De jongens en de meisjes van de
chiro van Leest deden elk de helft van de
straten aan om voornamelijk
groenten en aardappelen op te halen bij
de Leestenaren als sponsoring van
hun bivak. Ook diverse winkelwaren
waren welkom. (Folder)
1983
Zondag 10 juli : Elf juliviering
In de maand juni hadden Korneel,
Rust Roest en Davidsfonds
de koppen bij elkaar gestoken om
het al of niet doorgaan van deze viering te
bespreken.
Hierna werd een vergadering belegd
voor alle Leestse verenigingen maar met
een zeer kleine respons.
Uiteindelijk slaagden de vrije
basisschool, Vevoc, Chiro, Davidsfonds, Rust
Roest en Korneel erin de Vlaamse
feestdag een luisterrijke viering te bezorgen.
Zo werd er zondag 10 juli in het
Kouterkasteeltje met een prachtig
namiddagprogramma van wal gestoken,
waarin Vera De Prins in een kleine
proloog de doelstelling van deze
viering verduidelijkte en Guido
Hellemans op professionele wijze
enkele Vlaamse gedichten ten gehore bracht.
Volksdansgroep Korneel zette haar
beste beentje voor en de school zong echte
Vlaamse liederen.
Maria Lamberts bracht tot slot nog
een stukje voordracht.
(DB,augustus 1983)
1983
Maandag 11 juli : Guldensporenfeestmaal
in het eethuis t Seel
Tony Baarendse nodigde iedereen uit
op dit Guldensporenfeestmaal.
Op de spijskaart stond als
voorgerecht potjes vlees van de Westhoek en soep.
De hoofdschotel bestond uit een visschotel
: kabeljauw op zijn vlaams en een
vleesschotel : rundsvlees op zijn
vlaams.
Nagerecht : frisse rijstpap.
Prijs : (drank niet inbegr.) 800
frank.
1983 11
juli : Optreden van de
K.F.St.-Cecilia te Mechelen.
Dit vond plaats in een kiosk op de
Wollemarkt.
1983 Van
11 tot 21 juli : Bivak Chiromeisjes
te Herselt. (Foto onderaan)
De jongens gingen van 21 tot 31
juli.
Met 80 meisjes waren ze in het
chiroheem Berkenheem te Herselt en een
twaalftal begeleiders.
De oudsten gingen erheen met de
fiets, de min twaalfjarigen onder de hoede
van hun ouders.
Tijdens de
bezoekdag van 17 juli werd een ballonwedstrijd georganiseerd. Tientallen
ballonnen gingen de lucht in met een vresedwens en velen werden teruggestuurd.
De ballon
van Tineke De Decker maakte de verste reis en legde een afstand af van 242 km.
Hij werd
teruggestuurd door een 12-jarig meisje uit Badiburg, 35 km boven Münster.
De meeste
ballonnen waren in Duitsland en Nederland terechtgekomen.
Eén ballon
was schijnbaar tegen de wind in gevlogen, hij werd teruggestuurd vanuit Madrid
(DB,
oktober 83)
1983 15
juli Het Laatste Nieuws : Leest
Inbraken
Onbekenden
zijn tijdens de nacht ingebroken in de woningen 16 en 72 aan de
Juniorslaan. De dieven geraakten in beide woningen binnen door het slot
uit het
raam te boren. De buit bedraagt een kleine hoeveelheid geld en een
aantal
blanco cheques. De B.O.B. van Mechelen stelde een onderzoek in.
1983 16
juli Het Laatste Nieuws : Leest
Inbraak
Onbekenden
hebben tijdens de nacht ingebroken in de woning van Hubert
Selleslagh, aan de Dorpstraat.
De dieven geraakten binnen door het slot uit het raam te boren.
De onbekenden gingen bij Selleslagh aan de haal met een zilveren
wierookvat.
De voorbije weken was er te Leest
beroering ontstaan toen KV Mechelen
Voorzitter Cordier aankondigd had
dat zijn ploeg niet ging spelen bij tweede
provincialer Leest.
V.V. eiste echter de stipte
naleving van een gemaakt contract en wimpelde de
voorstellen van geel en rood af om
de westrijd naar een latere datum te
verschuiven.
De wedstrijd kwam er en eindigde
met dubbele cijfers voor KV in hun eerste
oefenwedstrijd op het veld van VV.
De nieuwe eersteklasser verscheen
nochtans aan de aftrap zonder hun nieuwe
aanwinsten Custers, Cluytens,
Billen, Hoste en Deferm en de twee Duitsers
Reisinger en Benfeld zaten wel op
de invallersbank maar speelden niet.
V.V. Leest, nochtans met zes
oud-spelers van KV Mechelen, kreeg een heuse
pandoering. Het werd een spelletje
van kat en muis, reeds voor het halfuur
trapte KV een 0-7 voorsprong bij
elkaar. Erg vervelend voor de nieuwe keeper
Francis Spinnael.
In de laatste minuut van de
wedstrijd kon de thuisploeg de eer redden.
Na de wedstrijd bood V.V. Leest de
spelers van KV Mechelen een koud buffet
aan.
Doelpunten : Jaspers, Den Boer(2),
Van Campenhout(4), Van Arwegen(2),
Benoot, Volders en Bogaerts voor
V.V.
1983 17
juli : Viskampioenschap Vevoc
Vond plaats te Tisselt (bij E.
Bradt)
(DB,augustus 83)
1983 21
tot 31 juli : Bivak Chirojongens te
Herselt.
Met Smurf en Durf
Hier en daar wapperde reeds de nationale
driekleur in de wind ter gelegenheid van den 21e juli, alhoewel
velen dachten dat dit een jaarlijkse traditie was om de Chirojongens uit te
wuiven als ze op bivak trekken. Het zelfde zomerbriesje speelde met onze chiro-
en vredesvlaggetjes, die een mengeling van gele en witte kleuren afspiegelden
in onze opgepoetste stuurstangen. Iedereen stond er kraaknet en piekfijn in
uniform bij. Nadat de laatste valies op de kamion geladen was en er nog juist
even tijd was om een afscheidsgroetje- of kusje te geven, vertrokken we
richting Herselt waar we 10 dagen lang zouden vertoeven in het Berkenheem.
De verschillende afdelingen arriveerden, zonder al
te veel brokken of kleerscheuren, aan de bivakplaats waar onze vermoeide
chromeisjes, goed bruin of rood gebakken, ons verwelkomden. De slotformatie van
de meisjes betekende voor ons de start van het Smurfenbivak. Na het, voor
sommigen moeilijk, afscheid van chirozus, -vriendin of lief, trokken de
Kerels, de Toppers en de Rakkers naar hun slaap- en leeflokalen om de ganse
boel nog eens goed te kuisen en hen daarna te installeren. De Aspis trokken
naar hun tent en de leiding van Speelclub en Sloebers wist ook wat ze moest
doen. Nadat alles geïnstalleerd en verkend was, smurfden we rond 17u00 allen te
saam op het Smurfenplein van het Berkenheem, waar we verwelkomd werden door
enkele Smurfen die ons in groepjes indeelden en ons de opdracht gaven om gans
het bivakheem om te toveren tot een waar Smurfendorp. Na dit openingsspel,
werden de bivakreglementen overlopen en zongen we enkele liedjes of lieten een
kreet galmen over de Hagelandse heuvels. Onze kookouders, die zich speciaal
voor deze gelegenheid in Smurfenkostuum hadden getooid, werden ook voorgesteld.
Marcelleke en Aliceke Segers waren reeds bekend of berucht van voorgaande
bivakken en Antoon en Agnes Lauwens (ons ook niet onbekend) waren de
debutanten.
Ach ja de pater liep er ook nog ergens rond.
Vermoeid van het meisjesbivak, was hij reeds op dreef voor de jongens. Ofwel
was hij met de keuken en bestellingen bezig ofwel schoot hij enkele diaskes
met zijn fototoestel. Het resultaat kan je bewonderen op het familiefeest !
(Ingekort verslag van Bart Lauwens in DB,
september 83)
1983
Vrijdag 22 juli : De eerste spruiten
kwamen uit Leest
Op vrijdag 22 juli werden de eerste
spruiten aangeboden op de groentenveiling
te Mechelen.
De primeur kwam op naam van
Leestenaar Karel Leemans, (Noot :Charel
van
Pandoer) die voor zijn aanvoer van 20 kilogram eerste spruiten uit
volle grond 100 frank per kilo
kreeg aangeboden.
De Mechelse Week drukte in de
editie van 4 augustus een intervieuw af
met deze Leestenaar :
Karel
Leemans is 63 jaar, en woont aan de Blaasveldstraat 25 te Leest.
De boerenstiel heeft hij van vader op zoon overgeërfd, en elk jaar heeft
hij
vroege oogsten, waarop hij terecht fier is.
Wij vroegen aan Karel Leemans hoe hij tewerk gaat om steeds bij de eersten
te zijn om groenten te oogsten : de eerste spruiten, twee weken geleden
aangeboden op de veiling, werden reeds gezaaid bij lichtemis, d.w.z.
op 2 februari.
Voordien reeds had hij de zaadjes laten voorkiemen in water om deze dan
op
een wachtbed uit te zaaien. Na 8 à 10 dagen kunnen de piepkleine
plantjes
in zgn prespotten worden gezet, waar ze naargelang het weer na
ongeveer
5 weken in de zomer kunnen worden uitgeplant.
Om bij de vroegen te zijn is het nog allemaal handwerk zei ons Karel
Leemans.
Op onze vraag of het dan niet moet gevroren hebben om goede spruiten te
kweken antwoordde Karel Leemans :
Dat is enkel de naam, maar dat heeft niets met de kwaliteit te maken
hoor !
Het is zelfs zo dat de vroege spruiten de lekkerste zijn !
Nu, twee weken na de aanvoer van de eerste spruiten, heeft Karel Leemans
reeds een akker vol met spruiten klaar voor
consumptie.
