www.laathi.be

Foto

L A A T H I

Foto
Foto
Foto
Foto

Over een Nijlcruise
in Egypte...

----------------------------


Foto

Over de Thaise eilanden
Koh Ngai en Krabi...

----------------------------

Foto

Van Bangkok
tot Chiang Mai...

-----------------------------

Foto

Cruise langs
Noorwegen
en Spitsbergen...

-------------------------------

Foto

Een autotocht
door de Elzas...

------------------------------

Foto

Een autotrip
langs de kastelen
van de Loire.

-----------------------------

Foto

Snorkelen op
Ellaidhoo in de
Malediven
.

----------------------------

Foto

Een trip door
de Elzas,
het Zwarte Woud,
en een cruise op
de Franse kanalen.


-------------------------------








-------------------------------
Foto
Foto

Laathi

Foto

Hanuman

Foto

Phineas
Klik op de foto voor zijn verhaal.

Foto

Serendipity

Foto

Mathurin

Foto

Nemuri Neko

Foto

Cadfael

Foto
Foto
Foto
Foto
Foto

------------------------

"De Pamperjaren van de vrouw".

Mijn verhaal over 't leven op mijn 50ste...

Een verhaal over "vapeurkes", loshangende velletjes, plots opduikende kwabbetjes en het onstaan van vleermuisvleugels.

img261/4657/lenming18mmdromenindeavgg0.jpg

Om te lezen klik op de foto!

------------------------

"Een surrealistische ziekten-cocktail"

Mijn verhaal over tinnitus
en hyper-acusis.


--------------------

Foto
Foto
Foto
Foto



Voor het slagen
van het kwaad,
is niets anders nodig
dan dat goede mensen
niets doen.

(Edmund Burke)



 

---------------------
Wandel door
een wonderlijk
kattendorp :
Caboodle Ranch
---------------------


Foto
Foto

Mijn petekind :
Black

Foto
"Het verhaal van
Zuster Kat Fael."
Of hoe een gevonden
poezennestje nog goed terecht komt!
(klik op bovenstaande foto)
---------------------

Growing old
is mandatory.
Growing up
is optional.
-----
Ouder worden
is onvermijdelijk.
Volwassen
worden
niet!

Foto
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!

Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!

Zoeken in blog

Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
Foto

We don't stop playing because we get old...
We get old because we stop playing!
--------------
We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden...
We worden pas oud als we stoppen met spelen!

Nuttige sites voor dierenvrienden
  • medische tips
  • info over katten
  • kattenverhalen en namen
  • adoptie baby-poezen bij Den Dierenvriend
  • afscheid nemen
  • plezierige kattensite
  • Dierenbescherming

  • De poezen die in een denkbeeldig "mandje onder mijn hart" verder leven...
    Foto

    Ming Song Huong
    Klik op de foto voor zijn verhaal.

    Foto

    Tabitha
    Klik op de foto voor haar verhaal.

    Foto

    Robin

    Foto

    Tobias

    Ook een bezoekje waard!
  • Alzheimer : leven zonder dat je erbij bent
  • Alida's poezenblog
  • François fotoblog
  • Viva's bichon-blog
  • seniorennet
    Blog als favoriet !
    Beste vrienden,
    als jullie op een bericht willen reageren, druk dan op "reageer" rechts onderaan het tekstvakje en typ je commentaar! Bedankt!
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Startpagina !
    Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!

    In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.

    Archief per week
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 02/11-08/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 01/06-07/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 27/04-03/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 10/11-16/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 20/10-26/10 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 11/08-17/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 16/06-22/06 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 19/05-25/05 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 05/05-11/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 21/04-27/04 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 18/02-24/02 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 14/01-20/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 31/12-06/01 2008
  • 24/12-30/12 2007
  • 17/12-23/12 2007
  • 10/12-16/12 2007
  • 03/12-09/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006
  • 04/12-10/12 2006
  • 27/11-03/12 2006
  • 20/11-26/11 2006
  • 13/11-19/11 2006
  • 06/11-12/11 2006
  • 30/10-05/11 2006
  • 23/10-29/10 2006
  • 16/10-22/10 2006
  • 09/10-15/10 2006
  • 02/10-08/10 2006
  • 25/09-01/10 2006
  • 18/09-24/09 2006
  • 11/09-17/09 2006
  • 04/09-10/09 2006
  • 28/08-03/09 2006
  • 21/08-27/08 2006
  • 14/08-20/08 2006
  • 07/08-13/08 2006
  • 31/07-06/08 2006
  • 24/07-30/07 2006
  • 17/07-23/07 2006
  • 10/07-16/07 2006
  • 03/07-09/07 2006
  • 26/06-02/07 2006
  • 19/06-25/06 2006
  • 12/06-18/06 2006
  • 05/06-11/06 2006
  • 29/05-04/06 2006
  • 22/05-28/05 2006
  • 15/05-21/05 2006
  • 08/05-14/05 2006
  • 01/05-07/05 2006
  • 24/04-30/04 2006
  • 17/04-23/04 2006
  • 10/04-16/04 2006
  • 03/04-09/04 2006
  • 27/03-02/04 2006
  • 20/03-26/03 2006
  • 13/03-19/03 2006
  • 06/03-12/03 2006
  • 27/02-05/03 2006
  • 20/02-26/02 2006
  • 13/02-19/02 2006
  • 06/02-12/02 2006
  • 30/01-05/02 2006
  • 23/01-29/01 2006
  • 16/01-22/01 2006
  • 09/01-15/01 2006
  • 02/01-08/01 2006
  • 25/12-31/12 2006
  • 19/12-25/12 2005
  • 12/12-18/12 2005
  • 05/12-11/12 2005
  • 28/11-04/12 2005
  • 21/11-27/11 2005
  • 14/11-20/11 2005
  • 07/11-13/11 2005
  • 31/10-06/11 2005
  • 24/10-30/10 2005
  • 17/10-23/10 2005
  • 10/10-16/10 2005
  • 03/10-09/10 2005
  • 26/09-02/10 2005
  • 19/09-25/09 2005
  • 12/09-18/09 2005
  • 05/09-11/09 2005
  • 29/08-04/09 2005
  • 22/08-28/08 2005
  • 15/08-21/08 2005
  • 08/08-14/08 2005
  • 01/08-07/08 2005
  • 25/07-31/07 2005
  • 18/07-24/07 2005
  • 11/07-17/07 2005
  • 04/07-10/07 2005
  • 27/06-03/07 2005
  • 20/06-26/06 2005
  • 13/06-19/06 2005
  • 06/06-12/06 2005
  • 30/05-05/06 2005
  • 23/05-29/05 2005
  • 16/05-22/05 2005
  • 09/05-15/05 2005
  • 11/04-17/04 2005
  • 29/03-04/04 2004
  • 29/12-04/01 2004
  • 18/09-24/09 2000
  • 11/09-17/09 2000
  • 04/09-10/09 2000
  • 28/08-03/09 2000
  • 25/12-31/12 2000
  • 23/01-29/01 1995
  • 16/01-22/01 1995
  • 09/01-15/01 1995
  • 02/01-08/01 1995
  • 25/12-31/12 1995
  • 28/12-03/01 1999
  • 06/01-12/01 1992
  • 30/12-05/01 1992
  • 14/05-20/05 1990
  • 01/01-07/01 1990
  • 14/08-20/08 1989
  • 24/07-30/07 1989
  • 17/07-23/07 1989
  • 15/08-21/08 1988
  • 01/02-07/02 1988
  • 28/12-03/01 1993
  • 29/12-04/01 1981
  • 25/05-31/05 1970
  • 26/01-01/02 1970
  • 28/11-04/12 -0001

    Droom alsof je duizend jaar zal worden.

    Leef alsof je vandaag nog zal sterven.

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Spreuken over katten.


    De kleinste kat is al een meesterwerk.

    Leonardo da Vinci (1452-1519) Italiaans kunstenaar

     

    Als ik in de hemel kom, dan wil ik daar graag een kat op schoot hebben.

    Jan Wolkers (°26-10-1925) Nederlands schrijver en columnist.

     

    Katten haten dichte deuren; het maakt niet uit aan welke kant ze staan.  Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en als ze binnen zijn willen ze naar buiten.

    Lilian Jackson Braun (1916) Amerikaans schijfster


    Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn.  Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige uitdrukking op zijn snuit 

    Beverly Nichols (1898-1983) Engels Schrijfster

     

    Eén kat leidt tot de volgende.

    Anoniem


    Katten bereiken moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te maken.
    Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans schrijver

     

    Er zijn twee manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten.
    Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog, filosoof en dokter.

     

    Katten schijnen uit te gaan van het principe dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je wilt.

    Anoniem


    Katten zijn delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid leed.
    Joseph Wood Krutch (1893-1970) Amerikaans schrijver

     

    Als u in een gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens redden.
    Toon Verhoeven

     

    Lang geleden werden de katten als goden gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.

    Anoniem

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Cat Proverbs

    You will always be lucky if you know how to make friends with strange cats.
    Colonial

    In a cat's eye, all things belong to cats.
    English

    No matter how much cats fight, there always seems to be plenty of kittens.
    Abraham Lincoln

    Dogs come when they're called; cats take a message and get back to you later.
    Mary Bly


    There are two means of refuge from the miseries of life: music and cats.
    Albert Schweitzer

    Settling a dispute through the law is like losing a cow for the sake of a cat.
    Chinese

    A cat goes to a monastery, but still she remains a cat.
    Congolese

    The cat is a saint when there are no mice about.
    Japanese

    The cat is a lion to the mouse.
    Albanian

    A house without either a cat or a dog is the house of a scoundrel.
    Portuguese

    The kind man feeds his cat before sitting down to dinner.
    Hebrew

    Handsome cats and fat dung heaps are the sign of a good farmer.
    French

    Beware of people who dislike cats.
    Irish

    Who cares well for cats will marry as happily as he or she could ever wish.
    French

    An old cat will not learn how to dance.
    Moroccan

    A cat will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards.
    Netherlands Antillean

    When the mouse laughs at the cat, there's a hole nearby.
    Nigerian

    As every cat owner knows, nobody owns a cat.
    Ellen Perry Berkeley

    If you play with a cat, you must not mind her scratch.
    Yiddish

    To live long, eat like a cat, drink like a dog.
    German

    A cat has nine lives; for three he plays, for three he strays, and for the last three he stays.
    English-American

    A cat with a straw tail keeps away from fire.
    English

    Those that dislike cats will be carried to the cemetery in the rain!
    Dutch

    After dark all cats are leopards.
    Native American (Zuni)

    If stretching were wealth, the cat would be rich.
    African

    One should not send a cat to deliver cream
    Yiddish

    The cat--moon eats the gray mice of night.
    Western Europe

    When the cat's away, the mice will play.
    Western Europe

    It's for her own good that the cat purrs.
    Irish

    Cats don't catch mice to please Khoda(God).
    Afgani

    Fat cats and thin birds can share a yard, but thin cats and fat birds no way!
    Rosicrucian

    Like the cat in the tree, getting caught up in the chase can leave us in an awkward place.
    Rosicrucian

    The cat laps the moonbeams in the bowl of water, thinking them to be milk.
    Zen Saying

    If men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long before the domestic cat became a wild animal.
    Nigeria

    In even a cat the Buddha-nature exists.
    Japanese Buddhist

    It is useless to show the gold piece to a cat.
    Zen Saying

    Nature breaks through the eyes of the cat.
    Irish

    It's a brave bird that makes its nest in the cat's ear.
    Hindi/Indian

    A rat who gnaws at a cat's tail invites destruction.
    Chinese

    He who does not feed his cat will feed rats.

    Dogs are dogs, but cats are people.

    When the cat and mouse agree, the grocer is ruined.
    Iranian

    Beware of the cat that licks from the front but claws from behind.
    Old English Proverb

    A trapped cat becomes a lion.
    Old English Proverb

    Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away, you're going to step in it.
    Xnterna

    Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who, in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end.
    Charles Baudelaire

    Of all God's creatures, there is only one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the cat.
    Mark Twain

    One cat just leads to another.
    Ernest Hemingway

    The cat is nature's beauty.
    French

    The dream of cats is all mice.
    Egyptian

    I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of cats is infinitely superior.
    Hippolyte Taine

    No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to welcome me.
    Scottish

    Dogs see people as companions; cats see people as staff.

    It is better to feed one cat than many mice.
    Norwegian

    The cat does not negotiate with the mouse.
    Robert K. Massie

    You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat. You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here, they receive them there. The only difference is that there is no cat.
    Albert Einstein

    When the cat is not home, the mice will dance on the table.
    Dutch

    When a Cat adopts you there is nothing to be done about it except put up with it until the wind changes.
    T.S. Eliot

    A cat in her house has the teeth of a lion.
    Somali

    A kitten can catch only a baby mouse.
    Ghana

    The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a cat must have three different names...
    T.S. Eliot

    I love cats because I enjoy my home; and little by little, they become its visible soul.
    Jean Cocteau

    God is really only another artist. He invented the giraffe, the elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other things.
    Pablo Picasso

    The man who carries a cat by the tail learns something that can be learned in no other way.
    Mark Twain

    What greater gift than the love of a cat?
    Charles Dickens


    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Katten laten pootafdrukken achter op je hart.
    Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
     

    Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat.
    (Jules Renard)

    Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden.
    (Compton Mackenzie)

    Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt.
     (Alisha Everett)

    Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens.
    (Cynthia E. Varnado)

    De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.

    Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat.
    (Ropbert A Heinlein)

    Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan.
    (David Harold Rowbothom)

    Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.

    Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.

    Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf.
    (A S J Tessimond)

    Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.

    Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren.
    (Emily Bronte)

    Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven.
    (Alan Holbrook)

    Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn,
    ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen.
    Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert.
    Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van.
    Misschien zijn we stiekem jaloers op ze.
    (Barbara Webster)

    Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
     
    Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.

    Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken.
    (Jeff Valdez)
     
    Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven.
    (Evelyn Underhill)

    Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)

    Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
     
    Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering.
    (Mark Twain)
     
    Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs.

    (Walter Savage Landor)

    Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.

    Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde.

    (Geoffrey Household)

    Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen,
    ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn.
    (A.L. Rowse)

    Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
     
    Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.

    De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt.
     
    Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen.

    (Sir Walter Scott)
     
    Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij.
    (Michel Eyquem De Montaigne)
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Archief per dag
  • 28-12-2013
  • 27-12-2013
  • 21-12-2013
  • 17-11-2013
  • 30-06-2013
  • 09-01-2013
  • 02-01-2013
  • 31-12-2012
  • 30-12-2012
  • 29-12-2012
  • 28-12-2012
  • 26-12-2012
  • 04-06-2012
  • 14-01-2012
  • 12-01-2012
  • 11-01-2012
  • 10-01-2012
  • 06-01-2012
  • 23-12-2011
  • 30-11-2011
  • 27-11-2011
  • 16-11-2011
  • 15-11-2011
  • 14-11-2011
  • 13-11-2011
  • 12-11-2011
  • 11-11-2011
  • 09-11-2011
  • 08-11-2011
  • 07-11-2011
  • 06-11-2011
  • 05-11-2011
  • 01-11-2011
  • 31-10-2011
  • 15-08-2011
  • 01-08-2011
  • 15-07-2011
  • 13-07-2011
  • 11-07-2011
  • 10-07-2011
  • 09-07-2011
  • 08-07-2011
  • 07-07-2011
  • 05-07-2011
  • 03-07-2011
  • 02-07-2011
  • 01-07-2011
  • 30-06-2011
  • 28-06-2011
  • 25-06-2011
  • 24-06-2011
  • 18-06-2011
  • 14-06-2011
  • 09-06-2011
  • 06-06-2011
  • 01-06-2011
  • 31-05-2011
  • 29-05-2011
  • 28-05-2011
  • 27-05-2011
  • 25-05-2011
  • 24-05-2011
  • 23-05-2011
  • 22-05-2011
  • 20-05-2011
  • 18-05-2011
  • 17-05-2011
  • 15-05-2011
  • 14-05-2011
  • 13-05-2011
  • 12-05-2011
  • 11-05-2011
  • 10-05-2011
  • 09-05-2011
  • 08-05-2011
  • 01-05-2011
  • 30-04-2011
  • 29-04-2011
  • 28-04-2011
  • 23-04-2011
  • 17-04-2011
  • 15-04-2011
  • 12-04-2011
  • 08-04-2011
  • 07-04-2011
  • 06-04-2011
  • 05-04-2011
  • 04-04-2011
  • 01-04-2011
  • 30-03-2011
  • 28-03-2011
  • 27-03-2011
  • 24-03-2011
  • 22-03-2011
  • 21-03-2011
  • 12-03-2011
  • 10-03-2011
  • 09-03-2011
  • 08-03-2011
  • 06-03-2011
  • 04-03-2011
  • 03-03-2011
  • 01-03-2011
  • 27-02-2011
  • 26-02-2011
  • 25-02-2011
  • 24-02-2011
  • 23-02-2011
  • 22-02-2011
  • 21-02-2011
  • 20-02-2011
  • 17-02-2011
  • 15-02-2011
  • 14-02-2011
  • 13-02-2011
  • 12-02-2011
  • 11-02-2011
  • 10-02-2011
  • 09-02-2011
  • 08-02-2011
  • 07-02-2011
  • 06-02-2011
  • 04-02-2011
  • 03-02-2011
  • 02-02-2011
  • 01-02-2011
  • 31-01-2011
  • 30-01-2011
  • 29-01-2011
  • 28-01-2011
  • 27-01-2011
  • 26-01-2011
  • 25-01-2011
  • 24-01-2011
  • 23-01-2011
  • 22-01-2011
  • 21-01-2011
  • 20-01-2011
  • 19-01-2011
  • 18-01-2011
  • 15-01-2011
  • 12-01-2011
  • 09-01-2011
  • 06-01-2011
  • 04-01-2011
  • 03-01-2011
  • 02-01-2011
  • 01-01-2011
  • 31-12-2010
  • 30-12-2010
  • 24-12-2010
  • 17-12-2010
  • 14-12-2010
  • 13-12-2010
  • 11-12-2010
  • 03-12-2010
  • 02-12-2010
  • 30-11-2010
  • 28-11-2010
  • 27-11-2010
  • 26-11-2010
  • 24-11-2010
  • 23-11-2010
  • 21-11-2010
  • 17-11-2010
  • 16-11-2010
  • 15-11-2010
  • 13-11-2010
  • 11-11-2010
  • 07-11-2010
  • 06-11-2010
  • 05-11-2010
  • 04-11-2010
  • 03-11-2010
  • 02-11-2010
  • 01-11-2010
  • 31-10-2010
  • 30-10-2010
  • 29-10-2010
  • 28-10-2010
  • 26-10-2010
  • 24-10-2010
  • 23-10-2010
  • 22-10-2010
  • 21-10-2010
  • 19-10-2010
  • 18-10-2010
  • 16-10-2010
  • 14-10-2010
  • 13-10-2010
  • 11-10-2010
  • 10-10-2010
  • 09-10-2010
  • 08-10-2010
  • 07-10-2010
  • 05-10-2010
  • 04-10-2010
  • 03-10-2010
  • 02-10-2010
  • 01-10-2010
  • 28-09-2010
  • 27-09-2010
  • 26-09-2010
  • 25-09-2010
  • 23-09-2010
  • 22-09-2010
  • 21-09-2010
  • 19-09-2010
  • 18-09-2010
  • 17-09-2010
  • 16-09-2010
  • 15-09-2010
  • 14-09-2010
  • 13-09-2010
  • 12-09-2010
  • 11-09-2010
  • 10-09-2010
  • 09-09-2010
  • 08-09-2010
  • 07-09-2010
  • 06-09-2010
  • 05-09-2010
  • 29-08-2010
  • 28-08-2010
  • 27-08-2010
  • 26-08-2010
  • 25-08-2010
  • 24-08-2010
  • 23-08-2010
  • 22-08-2010
  • 21-08-2010
  • 20-08-2010
  • 19-08-2010
  • 18-08-2010
  • 17-08-2010
  • 16-08-2010
  • 15-08-2010
  • 14-08-2010
  • 13-08-2010
  • 12-08-2010
  • 11-08-2010
  • 10-08-2010
  • 09-08-2010
  • 08-08-2010
  • 07-08-2010
  • 06-08-2010
  • 05-08-2010
  • 04-08-2010
  • 03-08-2010
  • 02-08-2010
  • 01-08-2010
  • 31-07-2010
  • 30-07-2010
  • 29-07-2010
  • 28-07-2010
  • 27-07-2010
  • 26-07-2010
  • 25-07-2010
  • 24-07-2010
  • 23-07-2010
  • 22-07-2010
  • 21-07-2010
  • 20-07-2010
  • 19-07-2010
  • 18-07-2010
  • 17-07-2010
  • 16-07-2010
  • 15-07-2010
  • 14-07-2010
  • 13-07-2010
  • 12-07-2010
  • 11-07-2010
  • 10-07-2010
  • 09-07-2010
  • 08-07-2010
  • 07-07-2010
  • 06-07-2010
  • 05-07-2010
  • 04-07-2010
  • 03-07-2010
  • 02-07-2010
  • 01-07-2010
  • 30-06-2010
  • 29-06-2010
  • 28-06-2010
  • 27-06-2010
  • 26-06-2010
  • 25-06-2010
  • 24-06-2010
  • 23-06-2010
  • 22-06-2010
  • 21-06-2010
  • 20-06-2010
  • 19-06-2010
  • 18-06-2010
  • 17-06-2010
  • 16-06-2010
  • 15-06-2010
  • 14-06-2010
  • 13-06-2010
  • 12-06-2010
  • 11-06-2010
  • 10-06-2010
  • 09-06-2010
  • 08-06-2010
  • 07-06-2010
  • 06-06-2010
  • 05-06-2010
  • 04-06-2010
  • 03-06-2010
  • 02-06-2010
  • 01-06-2010
  • 31-05-2010
  • 30-05-2010
  • 29-05-2010
  • 28-05-2010
  • 27-05-2010
  • 26-05-2010
  • 25-05-2010
  • 24-05-2010
  • 23-05-2010
  • 22-05-2010
  • 21-05-2010
  • 20-05-2010
  • 19-05-2010
  • 18-05-2010
  • 17-05-2010
  • 16-05-2010
  • 15-05-2010
  • 14-05-2010
  • 13-05-2010
  • 12-05-2010
  • 11-05-2010
  • 10-05-2010
  • 09-05-2010
  • 08-05-2010
  • 07-05-2010
  • 06-05-2010
  • 05-05-2010
  • 04-05-2010
  • 03-05-2010
  • 02-05-2010
  • 01-05-2010
  • 30-04-2010
  • 29-04-2010
  • 28-04-2010
  • 27-04-2010
  • 26-04-2010
  • 25-04-2010
  • 24-04-2010
  • 23-04-2010
  • 22-04-2010
  • 21-04-2010
  • 20-04-2010
  • 19-04-2010
  • 18-04-2010
  • 17-04-2010
  • 16-04-2010
  • 15-04-2010
  • 14-04-2010
  • 13-04-2010
  • 12-04-2010
  • 11-04-2010
  • 10-04-2010
  • 09-04-2010
  • 08-04-2010
  • 07-04-2010
  • 06-04-2010
  • 05-04-2010
  • 04-04-2010
  • 03-04-2010
  • 02-04-2010
  • 01-04-2010
  • 31-03-2010
  • 30-03-2010
  • 29-03-2010
  • 28-03-2010
  • 27-03-2010
  • 26-03-2010
  • 25-03-2010
  • 24-03-2010
  • 23-03-2010
  • 22-03-2010
  • 21-03-2010
  • 20-03-2010
  • 19-03-2010
  • 18-03-2010
  • 17-03-2010
  • 16-03-2010
  • 15-03-2010
  • 14-03-2010
  • 13-03-2010
  • 12-03-2010
  • 11-03-2010
  • 10-03-2010
  • 09-03-2010
  • 08-03-2010
  • 07-03-2010
  • 06-03-2010
  • 05-03-2010
  • 04-03-2010
  • 03-03-2010
  • 02-03-2010
  • 01-03-2010
  • 28-02-2010
  • 27-02-2010
  • 26-02-2010
  • 25-02-2010
  • 24-02-2010
  • 21-02-2010
  • 20-02-2010
  • 19-02-2010
  • 18-02-2010
  • 17-02-2010
  • 16-02-2010
  • 15-02-2010
  • 14-02-2010
  • 13-02-2010
  • 12-02-2010
  • 11-02-2010
  • 10-02-2010
  • 09-02-2010
  • 08-02-2010
  • 07-02-2010
  • 06-02-2010
  • 05-02-2010
  • 04-02-2010
  • 03-02-2010
  • 02-02-2010
  • 01-02-2010
  • 31-01-2010
  • 30-01-2010
  • 29-01-2010
  • 28-01-2010
  • 27-01-2010
  • 26-01-2010
  • 25-01-2010
  • 24-01-2010
  • 23-01-2010
  • 22-01-2010
  • 21-01-2010
  • 20-01-2010
  • 19-01-2010
  • 18-01-2010
  • 17-01-2010
  • 16-01-2010
  • 15-01-2010
  • 14-01-2010
  • 13-01-2010
  • 12-01-2010
  • 11-01-2010
  • 10-01-2010
  • 09-01-2010
  • 08-01-2010
  • 07-01-2010
  • 06-01-2010
  • 05-01-2010
  • 04-01-2010
  • 03-01-2010
  • 02-01-2010
  • 01-01-2010
  • 31-12-2009
  • 30-12-2009
  • 29-12-2009
  • 28-12-2009
  • 27-12-2009
  • 25-12-2009
  • 24-12-2009
  • 23-12-2009
  • 19-12-2009
  • 18-12-2009
  • 17-12-2009
  • 16-12-2009
  • 15-12-2009
  • 14-12-2009
  • 13-12-2009
  • 12-12-2009
  • 11-12-2009
  • 10-12-2009
  • 09-12-2009
  • 08-12-2009
  • 07-12-2009
  • 06-12-2009
  • 05-12-2009
  • 04-12-2009
  • 03-12-2009
  • 02-12-2009
  • 01-12-2009
  • 30-11-2009
  • 29-11-2009
  • 28-11-2009
  • 27-11-2009
  • 26-11-2009
  • 25-11-2009
  • 24-11-2009
  • 23-11-2009
  • 22-11-2009
  • 21-11-2009
  • 20-11-2009
  • 19-11-2009
  • 18-11-2009
  • 17-11-2009
  • 16-11-2009
  • 15-11-2009
  • 14-11-2009
  • 13-11-2009
  • 12-11-2009
  • 11-11-2009
  • 10-11-2009
  • 09-11-2009
  • 08-11-2009
  • 07-11-2009
  • 06-11-2009
  • 05-11-2009
  • 04-11-2009
  • 03-11-2009
  • 02-11-2009
  • 01-11-2009
  • 31-10-2009
  • 30-10-2009
  • 29-10-2009
  • 28-10-2009
  • 27-10-2009
  • 26-10-2009
  • 25-10-2009
  • 24-10-2009
  • 23-10-2009
  • 22-10-2009
  • 21-10-2009
  • 20-10-2009
  • 19-10-2009
  • 18-10-2009
  • 17-10-2009
  • 16-10-2009
  • 15-10-2009
  • 14-10-2009
  • 13-10-2009
  • 12-10-2009
  • 11-10-2009
  • 10-10-2009
  • 09-10-2009
  • 08-10-2009
  • 07-10-2009
  • 06-10-2009
  • 05-10-2009
  • 04-10-2009
  • 03-10-2009
  • 02-10-2009
  • 01-10-2009
  • 30-09-2009
  • 29-09-2009
  • 28-09-2009
  • 27-09-2009
  • 26-09-2009
  • 25-09-2009
  • 24-09-2009
  • 23-09-2009
  • 22-09-2009
  • 21-09-2009
  • 20-09-2009
  • 19-09-2009
  • 18-09-2009
  • 17-09-2009
  • 16-09-2009
  • 15-09-2009
  • 14-09-2009
  • 13-09-2009
  • 12-09-2009
  • 11-09-2009
  • 10-09-2009
  • 09-09-2009
  • 08-09-2009
  • 07-09-2009
  • 06-09-2009
  • 05-09-2009
  • 04-09-2009
  • 03-09-2009
  • 02-09-2009
  • 01-09-2009
  • 31-08-2009
  • 30-08-2009
  • 29-08-2009
  • 28-08-2009
  • 27-08-2009
  • 26-08-2009
  • 25-08-2009
  • 24-08-2009
  • 23-08-2009
  • 22-08-2009
  • 21-08-2009
  • 20-08-2009
  • 19-08-2009
  • 18-08-2009
  • 17-08-2009
  • 16-08-2009
  • 15-08-2009
  • 14-08-2009
  • 13-08-2009
  • 12-08-2009
  • 11-08-2009
  • 10-08-2009
  • 09-08-2009
  • 08-08-2009
  • 07-08-2009
  • 06-08-2009
  • 05-08-2009
  • 04-08-2009
  • 03-08-2009
  • 02-08-2009
  • 01-08-2009
  • 31-07-2009
  • 30-07-2009
  • 29-07-2009
  • 28-07-2009
  • 27-07-2009
  • 26-07-2009
  • 25-07-2009
  • 24-07-2009
  • 23-07-2009
  • 22-07-2009
  • 21-07-2009
  • 20-07-2009
  • 19-07-2009
  • 18-07-2009
  • 17-07-2009
  • 16-07-2009
  • 15-07-2009
  • 14-07-2009
  • 13-07-2009
  • 12-07-2009
  • 11-07-2009
  • 10-07-2009
  • 09-07-2009
  • 08-07-2009
  • 07-07-2009
  • 06-07-2009
  • 05-07-2009
  • 04-07-2009
  • 03-07-2009
  • 02-07-2009
  • 01-07-2009
  • 30-06-2009
  • 29-06-2009
  • 28-06-2009
  • 27-06-2009
  • 26-06-2009
  • 25-06-2009
  • 24-06-2009
  • 23-06-2009
  • 22-06-2009
  • 21-06-2009
  • 20-06-2009
  • 19-06-2009
  • 18-06-2009
  • 17-06-2009
  • 16-06-2009
  • 15-06-2009
  • 14-06-2009
  • 13-06-2009
  • 12-06-2009
  • 11-06-2009
  • 10-06-2009
  • 09-06-2009
  • 08-06-2009
  • 07-06-2009
  • 06-06-2009
  • 05-06-2009
  • 04-06-2009
  • 03-06-2009
  • 02-06-2009
  • 01-06-2009
  • 31-05-2009
  • 30-05-2009
  • 29-05-2009
  • 28-05-2009
  • 27-05-2009
  • 26-05-2009
  • 25-05-2009
  • 24-05-2009
  • 23-05-2009
  • 22-05-2009
  • 21-05-2009
  • 20-05-2009
  • 19-05-2009
  • 18-05-2009
  • 17-05-2009
  • 16-05-2009
  • 15-05-2009
  • 14-05-2009
  • 13-05-2009
  • 12-05-2009
  • 11-05-2009
  • 10-05-2009
  • 09-05-2009
  • 08-05-2009
  • 07-05-2009
  • 06-05-2009
  • 05-05-2009
  • 04-05-2009
  • 03-05-2009
  • 02-05-2009
  • 01-05-2009
  • 30-04-2009
  • 29-04-2009
  • 28-04-2009
  • 27-04-2009
  • 26-04-2009
  • 25-04-2009
  • 24-04-2009
  • 23-04-2009
  • 22-04-2009
  • 21-04-2009
  • 20-04-2009
  • 19-04-2009
  • 18-04-2009
  • 17-04-2009
  • 16-04-2009
  • 15-04-2009
  • 14-04-2009
  • 13-04-2009
  • 12-04-2009
  • 11-04-2009
  • 10-04-2009
  • 09-04-2009
  • 08-04-2009
  • 07-04-2009
  • 06-04-2009
  • 05-04-2009
  • 04-04-2009
  • 03-04-2009
  • 02-04-2009
  • 01-04-2009
  • 31-03-2009
  • 30-03-2009
  • 29-03-2009
  • 28-03-2009
  • 27-03-2009
  • 26-03-2009
  • 25-03-2009
  • 24-03-2009
  • 23-03-2009
  • 22-03-2009
  • 21-03-2009
  • 20-03-2009
  • 19-03-2009
  • 18-03-2009
  • 17-03-2009
  • 16-03-2009
  • 15-03-2009
  • 14-03-2009
  • 13-03-2009
  • 12-03-2009
  • 11-03-2009
  • 10-03-2009
  • 09-03-2009
  • 08-03-2009
  • 07-03-2009
  • 06-03-2009
  • 05-03-2009
  • 04-03-2009
  • 03-03-2009
  • 02-03-2009
  • 01-03-2009
  • 28-02-2009
  • 27-02-2009
  • 26-02-2009
  • 25-02-2009
  • 24-02-2009
  • 23-02-2009
  • 22-02-2009
  • 21-02-2009
  • 20-02-2009
  • 19-02-2009
  • 18-02-2009
  • 17-02-2009
  • 16-02-2009
  • 15-02-2009
  • 13-02-2009
  • 11-02-2009
  • 10-02-2009
  • 09-02-2009
  • 08-02-2009
  • 07-02-2009
  • 06-02-2009
  • 05-02-2009
  • 04-02-2009
  • 03-02-2009
  • 02-02-2009
  • 01-02-2009
  • 31-01-2009
  • 30-01-2009
  • 29-01-2009
  • 28-01-2009
  • 27-01-2009
  • 26-01-2009
  • 25-01-2009
  • 24-01-2009
  • 23-01-2009
  • 22-01-2009
  • 21-01-2009
  • 20-01-2009
  • 19-01-2009
  • 18-01-2009
  • 17-01-2009
  • 16-01-2009
  • 15-01-2009
  • 14-01-2009
  • 13-01-2009
  • 12-01-2009
  • 11-01-2009
  • 10-01-2009
  • 09-01-2009
  • 08-01-2009
  • 07-01-2009
  • 06-01-2009
  • 05-01-2009
  • 04-01-2009
  • 03-01-2009
  • 02-01-2009
  • 01-01-2009
  • 31-12-2008
  • 30-12-2008
  • 29-12-2008
  • 28-12-2008
  • 27-12-2008
  • 26-12-2008
  • 25-12-2008
  • 24-12-2008
  • 23-12-2008
  • 22-12-2008
  • 21-12-2008
  • 20-12-2008
  • 19-12-2008
  • 18-12-2008
  • 17-12-2008
  • 16-12-2008
  • 15-12-2008
  • 14-12-2008
  • 13-12-2008
  • 12-12-2008
  • 11-12-2008
  • 10-12-2008
  • 09-12-2008
  • 08-12-2008
  • 07-12-2008
  • 06-12-2008
  • 05-12-2008
  • 04-12-2008
  • 03-12-2008
  • 02-12-2008
  • 30-11-2008
  • 29-11-2008
  • 28-11-2008
  • 27-11-2008
  • 26-11-2008
  • 25-11-2008
  • 24-11-2008
  • 23-11-2008
  • 22-11-2008
  • 21-11-2008
  • 20-11-2008
  • 19-11-2008
  • 18-11-2008
  • 17-11-2008
  • 16-11-2008
  • 15-11-2008
  • 14-11-2008
  • 13-11-2008
  • 12-11-2008
  • 11-11-2008
  • 10-11-2008
  • 09-11-2008
  • 08-11-2008
  • 07-11-2008
  • 06-11-2008
  • 05-11-2008
  • 04-11-2008
  • 03-11-2008
  • 02-11-2008
  • 01-11-2008
  • 31-10-2008
  • 30-10-2008
  • 29-10-2008
  • 27-10-2008
  • 26-10-2008
  • 25-10-2008
  • 24-10-2008
  • 23-10-2008
  • 22-10-2008
  • 21-10-2008
  • 20-10-2008
  • 19-10-2008
  • 18-10-2008
  • 17-10-2008
  • 16-10-2008
  • 15-10-2008
  • 14-10-2008
  • 13-10-2008
  • 12-10-2008
  • 11-10-2008
  • 10-10-2008
  • 09-10-2008
  • 08-10-2008
  • 07-10-2008
  • 06-10-2008
  • 05-10-2008
  • 04-10-2008
  • 03-10-2008
  • 02-10-2008
  • 01-10-2008
  • 30-09-2008
  • 29-09-2008
  • 28-09-2008
  • 27-09-2008
  • 26-09-2008
  • 24-09-2008
  • 23-09-2008
  • 22-09-2008
  • 21-09-2008
  • 20-09-2008
  • 19-09-2008
  • 18-09-2008
  • 17-09-2008
  • 16-09-2008
  • 15-09-2008
  • 14-09-2008
  • 13-09-2008
  • 12-09-2008
  • 11-09-2008
  • 10-09-2008
  • 09-09-2008
  • 08-09-2008
  • 07-09-2008
  • 06-09-2008
  • 05-09-2008
  • 04-09-2008
  • 03-09-2008
  • 02-09-2008
  • 01-09-2008
  • 31-08-2008
  • 30-08-2008
  • 29-08-2008
  • 28-08-2008
  • 27-08-2008
  • 26-08-2008
  • 25-08-2008
  • 24-08-2008
  • 23-08-2008
  • 22-08-2008
  • 21-08-2008
  • 20-08-2008
  • 19-08-2008
  • 17-08-2008
  • 16-08-2008
  • 15-08-2008
  • 14-08-2008
  • 12-08-2008
  • 11-08-2008
  • 10-08-2008
  • 09-08-2008
  • 08-08-2008
  • 07-08-2008
  • 06-08-2008
  • 05-08-2008
  • 04-08-2008
  • 03-08-2008
  • 02-08-2008
  • 01-08-2008
  • 31-07-2008
  • 30-07-2008
  • 29-07-2008
  • 28-07-2008
  • 27-07-2008
  • 26-07-2008
  • 25-07-2008
  • 24-07-2008
  • 23-07-2008
  • 22-07-2008
  • 21-07-2008
  • 20-07-2008
  • 19-07-2008
  • 18-07-2008
  • 17-07-2008
  • 16-07-2008
  • 15-07-2008
  • 14-07-2008
  • 13-07-2008
  • 12-07-2008
  • 11-07-2008
  • 10-07-2008
  • 09-07-2008
  • 08-07-2008
  • 07-07-2008
  • 06-07-2008
  • 05-07-2008
  • 04-07-2008
  • 03-07-2008
  • 02-07-2008
  • 01-07-2008
  • 30-06-2008
  • 29-06-2008
  • 28-06-2008
  • 27-06-2008
  • 26-06-2008
  • 25-06-2008
  • 24-06-2008
  • 23-06-2008
  • 22-06-2008
  • 21-06-2008
  • 20-06-2008
  • 19-06-2008
  • 18-06-2008
  • 17-06-2008
  • 16-06-2008
  • 15-06-2008
  • 14-06-2008
  • 13-06-2008
  • 12-06-2008
  • 11-06-2008
  • 10-06-2008
  • 09-06-2008
  • 08-06-2008
  • 07-06-2008
  • 06-06-2008
  • 05-06-2008
  • 04-06-2008
  • 03-06-2008
  • 02-06-2008
  • 01-06-2008
  • 31-05-2008
  • 30-05-2008
  • 29-05-2008
  • 28-05-2008
  • 27-05-2008
  • 26-05-2008
  • 25-05-2008
  • 24-05-2008
  • 23-05-2008
  • 22-05-2008
  • 21-05-2008
  • 20-05-2008
  • 19-05-2008
  • 18-05-2008
  • 17-05-2008
  • 16-05-2008
  • 15-05-2008
  • 14-05-2008
  • 13-05-2008
  • 12-05-2008
  • 11-05-2008
  • 10-05-2008
  • 09-05-2008
  • 08-05-2008
  • 07-05-2008
  • 06-05-2008
  • 05-05-2008
  • 04-05-2008
  • 03-05-2008
  • 02-05-2008
  • 01-05-2008
  • 30-04-2008
  • 29-04-2008
  • 28-04-2008
  • 27-04-2008
  • 26-04-2008
  • 25-04-2008
  • 24-04-2008
  • 23-04-2008
  • 22-04-2008
  • 21-04-2008
  • 20-04-2008
  • 19-04-2008
  • 18-04-2008
  • 17-04-2008
  • 16-04-2008
  • 15-04-2008
  • 14-04-2008
  • 13-04-2008
  • 12-04-2008
  • 11-04-2008
  • 10-04-2008
  • 09-04-2008
  • 08-04-2008
  • 07-04-2008
  • 06-04-2008
  • 05-04-2008
  • 04-04-2008
  • 03-04-2008
  • 02-04-2008
  • 01-04-2008
  • 30-03-2008
  • 29-03-2008
  • 28-03-2008
  • 27-03-2008
  • 26-03-2008
  • 25-03-2008
  • 24-03-2008
  • 23-03-2008
  • 22-03-2008
  • 21-03-2008
  • 20-03-2008
  • 19-03-2008
  • 18-03-2008
  • 17-03-2008
  • 16-03-2008
  • 15-03-2008
  • 14-03-2008
  • 13-03-2008
  • 12-03-2008
  • 11-03-2008
  • 10-03-2008
  • 09-03-2008
  • 08-03-2008
  • 07-03-2008
  • 06-03-2008
  • 05-03-2008
  • 04-03-2008
  • 03-03-2008
  • 02-03-2008
  • 01-03-2008
  • 29-02-2008
  • 28-02-2008
  • 27-02-2008
  • 26-02-2008
  • 25-02-2008
  • 24-02-2008
  • 23-02-2008
  • 22-02-2008
  • 21-02-2008
  • 20-02-2008
  • 19-02-2008
  • 18-02-2008
  • 17-02-2008
  • 16-02-2008
  • 15-02-2008
  • 14-02-2008
  • 13-02-2008
  • 12-02-2008
  • 11-02-2008
  • 10-02-2008
  • 09-02-2008
  • 08-02-2008
  • 07-02-2008
  • 06-02-2008
  • 05-02-2008
  • 04-02-2008
  • 03-02-2008
  • 02-02-2008
  • 01-02-2008
  • 31-01-2008
  • 30-01-2008
  • 29-01-2008
  • 28-01-2008
  • 27-01-2008
  • 26-01-2008
  • 25-01-2008
  • 24-01-2008
  • 23-01-2008
  • 21-01-2008
  • 20-01-2008
  • 19-01-2008
  • 18-01-2008
  • 17-01-2008
  • 16-01-2008
  • 15-01-2008
  • 14-01-2008
  • 13-01-2008
  • 12-01-2008
  • 11-01-2008
  • 10-01-2008
  • 09-01-2008
  • 08-01-2008
  • 07-01-2008
  • 06-01-2008
  • 05-01-2008
  • 04-01-2008
  • 03-01-2008
  • 02-01-2008
  • 01-01-2008
  • 31-12-2007
  • 30-12-2007
  • 29-12-2007
  • 28-12-2007
  • 27-12-2007
  • 26-12-2007
  • 25-12-2007
  • 24-12-2007
  • 23-12-2007
  • 22-12-2007
  • 21-12-2007
  • 20-12-2007
  • 19-12-2007
  • 18-12-2007
  • 16-12-2007
  • 15-12-2007
  • 14-12-2007
  • 13-12-2007
  • 12-12-2007
  • 11-12-2007
  • 10-12-2007
  • 09-12-2007
  • 08-12-2007
  • 07-12-2007
  • 06-12-2007
  • 05-12-2007
  • 04-12-2007
  • 03-12-2007
  • 02-12-2007
  • 01-12-2007
  • 30-11-2007
  • 29-11-2007
  • 28-11-2007
  • 27-11-2007
  • 26-11-2007
  • 25-11-2007
  • 24-11-2007
  • 23-11-2007
  • 22-11-2007
  • 21-11-2007
  • 20-11-2007
  • 19-11-2007
  • 18-11-2007
  • 17-11-2007
  • 16-11-2007
  • 15-11-2007
  • 14-11-2007
  • 13-11-2007
  • 12-11-2007
  • 11-11-2007
  • 10-11-2007
  • 09-11-2007
  • 08-11-2007
  • 07-11-2007
  • 06-11-2007
  • 05-11-2007
  • 04-11-2007
  • 03-11-2007
  • 02-11-2007
  • 01-11-2007
  • 31-10-2007
  • 30-10-2007
  • 29-10-2007
  • 28-10-2007
  • 27-10-2007
  • 26-10-2007
  • 25-10-2007
  • 24-10-2007
  • 23-10-2007
  • 22-10-2007
  • 21-10-2007
  • 20-10-2007
  • 19-10-2007
  • 18-10-2007
  • 17-10-2007
  • 16-10-2007
  • 15-10-2007
  • 14-10-2007
  • 13-10-2007
  • 12-10-2007
  • 11-10-2007
  • 10-10-2007
  • 09-10-2007
  • 08-10-2007
  • 07-10-2007
  • 06-10-2007
  • 05-10-2007
  • 04-10-2007
  • 03-10-2007
  • 02-10-2007
  • 01-10-2007
  • 30-09-2007
  • 29-09-2007
  • 28-09-2007
  • 27-09-2007
  • 26-09-2007
  • 25-09-2007
  • 24-09-2007
  • 23-09-2007
  • 22-09-2007
  • 21-09-2007
  • 20-09-2007
  • 19-09-2007
  • 18-09-2007
  • 17-09-2007
  • 16-09-2007
  • 15-09-2007
  • 14-09-2007
  • 13-09-2007
  • 12-09-2007
  • 11-09-2007
  • 10-09-2007
  • 09-09-2007
  • 08-09-2007
  • 07-09-2007
  • 06-09-2007
  • 05-09-2007
  • 04-09-2007
  • 03-09-2007
  • 02-09-2007
  • 01-09-2007
  • 31-08-2007
  • 30-08-2007
  • 29-08-2007
  • 28-08-2007
  • 27-08-2007
  • 26-08-2007
  • 25-08-2007
  • 24-08-2007
  • 23-08-2007
  • 22-08-2007
  • 21-08-2007
  • 20-08-2007
  • 19-08-2007
  • 18-08-2007
  • 17-08-2007
  • 16-08-2007
  • 15-08-2007
  • 14-08-2007
  • 13-08-2007
  • 12-08-2007
  • 11-08-2007
  • 10-08-2007
  • 09-08-2007
  • 08-08-2007
  • 07-08-2007
  • 06-08-2007
  • 05-08-2007
  • 04-08-2007
  • 03-08-2007
  • 02-08-2007
  • 01-08-2007
  • 31-07-2007
  • 30-07-2007
  • 29-07-2007
  • 28-07-2007
  • 27-07-2007
  • 26-07-2007
  • 25-07-2007
  • 24-07-2007
  • 23-07-2007
  • 22-07-2007
  • 21-07-2007
  • 20-07-2007
  • 19-07-2007
  • 18-07-2007
  • 17-07-2007
  • 16-07-2007
  • 15-07-2007
  • 14-07-2007
  • 13-07-2007
  • 12-07-2007
  • 11-07-2007
  • 10-07-2007
  • 09-07-2007
  • 08-07-2007
  • 07-07-2007
  • 06-07-2007
  • 05-07-2007
  • 04-07-2007
  • 03-07-2007
  • 02-07-2007
  • 01-07-2007
  • 30-06-2007
  • 29-06-2007
  • 28-06-2007
  • 27-06-2007
  • 26-06-2007
  • 25-06-2007
  • 24-06-2007
  • 23-06-2007
  • 22-06-2007
  • 21-06-2007
  • 20-06-2007
  • 19-06-2007
  • 18-06-2007
  • 17-06-2007
  • 16-06-2007
  • 15-06-2007
  • 14-06-2007
  • 13-06-2007
  • 12-06-2007
  • 11-06-2007
  • 10-06-2007
  • 09-06-2007
  • 08-06-2007
  • 07-06-2007
  • 06-06-2007
  • 05-06-2007
  • 04-06-2007
  • 03-06-2007
  • 02-06-2007
  • 01-06-2007
  • 31-05-2007
  • 30-05-2007
  • 29-05-2007
  • 28-05-2007
  • 27-05-2007
  • 26-05-2007
  • 25-05-2007
  • 24-05-2007
  • 23-05-2007
  • 22-05-2007
  • 21-05-2007
  • 20-05-2007
  • 19-05-2007
  • 18-05-2007
  • 17-05-2007
  • 16-05-2007
  • 15-05-2007
  • 14-05-2007
  • 13-05-2007
  • 12-05-2007
  • 11-05-2007
  • 10-05-2007
  • 09-05-2007
  • 08-05-2007
  • 07-05-2007
  • 06-05-2007
  • 05-05-2007
  • 04-05-2007
  • 03-05-2007
  • 02-05-2007
  • 01-05-2007
  • 30-04-2007
  • 29-04-2007
  • 28-04-2007
  • 27-04-2007
  • 26-04-2007
  • 25-04-2007
  • 24-04-2007
  • 23-04-2007
  • 22-04-2007
  • 21-04-2007
  • 20-04-2007
  • 19-04-2007
  • 18-04-2007
  • 17-04-2007
  • 16-04-2007
  • 15-04-2007
  • 14-04-2007
  • 13-04-2007
  • 12-04-2007
  • 11-04-2007
  • 10-04-2007
  • 09-04-2007
  • 08-04-2007
  • 07-04-2007
  • 06-04-2007
  • 05-04-2007
  • 04-04-2007
  • 03-04-2007
  • 02-04-2007
  • 01-04-2007
  • 31-03-2007
  • 30-03-2007
  • 29-03-2007
  • 28-03-2007
  • 27-03-2007
  • 26-03-2007
  • 25-03-2007
  • 24-03-2007
  • 23-03-2007
  • 22-03-2007
  • 21-03-2007
  • 20-03-2007
  • 19-03-2007
  • 18-03-2007
  • 17-03-2007
  • 16-03-2007
  • 15-03-2007
  • 14-03-2007
  • 13-03-2007
  • 12-03-2007
  • 11-03-2007
  • 10-03-2007
  • 09-03-2007
  • 08-03-2007
  • 07-03-2007
  • 06-03-2007
  • 05-03-2007
  • 04-03-2007
  • 03-03-2007
  • 02-03-2007
  • 01-03-2007
  • 28-02-2007
  • 27-02-2007
  • 26-02-2007
  • 25-02-2007
  • 24-02-2007
  • 23-02-2007
  • 22-02-2007
  • 21-02-2007
  • 20-02-2007
  • 19-02-2007
  • 18-02-2007
  • 17-02-2007
  • 16-02-2007
  • 15-02-2007
  • 14-02-2007
  • 13-02-2007
  • 12-02-2007
  • 11-02-2007
  • 10-02-2007
  • 09-02-2007
  • 08-02-2007
  • 06-02-2007
  • 05-02-2007
  • 04-02-2007
  • 03-02-2007
  • 02-02-2007
  • 01-02-2007
  • 31-01-2007
  • 30-01-2007
  • 29-01-2007
  • 28-01-2007
  • 27-01-2007
  • 26-01-2007
  • 25-01-2007
  • 24-01-2007
  • 23-01-2007
  • 22-01-2007
  • 21-01-2007
  • 20-01-2007
  • 19-01-2007
  • 18-01-2007
  • 16-01-2007
  • 15-01-2007
  • 14-01-2007
  • 13-01-2007
  • 12-01-2007
  • 11-01-2007
  • 10-01-2007
  • 08-01-2007
  • 07-01-2007
  • 05-01-2007
  • 04-01-2007
  • 03-01-2007
  • 02-01-2007
  • 31-12-2006
  • 30-12-2006
  • 29-12-2006
  • 28-12-2006
  • 26-12-2006
  • 25-12-2006
  • 24-12-2006
  • 22-12-2006
  • 21-12-2006
  • 18-12-2006
  • 16-12-2006
  • 15-12-2006
  • 14-12-2006
  • 13-12-2006
  • 12-12-2006
  • 11-12-2006
  • 10-12-2006
  • 08-12-2006
  • 07-12-2006
  • 06-12-2006
  • 05-12-2006
  • 04-12-2006
  • 03-12-2006
  • 02-12-2006
  • 01-12-2006
  • 30-11-2006
  • 29-11-2006
  • 28-11-2006
  • 27-11-2006
  • 26-11-2006
  • 25-11-2006
  • 24-11-2006
  • 22-11-2006
  • 21-11-2006
  • 20-11-2006
  • 19-11-2006
  • 18-11-2006
  • 17-11-2006
  • 16-11-2006
  • 15-11-2006
  • 14-11-2006
  • 13-11-2006
  • 12-11-2006
  • 11-11-2006
  • 10-11-2006
  • 08-11-2006
  • 07-11-2006
  • 06-11-2006
  • 05-11-2006
  • 04-11-2006
  • 03-11-2006
  • 01-11-2006
  • 31-10-2006
  • 29-10-2006
  • 28-10-2006
  • 27-10-2006
  • 25-10-2006
  • 24-10-2006
  • 22-10-2006
  • 21-10-2006
  • 20-10-2006
  • 19-10-2006
  • 18-10-2006
  • 17-10-2006
  • 16-10-2006
  • 15-10-2006
  • 14-10-2006
  • 13-10-2006
  • 12-10-2006
  • 11-10-2006
  • 10-10-2006
  • 09-10-2006
  • 08-10-2006
  • 07-10-2006
  • 06-10-2006
  • 05-10-2006
  • 04-10-2006
  • 03-10-2006
  • 02-10-2006
  • 01-10-2006
  • 30-09-2006
  • 29-09-2006
  • 28-09-2006
  • 27-09-2006
  • 26-09-2006
  • 25-09-2006
  • 24-09-2006
  • 23-09-2006
  • 22-09-2006
  • 21-09-2006
  • 20-09-2006
  • 19-09-2006
  • 18-09-2006
  • 17-09-2006
  • 16-09-2006
  • 15-09-2006
  • 14-09-2006
  • 13-09-2006
  • 12-09-2006
  • 11-09-2006
  • 10-09-2006
  • 09-09-2006
  • 08-09-2006
  • 07-09-2006
  • 06-09-2006
  • 05-09-2006
  • 04-09-2006
  • 03-09-2006
  • 02-09-2006
  • 01-09-2006
  • 31-08-2006
  • 30-08-2006
  • 29-08-2006
  • 28-08-2006
  • 27-08-2006
  • 26-08-2006
  • 25-08-2006
  • 24-08-2006
  • 23-08-2006
  • 22-08-2006
  • 21-08-2006
  • 20-08-2006
  • 19-08-2006
  • 18-08-2006
  • 17-08-2006
  • 16-08-2006
  • 15-08-2006
  • 13-08-2006
  • 12-08-2006
  • 11-08-2006
  • 10-08-2006
  • 09-08-2006
  • 07-08-2006
  • 06-08-2006
  • 05-08-2006
  • 04-08-2006
  • 03-08-2006
  • 02-08-2006
  • 01-08-2006
  • 31-07-2006
  • 30-07-2006
  • 29-07-2006
  • 28-07-2006
  • 27-07-2006
  • 26-07-2006
  • 24-07-2006
  • 23-07-2006
  • 22-07-2006
  • 21-07-2006
  • 20-07-2006
  • 19-07-2006
  • 18-07-2006
  • 17-07-2006
  • 16-07-2006
  • 15-07-2006
  • 14-07-2006
  • 13-07-2006
  • 12-07-2006
  • 11-07-2006
  • 10-07-2006
  • 09-07-2006
  • 08-07-2006
  • 07-07-2006
  • 06-07-2006
  • 05-07-2006
  • 04-07-2006
  • 03-07-2006
  • 02-07-2006
  • 01-07-2006
  • 30-06-2006
  • 29-06-2006
  • 28-06-2006
  • 27-06-2006
  • 26-06-2006
  • 25-06-2006
  • 24-06-2006
  • 23-06-2006
  • 22-06-2006
  • 20-06-2006
  • 19-06-2006
  • 18-06-2006
  • 17-06-2006
  • 16-06-2006
  • 15-06-2006
  • 13-06-2006
  • 12-06-2006
  • 11-06-2006
  • 10-06-2006
  • 09-06-2006
  • 08-06-2006
  • 06-06-2006
  • 05-06-2006
  • 04-06-2006
  • 03-06-2006
  • 02-06-2006
  • 01-06-2006
  • 31-05-2006
  • 30-05-2006
  • 28-05-2006
  • 27-05-2006
  • 26-05-2006
  • 25-05-2006
  • 24-05-2006
  • 23-05-2006
  • 21-05-2006
  • 20-05-2006
  • 19-05-2006
  • 18-05-2006
  • 17-05-2006
  • 16-05-2006
  • 15-05-2006
  • 14-05-2006
  • 13-05-2006
  • 12-05-2006
  • 11-05-2006
  • 10-05-2006
  • 09-05-2006
  • 08-05-2006
  • 07-05-2006
  • 06-05-2006
  • 05-05-2006
  • 04-05-2006
  • 03-05-2006
  • 02-05-2006
  • 01-05-2006
  • 30-04-2006
  • 29-04-2006
  • 28-04-2006
  • 27-04-2006
  • 26-04-2006
  • 25-04-2006
  • 24-04-2006
  • 23-04-2006
  • 22-04-2006
  • 21-04-2006
  • 20-04-2006
  • 19-04-2006
  • 18-04-2006
  • 17-04-2006
  • 16-04-2006
  • 15-04-2006
  • 14-04-2006
  • 13-04-2006
  • 12-04-2006
  • 11-04-2006
  • 10-04-2006
  • 09-04-2006
  • 08-04-2006
  • 07-04-2006
  • 06-04-2006
  • 05-04-2006
  • 04-04-2006
  • 03-04-2006
  • 02-04-2006
  • 01-04-2006
  • 31-03-2006
  • 30-03-2006
  • 29-03-2006
  • 28-03-2006
  • 27-03-2006
  • 26-03-2006
  • 25-03-2006
  • 24-03-2006
  • 23-03-2006
  • 22-03-2006
  • 21-03-2006
  • 20-03-2006
  • 19-03-2006
  • 18-03-2006
  • 17-03-2006
  • 16-03-2006
  • 15-03-2006
  • 14-03-2006
  • 12-03-2006
  • 11-03-2006
  • 10-03-2006
  • 08-03-2006
  • 07-03-2006
  • 06-03-2006
  • 05-03-2006
  • 03-03-2006
  • 02-03-2006
  • 28-02-2006
  • 27-02-2006
  • 26-02-2006
  • 25-02-2006
  • 24-02-2006
  • 22-02-2006
  • 20-02-2006
  • 19-02-2006
  • 18-02-2006
  • 17-02-2006
  • 16-02-2006
  • 13-02-2006
  • 12-02-2006
  • 11-02-2006
  • 10-02-2006
  • 09-02-2006
  • 08-02-2006
  • 07-02-2006
  • 06-02-2006
  • 05-02-2006
  • 04-02-2006
  • 03-02-2006
  • 01-02-2006
  • 31-01-2006
  • 29-01-2006
  • 27-01-2006
  • 26-01-2006
  • 25-01-2006
  • 24-01-2006
  • 23-01-2006
  • 22-01-2006
  • 20-01-2006
  • 19-01-2006
  • 18-01-2006
  • 17-01-2006
  • 16-01-2006
  • 15-01-2006
  • 14-01-2006
  • 13-01-2006
  • 11-01-2006
  • 10-01-2006
  • 09-01-2006
  • 08-01-2006
  • 07-01-2006
  • 06-01-2006
  • 04-01-2006
  • 03-01-2006
  • 02-01-2006
  • 01-01-2006
  • 31-12-2005
  • 30-12-2005
  • 28-12-2005
  • 25-12-2005
  • 24-12-2005
  • 21-12-2005
  • 20-12-2005
  • 18-12-2005
  • 17-12-2005
  • 16-12-2005
  • 15-12-2005
  • 14-12-2005
  • 13-12-2005
  • 12-12-2005
  • 11-12-2005
  • 10-12-2005
  • 09-12-2005
  • 08-12-2005
  • 07-12-2005
  • 06-12-2005
  • 05-12-2005
  • 04-12-2005
  • 03-12-2005
  • 02-12-2005
  • 01-12-2005
  • 28-11-2005
  • 27-11-2005
  • 26-11-2005
  • 25-11-2005
  • 24-11-2005
  • 23-11-2005
  • 22-11-2005
  • 21-11-2005
  • 20-11-2005
  • 19-11-2005
  • 18-11-2005
  • 17-11-2005
  • 15-11-2005
  • 13-11-2005
  • 12-11-2005
  • 11-11-2005
  • 10-11-2005
  • 09-11-2005
  • 08-11-2005
  • 07-11-2005
  • 06-11-2005
  • 05-11-2005
  • 04-11-2005
  • 03-11-2005
  • 02-11-2005
  • 01-11-2005
  • 31-10-2005
  • 30-10-2005
  • 29-10-2005
  • 28-10-2005
  • 27-10-2005
  • 26-10-2005
  • 25-10-2005
  • 24-10-2005
  • 23-10-2005
  • 22-10-2005
  • 21-10-2005
  • 20-10-2005
  • 19-10-2005
  • 18-10-2005
  • 17-10-2005
  • 16-10-2005
  • 15-10-2005
  • 14-10-2005
  • 13-10-2005
  • 12-10-2005
  • 11-10-2005
  • 10-10-2005
  • 09-10-2005
  • 08-10-2005
  • 07-10-2005
  • 06-10-2005
  • 05-10-2005
  • 03-10-2005
  • 02-10-2005
  • 01-10-2005
  • 29-09-2005
  • 28-09-2005
  • 26-09-2005
  • 25-09-2005
  • 24-09-2005
  • 23-09-2005
  • 22-09-2005
  • 21-09-2005
  • 20-09-2005
  • 19-09-2005
  • 18-09-2005
  • 17-09-2005
  • 15-09-2005
  • 14-09-2005
  • 13-09-2005
  • 12-09-2005
  • 11-09-2005
  • 10-09-2005
  • 09-09-2005
  • 08-09-2005
  • 06-09-2005
  • 05-09-2005
  • 04-09-2005
  • 02-09-2005
  • 01-09-2005
  • 31-08-2005
  • 30-08-2005
  • 29-08-2005
  • 27-08-2005
  • 26-08-2005
  • 25-08-2005
  • 24-08-2005
  • 20-08-2005
  • 18-08-2005
  • 17-08-2005
  • 15-08-2005
  • 14-08-2005
  • 13-08-2005
  • 12-08-2005
  • 11-08-2005
  • 10-08-2005
  • 09-08-2005
  • 08-08-2005
  • 07-08-2005
  • 06-08-2005
  • 05-08-2005
  • 04-08-2005
  • 03-08-2005
  • 02-08-2005
  • 01-08-2005
  • 30-07-2005
  • 29-07-2005
  • 28-07-2005
  • 27-07-2005
  • 25-07-2005
  • 23-07-2005
  • 21-07-2005
  • 20-07-2005
  • 19-07-2005
  • 18-07-2005
  • 17-07-2005
  • 15-07-2005
  • 14-07-2005
  • 13-07-2005
  • 12-07-2005
  • 11-07-2005
  • 10-07-2005
  • 09-07-2005
  • 08-07-2005
  • 07-07-2005
  • 06-07-2005
  • 05-07-2005
  • 03-07-2005
  • 02-07-2005
  • 01-07-2005
  • 30-06-2005
  • 29-06-2005
  • 28-06-2005
  • 27-06-2005
  • 25-06-2005
  • 23-06-2005
  • 22-06-2005
  • 19-06-2005
  • 13-06-2005
  • 12-06-2005
  • 11-06-2005
  • 06-06-2005
  • 05-06-2005
  • 04-06-2005
  • 03-06-2005
  • 02-06-2005
  • 01-06-2005
  • 27-05-2005
  • 26-05-2005
  • 24-05-2005
  • 23-05-2005
  • 21-05-2005
  • 13-05-2005
  • 14-04-2005
  • 03-04-2004
  • 02-04-2004
  • 01-04-2004
  • 02-01-2004
  • 01-01-2004
  • 21-09-2000
  • 11-09-2000
  • 10-09-2000
  • 09-09-2000
  • 08-09-2000
  • 07-09-2000
  • 06-09-2000
  • 05-09-2000
  • 04-09-2000
  • 03-09-2000
  • 02-09-2000
  • 01-09-2000
  • 31-08-2000
  • 30-08-2000
  • 29-08-2000
  • 02-01-2000
  • 01-01-2000
  • 26-01-1995
  • 25-01-1995
  • 24-01-1995
  • 23-01-1995
  • 22-01-1995
  • 21-01-1995
  • 20-01-1995
  • 19-01-1995
  • 18-01-1995
  • 17-01-1995
  • 16-01-1995
  • 15-01-1995
  • 14-01-1995
  • 13-01-1995
  • 12-01-1995
  • 11-01-1995
  • 10-01-1995
  • 09-01-1995
  • 08-01-1995
  • 07-01-1995
  • 06-01-1995
  • 05-01-1995
  • 04-01-1995
  • 03-01-1995
  • 02-01-1995
  • 01-01-1995
  • 01-01-1993
  • 11-01-1992
  • 10-01-1992
  • 09-01-1992
  • 08-01-1992
  • 07-01-1992
  • 06-01-1992
  • 05-01-1992
  • 04-01-1992
  • 03-01-1992
  • 02-01-1992
  • 01-01-1992
  • 06-01-1991
  • 05-01-1991
  • 04-01-1991
  • 03-01-1991
  • 02-01-1991
  • 01-01-1991
  • 16-05-1990
  • 01-01-1990
  • 16-08-1989
  • 28-07-1989
  • 27-07-1989
  • 26-07-1989
  • 25-07-1989
  • 24-07-1989
  • 23-07-1989
  • 22-07-1989
  • 21-07-1989
  • 16-08-1988
  • 02-02-1988
  • 01-02-1988
  • 01-01-1988
  • 02-01-1981
  • 01-01-1981
  • 01-01-1980
  • 30-05-1970
  • 01-02-1970
  • 30-11--0001
    Miauw!
    Natuurfoto's en verhalen

    Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!

    03-01-1991
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Aflevering 18 tot en met 22 van "Mijn Jeugdherinneringen".

    18. De avonden in de pre-historie.

    Bij de moemoe leefden we radio- en TV-loos. En toch was verveling ons onbekend hoewel de duistere avonden in de winter, lang voor de uitvinding van het zomeruur, soms uren duurden.

     

    Mijn pa en mijn oom, die heel de familie gemeenzaam maar vol bewondering en respect, “de mannen” noemden, werkten tot half acht ’s avonds in de fabriek. Als ik de camionette hoorde thuis komen dan ging ik de poorten van het werkhuis openen om hen te verwelkomen. “De mannen” fristen zich op aan de pompsteen in de achterkeuken, terwijl mama en moemoe de tafel dekten en de potten op de Leuvenste stoof nog eens extra opwarmden.

    Eerst was er altijd een reuze-ketel soep, want daar waren “de mannen” gek op als ze uit hun koude fabriek kwamen. Vervolgens aten we vlees, groenten en patatjes, met de onafscheidelijk ajuinsaus die moemoe nog elke avond zelf klaarmaakte. Eigenlijk was het een vreselijke saus. Aangezien na ons avondmaal de katten altijd de restjes kregen, overgoten met die bewuste ajuinsaus, veronderstel ik dat die beesten de rest van de nacht door darmgassen aangedreven door de keuken stoven.

     

    Na het dessert - vers gemaakte vanille of chocoladepudding - lazen “de mannen” de krant. Boven de keukentafel hing een luster met daaraan een lange koord met onderaan een pingpongballetje bevestigd. Na het afruimen van de borden mochten de poezen dan op de tafel om met het balletje te spelen. We zaten dan allemaal voor de stoof geschaard te genieten hoe de poezen zich amuseerden.

     

    img471/3808/poesjesbijpingpongbalboya2.jpg

    De jonge poezen spelen op de tafel met het bengelende balletje.
    De 93-jarige moemoe zit op de achtergrond genoegzaam toe te kijken.

    Overdag was dat pingpongballetje voor mezelf ook heerlijk speelgoed. Ik kon dan tafeltennis spelen op mijn eentje! Met het blikken deksel van een pot sloeg ik het balletje dwars door de kamer heen en weer. Het slingerde met volle geweld aan zijn touwtje heen en weer dat regelmatig brak onder mijn jeugdig geweld. Het was een heel comfortabel spel want het balletje kon toch niet op de grond vallen en het kwam altijd terug mijn richting uit. Ik “smashte” alsof mijn leven er van af hing!

     

    Telkens we kleine poezen hadden woonde het jonge gezin in een grote kartonnen doos naast de stoof. Naar dat prille geluk konden we ook allemaal eindeloos zitten kijken. Maar meestal beviel de moederpoes niet in de doos die we er speciaal voor klaargemaakt hadden…

     

    In de laatste dagen van haar zwangerschap werden de slaapkamerdeuren en de linnenkasten zorgvuldig dicht gehouden zodanig dat de moeder-in-wording daar haar kraambed niet kon gaan maken. Zelfs ik deed daar mijn best voor want ik wou toch eindelijk wel eens graag zien hoe zo’n bevalling nu verliep. Toch gebeurde het meermaals dat we een propere kartonnen doos konden weggooien en vuile tafellakens moesten wassen… omdat poes toch nog op ’t laatste moment een kast binnen geglipt was.

     

    Jaren later realiseerde ik me dat mijn moeder daar wel eens de hand in kon gehad hebben. Het zou me niet verbazen moest zij stiekum, als ze zag dat ’t zover ging zijn, een kast liet openstaan en daar een nest maakte met afgedankt linnengoed. Want ik heb nooit een poes weten bevallen in de doos… dus denk ik dat ma nog liever een hoop vuile was had dan mijn jeugdige ogen een bevalling te laten aanschouwen…

     

    Maar kijken naar poezen was echt niet ons enige amusement. Soms moesten “de mannen” bomen gaan vellen. Ze trachten dit werk altijd uit te stellen tot na de broedperiode van de vogels, maar dan nog, controleerden de dierenvrienden eerst de boom alvorens hem te kappen en werden er indien nodig eerst de nesten uitgehaald. (Ook als ze balken in kerktorengebintes moesten gaan vervangen werden de vleermuizen er eerst afgeplukt en netjes in luchtige rieten wasmanden gelegd om de dieren zeker niet te kwetsen of doden. De kerkuilen werden tijdelijk in een kartonnen doos gelegd.)

    img95/64/paopgeveldeboomzj0.jpg


    "De mannen" samen met enkele werknemers op een pas gevelde boom.

    img95/6071/camionwordtmetboomstammke1.jpg

    Het laden van de stammen.
     

    Dus hadden wij soms ook in de keuken een doos met jonge vogels staan die met de hand werden opgevoed. Wonderwel lukte dat ook nog met de katten. Eens de vogeltjes zelfstandig konden eten werden ze in de tuin vrijgelaten.

