Maria uit Berendrecht bij Antwerpen en ik hebben een geweldige dag gehad in Mechelen.
Ik heb deze stad op 2 augustus voor het eerst bezocht en het heeft toen grote indruk gemaakt.
Mechelen is dit jaar van 17 september tot 18 december weer even in vrouwenhanden.
Het volledige programma van Mechelen 2005, Stad in vrouwenhanden vind je op www.mechelen2005.be
Ik heb Maria met de auto precies om 11 uur opgepikt bij het station van Mechelen en ik kon de auto parkeren bij het Ankertje op de Vismarkt. Zondag is parkeren gratis. Maria overhandigt mij een roman De Ontmoeting van Nicholas Sparks, dat ze voor mij heeft gevonden op een boekenmarkt. Dit is de aanleiding van onze ontmoeting.
We hebben heel veel gelopen en gezien. Het weer is prima geweest. Het is nog wel erg mistig en we voelen een paar kleine spatjes, maar de paraplu hebben we niet gebruikt. Het is erg stil op straat. We lopen via de Minderbroedersgang richting toren van de St.Romboutskathedraal. We komen daarbij langs het mooie pand De Cellekens, waar we volgens een affiche na 14 uur een tentoonstelling kunnen bekijken.
De stompe Romboutstoren in de mist, 97m hoog, behoort tot het wereldcultuurerfgoed van Unesco. Deze toren is tussen 1963 en 1993 gerestaureerd. De straat heet Minderbroedersgang en rechts staat de Minderbroederskerk.
De volgende foto is gemaakt op het kruispunt tussen de kathedraal en het oude Schepenhuis. Het standbeeld (opgericht in 1849) van Margaretha van Oostenrijk, landvoogdes van de Nederlanden van 1507-1530 met Mechelen als hoofdstad, is na de bouw van een parkeergarage onder het plein van de Grote Markt naar dit punt verplaatst.
Op deze foto is de mist al bijna weggetrokken.
Op de Grote Markt wilden we bij "de Mét" koffie drinken, maar dat was de enige tent, die gesloten was, terwijl er veel te doen was op de markt met muziek. Dus weer te veel stalletjes en een podium op de markt, zodat een goede foto van het mooie stadhuis weer niet gemaakt kon worden. Wel als ik er schuin voor sta.
Het huidige stadhuis staat aan de oostzijde van de Grote Markt en het gebouw bestaat uit 3 delen. Het rechterdeel is de vroegere Lakenhalle uit 1320 met een Spaanse renaissance topgevel (de muren onder het centrale dak zijn 2 meter dik), het middelste is een belfort (gotisch) met onvoltooide torens (de arkeltorentjes zijn in de 16e eeuw toegevoegd) en zadeldak en het paleis links is gebouwd vanaf 1527 als paleis van de Grote Raad en ontworpen door Rombout Keldermans in opdracht van Karel V. Het is vernield in 1547 na een ontploffing. Geldgebrek verhinderde ook hier de voltooiing. Tussen 1900 en 1911 werd het gebouw verder afgewerkt in neogotische stijl.
Het geheel geeft een mooi schouwspel, vooral bij aangepaste avondverlichting.
Een deel van de lakenhallen werd afgebroken om plaats te bieden voor de Grote Raad, de hoogste rechtsinstantie van de Nederlanden.
Het belfort staat op de UNESCO-lijst van werelderfgoed. Op 8 juni 1914 werd het huidige stadhuis ingehuldigd.
Het interieur kan met een gids bezocht worden (geleide bezoeken) Hierbij ontdekt u de rijke trouw-, raad- en kolommenzaal en een bijzonder 16de-eeuwse wandtapijt over de slag van Tunis.
Na de cappuccino met slagroom in Het Ankercafé op nummer 28 zijn we naar het toeristenbureau in de Hallestraat gegaan en hebben wat folders en een plattegrondje gevonden.
Er is ook een Contour wandeling in Mechelen, waarbij in diverse historische gebouwen videokunst wordt getoond. Daarvoor is een ticket nodig. We zien voor die tentoonstelling van videokunst rode zwaailampen op de betreffende locaties in de stad. Zo ook in het stadhuis, waar we zo brutaal zijn om binnen te lopen, maar verder dan de ingang mogen we niet. Ik heb wel een foto van de marmeren trap en een glas in lood raam kunnen maken.