Nu is het wel zo, zei hij, dat al die primeurs worden opgekocht door
handelaars aan zee, om daar in restaurants en hotels voor primeurs te
kunnen
zorgen voor hun klanten, en omdat er daar nu ook in het zomerseizoen een
enorme bevolkingstoename is. De eerste spruiten bv. werden opgekocht
door
Nijs van Oostende, en nu is het zo dat de late asperges die ik hier nog
staan
heb, reeds allemaal zijn verkocht !
Een bloeiende zaak dus, maar toch wel hard werken vroegen we Karel
Leemans.
De laatste jaren is alles natuurlijk fel vergemakkelijkt door de nieuwe
werktuigen en landbouwtoebehoren, antwoordde ons Karel, nochtans als
het
marktdag is, en dat is drie maal per week, moeten we om 3 uur s morgens
reeds
uit de veren, zomer en winter. En s avonds is het toch altijd werken
tot 10 of
11 uur, vooral in het aspergeseizoen. In de winter hebben we wel wat
meer tijd :
dan kan er wel eens drie weken verlof vanaf, en dat breng ik dan graag
door in de
warmere streken in het zuiden.
Doe
je dit dan allemaal zelf ? vroegen we Karel terwijl hij ons in het bijzijn
van zijn kleinkinderen fier de
spruitenstokken toont.
Jawel hoor, zei hij, soms helpen
mijn twee zoons wel mee, maar die kan ik
niet echt warm maken voor de boerenstiel.
Vroeger bewerkte ik 13 ha, maar nu
ben ik wat aan t uitbollen. Niet
dat ik er aan denk te gaan stilzitten, maar nu heb
ik aan mijn 6 ha eigen grond
voldoende om te bewerken. U ziet, ik heb spijtig
genoeg geen opvolger, mijn zaak zal
dus mettertijd verdwijnen. Mijn hoeve
nochtans is steeds gemoderniseerd
gehouden : zo kan ik bijvoorbeeld al mijn
aanpalende gronden beregenen met
een eigen gegraven put, maar de laatste jaren
heb ik geen investeringen meer
gedaan omdat het toch niet veel meer uithaalt.
Eén van zijn kleinzoons, ook een
Karel, komt tussenbeide : Ik word later boer
bompa, zegt hij fier.
Daar zullen nog wel een paar
jaartjes overheen gaan, maar ja, wie weet ?
(EM)
Karel Leemans werd op 9 september 1920
te Leest geboren en hij overleed in het A.Z. Imelda te Bonheiden op 8 november
1996.
Charel was gehuwd met Maria
Meysmans(°Zemst 15/5/1920, +Bonheiden
22/6/2001) die hem twee zonen schonk : Ward en Fons.
Fotos :
-De Chiromeisjes van Leest staan klaar met de
fiets !
-Een
fiere Karel Leemans met zijn eerste spruiten en zijn kleinkinderen.
1983 Zaterdag 2 juli : Eéndagstrip SP Leest naar de Ardennen
Vanuit Leest, vertrek was om 7 uur,
ging de tocht langs Hannuit, Hoei naar
Durbuy waar een wandeling op het
programma stond.
Via La Roche en Andenne belandden
de deelnemers in Borzee waar het
middagmaal genuttigd werd.
In de namiddag ging het langs
Rochefort, Ciney naar Spontin met een bezoek
aan de mooie tuinen van Annevoie.
Via Namen en Jezus-Eik werd rond 23
uur thuisfront Leest bereikt.
1983 3 juli : 56ste IJZERBEDEVAART
Guido Hellemans in De Band van
Augustus :
VLAANDEREN
AAN DE IJZER
Opdracht
: Aan de heerlijke dwazen die nog een stukje Vlaams idealisme
overhielden.
Zondag
3 juli jl. had te Diksmuide de 56e IJzerbedevaart plaats. Wij hebben
deelgenomen met fierheid, ontroering en verdriet. De zoveelste bedevaart sinds
ik als knaap met mijn vader voor de eerste keer meemocht en men nog gevaar liep
op de waterkanonnen van de rijkswacht te botsen. Sindsdien is er inderdaad veel
gewijzigd. De nieuwe toren staat recht, federalisme is nagenoeg een feit, en
toch
Met
de oorlog 14-18 is het begonnen. De Duitsers vielen ons land onrechtmatig
binnen. Koning Albert deed een plechtige oproep tot de beide volkeren :
Vlamingen,
gedenk de slag der gulden sporen.
Walen,
gedenk de 600 Franchimontezen.
Vele
Vlaamse vrijwilligers meestal idealisten- boden zich aan. Maar het bekwam hen
slecht. Zij werden gekommandeerd door een Vlaams onkundige, en wat wel erger
was, door een Vlaamshatende overheid. De eenvoudige Vlaamse ijzersoldaten dierven
aanvankelijkniet protesteren. Wij zijn
maar een knechtenvolk. Maar het gesar en onbillijke behandeling werden zo
gortig dat reactie moest komen. De intellectuelen en de moedigsten (want
intellect is helemaal geen waarborg voor durf) kwamen in verzet. Verzet tegen
de vreemde kommandotaal (80% der frontsoldaten waren Vlaming, en meer dan 80%
der officieren waren franssprekend). Heel veel is er dus nog niet veranderd,
verzet tegen de partijdige behandeling, verzet tegen schending van het
briefgeheim door de overheid.
De
Vlaamse beweging die reeds vroeger geboren was, werd hierdoor bovenmate
geprikkeld.
Gans
Europa werd zwaar beproefd en Vlaanderen lag tussen hamer en aambeeld. België
heeft nooit veel gegeven om Vlaanderen, maar wel veel afgenomen.
Gelukkig
voor de Vlaamse frontsoldaten waren er nog de grote zielen (de dode zielen
waren de verkrachters van recht en wet aan het front, d.w.z. de vlaamshatende
overheid).
De
grote zielen waren de honderden Vlaamse idealistische soldaten, de
achtergebleven moeders en vaders gevuld met verdriet, de Vlaamse
legeraalmoezenier Jan Bernaerts; de onvergetelijke legerdokter Frans Daels; kapelaan
Cyriel Verschaeve wiens kapelanij, juist achter de vuurlinie, steeds een
toevluchtsoord was voor alle Vlaamse soldaten; de Vlaamse artistieke soldaten
als Dr. De Gruyter, Juliaan Plateau, Jef Goossenaerts, Staf Brugen e.a..
Zij
stichtten het fronttoneel, dat na de oorlog zou uitgroeien tot het legendarisch
Vlaams Volkstoneel. Velen van hen werden naar de strafkampen in Frankrijk
gestuurd waar ze o.a. hout moesten hakken. Of naar de vuurlinies gezonden. Of
kregen bij ziekte onvoldoende medische bijstand.
Slechts
een paar voorbeelden uit de talloze :
-Renaat
De Ridder (de heilige van de Ijzer) werd gestraft met 4 dagen gevang omdat hij
schriftelijk protest had aangetekend tegen de onbillijke behandeling. Nadien
werd hij gedood door een verdwaalde Belgische kogel, bij vergissing (?)
-De
gebroeders Van Raemdonck werden met hun compagnie naar een Duitse stelling
gestuurd, en toen men ze later dood in elkaars armen vond weigerde de overheid
hun een waardige begrafenis uit schrik voor een Vlaamse manifestatie.
-Joe
English bleef drie dagen zonder verzorging toen hij een blindedarmontsteking
had opgelopen. Hieraan is hij dan ook bezweken.
-Lode
De Boning en Frans Van der Linden werden gestraft omdat ze plakbriefjes
schreven met hun grieven op.
-De
korporaal Lode De Boninge werd dubbel gestraft omdat hij behoorde tot de
verboden Vlaamse beweging aan t front. Als korporaal snelt hij zijn jongens te
hulp in t gevecht waarbij zijn hoofd verbrijzeld werd.
-Frans
Van der Linden meldt zich ziek voor de eerste maal bij de legerdokter die hem
toesnauwt : carottier de flamingant. Verontwaardigd keert hij terug, liep
dagen onverzorgd met koorts rond, totdat hij, vervoerd naar t hospitaal te
Brugge, er op 3 november 1918 stierf.
De
oorlog dit waanzinnig menselijk gedoe waarbij jonge mensen tot profijt veelal
van een aantal ijdeltuiten en beunhazen achter een vlag de dood worden
ingejaagd zogezegd op t veld van eer- raakte ten einde. De Vlaamse gemeenschap
werd zwaar gestraft, zoals hier steeds het geval in dit happarte land. (Noot : de auteur maakte hier een allusie op José
Happart)
Tijdens
het weekeinde van 4, 5 en 6 september 1920 gingen enkele honderden bedevaarders
(studenten en oud-strijders) naar Steenkerke, waar het grafmonument van Joe
English werd ingewijd (ontwerp door Karel Lateur, de broer van Stijn
Streuvels). Tijdens deze hulde sprak men de wens uit elk jaar samen te komen op
een plaats waar de meest populaire Vlaamse doden begraven liggen, om al de
gesneuvelde jongens te herdenken. Een comité werd gevormd en de volgende
bedevaart (11/9/1921) had plaats te Steenstrate bij het graf van de gebroeders
Van Raemdonck. Op zondag 21 augustus 1922 was het te Westvleteren naar het graf
van Renaat De Rudder.
Op
26 augustus 1923 was het te Oeren-Alveringem omdat men daar in de nacht van 9
10 februari 1918 heldehulde-grafzerkjes had geschonden.
Het
comité kocht een stuk grond te Kaaskerk-Diksmuide en op 31 augustus 1924 had
daar de volgende bedevaart plaats (de 5de). Meteen was de jaarlijkse
bedevaart naar de graven van de Ijzer geboren, en dit jaar was het de beurt aan
de 56ste.
