperatuur wordt aangenamer om buiten te kunnen zitten. Ik maak nu een foto van de westzijde van de Grote Markt.
De Grote Markt met zicht op de kathedraal en links vooraan het Postkantoor in het Huis de Beyaert. Verder zien we talrijke fraaie 16-18de eeuwse gevels in barok, laat-gotiek en rococo.
We kunnen de kathedraal nog niet binnen bekijken, want er is nog een dienst gaande, dus dan maar straks weer terug. We lopen om de kerk heen naar de Wollemarkt, waar vandaag een kleine rommelmarkt is. Dan laat ik Maria het gezelligste pleintje Nieuw Werk achter de toren zien. Hier zijn leuke restaurants en de kleinstepub de Borrel-Babbel.
Dan gaan we naar de Sint-Katelijnestraat.
Deze straat was in de 16de eeuw een vermaarde straat van kunstenaars. Vele huizen bleven hier bewaard. Het huis op nr.22 t Vliegend Peert (links) was onder deze naam reeds bekend in 1647. Thans heeft het een 18de eeuwse Rococo gevel en is er een museum het Zotte Kunstkabinet gevestigd.
Het prachtige barokgeveltje van De Koornbloem (rechts op foto) werd in 1684 door Lucas Faydherbe gebouwd. Het huis op nr.20 behoorde volgens de wijkboeken van 1647 toe aan zijn ouders, die er ook overleden.
Dan lopen we weer terug naar de markt en lopen langs het gotische Schepenhuis, het oudste stadhuis van Vlaanderen. Hier werd later het stadsarchief bewaard en nu is het een stedelijk museum.
We vervolgen onze route over de IJzerenleen, een langwerpige plein. Hier was vroeger de vismarkt. In het midden van het plein liep de Vliet, die verbonden was met de Dijle. De Vliet werd overwelfd in de 19de eeuw, maar de gotische leuningen uit de 16de eeuw hebben het plein zijn naam gegeven. De visfonteintjes herdenken de vroegere functie van het plein. Hier staan mooie oude handelshuizen. Deze foto is van Internet geplukt, want het is niet mogelijk een foto te maken vanwege een grote tent op het plein.
Nu gaan we over de Grootbrug over de Dijle naar de Guldenstraat. Deze brug is de oudste stenen brug uit de 13e eeuw. Op de foto zien we in de verte een schim van het Schepenhuis.
We slaan de eerste weg rechtsaf de Van Beethovenstraat in om naar het congres- en erfgoedcentrum LAMOT in de voormalige brouwerij De Anker gegaan, een nieuw glazen gebouw aan de overkant van de Dijle om de tentoonstelling Dames met Klasse te zien over Margaretha van Oostenrijk (1480-1530) en Margaretha van York (1446-1503). Op 22 september beleefde het Brouwgebouw Lamot zijn officiële doop.
Van harte geluk gewenst met je eerste kleinzoon Loek, die op 29 september is geboren en op dezelfde dag jarig is als mijn oudste zoon Arthur. De ouders Toine en Janine wil ik ook feliciteren met hun zoon en de mooie website met foto's. Ik weet, dat jullie er allemaal heel erg blij mee zijn. Ja, wie zou dat niet zijn met zo'n wonder.
Mijn lieve kleinzoon Jacobus is gisteren 4 jaar geworden en we zijn in Bilthoven vandaag op bezoek geweest om dat te vieren. Ze wonen langs de spoorbaan en hij heeft nu rails van hout en toebehoren gekregen om treintje te kunnen spelen.
Wie Brussel echt wil leren kennen, moet gaan wandelen. Het hotel Ibis Gare du Midi aan de rand van het oude centrum is een prachtig vertrekpunt. Even de Engelandstraat naast het hotel doorlopen, de ringweg bij de Hallepoort oversteken en binnen een kwartier sta je op het Vossenplein (Place de Balle), waar elke morgen tot iets na het middaguur (7-14 uur) de handelaren hun spulletjes uit vroeger tijden hebben uitgestald. Al heel vroeg komen de echte kenners van antiek hier naar toe en proberen op deze rommelmarkt voor een kleine prijs iets kostbaars te vinden. Vaak zijn het de eigenaren van de winkels vol curiosa in de Blaesstraat en de Hoogstraat in dezelfde buurt. Ook een man die oude schilderijen verkoopt is 's morgens om zes uur al op de Vossenmarkt te vinden. Het is voor hem een traditioneel begin van de dag. Hij drinkt dan meteen een kop koffie in een van de vele cafeetjes rond de markt. Meestal is zijn gang naar de markt tevergeefs, maar soms is het raak en krijgt hij voor weinig geld een meesterstuk in handen. Wie als toerist de Vossenmarkt bezoekt, kan dus het beste zo vroeg mogelijk komen en daarna een hele tijd slenteren tussen oude meubels, veel glaswerk, aardewerk, porselein, aftandse bromfietsen, tv's en naaimachines, muziekinstrumenten en stapels kleding, waar vooral de allochtone inwoners van Brussel in graaien.