Dan steken we de Grote Markt weer over om naar de kathedraal te gaan. Inmiddels wordt er muziek gemaakt door verschillende groepen op het podium. Er staan diverse tenten waar men culinair kan genieten en de temperatuur wordt aangenamer om buiten te kunnen zitten. Ik maak nu een foto van de westzijde van de Grote Markt.
De Grote Markt met zicht op de kathedraal en links vooraan het Postkantoor in het Huis de Beyaert. Verder zien we talrijke fraaie 16-18de eeuwse gevels in barok, laat-gotiek en rococo.
We kunnen de kathedraal nog niet binnen bekijken, want er is nog een dienst gaande, dus dan maar straks weer terug. We lopen om de kerk heen naar de Wollemarkt, waar vandaag een kleine rommelmarkt is. Dan laat ik Maria het gezelligste pleintje Nieuw Werk achter de toren zien. Hier zijn leuke restaurants en de kleinstepub de Borrel-Babbel.
Dan gaan we naar de Sint-Katelijnestraat.
Deze straat was in de 16de eeuw een vermaarde straat van kunstenaars. Vele huizen bleven hier bewaard. Het huis op nr.22 t Vliegend Peert (links) was onder deze naam reeds bekend in 1647. Thans heeft het een 18de eeuwse Rococo gevel en is er een museum het Zotte Kunstkabinet gevestigd.
Het prachtige barokgeveltje van De Koornbloem (rechts op foto) werd in 1684 door Lucas Faydherbe gebouwd. Het huis op nr.20 behoorde volgens de wijkboeken van 1647 toe aan zijn ouders, die er ook overleden.
Dan lopen we weer terug naar de markt en lopen langs het gotische Schepenhuis, het oudste stadhuis van Vlaanderen. Hier werd later het stadsarchief bewaard en nu is het een stedelijk museum.
We vervolgen onze route over de IJzerenleen, een langwerpige plein. Hier was vroeger de vismarkt. In het midden van het plein liep de Vliet, die verbonden was met de Dijle. De Vliet werd overwelfd in de 19de eeuw, maar de gotische leuningen uit de 16de eeuw hebben het plein zijn naam gegeven. De visfonteintjes herdenken de vroegere functie van het plein. Hier staan mooie oude handelshuizen. Deze foto is van Internet geplukt, want het is niet mogelijk een foto te maken vanwege een grote tent op het plein.
Nu gaan we over de Grootbrug over de Dijle naar de Guldenstraat. Deze brug is de oudste stenen brug uit de 13e eeuw. Op de foto zien we in de verte een schim van het Schepenhuis.
We slaan de eerste weg rechtsaf de Van Beethovenstraat in om naar het congres- en erfgoedcentrum LAMOT in de voormalige brouwerij De Anker gegaan, een nieuw glazen gebouw aan de overkant van de Dijle om de tentoonstelling Dames met Klasse te zien over Margaretha van Oostenrijk (1480-1530) en Margaretha van York (1446-1503). Op 22 september beleefde het Brouwgebouw Lamot zijn officiële doop.
Van harte geluk gewenst met je eerste kleinzoon Loek, die op 29 september is geboren en op dezelfde dag jarig is als mijn oudste zoon Arthur. De ouders Toine en Janine wil ik ook feliciteren met hun zoon en de mooie website met foto's. Ik weet, dat jullie er allemaal heel erg blij mee zijn. Ja, wie zou dat niet zijn met zo'n wonder.
Mijn lieve kleinzoon Jacobus is gisteren 4 jaar geworden en we zijn in Bilthoven vandaag op bezoek geweest om dat te vieren. Ze wonen langs de spoorbaan en hij heeft nu rails van hout en toebehoren gekregen om treintje te kunnen spelen.