Ondertussen
is er veel gebeurd. Een toren werd opgericht, meerdere aanslagen door
onbekenden hadden plaats op personen, huizen en de toren die totaal vernield
werd. Een nieuwe toren werd gebouwd, het puin van de oude toren heeft men deels
gelaten als schrijnende aanklacht tegen de haat in dit land, een mooie
pax-poort werd gebouwd met de brokstukken van de oude toren. Vlaamse
gesneuvelden werden naar de ijzervlakte vervoerd en bijgeplaatst in de crypte
onder het puin van de oude toren, beelden van Vlaamse doden werden gehouwen,
zodat wij te Diksmuide het mausoleum van Vlaanderen hebben staan.
Gedichten werden geschreven, liederen gecomponeerd, enz.
Waarom
die herinneringen ?
1.Als
dank aan de onbaatzuchtige inzet van de Vlaamse doden en strijders die
aangetoond hebben dat oorlog de grootste waanzin van de mensheid is. Nooit
meer oorlog staat in vier talen op de ijzertoren. Wij lezen wel over vreemde
helden, soms met ontroering, maar de eigen groten worden inderdaad vaak
vergeten. Ons land is in vele opzichten klein.
2.Als
herinnering en tegelijkertijd als oproep, dat er in dit land bijna 40 jaar na
de feiten nog steeds geen AMNESTIE is verleend. Over hardvochtigheid gesproken.
Zelfs de Belgische bisschoppen, die nooit geschitterd hebben inzake
vlaamsgezindheid, hebben een paar jaar geleden een plechtige oproep gedaan tot
amnestie, ook de Paus in Zuid-Amerika. Overal kan dit, hier niet.
Hoe
wil men dan liefde voor de staat ?
Hier
liggen hun lijken,
als
zaden in t zand
Hoop
op de oogst ?vraagt de dichter.
Maar
de grond was verdord,
als
een akker van steen,
waar
het zand ligt verstort,
en
komt ooit de tijd
dat
het zomer wordt ?
Komt ooit de tijd dat het zomer wordt ?
(figuurlijk dan) Ik weet het niet. Het heeft er niet de schijn van. We zullen
afwachten. Gelaten en geslagen, of verbeten en opstandig ?
1983 Julinummer De Band : Eddy De Smet zwaait af(assistent
van Aalm. Herregods)
Beste
mensen, mijn verhaal speelt zich af in een klein Brabants dorpje. Een dorpje
van ongeveer 2000 inwoners gelegen tussen Vilvoorde en Melsbroek, aan de
autosnelweg Brussel-Mechelen.
Momenteel
is Peutie een landelijk dorpje en is gedeeltelijk afgesteld op het industriële
Vilvoorde. Dit belet niet dat aan de rand van de gemeente verscheidene
uitgestrekte bossen zijn die hun gunstige invloed laten gelden voor een gezond
en aangenaam leefmilieu.
Veel
bezienswaardigheden zijn er niet, gezien branden en verwoestingen weinig
spaarden. De kerk, gebouwd rond 1900, bevat een werk van David Teniers de
Jongere, getiteld De zeven werken van Barmhartigheid (1660). Niet te
verwonderen, gezien de schilder lange tijd in deze streek woonde.
Het
vroegere kasteel Batenborch, zetel van de plaatselijke heerlijkheid, heeft een
middeleeuwse oorsprong. Momenteel blijft er van het oude slot niet veel meer
over.
Maar
de rust en kalmte zijn uit Peutie nog niet verdwenen
Als
men van Mechelen naar Brussel reist via de E-10 dan ziet men op zon 10 km van
Brussel langs rechts een aantal moderne blokachtige gebouwen. Dat is dan de
kazerne. Een moderne kazerne. Het kwartier Majoor Housiau. Daar werd ik 10
maanden geleden opgeroepen om mijn dienst te vervullen. De eerste maand was dus
de opleiding tot soldaat. Gedurende die vier weken gaan ze daar van een gewone
brave burger eens een straffe, stoere soldaat maken. Dat is water in een mand
scheppen. Hoe kan men nuiemand die van
toeten noch blazen afweet, op vier weken leren marcheren, groeten en al dat
andere gedrill, leren sluipen, kruipen en kamoefleren, leren schieten, laat
staan een geweer vast houden. Ook proberen ze je wat bij te leren over graden,
over nucleaire, biologische en chemische oorlogsvoering en nog over vele andere
dingen die ik al 9 maand vergeten ben. Na die maand kent misschien de helft van
een peleton het geleerde. Van die helft draagt de helft hiervan nog iets mee na
de tweede maand,enz.
Oorspronkelijk
zou ik mijn dienst vervullen als telefonist. Zoals jullie allemaal weten zit
den aalmoezenier ook in Peutie. Gedurende mijn eerste maand trof ik hem eens
en zijn bediende zwaaide toen toevallig af. Gezien mijn codenummer toevallig in
aanmerking kwam, kon ik die plaats innemen. Ik was in de zevende hemel. Ja, bij
een aalmoezenier werken dat is een droom die slechts voor één is weggelegd.
Nogal wat beter dan die stomme transmissies en bovendien mocht ik nu elke dag
om 5 uur naar huis. En dat is veel waard als je soldaat bent.
Daar
wil elkeen voor tekenen. Meteen werden ook alle kampen, manoeuvers,
schietoefeningen, wachten en piketten afgeschaft, want ik was onmisbaar (neem
dit maar met een korreltje zout) op het bureel van de Padre. Dat waren zowat de
normale voordelen die ik had. Ook waren er nog andere voordelen wanneer er
weinig werk was. Dan wist ik wel altijd iets te doen. Zo had ik dan tijd om de
planten van de kapel een beetje vocht te geven, of om den boel wat op te ruimen
want na een klei- of verfslag kon het er nogal stofferig uitzien Ook vond ik
nogal eens de tijd om een boek of krant te lezen. Die had ik daar wel genoeg.
Ik zat bij de bron. Juist naast ons bureau is de bibliotheek met leeszaal
waarin een uitgebreidpakket kranten
liggen (wel 20 verschillende). Dus lectuur genoeg.
Nu
heb ik het enkel nog maar gehad over de stille momenten die ik had (en die de
aalmoezenier nooit had). Nu één en ander over het werk bij een aalmoezenier. De
hoofdschotel was wel het typwerk. Er moest redelijk veel geslagen worden. Ik
heb dagen gehad dat ik niet van het machien wegkwam. Ook iedere maand typte ik
enkele artikels voor De Band. Hier en daar liet ik enkele hoekjes open zodat
mijn collega die artikeltjes een beetje versierde en opvrolijkte. Dan ging het
geheel naar de drukkerij om vervolgens terug te komen en dan maakte ik er
boekjes van. Wat er dan mee gebeurde weet ik niet maar feit is dat ze bij u
allen in de bus komen.
Terug
ter zake. Er wordt mij nogal eens de vraag gesteld of ik nu ook potten en
mozaïeken kan maken. Neen hoor. Geloof me, den eerste den beste maakt zoiets
niet. Men moet er iemand voor zijn die deze talenten bezit en dan speelt ook de
langdurige ondervinding nog een grote rol, voor zover ik hiervan op de hoogte
ben.Voor kleiactiviteiten was er trouwens in de kazerne geen tijd. Regelmatig
echter werd bij het afscheid van één of andere hoge piet aan de aalmoezenier
gevraagd een herinneringsgeschenk vanwege de kazerne te maken. Wat ik dan te
doen had was de klei kloppen en rollen, dus klaar maken om er iets uit te
snijden of te vormen. Ook heb ik enkele mozaïken gevoegd met cementcol. Meer
heb ik niet gedaan, meer kon ik trouwens niet.
Voor
de rest was er ook nog een hele boel correspondentie. Er kwamen daar dagelijks
een heel pak papieren toe en er moesten er met momenten ook veel verstuurd
worden.
De
eerste twee weken van iedere maand zijn altijd de zwaarste, dan komen de
nieuwelingen aandraven met hun problemen nadat de aalmoezenier hen heeft
toegesproken in de cinemazaal. Soms is het wel een ganse processie.
Ik
zorgde ook dat er hier en daar affiches te lezen kwamen i.v.m. de H. Missen, of
één of andere bedevaart, of i.v.m. andere kerkelijke aangelegenheden. Ik zorgde
er ook voor dat er wat muziek op een casette kwam voor de zondagsmis. De
liedjes werden uiteraard door de aalmoezenier gekozen.
Ik
heb een mooie legerdienst gehad met proper, afwisselend en niet te veel werk,
maar toch genoeg om aan de verveling te ontlopen. Tijdens die 10 maanden heb ik
heel veel, praktisch alles, te danken aan de aalmoezenier. En langs deze weg
doe ik dat dan nog eens. Van harte bedankt aalmoezenier !!!
Tot
slot nog een prettige anekdote.
Naast
ons bureau is de bureau van het culturele centrum. Daar werk An, een vrouwelijk
B.V. Zij had haar auto eens verkeerd geparkeerd vlak voor de oprit omdat er
geen plaats was. Dus voor den aalmoezenier was er geen parkeerruimte. Hij had
niet beter gevonden een papiertje tussen de ruitewisser van An haar auto te steken.
Aangezien een boefer toch niet kan lezen of schrijven waren er geen problemen
voor den aalmoezenier en zijn fars. Dan ging hij vertellen dat de militaire
politie haar hadden geboekt. Waarschijnlijk was het een waarschuwing maar
verzetten zou aangeraden zijn. An stormde vol paniek naar haar auto en reed
weg. En zo rap als de wind placeerde de aalmoezenier zijn karretje op de
verboden plaats. Hij stond en dat was het voornaamste en An kon enkele
honderden meters verder een plaatsje gaan zoeken.
An
heeft nooit beseft dat ze was beet genomen. Maar ja, wat zou je willen, een BV
en dan nog wel een vrouw !!!
Of
den aalmoezenier nu geboekt is geweest of niet, hij heeft het me nooit komen
zggen.
1983 Juli: Leestenaars
treden zo uit de oude doos. (Verzameling Stan Huysmans)
Een opstel van Theo Teughels van 28
maart 1954 :
GROOTVADERS
HOND.
