Sorry dat we al een paar dagen van ons niets hebben laten horen maar geen Internet beschikbaar in Mogolie en Gobi woestijn. Op dit eigenste moment zitten we al een paar uur in Peking na laatste treinreis. ( jammer ) Echter, we willen graag de draad terug oppikken waar we jullie de laatste keer verlaten hebben, namelijk bij het verlaten van Rusland.
BORTSJ, BLINI EN OMUL
In een reisverslag hoort uiteraard ook een gastronimisch verslag thuis. We kunnen dit heel kort maken door te concluderen dat de lokale keuken nauwelijks indruk op ons heeft gemaakt. Een eerste niet te onderschatten handicap is de taal. Heel zelden is een vertaalde menukaart beschikbaar. Soms kan je terugvallen op een engelstalige " short list " met een beperkte keuze van traditionele, ook bij ons bekende gerechten. Op hulp van de bediening hoef je niet te rekenen want engels of een andere vreemde taal is voor hen " een ver van mijn bed show ", zelfs het bestellen van een glas water in de betere restaurants is een zwetende ervaring.
De porties zijn klein, heel klein en worden ook niet opgesmukt met patat, slaatjes of groenten. Groenten? Niks van gezien! Kan ook niet want de zomers zijn veel te kort om groenten te kweken.
Nochtans op de lokale groentenmarkt die we gisteren afschuimden vonden we patatten, tomaten, radijzen, koriander met hopen, poivrons en aubergines en bergen boschampignons.
Uiteraard kan de klassieke Borstsj ( soep van rode bieten en vlees ), Blini ( pannekoeken met diverse vullingen ) en vleessoep op ons dieet niet ontbreken. Het meest exotische wat ons werd aanbevolen was OMUL, een forelachtige vis die enkel in het Baikalmeer zou te vinden zijn. Maar deze vis werd meer misbruikt als een lokroep voor toeristen. Jammer dat we hem niet gerookt hebben kunnen proeven.
Van toeristen gesproken: Heel weinig. Hier en daar een verdwaalde fransman ontmoet en voor de rest NADA.
Morgen, als god en internet het wil, volgt een verslag uit het fascinerend Mongolie.
Veel geluk aan jullie allen, het onze kan voorlopig niet op!
De russiche spoorwegen bezitten niet alleen een gigantisch spoorwegnet maar ook landerijen, fabrieken en onroerend goed. Het is een staat in de staat.
Daarbovenop komt de aardigheid dat het gehele net functioneert volgens de Moscow time. In het beginne van onze trip leek dit heel verwarrend. Maar bedenk maar iets beters bij de wetenschap dat tussen Moscow en Petropaviosk 9 uren tijdsverschil wordt gemeten.
De afspraak in ons super gezellig compartiment is als volgt: Laura volgt de belgische tijd, Louis de Moscow tijd en Chantal de lokale tijd. Op het moment dat dit verslag werd voorbereid , mag Chantal voor de vijfde keer , na drie dagen treinen, de tijd een uurtje vooruitschuiven. T.t.z. Meerbeek tijd 15:30 u, Moskow tijd 17:30 en lokale tijd 22:30 u.
Met andere woorden we stapten van de trein om 4.07 en eens op het perron was het plots 9.07 u ( Baikalmeer tijd ). Ben je nog mee?
We hebben het nog steeds ontzettend naar onze zin temidden van een gezellige en lustige medereizigers. Morgen, heel vroeg, spoeden we ons naar het station om richting Mongolie te vertrekken waar we dinsdagavond aankomen.
Na 4 nachten en 3 volle dagen reizen heeft trein nr. 10 ( de Baikal ) al onze verwachtingen meervoudig ingevuld. We hebben tijd zat gehad om kennis te maken met onze 12 medereizigers en kunnen ons moeilijk voorstellen dat er een smakelijkere coctail te mixen viel met deze verschillende karakters.
De trein verveelt geen moment. Buiten zorgt de herfst voor prachtige kleuren op de eindeloze zilverberken bossen, afgewisseld door moerassen en glooiende vlakten.
Als de loco na een paar uur sleuren aan de vele wagons toch beslist om even halt te houden storten onze dames zich op de mini winkeltjes en de Babousjkas ( de moeders van Rusland )die gehuld onder dikke sjaals gerookte makreel, hardgekookte eieren e.a. lekkernijen in de aanbieding hebben. De belangrijkste taak voor Laura en Chantal bestaat erin om tijdens de korte stops ( max. 20 minuten ) genoeg proviand op te slaan om de volgende periode in de trein te overleven. Niet eenvoudig want we moeten nog de eerste rus tegenkomen die engels verstaat, laat staan spreekt.
