Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
Ik ben een vrouw en woon in (belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 19/08/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buiten reizen hou ik van tennis en ben ik fan van Kim Clijsters.
Mijn reisgezel is mijn man René en mijn hond, Amber.
we genieten van de natuur, de mensen. we blijven staan en trekken verder. we leven vrij maar respecteren de anderen
28-05-2005
een dagje in de Picos
28/05/2005 Het is vanmorgen heel ander weer dan gisteren. De bergen liggen in de mist en de temperatuur is met een 10° gezakt. We maken ons wel klaar met wandelschoenen en sticks en gaan dan toch op stap. Ons plan is om de kabelbaan te nemen en dan een wandelpad af te stappen. Blijkt nu dat Amber niet in de kabelbaan wordt toegelaten. Dit is wel een teleurstelling maar wij laten haar niet graag achter en zoeken dus naar een padje om toch maar onze beentjes te kunnen strekken. Na een twee uurtjes zijn we al rond en gaan dan een koffietje drinken op het terras. We hadden iets anders verwacht van deze dag en we beslissen om morgen dan maar verder naar de kust te rijden.
Naar Covadonga,de bakermat van de spaanse monarchie
29/05/2005 Het is zondag en René bakt pannekoekjes. Lekker als ontbijt met een dampend tasje koffie en een fijne babbel. Het is nog altijd nat en mistig. Dan moet men het binnen maar gezellig maken. Toch vertrekken we vandaag naar Covadonga. In de prachtige Sierra de Covadonga is de Spaanse monarchie geboren. Hier vocht het kleine leger van Pelayo in 718 tegen het leger van de emir van Cordoba. Asturias koos Pelayo als vorst, de eerste cristenkoning van Spanje. We nemen de N621 en rijden langs de Desfilandero de Liesba, dan volgen we de Rio Yuso het stuwmeer van Riano,verder naar de Puerto dol Ponton en zo de Desfilandero de los Beyos in. Spijtig dat alles zo in de mist ligt. Op sommige plaatsen zien we maar 10 meter voor ons. Ik moet met de gps de weg volgen, want ik zie die zelfs niet. De volgende keer moeten we dit nog eens overdoen maar dan met mooi weer. We passeren Cangas de Onis en zo langs de AS262 naar Covadonga. Men kan naar de Mirador del Reina rijden,maar dit met een stijging van 18% en dat ga ik de camper niet aandoen. Dus stoppen we aan de kathedraal, maar al de parkings zijn volzet. Het is dan ook zondag en geen enkele spanjaard blijft dan thuis. We zijn dan maar een stukje naar beneden gereden en op een lager geleden parking was nog plaats genoeg. Het water komt nog met emmers naar beneden en wij beslissen tot morgen te wachten om het heiligdom te bezichtigen. René gaat met Amber buiten en ik zet een bakje troost en neem een belgisch koekje om het wat op te fleuren. Hopelijk is het morgen beter weer.>
30/05/2005 Het regent niet meer. We gaan naar boven wandelen en de grot en de basiliek bezoeken. Een ernorm groot klooster en een hotel maken ook deel uit van het dorpje, dat bestaat uit 100 inwoners. Na een half uurtje staan we terug aan de camper. We zetten onze weg verder langs de AS 114 naar Panes zodat we terug op het punt komen waar we onze trip door de Picos begonnen zijn. We nemen dan de kustweg ,de N634 en stoppen in Lanes. Daar vinden we een parking buiten het dorpje. We gaan onze beentjes strekken en ook Amber is blij dat ze wat kan rondrennen. Ze uit dat door in een spurt weg de rennen en dan even snel bij ons terug te komen, als of ze ons wil bedanken. We wandelen langs een met gras bezaaide Paseo de San Pedro. Van hier uit kan men het strand en de zee zien. Amber reukt de zee en gaat steeds op het muurtje staan en kijkt ons dan vragend aan, maar het is veel te hoog en zij kan nergens uit het water, dus niet zwemmen vandaag. Morgen vinden we wel een plaatsje waar ze wel in zee kan.
