Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
Ik ben een vrouw en woon in (belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 19/08/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buiten reizen hou ik van tennis en ben ik fan van Kim Clijsters.
Mijn reisgezel is mijn man René en mijn hond, Amber.
we genieten van de natuur, de mensen. we blijven staan en trekken verder. we leven vrij maar respecteren de anderen
29-03-2004
In Serra Morena
29/03/2004 Het heeft heel de nacht geregent. Prettig is anders. René gaat nu naar de bakker. Heeft hij geluk. Er stopt een auto en blijkt dat het een bakker is die aan huis levert. Zo kan hij direkt een brood kopen. We trekken verder tot Banos de la Encina, een klein dorpje met een burcht uit de 10de eeuw en gebouwd door kalief Alaken II. De buitenmuur heeft 15 torens. Na een kort bezoek rijden we verder naar Andújar. Daar gaan we de camper een bad geven want het is nodig. We volgen dan de J 5010 naar het Santuario Virgen de la Cabeza. We rijden langs de Rio Jándula door de coto national de Lugar Nuevo. Daar vindt men nog de laatste Iberische lunx, we rijden rustig maar we hebben geen geluk. De grote poes laat zich niet zien. Boven gekomen zien we op de heuvel een grote kathedraal staan. Ik parkeer de camper op een tamelijk recht stuk. We gaan de trappen op om een bezoek te brengen aan het heiligdom. In april en begin september komen vele bedevaarders naar boven. Terug beneden komt een jongeman naar ons en vraagt aan René een vuurtje. Dan loopt hij met zijn 3 vrienden naar de trap. Ze doen hun schoenen uit en stappen blootvoets naar boven. Dit is het moderne Spanje. We blijven hier staan om te overnachten.
30/03/2004 Alles ligt in de mist. We kunnen zelfs de kathedraal niet zien. We beslissen hier te wachten tot de mist in opgetrokken. Rond de camper lopen verschillende schapen met hun herder en honden. Tot groot ongenoegen van Amber, die haar eigen te pletter blaft. We kijken dan maar naar de begrafenis van koningin Juliana van Nederland op de ZDF. In de namidag komt de zon door de wolken piepen en dat is voor ons het sein om op te breken en te vertrekken. We vervolgen onze weg langs de N IV voorbij Montoro en naderen Cordoba. Op de N 432 ligt een parador en daar is gewoonlijk een parking waar we mogen staan. We zijn genoodzaakt om verder te rijden want er is geen plaats. In het dorpje El Vacar, vlak voor de Embalse Puente Neuvo vinden we een parking. Er loopt wel een treinspoor naast, maar aan de verroeste toestand van de rails te zien rijden hier niet veel treinen. René gaat aan een vrouw vragen of we mogen blijven staan en dit is geen probleem. We staan nu tussen de kippen en de hanen.
31/03/2004 Er zijn veel wolken maar het is droog. We keren terug naar Cordoba en zoeker er een parking. Wat hebben we geluk, we staan aan de linkeroever van de Guadalquivir met zicht op de Mezquita. We moeten alleen de Puente Romana overgaan en we zijn in het centum. Een spanjaard komt naar ons en vraagt een kleine vergoeding en geeft ons een bewijs van betaling. Er staat wel wat op maar we geloven niet dat het van de stad uitgaat. We stappen uit en gaan de stad bezoeken. Al die mooie smalle steegjes met winkeltjes en de gevels versiert met bloemen. Er is zo veel te zien dat we ogen te kort komen. We gaan een kaartje halen bij het toeristenbureau en met 2 boeken erbij hopen we niets voorbij te lopen. Zo komen we in de Jodenwijk waar feitelijk de wandeling begint, maar daar wij altijd alles in de verkeerde richting doen is dat ons laatste halte. We slenteren door de Calleja de las Flores, het bekendste steegje van Cordoba en zo komen we in de jodenwijk met de oude synagoge. We wandelen voorbij prachtige patios, welke dikwijls afgesloten zijn met smeedijzeren hekken. Je ziet fonteinen, marmeren zuilen en overal tropische planten. Wanneer je het gedenkteken van Maimonides ziet moet je je hand op zijn voeten leggen opdat je even intelligent zou worden als hij. René heeft het geprobeerd maar of het iets geholpen heeft weten we nog niet. Het kan natuurlijk een late werking hebben. Ik kan zoveel van Cordoba vertellen maar dat lees je ook in de verschillende boeken. We gaan vanavond genieten van de vele tapas en Cordoba by night. We komen bij de camper en de spanjaard wuift naar ons en zegt dat alles in orde is. We stappen in en iemand anders komt naar ons. Onze private parkwachter loopt vlug naar hem en volgens zijn gebaren is hij onze "engelbewaarder". We worden dan met rust gelaten. We nemen een douche en laten Amber nu op de camper passen. Ik denk dat we wat vroeg zijn. We zijn de spaanse gewoonte om maar na 22 h. buiten te komen nog niet gewoon. We gaan dan rustig iets eten in een restaurantje rechtover de Mezquita. Ze brengen ons verschillende bordjes en het ene is al lekkerder dan het andere. We eten onze bordjes leeg met een flesje wijn bij. Dan slenteren we nog wat door de straatjes en zien dat de andere toeristen nu naar het centrum afzakken. Voor ons is het laat en we gaan dan ook slapen. Morgen komt nog een dag.