Blaesstraat
Vanaf het Vossenplein loop je bij de winkel waar ze oude reclameborden verkopen zo de Blaesstraat en kom je in het paradijs van wat de Brusselaars brokante winkels noemen. Veel van wat op het Vossenplein te koop was, vind je hier weer terug. Soms lijken die winkels klein, maar wie er even naar binnen loopt, komt meestal in een kolossale ruimte terecht, vol gepakt met spullen van voor de Tweede Wereldoorlog. De grote winkels hebben vaak meerdere verdiepingen en urenlang kun je er rondneuzen. Wie goed zoekt, vindt er nog antiek dat betaalbaar is. Sommige zaken hebben zich gespecialiseerd door alleen glaswerk, meubels, oude schilderijen of nagemaakte 'antieke' badkuipen te verkopen. Prachtig zijn ook de panden, die boordevol zijn met houten beelden, maskers, aardewerk en kralen uit Afrika.
Aan het eind van de Blaesstraat is de Kapellekerk, die zowel romaans, gotisch en barok is, want er werd van de 13e tot de 17e eeuw aan gebouwd. Het interieur dat aangetast werd door de bouw van een spoorwegtunnel, is nog niet zo lang geleden helemaal gerestaureerd. Hier is ook het graf van de beroemde kunstschilder Pieter Breugel de Oude.
Zavel
Van hieruit is het niet ver naar de Grote Zavel, een plein waar je heerlijk kunt flaneren. Hier zijn de luxe zaken van de antiquairs, die naast allerlei meubelstukken ook kostbare schilderijen in hun collectie hebben opgenomen. Verder zijn hier enkele galerieën met moderne kunst. Op zaterdagen van 9 tot 18 uur en op zondagen van 9 tot 14 uur wordt op de Zavel een antiek- en boekenmarkt gehouden.
Wie z'n vriendin of vrouw wil verrassen, kan terecht bij de juweliers. Sommigen hebben de kostbaarheden in hun etalages niet eens geprijsd. Om overvallen te voorkomen, heeft men vaak een bewaker met een pistool in dienst genomen. Bij mooi weer genieten velen op een van de terrasjes rond het plein van het zonnetje. Jammer is, dat ze dan meestal het uitzicht hebben op de auto's, die op het plein geparkeerd staan. Eigenlijk zou men daar een parkeerverbod moeten instellen.
Taartjes
Vergeet niet om even bij Wittamer binnen te stappen, een van de beroemdste taartjesbakkers in heel Europa. Zijn taarten lijken stuk voor stuk op een kunstwerk. Een heel bijzondere winkel is 'La Vaiselle' aan het eind van een steegje bij de Zavelkerk, waar je allerlei spullen uit de keuken als borden en schotels per kilo kunt kopen.
Via de Ernest Allardstraat komen we bij het Poelaertplein met het Paleis van Justitie. Het werd in opdracht van koning Leopold II ontworpen door architect Joseph Poelaert en in 1883 in gebruik genomen. Dit geweldige pronkstuk van een gebouw moest symbool staan voor de rechterlijke macht, maar het volk moest er voor wijken. Een deel van de Marollenbuurt werd voor de bouw van het justitiepaleis afgebroken en Poelaert werd uitgescholden voor de 'Skieven Architec". Dat is nu de naam voor een restaurant aan de Vossenmarkt, waar men zelf het bier brouwt.
Het Poelaertplein ligt hoog boven Brussel. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht over de binnenstad met als topper het stadhuis op de Grote Markt. Sinds kort kun je met een lift weer naar de Marollenbuurt. Je komt dan in de Hoogstraat, die weer naar de Vossenmarkt leidt. Ook in deze straat zijn talrijke winkels met allerhande zaken uit de tijd van grootmoeder. Mooi zijn ook de cafeetjes als Brasserie Ploegmans, waar men zich meteen thuis voelt.