31/05/2005 We zijn vandaag enkele grote steden voorbij getrokken Villaviciosa (centrum van de cider) Gijon (met grote industriehaven) en Avilés ( veel industrie) Daar we meer van de nartuur houden laten we de steden links liggen en rijden zo verder langs de kust en kleine dorpjes.Zo zie je hier de vierkante horreos van Asturie, die gebruikt worden om het stro en de mais te laten drogen en te bewaren buiten het bereik van de ratten en muizen.Ze staan gewoonlijk op 6 betonnen paddestoelen. Aan ieder huisje staat er wel een. We zijn dus gestopt in Salinas, een grote badplaats. Daar is voldoende parking zodat we nu op een goed plaatske staan met zicht op zee.
01/06/2005 We zijn deze voormiddag gaan wandelen. Het weer is prachtig. Op het einde van de boulevard is een gedenkteken voor de slachtoffers van de zee. Buiten de paseo is er niet veel te zien in het stadje. We rijden dus verder langs de N634. In Tapia zoeken we een plaatsje om onze boterhammetjes op te eten, maar nergens iets te vinden. We zijn dan maar langs de baan gestopt om te eten. Door een ingeving rij ik in Foz van de baan en hier vinden we een mooie plaats met zicht op zee. De gemeente heeft hier veel werk geleverd. Zij hebben de duinen hier voorzien van trappen en wandelpaden. We zijn naar het stadje gewandeld om boodschappen te doen. In de duinen zitten veel meeuwen met hun kuikens. We blijven hier een dagje staan.
02/06/2005 Gisterenavond is er nog een camper naast ons komen staan. Het zijn Fransen op weg naar huis. Ze hebben al een trip naar Portugal achter de rug. Dus hebben wij van hun een aantal bruikbare tipjes gekregen. Wij hebben hun een aantal plaatsen aangeduid die de moeite zijn om te bezoeken. Deze nacht heeft het wat geregend maar nu schijnt de zon terug. We besluiten om hier een dagje te blijven. Het is hier mooi, rustig en de zon schijnt, wat moet men meer hebben. We gaan naar het stadje langs de duinen. Amber heeft een trap gevonden langs waar ze naar beneden kan om naar het water te lopen. Nu kunnen we ze niet meer tegen houden. Zij kronkelt zich in het water van geluk. Zij komt dan naar ons gelopen en vlak naast mij schudt ze zich uit. We stappen verder en ontdekken een gezellig terrasje. De uitbater blijkt een beetje nederlands, frans en duits te spreken. Hij heeft in die landen gewerkt als laborant en daarna deze taverne overgenomen. Hij is echt blij om ons in het frans te woord te kunnen staan en voor ons is het gemakkelijk om eens een goed gesprek met een inwoner te hebben. Zo weten we nu dan een asturiër vriendelijk en sociaal is en een galiciër heel gesloten en onvriendelijk. Dat moeten we natuurlijk zelf nog ondervinden, want morgen rijden we Galicië binnen.
03/06/2005 Deze voormiddag hebben we op het noorgelijkste punt van Spanje gestaan We pakkeren onze camper naast 2 auto's en gaan naar de Punta de la Estaca de Bares kijken. Het waait daar maar het uitzicht is prachtig. We blijven een tijdje op een rots zitten, terwijl Amber met een nieuw vriendje over de rotsen springt en zich eens goed uitleeft. Terwijl we terug gaan, komen enkele mensen naar ons met de vraag of wij iets verdachts gezien hebben op de parking. Bij het jonge koppel die we gekruisd hebben op de weg, is ingebroken. Wij hebben niets opvallends gezien, want buiten de 2 auto's was er niemand op de parking. We zijn dan ook gaan kijken en bij ons is alles in orde. Bij de andere auto is de ruit ingeslagen en alles is er uitgenomen. Spijtig voor het koppel die op huwelijksreis is. We rijden dan naar het vissersdorpje Cedeira. Aan de haven is een grote parking, waar we gerust kunnen staan. Een beetje verder staat een standbeeld van een meisje. In de haven is niet veel te zien dus gaan we morgen naar het dorpje zelf.