01/04/2004 Vandaag 1 april. Ik sms naar de kinderen dat de kathedraal van Cordoba is afgebrand. Als ge iets doet moet ge het goed doen hé. Nadja antwoordt direkt dat het een aprilgrap is. Diny antwoordt dat het erg is maar dat we gelukkig aan de overkant staan en Dessia gaat direkt naar de tv om op teletekst te zien of het er op staat. Gelukt een prima aprilvis vind ik. Het regent vandaag. We laten Amber in de camper en gaan op weg. Eerst naar de Mezquita, de grote moskee waar men een kathedraal in gebouwd heeft. Ik vind het spijtig, de kathedraal is groots en apart zou het misschien mooi zijn maar nu het zo in die moskee is ingewrongen, ik vind het toch niet zo goed gelukt. We lopen dan nog wat rond in de steegjes en gaan het muzeum over de stierengevechten binnen. Ik doe dat om René een plezier te doen want ik ben volstrekt tegen die praktijken . Ik vind het verschrikkelijk en ga er dan ook nooit naar kijken. Dit muzeum is vooral een gedenkenis aan de grote Manoleto, de beroemste zoon uit de stad voor de spanjaarden. We gaan iets eten en het wordt Rabo de Torro. Dit is een ossestaart(het kan ook van een koe zijn hoor) bereidt zoals wij konijn klaar maken denk ik . Het is in ieder geval lekker. Daarna nog een ijsje en we kunnen weeral voort. We stappen verder en we horen muziek maken in de straat. We gaan op ons gehoor af en zien enkele tieners flamenco dansen. We blijven natuurlijk staan en genieten van het schouwspel. Daarna gaan we Amber halen en nemen haar mee op een kleine wandeling. Onze "engelbewaarder" loopt er weer rond. René stopt hem nog een kleinigheid in de hand en hij buigt als een knipmes. Zo zijn we weer gerust dat er niets zal gebeuren.
02/04/2004 Het is droog. We vervolgen onze weg naar Medina Azahara, een paleis gebouwd door Abd ar-Rahmân III voor een van zijn favorieten, genaamd "de bloem". Het geheel werd beschermd door een muur van 1518 x 745 m. Maar toch werd het bijna helemaal vernield. Sinds 1910 worden al de scherven en stukken aan elkaar gelijmd en men heeft nog maar 1/10 van het geheel opgegraven. Tijdens de rondgang begint het hevig te gieten zodat we snel naar de camper vluchten. We wachten maar het water komt met bakken uit de hemel. Dan maar verder rijden richting Cazalla de la Sierra, gelegen in de Sierra Norte de Sevilla. We kiezen Alcolea del Rio uit als overnachtingsplaats. We staan hier met zicht op de rivier.
03/04/2004 We worden gewekt door het getoeter van de bakker. Ja hier rijden de bakkers nog rond met hun waren. René loopt vlug naar buiten en we kunnen ontbijten met een lekkere verse baguet. In Lora del Rio nemen we de A 455 naar Constantina en van daar uit naar Cazalla de la Sierra. In onze wandelgids Andalusië van de ANWB staat een wandeling door de "dehesa" en langs de Rio del Huéznar. We zoeken een plaatske en rijden het stadje binnen. Er is een plein voor de kerk, maar geen parking. Ik rij dan een straatje in maar oei een 50 m. verder ligt een rots,waar een hius in rondgebouwd en die de straat versmalt. Daar kan ik niet voorbij. Dus steil achteruit. De camper heeft daar problemen mee maar uiteindelijk zijn we toch terug boven. Ik rij dan maar terug het stadje uit en aan de plaatselijke arena blijf ik staan. Hier vallen we niemand lastig en het is nog rustig ook. Daar het weer beter is en de zon schijnt beslissen we onze wandeling vandaag te doen. Deze is heel goed uitgelegd in het boekje zodat we vlug langs de rivier. Op een eilandje in de rivier is een camping. We moeten die dwars door stappen en komen zo uit op de rechteroever van de Rio. Later ligt aan onze rechterkant een "dehesa". Dit is een steeneikenbos waar de koeien grazen waardoor het een park lijkt. Plots zien we grote vogels boven ons. Ze komen dichterbij en ik denk dat het een soort arenden zijn maar het zijn gieren. Ze zijn wel met een tiental en vooral Amber trekt hen aan. Ze komen tot op een 20 m. boven ons en zien dan hun vergissing in. Zo vlug dat ze gekomen zijn, zijn ze ook verdwenen. We moeten een oude spoorbrug onder maar hier staat alles onderwater. We zoeken een andere weg om naar de andere kant te geraken, maar niets. We moeten op onze passen terugkeren, maar we hebben toch een mooie wandeling gemaakt. De zon schijnt weer uitbundig en we hopen dat het zo blijft.
04/04/2004 We worden deze morgen door het zonnetje wakker gemaakt. Zalig. René staat op, neemt een douchke en zijn energie steekt mij ook aan en we staan dan vlug klaar om te gaan wandelen. We nemen de andere kant van het stadje en weer door de "dehesa" langs de schapen en varkens. Amber kan haar pret niet op. Ze loopt achter de dieren aan en gaat zwemmen in het water. In de late namiddag zijn we terug en juist op tijd om het einde van de Ronde van Vlaanderen te zien. Wesemann heeft gewonnen. Spijtig dat het geen Belg is. We zitten nu rustig in onze stoeltjes buiten te genieten van een glaasje wijn en houden de jeugd die hier samenkomen in de gaten. Waar is de tijd, maar niet getreurd dit is ook prettig.
Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