Met deze natuurstrook (gemaakt voor een natuurrubriek van een mailgroep) wil ik jullie nog een fijne avond wensen en voor straks welterusten. Op de strook staat v.l.n.r. takje lijsterbes, libelle, dahlia met bergeend, hert, vliegenzwam, herfstaster, egel, vlinder, lieveheersbeestje met 7 stippen en een buizerd.
Ik ben naar Brussel geweest met de trein. Retourtje is slechts 5 euro in de weekenden. Reistijd 1.45 uur. Afstand is iets verder dan Eindhoven-Den Haag. En Henk is met me meegegaan, mag wel in de krant. Hij is doodop. Het begon al in de trein, die best druk was en veel schreeuwende kinderen, daar kan Henk helemaal niet tegen. Dan nog veel lopen in Brussel, ook geen hobby van hem. Dan wil ik op een terrasje in de zon en hij in de schaduw en dat scheelt een jas!!
Ik vraag bij het overstappen in Berghem welk station we moeten hebben in Brussel, Centraal of Zuid. Het station Central wordt ons aanbevolen, maar het blijkt toch Zuid te moeten zijn en wij dat hele stuk dus lopen. Gare du Midi De markt van Gare du Midi is één van de grootste markten van Europa. Elke zondag trekt deze markt duizenden en nog eens duizenden mensen. Vanaf 06.00 staan er marktkramen die vers fruit, groente en vis en exotische produkten verkopen. Daarnaast staan er ook veel kramen die Noord-Afrikaanse waren verkopen, zoals olijven, olijfolie, kruiden en specerijen. Verder vind je er ook goedkope kleding, bloemen en planten.
We zijn ook op de rommelmarkt geweest op het Vossenplein en ik heb 3 kop en schotels gekocht, die passen bij het oude servies van mijn moeder. Die heb ik heel thuis weten te krijgen, maar bij het eruit halen uit de tas, laat ik ze vallen. Stom he, nou ja, er zijn ergere dingen. Ik heb 5 euro betaald en heb nu 2 kopjes en 1 schotel over.
Brussel ziet er nu prachtig uit. De gebouwen op de Grote Markt zijn opgeknapt en de steigers zijn verdwenen. De terrasjes en de restaurantjes in de Beenhouwersstraat waren gezellig.
Om 15 uur begon er een wereldvrouwenmars en we moesten tussen de optocht door oversteken naar het station. Er deden duizenden vrouwen aan mee, die opkomen voor onderdrukking en mishandeling van vrouwen in de wereld.
Op Internet het maken van een leuk bloemstukje gevonden.
Dat is het idee, dat ik veel gebruik. Ik heb dan geen bamboevaas, maar een staaf van aardewerk ooit gekocht op de jaarlijkse grote keramiekmarkt in Gouda. Je kan er allerlei bloemen in doen, zoals ik vorige week een stukje van heide heb gemaakt.
Bamboevaas:
Bloemsierkunstenaar Max van de Sluis maakt een bloemobject dat u zelf na kunt maken. Hij gebruikt steeds materialen die op dat moment goed te verkrijgen zijn. Deze maand ging Max aan de slag met een bamboestam die hij omtoverde tot vaas, die je natuurlijk steeds opnieuw kunt gebruiken. Zelf maken?
Volg hier het stappenplan.
Benodigdheden:
- Bamboestengel
- Gerbera's. Liefst vier kleuren.
- Judaspenningen
- Grassen
Bamboe is een tropisch gras met holle, knopig gelede stengels.
- Boor een vijftigtal gaatjes, groot genoeg voor de bloemstengels, in de bamboestam. Niet allemaal netjes op een rij, maar willekeurig.
- Vul de afzonderlijke holtes van de bamboestengel met water zodat de later ingestoken bloemen lang mooi blijven.
- Steek de gerbera's afzonderlijk in één van de holtes.
- Steek tenslotte de siergrassen tussen de bloemen.
Op mijn mailgroep heeft Terra iets geplaatst in de rubriek bloemen of planten ABC. Bij de letter C heeft Terra voor druiven gekozen, die met een C beginnen. Zij weet veel over wijnen. Vandaar de D van dahlia in mijn vorige bericht, dat ik op de groep heb gezet.