04/06/2005 We blijven hier nog een dagje staan, want deze namiddag speelt Justine de finale tegen Mary Pierce op Roland Garros. We zijn dan in de voormiddag naar het stadje gewandeld en boodschappen gedaan. Ook hier vind je al de glazen gevels, zoals ze in A Coruna te zien zijn. Deze namiddag dus naar de tennis gekeken. De match is niet zo spannend want Justine wint met 6-1 en 6-1. Hopelijk is de mannenfinale morgen spannender.
05/06/2005 We zijn vandaag naar A Coruna gereden. Dit is een grote stad gelegen aan de kust. Ze is vooral gekend voor zijn goede voetbalploeg. Daar het zondag is en er een stoet rond trekt, staan we in de file en moeten we langs verschillende smalle straatjes rijden. We komen zo op een soort ring rond de stad. We hebben een stadsplan op onze kaart en rijden naar de Torre de Hercules, in de hoop daar een parking te vinden. Inderdaad, hier is veel plaats om te staan. Het is mooi aangelegd met grasvelden en paadjes. De grasvelden worden door de spanjaarden gebruikt als pick-nick plaats. Wij gaan eventjes naar de toren en dan naar binnen, want de tennisfinale herren op Roland Garros begint en dat wil ik niet missen. René gaat voor mij een ijsje kopen. Dat smaakt met zo 'n warm weer. Het is een spannende match geweest. Het is uiteindelijk een 5setter geworden met Nadal als winnaar. We gaan daarna ook wat buiten zitten en zien dat er verschillende bussen stoppen, hun passagiers lossen die met koelboxen en grote zakken naar het grasveld stappen. Ze zetten zich neer, laden alles uit en beginnen te eten. Een uurtje daarna stappen ze in de bus en vertrekken terug. Dit is de vrijetijdsbesteding bij uitstek van de spanjaard. Overal zie je gebouwde barbeques en houten tafels en banken. Met de warmte hier is dat nu wel gevaarlijk. Zo is er in de buurt van Madrid een bos afgebrand door een slecht gedoofde barbeque. Tegen dat het donker is staan we hier alleen. Iets later komt er nog een camper aan.Het zijn portugezen. Ze zijn niet zo ver van huis. We gaan ze groeten maar buiten portugees spreken ze geen andere taal. Ons gesprek is kort. Dat belooft voor later.
06/06/2005 We gaan vandaag eens door het stadje kuieren . We stappen langs de Paseo Maritime naar de grote vissers- en zeehaven. Hier is veel industrie en het stadje kan ons feitelijk toch niet bekoren. Alleen de Plaza Maria Pita met haar kathedraal, standbeeld en stadshuis is echt de moeite. We zijn na een uurtje terug aan de camper. De koelkast is leeg en volgens René liggen de muizen ook dood in de kast.We gaan een supermarkt zoeken en dat gaat tamelijk vlot.Maar dan, uit de stad geraken, dat is een ander paar mouwen. We rijden 3 kwartier rond tot we de N 550 richting Santiago vinden. Het is verschikkelijk. Onze gps flipt af en toe, ik weet niet wat er gaande is. Dus moeten we wegwijzers zoeken en op de brede boulevards staan de auto's met 3 naast elkaar geparkeerd en dan moet ik daar voorbij kunnen met een camper. Als ik naar links pink wordt er geclaxoneerd alsof ik een zonde bega. Zelfs op een kruispunt in het midden staat een auto geparkeerd. Zo een toestand zou bij ons in België niet getollereerd worden maar hier is dat normaal. We staan nu in Montàos, aan het voetbalplein, op een 15 km van Santiago. Het is hier frisser want we staan tussen de bomen en dat doet deugd. Overdag stijgt de temperatuur al boven de 30°. Ik heb het graag warm, maar trop is trop zou Van Den Boeynants gezegd hebben.