Wie Brussel echt wil leren kennen, moet gaan wandelen. Het hotel Ibis Gare du Midi aan de rand van het oude centrum is een prachtig vertrekpunt. Even de Engelandstraat naast het hotel doorlopen, de ringweg bij de Hallepoort oversteken en binnen een kwartier sta je op het Vossenplein (Place de Balle), waar elke morgen tot iets na het middaguur (7-14 uur) de handelaren hun spulletjes uit vroeger tijden hebben uitgestald. Al heel vroeg komen de echte kenners van antiek hier naar toe en proberen op deze rommelmarkt voor een kleine prijs iets kostbaars te vinden. Vaak zijn het de eigenaren van de winkels vol curiosa in de Blaesstraat en de Hoogstraat in dezelfde buurt. Ook een man die oude schilderijen verkoopt is 's morgens om zes uur al op de Vossenmarkt te vinden. Het is voor hem een traditioneel begin van de dag. Hij drinkt dan meteen een kop koffie in een van de vele cafeetjes rond de markt. Meestal is zijn gang naar de markt tevergeefs, maar soms is het raak en krijgt hij voor weinig geld een meesterstuk in handen. Wie als toerist de Vossenmarkt bezoekt, kan dus het beste zo vroeg mogelijk komen en daarna een hele tijd slenteren tussen oude meubels, veel glaswerk, aardewerk, porselein, aftandse bromfietsen, tv's en naaimachines, muziekinstrumenten en stapels kleding, waar vooral de allochtone inwoners van Brussel in graaien.
Blaesstraat
Vanaf het Vossenplein loop je bij de winkel waar ze oude reclameborden verkopen zo de Blaesstraat en kom je in het paradijs van wat de Brusselaars brokante winkels noemen. Veel van wat op het Vossenplein te koop was, vind je hier weer terug. Soms lijken die winkels klein, maar wie er even naar binnen loopt, komt meestal in een kolossale ruimte terecht, vol gepakt met spullen van voor de Tweede Wereldoorlog. De grote winkels hebben vaak meerdere verdiepingen en urenlang kun je er rondneuzen. Wie goed zoekt, vindt er nog antiek dat betaalbaar is. Sommige zaken hebben zich gespecialiseerd door alleen glaswerk, meubels, oude schilderijen of nagemaakte 'antieke' badkuipen te verkopen. Prachtig zijn ook de panden, die boordevol zijn met houten beelden, maskers, aardewerk en kralen uit Afrika.
Aan het eind van de Blaesstraat is de Kapellekerk, die zowel romaans, gotisch en barok is, want er werd van de 13e tot de 17e eeuw aan gebouwd. Het interieur dat aangetast werd door de bouw van een spoorwegtunnel, is nog niet zo lang geleden helemaal gerestaureerd. Hier is ook het graf van de beroemde kunstschilder Pieter Breugel de Oude.
Zavel
Van hieruit is het niet ver naar de Grote Zavel, een plein waar je heerlijk kunt flaneren. Hier zijn de luxe zaken van de antiquairs, die naast allerlei meubelstukken ook kostbare schilderijen in hun collectie hebben opgenomen. Verder zijn hier enkele galerieën met moderne kunst. Op zaterdagen van 9 tot 18 uur en op zondagen van 9 tot 14 uur wordt op de Zavel een antiek- en boekenmarkt gehouden.
Wie z'n vriendin of vrouw wil verrassen, kan terecht bij de juweliers. Sommigen hebben de kostbaarheden in hun etalages niet eens geprijsd. Om overvallen te voorkomen, heeft men vaak een bewaker met een pistool in dienst genomen. Bij mooi weer genieten velen op een van de terrasjes rond het plein van het zonnetje. Jammer is, dat ze dan meestal het uitzicht hebben op de auto's, die op het plein geparkeerd staan. Eigenlijk zou men daar een parkeerverbod moeten instellen.
Taartjes
Vergeet niet om even bij Wittamer binnen te stappen, een van de beroemdste taartjesbakkers in heel Europa. Zijn taarten lijken stuk voor stuk op een kunstwerk. Een heel bijzondere winkel is 'La Vaiselle' aan het eind van een steegje bij de Zavelkerk, waar je allerlei spullen uit de keuken als borden en schotels per kilo kunt kopen.
Via de Ernest Allardstraat komen we bij het Poelaertplein met het Paleis van Justitie. Het werd in opdracht van koning Leopold II ontworpen door architect Joseph Poelaert en in 1883 in gebruik genomen. Dit geweldige pronkstuk van een gebouw moest symbool staan voor de rechterlijke macht, maar het volk moest er voor wijken. Een deel van de Marollenbuurt werd voor de bouw van het justitiepaleis afgebroken en Poelaert werd uitgescholden voor de 'Skieven Architec". Dat is nu de naam voor een restaurant aan de Vossenmarkt, waar men zelf het bier brouwt.