     

    Maar op een dag kwamen “de mannen” thuis met een nestje van 4 gaaien. Kleine, tsjilpende, donkere, vogeltjes. Vanzelfsprekend werd ook voor hen het onderste uit de kan gehaald om hen te laten overleven. Pa noemde hen “Jan 1”, “Jan 2”, “Jan 3” en “Jan 4”. Ik was duidelijk nog te jong om mijn moeilijke dierennamen-arsenaal op te diepen. J

     

    Eén na één werden de “Jan”-nen groot genoeg om uit te vliegen. Maar “Jan 1” bleef bij ons wonen. Hij had ook duidelijk de charme van de Leuvense stoof leren kennen en was niet van plan om dat genoegen in te ruilen voor een armzalige tochtige boomtak. “Jan 1” was een zalig dier! Hij zat mee op de schoorsteenmantel bij de poezen. Zij het wel op de zijkant die te smal was voor een kat om op te gaan liggen. Hij posteerde zich naast de lucifersdoos en elke keer we vergaten het doosje dicht te schuiven pikte “Jan 1” de lucifers één voor één met zijn snavel uit het doosje en wierp ze de keuken in. Hij is ons maanden gezelschap blijven houden tot hij uiteindelijk toch voor de vogelwereld gekozen heeft.

     

    Het was heerlijk om kind te zijn in deze Ark van Noach… Jammergenoeg bestaan hier amper foto’s van. Ons ma vond foto’s nemen een verkwisting. Dat mocht alleen op “hoogdagen”, verjaardagen dus, en bij uiterst speciale gelegenheden. Als ik als eerste vrouw op de maand geland was zou ze zelfs nog even getwijfeld hebben alvorens af te drukken vrees ik. J

    Nu was het ook wel zo dat ons fotoapparaat niet bepaald een handig ding was. Het was nog een type met een uittrekbalg en die harmonica van dik zwart lederachtig papier was zo verduurd en zo plakkerig geworden van al de met “fietsbandplakkertjes” dichtgekleefde gaatjes dat niemand hem graag vastnam. Als ge de balg opentrok dan knisperde hij als een pakje chips. Iedereen was bang dat het zijn laatste ademtocht was en niemand wou dat op zijn geweten hebben omdat het een erfstuk was.

    Oom bezat wel een degelijk fotoapparaat maar die wou geen foto’s van “de stadsmadammekes”- zijnde ma en mij - maken, gelukkig nam hij af en toe wel eens foto’s van de katten en zo ben ik dan toch op een dag uitgekomen op enkele vergeten foto’s. Ze zijn oud, verkreukt, en van een heel slechte kwaliteit, maar toch was ik heel blij met mijn vondst van deze fijne herinneringen aan mijn “Ark van Noach”-vakanties.

    img141/9435/poezenberlaarminnemet7kgs7.jpg

    De "Minne" ligt met drie (grote) kleintjes van zichzelf knus in de houtkrullen.
    En vlak tegen haar buik liggen de vier hele kleintjes die ze liefdevol geadopteerd had
    omdat de andere moederpoes overleden was tijdens de bevalling.


    ---------------------------------------------------------------------------------------------

    19. Zelfs de muren en de kasten bewogen…
                   

     

    Mijn jeugd is niet erg gedocumenteerd met foto’s, dat is tegenwoordig bij kinderen wel heel anders. Al van voor hun geboorte hebben ze een fotoalbum waarin de ouders ijverig hun prenatale kiekjes gekleefd hebben. Zwart-witte röntgen-kindjes als ruimtewezens van een andere planeet. Zelfs daar zijn ouders van nu dolgelukkig mee. Van mij zijn zelfs foto’s van mijn postnatale leven een schaars goed. Toch alvast diegenen die ons ma van mij genomen heeft.

     

    De enkele foto’s die ik dus uit die periode bezit zijn meestal weinig bruikbaar maar wel heel hilarisch. Blijkbaar had het apparaat een voorliefde voor benen of lusters. Wat zich in ’t midden van de foto hoorde te bevinden stond er meestal niet op.

    Ik heb een indrukwekkende verzameling halve koppen, stoelpoten en plafonds. Meestal waren de foto’s dan ook nog onscherp of “bewogen”, zoals ze dat in die tijd pleegden te noemen. Bij ons bewogen blijkbaar zelfs de tafels en de kasten. Niets van onze huisraad scheen mooi stil te kunnen poseren.

    img78/9048/tafelpotenrp5.jpg
    De aanwezige benen en tafelpoten op mijn 4de verjaardag.

    Dat in tegenstelling tot de haarscherpe foto’s die ik van mijn oudere voorgeslacht terug vind. In hun gezelschap zat waarschijnlijk een beroepsfotograaf, ofwel namen die vrolijke voorvaderen altijd een heuse fotograaf mee op hun uitstapjes. Zij waren alleszins duidelijk minder zuinig aangelegd als ons ma als ik hen op hun reizen zo van ’t ene hotel naar ’t andere caféterras zie trekken… Ze keken ook niet op een fotootje meer of minder, en ze schenen er heel veel lol in te hebben. Op de meeste foto’s uit die tijd staan de mensen allemaal heel ernstig te poseren, maar mijn familie ligt, staat en hangt, de idioot uit te hangen alsof foto’s geen geld kostten.


    img95/963/mijnvrolijkevoorvaderenrf1.jpg

    img85/9655/mijnvrolijkevoorvaderenjg2.jpg

    img91/1280/mijnvrolijkevoorvaderenxk6.jpg

     img364/2242/mijnvrolijkevoorvaderenuu0.jpg


    img175/951/bompaenvoorvaderenopcafuo2.jpg

    Bompa "Natiebaas" is de meest linkse bolhoed, leunend op zijn paraplu.
    De man zittend op de vensterbank is volgens mij Stan Laurel.
    Hoewel ik nooit geweten heb dat die familie van mij was

    img264/9260/vooroudersinluchtballonas2.jpg

    Mijn vrolijke voorvaderen, waaronder mijn overgrootvader,
     in een luchtballon op de wereldtentoonstelling in 1885.
    Hieronder een detail uit de foto.

    img73/9285/vooroudersinluchtballonyc1.jpg

    Maar niet alleen ons fotoapparaat hing van de “fietsrustinnekes” aan mekaar. Ons ma repareerde alles. De draad van ons strijkijzer was een levensgevaarlijk ding, en ook de stofzuiger bestond voor een groot deel uit zwarte plakband. Al wat ze repareerde zag er misschien niet uit, maar ’t werkte wel.

     

    Veel luxe was dus er in die tijd niet. Bij moemoe stond er zelfs in mijn prille jeugd geen ijskast. Het eten werd bewaard in de kelder, in “’t spinneke”. Een kastje dat enkel uit een geraamte van hout bestond dat overspannen was met vliegengaas. Alle bederfbare waren werden daar in de koele kelder gelegd. Veilig achter gaas, zogezegd beschermd tegen spinnen en vliegen, maar voornamelijk tegen een invasie van te katten. Het gebeurde soms wel eens als we ’t kastje niet goed afsloten dat als we ’s avonds de bordjes pudding uit de kelder gingen halen er duidelijk al van gesnoept was. Maar dat werd daar allemaal met de mantel der liefde bedekt.

     

    Een minder aspect van dat weinige comfort was dat er geen warm water was. Wassen gebeurde aan de pomp in de achterkeuken. De wekelijkse uitgebreide wasbeurt moest in een teil geschieden waarvoor het warme water uit de moor kwam die op de Leuvense stoof stond te pruttelen. Niet leuk. Zeker niet om zo de haartjes te moeten laten wassen.

     

    Het enige luxe-artikel was in feite de telefoon. Maar daar had ik dan weer niks aan want daar mocht ik niet aankomen. Die stond veilig weggeborgen op het bureau in de “schoon kamer”. Daar stond ook nog de piano van ons ma, en daar mocht ik wel op tokkelen. Dapper hamerde ik de eerste zes noten van de “De Blauwe Donau” en de intro van “De mannen van Bonanza”. Dat was ook niet echt moeilijk want dat was volgens mij 25 keer dezelfde noot driftig na mekaar aanslaan. Ikzelf kon er alleszins duidelijk de melodie van de TV-serie uithalen. De anderen precies niet, maar dat kwam volgens mij beslist omdat zij dat feuilleton nog nooit op TV gezien hadden of misschien geen muzikaal gehoor hadden. J

     

    Zelfs de auto mocht niet als een luxe-voorwerp beschouwd worden. Die diende enkel voor ’t werk. Pa hield ook niet van auto rijden, dus kwam hij in de weekends altijd naar “’t stad” met de bus. Vandaar dat we ook nooit auto-uitstapjes maakten en alles te voet moest gebeuren. Hoe ik op de duur nog zo’n lange benen heb overgehouden ik weet het niet. J
    ---------------------------------------------------------------
     

    20. Eva in ’t Aards Paradijs.

     

    In de prachtige tuin bij moemoe spelen was voor een stadsmus als ik een feest.

    Achter de schrijnwerkerij lagen afdaken met grote houtstapels. Een beter decor om in te spelen kunt ge u niet voorstellen. In mijn fantasie werden ze kastelen, peperkoeken huizen, apotheken, winkeltjes, ziekenhuizen, poezenasielen,…

    Ik ontwierp er zelfs “kattenspeeltuinen”, met schuifafjes, schommels en een mini-zwembadje. Overbodig te zeggen dat dat tot groot ongenoegen bij onze kattenpopulatie leidde. J

    Ik had werkelijk alle knutselgerief voor handen, en in die tijd waren ouders nog niet overbezorgd, dus ik prutste en bouwde er maar op los!

     

    Achter de opslagplaatsen begon de grote tuin… Pa kweekte zelf groenten in zijn schaarse vrije tijd. In de zomer was hij ’s ochtend al om vijf uur te vinden tussen zijn rijen met aardappelen, veldsla, spruitjes, kropsla, prei, selder, alle kleuren van kolen, tomaten, erwtjes… De boontjes op staken waar ge u lekkerdoor kon wriemelen waren ook een godgegeven speelterrein.

    Op de grond had hij met afgedankte ramen een glazen serre gemaakt waar hij speciaal voor mij radijsjes kweekte. Normale mensen blijken die met zout te eten. Ik had als kind wel gezien dat de volwassenen die knolletjes in witte korrels sopten alvorens ze in hun mond te steken, maar ik had me niet gerealiseerd dat dat witte spul zout was. Dus trok ik steeds stiekum naar mijn radijsjesbedje in de tuin met onder mijn arm… de suikerpot. Door dit misverstand ben ik de rest van mijn leven radijsjes met suiker blijven eten. J

     

    De groentenbedden waren afgeboord met bloemenstruiken. Allemaal verschillende! Er bloeiden zelfs papavers. Wij waren drugkwekers avant la lettre! Aangezien ons ma slaapproblemen had plukte mijn oom de zaadbollen, schudde de zaadjes er uit en gaf die aan ons ma om in te nemen ’s avonds voor ‘t slapengaan. Waarschijnlijk in de hoop dat ze niet meer wakker ging worden. Maar ons ma was wel tegen iets straffer opgewassen dan tegen zo’n onnozel papaverbolleke!

     

    Achteraan was de groententuin afgeboord met bessenstruiken. Witte, rode en blauwe bessen. En donkerrode “stekebezen”. Heelder namiddagen zat ik daar te plukken en te smullen. Daarachter lag een stukje verwilderde tuin met gras waarin noten- en fruitbomen stonden waaronder de rabarber weelderig tierde. De stengels knabbelde ik samen met ma op met een flinke portie suiker en de reuzegrote bladeren waren alweer heerlijk speelgoed voor mij. In die tijd was suiker nog niet ongezond. Integendeel, ge werd daar groot en sterk van. Net als van "goei boter"! Alles waar ge nu zogezegd dood van gaat was toen gewoon lekker!

     

    Aan weerszijden van de tuin groeiden ook allerlei soorten fruitbomen. De plezantste was de kersenboom. Als de kersen rijp waren dan werd die boom door heel de familie met hand en tand verdedigd tegen de vogels. Oom bekleedde de boom met netten, ontwierp op een keer zelfs een kanon om de dieren mee af te schrikken. Tot groot ongenoegen van de buren. Ikzelf nam twee potdeksels en stond kabaal te maken aan de stam. Tenminste als ik niet zelf in de boom zat want hij had zalige takken om in te klimmen. Zelf kon ik niet aan de laagste takken maar met de hulp van ma lukte dat wel. En ons ma zelf was er ook niet vies om in een boom te klimmen ondanks het feit dat ze toch al bijna 50 jaar was.

     

    De bomen die nóg meer plezier opleverden waren de appelbomen die langs de tuinmuur van de buren groeiden. Onze pa had mij, tot groot ongenoegen van ons ma, een heel plezant truukje geleerd. Hij sneed een soepele tak af, maakte er een scherpe punt aan, en prikte daar een halfrotte appel op. Dan gaf hij die tak aan mij en mocht ik daar mee zwiepen! De appel werd op die manier de lucht in gekatapulteerd! Héérlijk was dat! Zeker toen ik ontdekte dat de buren een zwembad aan ’t graven waren…

     

    Toen bestond mijn spelletje er uit om rotte appels over de muur heen te zwiepen in de hoop dat ze in dat zwembad terechtkwamen. Elke keer dat ik “plons” hoorde gaf ik mezelf een punt. Ten eerste was dat een heel prettig spelletje en ten tweede vond ik het ook nuttig, want op die manier ruimde ik alle afgevallen appelen uit de tuin op en bespaarde mijn arme pa een hoop werk.

     

    Jammer genoeg kwam hier een einde aan toen de buren de bouwwerf van hun sjieke villa bezochten en een mooi blauw zwembad vol wormstekige appels vonden…

    Alwéér een spelletje dat verboden werd…



    img79/619/25juni1960metmainboomkafj5.jpg

    Ma en ik in een boompje tijdens onze eerste vakantie in Kasterlee.

    -------------------------------------------------------------------------------------------

    21. Alles kan altijd nog beter!

     

    Maar nog fijner waren de dagen dat ma en ik mochten meerijden naar de fabriek van pa waar hij schoolmeubelen en speeltuinuitrustingen maakte!

    Ten eerste was er dan de avontuurlijke autorit, en dan de aankomst aan die - in mijn ogen - reusachtige, fabriek! Vol met de meest gigantische zaagmachines! Lintzagen, paneelzagen, het eindigde maar niet! Er was zelfs een roetzwarte smidse met een echt vuur en aambeelden!


    img122/5564/machines1em7.jpg

    Pa bij een van de grote machines...
     

    Het magazijn stond vol met afgewerkte turntoestellen. Bokken om over te springen, plinten, houten kegels, sportramen, soms klimtorens en af en toe zelfs een trampoline! Een fabriek als een speeltuin. Kunt ge het geluk van een kind voorstellen…


    img391/3974/houtstapelsgh3.jpg

    Een houtopslag naast de fabriek. 

    img297/5818/zweedsebankenplintenenbth3.jpg
    De opslagplaats vol evenwichtsbalken, zweedse banken en plinten.

    img153/6820/paaanmachinehl6.jpg
    Pa aan 't werk.

    Het eigenlijke doel van deze tripjes was dat ons ma de burelen eens een grondige poetsbeurt gaf. En dat was wel nodig. Want als ’s middags pa en oom op hun bureel hun boterhammekes zaten op te eten, en hun koffie dronken uit hun blikken flessen, dan hadden ze als amusement : muizen  voederen! Ze hingen dan broodkortsjes met een touwtje aan de spijlen van hun stoel en dan kwamen de muizen die er af knabbelen. Als ware dierenvrienden zouden ze ’t nooit in hun hoofd gehaald hebben om vallen te zetten. Het bureau was dan ook een onoverzichtelijke rommelhoop, tot grote wanhoop van ons ma. Voor mij was dat natuurlijk heerlijk want daardoor kreeg ze al de zooi nooit op één dag opgekuist en konden we meerdere malen per vakantie mee naar de fabriek rijden.

     

    Terwijl zij poetste wijdde ik de nieuwe klimtorens in, testte de springplanken en klom in de camion (nog zo eentje met een lange neus, niet zo’n moderne platsmoelcamion als dewelke er nu rondrijden) waarin ik onder het dekzeil een kamp bouwde of hing te zwieren aan het metalen dakgebinte.


    img239/929/oudstecamionhermesla3.jpg

    Het laden van sportramen op de oudste camion.
    img375/7894/camionmetcarrouselpaardmr8.jpg
    Een nieuwer model camion geladen met  schommelpaarden.
    En de schommelpaarden geladen met buurtkinderen.
    img138/1631/camionmetbobijnenuc7.jpg
    De "nieuwste" camion geladen met houten bobijnen voor het bos van de fabriek.
    img151/9031/bankenkomenuitfabriekrk5.jpg
    Een eindeloze rij banken staat voor de opslagplaats klaar om geladen te worden.
     

    In de winter werden de ijzeren kachels, die overal in de fabriek stonden, gestookt met houtkrullen, maar in de zomer moesten die op een andere manier verdwijnen. Ma en ik ruimden dan overal de krullen op die naast de machines lagen, schepten die op een karretje en reden ze naar buiten. Op het grote plein voor de fabriek maakten we daar dan een reuze kampvuur van waarnaast we met ons tweetjes picknikten. Ons ma wist altijd wel ’t nuttige aan ’t aangename te paren. En zelfs daar, naast de opslagplaatsen, had ons ma een piepklein tuintje aangelegd, dus ook daar kon ik smullen van allerhande bessen. Het dessert van de picknick was dus ook al geregeld.


    img241/7301/lenmabouwel17juni59ir1.jpg 


    17 juni 1959.
    Samen met ma op een voorplein van de fabriek op een nieuwe schoolbank die pa
    net gemaakt had. Op de achtergrond zie je een klimtoren in wording en het dennen-
    bos waarin het vijvertje lag.

    Achter de smakelijke braambossen begon het dennenbos dat bij de fabriek hoorde en daarin lag zelfs een natuurlijk vijvertje. Het groeide steeds volledig dicht met eendenkroos en voor ik er in kon gaan zwemmen gingen we dan bij de buren enkele eenden lenen. Ma en ik dreven het zevental eenden dan helemaal over het fabrieksterrein naar het vijvertje, lieten ze te water, en lieten hen hun buikjes vol eten met het smakelijke eendenkroos. Voor de dieren was het een leuk uitje met diner, en op die manier geraakte mijn “zwembad” proper. Heel efficiënt, zoals trouwens alles wat mijn ma organiseerde.

    ’s Avonds reden we dan met de camionette, als echte werkmannen - vuil en moe - terug naar de moemoe en schaarden ons voor de Leuvense stoof aan de tafel voor een welverdiend avondmaal. Overheerlijke dagen waren dat!

    img252/2173/painfabriekin1981sn2.jpg

    Pa in 1982. Bijna 70 jaar oud en nog steeds aan 't werk...
    en hij zou dat nog tot zijn 76ste volhouden...


    img87/7261/vervallenfabriekin2006rm1.jpg

    Een deel van de vervallen fabriek, net voor de afbraak in 2006,
    waar ik nog een schat aan oude foto's uit kon redden.

    img99/2600/camionmetpaardenmolenpaua6.jpg
    Een jonge pa poseert trots in zijn fabriek van schoolmeubelen
    en speeltuinuitrustingen.
    En hier volgt nu eindelijk eens een foto die ikzelf genomen heb!

    img124/882/pamaaktgaatjesinbalk198rs4.jpg

    Pa op zijn 69ste aan 't werk, in 1982.

    img103/2271/lfotografeertpain1981ru5.jpg

    Mijn kameraad nam deze foto van mij toen ik mij pa fotografeerde.

    img521/4980/fabriekin1981ww8.jpg

    -------------------------------------------------------------------------------------------

    22. De troostprijsdieren.

     

    Maar aan elke vakantie komt een einde. Dus eens terug in “’t stad” zat ik weer in mijn huisdierloze bestaan. Op een keer dacht ons ma het probleem efficiënt op te lossen door een paaskuikentje voor me te kopen. Met het idee in haar achterhoofd dat zo’n diertje toch geen lang leven beschoren was. En inderdaad, door een onverhoedse beweging trapte ik het na een paar dagen plat. Ramp boven ramp was het sukkeltje dan ook nog niet op slag dood, dus moest ons ma het ook nog verdrinken om het uit zijn lijden te verlossen. Weer een jeugdtrauma bij…

     

    De pa bleef maar lobby-en voor een hondje voor mij - zelfs ’t allerkleinste zou al goed genoeg zijn - maar ons ma hield halstarrig de boot af. Mijn enige huisdieren beperkten zich dus tot een rups, die ik op de bloemkool vond, en die ik in een potje met lekkere blaadjes mocht bijhouden. Zolang de pot goed dicht bleef toch.

     

    img413/1879/apensept61metbobbyopwieql1.jpg

    Mijn enige hond : "Bobby"... op wieltjes.
    Hier voor de Brabo-fontein op de Grote Markt in Antwerpen in september 1961.

    Dus concentreerde ik me maar weer op mijn beren. Ons ma bleef echter onverdroten mijn interesse voor poppen aanwakkeren. Pa timmerde een heel mooi bedje en een kleerkastje voor hen maar het was allemaal boter aan de galg. Om hen te plezieren probeerde ik regelmatig om enkele dagen met die poppen te spelen - ze hadden de namen van mijn nichten gekregen - maar ik verveelde me er dood mee. Poppen in bed steken, poppen aankleden, poppen de papfles geven en poppen pisdoeken aan doen. Nee, dat was echt niets voor mij. En dat is ’t ook nooit geworden.

    img91/5898/sept62metpoppenlp6.jpg


    September 1962.
    Het kleerkastje en het bedje dat pa voor mijn poppen gemaakt had.
    Voor mijn knietjes op de grond zien jullie ouwe trouwe Bobby... op zijn wieltjes...
    Mijn lieve groezelige beren mochten natuurlijk weer niet op de foto.

    img410/6822/dec66metpaenberensy5.jpg

    December 1966.
    Eindelijk mochten mijn aftandse lievelingsberen dan toch eens op de foto...
    Daar heb ik nogal een zaag voor moeten spannen om ons ma zover te krijgen dat
    ze aan die rafelige dingen een foto wou spenderen...

    Ons ma was ook van mening dat ik geen huisdier nodig had omdat de bomma en zij toch constant met mij bezig waren. En dat was ook zo. Ik werd rotverwend. Ik had zeker speelgoed genoeg. Maar dat nam niet weg dat ik toch wel een huisdiertje kon gebruiken vond ik. Met deze opvatting stond ik dus alleen, op mijn pa na, maar die had in dezes duidelijk geen zeggingschap.


    img105/4651/westende28juni1961zandksn3.jpg
    Aan zee in Westende op 29 juni 1961.
    Speelgoed genoeg dat overal meereisde, maar jammergenoeg geen huisdieren...

     

    Als troostprijs gingen we dan maar elke zaterdagnamiddag naar ’t Nachtegalenpark. Daar hadden ze een groot aantal neerhofdieren. Geiten, kippen, hanen, konijnen, pauwen… En die mocht ik dan gaan voederen. Dat was best plezant maar ge kunt een worteltje aan een schaap geven toch echt niet vergelijken met het genot van een spinnende poes op uw schoot. Alleszins, dat idee kreeg ik dus niet overgebracht.
    ’t Kan natuurlijk ook weer ’t oude spreekwoord geweest zijn dat hier van toepassing was : “Wat baten kaars en bril als den uil niet zien en wil.”

    ’t Ergste was dan nog dat ons ma zo mooi kon vertellen over de poezen die zij in haar jeugd had gehad, “Molleke” een Pers, en “Queenie” een Siamees. En ik, arme ik, kreeg begot nog geen straatkat! Ik overdacht hoe onrechtvaardig dat toch allemaal was terwijl ik diep in de ogen van mijn rups in haar bokaaltje zat te staren...