We
reden voor een paar maanden naar de zee. Daar gingen we naar de familie
WAUTERS-TEUGHELS. Bij deze familie hadden ze een hond, die heette Cixi, en Cixi
had toen zeven jongskens. Mijn oom Antoon zegde : Als ge een hond moet hebben,
zeg het dan maar.
Grootvader
dacht even na en zegde : Ja, ik wil een hondje. Deze avond zal ik hem komen
halen. En hij zocht uit het nest het schoonste diertje.
Het
hondje was een paar maanden oud, het had lieve oogjes, lange oortjes, gekruld
haar op zijn lijf en een kort staartje zwierde achteraan. Het kon al wat keffen
en alleen eten.
s
Anderendaags, als we van de duinen terugkwamen, gingen we nog goeiedag zeggen,
wat praten en reden we met ons hondje weg. We hadden het in de auto gezet op
een kussen. Toen we onderweg waren vroeg grootvader : Maar, hoe gaan we de
hond noemen ? Max ? was zijn voorstel. Neen ! zeiden we allen. Even
nadenken zegde hij dan weer.
Boel
zullen we hem noemen, zegde onze vader gauw. En t was dan Boel.
We
waren goed thuis gekomen. En s anderendaags zijn we de hond gaan aangeven.
Maar bij zijn naam is er iets bijgekomen. Thans heet hij : BOEL DE LA REINE DE
LA PLAGE.
Dat
is plechtig en hiermee wordt hij bijna van adel, zegt onze va.
Maar
het is toch een deugniet en een heel slimme hond. Hij ging dikwijls lopen en op
ne keer stond grootvader met een stok klaar tegen dat Boel zou terugkomen en
grootvader gaf hem een pak slaag.Dat heeft Boel goed onthouden.
Boel
is mijn beste vriend, mijn liefste Boeleke en met zijn vele krullekens precies
een warreboeleke.
De schrijver Theo TEUGHELS :
-Tijdens het schooljaar 1953-54
leerling in het 7de leerjaar.
-Geboren te Mechelen op 9 september
1942.
-Oudste zoon van Louis TEUGHELSen Mathilde ABSILLIS, Blaasveldstraat 26.
-Gehuwd te Rome in 1975 met Stef
MACHTENS uit Sterrebeek (onderwijzeres).
-Wonende Moorselstraat 15 Sterrebeek
(deelgemeente van Zaventem)
-Beroep : vanaf 1959 meubelmaker in
Mechelse firma, sinds 1978 Technisch leraar Houtbewerking (Technische vakken)
Leuven Groep T, Dekenstraat 3.
-Kinderen : Luc en Wim.
-Studies na het 7de leerjaar
: 1 jaar Oefenschool Mechelen, 3 jaar Vakonderwijs Houtbewerking TSM A3,
daarna 2 jaar avondonderwijs na dagtaak als volgt
onderverdeeld : 3 jaar meubeltekenen
TSM, 4 jaar meubelontwerp SITO B2, 1 jaar Academie Mechelen sierboetseren,
ornamentstekenen, 3 jaar Pedagogiek Pedagogisch diploma. Leuven.
Hobbys :
Mijn
werk is mijn hobby en vice versa, zegt Theo,liefst meubelen ontwerpen en
maken.
Maar
zijn hobby schoot onvoorziens volop in actie en hij voelde zich bijzonder hoog
in zijn element bij de aankoop in 1973 van het oud hoeveke in de Oude Leestse
Baan, nr.37 (=t Strijp). Een droom zou hij proberen gestalte te geven. Zijn
eerste raming was de restauratie te verwezenlijken in één jaar, wat
uiteindelijk uitliep tot vijf jaar. Maar het resultaat, lezer : aardig, fijn,
esthetisch, smaakvol, puik.
Ik
stel t volgende vast : toen Theo de Leestse school verliet, heeft hij een
jarenlange kamp ingezet voor hogerop. Veel moed en kiemend zelfvertrouwen, het
nodige moreel, sterke en rustige kracht, drijven hem taai en koppig door, niet
bang voor de hele lange inzet. Er groeit in hem iemand die zijn doel niet wil
loslaten. In de dingen die hij stelt, let hij op het einde, mikt scherp naar
wat hij op het oog heeft. Elf jaren avondschool na zijn dagelijks werk is een
lastig pak en een zware torn, waarvoor men veel moed moet scheppen en houden.
Daarbij
mag ik vermelden, dat Theo lange maanden een voor zichzelf moeilijke en voor
zijn ouders een bijzonder beangstigende tijd heeft doorgemaakt, toen zijn
gezondheid, langzaam, maar steeds erger, en uiteindelijk uitzichtloos de
sukkeldreef in geraakte. Maar een jongen, die van kleinsaf geleerd werd, voor
allerlei werk en moeilijkheden niet om te gaan, die geoefend is zich pal te
zetten, zich veel te kunnen ontzeggen, heeft door die taaie levensregel zijn
wil gestaald, beschikt meer dan een ander over de nodige reserve WIL en HOOP
en KRACHT en VITALITEIT en STUWING en ENERGIE en DOORZETTINGSVERMOGEN.
Waar
hier in België geen hoop meer was voor hem, zonder amputatie van zijn been,
heeft hij, met een straal van hoop, de weg naar KASSEL (Duitsland) genomen. Een
zeswekenlange behandeling in een kliniek aldaar zette hem weer op de weg naar
de volkomen genezing.
Gelukkiglijk.
Maar voor mij zit ook Theo zelf daar voor iets tussen. In elk geval, ik meen
dat hij tot hiertoe voldoende spreuken ere heeft aangedaan : willen is kunnen.
Met de wil kan men bergen verzetten. Waar een wil is, is een weg. En bijzonder
deze : een mens zijn wil is een mens zijn leven. Om deze vaststelling ben ik
blij dat zijn opstel uit de oude doos heden in mijn handen is gevallen. Kranige
jongen, taaie kerel.
Wie is wie in het opstel ?
-De grootvader : Theodoor Teughels
(Dore van Noldus), schrijnwerker te Leest, Dorppl. (+).
-De familie Antoon en VirginieWAUTERS-TEUGHELS, hoteliers in DE HAAN aan
Zee, schoonbroer en zus van Theodoor Teughels (++).
-De vader : Lode Teughels (Lowie van
Dore).
Theo groet langs deze Band vanuit
Sterrebeek zijn medeleerlingen van het 7de leerjaar : De Prins
Raymond, Lauwers Willy, Moons André, Nuytkens Daniël,Somers Herman, Spoelders René, Verbruggen
Leon en Verhoeven Herman. Wat ik me nog goed herinner, zegt hij, is dat onze
klas in 1954 enkele weken in de Kouter (nu parochielokalen) gehuisvest was.
Daar had de meester een heel hoge lessenaar staan, zon antiek katheder
Inderdaad Theo, dat herinneren we ons
nog. Die lessenaar was een oud en zeldzaam stuk, haast versleten door de tijd
en t gebruik door Juffrouw Hellemans Mathilde en haar voorgangers. Zeker, dat
waren daar plezante dagen. Een oud en muf lokaal, met de sfeer en lucht van
1879, maar nieuw begeesterd door frisse jonge harten. We lieten ze maar
schilderen, letterlijk en figuurlijk, in de jongensschool. Blij dat we waren,
dat ons klaslokaal in de Scheerstraat daar, moest dienen om beurtelings
ingenomen te worden door de andere drie klassen, wegens schilderwerken
(uitwendig en inwendig) voor een nakende groteen plechtige conferentie. Gelukkige tijd van toen
1983 Julinummer van De Band : René De Laet Terug van Weggeweest.
Eén
van die sympathieke missionarissen die ons op geregelde tijd een briefje sturen
is René De Laet. Na meer dan twee jaar Zaïre is hij op vakantie in zijn
geboortedorp.
Op
die drieëndertig jaar missiewerk ben ik zeven maal weergekeerd en telkens heb
ik mijn moeder in uitstekende gezondheid weer teruggezien. Maar deze keer is
het anders, ze lijdt aan geheugenverlies en maakt het niet meer zo goed, vertelt
hij.
Bij het verschijnen van deze juli-band zit René ergens in Cannes
(Zuid-Frankrijk) bij de Paters van Afrika om terug op adem te komen. De natte
voorjaarsmaanden hadden hem moe en depressief gemaakt. Voor hij vertrok hadden
we nog een interview met hem.
-Hoe
is de situatie in het land van Mobutu ?
-Zaïre
is een lachertje ! Het land is bankroet en ieder trekt zn plan. Ik geef u een
voorbeeld : de streek waar ons missiewerk is, daar zijn veel goudmijnen. De
situatie is zo dat er grote fabrieken zijn om het goud te exploiteren. Deze
fabrieken worden geleid door Zaïrezen en alle posten zijn bezet. Maar deze
mensen zijn onbekwaam om hun verantwoordelijkheid op te nemen. Ze kunnen hun
werk niet plannen en zo komt het dat van veel goud winnen geen sprake is.
Hetgeen wel gewonnen wordt gaat langs smokkelwegen naar de grens of wordt op de
zwarte markt versjacherd zonder dat het land er wel bij vaart.
Zaïre
kan niets uitvoeren en krijgt daarmee geen vreemde deviezen in handen. De
meeste jonge mannen delven zelf goud. Het goud wordt gewonnen en bewaard in
zakken of ketels en alles wat maar bruikbaar is. Wanneer de hoeveelheid goud
groot genoeg is, verkopen ze die. Zo gaat het goud van hand tot hand. Ieder
trekt zijn winst op tot het goud bij de handelaar of de smokkelaar komt. Het
vijftiende parool klinkt : Trek je plan.
Alles
is ontredderd. De beschaving die de blanken brachten is helemaal weggevallen.
De zwarten kunnen het niet alleen aan. Zo komt het dat de wegen stuk en niet
onderhouden worden. Er is te weinig brandstof voor het autoverkeer, de post
werkt niet, enz
Artikel
vijftien van het wetboek : Ieder trekt zijn plan.