07/06/2005 We zijn in Santiago de Compostella. Het is eerst wat rondrijden om een parkeerplaats te vinden. De meeste zijn voor auto's, een grote parking ondergronds, waar later in augustus een bom van de ETA ontploft. Niet ver van het centrum vinden we dan een parking aan de universiteit van de stad. Daar het examen is staat die leeg en wordt ze al door 3 franse campers ingenomen. Wij gaan er bij staan en volgens hen is het toegestaan. Later komen nog 4 belgen aan, die ook op weg naar Portugal zijn. Het is nog maar 11 h. en we gaan naar de kathedraal. We hebben geluk, er is een dienst voor de pelgrims bezig en het groot wierookvat wordt door de beuk van de kerk gezwaaid. Dit gebeurt alleen op speciale dagen zoals op 25 juli, de feestdag van Jacobus de Meerdere en tijdens diensten voor de pelgrims. We zoeken een toeristenbureau om een adres van een wasserette te krijgen. Dat blijkt hier geen probleem te zijn, daar hier veel studenten en toeristen komen. René gaat met een zak was op stap en ik kijk naar tennis, de match Lleyton Hewitt tegen Malisse. Buiten fan van Kim Clijsters ben ik ook fan van Lleyton. Zelfs nu dat ze uit elkaar zijn, voor mij is tennis belangrijk. Na de match ga ik op zoek naar de wasserette. Is dat een zwaar labeur. In die warmte, het is 36°, en met een grote zak was aan de hand en een hond die trekt van hier naar daar. Ze ruikt vanalles en wilt alles besnuffelen. Blijkt dat Amber in de wasserette niet binnen mag. Ik geef de was aan René en ga dan op zoek naar een taverne of zo iets. Hier in Spanje zijn ze niet hond vriendelijk. Dat hadden we al ondervonden. Ook hier ga ik driemaal ergens binnen en wordt terug buiten gestuurd. Ik vind dan toch een studentenlokaal en neem plaats aan een tafeltje in de hoek. Ondanks dat ik verschillende malen teken doe, moet ik een kwartier wachten om een koffietje te bestellen. Ze zijn hier inderdaad helemaal niet vriendelijk. Rond 20.00h komt René ook naar binnen. De was is gedaan en hij snakt naar een frisse pint. Vandaag wordt er niet gekookt, we eten een koude schotel want het is veel te warm.
08/06/2005 Het is heet, heet, heet en nog eens heet. Zelfs de inlandse bevolking klaagt. Volgens hen zijn deze temperaturen niet normaal. In het noorden is het gewoonlijk frisser. We slenteren door de oude smalle straatjes met vele kleine restaurantjes die hun waren uitstalen zoals in de "Rue de Boucher" in Brussel. We laten ons dan ook verleiden en gaan op een terrasje gambas eten. René à la plancha en ik à Ajillo. Je reukt de look al van ver, maar het is lekker. De straatjes lopen leeg want het is al laat in de namiddag en iedereen houdt zijn siesta. Wij wandelen ook rustig naar de camper, die lijkt op een sauna. Dus vlug de airco aangezet zodat het wat draagelijk wordt. We slapen met verschillende ramen open want zelfs s'nachts blijft het warm. Ik hoop later wat foto's toe te voegen, maar mijn vorige computer is geflipt( het was een derdehands om te oefenen) en ik heb mijn foto's niet opgeslagen op een cd. Dit is natuurlijk een grove fout, maar ik ben dan ook nog maar 1 maand met internet bezig.Diny gaat nu proberen hem (of is het haar) nog eens aan de praat te krijgen. Dus moet ik maar afwachten.