Ouderwets... een dahlia? Welnee, aan een dahliaknol beleef je lol
Rondom dahlia's is er het gehele jaar wel iets te melden of te doen. Vanaf het plukken van de eerste stekjes in februari tot het oprooien van de laatste knollen in november. Met als hoogtepunt natuurlijk de uitbundige bloei die begint in de tweede helft van de zomer en voortduurt tot de eerste nachtvorsten.
Klik op de foto voor vergroting. Regelmatig fiets ik door het Leenderbos en over de Leenderheide en de heidevelden zijn grotendeels uitgebloeid. Dinsdag heb ik toch nog een paar sprietjes heide geplukt en daarmee een leuk stukje gemaakt met klimop uit de tuin. Ik heb daar een foto van gemaakt en bewerkt met Photoshop, zodat ik het als een kaartje kan gebruiken en teksten erop kan zetten voor allerlei gelegenheden.
Hier wil ik een foto plaatsen van mijn goede vriendin Vicenta (Spaanse uit Zaragoza) samen met mij in haar tuin op haar 60ste verjaardag op 6 september. We zijn gelijktijdig bijna 20 jaar geleden in België komen wonen en lid geworden van dezelfde tennisclub, waar we elkaar hebben leren kennen en we zijn onafscheidelijke tennispartners en vriendinnen geworden. Vicenta is verhuisd naar Gastel, 15km van mij vandaan en ik maak regelmatig een fietstochtje door het Leenderbos en heide naar haar huis.
Helaas kreeg ze 3 of 4 jaar geleden darmkanker, maar na vele operaties en een langdurig herstel is ze er lichamelijk weer bovenop gekomen, maar mentaal heeft ze een grote klap gekregen. We doen niet meer de dingen samen zoals het vroeger was. Ze blijft toch een plaatsje in mijn hart houden en daarom is dit berichtje aan haar opgedragen.
Ik heb veel tijd besteed aan het maken van een regenbui met Photoshop. Ik had nog niet eerder gewerkt met Image Ready, maar met uitleg van Makki, lid van de Belgische Photoshop groep, heb ik het tot een goed einde weten te brengen. Eerst een geschikte foto op Internet gezocht en dat is een natte tennisbaan geworden. Kim Clijsters zal het nu niet zo erg vinden, want die mag een paar dagen uitrusten in Bilzen na haar zege op de US Open.
Maar het resultaat bleef te veel flikkeren, zoals bij iedereen in de groep, behalve bij Makki, die de oorzaak niet kon vinden. Ik heb het opgelost en ben daar best trots op. Nou is zo'n gif bestand erg groot en heeft het me weer veel moeite gekost om het onder de 100 Kb te krijgen om het op mijn blog te zetten. Het verliest dan veel aan kleur, maar dat stoort niet in een regenbui.
Voor de mailgroep chatterras ben ik op no-mail gegaan om wat meer tijd over te hebben voor andere dingen, zoals oude mailtjes nog beantwoorden, verslag van uitstap voor vriendin maken en meer tijd te hebben voor Photoshop.
Over anderhalve maand vertrekken we dan weer richting Kaapstad en er moet nog veel geregeld worden en bezoekjes afleggen en ontvangen van familie en vrienden. Kortom een beetje druk. Ik verwacht eenmaal in Zuid-Afrika meer tijd te hebben om dit blog beter bij te werken.
Groetjes van Cisca
PS: Klikken op de afbeeldingen om die groter te zien.
Vanavond weer een lesje van de mailgroep Photoshop gemaakt. Op de afbeelding staat een Siberische tijger
Grote katachtigen
Tijgers zijn katachtige roofdieren uit Azië. Ze zijn de grootste van alle katachtigen. Hun vacht is geelbruin met zwarte strepen. Sommige tijgers leven in warme streken, anderen hoog in de bergen of op de koude vlakten. Alle tijgers horen bij één soort, maar toch zijn er verschillen tussen de tijgers uit de verschillende gebieden. Zo is de Siberische tijger - die ook in Artis leeft - de grootste van allemaal. Van kop tot staart meet hij soms meer dan 3 ½ meter en hij kan wel 300 kg wegen. Om de Siberische koude te doorstaan, heeft hij een dikke vacht waarin veel lichaamswarmte wordt vastgehouden.
.jpg)
Groetjes Cisca
