Ik wil mijn land terug, gewoon, mijn eigen land
Met de waarden en de normen
De handelsgeest, de eigenwijsheid
Die het karakter van ons volkje vormen

Ik wil mijn stad terug, gewoon, mijn eigen stad
Waar ik ben opgegroeid, een fijne jeugd heb gehad
Zonder dat ik struikel over vreemdelingen
Die mij hun cultuur opdringen.

Ik wil mijn overheid terug
Gewoon, mijn eigen overheid
Die haar eigen volk beschermt
Niet achterstelt tegenover een dominante minderheid

Ik wil mijn baan terug, gewoon, mijn eigen baan
Die ik jaren heb vervuld, die nu is weggegeven
Aan goedkoper personeel, van buitenlandse afkomst
Of vraag ik nu te veel?

Ik wil mijn land terug, gewoon, mijn eigen land
Waar ik zo veel van houd, waarvoor ik vechten wil
Ik wil mijn land terug, mijn eigen land terug
En als het even kan, een beetje vlug!!

(Willemientje)

   Bovenstaande verzen kreeg ik toegestuurd van een ex-collega uit Nederland. Het kan echter naadloos door ons, Vlamingen, worden overgenomen. Meer zelfs, ik vind dat het enkele tips bevat die door Vlaamsnationalisten dankbaar zouden kunnen worden omgezet in evenveel verkiezingsslogans.

P.S. I.v.m. mijn blog van gisteren (Wat, als?), maakte lezer Diederik De Vos er mij attent op dat de ‘Dag van de dynastie’ niet op 15 oktober, maar op 15 november valt. Waarvan akte (ik heb het meteen aangepast). Die dynastie is nu niet meteen mijn sterkste kant, weet u…