09/06/2005 We hebben deze nacht goed geslapen. We beginnen dus uitgerust aan het tweede gedeelte van onze reis. Van Santiago naar Portugal, dit is maar een kleine 570 km. Dat valt mee na reeds 4079 km afgelegd te hebben. Ik hou dagelijks in een logboek de afstand welke we die dag hebben afgelegd en de afstand in het geheel bij. Nu rijden we naar Cabo Fisterra, het meest westelijk punt van het spaanse vasteland dat met de auto te bereiken is. We nemen de C 543 naar Noia dan Muros, een klein havenplaatsje, richting Carnota. Daar nemen we een stop om de langste horreo, die reeds in gebruik is van einde 18de eeuw van Galicie te bewonderen. Hij is 30 m lang en hij is gebouwd tijdens een wedstrijd met een dorpje iets verder gelegen. De andere horreo is maar 28m. Ze zijn hier zeer fier op hun bouwwerk. Een horreo wordt gebruikt om graan, stro en mais te laten drogen en te bewaren. Hier zijn ze rechthoekig en in Asturie zijn ze vierkant. Op onze weg naar Corcubion stop ik achter een schoolbus, waar enkele kinderen uitstappen. Een ongeduldige Spanjaard steekt mij voorbij en op het zelfde moment steekt een jongen de weg over. René en ik roepen luid en doen onze ogen toe uit schrik. Gelukkig moet de auto helemaal links rijden daar ik in het midden van de weg sta.Rakelings rijdt de auto de jongen voorbij. Wij zijn beiden van ons melk , het voorval drukt heel de dag op ons gemoed. Vanuit Corcubion rijden we langs de C 552 naar Cabo Fisterra. We vinden een plaatsje om te staan en gaan dan eens een kijkje nemen aan de vuurtoren. De kaap steekt als een reusachtige vin uit de Atlantische Oceaan. De Kelten hielden hier hun religieuse rituelen en in de middeleeuwen oefende hij ook een grote aantrekkings kracht uit. De pelgrims die nog fit waren trokken van Santiago naar de Cabo om hun wandelstaf in het water te gooien. Voor hen was dit het einde van de wereld, daar die volgens hen plat was en met een rilling keken zij naar de ondergaande zon. Niet alleen zij maar ook wij zijn onder de indruk van de parchtige kleuren. Het is in één woord prachtig. We hebben gelukkig goed weer en een heldere hemel. Tijdens de rit vandaag lag de zee wat n de nevel, maar hier is alles open. Tegen de avond komen er veel mensen te voet en met de auto, zelfs een vijftal campers, naar boven. Allemaal om naar de zonsondergang te kijken. Het is dus wachten en René vangt ondertussen een uiltje. Ik ga met Amber wandelen en vind een kraantje aan een bron, waar we morgen water kunnen tanken. Ons wachten wordt beloond met een prachtig schouwspel. Allen kijken we naar de zon en zelfs de Spaanse vrouwen zwijgen, en dat is al een wonder. Als het helemaal donker wordt keert iedereen terug naar beneden, zelfs de campers. Wij blijven staan om van de rust te genieten en we horen de stilte en het kraken van de bomen onder de wind.Dit is de vrijheid die wij zo graag hebben. Daar zijn geen woorden voor.
10/06/2005 Op de C550 volgen we de kustlijn naar het zuiden. Langs kleine dorpjes en grillige rotsen rijden we naar Ribeira, waar we boodschappen doen, en zo langs Padron,Vilagarcia de Arousa en houden halt op het schiereilandje met als stadje O Grove. Het is zeker bekend in Portugal want het krioelt hier van de Portugezen. We staan hier met 8 campers, waarvan 7 Portugezen. Ja,Belgen zul je hier niet veel vinden. Af en toe een Nederlander met een caravan en uitzondelijk een Belgische auto. Ondanks de schoonheid van de natuur is dit een weinig bekende streek. We gaan een wandelingske doen langs de bekende Paseo Maritime en laten Amber zwemmen. Ook een terrasje hoort er bij en ik drink een plaatselijk wijntje; hmmmm lekker.
11/06/2005 nze volgende halte is de stad Pontevedra, die een roemrijke geschiedenis heeft dankzij de scheepvaart. Men beweert dat hier de Santa Maria, het schip van Colombus gebouwd is. Het heeft een oud kern met smalle straatjes en heel veel pleintjes. Vooral de Plaza da Lena loont de moeite, met zijn huisjes met groen geverfde ramen en deuren. Natuurlijk ook vele kerken, iets wat hier in Spanje veel voorkomt. We vervolgen onze weg en stoppen aan de baai van Aldan, waar we een plaatsje vinden aan de zee. Er hangt weer wat nevel en men heeft de indruk dat een spaanse armada op de zee drijft, maar het zijn feitelijk de vele oesterbakken met hun lekkernijen die daar drijven. Morgen rijden we naar Vigo, de oesterstad zo als men zegt.