Het Poelaertplein ligt hoog boven Brussel. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht over de binnenstad met als topper het stadhuis op de Grote Markt. Sinds kort kun je met een lift weer naar de Marollenbuurt. Je komt dan in de Hoogstraat, die weer naar de Vossenmarkt leidt. Ook in deze straat zijn talrijke winkels met allerhande zaken uit de tijd van grootmoeder. Mooi zijn ook de cafeetjes als Brasserie Ploegmans, waar men zich meteen thuis voelt.
Met deze natuurstrook (gemaakt voor een natuurrubriek van een mailgroep) wil ik jullie nog een fijne avond wensen en voor straks welterusten. Op de strook staat v.l.n.r. takje lijsterbes, libelle, dahlia met bergeend, hert, vliegenzwam, herfstaster, egel, vlinder, lieveheersbeestje met 7 stippen en een buizerd.
Ik ben naar Brussel geweest met de trein. Retourtje is slechts 5 euro in de weekenden. Reistijd 1.45 uur. Afstand is iets verder dan Eindhoven-Den Haag. En Henk is met me meegegaan, mag wel in de krant. Hij is doodop. Het begon al in de trein, die best druk was en veel schreeuwende kinderen, daar kan Henk helemaal niet tegen. Dan nog veel lopen in Brussel, ook geen hobby van hem. Dan wil ik op een terrasje in de zon en hij in de schaduw en dat scheelt een jas!!
Ik vraag bij het overstappen in Berghem welk station we moeten hebben in Brussel, Centraal of Zuid. Het station Central wordt ons aanbevolen, maar het blijkt toch Zuid te moeten zijn en wij dat hele stuk dus lopen. Gare du Midi De markt van Gare du Midi is één van de grootste markten van Europa. Elke zondag trekt deze markt duizenden en nog eens duizenden mensen. Vanaf 06.00 staan er marktkramen die vers fruit, groente en vis en exotische produkten verkopen. Daarnaast staan er ook veel kramen die Noord-Afrikaanse waren verkopen, zoals olijven, olijfolie, kruiden en specerijen. Verder vind je er ook goedkope kleding, bloemen en planten.
We zijn ook op de rommelmarkt geweest op het Vossenplein en ik heb 3 kop en schotels gekocht, die passen bij het oude servies van mijn moeder. Die heb ik heel thuis weten te krijgen, maar bij het eruit halen uit de tas, laat ik ze vallen. Stom he, nou ja, er zijn ergere dingen. Ik heb 5 euro betaald en heb nu 2 kopjes en 1 schotel over.
Brussel ziet er nu prachtig uit. De gebouwen op de Grote Markt zijn opgeknapt en de steigers zijn verdwenen. De terrasjes en de restaurantjes in de Beenhouwersstraat waren gezellig.
Om 15 uur begon er een wereldvrouwenmars en we moesten tussen de optocht door oversteken naar het station. Er deden duizenden vrouwen aan mee, die opkomen voor onderdrukking en mishandeling van vrouwen in de wereld.
Op Internet het maken van een leuk bloemstukje gevonden.
Dat is het idee, dat ik veel gebruik. Ik heb dan geen bamboevaas, maar een staaf van aardewerk ooit gekocht op de jaarlijkse grote keramiekmarkt in Gouda. Je kan er allerlei bloemen in doen, zoals ik vorige week een stukje van heide heb gemaakt.
Bamboevaas:
Bloemsierkunstenaar Max van de Sluis maakt een bloemobject dat u zelf na kunt maken. Hij gebruikt steeds materialen die op dat moment goed te verkrijgen zijn. Deze maand ging Max aan de slag met een bamboestam die hij omtoverde tot vaas, die je natuurlijk steeds opnieuw kunt gebruiken. Zelf maken?
Volg hier het stappenplan.
Benodigdheden:
- Bamboestengel
- Gerbera's. Liefst vier kleuren.
- Judaspenningen
- Grassen
Bamboe is een tropisch gras met holle, knopig gelede stengels.
- Boor een vijftigtal gaatjes, groot genoeg voor de bloemstengels, in de bamboestam. Niet allemaal netjes op een rij, maar willekeurig.