-En
het missiewerk, kan dat nog ?
-Ik
werk in Bunia, in het N.O. van Zaïre. Ons bisdom is ongeveer zo groot als
België en bestaat uit 13 parochies. In elke parochie is een kapel en soms een
school. Elk dorp heeft een dorpsraad (je kunt dat vergelijken met onze
kerkfabriek). De catechist is verantwoordelijk voor de parochie. Hij zorgt voor
de misviering, het koor, het ziekenbezoek en het begraven van de doden. De
mensen in de parochie betalen bijdragen voor zijn maandloon. Die bijdragen
worden ook gebruikt voor het bouwen van een school of kapel en andere zaken die
de parochie nodig heeft. De missie helpt met raad en daad. Zij bezorgt de
mensen in de parochie het hout, de golfplaten, enz. Alle materialen voor het
bouwwerk en de inrichting.
Alles
wat in de brousse moet aangebracht worden voor de inrichting van de school en
de kapel gebeurtdoor het zoek- en
vliegwerk van de missie. Om de Zaïrezen de waarde van het geld enzin voor verantwoordelijkheid te leren
kennen, moeten ze de missie betalen voor de ontvangen goederen.
Wij
missionarissen hebbennog een grote taak
in Zaïre, maar onze grootste taak is nu de catechisten meer verantwoordelijkszin
bij te brengen. De missiecel werkt nu nog goed, maar de situatie verslechtert
zienderogen. Eens zullen de catechisten en inlandse priesters ons werk moeten
overnemen. Zolang kan Zaïre nog niet zonder de missie. De missie werkt in de
parochies, aan de herstelling van wegen en bruggen. Ze organiseert de medische
hulp in de brousse, ze speelt postbeambte en raadgever en noem maar op.
-Hoe
kunnen we helpen ?
-In
de koloniale tijd hebben wij hun rijkdommen uit de grond gepierd. Nu dat ze alleen
staan met hun problemen en op zoek zijn naar hun ware identiteit kunnen we hen
niet in de steek laten. Alleen met ons geld kunnen ze overleven. Met ons geld
kunnen ze medicijnen, voedsel en alles kopen wat nodig is voor hun
levensonderhoud. Wie wil meedelen kan steeds storten op mijn rekening bij de
Raiffeisenkas te Leest voor het missiewerk van Pater De Laet.
Dank
u, René De Laet voor het interview en zeker voor uw inzet in Zaïre. De redactie
van De Band belooft hierbij de eerste storting op uw missierekening over te
maken.
Karel Soors.
-René
De Laet (Schets : Georges Herregods)
-De
missionaris in vroeger tijd. (Foto : familie Voet)
A.B.C. BOUWMARKT en V.V.Leest stappen in huwelijksboot.
Waar
een wil is, is een weg is de veelzeggende leuze die men in het Oscar Van
Kesbeeckstation aantreft. Deze leuze is tevens kenmerkend voor de werking van
V.V. Leest.
V.V. Leest is bovendien ook een ploeg van werkers die resultaten willen zien
van hun inspanningen. Vandaar dat de leuze De club zal zegepralen nog het
meest van al begeestert bij Leest.
Bij
V.V. viert men dit jaar het 10e voetbalseizoen. Men wil in het
seizoen 1983-84 dan ook iets presteren. Het bestuur heeft grote verwachtingen
en deze werden uiteengezet op een persconferentie bij Candries Sport.
Om
het seizoen 83-84 iets te presteren heeft het bestuur ook belangrijke stappen
gezet om dit doel te realiseren.
Na
een tijdje in de bedreigde zone verbleven te hebben kon V.V. Leest zich vorig
seizoen nog op een mooie zevende plaats nestelen op het einde van het seizoen.
Wanneer men echter met een ploeg hogerop wil is het nodig dat de zwakke
schakels in het elftal veranderd worden. Daarvoor is uiteraard geld nodig en
Leest bekostigde steeds de transfers door de opbrengsten van de jaarlijkse
Leestse Volksfeesten. Dit festijn werd dit jaar een ramp en men ging een
sponsor zoeken. In tijden van economische crisis is dit uiteraard zeer moeilijk
om een bedrijf te vinden dat enkele tienduizenden in een voetbalploeg wil
steken van tweede provinciale.V.V.
Leest vond echter in ABC-Bouwmarkt, Steenweg op Blaasveld 23 te Mechelen een
betrouwbare firma die het provinciaal voetbal genegen is. Met ABC-Bouwmarkt
sloot Leest een overeenkomst voor drie jaar, beginnende vanaf het seizoen
1983-84.
Deze
overeenkomst voorziet, naast het gratis ter beschikking stellen van uitrusting
voor al de ploegen, ook nog een belangrijke financiële tegemoetkoming. Over het
bedrag wou men bij Leest weinig kwijt. Wel staat vast dat het enkele
tienduizenden is. Gust Emmeregs verklaarde dat het zeker boven het normale
bedrag ligt dat sponsors aan provinciale ploegen geven.
Bij
een eventueel stijgen naar eerste provinciale of een degradatie naar derde,
wordt de jaarlijkse financiële bijdrage procentueel verhoogd of verlaagd.
Bij
V.V. Leest is men de sponsor, de ABC-Bouwmarkt, en in het bijzonder de heer
Beckx, afgevaardigd beheerder, uitermate dankbaar voor deze voor Leest uiterst
belangrijke sponsor.
Seizoen
1983-84
Stijgen
naar eerste provinciale is dan ook het doel van het komend seizoen. Al zegt
Gust Emmeregs dat promoveren geen must is dan drukt hij wel op het feit dat de
ploeg die wil promoveren zeker voor Leest zal moeten eindigen en met zijn ploeg
zal moeten afrekenen.
Nog
voor het afsluiten van de transfermarkt riep V.V. dus de pers bijeen en maakte
de transfers bekend. Het kwam nog maar eens tot uiting in welke goede
verstandhouding V.V. Leest leeft met K.V. Mechelen.
De
vier nieuwe spelers die men aantrok, hebben alle vier iets met K.V. Mechelen te
maken.
Patrick
Pisse, Francis Spinnael, Jos Bogaerts en Rudy Wouters zijn de nieuwe gezichten
bij Leest.
Patrick Pisse speelde vorig seizoen bij Muizen maar is echter van K.V. en werd
vorig seizoen aan Muizen uitgeleend. Nu gaat hij voor 1 jaar over naar Leest.
Ook
doelman Francis Spinnael gaat voor 1 jaar de kleuren van Leest verdedigen.
Spinnael speelde vorig seizoen bij de Uefa-juniors van K.V. Mechelen en was
zelfs enkele wedstrijden actief in de tweede ploeg.
Jos
Bogaerts zal zowat de taak van Hans Schöning moeten overnemen. Hopelijk voor
Leest met meer succes. Bogaerts kan immers een rijke ervaring als eerste
klassespeler in de balans gooien. Voor twee seizoenen speelde Jos negen
wedstrijden in de eerste klasse. Dit jaar zat hij ook enkele malen op de bank
maar speelde voor de rest in het reserve elftal van Malinois.
Ook
Jos gaat voor 1 jaar over.
De vierde speler is Rudy Wouters. Wouters speelde ook vroeger bij K.V. Mechelen
maar werd vorig seizoen verkocht aan Humbeek. Deze club stond hem dan op zijn
beurt voor 1 jaar af aan Leest.
Ook
Guido Slachmuylders speelt volgend seizoen terug bij Leest. Slachmuylders was
vorig jaar ook al actief in de ploeg die nu gesponsord wordt door
ABC-Bouwmarkt, maar was nog steeds eigendom van geel en rood. Leest nam deze
aanvaller nu terug over voor 1 jaar, nu echter met een optie.
Voeg
bij deze vier oud KV-spelers nog Guido Slachmuylders en William Selleslagh en
V.V. Leest heeft dus een echt geel en rood tintje.
Op
de vraag hoe dit komt gaf Emmeregs volgend antwoord : K.V. Mechelen is zeer
redelijk geweest in het vaststellen van een prijs voor deze spelers. Wanneer
wij moeten spelers gaan kopen bij andere provinciale clubs dan kost ons dit een
pak geld meer. Tevens steek ik het niet onder stoelen of banken dat K.V. mijn
geliefde club is al sedert mijn jeugd. In 54 reeds ik zelfs met mijn fiets
naar Gent om er K.V. zien kampioen te spelen. Zij kregen er echter een 4-1
nederlaag te slikken en ik kon mijn bloemen onderweg weggooien.
Ook
zijn er spelers die V.V. Leest verlaten. Het merendeel gaat naar S.K. Leest. Zo
vertrekt Wilfried Piscador definitief. Leo Verhasselt voor 1 jaar en ook Harry
Cauwenbergh voor 1 jaar naar de ploeg in Leest die vanaf volgend seizoen actief
zal zijn bij de Belgische Voetbalbond.
Leon
Marivoet kocht zichzelf vrij en Benny De Win gaat definitief over naar de
Brabantse derde provincialer F.C. Zemst. Julien Van den Broecke gaat als
speler-trainer zijn geluk beproeven bij Zulte in West-Vlaanderen.
De
belangrijkste overgang is misschien deze van 1ste jaars kadet Paul
Muysoms voor 3 jaar naar K.V. Mechelen. Muysoms is de belangrijkste jeugdspeler
bij Leest. Hij bezit talent en door de goede betrekkingen tussen de kampioen
van tweede klasse en V.V. Leest kon men bij de ploeg van Gust Emmeregs niets
anders doen dan de vraag van K.V. inwilligen betreffende de overgang van
Muysoms.
De
eerste ploeg zal volgend seizoen onder de leiding staan van Ivan Emmerechts.
Hij was vijf seizoenen actief bij Muizen.
Jan Segers.
Een
delegatie van het bestuur van V.V. Leest met de vertegenwoordiger van ABC
Bouwmarkt.