12/06/2005 e stad Vigo is meer een havenstad. We zijn op zoek naar de oesterskraampjes, maar daar het zondag is, is alles gesloten. We hebben pech. We rijden dan maar verder het laatste stuk van de Atlantische kust af. Het is hier stil, weinig bewoond en veel vlakker dan de kust in het noorden.We staan nu in de haven van A Guardia. De vissers laten ons rustig staan. Ze zijn vriendelijk maar wel zeer teruggetrokken. We gaan inkopen doen en dan vroeg slapen.
13/06/2005 Er loopt een tolweggetje naar de top van de Monte San Tecla. Wij wandelen liever door de bossen naar boven. Er is een wandelweg aangelegd en het is toch niet ver.Eerst komen we voorbij een gerestaureerde Keltische nederzetting uit de 6de eeuw voor Christus. Daarna een kruisweg en een mooi kerkje. Hier is ook een altaar om buiten een H. Mis te celebreren. Van hier zie je de Mino, de rivier die de grens vormt tussen Spanje en Portugal. We zien dus van hier Portugal liggen.We kijken nieuwsgierig naar de overkant. Dat is voor morgen. Vandaag nog hier in A Guardia rondsnuffelen en dan....
14/06/2005 We steken de grens naar Portugal over in Tui. We nemen de autopista en komen in Valença do Minho uit. We nemen de N 13 en rijden zo langs de Rio Minho tot de kust. Wat voor wegen hebben ze hier. Ze lijken op zwitserse kaas. Ja hier is nog veel werk te doen. In Viana do Castelo doen we boodschappen en tot onze verrassing is het hier goedkoop. Je vindt hier vele soorten vis,vooral bacalhau onze stokvis en vlees. Vandaar de 202 op naar Ponte de Lima en ponte de Barca. Volgens onze camperboek is er een camperparking in Entre-Ambios-do-Rios aan de oever van de rivier. Dus wij op zoek. Rechts van ons ligt het dorp en links de rivier. Dus sla ik links af en we komen de bossen in. Ik rij rechtdoor en plots loopt de baan in het water. Er staat een visser die ons met grote ogen aankijk. Hij denkt ook wat komen die hier doen. Dus moet ik draaien op een breedte van 4 à 5 m. Met een camper van 6 m. is dat dus niet simpel, maar het lukt mij na verschillende keren vooruit en achteruit te rijden. Zo ver staan we dan. Het wordt avond en we staan graag op ons overnachtingsplaats voor het echt donker is. We rijden verder richting Lindoso en onderweg vinden we een grote parking. Ze ligt wel langs de baan maar er is toch niets beter. Ik parkeer ons zo ver mogelijk van de straat weg. De omgeving is anders prachtig. We zien de Minho liggen ingegraven in de bergen. Aan de overkant ligt het Parque Nacional da Peneda-Gerês. Daar gaan we morgen heen.