- Vul de afzonderlijke holtes van de bamboestengel met water zodat de later ingestoken bloemen lang mooi blijven.
- Steek de gerbera's afzonderlijk in één van de holtes.
- Steek tenslotte de siergrassen tussen de bloemen.
Op mijn mailgroep heeft Terra iets geplaatst in de rubriek bloemen of planten ABC. Bij de letter C heeft Terra voor druiven gekozen, die met een C beginnen. Zij weet veel over wijnen. Vandaar de D van dahlia in mijn vorige bericht, dat ik op de groep heb gezet.
Ouderwets... een dahlia? Welnee, aan een dahliaknol beleef je lol
Rondom dahlia's is er het gehele jaar wel iets te melden of te doen. Vanaf het plukken van de eerste stekjes in februari tot het oprooien van de laatste knollen in november. Met als hoogtepunt natuurlijk de uitbundige bloei die begint in de tweede helft van de zomer en voortduurt tot de eerste nachtvorsten.
Klik op de foto voor vergroting. Regelmatig fiets ik door het Leenderbos en over de Leenderheide en de heidevelden zijn grotendeels uitgebloeid. Dinsdag heb ik toch nog een paar sprietjes heide geplukt en daarmee een leuk stukje gemaakt met klimop uit de tuin. Ik heb daar een foto van gemaakt en bewerkt met Photoshop, zodat ik het als een kaartje kan gebruiken en teksten erop kan zetten voor allerlei gelegenheden.
Hier wil ik een foto plaatsen van mijn goede vriendin Vicenta (Spaanse uit Zaragoza) samen met mij in haar tuin op haar 60ste verjaardag op 6 september. We zijn gelijktijdig bijna 20 jaar geleden in België komen wonen en lid geworden van dezelfde tennisclub, waar we elkaar hebben leren kennen en we zijn onafscheidelijke tennispartners en vriendinnen geworden. Vicenta is verhuisd naar Gastel, 15km van mij vandaan en ik maak regelmatig een fietstochtje door het Leenderbos en heide naar haar huis.
Helaas kreeg ze 3 of 4 jaar geleden darmkanker, maar na vele operaties en een langdurig herstel is ze er lichamelijk weer bovenop gekomen, maar mentaal heeft ze een grote klap gekregen. We doen niet meer de dingen samen zoals het vroeger was. Ze blijft toch een plaatsje in mijn hart houden en daarom is dit berichtje aan haar opgedragen.
Ik heb veel tijd besteed aan het maken van een regenbui met Photoshop. Ik had nog niet eerder gewerkt met Image Ready, maar met uitleg van Makki, lid van de Belgische Photoshop groep, heb ik het tot een goed einde weten te brengen. Eerst een geschikte foto op Internet gezocht en dat is een natte tennisbaan geworden. Kim Clijsters zal het nu niet zo erg vinden, want die mag een paar dagen uitrusten in Bilzen na haar zege op de US Open.
Maar het resultaat bleef te veel flikkeren, zoals bij iedereen in de groep, behalve bij Makki, die de oorzaak niet kon vinden. Ik heb het opgelost en ben daar best trots op. Nou is zo'n gif bestand erg groot en heeft het me weer veel moeite gekost om het onder de 100 Kb te krijgen om het op mijn blog te zetten. Het verliest dan veel aan kleur, maar dat stoort niet in een regenbui.
Voor de mailgroep chatterras ben ik op no-mail gegaan om wat meer tijd over te hebben voor andere dingen, zoals oude mailtjes nog beantwoorden, verslag van uitstap voor vriendin maken en meer tijd te hebben voor Photoshop.
Over anderhalve maand vertrekken we dan weer richting Kaapstad en er moet nog veel geregeld worden en bezoekjes afleggen en ontvangen van familie en vrienden. Kortom een beetje druk. Ik verwacht eenmaal in Zuid-Afrika meer tijd te hebben om dit blog beter bij te werken.
Groetjes van Cisca
PS: Klikken op de afbeeldingen om die groter te zien.