1983 25 en 26 juni : Schoolfeest stedelijke lagere school
Zaterdag 25 en zondag 26 juni ging
in de stedelijke lagere school gelegen
Ten Moortele te Leest het jaarlijks
schoolfeest door.
Amper een jaar na hun oprichting
heeft de vriendenkring van de school o.l.v.
Edmond Polspoel, tezamen met de
leerkrachten o.l.v. Stan Gobien voor de
tweede maal een geslaagd
schoolfeest op haar actief.
Dank zij de inkomsten van vorig
jaar konden allerlei financiële tussenkomsten
worden verleend zoals onder meer
een gratis schoolreis voor alle kinderen,
tussenkomst in de zeeklassen,
aankoop van boeken die worden uitgedeeld op het
einde van het schooljaar, een
moederfeest, wafelenbak en aankoop van allerlei
kleinere schoolbehoeften.
Ook dit jaar een welgevuld
programma : mini-voetbaltornooi met 12 ploegen die
door de leerlingen zelf samengesteld
werden, op zaterdagavond een kaartavond,
gymoefeningen, een gymkana (is een
verzameling van een reeks
behendigheidsoefeningen op de fiets)
met medewerking van de Mechelse politie.
Ongeveer 50 kinderen namen er aan deel.
Verder allerlei kleine leuke
spelletjes zoals eendjes hengelen voor de allerkleinsten,
het gewicht raden van een
fruitkorf, enz.
Uniek was een reeks van twee
toneelstukjes waarvan de tekst door de leerlingen
zelf werd verzonnen en het
dekor ook door hen werd geconstructeerd.
(De bende van het Hertsveld en
de Teletijdmachine)
Zondagavond kreeg de school uit
handen van schepen Joris en uit naam van Bloso,
een plaket overhandigd , een
onderscheiding uitgereikt aan de meest sportieve
school van het Vlaamse gewest.
Een hele eer voor een plaatselijke
school met amper 80 leerlingen.
In het bestuur van de
Vriendenkring zetelden o.a.Edmond
Polspoel
(voorzitter), Mevr. Van Laenen,
Mevr. Verschueren, Jozef Vloeberghen,
Theo Van Moer en Eddy Apers.
(Samengevat uit DMW van 30/6/83)
(zie ook in deze Kronieken onder 30
juni : het infoblad Schakel.)
1983 Dinsdag 28 juni : Schoolreiskinderen van de Stedelijke Lagere School
Leest
De kinderen van de 1ste
t.m. de 4de klas gingen op schoolreis naar de Antwerpse
Zoo, de haven en een speeltuin.
Dezelfde dag trokken de leerlingen vande
5de en 6de
klas met een andere autocar naar de Ardennen.
Zij bezochten de spelonken van
Goyet, maakten een boottocht op de Maas en
brachten een bezoek aan de
frisdrankenfabriek van Spontin.
Ook hun dag werd afgesloten met een
speeltuinbezoek.
1983 28 juni : Marc VLOEBERGEN zwaaide af.
Na acht maanden geduldig wachten en
aftellen was het eindelijk zover : Soldaat-Milicien VLOEBERGEN Marc zwaaide af.
In De Band van augustus gaf hij een korte schets van zijn militaire dienst :
Op
3 november 1982 is het allemaal begonnen. Vele jonge mensen stonden toen om 14
uur voor het grote onbekende. Er stonden ons zes weken te wachten waarin we opgeleid
zouden worden als chauffeur-zwaar-vervoer.
Naast
deze opleiding genoten we ook nog een basisopleiding als echt soldaat. Drill,
wapenkunde, E.H.B.O., tactiek en dergelijke waren dagelijkse kost. Er werd ons
vooral geleerd hoe we ons goed moesten camoufleren. Als volleerde zwarte pieten
kropen we op klaarlichte dag door de plassen en door de modder met een wapen in
de hand en met een helm op ons hoofd die bij sommige soldaten veel geleek op
een mini-moestuin.
Half
december, toen we zogezegd al een echt soldaat geworden waren, muteerden we
naar Neheim, een klein stadje in de buurt van Soest, gelegen op 308,5 km van de
Kloosterhoeveweg. Van de twaalf jongens die toen muteerden van Heverlee naar
Neheim werden er slechts vier aangeduid om voor de rest van hun legerdienst als
chauffeur te fungeren. Ik was één van deze vier en daar heb ik nooit spijt van
gekregen. Chauffeur is immers één van de beste jobkes die er in het leger zijn.
Ja, als er geen zendingen waren moesten wij wel wat kuisen of wat schilderen,
maar dit deden we volgens een eigen tempo en dit lag beslist niet te hoog !
Met
twee verhuizen naar België en een totaal van meer dan 4.000 kilometer kan ik
zeker niet
klagen.
Daarenboven heb ik nog een mooi stukje Duitsland kunnen bewonderen. Ik kan jullie
verzekeren dat de streek rond Neheim één van de prachtigste is van gans
Duitsland : een heuvelachtig landschap, kabbelende riviertjes en, op tien
kilometer van de kazerne, het grootste en prachtigste meer van Duitsland : de
Möhnesee.
Dit
alles kon ik dagelijks bewonderen door de vele zendingen maar ook door de
militaire voetbalploeg van Neheim. Ik werd immers een paar keer geselecteerd om
met onze ploeg de eer van Neheim hoog te houden en hierdoor kreeg ik ook de
kans om een beetje door Duitsland te reizen, zelfs tot op enkele tientallen
kilometers van het Ijzeren Gordijn.
Meer
dan zes maanden heb ik in die omgeving vertoefd. Samen met collegas miliciens
hebben we er allerlei streken uitgehaald en hebben we flink wat gek
gedaan.Maar in het leger moet men een
beetje gek doen om het zelf niet te worden. Gek ben ik er niet van geworden en
rijk evenmin, 75 fr. per dag gedurende de eerste zes maanden en 100 fr. voor de
twee laatste is immers bitter weinig !
Achteraf
bekeken is mijn legerdienst lang niet slecht geweest. Het leger kan fijn zijn
maar men moet het einde kunnen zien. En het einde is er.
Tenslotte
wil ik iedereen bedanken die mij op gelijk welke manier geholpen heeft mijn
legerdienst enigszins lichter te maken door mij te bedenken met een briefje,
een krant, een tijdschrift, een kleine attentie en zelfs een bezoekje. Ik denk
hier vooral aan mijn ouders, broers en zuster, vrienden, kennissen en, last but
not least, de redactie van De Band.
Aan
allen hartelijk dank en vergeet niet heimelijk te lachen als je een soldaatje
tegenkomt !
Marc Vloebergen.
1983 30 juni : Uit Schakel Infoblad van de Vriendenkring van de Sted.Lag. School
Geachte
ouders, beste vrienden, meisjes en jongens,
Vandaag
is het de laatste schooldag van dit schooljaar 1982-83 ! Het is een prachtig
schooljaar geweest zeker dan de laatste weken ! Eens de proefwerken voorbij,
was er het schoolfeest op 25 en 26 juni ll. ! Het is een prachtig schoolfeest
geworden in alle opzichten.
De
leerlingen willen we daarom proficiat wensen met het werk dat ze gepresteerd
hebben !
De
spelertjes van de ploegen van Club Brugge, Anderlecht en Standard Luik hadden
zoveel bijval dat er haast meer fotografen op het veld stonden dan
voetballertjes. De grotere leerlingen hebben er in hun demonstratietornooi
minivoetbal een doelpuntenkermis van gemaakt. In 4 wedstrijden werden maar
liefst 21 doelpunten gescoord. ..
De
gymkana was ook een succes ! Ongeveer 50 kinderen hebben eraan deelgenomen !
Nu
zijn de fietsen weer eens gecontroleerd en kunnen eventuele foutjes hersteld
worden. Zo kan de vakantie veilig worden ingezet want we zijn er zeker van dat
de fietsen niet in de garage zullen blijven staan. Al de deelnemers hebben een
sticker ontvangen van de verkeerspolitie van het Mechels Verkeerspark en ook
nog een reflector !
De
gymoefeningen van de leerlingen van de 1ste tot en met de 4de
klas werden uitgevoerd voor een groot aantal toeschouwers ! En weer wensen we
de leerlingen proficiat in de eerste plaats omdat ze allen hebben meegedaan
maar ook omdat ze het voortreffelijk hebben uitgevoerd.
En
dan de leerlingen van de 5de en de 6de klas met hun
toneelopvoeringen. De beide toneelstukken duurden elk ongeveer een gans uur !
Dat was wel heel lang ! Voor sommigen hebben ze een eeuwigheid geduurd ! Er
waren spelertjes bij die al een uur voor de aanvang hun tranen niet konden
bedwingen niet van ontroering maar van de plankenkoorts ! Anderen kregen het
pas later wanneer ze het podium op moesten ! Zij zegden dat hun maag begon te
draaien, dat ze zich ziek voelden ! Daarbij was er dan nog de hoge temperatuur
in de gymzaal en nog eens de warmte van de spots met een kracht van maar liefst
8000 Watts !
De
ouders verschoten ervan hoe hun kinderen die thuis zon grote mond opzetten, op
het toneel haast brave lammetjes waren. Stille kinderen persten alles uit hun
longen om zich toch maar verstaanbaar te maken ! Maar we hebben nu ook
ondervonden dat de frêle kinderstemmen het niet konden halen tegen een met
ongeveer 250 personen gevulde gymzaal !
En
toch hebben ze allen hun schrik overwonnen en we zijn er zeker van dat het een
volgende keer veel beter zal zijn. Wij zullen zorgen voor kortere stukjes en
dan wordt het zeker een succes ! Dus ook aan alle toneelspelertjes een
proficiat ! Jullie hebben niet alleen jullie ouders en familieleden aan het
lachen of schreien gekregen, jullie hebben er ondanks de ongunstige
omstandigheden- een uitstekende vertoning van gemaakt !