    Ons ma had het ook zo handig aangepakt dat ze me wijsmaakte dat alle "tamme dieren" in feite "huisdieren" waren. Zelfs al woonden ze niet bij u. En dat de duiven op de Groenplaats zo tam waren dat ik ze kon voederen dus dat dat in feite mijn huisdieren waren. Mijn ma was ook beter advocaat geworden. Uitleggen kon ze het alleszins goed genoeg.

    img260/126/groenplaatsduivensept61aq8.jpg

    Mijn uithuizige "huisdieren" voederen op de Groenplaats in september 1961.


    Maar als de nood aan de man komt, is de redding nabij.

    Totaal onverwacht deed een bejaarde Portugese vrouw in onze straat haar kanarie-vogeltjes weg! Ze vroeg ons ma om voor haar diertjes te zorgen. Gelukkig was ik er tijdens dat gesprek bij en ging deze ultieme kans om echte huisdieren te krijgen niet aan mijn neus voorbij! Mijn juichende kreet en twinkelende oogjes vermurwde beide dames hun harten! Nog dezelfde namiddag waren we plots de trotse bezitters van een oude kanarie “Coucourou” en een koppeltje jonge kanaries “Suske” en “Wiske”. De vogels kwetterden, ik joelde mee van puur plezier!!! Ons ma zong ook, totdat ze enkele dagen later de kooi voor de eerste keer moest kuisen, dan zong ze ineens een toontje lager J

    img443/2021/9okt64metmamf4.jpg

    Jaren later, 9 oktober 1964 - mijn zesde verjaardag - en zoals je ziet,
    zitten "Suske en Wiske" nog knus dicht bij mekaar op hun stokske.
    Gesuperviseerd door de koekoek uit de klok boven de kooi.
    Ja, zelfs Big Brother bestond toen al

    03-01-1991 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    02-01-1991
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Aflevering 10 tot en met 17 van "Mijn jeugdherinneringen".

    10. Oorlog rond en in mijn kopke.

     

    Thuis werd er weinig over de tweede wereldoorlog gesproken. Dus daar weet ik niet veel over te vertellen. Het enige dat ik daar nog over weet is dat ge thuis geen kast kon opentrekken of ergens achterin stonden wel enkele pakken suiker, koffie, of bloem. Voor als het weer eens oorlog zou worden…

    Dat zag ik ook later nog dikwijls gebeuren. Telkens de wereld op een plek in brand stond, of er een zware crisis was, werd er gehamsterd. Ládingen spagetti werden naar huis gesleept, en het daaropvolgende jaar, als de crisis bezworen was, werd het dan traditiegetrouw “het jaar van de Italiaanse keuken”… Spagetti met kaas, spagetti met balletjes, spagetti met tomatensaus, spagetti met biefstuk…J

     

    Maar het is niet omdat de wereldoorlog aan mij voorbij gegaan was dat het begrip “oorlog” tout court me als kleuter vreemd bleef. Spijtiggenoeg.

    ’s Avonds teisterde de Vietnamoorlog ons kleine TV-scherm, gelukkig nog niet in kleuren want het was zo al vreselijk genoeg. En ’s zondagsnamiddag besprak onze pa de kranten met ons ma.

     

    Elke zondag gingen we met zijn drietjes wandelen aan de Schelde want onze pa was gek op boten. We liepen over de lange wandelterrassen, hand in hand, ik in ‘t midden tussen ma en pa. Over mijn hoofdje heen, een dikke halve meter hoger dus, werd besproken wat er die week in Congo gebeurd was. Pa vertelde wat er in de kranten had gestaan, en ma gaf het relaas van wat ze op de televisie had gezien. We hadden een neef die in Elizabethville verbleef dus was de interesse voor Congo veel groter dan die voor Vietnam. (Hoewel ik me nog wel herinner dat ons ma toch in tranen uitbarstte toen ze hoorde dat President Kennedy neergeschoten was).

     

    Ik veronderstel dat mijn ouders dachten dat ik nog te klein was om iets van de gruwelen te kunnen begrijpen. Maar toch bleven er soms woorden en zinnen in mijn kleine oren hangen. Tijdens één van die wandelingen vertelde onze pa haar dat in Congo mensen op ’t toilet neergeschoten waren, hun lijken daarna in stukken gesneden werden, de ingewanden eruitgehaald, en de levers met zout bestrooid. Na die zin vielen alle organen in mijn lijfke precies stil! De tranen vloeiden geluidloos uit mijn ogen en ik liep wezenloos als een zombieke tussen hen beiden verder. Ze hadden het niet opgemerkt. Gelukkig, want ik was heel beschaamd voor mijn tranen.

     

    Na de wandeling gingen we zoals altijd iets drinken op ’t “Noorderterras”. En toen moest ik naar ’t toilet… Maar ik dierf niet meer… Stel dat er hier ook iemand door de deur zou gaan schieten terwijl ik mijn plasje zat te doen? Ik had gezien wat schieten met mensen kon uitrichten in de Vietnambeelden op TV…

    Ons ma nam me mee naar de toiletten maar ik dierf er niet in, en ik kreeg uit schaamte ook niet uitgelegd waarom ik plots zo’n heilige schrik had voor zoiets onschuldigs als een toilet.

     

    ’s Avonds in bed dierf ik niet gaan slapen. Ik bleef maar huilen, en niemand die wist waarom… De vreselijke woorden bleven in mijn kopke maar vechten tegen de schaamte van het - in mijn ogen “onredelijke” - verdriet dat ik erover had.

    img398/9792/lmetmaenpa7aug60oj0.jpg

    ---------------------------------------

     

    11. De mythische dieren van mijn ouders.

     

    Ik veronderstel dat ons ma ’s avonds wel een verhaaltje in bed voorlas. Maar daar heb ik totaal geen herinneringen aan. Dat zegt wel veel over ons ma haar vertelkunst waarschijnlijk. J

     

    Wat ik mij wel herinner is dat ze soms vertelde over haar jeugd. Haar papa, mijn bompa die ik nooit gekend heb dus, was natiebaas. Voor een kind is dat een beroep waar ge geen touw aan kunt vastknopen. Dus die verhalen zorgden voor meer vragen dan voor ophelderingen wat mij betrof.

    Ze vertelde dat zij als kind mee naar de “natie” mocht en dat ze dan mocht kijken hoe de “natie-paarden” ingespannen werden voor de houten karren om de vrachten van de magazijnen naar de schepen te vervoeren. Heel raadselachtig voor mij.

    Temeer omdat ik het woord “natie-paard” steevast verkeerd verstond als “haze-paard”. In ’t Antwerps-dialect is dat niet zo’n groot verschil.

    Dus volgens mij stond ons ma daar in haar ’s zondagse kleren als een soort Assepoester naast die “koetsen” met “haze-paarden”… Mijn rijke fantasie kon zich daar uren in verdiepen. Ja, die mythische jeugd van ons ma was héél wat anders dan mijn dagelijkse avonturen…

     

    En van beesten met mythische proporties gesproken… Onze pa vertelde weinig over de oorlog, maar een steeds weerkerend verhaal was hoe “Den Duits” in zijn dorpje de kerk had beschoten en het haantje naar beneden gestort was. ‘s Nachts was onze pa dat beest dan van tussen ’t puin gaan halen en hadden ze het verstopt tussen de houtstapels van hun schrijnwerkerij om het na de oorlog terug op de toren te kunnen plaatsen.

    Aangezien zo’n haantje volgens mij het formaat van een kieken moest hebben vond ik het onbegrijpelijk dat ze voor dat beestje dus een hele kar nodig gehad hadden om dat te kunnen vervoeren. En dat dat zo’n hachelijke opdracht was geweest om dat ongezien te kunnen weghalen en te verstoppen. Kompleet onbegrijpelijk! Een kieken steekt ge toch gewoon in een draagtas of een kartonnen dozeke? Maar nee, onzen pa zijnen haan moet een reus geweest zijn. De Vlaamse Reus onder de kiekens. Pas jaren later had ik genoeg besef van driehoeksmeetkunde om te snappen dat zo’n piepkleine torenhaan in ’t echt wel een serieus beest moet zijn want moest dat een gewoon “kieken-formaat” hebben zouden wij dat nooit van op de grond kunnen zien staan blinken.

     

    Ons ma had “haze-paarden”, onze pa verstopte “reuze-hanen” en ik kreeg ocharme nog geen goudvis? Ik was dus duidelijk in ’t verkeerd sprookje terecht gekomen…

     

    Onze pa knipte tijdens de week de strookjes met de stripverhalen uit zijn krant. Als hij dan zondags bij ons was dan was zijn voorlees-uurtje de traktatie van de week!

    Ik mocht dan op zijn schoot zitten en samen “lazen” wij dan de “Suske en Wiske”-verhalen. ’t Is te zeggen hij las en ik keek naar de prentjes. Hij bracht ook het grote blad met strips mee dat eens per week in “De Standaard” verscheen. Het waren verhaaltjes van “Pats” en de “Rode Ridder” enzo. Best plezant, maar dat blad woog toch niet op tegen de "Suske en Wiske”-strips. Als zo’n verhaal dan geëindigd was dan bond ons ma al die blaadjes netjes in met een koordje en had ik een boekje!

    Dat waren mijn eerste boeken! Het begin van de grote bibliotheek van mijn leven. J

    img264/6233/zilversmidsnatiepu5.jpg

    De Zilversmidsnatie van bompa.
    Links zie je de ingespannen "haze-paarden".

    img387/4817/zendingvoorteheranny1.jpg

    Dit is een nog oudere foto van op de natie, van uit de tijd van mijn overgrootvader.
    Als je goed kijkt zie je dat op de kar een kist met een breekbare zending klaarstaat
    om naar Teheran verzonden te worden. Maar veel is er in de loop der tijd
    niet veranderd hoor, want kijk maar goed, de kist met de afbeelding van het glas 
    dat "breekbaar" moet voorstellen  staat wel op zijn kop op de kar geladen
    Ik vraag me wel af wat er destijds al naar Teheran verzonden werd.
    De voorlopers van de kernkoppen?

    img221/3618/natiekaartbompaws5.jpg
    Dit is mijn bompa zijn "natiebaas"-pasje dat hem het recht gaf om op
    de Scheldekaaien te vertoeven, uitgereikt op 1 januari 1910,
    bjna 100 jaar oud dus...

    Jullie vinden het misschien vreemd dat een vrouw van 49 nog zo'n heel oude souvenirs heeft, maar vergeet niet dat mijn mama mij pas kreeg als ze zelf al 44 jaar was, dus er is gewoon een generatie tussen uit gevallen bij mij, vandaar dat ik nog zoveel foto's en documenten van 100 en zelfs 200 jaar oud heb. Als 't jullie interesseert zal ik er regelmatig enkele van inscannen zo krijgen we allemaal nog eens een idee van hoe het dagelijks leven er een eeuw geleden uitzag.
    ------------------------------------------------------------

    12. De onbegrijpelijke pikorde.

     

    Mijn oudste achterneefje, Patrickske, was drie jaar jonger dan ik. Het was dus een goeie speelkameraad “in wording”. De eerste jaren was ik totaal niet geïnteresseerd want het was een schoon jongetje en hij leek helemaal niet op een beer, en aangezien ik alleen in beren en niet in poppen geïnteresseerd was liet die baby me koud. Baby’s stonken en plakten en maakten lawaai en kregen altijd al de aandacht. Zo eenvoudig was dat.

    Maar naarmate de jaren vorderden vonden we mekaar.

     

    Dat ging niet zonder slag of stoot. Ik herinner me nog goed dat ik de arme jongen eens met volle kracht op zijn hoofd aan ’t timmeren was. We zaten op de trap te spelen en we hadden ruzie gekregen, Mijn gewicht en leeftijd haalden natuurlijk de overhand, dus het kind werd vreselijk afgetroefd. Mijn nicht - Patrickske zijn mama - en mijn ma kwamen toegesneld om het arme jongentje te ontzetten en ik kreeg mijn verdiende straf. Ik moest in de hoek gaan staan. Ik heb daar lang, en verdiend, moeten staan staan. Dus ik had ik ook genoeg tijd om over mijn colère na te denken.

     

    Ik begreep best dat ik zwaar in de fout was gegaan. Maar ik had er zo mijn redenen voor. Patrickske zijn bomma, ons ma haar zus, was mijn doopmeter. Maar die vrouw moest haar aandacht verdelen over ondertussen al vier neefjes én mij, haar petekind. Voor elke volwassen mens is de pik-orde dan duidelijk. Kleinkinderen komen vóór petekinderen. Op mijn leeftijd had ik daar echter totaal geen begrip voor.

    Ik bleef dus maar jengelen dat Tante ook eens bij ons moest komen logeren en niet altijd bij “de jongeskes” moest verblijven en ons ma hield dapper vol dat “de jongeskes” vóór gingen omdat Tante voor “de jongeskes” “hun bomma” was, en dat “bomma zijn” belangrijker is als ”meter zijn”. Ik kreeg van Tante dan ook altijd pas het kadootje als mijn achterneefjes hun eerste keuze gemaakt hadden. Of het kleinste kadootje bleek steevast voor mij te zijn. Tante ging éérst op bezoek bij mijn achterneefjes en pas als er nog een dag overschoot kwam ze ook bij ons. Wat zelden of nooit gebeurde. In mijn ogen was dat allemaal zeer onbegrijpelijk en onrechtvaardig.

     

    De ruzie met mijn achterneefje was dus ook helemaal niet de oorzaak, maar enkel de aanleiding, tot die wrede en grondige “afros”-partij. De diepere oorzaak lag in ’t feit dat ik geen flauw benul had dat er zoiets mocht bestaan als een pik-orde in een familie, dat ik mij vreselijk jaloers en misdeeld voelde door mijn Tante, en dat mijn achterneefje daar onbewust had voor moeten boeten.

    Ik vond het zelfs heel jammer dat ik mijn speelkameraad zo afgetuigd had. Want het was dan nog wel mijn favorietje. Hij kon toch zo prachtig “Rode Ridder” met mij spelen… Het was een heel knap “Rode Ridder”-ke zelfs! Dat zag ik toen al!

     

    We reden op denkbeeldige paarden door hun tuin, we speelden heelder scènes uit de stripverhalen na en beleefden dolle, en soms echt gevaarlijke avonturen.

    Om “doktertje” te spelen waren we nog wat jong. Maar dat is niet erg. Want die schade halen we nu in. Patrick-“ske” is ondertussen mijn gyneacoloog geworden. J

    Ik zal voor de rest dus maar heel braaf zwijgen over die jongen, want met iemand die zo’n diepe inkijk in mijn “ziel” heeft wil ik zeker geen ruzie meer krijgen. J

    img144/8075/kerstmis61metbommaenpatsf8.jpg

    Kerstmis 1961 : Bomma met Patrickske op de arm.
    En ik met betraande ogen omdat ik niet opgepakt werd...

    img340/3148/sept65metpatrickinpolygdh6.jpg

    September 1965 :
    spelen in 't bos in Brasschaat. Ik 8 jaar oud, Patrickske 5.

    img408/1842/patrickenik26maart2007gm7.jpg

    Patrickske en ik op 27 maart 2007.
    Oud genoeg om "dokterke" te spelen want nu is hij mijn gyneacoloog!

    --------------------------------------------------------------------------------------------------

    13. Twee levens.

    Doordat mijn pa in de week in zijn ouderlijk huis bleef wonen zagen we mekaar niet veel. Dat had voor- en nadelen. Het grootste voordeel was dat ik in feite twee levens had. Eentje in ’t stad, en eentje - tijdens de vakanties - in de Kempen, “op den buiten”.

    De eerste avond van de vakantie werden ons ma en ik opgehaald door de broer van mijn vader voor de grote expeditie met de auto naar de Kempen… Het werd altijd een hele verhuis want we vertrokken soms voor enkele weken en heel mijn berenfamilie moest natuurlijk mee.
    De tocht ging nog over gewone wegen want de Boudewijnsnelweg was toen nog niet klaar. Het was voor mij altijd een zeer groot avontuur waar de nodige slapeloze nachten aan vooraf gingen. Het was een indrukwekkendere voorbereiding dan toen ik enkele jaren geleden voor 5 weken door Vietnam ging trekken. J

    Er gebeurden onderweg ook zoveel mysterieuze zaken! Tanken aan een benzinestation en dan nog een drinkbeker krijgen ook! Of een piepklein boekske speelkaarten van BP! Zalig was dat! Maar één rit vergeet ik nooit. Het was tijdens een indrukwekkende storm, de bomen aan de kant van de weg braken af als lucifers, vielen er dwars overheen en wij zaten middenin dat spektakel! Dat was pas sensatie! Pure Stephen King waar ik in terecht gekomen was!

    Maar meestal verliep de reis rustig en konden we met heel ons “hebben en houden” na een dik uurtje onze intrek nemen in de “kellekamer”. Het kamertje van de inwonende meid die net gehuwd was en daarom niet meer bleef slapen. Het was een knus logeerkamertje halverwege de trap. Een hobbitholletje avant la lettre in feite.
    Voor mij was heel het huisje een magisch gebied. Er was een heel grote tuin, magazijnen, een schrijnwerkerij, houtstapels en overal zaten poezen… Ik voelde mij bij de moemoe als Alice in Wonderland, want het was een totaal andere wereld als “in ’t stad”.

    Heel ’t leven speelde zich af in de keuken, want “de schone kamer” werd alleen met nieuwjaar voor het “Krieken op Jenever”-gebeuren gebruikt. De keuken werd gedomineerd door een gigantische Leuvense stoof met vooraan allemaal kleine oventjes met deurtjes. In één van die holletjes werd ’s avonds de hete kruik gestoken om de voetjes in bed te verwarmen. Een heerlijke uitvinding vond ik dat!
    Op de gloeiende plaat stonden potten te sudderen en naargelang de grootte van de ketel kon je de gaten in de plaat met ijzeren ringen vergroten of verkleinen. Terwijl je dat deed kon je in ’t binnenste van de kachel kijken en zag je precies de hel! Fascinerend!

    Maar wat deze plek helemaal het paradijs maakte was de schoorsteenmantel boven de stoof. Daar lag een bussel katten over gedrapeerd in alle mogelijke vormen en maten. Soms 9 stuks tegelijk! Ze lagen ’s winters wel twee lagen dik en staarten en poten bengelden lekker warm naar beneden boven ’t vuur. Soms rook het er, buiten naar die eeuwige ajuinsaus, ook wel eens naar verbrande kattenstaart. Maar zelfs dat rook nog heerlijk voor mij. J
    Ook die geur zal ik mijn leven lang niet vergeten.
      
         img384/4531/bommastad10okt59xo9.jpg                   img220/3408/moemoebuitenseot59rj4.jpg

    Foto links : met de "stads-bomma"
    voor onze woning in oktober 1959.
      
    Foto rechts : met de "moemoe-van-den-buiten"  
    op de bank voor haar huisje in september 1959.

    --------------------------------------------------------------------

    14. De slang in ’t paradijs.

    Maar geen paradijs zonder slang. Zelfs niet in de stille Kempen….

    De enige slang in dit Kempens paradijs was het toilet. Maar dat was dan ook geen huis-, tuin- en keukenslangeske meer maar eerder een volwassen anaconda!

     

    Het toiletje bevond zich buiten, achter de schrijnwerkerij. Maar dat was nog niks…

    Het was een klein ijskoud hokje, zonder licht, en eigenlijk niet meer dan een brede houten plank met een gat erin… en het toiletpapier bestond uit doorgezaagde telefoonboeken… En dat deed pijn aan mijn teer poepeke. Maar ook dat was nog ’t ergste niet.

     

    ’t Allergruwelijkste was dat er soms tussen de steenvoegen al eens een pier zat, en dat gaf me echt kouwe rillingen. Het is het enige dier in mijn leven waar ik nog steeds kippevel van krijg. Ik drapeer slangen rond mijn nek, pak muizen met de blote hand, zet elke spin die ik tegen kom netjes buiten in de klimop, grabbel al eens een duizendpootje van de grond om het te laten poseren voor een macro-foto, aai een leeuwke als ik de kans krijg, maar een pier… God nee, dat is ’t laatste!

     

    Gelukkig ging ons ma mee naar dat griezelige toilet, ik kreeg zelfs een rolleke echt toiletpapier - waar de rest van de familie mij hartelijk mee uitlachte. ’s Nachts mocht ik gelukkig, op het lieflijke “kelle-kamertje” waar ma en ik sliepen, op een pispotje gaan. Een stenen pot die eruit zag als een flink uit de kluiten gewassen theetas en die netjes achter een deurtje in het nachtkastje stond.

    Maar als ik mijn kans schoon zag dan begon voor mij de nacht al om 2 uur ’s middags… Ik zou werkelijk álles gedaan hebben om die gruwelplek toch maar te kunnen vermijden.


    Dus ging ik overdag ook zoveel mogelijk stiekum op mijn pispotje. Na mijn plasje kroop ik stilletjes met mijn potje onder ’t raam en kieperde - diep weggedoken van onder ’t raamkozijn - de inhoud vliegensvlug naar buiten… er niet aan denkend dat het raam uitkeek op een soort ingesloten mini-tuintje waar de regenput zich bevond waar mijn oom zich altijd ging wassen. En op een dag gebeurde natuurlijk het onvermijdelijke… ik volbracht mijn heimelijke missie terwijl mijn oom daar aan zijn groot toilet bezig was…

     

    Ge kunt u waarschijnlijk al indenken wat een “sigaar” ik heb gesmoord toen mijn boze oom de natte restjes toiletpapier van zijn blote rug moest gaan plukken… En de man had al zo’n gruwelijke hekel aan ma en mij omdat wij “stadsmensen” waren, dus onze verstandhouding werd er door dat incident niet beter op…  Dat ons ma van heel de zaak dan ook nog de komische kant zag leidde bijna tot een “stammentwist”, bijna tot de Derde Wereldoorlog…

     

    Ik heb het al eens geschreven, maar ’t is echt waar, ik vraag me nog altijd af hoe mijn arme blaas mijn jeugd overleefd heeft.
    ----------------------------------------------------
     

    15. Open en bloot.

     

    Dat “gat-in-een-plank”-toilet was een doorn in mijn jeugdig oog, maar het ding dat zich tegen de achtermuur van de schrijnwerkerij bevond vond ik haast nog walgelijker! Het betrof het “pissijntje” voor mannen. Het bevond zich volledig in de buitenlucht en ernaast tierde een enorme vlierbessenstruik. Als kind was ik er heilig van overtuigd dat de vieze geur die er hing van die plant afkomstig was. Op een goede dag besloot ik de wereld van dat “stinkboske” te ontdoen. Ik ging naar de keukenschuif, nam het grote broodmes en trok de tuin in. Achter het muurtje van het “pissijntje” begon ik aan mijn zware taak. Niemand bleek me in de gaten te hebben dus ik kon rustig verder werken. Hoewel de struik meer dan driedubbel zo hoog was als ik had ik haar na een uurtje gedecimeerd. Het enige wat overschoot was een hoop stokjes en takjes. Ons ma was blijkbaar ondertussen toch wat ongerust geworden, want ze was het niet gewoon dat als ik in de tuin speelde, ik zo lang niets van me liet horen. De laatste plek waar ze ging zoeken was natuurlijk dat door mij zo gehate hoekje.

     

    Opeens kwam ze de hoek om, stond stokstijf stil, niet goed wetend of ze me eerst dat mes moest afpakken of de onoverzichtelijke schade opnemen, en daar stond ik - heel fier en trots op mijn grondige werk - tussen die berg “stinkboskes”-resten.

    “Maar wat hebt ge nu toch met die arme struik gedaan??? Kind toch, gij die zoveel van planten en dieren houdt? Hoe hebt ge nu toch zo’n vernieling kunnen aanrichten?!”