Louis is Floor manager and Waste Disposal Manager en zorgt ook voor het op peil houden van " liquiditeiten ". Jullie nederige dienaar is aangesteld als Security Manager en blijft braafjes op wacht in het coupe tijdens de uitstapjes van het triootje.
We hebben nu ongeveer 5 000 km afgelegd en bevinden ons in de buurt van Irkutsk, aan de boorden van het Baikal meer. Terwijl het hier vorige week nog sneeuwde genieten we nu van zomerse temperaturen. Hier blijven we een paar dagen touren rond dit fabelachtig meer om maandag onze trip verder te zetten naar Ulaan Bataar, hoofdstad van Mongolie. Daar slaan we letterlijk en figuurlijk onze GER tenten op voor een paar dagen.
M.a.w. alles verloopt prima. Het enige wat we tot nu toe nog missen is een glimlach op die mooie lange benen op hoge hakken. Blijkbaar werd dit volk geboren met een tekort aan een bepaald soort spieren... Al was het maar een glimlach.
Het begon al goed in Zaventem., maandag in de vroege ochtend. Louis mocht bij de handbagage-controle al meteen zijn rugzakje leegschudden, En wat kwam er te voorschijn: twee doosjes ALPRO, bakken en braden, gevuld met door Laura met eigen handen gebakken cake! De benieuwde beambte vroeg aan Louis: What are you going to do with this cake ? Louis richtte zijn wijsvinger naar het plafond en zei droogjes: " Eat it in Space ".
Om herhaling te vermijden hebben we in Wenen dan maar snel de " Space Cake " verorberd.
Op de vlucht tussen Wenen en Moscow las Chantal in de krant de horoscoop van de dag, iets wat ne mens al niet gauw doet als je in een vliegtuig zit. En wat stond er letterlijk in de horoscoop va n Chantal: "Jullie vriend zal de volgende dagen een vreemd gedrag vertonen ". Men had ons wat eerder kunnen verwittigen.
Vandaag de doordeweekse toerist uitgehangen in Moskow. Met een uiterst bekwame en vakkundige gids alle hoekjes van het Kremlin ontdekt, foto's genomen van St. Basil etc. etc.
Maar wie zou het in godsnaam in zijn hoofd krijgen om de cultuur en de extreme rijkdom van de Sovjet cultuur te gaan ontdekken in de ondergrondse Metrostations. Dat zou je toch ook niet doen in Parijs, Brussel, London of New York? In Moskow wel! Paleizen diep onder de drukke boulevards. Niet dat we rust gevonden hebben in de stations want hier worden dagelijks 9 miljoen tickets verkocht...
We hebben nu een piepklein stukje van Moskow ontdekt, genoeg om verlekkerd te zijn en snel eens terug te komen.
We maken ons nu klaar om te gaan sporen. Onze trein vetrekt iets voor middernacht en het zal nu een dag of drie duren alvorens we weer eens " voet op perron " zetten.
Good luck to all of you en de groeten van ons vier.
Vertrek uit Moscow via Omsk naar onze eerste stop Irkutsk. Daar verlaten we de trein voor een paar dagen om te douchen en de benen te strekken in Listvianka aan de boorden van het legendarische Baikalmeer. We recupereren rondom en op het meer en sporen dan verder naar Ulan Ude, waar we de Transiberian verlaten om over te stappen op de Trans Mongolian Express.
Deze brengt ons eerst naar Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolia. Daar mogen we een paar dagen uitblazen in een Gerkamp ( Mongools tentenkamp ) in Terelj, want we hebben ondertussen al ongeveer 6 500 km afgelegd.
Tijd om te gaan genieten van de Gobi woestijn tot Erlian, waar we nu kiezen voor de Peking Express om in de vooravond van 18 september in de Olympische stad aan te komen.
Uiteraard nemen we nog 3 dagen de tijd om Beijing onveilig te maken alvorens Air Austria ons terug naar Wenen/Brussel brengt.
We hebben er drie jaar over gedaan om uiteindelijk toch te beslissen deze reis te boeken. Samen met onze goede vrienden Louis en Laura Verbiest vertrekken wij ( Chantal en ikzelf ) maandag aanstaande naar Moscow om dinsdagavond aldaar op de Transiberische trein te stappen met eindbestemming Beijing ( Peking ).
De reis duurt 15 dagen en ongeveer de helft hiervan zullen we doorbrengen op de trein. Via het Baikalmeer en dwars door Mongolië zullen we Peking binnentuffen op 19 september.
We hebben begrepen dat in Rusland en Mongolië internet beschikbaar is ( in China niet altijd ) en willen de mogelijkheden van een blog benutten om jullie op de hoogte te houden van onze ervaringen.