Ook
de ouders en de oud-leerlingenwillen we
dankenvoor hun medewerking ofwel als
spelers in het mini-voetbaltornooi ofwel als supporters van een of andere
ploeg.
Ook
de mensen die aan de kaartavond hebben deelgenomen worden bedankt ! Ze waren op
deze zomerse avond nog met meer dan zestig spelers.
Het
schoolfeest is op alle gebieden een succes geweest. Ook op financieel gebied en
de leerlingen zullen daarvan het volgend schooljaar zeker profiteren !
Op
dinsdag, 28 juni ll. gingen de leerlingen van de 1ste tot en met de
4de klas op schoolreis naar de Antwerpse Zoo, de haven en een
speeltuin. Het weer was prachtig ! Het was niet te warm en niet te koud ! Ze
hebben veel gezien en zich uitstekend geamuseerd.
Dezelfde
dag gingen de leerlingen van de 5de en de 6de klas met
een andere autocar naar de Ardennen ! Zij gingen de spelonken van Goyet binnen
en zagen er hoe de voorhistorische mensen geleefd hebben; ze maakten een
boottocht op de Maas. Dan bezochten ze ook nog de frisdrankenfabriek in
Spontin, maakten een wandeling met een flinke klimpartij en besloten hun
schoolreis met een speeltuinbezoek !
Een
dag later was er de jaarlijkse voetbalmatch tussen de leerlingen van de 6de
klas en de leerkrachten.
En
zo is het donderdag 30 juni geworden ! De laatste schooldag van dit schooljaar
kregen alle leerlingen hun eindejaarsrapport. De proefwerken werden gemaakt in
een broeiende, bijna tropische hitte. Naar het einde toe waren de resultaten
niet zo schitterend meer ! Toch hebbende meeste leerlingen zich bijzondergoed ingespannen. Wij gooien niet met de punten en elk puntje dat op het
rapport staat, is verdiend !Wij zijn er
zeker van dat we de ouders hiermee een eerlijk beeld geven van de mogelijkheden
van hun kinderen ! Zo strooien we niemand zand in de ogen en zullen er later
geen valse verwachtingen worden gesteld !
Want
dan zouden de teleurstellingen nog groter kunnen zijn en dan zijn we er ook
zeker van dat de schuld aan de leerkrachten van onze school zou gegeven worden
!Daarom zijn de leerkrachten van
oordeel dat ook hier het spreekwoord Eerlijk duurt het langst vast en zeker
van toepassing is en blijft !
Vandaag
is er voor de ouders die dat wensen nog een oudervergadering met bespreking van
de eindejaarsuitslagen vanaf 16u30 tot 19 u in de school. U bent er van harte
welkom !
Tenslottte
wensen we U namens de Inrichtende Macht, de Heer Schepen van Onderwijs, alle
leerkrachten het personeel van de school en ook namens de leden van de
Vriendenkring een opperbeste zomervakantie toe !
De
leerlingen die naar het secundair onderwijs overgaan wensen we veel succes toe
!
Dat
ze blijven doorwerken zoals ze dat in onze school gewoon waren en sommigen
zouden zeker nog beter kunnen indien ze meer inzet betoonden !
Het
gaat jullie goed !
Aan
de andere leerlingen zeggen we tot ziens volgend schooljaar !
Het
schooljaar 1983 84 dat begint op donderdag 1 september e.k. zal er eentje
worden met nieuwe initiatieven en met nog meer vreugde. Vreugde in het leren
(want dat komt toch steeds op de eerste plaats), vreugde in het naar school
gaan en vreugde in het samen wat kunnen presteren !
Nogmaals
een uitstekende en veilige zomervakantie en tot ziens volgend schooljaar !
Met
de beste groeten,
Namens
de leden van de Vriendenrking, de Voorzitter Edmond Polspoel.
Namens
de leerkrachten en het personeel van de schol, het Schoolhoofd Stan Gobien.
PS:
Tijdens de zomervakantie zullen de leerkrachten die ouders en leerlingen
bezoeken die een nieuwe klastitularis krijgen ! Ook nieuwe leerlingen worden
uiteraard bezocht !
Het was die dag werkelijk prachtig weer. De
stemming was dan ook in verhouding. Het was als op de grote dagen van
Wimbledon, alleen het gras ontbrak.
Onze Vevoc-dames speelden een slopend
kampioenschap. Zij moesten ieder zes sets spelen, en dat deed zich vooral
voelen aan de voeten. In de namiddag werden dan ook tapes, kleefbandjes en
andere hulpmiddelen gebruikt om de voeten te beschermen.
De finale werd betwist tussen Lea HOFNER en Vera
LAUWERS. Het was een spannend finale want bij 5-5 stand werd het voordeel
geregeld van kamp gewisseld. Het was tenslotte Lea die het haalde. Voor de 3de
en 4de plaats won DE RAEDT Mimine van Liesbeth CADEE en Wikke
LAUWERS werd vijfde door van Emilia VERBRUGGEN te winnen.
Bij de heren werd er eerst een schifting gespeeld.
De zes winnaars en de zes verliezers werden daarna in één reeks ondergebracht.
Er werd keihard gespeeld en naargelang het tornooi
vorderde kon men vaststellen dat de balwisselingen talrijker en krachtiger
werden. Sommigen bewezen dat ze met een beetje oefening zelfs Wimbledon nog
kunnen halen.
Uitslagen heren :
11de 12de plaats VETS M
MOORTGAT E. : 4 3
9de 10de plaatsDE WIT P. DE LAET H. : 4 3
7de 8ste plaatsCLEYMANS P. DE MAEYER V. : 5 1
5de 6de plaatsDE LAET C. SMETS V. : 5 1
3de - 4de plaatsBRASSEUR J. VAN MEDEGAEL M. : 6 - 4
1ste 2de plaats VAN DEN
HEUVEL J. PRAILLE P. : 6 1.
Aan de positieve reactieste horen na deze tennisdag, kunnen we zeggen
dat het een geslaagde activiteit was, die misschien volgend jaar bij voldoende
interesse opnieuw zal hernomen worden.
P.S. Al wie een onderbroek mist, kan deze afhalen
bij V. De Maeyer in t café.
(DB,
augustus 83)
1983 23
juni De Mechelse Week :
Geert De Bruyn op de sukkel.
(Foto)
Vorig seizoen was voor Geert De Bruyn werkelijk
geslaagd geweest. Hij boekte toen in totaal 14 overwinningen : 12 bij de
nieuwelingen en nog eens 2 toen hij in juli overstapte naar de juniores.
Het huidige wielerjaar hield dus mooie
verwachtingen in. Niets was echter minder waar. Tot nu toe behaalde deze junior
maar één overwinning te Eppegem, buiten een 2de plaats, drie 4de
plaatsen en enkele malen binnen de eerste tien.
De reden van dit minder presteren is in de eerste
plaats een medisch probleem.
Geert, die momenteel al een 14-dagen inactief is,
sukkelt namelijk met een virus op de spieren. Het gevolg daarvan was dat hij in
de wedstrijd geregeld krampen kreeg, die stilaan langer en heviger werden.
Zodoende draaide deze renner minder vlot de pedalen rond, zonder dat hij
eigenlijk wist wat daar de oorzaak van was. Geert geraakte daardoor uiteraard
ontmoedigd en zocht noodgedwongen het doktersadvies op. Hijzelf hoopt nu dat
hij vlug van zijn kwaal verlost is, om zich terug in de eerste gelederen van
het peleton te kunnen nestelen. Dit was een eerste oorzaak van het minder
presteren, maar Geert heeft dit jaar ook al met onnoemelijk veel pech moeten
afrekenen. Ofwel was hij betrokken in een valpartij, ofwel reed hij lek of
sukkelde met een ander fietsdefect, zoals in zijn thuiswedstrijd te Leest. Toen
geraakte zijn fietsspaken uit de haak, net op het moment dat de beslissing in
de wedstrijd viel. Spijtig voor Geert, want iedereen toont zich graag voor zijn
eigen supporters. Het ontlokte bij bewuste renner de reactie los dat hij
misschien beter zijn kandidatuur had gesteld voor het Belgisch kampioenschap
daags na de wedstrijd te Leest. Over zon kampioenschap wist Geert ons nog twee
anekdotes te vertellen van tijdens zijn nieuwelingenperiode. Tweemaal nam hij
deel. De eerste keer te Mettet zat hij goed mee vooraan in de sprint met 50
renners op een 500 m van de meet, toen hij in volle snelheid tegen een
onvoorzichtige supporter opbotste die over de nadar-afsluiting was geklommen.
Het jaar nadien moest hij opgeven tengevolge van een hevig bloedende neus,
opgelopen toen weer een supporter de renners wou verfrissen op een beklimming
en Geert de hevige waterstraal recht op het aangezicht kreeg. Wedstrijden waar
hij echt zijn zinnen op zet, lopen blijkbaar steeds slecht af. Dit is mede de
oorzaak dat hij nooit op voorhand zal uiten hoeveel overwinningen hij dat jaar
zal behalen. Geert is immers niet het type dat voortdurend aanvalt, daar hij
kan bogen op een sterke sprint.
Hopelijk kan hij vlug terug de fiets op om te
trainen, iets wat dagelijks gebeurt, zowel individueel als met clubmaat Philip
Maerivoet, maar echter nooit overdreven. Je mag natuurlijk op die jonge
leeftijd nog niet teveel van je krachten aanspreken, wil je nadien ook nog een
rol spelen. Het seizoen is uiteraard nog lang en het zou ons verbazen moesten
we niets meer horen van deze Leestse renner. Mocht dit echter wel het geval
zijn, is dat nog geen reden om paniekerig te gaan doen, want als 1ste
jaars nieuweling kende hij ook veel pech en het jaar nadien won hij daarbij
toch ook 12 maal. (R.V.H.)
1983 23 juni : Met gans de basisschool dromen in het prachtige sprookjesbos de
Efteling.