Vanavond weer een lesje van de mailgroep Photoshop gemaakt. Op de afbeelding staat een Siberische tijger
Grote katachtigen
Tijgers zijn katachtige roofdieren uit Azië. Ze zijn de grootste van alle katachtigen. Hun vacht is geelbruin met zwarte strepen. Sommige tijgers leven in warme streken, anderen hoog in de bergen of op de koude vlakten. Alle tijgers horen bij één soort, maar toch zijn er verschillen tussen de tijgers uit de verschillende gebieden. Zo is de Siberische tijger - die ook in Artis leeft - de grootste van allemaal. Van kop tot staart meet hij soms meer dan 3 ½ meter en hij kan wel 300 kg wegen. Om de Siberische koude te doorstaan, heeft hij een dikke vacht waarin veel lichaamswarmte wordt vastgehouden.
Dit is een afbeelding van de cheetah of jachtluipaard, één van mijn vele lievelingsdieren. Deze is slank en heeft zwarte strepen vanuit zijn ooghoeken langs zijn neus.
...jachtluipaarden vroeger zijn afgericht? De mensen richtten de jonge dieren af. Ze lieten de dieren dan jagen op gazellen, maar ze werden ook wel eens als huisdier gehouden. Jachtluipaarden zijn makkelijker te temmen en trainen dan andere wilde katten. Toch zijn het zeker geen huiskatten!
We noemen deze wilde katachtige ook wel Cheetah, dat 'de gestippelde' betekent. Dit dier is het snelste dier op land en haalt 120km p.u. en is in 2 seconden van 0 op 70 km.
Ik geef jullie deze informatie, omdat ik zojuist een briefpapiertje van de pels van een cheetah heb gemaakt met Photoshop. Ik heb deze dieren ook regelmatig kunnen aaien in dierentuinen.
Vanmorgen gehoord van de gezinsuitbreiding in ons natuurreservaat van de Tygerbergen in Zuid-Afrika, waar wij wonen. Onze overbuurman en vriend heeft vanmorgen een wandeling gemaakt en heeft bijgaande foto gestuurd. Dit is de eerste geboorte in ons park. De zeldzame bonte bokken, 3 mannetjes en 3 vrouwtjes zijn sinds 12 mei in het reservaat geplaatst. Hier heb ik al over geschreven in mijn blog op 9 juli.
Het is mooi weer vandaag en ik ga fietsen naar Lommel.
Het is in Neerpelt prachtig weer. Ik ga zo op de fiets naar Valkenswaard, afstand is 15 km. Een boek bestellen en ik zag gisteren in een flits in een etalage een leuke rok hangen, die ga ik maar eens passen als die in mijn maat is. Als mijn man erbij is zoals gisteren, dan lukt me dat niet om een kledingzaak binnen te lopen. Daar heeft hij geen geduld voor.
We doen meestal op donderdag de boodschappen samen in Valkenswaard, omdat er dan markt is en we kopen dan vis, kaas, fruit en bloemen. Gisteren was ik in de boekhandel in Valkenswaard om een boek te bestellen. Ik wist de titel en de oorspronkelijke schrijver. Nicholas Sparks schrijft veel bestsellers, zoals Message in a bottle en daar is een vertaling van en dat boek heet De Brief. Het schijnt een mooie roman te zijn. Het is ook verfilmd.
Konden ze dat niet vinden in de computer en ze vroegen of ik het ISBN nummer wist. Nee, dat wist ik niet en ik dacht, dat is zo'n bekend boek, dat kunnen ze toch wel vinden. Blijkbaar geen slimme juffrouw in die winkel. Maar er is maar 1 boekenzaak, dus vandaag er maar weer op af met het ISBN nummer. Ik vond dat gisteravond zo op Internet bij www.bibliotheek.nl dankzij een tip van iemand van het chatterras van seniorweb. Daar zie ik ook dat het al in 1999 is uitgegeven en de uitgever weet ik ook, dus het zal nu wel lukken om het te bestellen.