    “Die struik stonk. Gij vondt toch ook altijd dat dat hier zo vies rook? Awel, ik heb die struik kapot gemaakt. En ge ziet, het ruikt hier toch al veel beter nu hé ma?!”

    (Ah ja, dat rook daar nu naar frisgroene fijngehakte vlierbesstruik!)

    “Maar kindje, die reuk kwam helemaal niet van die plant, die komt van dat pissijntje, waar de mannen hun plasje in komen doen!”

    De verslagenheid en beteutering moeten in mijn ogen te lezen zijn geweest want ik kreeg zelfs geen ruzie omdat ik daar met dat groot mes in mijn handen stond.

     

    Gelukkig groeien vlierbessenstruiken heel snel. Maar spijtiggenoeg niet snel genoeg om te kunnen vermijden dat ik ’s avonds mijn misdaad aan mijn lastige oom moest gaan opbiechten… Tja, de mannen hun beschutting aan hun pissijntje was ineens helemaal verdwenen en nu stonden ze daar vanaf nu open en bloot…

     

    Ik had altijd heel drukke bezigheden in mijn tuin. Zo ging ik ’s zomers vaak op mijn eentje “picknicken in de tuin”. Ik nam dan ongezien de mayonaise-pot uit de keuken en toog onderweg naar het bedje waar onze pa zijn veldsla groeide. Ik plofte me midden tussen de plantjes neer, prutste de pot open, plukte de blaadjes en sopte die lekker in de mayonaise. Sla heeft me later nooit meer zo goed gesmaakt als in die tijd! Als mijn buikje gevuld was, dan deed ik mijn pot weer dicht, stevende op de keuken af, en zette de pot terug netjes op zijn plaats in de keukenkast.

     

    Bij het avondmaal kwam die pot dan weer op tafel te staan… En o ramp, meermaals zat die dan vol aarde en blaadjes omdat ik ’t tijdens ‘t “soppen” al eens iets “per ongeluk” in die pot liet vallen en dat er niet meer uitgevist kreeg… Mijn oom sloeg dan van ontzetting altijd even rood uit als de radijzen uit onze pa zijn hof, en ons ma lachte dan eens groen zoals de vettige slablaadjes onder in die pot … J
    -------------------------------------------------------------------------------------------

    16. Beschermster der zwakken.

     

    Het was niet enkel ik die soms uitroei-neigingen kreeg, onze pa had dat ook. Mijn pa!!! De grote dierenvriend!!! Het is dus blijkbaar genetisch bepaald.

     

    Onze pa zijn vernietigingsacties waren vooral toegespitst op colorado-kevers die hij niet welkom achtte op zijn aardappelloof. Erg vond ik dat! Zo’n schone, kleurige kevertjes en onze pa ging die sukkeltjes dan met een grote, giftige spuitbus te lijf!

     

    Als ik ’s ochtends aan de tafel hoorde dat onze pa plannen maakte om wat vroeger thuis te komen van de fabriek om ’s avonds nog eens “die smerige beesten dood te spuiten” dan nam ik overdag mijn voorzorgen.

     

    Na ’t ontbijt ging ik dan in ’t kot een grote lege bokaal zoeken en begon zoveel mogeijk colorado-kevertjes van de patattenplanten te plukken. Een karwei waar ik lang mee zoet kon blijven want onze pa had een flink perceeltje patatjes staan. Toen al besefte ik dat ge niet iedereen kunt redden, maar dat dat geen reden is om niet uw best te doen. Als ik vond dat ik mijn “burgerplicht” naar behoren vervuld had dan sloot ik mijn bokaal en verstopte ik hem terug in ’t kot.

     

    s’ Avonds na ’t werk begon onze pa dan aan de voorbereidingen voor zijn doodseskader, hij mengde poederkes en vloeistof en goot die in een grote verstuiver. Tijdens die activiteiten moest ik op een veilige afstand blijven. In die tijd gebruikte hij daar DDT voor en dat werd voor mij toch wat te giftig geacht. Dan was de tuin tijdelijk verboden territorium voor mij. Iets wat ik hem niet in dank afnam, maar kom, ik was dan al een beetje getroost dat ik hem toch weer te snel was af geweest en een deel van de populatie van die schone kevertjes in veiligheid had weten te brengen.

     

    De volgende dag, als de kust vrij was en de pa en zijn broer naar ’t fabriek vertrokken waren, en ons ma in huis aan ’t werken was, ging ik dan mijn uitverkorenen verlossen uit hun bokaal en ze terug op hun rechtmatige grond zetten.

    Ik weet nog goed dat als de pa dan ’s avonds zijn vernielingen kwam bewonderen hij er zich dikwijls over uitsprak dat die “verduvelde colorado-kevers toch wel wreed sterke beesten zijn”, of dat “den DDT toch niet meer zo straf was als vroeger”. Op zo’n momenten wist ik al dat ik moest zwijgen. Mezelf kennende vrees ik zelfs dat ik dan heel meevoelend en meewarig met hem mee stond te knikken… J

     

    Goddank was dit een misdaad die steeds onontdekt en dus ongestraft is gebleven. En aangezien de boze oom al lang in de hel zit en ik toch niet van plan ben daar ook terecht te komen, én mijn pa in de hemel is, heb ik - althans tot ikzelf in de hemel aanbeland - niks te vrezen. Trouwens mijn pa zal nu ondertussen ook al wel een stukske vergevingsgezinder geworden zijn door al die rijstpap te eten denk ik zo.

    img79/6199/sept62eftelingportretfc0.jpg

    ---------------------------------------------------------------

    Even oud...
    img120/1557/mijnvrolijkevoorvaderenqp7.jpg

    Bompa in zijn vrijgezellentijd rond 1900.
    (De rechtse bolhoed)


    img187/8224/matantemariabommaenbomple8.jpg


    Mijn tante (ons ma haar ouder zusje dus), mijn bompa, bomma en mijn ma,
    rond 1924.


    img458/9092/maenikaankerkhy6.jpg

    Mijn mama en ik.
    Op deze foto is mijn ma ongeveer even oud als ik nu ben.

    img72/2941/l4feb07bl5.jpg

    Ik vorige maand, op mijn 49ste.
    --------------------------------------------

    17. Wie zou er armoe lijden om een mondje meer?

     

    De grote attractie van mijn verblijf op “den buiten” van onze pa was het poezen-regiment dat daar rondliep. Soms hadden we er wel dertien tegelijk! Die heerlijke dieren waren voor mij een onuitputtelijke bron van vreugde. Ik vond dat we er maar niet genoeg konden hebben. Moemoe, de ooms, pa en ma dachten daar heel anders over.

     

    Als de kattinnen krols waren dan mochten ze de keuken niet uit en werden de katers niet binnen gelaten. Er werd streng op toegezien dat de deur altijd gesloten was. Het duurde een tijd eer ik het verband zag, maar op de duur begon het toch te schemeren… Op een of andere raadselachtige manier kregen de kattinnen kleintjes als ze buiten raakten… Aangezien ik niet liever had dan dat er elk seizoen enkele nesten waren was het dus zaak om het plan van de ouderen te boycotten. Maar voorzichtig. Want op krolse kattinnen buiten laten stonden ergere straffen dan op vlierstruiken uitroeien. Dit vereiste dus een omzichtige aanpak, temeer omdat ik de enige was die dit nobele doel nastreefde en de verdenking dus direkt op mij viel.

     

    Een redelijk vruchtbare tactiek was “de plotse behulpzaamheid”. Door bijvoorbeeld voor te stellen om iets uit het magazijn te gaan halen. Liefst iets groot waar ik mijn handjes mee vol had, zodanig dat ik mijn lading eerst op de keukentafel moest deponeren alvorens ik de deur achter mij kon sluiten. Patatjes halen was daar heel bruikbaar voor. En ja, meermaals ben ik in mijn missie geslaagd, glibberde een krolse kattin buiten, werd vrolijk door de katers gedekt, en konden we na twee maanden een nest jonge poezen verwelkomen. Ondanks het feit dat “iedereen” toch zó goed opgelet had dat de kattinnen niet buiten gesukkeld waren… J

     

    In de wintermaanden lagen al de katten op de schoorsteenmantel, in de zomer lagen ze overal. Na ’t eten werden de resten in een grote pot gemengd en kreeg heel de bende eten. Maar én mijn pa én mijn oom hadden zo hun favorieten die tijdens de maaltijden ook bij hen op schoot mochten zitten en daar gevoederd werden. Tot groot ongenoegen van ons ma, die natuurlijk vreesde dat die dierenliefde-genen ook in mij zouden zitten. Wat vanzelfsprekend ook ’t geval is.


    img252/9103/poezenbijdesoeppotlr2.jpg

    De kleine poezen zitten ongegeneerd naast de soepketel op tafel...

    img259/2350/poesbijdesoeppotweggepala3.jpg

    ... tot ons ma binnenkomt...

    ... je ziet een hand die de achterste poes plots in de lucht laat verdwijnen...

    De katten hadden in die tijd nog geen ingewikkelde of mooie namen. Het was gewoon “de Minne” (een oude moederpoes met een ietwat moeilijk karakter die al ontelbare nesten had grootgebracht), en “de Kater” (een lieve, zeer dun in de pels zittende, magere kater), “den Ti” (dat kwam van “Tijger”, maar ik bleef die halstarrig “Bam Bam” noemen. Een stevige grijze kerel.), “het Spitske” (een frèle grijs moederpoezeke). En als toegift aan mij mocht ik er toch ook enkele “Suske”, “Wiske” en “Flipper” noemen.

     

    Verscheidene van de poezen werden overreden. Zelfs in die tijd al. Maar als er een poes gewond was dan werd er wel vroeger gestopt met werken en reed mijn oom met de auto 20 kilometer ver naar de dierenarts en kreeg het arme dier de beste verzorging. Desalniettemin was iedereen - behalve ik - het er over eens dat we meer dan genoeg katten hadden. Maar daar stond wel tegenover dat een zwervertje dat haveloos kwam aankloppen nooit in de kou bleef staan en dat de harten dan weer snel vermurwd waren en de nieuwkomer gezellig mocht blijven wonen…

    Dus onze kattenpopulatie bleef, dankzij mijn stiekeme “anti-geboorte-beperkings-acties” en de  binnenvallende zwervers, tot mijn groot genoegen, vrijwel konstant. J 


    img161/1660/19mei63moemoejpgug5.jpg

    Met ma, moemoe en pa achterin de tuin.
    Ik met een product van mijn “anti-geboorte-beperkings-acties” in mijn armen. 

    img72/5249/poezenberlaarkoerkleur4km4.jpg

    Ronnie, Katia, Moorke en Flipper.
    ------------------------------------------------

    02-01-1991 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    01-01-1991
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    1. Eéntje dat telt voor twéé...

    Mijn ma was 45 jaar toen ze mij kreeg. En 't was geen makkie. Ma was superslank en ik bleek een dikkertje te zijn. Dus dacht de dokter dat ik een tweeling was. Een week voor de bevalling zei de man dat, ofwel moeder, ofwel kind, de bevalling zeker niet zou overleven. Voor deze bangelijke keuze gesteld ging mijn ma naar een andere dokter, die haar troostte en zei dat hij haar met een keizersnede zou "verlossen" en dat alles dan goed zou komen.
    (Hebt ge ooit trouwens ooit al eens stil gestaan bij de term "verlossen". Dat is toch gewoon griezelig! Ge wilt dan een kind, en als het dan gaat geboren worden en uw wens in vervulling gaat gaan dan noemen ze dat een "verlossing". Zo iets à la : "Heer verlos ons van 't kwade!" Ik vind dat eigenlijk vrij onrespectvol tegenover dat onschuldig baby-ke. Enfin, soit, in ons ma haar geval zal 't alleszins zeker een "verlossing" geweest zijn, want ik heb er alle begrip voor dat het niet plezant moet zijn met een woelwater als ik 9 maand in uwen buik rond te moeten rondhossen.)
    En inderdaad, alles liep goed af, ons ma woog 45 kilo, en ik 3,5 kilo, en we overleefden het allebei.
    Na de bevalling kwam haar vorige dokter op ons ma haar kamer binnenvallen en schampte :
    "Ja madammeke, nu hebt ge wel voor de gemakkelijkheidsoplossing gekozen hé! Nu weet ge nóg niet wat 't is om een kind te krijgen."
    En hij trok de deur dicht en verdween met de noorderzon.
     
    Mijn eerste levensjaren bracht ik door in de koesterende warmte van mijn ma en mijn bomma. Twee vrouwen die niet liever deden dan mij te verwennen. Ik lag tijdens hun maaltijden op een groot kussen op 't tafel...  Al een chance dat niemand dacht dat ik de kalkoen was en een vork in mijn billen stak.

    img329/174/lopkussenoptafel24nov57qr4.jpg

    24 november 1957.

    Ik werd op 9 oktober geboren en dus was ik de grote attractie op 't Nieuwjaarfeest. In het Kempisch dorpje van onze pa dronk iedereen dan "Krieken op Jenever".
    In de kriekentijd werden die in oplegpotten gedaan met suiker, met jenever overgoten, en die bokalen werden dan bewaard om met Nieuwjaar op te drinken. Tijdens de rest van 't jaar werd er - buiten het lichte tafelbier van "Piedboeuf" tijdens het avondmaal - geen alcohol gedronken, dus je kan je indenken dat er op zo'n feestdag niet veel "Krieken" nodig waren om iedereen in een goeie stemming te brengen! Ik moet zijn beginnen huilen tijdens 't feest en iemand kreeg de geweldige inval om mijn "tutterke" in de bokaal te soppen...
    Blijkbaar hadden ze nog nooit zo'n gelukzalig kind gezien. Ik tutterde met overgave en bleek het méér dan lekker te vinden. Dus werd mijn tutterke regelmatig terug in de pot met "Krieken op Jenever" gedoopt en ikke maar uiterst geconcentreerd, in volle vervoering, met gesloten oogskes, sabbelen!
    Dat zal dus mijn eerste zatselke geweest zijn. Ik was toen nog geen drie maand oud
    Van een eventueel "katerke" weet ik gelukkig niets meer.

    img213/5240/mametlaanwieg1dec57mj2.jpg

    Met ma naast mijn wiegje op 1 december 1957.

    img223/4505/lenpa12okt58wereldtentorp7.jpg

    12 oktober 58 op de arm van pa op de wereldtentoonstelling te Brussel.
    -----------------------------------------------------------------------------------------------

    2. Te klein voor kattekwaad.

    Hoewel bomma, mama en ik in ’t midden van de stad woonden kon ik toch op straat spelen met de buurkinderen. Er was toen haast nog geen verkeer. De kinderen van alle leeftijden - jongens en meisjes - speelden toen samen, ik was jammer genoeg met afstand de jongste en dus ook de kleinste.  Een van de favoriete spelletjes was “elastiekspringen”.

    Twee kinderen spanden een lange lus van onderbroeken-elastiek rond hun enkels, ze gingen twee meter uit mekaar staan, zodat de rek strak rond hun vier benen getrokken werd en hij een grote rechthoek vormde. Het derde kind moest dan volgens bepaalde regels in die elastiek springen en zo trachten met zijn benen de moeilijkste figuren met die elastieken band te vormen. Ging het mis dan zat ge hopeloos met uw enkels in die elastiek verwikkeld. Ging het nog misser dan lagen we met een bloedneus op de plavuizen.

    We haalden bij momenten halsbrekende toeren uit en toch overleefden we dat allemaal. Ik denk dat er in deze tijd speciale verzekeringen zouden afgesloten worden als kinderen zo’n spelletjes zouden willen spelen. J

     

    Uren heb ik stoeiend op straat doorgebracht met “Erikske van den beenhouwer”, “Jacques-ske van de radiowinkel” en “Monique-ske van den boekwinkel”.

    We speelden met de hoelahoep of de diabolo, sprongen in touwtjes, trokken met krijt een hinkelpark op de stoep, we gingen door de ramen van de buren naar binnen gluren of we deden “bellekentrek”. Spijtiggenoeg was ik te klein en moesten ze mij altijd optillen. Een nadeel van mijn korte beentjes was ook dat ik altijd de laatste was om weg te kunnen vluchten na de misdaad. Dus meestal werd ik gegrepen, maar ontsnapten we allemaal aan de straf omdat ze alleen “’t kleintje” maar te pakken hadden gekregen.

     

    Ons ma was eigenlijk niet zo gelukkig met al dat kinder-kattekwaad en zeker niet met mijn vriendschap met “Erikske van den beenhouwer”. Dat had er waarschijnlijk ook mee te maken dat die jongen zo graag touwtje sprong en altijd meisjesschoentjes droeg. In die periode waren houten blokskes met hakjes in de mode. Liefst met een gouden riempje. Het was in onze buurt de typische meisjes-rage (in zoverre dat ge in die tijd al van rages kon spreken natuurlijk.) Maar dat 8-jarig Erikske liep dus ook op zo’n meisjesklompjes rond en ons ma vond dat maar niks. Wat ik totaal niet begreep want ik vond dat hij daar best mooi mee stond. Jaren later heb ik mij ook nog wel eens afgevraagd wat “Erikske van den beenhouwer” momenteel aan zijn voeten zou dragen, maar toentertijd kon ik me daar echt geen zorgen over maken.  J

     

    Jammergenoeg ging die onbezorgde tijd helaas voorbij toen ma het idee kreeg om me naar de “papschool” te sturen.

    Op een dag bracht ze me weg naar een heel triest en groot gebouw. Ik werd daar afgeleverd met een pakske boterhammen en overgegeven aan een stuurse, strenge non. Het was een combinatie van kleuterschool en lagere school en ik was bij de kleinsten van de bende. Ze nam me mee naar binnen, en van wat er daar gebeurd is weet ik niks meer. Het heeft me een totale black-out opgeleverd. A ja, wat wilt ge, al die in ’t zwart geklede nonnen, een mens zou van minder een black-out krijgen! Het enige dat ik nog weet was dat ik ineens ‘s middags hulpeloos en hopeloos verloren in een grote, vies ruikende refter zat, met mijn druppende neus en lekkende ogen over mijn gesloten pakske boterhammen gebogen. Het rook er naar zweet en oud eten. Alles was er grijs en bruin. En de nonnen zwart. Het was een verschrikking. Ik was uit mijn kleurige kinderwereld gedropt in een slechte zwart-wit-film.

    De tegenstelling van mij als klein boelleke op een lekker zacht kussen op tafel tussen ma en bomma, en hier nu als vierjarige in die lawaaitoestand, van God en Klein Pierke verlaten, had niet groter kunnen zijn.

     

    Na een halve dag tranen met tuiten te gehuild te hebben is ons ma me daar terug komen buiten halen. Gelukkig zei de non dat het nog “te vroeg” voor mij was, kreeg ik uitstel van executie, en kon ik nog een half jaar ontsnappen aan de kleuterschool.

     

    Maar uitstel is geen afstel. Aan de échte papschool was geen ontsnappen aan. Dat lezen jullie wel in de volgende aflevering.

    img384/7317/opstraatmetgieteraug59fk8.jpg

    Augustus 1959.
    ----------------------------------------------------------------------------

    3. Ijskoude billetjes en geen brilletjes.

     

    Het volgende schooljaar werd er een echt “papschooltje” voor mij gezocht. Ik werd verondersteld in de voorbije maanden mijn nare herinneringen aan mijn eerste mislukt schoolavontuur vergeten te zijn. Wat natuurlijk niet het geval was. Toen was ik nog niet aan ’t dementeren en was mijn geheugen misschien klein maar wel héél betrouwbaar. Tja, er zat ook nog niet zoveel in als nu.

    Op ’t einde van onze straat was een kwalitatief niet zo hoogstaand, maar wel veel gemoedelijker, écht papschooltje.

    Het was niet zo’n ijskoude hel als het vorige ding, maar prettig was het nog niet. Gelukkig waren de nonnekes hier helemaal op kleuters gericht en niet zoals in de vorige school meer geïnteresseerd in de kinderen van de lagere school. Dit waren “full-time-kleuternonnen”.

     

    De mama’s gaven de kinderen in een grote inkomhal af aan de nonnen, en die brachten ons verder naar de klasjes. Die klaslokalen waren best OK. Groot, licht en gezellig. Veel gruwelijker echter waren de toiletten…

     

    Ik zie mezelf nog altijd zitten op die mini-toiletjes die allemaal op een rij stonden in een grote betegelde ijskoude kamer met ramen die uitkeken op de speelplaats. We zaten daar allemaal naast mekaar met onze blote kniekes en onze onderbroekskes bengelend op onze voeten te bibberen. Al de neuzen van de "oudejaars" tegen de ramen gedrukt om ons daar als hulpeloze pinguinnekes te zien zitten tot de non langskwam om ons poepeke schoon te vegen en ons broekske terug aan te helpen trekken. Met ons billekes op die koude pot, want volgens mijn herinneringen waren er zelfs geen wc-brillen. En maar wachten... Kak of gene kak.

     

    Toen we in de volgende kleuterklas terecht kwamen en al iets groter en zelfstandiger waren mochten we de individuele toiletjes gebruiken. En die hadden, net als in Myette haar schooltje, van die “saloon”-klapdeurtjes. Veel meer dan wat afgebladderde vuilgroene houten planken waren het niet... Dus iedereen kon zien welke kniekes en welk onderbroekske daar op dat toiletje zat. Bengelende voetjes, die de grond niet konden raken. Bibberende kniekes want de toiletten stonden aan de rand van de speelplaats in openlucht. En wij ons plaske maar zo lang mogelijk ophouden om toch maar niet naar die toiletjes te moeten... Ik vraag me af hoe onze blaas die tijd overleefd heeft.

     

    In die periode, op mijn 4 jaar dus, zette ik ook mijn eerste stap in de "criminaliteit"!

    Maar dat relaas is voor volgende keer!

    img151/586/60lb4.jpg

    Juli 1960, ik was toen bijna 3 jaar en mama was 47.
    ----------------------------------------------------------------------------

    4. De eerste stappen in de misdaad.

     

    In de klas werd er voorgelezen en deden we spelletjes. Maar echt heel veel weet ik daar niet meer van. Er was een zuster Coletta (een magere oude), en een zuster Godelieve (een dikke plezante), dat herinner ik me nog wel, en er waren ook enkele kleuterjuffen die wel leuk waren.

    Als er iemand jarig was dan kreeg die de hele dag een papieren kroon op zijn hoofd. Het aantal gouden sterretjes dat er op gekleefd was gaf de leeftijd van de jarige aan.  Drie, vier of vijf sterren dus. We namen dan voor iedereen koekjes of pralines mee en mochten die uitdelen aan de klasgenootjes. Dat was altijd een fijne dag. Zelfs toen ging de liefde al duidelijk door mijn maag. Wat betreft chocolade dan toch, want boterhammen waren aan mij niet besteed. Maar dat had  mijn slimme moeder een ander trukje op gevonden. Dat vernemen jullie in een van de volgende afleveringe wel…

     

    Goddank mocht ik onder de middag altijd naar huis. Dus niks geen stinkende refter of plakkerige ingepakte boterhammekes. Op dat punt vond ik wel dat ik een betekenisvolle vooruitgang had gemaakt en was de rest van de dag altijd te overleven.

     

    We brachten er de uren door met knutselen met gekleurde papiertjes en wc-rollen, we tekenden, we plakten, we kleurden en we prikten prentjes uit papier. Echt veel speelgoed was er niet. Behalve… een grote doos met allemaal verschillend gekleurde plastic topjes die we in een karton met gaatjes mochten steken en zo figuurtjes konden vormen. Dat vond ik best plezierig.

    Om ons ma gerust te stellen dat er toch af en toe iets leuks aan dat hele papschool-gedoe was besloot ik om zo’n topje van elke kleur mee naar huis te nemen en die eens aan haar te tonen.

    Om 4 uur kwam ons ma me van ’t schooltje ophalen (het heerlijkste moment van de dag!) en thuisgekomen liet ik haar mijn 7 gekleurde topjes zien. Maar dat pakte verkeerd uit!