15/06/2005 Het is hier mooi en heet. Gisteren was het wat bewolkt maar vandaag is het terug warm. We gaan vandaag van Citadelhe naar Ermelo, Soajo naar Mezio. We rijden langs hele kleine dorpjes, met traditionele huisjes. De weg is smal, kronkelig en stijgt met 12%, maar het uitzicht is prachtig. De dorpjes bestaan dikwijls uit maar enkele huisjes. We stoppen in Mezio, aan het ontmoetingscentrum. Vandaar kan men een wandeling maken door de bossen. We wandelen langs een beekje, dat door Amber wordt gekeurd en goed bevonden. Hier vinden we ook enkele menhirs en dollmen van ca. 3000 v. Chr. We zoeken een drankgelegenheid maar er is niets te vinden. Dan maar ingestapt en verder naar Arcos de Valderez. Hier zijn ze de baan aan het herstellen. Ze hebben de baan helemaal uitgegraven en ik moet bijna 15cm lager rijden. Het is hier echt rot om te rijden. Buiten Arcos rijden we de N 101 op terug richting Spanje. We komen voorbij het Palácio da Brejoeira, een 19de eeuwse kopie van het Palácio da Ajuda uit Lissabon. Aan de overkant van de ingang liggen de wijngaarden welke volgens kenners de beste en duurste "vinho verde" voorbrengt. We naderen het stadje Monçao. Daar wordt een feest geviert en heel de omgeving is er bij. Het stadje staat vol auto's, en hier wordt tot mijn spijt ook geparkeerd zoals in Spanje. Na een slalom kom ik aan het treinstation uit. Er is geen keren aan en ik moet een zandweg op naar beneden. Oef dat hebben we ook weer gehad. Nergens is een plaatske voor ons te vinden en we rijden dan de grens terug over. In Salvatierra de Mino vinden we een grote parking tussen de bomen. Het is nog altijd heet. Vandaag stijgt de thermometer naar de 38°. Het wordt met de dag warmer. Ik heb veel last van de warmte, René gelukkig niet. Amber gaat ook in de zon liggen en ik blijf lekker binnen en zet de airco aan. We gaan een lekker varkenslapje met gestoofde groentjes eten. Het vlees is hier heel lekker en het stuk dat je in de pan legt komt er even groot uit. Ze snijden de lapjes alleen heel dun en als René een dikker sneetje vraagt begrijpen ze dat dikwijls niet, maar wij vinden dat beter. Dus smakelijk en tot morgen logboek.
17/06/2005 De dag begint goed René bakt pannekoekjes. Als we zonder brood zitten eten we dat als ontbijt, zoals in de 5 sterren hotels. We rijden terug de grens over de N 101 op naar Arcos. We staan weer vast voor de werken. Ik schat mijn breedte slecht in en heb meer aandacht voor de put voor mij, ik raak dan ook een vrachtwagen. Het is met de luifel die een deuk krijgt. Aan de vrachtwagen is gelukkig niets aan. Iets verder stop ik en ga de schade eens goed bekijken. Het is erger dan ik dacht. Heel het draaisysteem is stuk en de luifel hangt een stukje open. René kan het enkel herstellen met er een touw rond te binden. Ik ben kwaad op mezelf, maar ja het is gebeurt. René troost mij met te zeggen dat het nog niet zo erg is maar toch... We rijden dan langs de N 201 richting Braga. Die stad gaan we op de terugweg bezoeken. We nemen de N 103. Ik zie een wegwijzer naar Vieira do Minho en René vindt er een klein winkeltje waar hij aardappelen en brood kan kopen. Ik moet hem afzetten en rond rijden want er is geen plaats. Ik kies op de gps de weg naar Chaves. In een helder moment vindt hij de baan. En wat voor een baan. Hij zoekt gewoonlijk de kortste weg en dat brengt ons in heel mooie gebieden maar ook soms in moeilijkheden. Dit was zo iets. Eerst mooie asfalt dan smaller dan niet breder dan camper. Onderweg staat een nederlander met een kleine camper. De stoeltjes en tafel buiten en rustig een boekje aan het lezen. Ge vraagt je af of hij ook een gps heeft. In ieder geval we komen maar 1 auto tegen, gelukkig op een plaats waar hij kan uitwijken. Verder gaat de baan over in grint en zo rijden we de berg over. De camper schut en kreunt maar hij doet zijn best. Na een paar kilometer rijden we terug op asfalt en komen weer uit op de N 103. We passeren de Baragem do Alto Rabagao, een stuwmeer maar nergens de mogelijkheid om te overnachten. In Gralhos aan een kerkje langs de weg hebben we geluk. Het kerkje is nog niet zo lang geleden gebouwd en er is een grote parking en plaats voor bbq aan. Hier kunnen we blijven overnachten.
Ik ben myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moekeontour.
03/06/2005
11/06/2005