De Emmamolen stamt uit 1886. Daarvoor had hij elders al gefunctioneerd als watermolen. De bekende molenaars Rombouts hebben hem in onderdelen overgebracht en opgebouwd als stellingmolen. Om zoveel mogelijk wind te vangen werd deze aan de rand van het dorp op een hoog onderstel opgebouwd als een zogenoemde bovenkruier. "De molenaar had in die tijd `windrecht', wat inhield dat de gemeente geen hoge bebouwing of bebossing in de nabijheid van de molen mocht aanbrengen. Voor dat recht moest de molenaar ook betalen". Over de wijze waarop Van Buul in het bezit van de molen is gekomen vertelt hij: "Voor 1960 was de molen in zo'n slechte staat, dat het verval toesloeg. De tweede generatie van de Rombouts wilde alleen de romp laten staan. De gemeente Vlijmen heeft toen voor een symbolisch bedrag de molen gekocht en gerestaureerd. In 1967 is de molen weer in beweging gekomen. Ik heb het vak nog kunnen leren van André Rombouts, de laatste telg uit de Rombouts-dynastie. In 1993 ben ik als molenaar begonnen." De molen is eigendom van de gemeente, maar het terrein en perceel rond de molen is privé-eigendom. Op zomerse dagen kan het erg druk zijn. Hoe vangen jullie dat op? "Wij hebben een lijst met honderden oproepkrachten. Veelal zijn dat studenten. Dat heeft van twee kanten voordeel: de meeste buitenlandse klanten kunnen in hun eigen taal worden aangesproken en de studenten kunnen hun taalvaardigheid vergroten."
De Emmamolen blijkt in goede handen te zijn bij Kees en Petra van Buul. En ook hier lijkt een toekomst te zijn weggelegd voor de tweede generatie. Een poster met de pasgeboren tweeling Jop en Puk in een grote broodmand draagt als tekst: "De toekomstige directie wenst u smakelijk eten".
Wat gaat er in en wat komt er uit zo'n molen? "Wij malen uitsluitend tarwe tot volkorenmeel. Dat zijn korreltjes, die tussen molenstenen worden fijngemalen. De volkorentarwe is heel geschikt om in moderne huishoudbakovens te worden gebruikt. Willen we tarwebloem, dan moeten er de zemelen worden uitgezeefd. Samen met griesmeel vormen zij de voornaamste bijproducten".
Voor we weer verder gaan, maak ik nog een foto van Rina. Dan fietsen we richting Vught en de volgende controle is weer na 15km fietsen aan de met eiken omzoomde Loonsebaan bij café Den Heuvel, maar daar is geen plaats meer om te zitten. Er is nog een mooie uitspanning Brasserie Van Loon op nr. 107 verderop aan de linkerkant, maar ook daar is het vol. Dan fietsen we maar door tot we een bankje tegenkomen en daar eten we onze appel op, die we bij de start hebben gekregen. Dan komt al snel de splitsing tussen de 35 en de 50km route en het is een stuk rustiger op de 50km route. We fietsen dan een heel eind langs een kanaal naar Drunen. We moeten stoppen vanwege een valpartij. We zien een echtpaar met klein kind en hond naast hun fietsen trillend staan van de schrik, die van het pad door een tegenligger zijn afgereden en gevallen en de aanrijder fietst gewoon door. Gelukkig valt de schade mee en kunnen ze hun weg verder vervolgen. We geven een snoepje aan het jongetje. De vader heeft een flinke schaafwond en de moeder heeft pijn in de knie, die ze wel verdraaid zal hebben, maar de fietsen zijn nog in orde. Ze zijn het meest boos om het feit, dat de aanrijder is doorgefietst, zoiets doe je toch niet als je een moeder met hond en vader met klein kind omver rijdt. Het echtpaar reed keurig achter elkaar en de tegenliggers bleven naast elkaar rijden. Maar helaas zijn er ook op het fietspad asociale mensen, die denken dat het fietspad van hun alleen is en niet opzij willen gaan, van zo daar komen wij aan.
We hebben niet meer gestopt tot de finish en de rit blijkt 56 km te zijn. Maar dat is ongemerkt gegaan door ons geklep onderweg. Ik heb Rina sinds 17 juli bij de fiets4daagse in Achel niet meer gezien. Dan de fietsen weer op het rek van de auto en we rijden naar het plaatsje Nieuwkuijk om bij de Emma Molen een hapje te eten en te drinken. Het is daar erg gezellig en de molen maalt nog meel en de broodjes zijn erg lekker. Ik neem dan ook meergranen broodmeel mee naar huis en 4 kampioentjes. Dat zijn lekkere bruine broodjes met allerlei zaadjes erop. We zijn thuis om 18 uur en we hebben van deze dag weer genoten.
.jpg)
Groetjes Cisca