(Blikvangers, Schoolkrant, Vrije
Kleuter- en Basisschool, 83)
1983 Vrijdag 24 juni : Midzomernachtwandeling van Leefmilieu
Leest
Deze wandeling van ongeveer twee
uur vertrok om 21u30 op de Leestse Dorpplaats.
(DB, juli)
1983 25 juni : Stuif-In
Met D.J. Eddy De Groot van Radio
Reflex ten voordele van S.K.Leest Ladys.
In zaal Sint-Cecilia vanaf 20 uur.
Kaarten 50 fr ( in voorverkoop 40 frank).
-Te
Eppegem haalde Geert De Bruyn zijn enige seizoenspalm binnen. (foto : DMW)
1983
Zaterdag 11 juni : BARBECUE in de
tuin van het Hof ten Broecke.
Folder van Volksunie Hombeek-Leest
:
We krijgen dan toch nog een zomer, net op tijd
voor onze
BARBECUE
Die ingericht wordt op zaterdag 11 juni in de tuin
van het Hof ten Broecke, Kerkenblokweg 18 te Leest. Alles is voorhanden om er
een gezellig zomerfeest van te maken :
-op het houtskoolvuur : vleesspiesjes, hamburgers,
witte en zwarte pensen.
-gebak naar ieders meug.
-allerhande gerstenat, wijnen, frisdrank
Voor de muzikale omlijsting wordt alleen beroep
gedaan op het vogelkoor van de Zennevallei.
Iedereen welkom van 18 u. af.
1983 11
juni Gazet van Mechelen : Yvan
Emmerechts traint V.V. Leest
Yvan Emmerechts traint voorlopig voor één seizoen
VV Leest, de ploeg van Gust Emmeregs.
De nieuwe Leestse trainer was meerdere seizoenen
bij FC Muizen actief, maar zag het daar niet meer zitten.
Ondanks zijn voortijdig ontslag neemt trainer
Julien Van den Broecke in alle vriendschap afscheid. Hij gaat in de buurt van
Harelbeke aan de slag.
Op het vlak van transfers is Leest tot nog toe
minder bedrijvig.
Gust Emmeregs : Wij voeren een voorzichtige
politiek en willen eerst zicht hebben op de ramp die ons overkwam. Guido
Slachmuylders en William Selleslagh blijven. Schöning integendeel vertrekt. De
overgang van Wilfried Piscador naar SK Leest ligt ook vast.
1983
Zondag 12 juni : Eéndagsreis van S.K.
Leest naar Vlaamse Ardennen.
Leden van de spaarkas betaalden 200
frank, niet-leden 300 frank.
1983 14
juni Gazet van Mechelen : Nieuwkomer SK Leest
SK Leest, reeds 15 jaar actief in het Katholiek
Sportverbond, wil van volgend seizoen af uitkomen in de competitie van de
Belgische Voetbalbond. Het bestuur, onder voorzitterschap van Jean Van Dam,
heeft deze stap weloverwogen en de voor- en nadelen van deze beslissing
afgewogen.Omdat er meer pluspunten
ontdekt werden heeft men de stap gewaagd.
Secretaris Jean Apers (foto) : Wij hadden vernomen dat in het Mechelse nog slechts twee ploegen in
de competitie van de voetbalbond mochten actief worden. Daarom hebben wij de
beslissing niet langer uitgesteld. Nu krijgen we ook de kans om meer in de
bekendheid te treden en een ruimer publiek aan te trekken omdat in vierde
provinciaal heel wat derbys met ploegen zoals Heffen, Hombeek, Rapid en
Tisselt op het programma staan en de verplaatsingen tot een minimum beperkt
worden.Dat was vroeger in het Katholiek
Sportverbond een van de grote problemen. Daar speelden we in derde en moesten
meestal aantreden tegen Antwerpse ploegen, zelfs een verplaatsing naar Essen
diende gemaakt.
Ander pluspunt is dat wij vanaf volgend seizoen
ook inkomgelden zullen mogen innen.
Dat zulke overstap ook heel wat problemen met zich
meebrengt ligt voor de hand. Maar daarvoor gaat het dynamisch bestuur niet uit
de weg en heeft de meeste hiervan reeds opgelost.
Weerom secretaris Apers : Vooreerst moeten we
zorgen een jeugdelftal op de been te brengen. Hierbij hebben we geweldige steun
gekregen van Racing Mechelen. Uit een aanbod van meer dan dertig scholieren
hebben wij na onderhandeling met de betrokken spelers en hun ouders er
momenteel veertien kunnen vastleggen. Met nog enkele Leestse jongeren is dit
probleem van de baan. Ook voor de seniores stellen zich enkele problemen. Een
vijftal spelers, reeds enkele jaren actief bij ons, maar nog aangesloten bij
een andere club van de Belgische Voetbalbond, waar ze meestal niet aan hun
trekken komen, moeten nu getransfereerd worden. Ook van Racing Mechelen komen
Van Calster en Vlassenroot over. Als trainer hebben we Harry Cauwenbergh
aangeworven, tot voor kort nog actief in tweede provinciaalen een man met heel wat ervaring. Ook de
werkzaamheden aan een tweede terrein zijn gestart en het hoofdterrein wordt
gedraineerd zodat de bespeelbaarheid er zeker zal op vooruitgaan. (lh).
1983 16
juni - De Mechelse Week : Oost-Vlaanderen het wielerterrein van
Gino De Leeuw (foto)
Een ranke en bruingetaande renner, dat is een
korte beschrijving van de in Leest inwonende 2de jaars junior Gino
De Leeuw van Vlug en Vrij Muizen. Bij de nieuwelingen behaalde hij 1
overwinning en als 2de jaars junior twee 2de plaatsen,
een 3de plaats te Hofstade en verder meestal binnen de eerste tien.
Het klein aantal zeges is vooral te wijten aan de matige spurtgaves waarover
Gino beschikt. Men kan deze renner meer als een klimmerstype beschouwen of toch
zeker als iemand die houdt van het heuvelachtige parcours. Om die reden traint
hij ook het meest in Oost-Vlaanderen, vooral bergop en dit tot hij goed
vermoeid geraakt. Dat vormt zijn programma voor dins-, woens- en donderdag;
vrijdag rijdt hij alleen de spieren los. Bij zijn training staat hij al
enigszins onder de begeleiding van een kinesist uit Kessel-Lo. Het is deze
persoon die hem ook verlost heeft van een lastige rugkwetsuur, opgelopen na een
valpartij tijdens zijn laatste nieuwelingenjaar. Deze buiteling was er de oorzaak
van dat Gino achteraf een volledig jaar inactief bleef. De geklemde spieren
bezorgden hem zoveel last, dat hij meestal na 50 km al moest opgeven. Dit
letsel lijkt nu genezen.
Gino traint niet alleen het liefst in
Oost-Vlaanderen, hij rijdt er ook graag de wedstrijden. Vooral omdat er aldaar
een andere mentaliteit heerst. De renners omringen je veel meer ook tijdens de
wedstrijd, hetgeen in Antwerpen alleen voor of na de koers gebeurt. Zelfs voor
hem vreemde supporters moedigen hem aan of feliciteren hem na de wedstrijd. Na
zijn thuiswedstrijd te Leest vormt zijn lievelingswedstrijd dan ook deze in
Erondegem, een hellend parcours met veel kasseien. Voor dit laatste moet je wel
over een degelijke stuurvaardigheid beschikken, iets wat Gino tijdens het dooie
winterseizoen aanscherpt door ontspannen aan cyclo-crosswedstrijden mee te
doen.
Buiten deze manier van trainen dachten wij ook dat
Gino zijn sprint wel wou bijschaven, maar daarvan ziet hij niet dadelijk de
noodzaak in daar hij meer een aanvallerstype is (meestal de eerste) en hij door
zijn lange spieren toch nooit een rasechte spurter zal worden. Deze aanvallende
manier van rijden vereist wel een continu vormpeil, iets waarover Gino wel
beschikt, alhowel bij warm weer dat wel wat durft verminderen. Zo houdt hij er
tevens aan 2 wedstrijden per week-end te rijden en zelden in de week. Bewuste
renner wil zich zo volledig inzetten om ook bij de liefhebbers nog mee te
kunnen. De nakende legerdienst kan hierbij (zoals bij velen) wel een probleem
vormen, maar Gino denkt wel in België zijn dienst te mogen vervullenom zo stevig en regelmatig te kunnen
doortrainen. De wens om ooit beroepsrenner te worden, zal één van zijn grote
betrachtingen blijven. (R.V.H.)
1983
Zondag 18 juni : Benefietdag
Rampenfonds Leest
In de Mechelse groentenhal aan de
Zandpoortvest startte de Benefietdag om
14u30 met een mini-handelsbeurs met
verkoop van beschadigde goederen zoals
personenwagens, rietwerk, fietsen,
radios en tvs, porselein en bestekken,
zonnebanken, optiekvoorwerpen,
bloemen en planten,salons en meubelen.
Onder de leuze alles moet weg
boden de handelaars die schade leden door de
ingestorte tent, hun goederen aan
sterk gereduceerde prijzen aan.Hiermee
recupereerden ze een deel van de
opgelopen materiële schade.
Eveneens om 14u30 werd in de
Mechelse groentenhal een gevarieerd
namiddagprogramma aangeboden met de
bereidwillige medewerking van
verenigingen als de Kon.Fanf.
Sint-Cecilia van Hombeek-Plein, de Kon.Fanf.
Vreugdegalm uit Heffen, de
tafeltennisclub Rubens uit Walem, volksdansgroep
Korneel uit Leest, de
Kon.Kat.Turnkring Sint-Jozef Mechelen, Jennifer en The
Honeybees uit Mechelen en de
Kon.Fanf. Sint-Cecilia uit Leest.
Om 20 uur startte een te Mechelen
nooit geziene sterrenparade met ronkende
namen als Marva, Stella, John
Terra, Danny Fisher, Sylviana, Fancy, Paul
Anderson, Micha Marah, Ivo
Franklin, Freddy Stewart, Eric Van Neygen, Pascal