     

    Ik bleek “gestolen” te hebben! Ik had er niet direkt een idee van wat dat woord betekende maar dat werd vlug uitgelegd : ik had iets meegenomen wat niet van mij was en dat was een misdaad en een zonde!

    Daar stond ik nu met mijn 7 gekleurde topjes in mijn hand, alwéér te snotteren.

    Ons ma droeg me op om die topjes morgen braaf terug in de doos te gaan leggen, en zoiets nooit meer te doen.

    Maar ja, ik moest pas de volgende dag terug naar school, dus ik moest nog een volle nacht met die topjes doorbrengen alvorens ik ze terug kon geven… Is me dat een lange nacht geworden. Ik voelde die onooglijke plastic dingetjes branden in de zak van mijn jasje. Stel u voor dat die nonnen ’s nachts hun plastic toppekes gingen natellen… J

     

    ’s Morgens kon ik niet rap genoeg op school geraken en was ’t eerste wat ik deed die vermaledijde klote-dingen (OK, ik zal toen misschien wel in andere termen gedacht hebben, maar ik voelde het al wel zo aan) terug in hun doos te leggen, in de hoop zo mijn zonde en mijn misdaad ongedaan te maken. Van het heilig sacrament dat “de biecht” noemt had ik toen goddank nog geen besef. Anders was dat er ook zeker nog aan te pas gekomen.

     

    En zo werd mijn mogelijk criminele toekomst dus in de kiem gesmoord

    img148/9718/mei63kleuterklasuq0.jpg

    Mei 1963, de krullebol met het ruitjeskleed in 't midden ben ik.
    -----------------------------------------------------------------------------------

    5. Een dameskransje.

     

    Doordat mijn ma al 45 jaar was toen ze mij kreeg viel ik in de familie zowat overal net tussenin. Mijn nichtjes waren allemaal vijftien of twintig jaar ouder dan ik, en mijn achterneefjes waren nog niet geboren.

    Veel speelkameraden in de familie had ik dan ook niet. Dus verwenden bomma en ma mij maar rustig verder, iets wat ik mij graag liet welgevallen. De bompa’s waren al overleden, dus was’t bij ons thuis echt een dameskransje. Mijn pa werkte zes dagen per week lange uren in zijn fabriek in de verre Kempen en kwam alleen in de weekends naar ons, naar “’t stad”. De rest van de week verbleef hij in zijn ouderlijk huis met zijn broers en zijn oude moeder.

    Mijn ouders hadden er hun roeping in gevonden om allebei voor hun moeder te blijven zorgen in hun oude dag dus ze hadden een soort van LAT-relatie avant la lettre.

     

    Boven ons woonde een alleenstaande oudere heer en die heb ik dan maar als “bompa” geadopteerd. Een mens moet toch ook eens een mannelijk individu in zijn kennissenkring opnemen. J

    Samen met “Nandje” zat ik voor de radio en hij draaide altijd de knop wat verder open als er orgelmuziek speelde, want hij was in zijn jeugd orgelbouwer geweest.

    ’t Was een heerlijke surrogaatbompa, maar we hebben niet echt lang plezier aan mekaar kunnen beleven want toen we op een dag terug kwamen “van den buiten” lag de lieve man dood op onze sofa. Bye bye bompa. Terug alleen vrouwen aan de macht.

     

    Veel mannen waren er dus niet in mijn leven, want “Erikske van den beenhouwer”, met zijn meisjesschoentjes met hakjes en gouden riempjes, bleef ons ma halsstarrig niet tot het mannelijk deel van de wereld rekenen.

     

    De laatste geliefde man in mijn leven die overschoot, en die ik haast dagelijks zag, was “Den Dikke”, waar we ’s avonds een crème-glace-ke voor 1 frank gingen kopen. Ja, als alle mannen in mijn leven zo tof en gul waren geweest als “Den Dikke”… Maar kom, dat zijn geen jeugdherinneringen meer, nu lopen we vooruit op de zaken. J

     

    Huisdieren hadden we niet. Zelfs geen gecastreerde kater. Op school waren er alleen nonnen. Ook een soort van vrouwen blijkbaar. En het regiment achterneefjes dat ik later zou krijgen zat nog allemaal in het zaadcel-stadium. Vandaar waarschijnlijk dat ik niet graag met poppen speelde (die waren toen ik klein was allemaal vrouwelijk) en ik konstant een regiment beren rond mij had die allemaal jongensnamen hadden.

    “Jim” (gevonden op straat. Ooit purper geweest, éénogig, met een loshangend been, en intens vuil. Maar ik wou hem niet meer loslaten eens ik hem opgeraapt had. Dus ons ma heeft hem noodgedwongen gewassen en toen ik hem aan de waslijn vond, aan zijn oren opgehangen, was ’t kot efkes te klein en heb ik mijn sirene danig opengezet bij ’t zien van zo’n gruwelijke dierenmishandeling), “Wim” (ook gevonden en gewassen), “Kring” (ja, ik weet het, een bangelijke naam voor een beer. Hij was begonnen als een schone witte pluchen beer die ik van onze pa kreeg bij een Vogelmarkt-bezoek, maar het duurde niet lang of hij zag ook grauw-grijs)), “Jerry” (een gele plastieken, in de kelder gevonden. Wel makkelijk te wassen), “Bimbo” (een heel kleintje dat ik van ons ma gekregen had. Een kleintje, omdat ons ma een zuinige was), “Dadi” (op klasuitstap naar Dadizele gekocht met mijn “drinkgeld” en veel ruzie voor die “geldverkwisting” gekregen), en tot slot “Berber” (nee, geen Marokkaanse beer maar een doodgewone rode plastieken die eigenlijk bij een Zoo hoorde, maar de rest van de dieren interesseerde me niet).

     

    Ja, toen waren de mannen in mijn leven nog vrijwel allemaal virtueel. Niet slecht eigenlijk, want ge hadt er op die manier ook weinig last van, en ge kon ze makkelijk naar uw hand zetten, of tijdelijk in de kast deponeren als ge uw aandacht aan iets anders wou schenken. Probeer dat maar eens met een échte man te doen. J

    img140/3796/mijnvrolijkevoorvaderenfe6.jpg

    Al de vrolijke voorvaderen die ik niet gekend heb...
    Gezellig verzameld op een hotelterrasje in Luxemburg rond 1900.


    ------------------------------------------------------------------------------------------------------
    Poseren bij de fotograaf... en 't was dan nog niet eens met mijn eigen beer! Vandaar ook linksonder die mysterieuze hand die de beer tegen me aandrukt.
    Ik wou die niet zelf vasthouden aangezien hij toch niet van mij was.

    img170/3269/lmetbeerlm7.jpg


    "Als ik niet met mijn eigen kapotte vondeling-beer op uw foto mag
     dan met die sjieke nep-beer van u ook niet!
    Hou hem dan maar zelf vast!"
    --------------------

    Net geen jaar oud en ze trachten mij alweer te bedotten :

    img242/3702/sept58kp2.jpg

    "Maar nee, dat is mijn beer niet!
    Luister hé fotgraaf, ik vind hem wel schoon moet ik zeggen.
    Dus ik wil er wel mee poseren, op voorwaarde dat ik hem mag houden..."
    ------------------
    Enkele jaren later weer van 't zelfde.
    Sta ik daar wéér in mijn handen met de pop van de fotograaf omdat
    "zo'n groot meisje toch niet meer met beertjes speelt zeker!"

    img294/668/lmetpopil1.jpg

    "OK, we doen 't op uw manier, meneer de fotograaf.
    Maar denk eraan : géén beer, géén glimlach!"
    ----------------------------------------------------------------------------


    6. Mijn eerste dt-fout.

     

    In die tijd kreeg je bij sommige producten Artis-, Familia-, Historia-, Jacques- en Meurisse-punten. Artis was leuk. Daar kreeg ik dierenprenten voor die ik zelf in een boek mocht kleven. Historia was maar niks want dat waren sepia-kleurige prentjes met foto’s van “Ken uw Land” en “Ken uw Volk”. Doodsaaie prentjes vond ik dat op mijn leeftijd.

    De twee laatsten echter, dát waren pas interessante punten voor mij!!! Die konden omgeruild worden tegen chocolade of, als ge genoeg punten hadt, zelfs tegen een doos van de heerlijkste pralines… Ik vergeet hun smaak nooit meer!

     

    We moesten kilometers stappen om de bijeengespaarde verpakkingen van de chocoladerepen aan ’t fabriek af te gaan geven, maar dat was nu eens een wandeling waar ik echt plezier aan beleefde. Niet zomaar wat zinloos rondstappen maar een wandeling met een doel! En wélk doel dan nog : pralines!!! Op de koop toe zaten die dan nog verpakt in een blikken doos waarop de snuiten van de koning en de koningen gedrukt stonden! In kleur dan nog wel! Een ideale doos om later uw schildergerief in op te bergen.

     

    Maar buiten die punten en chocolade-omslagen verzamelde ons ma ook de Fort-zegeltjes. Die kregen we bij de kruidenier, in de Nopri en in de Sarma. Ik mocht ze altijd in de boekskes plakken. Op de duur hadden we een keukenschuif vol en werd het tijd om ze te gaan inruilen. Dat leek me ook wel een lekker uitje. Voor zóveel zegeltjes moest ge in mijn ogen wel nog wat meer dan één armzalig kofferke pralines kunnen krijgen.

     

    Een bijkomstig detail waarom ik zo naar dit uitje uitkeek was omdat mijn kleine oren, tijdens een gesprek onder volwassenen, hadden opgevangen dat “kozijn Paul - de man die later door ’t leven zou gaan als Baron Paul Buysse - een hoge plaats ging bekleden bij “de Fort” …

    Fijn, dus én een mannelijk familielid ontmoeten, das zo eens iets anders, én er bovenop dan nog de baas van de Fort, dus die zou zeker véél pralines geven aan zijn familie.

    Wist ik veel dat de “Ford-autofabriek” iets heel anders was dan de “Fort-zegeltjes” die ge bij de mayonaisepotten kreeg…

     

    “Kom, trek uw jasje aan, we gaan de ‘Fort-zegeltjes-boekskes’ binnen brengen!”

    En de wandeling met het hogere doel kon beginnen!

    Dus kwamen wij met een zak vol zegeltjesboeken in de Fort-winkel. Een mevrouw ging ons verder helpen maar dat zag ik niet zitten. Ik wou en zou door kozijn Paul geholpen worden! Ik bleef dus maar dreinen : “Waarom komt ‘de Paul’ nu niet?! Ik wil de zegeltjes aan ‘de Paul’ zèlf afgeven!”

    Waarop ons ma : “Zwijg nu toch, die madam hier gaat onze zegeltjes inruilen. Dat komt allemaal wel in orde.”

    Maar ik bleef maar koppig doorgaan : “Nee, niet die madam, ik wil ‘de Paul’!!!”

    Ons ma verloor haar geduld : “Wees nu alstublief eens stil, de madam gaat onze koffiemolen uit het magazijn halen en dan gaan we naar huis!”

    Ja, toen viel ik wel even stil, want wat was dat met die “koffiemolen”? We gingen hier toch zeker pralines voor onze bonnekes krijgen??? Of niet soms?...

    Van puur consternatie had ik blijkbaar gezwegen en toen vroeg ons ma :

    “En trouwens wie is in godsnaam toch ‘de Paul’ waar ge zo om zit te zagen?”

    “Awel, onze kozijn, ‘de Paul’, waarvan ge tegen de bomma vertelde dat hij zo’n goede job had gekregen bij de Fort! Die moet hier dan toch de baas zijn?!” Ik maakte dus mijn eerste dt-fout nog voor ik kon schrijven... En zo kwam ik er achter dat een D of T op 't einde van een woord in 't leven héél veel verschil kan uitmaken. Iets wat Boron Buysse zeker zal kunnen beamen.


    img364/4104/kenuwvolkprentjesjp1.jpg

    De prentjes van "De Beuckelaer" en "Artis".
    ----------------------------------------------------------------------------


    7. Zwemmende en bezwijmende paarden.

     

    Mijn eerste vakantie voerde ons naar de bossen van Kasterlee. Ik herinner me nog een molen, zandduinen en een speeltuin. Maar vooral mijn pa die in ‘t weekend op bezoek kwam!

    img225/2466/kasterleelenmamolen25jugz3.jpg

    7 augustus 1960 met ma aan de molen van Kasterlee.

    Tijdens de meeste zomervakanties verbleven we echter twee weken aan zee. In een groot “hotel” van de ziekenkas, “Zon en Zee”.

     

    img223/8567/lenmawestende19juni59sx6.jpg

    Ma en haar flinke stevige brok in Westende, 19 juni 1959.

    Gewapend met een zwemband en een ronde, platte, blauwe doos “Nivea” trokken ma en ik dagelijks - gesteld dat het eens niet regende - naar ’t strand. De zwemband was levensgevaarlijk want die was achteraan open, het was in feite een “U” in plaats van een “O”. Vooraan stond er een grote paardenkop op die vreselijk in de weg zat als ge wilde zwemmen. Als ik me voorover legde dan plooide de “U” open, gleed ik langs achter uit die zwemband, blub, kopke onder, en had ik enkel die paardekop nog in mijn handen. En toch heb ik ook dát ding weer overleefd…

    De doos “Nivea” was al even zinloos want later bleek dat in die platte dozen totaal geen zonnebeschermingsfactor zat. We verkoolden levend, maar we wisten het gelukkig niet. En dat is ook al veel. J

    img171/2704/zeejuni63detailua3.jpg

    Juni 1963.
     

    De regendagen waren een pak minder leuk. Het “hotel” was een groot en kil gebouw en ’t was er niet bepaald rustig met al die jengelende kinderen. Er moest ook op uur en tijd gegeten worden. Tot onze pa zijn groot afgrijzen. Als hij in de weekends op bezoek kwam voelde hij zich daar altijd “op vakantie in de gevangenis”. De manier waarop we allemaal voor de gesloten refterdeuren stonden aan te schuiven, alvorens de moeders als een kudde hongerige leeuwinnen met welpen naar binnen stormden om een goed plekje te bemachtingen, deed al zijn grijze haren ten berge rijzen. (Enfin, zijn haren waren dan toch tenminste al “op reis”.) De mens was altijd heel blij als hij ‘s zondagavonds de hectische zee kon inruilen voor zijn Stille Kempen en ’s maandags alweer kon gaan werken. Hij liet met liefde en plezier die zogenaamde “vakanties” aan zich voorbijgaan.

     

    img356/4614/laandeurwestende19juni5bs6.jpg

    Op een van die regendagen kreeg ik er een cadeautje dat me echt fascineerde.

    Het was een paardje dat gemaakt was van veelkleurige cylindervormige kraaltjes die over elastiekjes geregen waren (ik denk dat in die tijd “elastiek” de grote nieuwe uitvinding moet geweest zijn). Als ge de bodem van het zwarte ronde doosje - waarop het beestje als een soort standbeeldje gemonteerd stond - indrukte, dan viel het paardje in zwijm!!! De rekjes vielen slap en ’t beest viel in diggelen. Als ge de bodem traag terug losliet dan richtte het kralenpaard zich langzaam terug op! Wónderlijk vond ik dat!

     

    Tijdens een van die verblijven aan zee werd ik moesziek. Mazelen of kinkhoest - of wat dan ook dat kinderen op die leeftijd moeten zien te overleven - en op die veertien dagen transformeerde ik van flinke dikke brok tot panlat. Dus voor mensen met gewichtsproblemen, schaf u een mazel-bacterie aan in de dichtstbijzijnde kindercrèche en laat ze haar werk doen.

    Ik ben er de rest van mijn leven - mijn buik buiten beschouwing gelaten - slank door gebleven.

     

    img228/1820/westende29juni61sb3.jpg

    Met ma en bomma, in vrolijk opwapperende strandjurken, 
    op 't strand van Westende in september 1961.
    Twee jaar later en zoals je ziet ben ik een heel pak slanker.

    Toen ik iets groter was gingen ma en ik met de trein en de bus naar Luxemburg naar wat ze heel serieus “La Petite Suisse” noemde, in de hoop dat de bergen daardoor iets groter gingen lijken waarschijnlijk. Maar als ge ooit al foto’s van Zwitserland gezien had - “La Gránde Suisse” veronderstel ik - met zijn majestueuze sneeuwbergen dan was de desillusie wel groot als ge in Luxemburg die kale rotskes zonder sneeuw zag liggen… Toen leerde ik al dat als dingen een tweede naam hebben, dat meestal komt doordat de realiteit niet zo geweldig is.

     

    Desalniettemin was het best een fijne vakantie. Mezelf in al die hollekes van die rotsen verstoppen was heel geestig. Voor mij toch. Alleen spijtig dat er niet veel anders te doen was dan dat gehate wandelen… en dat ons hotel kilometers ver lag van waar de genummerde wandelingen tussen de rotsen begonnen. Ik was altijd al doodmoe alvorens we aan de leuke stukken kwamen. En na de fameuze wandeling tussen de rotsen, kwam dan nog eens die eeuwigdurende wandeling door de veldwegen terug naar het hotel…

    Gelukkig bleven we ook regelmatig een dag in ’t hotel en waren daar enkele andere kinderen om mee in de tuin te spelen. Neemt niet weg dat ik na die reis toch de stellige indruk had dat mijn benen wat afgesleten en nog iets korter waren geworden. Voor mij toch liever zwemvakanties dan die overlevingstochten. Dat was van toen af aan voor mij al een uitgemaakte zaak.

    img88/103/maenikviandenri9.jpg

    Daguitstapje vanuit Luxemburg naar Vianden in Duitsland.
    ------------------------------------------------------------------------------

    8. “Ge gaat nóóit groot worden!”

     

    Zo graag als ik later zou eten, zo erg haatte ik het als kleuter. Het was voor bomma en ma een ware verzoeking om boterhammen aan mij opgevoerd te kregen. Patatjes en groenten waren geen probleem, maar van vlees en brood had ik een afkeer. Het brood werd al van zijn korstjes ontdaan, werd dik met lekkers belegd, maar niks hielp. Ik had de pest aan boterhammen.

    Na mijn onverhoedse afslankkuur aan zee was ik graatmager en daar wou ons ma iets aan doen. Dus er moest en zou flink gegeten worden. Aangezien mijn en haar doel mijlenver van mekaar verwijderd lagen, moest ze slinkse trukjes gebruiken om mij aan ’t eten te krijgen.

     

    We woonden in een huis dat uitkeek over een lange brede straat die eindigde op een plein met een kerk. Er was dus altijd wel iets te zien. (Al was ’t maar “Erikske van den beenhouwer” die met zijn meisjesschoenen aan ’t touwtje springen was, en op wie ze ’t zalig vond om kritiek te leveren.)

    Dus posteerde ons ma zich op een stoel aan ’t raam, zette het bord met de stukjes boterham op de vensterbank, nam mij vervolgens op schoot, en begon moedig en vol overgave aan de queeste van “het voeden van haar kind”.

     

    Ze leidde telkens mijn aandacht van het eten af, wees me op iets interessants dat buiten gebeurde, wachtte tot mijn onvermijdelijke commentaar hierop ging beginnen, en zo vlug mijn mond zich opende propte ze er een stuk boterham in!

    Ik was geen kind van kwade wil, dus ik slikte dat zo rap ik kon door om toch maar zo snel mogelijk aan mijn commentaar te kunnen beginnen. Gelukkig voor haar was “moeten zwijgen” voor mij erger dan “moeten eten”. Dus op die manier heeft ze toch wel enkele kilo’s brood in mijn ingewanden kunnen doen verzeilen.
    Voor haar was deze onderneming tegelijkertijd een prima training in geduld. Wat ze echt wel kon gebruiken. (Bij ons ma moest alles zo rap vooruitgaan dat op een dag toen ze mij aan ’t wassen was en een tante binnenkwam die zag hoe ons ma mij inpeperde met dat washandje de vrouw spontaan uitriep: “Maar menske toch, ge zijt dat kind niet aan ’t wassen! Ge zijt dat aan ’t afslagen!!!” Ja, als er in die tijd een carwash of een wasmachine had bestaan had ze mij daar waarschijnlijk ingestoken.)

     

    Maar kom, door deze ietwat ongewone eetpraktijk zijn we dus allebei beter geworden: zij voedde me op door me te leren eten, en ik gaf haar een opvoeding in geduld. En zo hoort dat in ’t leven. Ouderen kunnen van jongeren ook iets leren. J

    Nu troost ik me ermee dat het allemaal nog veel erger had gekund. Stel u voor dat mijn ma in die tijd geweten had hoe ze ganzen “gaveerden” dan had ze dat waarschijnlijk wel een handig systeem gevonden en mij ook een trechter in de keel geduwd en me zo moddervet gevoerd. Dat zou een ramp geweest zijn, want ik had toen mijn beklag nog niet bij ‘Gaia’ kunnen gaan doen.

     

    Goed, mijn boterhammen kreeg ik nu toch al binnen, en later zou ze ook nog een geraffineerd systeem uitdokteren om me vlees te laten eten, maar een echte carnivoor heeft ze toch nooit van me kunnen maken. Noch opnieuw het dikkerdje dat ik vóór mijn ziekte was!

    img154/8726/9okt59ri9.jpg

    9 Oktober 1959, mijn tweede verjaardag, toen nog een flinke dikke brok.
    Het verjaardagskado was het wijwatervatje dat je op tafel ziet staan.
    Als plezant cadeautje voor een kleuter kan dat tellen nietwaar...
    -----------------------------------------------------------------------------------------

     

    9. “Aa toe jéé jéé jéé!” en de “Gèldbalderien”.

     

    Thuis stond er zelden muziek op. We hadden alleen een opdraaibare grammofoon en die had samen met de laatste bompa zijn geest gegeven, en de radio speelde meestal enkel als Nandje - mijn beminde surrogaat-bompa - thuis was en naar orgelmuziek luisterde.

    Enkel de programma’s waarin operettemuziek gedraaid werd of die waarin Joseph Schmidt of Edith Piaf en aanverwanten opdoken werden gretig beluisterd en door ons ma dapper meegekweeld.

    “Non, rien de rien! Nòòòòòòòòn!!! Je ne regrette rien!!!” (OK behalve dan dat ze een ongelukske op de wereld had gezet op haar 45ste - maar dat  is een detail - had ze in ’t leven ook niet veel om spijt van te hebben denk ik. Ons ma was een zalig goedgemutst vrouwmenske.)

    Ma’s en bomma’s keuze van muziek - of erger nog het operette-gedoe, wat in mijn oren zelfs geen muziek was - was aan mij echt niet besteed. Ik was een kind van de jaren 60.

     

    Bij “Erikske van den beenhouwer” luisterden ze thuis blijkbaar naar een héél andere post op de radio… Die liep van ’s ochtends tot ’s avonds : “Aa toe jéé jéé jéé!” te krijsen.

    Ik vond dat een heel schoon liedje, gemakkelijk ook, en ik jengelde dapper mee.

    Ons ma vond de tekst blijkbaar ietwat eigenaardig en ging op de duur toch eens opzoeken wat ik nu in feite een hele dag probeerde te zingen. Toen bleek dat ik onbewust een Beatles-fan geworden was. “Aa toe jéé jéé jéé!” bleek onze versie van “She loves you, yeah, yeah, yeah…” te zijn.

     

    Toen ik jaren later door het huis stommelde, vrolijk kwelend van :
    “Wíe ool lif in de gèldbalderien! Gèldbalderien!! Gèldbalderien!!!” heeft het ook een tijdje geduurd eer ze besefte dat de Beatles zo onnozel waren geweest om een liedje te maken over een gele duikboot. Ze vond dat nu toch echt géén onderwerp voor een liedjestekst.

    Desalniettemin probeerde ze me heel educatief “Gèldbalderien” te laten vervangen door “Yellow Submarine”, maar daar had ik geen boodschap aan want ik kon me toch niet voorstellen wat een duikboot nu juist was, en dus vond ik mijn “Gèldbalderien” veel geheimzinniger en interessanter.

     

    Jaren later zou ons ma - noodgedwongen - een hevige Beatlesfan (zelfs een Deep Purple- en Pink Floyd-fan!) worden, maar zo ver waren we nog lang niet. (Ja, er is veel tijd en energie gekropen in ’t opvoeden van mijn moeder, maar ’t was de moeite waard, want het is echt een schatje geworden. J)

    Haar echte Beatles-initatie zou pas beginnen met de Sgt.Pepper’s-LP, die elke ochtend tijdens ’t ontbijt gedraaid ging worden zodanig dat mijn aandacht afgeleid was van… mijn boterhammekes, en dat ik die, zo in beslag genomen door de prachtige platenhoes met teksten, onbewust, al lezend en luisterend, binnenspeelde.

    De middelen veranderden weliswaar, ze paste zich vlotjes aan aan de tijden, maar haar hogere doel : “mij te laten eten”, zou ze nooit meer uit het oog verliezen!

    Zèlfs niet al moest ze elke ochtend de hele LP, tot net na “When I’m 64”, moeten aanhoren. (Aan de vier laatste nummers kon ze altijd ontsnappen want dan was mijn boterham op en was het tijd om naar school te vertrekken.)

    img167/7746/eftelingsept62metnandjefz5.jpg

    Een zeldzame foto van mijn geliefde surrogaat-bompa "Nandje".
    Efteling, september 1962
    . Ik ben hier bijna 5 jaar oud.

    01-01-1991 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (1)
    16-05-1990
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Buttons senioren voor seniorenpoezen





    <P align=center><A href=http://users.skynet.be/moondiva/adopteren.html target=_blank><IMG src="http://i43.tinypic.com/2nsb8di.jpg" border=0></A></P>





     
    <P align=center><A href=http://www.allemaalpoezen.net/ target=_blank><IMG src="http://i41.tinypic.com/2w6rmds.jpg" border=0></A></P>




    <P align=center><A href=http://www.allemaalpoezen.net/ target=_blank><IMG src="http://i41.tinypic.com/2u6ikom.jpg" border=0></A></P>






    <P align=center><A href=http://users.skynet.be/moondiva/adopteren.html target=_blank><IMG src="http://i43.tinypic.com/2nsb8di.jpg" border=0></A></P>



    16-05-1990 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    01-01-1990
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Iedereen is uniek!

    De stijl van ... Laathi


    Sjoeke nodigde mij uit om iets over mijn kledingsstijl te komen schrijven...
    Dat is nu echt iets om aan mij te vragen! Iemand die niet liever dan in oude slobbertruien of in kluskleding rondloopt...
    Ik geef erg weinig om kleding, ze moet vooral praktisch zijn. En aangezien ik vijf poezen heb moet ze ook uit "katbestendige" stof gemaakt zijn waar liefst niet te veel haren op blijven kleven.
    Make-up vind ik een plakkerige boel dus dat is zeker niet aan mij besteed. Om heel eerlijk te zijn, ik kan er ook het geduld niet voor opbrengen om mij elke dag te zitten beschilderen. In mijn optiek dient een verfborstel om muren en deuren mee te kleuren.



    Van een overtollige kamer heb ik destijds een kleedkamer gemaakt. Bij gebrek aan kasten heb ik eenvoudig rekken tegen de muren gehangen. Plaats genoeg dus... Maar wat gebeurt er als ge plaats genoeg hebt?... Ge gooit niets meer weg...
    Toen mama overleed kon ik van een deel van haar kleren geen afscheid nemen... En iets later stierf mijn beste vriendin en ze liet me ook een flinke erfenis aan kleding na. Waar ik natuurlijk ook weer geen afscheid van kon nemen.
    Aan mijn oude tienerkleding was ik vanzelfsprekend ook gehecht. Dat korte purperen truitje, die oude jas uit schapenvel, het uniform van 't "Rode Kruis", ... waar al die zalige jeugdherinneringen aan plakken als kattenhaar op een fluwelen bloes... zoiets kunt ge toch niet wegdoen?
    Het resultaat is dat die kamer in de loop der jaren overvol is geraakt en zo de ideale plek is geworden om verkleedpartijen te houden. Mijn vriendinnen Mare en Viva voelen er zich als een kind in een speelgoedwinkel!


    Liefst loop ik in lekker losse kleding. Voor mij geen ritsen of knoopjes of ingewikkelde sluitingen. Ik ben een superfan van alles waar een "elastiek" in zit. Geef de buik de vrijheid! (Mijn ware ziel zit in het naturisme, maar zo kunt ge natuurlijk moeilijk naar de supermarkt gaan.)

    img182/6426/langegrijzerok12cmuq2.jpg

    Voor mijn werk moet ik beweeglijk kunnen zijn en dat is ook niet mogelijk in een minirokje met nylons onder. Dus zelfs in onze winkel draag ik liefst een handige broek (met veel zakken!) en een eenvoudige trui. Ook om rond te reizen in 't buitenland bestaat er niets makkelijkers.



    Tijdens strandvakantiedagen draag ik niets liever dan een pareo. Een rechthoekige lap stof die vlug aan, vlug uit is, en te combineren valt met allerhande andere kledingstukken.

    img224/9535/pareowapperendww3.jpg





    Wat in een winderig steegje wel eens voor problemen kan zorgen



    Omdat ik al jaren aan chronische hoofdpijn lijdt kan ik geen gewone schouderhandtas gebruiken aangezien ik geen druk op mijn schouder verdraag. Erg vervelend want als ik met een kameraad ging shoppen dan was die altijd zo hoffelijk om mijn handtas te dragen, en geef toe dat is voor mannen nogal een gek zicht en kan tot pijnlijke misverstanden leiden. Mijn arme vrienden zullen ondertussen nogal een reputatie gekregen hebben
    Sinds enkele maanden heb ik voor dat probleem echter dè oplossing voor gevonden! Een rugzakje waarvan ik de draagbanden helemaal op de zijkanten van mijn schouders kan laten steunen zodat de pijnlijke spieren die aanleiding geven tot de hoofdpijn ontzien worden.
    Ik vond deze guitige tas op een rommelmarkt. Ze heeft de vorm van een schaapje. Als ik er mee rondloop krijg ik de geestigste commentaren, vooral van dames, die er allemaal eens aan willen voelen omdat mijn schaap er zo lief uitziet en het zo zacht is. Ze noemt dan ook "Irma". "Irma la Douce". Het is de plezantste handtas die ik ooit gehad heb en ze gaat dan ook overal mee.



    Maar soms, o ramp, moet een mens ook al eens "opgekleed" zijn. Dan duik ik mijn kleedkamer in, en zoek iets uit wat ik altijd al op voorhand gekocht heb met het oog op "een feestje waarvoor dat wel eens van pas kan komen, ooit..."
    Eens "opgekleed" vermijd ik dan de verdieping waar mijn poezen zitten, rep me 't huis uit, en als ik 's nachts terug kom flits ik direkt terug naar de kleedkamer alvorens mijn lieverds er voor kunnen zorgen dat ik er zelf weer als een poes uitzie... En dan kom ik terug beneden in... een slobbertrui of een jogpak om mijn beestjes te begroeten

    Make-up is echt niet mijn ding. Maar bij een avondjurk kan je natuurlijk moeilijk anders. Hieronder zie je 't resultaat van mijn lieve vriendinnen Mare en Viva die me eens onder handen hebben genomen.

    Het kan best mooi zijn, maar het is niet meer écht "ik". Voor één avond vind ik het best OK, maar ik ben toch heel blij als ik 's nachts die smos met eindeloze proppen watten van mijn snoet kan vegen. Ik kom dan bijna in de verleiding om mijn gyproc-schuurmachientje boven te halen of iets te gaan doen met white spirit Maar echt goed voor - mijn sinds enkele dagen 49-jarige - velletje gaat dat niet zijn denk ik, dus ik was me dan maar, en ik blijf me maar schrobben tot elk spoortje uit de allerlaatste porie verdwenen is en ik terug mijn vertrouwde rimpelige, "ouwe ik" zie verschijnen.

    01-01-1990 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    16-08-1989
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Hier kunnen jullie te teksten lezen van de liedjes die ik tijdens de afscheidsdienst liet spelen.

    Het eerste nummer was van Joe Cocker.
    Ik vond dat het prachtig de relatie met mijn ouders en hun karakters beschreef.

    N'Oubliez Jamais
    (R.Kunkel/J.Cregan)

    Papa, Why Do You Play
    All The Same Old Songs
    Why Do You Sing
    With The Melody

    Cause Down On The Street
    Somethings Goin' On
    There's a brand New Beat
    And A Brand New Song

    He Said
    In My Life, There Was So Much Anger
    Still I Have No Regrets
    Just Like You, I Was Such A Rebel
    So Dance Your Own Dance, And Never Forget

    N'oubliez Jamais
    I Heard My Father Say
    Every Generation Has Its Way
    A Need To Disobey

    N'oubliez Jamais
    It's In Your Destiny
    A Need To Disagree
    When Rules Get In The Way
    N'oubliez Jamais

    Mamma, Why Do You Dance
    To The Same Old Songs
    Why Do You Sing
    Only The Harmony

    Cause down On The Street
    Something's Goin' On
    There's a brand New Beat
    And A Brand New Song

    She Said
    In My Heart Theres A Young Girls Passion
    For A Life Long Duet
    And Someday Soon
    Someone's Smile Will Haunt You
    So Sing Your Own Song And Never Forget

    N'oubliez Jamais
    I Heard My Father Say
    Every Generation Has Its Way
    A Need To Disobey

    N'oubliez Jamais
    It's In Your Destiny
    A Need To Disagree
    When Rules Get In The Way
    N'oubliez Jamais

    What Is This Game
    Searching For Love Or Fame, It's All The Same
    One Of These Days You Say That Love Will Be The Cure
    I'm Not So Sure

    N'oubliez Jamais
    I Heard My Father Say
    Every Generation Has Its Way
    A Need To Disobey

    N'oubliez Jamais
    It's In Your Destiny
    A Need To Disagree
    When Rules Get In The Way
    N'oubliez Jamais

    -------------------------------
    Het tweede was "Summertime"
    Omdat mama dat altijd draaide terwijl ze aan haar middagdutje begon.
    En omdat ze stierf op een bloedhete augustusdag van een gloeiende zomer...

    Summertime.

    Summertime
    And the living is easy
    Fish are jumpin'
    And the cotton is high

    Oh, your daddy's rich
    And your mama's good lookin'
    So hush little baby now
    don't you cry

    One of these mornin's
    You're gonna rise up singin'
    Then you'll spread your wings
    And take to the sky

    But til that mornin'
    Ain't nothin' can harm you
    With your daddy
    And your mammy
    standin' by

    George Gershwin - Dubose Heyward

    ---------------------------------------
    Het derde was "In mijn hoofd" van Raymond van het Groenewoud.

    In m'n hoofd.

    In m’n hoofd is alles heel eenvoudig
    In m’n hoofd valt alles op z’n plaats
    Geen verderf, geen loeiende reclame
    Welkom, welkom, in m’n hoofd
    Er is tijd voor eender welke richting
    Er is plaats voor eender welke stroof
    Er is rust om alles t’ overschouwen
    ‘t Is prettig toeven in m’n hoofd
    Overdag is er de verwarring
    Overdag loopt ‘t spoor vlug dood
    Overdag wringt men zich in bochten

    Er is water voor wie echt wil drinken
    Er is werk, dat werd ons toch beloofd
    Er zijn slogans voor wie ze wil geloven
    Maar de kern zit in m’n hoofd

    In m’n hoofd zijn geen misverstanden
    In m’n hoofd blijft alles ongedeerd
    In balans, onuitgesproken

    Naar ‘t schijnt verdwijnen je gedachten
    Tot ‘t licht volledig is gedoofd
    Maar zolang ik daar iets kan ontwaren
    Blijf ik dwalen in m’n hoofd
    Ja, zolang ik daar iets kan ontwaren
    Blijf ik dwalen in m’n hoofd

    16-08-1989 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    28-07-1989
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.


    img247/3785/irma2da3.jpg


    Met mijn handtas/rugzakje "Irma" op pad gaan levert altijd amusante situaties op. Het heeft lang geduurd eer ik er ongeneerd mee over straat durfde te lopen. Maar het comfort van minder nekpijn te krijgen door een rugzak te dragen, in plaats van een schoudertas met 1 riem, heeft het al snel gehaald op 't schaamtegevoel. In 't begin overwoog ik nog om een gewoon onopvallend rugzakje te kopen maar al vlug had ik door dat er met "ons Irma" veel meer plezier te beleven was dan met een Kipling op mijn rug. Dus nu gaat ze overal mee. Alleen tijdens sjieke feesten, rechtszaken en begrafenissen moet ze braaf op mijn bureau zitten wachten en gaat er een van de onsympathieke, karakterloze handtassen mee.

    De meeste reacties op "Irma" komen van vrouwen tussen de 40 en de 60. Soms heel gedistingueerde dames die plots vooruitspringen en kirren : "Oh madam, mag ik daar nu eens aankomen?!" Ze bekijken dan hun dure Gucci of Hermès eens met een scheef oog en zeggen : "Awel madam, ik vind uw handtas eigenlijk veel leuker dan de mijne..." Ik denk dan altijd  : "Ja, ik ook. En veel goedkoper ook nog."
    Ze moesten eens weten dat ik Irma-ke op een rommelmarkt heb gekocht voor een halve euro.

    Mannen reageren meestal met een grappige opmerking. "Madam, ze heeft toch de blauwziekte niet hé?!"
    Aangezien "Irma" op mijn rug bengelt en ik me er meestal niet meer van bewust ben dat ik daar een schaap heb hangen, draai ik me na zo'n opmerking dan om en bekijk die mens in kwestie eens met een verwarde vragende blik. Waarop de man dan naar mijn handtas wijst en vraagt : "'t Is toch een schaap hé? Want mijn vrouw zei daarstraks, toen ze u door de groentenafdeling zag lopen, dat het een zwijntje was... Maar ík heb toch gelijk hé?"

    Of, "Madam! Is 't nog een lammeke? Zo heb ik ze 't liefst! Dan zijn ze nog mals hé..."
    "Madam ze kijkt zo in mijn winkelwagentje, zou ze honger hebben?"
    "Madam, als ze kleintjes krijgt, wilt ge dan eens aan mij denken?..."

    Op een dag was ik bij mijn dokter en ze vroeg op 't einde van de consultatie heel timide :
    "Gij komt altijd met die lieve handtas binnen, en ik heb dat nu nog nooit durven vragen, maar zou ik die nu toch eens mogen aanraken?..." Na een korte bepoteling van "Irma" fluisterde ze met glanzende oogskes : "Oh ja,... ze is zo zacht als ik altijd al gedacht heb dat ze was..."
    Tuurlijk is ze zacht! Waarom denkt ge dat ik haar "Irma la Douce" gedoopt heb?

    Op café zit ze meestal, zoals de meeste dameshandtassen, op de stoel naast mij, of op mijn schoot als er geen plaats vrij is. Dan lijkt het alsof ze met haar oogjes over de tafel heen kijkt. Op zo'n momenten krijg ik van de kelners dikwijls opmerkingen à la : "En wat drinkt de wollige juffrouw?",
    "Zit ze nog aan de papfles, of mag ze al een wijntje?", "Er zijn niet veel schapen met zo'n plezant leven madammeke!", "Is ze niet wat jong om mee op café te gaan?"

    Onlangs was ik in een Grieks restaurant, en werd ik totaal onverwacht door de eigenaar langs achter vastgegrepen en naar een tafel geleid waar een gezelschap met kinderen zat te eten. De restaurateur grabbelde me bij mijn schouders, draaide me om, pakte Irma haar pootje en riep overenthousiast : "Zie eens kindjes, wat een schone handtas dat die madam heeft!"
    De mens stond daar natuurlijk voor Jan Lul want kinderen vinden Irma meestal maar niks. Een schaap schijnt hun maar weinig aan te spreken. Ik heb ook de indruk dat het prentje van "een volwassen vrouw met een beestenrugzak" in hun wereld niet thuishoort. Sommigen zitten haar wel echt grondig te bekijken en ge ziet ze dan de afweging maken of ze hun eigen troetel toch niet héél véél mooier vinden.

    Kleuters in een kinderwagen zijn wel in haar geïnteresseerd. Maar daar ben ik dan weer streng op.
    Op "Irma" wordt niet gesabbeld.

    img243/440/irma1hq6.jpg

    Negatieve opmerkingen heb ik nog nooit gekregen. Hoewel ik er zeker van ben dat sommige zuurpruimen me ronduit belachelijk moeten vinden. Goddank houden die hun commentaar voor zich.
    Want én de baas én "Irma" zijn van nature best vriendelijke wezens maar als 't moeten kunnen ze bijten ook natuurlijk.

    De wijze les die "Irma" me geleerd heeft is : "Trek u niet teveel aan van wat 'de mensen' gaan denken. Kies voor comfort en plezier. Tracht een glimlach bij de mensen los te peuteren. Meer moet dat allemaal niet zijn. De rest is helemaal niet zo belangrijk."
    Een les die me een halve euro en wat moed gekost heeft. Stel u voor dat ik dat lesje in psycho-therapie had moeten leren... 't Zou me evenveel moed gekost hebben maar 't had wel iets duurder geweest vrees ik.

    img247/684/irma3xr3.jpg

    img262/6258/irmaoprug20070417101hm2.jpg

    Met ons Irma op pad op de wandelterrassen aan de Schelde en op andere plekken uit mijn jeugdherinneringen.

    28-07-1989 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    27-07-1989
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Irma's eerste tandartsbezoek

    ... naar de tandarts...

    img521/5299/irmabijdetandarts14dk5.jpg


    img521/2040/irmabijdetandarts24ev1.jpg


    img521/7636/irmabijdetandarts34cg0.jpg


    img521/4692/irmabijdetandarts44dw6.jpg

    Tja, wat kunt ge daar op zeggen?
    Eigenwijs hé? Gelijk haar ma.
    Met een Vuitton-handtas zoudt ge dat allemaal niet meemaken...

    Ik heb haar hierna maar een pleziertje gegund...

    img521/8706/irmametboterbloemenlierxt5.jpg

    27-07-1989 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    26-07-1989
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Irma op de Car Tuning Beurs

    Ge kunt ook nérgens met haar komen...

    img258/3332/irmacartuning1copyqc6.jpg

    img515/2970/irmacartuning2copyqd4.jpg

    img156/681/irmacartuning3copywe2.jpg

    img407/6638/irmacartuning4copysh6.jpg

    img515/2168/irmacartuning5copyon9.jpg

    img516/285/irmacartuning6copyun3.jpg

    img407/7689/irmametpimpsah9.jpg

    img256/5402/irmacartuning7copyxp0.jpg

    img156/6923/irmacartuning8copyqv3.jpg

    img515/7682/irmacartuning9pl0.jpg

    26-07-1989 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Wat voorafging aan de aankoop van de auto...
    Wat voorafging aan de aankoop van de auto en enkele Irma-strips over dit "moeilijke" onderwerp...

    Op dinsdag 24 april was ik in Antwerpen met mijn kameraad Nand, en aangezien mijn auto nogal bejaard aan 't worden is gingen we eens rustig uitkijken naar de nieuwe modellen die er op de markt gekomen zijn.
     
    We kwamen in een Volkswagen-garage waar een verkoper ons een hele uitleg deed over een Sharan. Ik zocht namelijk een grote auto waar veel muziekmateriaal in kon. Toen ik de Sharan toch iets te klein vond vroeg de man mij : "In wat vervoert u momenteel heel de geluidsinstallatie?"
    Tot mijn grote schaamte kon ik daar niet zo direkt op antwoorden want onze auto's hebben namelijk... namen.
    Wij hebben ons "Saffie", een Renault Saffrane, en ons "Marcelleke", een klein wit bloemisten-camionetje waar ik zelfs nog nooit heb bij stilgestaan welk merk het is. Het is een 10 jaar geleden tweedehands gekocht autoke, ikzelf rij er zelden mee want het stuur loopt veel te zwaar, en het gaat al, jaar en dag, door 't leven als "ons Marcelleke".
     
    Dus ik zit daar te stotteren omdat ik niet op de naam "Renault Saffrane" kan komen, gelukkig springt Nand direkt voor mij in de bres en zegt het merk. Waaraan ik spontaan toevoeg : "Maar ja, daar geraakt ook al 't materiaal niet in, dus gebruiken we meestal onze andere auto."
    Waarop die verkoper natuurlijk : "En welk merk en type is die andere dan madam?"
    Tja, ons Marcelleke dus... Maar dat kunt ge tegen zo'n mens toch niet zeggen wil die u voor de rest van 't gesprek nog au serieux nemen?...
    Ik keek eens rap naar Nand in de hoop dat die 't merk zou weten maar die zat daar ook met zijn mond vol tanden.
    Dus het enige dat er uit mij uit kwam was : "Wel, euh,... dat is zo'n wit oud bloemistenwagentje... Euh,... een Citroënneke misschien?..."
    Pijnlijk wel als ge moet toegeven dat ge 't merk van uw tweede auto niet kent...
    Enfin, alles kan altijd erger.
     
    Om toch nog te tonen dat ik echt wel íets van auto's kende merkte ik op dat 't wel jammer was dat zo'n Sharan waarschijnlijk niet kon spreken...
    Die mens bekeek mij alsof ik van Mars kwam!
     
    Maar mijn auto spréékt!!! Die spreekt écht! Echt waar!
    In onze vorige, een Renault 25, zat een Franse mannen-stem (daarom noemde die auto ook onze "Lowie") en in ons Saffie zit een Hollandse madam. Elke keer als ik vertrek en mijn gordel niet aan heb of mijn handrem nog op staat dan zegt mijn madam dat! Die vertelt mij ook wanneer ik moet gaan tanken, of als ik uitstap en mijn lichten laat branden! Die voert heelder conversaties met mij! Ik verzin dat niet!
     
    De man bekeek mij nog eens goed en zei :"Ja madam, ik weet wel dat in de oudere Renault-modellen een stemcomputer zat. Maar u gaat toch niet beweren dat u die stem echt laat opstaan?"
    Waarop ik oprecht verontwaardigd riep : "Natuurlijk meneer! Ik zou niet zonder kunnen! Elke keer als ik met de auto van een kameraad rij dan vertrek ik met de handrem op, gewoon omdat die auto mij dat niet gezegd heeft!"
    Tja, toen zag die mens mij helemaal niet meer voor vol aan.
    Ik zag hem dan ook nog eens vanuit zijn ooghoek een blik op ons Irma (mijn rugzakske in de vorm van een schaap) werpen, die netjes naast mij op de grond zat...
    Hm. Die mens wist die avond thuis weer wat te vertellen aan 't tafel...
     
    Maar "ons Marcelleke" heeft al wel voor meer misverstanden gezorgd.
    Mijn gewone klusjesman, Jef, kent en gebruikt Marcelleke al jaren om grote dingen mee te vervoeren. Maar op een dag ging er een nieuwe klusjesman mee, Floris, omdat er nogal een groot werk moest gebeuren.
     
    Jef en ik stonden op zekere dag het werk te bespreken en ons af te vragen hoe Floris en hij, met hun tweetjes, die grote chauffage op 't bewuste appartement gingen kunnen binnendragen.
    Ikke : "Ge rijdt dan morgen eerst naar Antwerpen met Marcelleke en ge gaat eerst die chauffage installeren. Maar Jef, er is wel een probleem denk ik. Ge gaat dat loodzwaar ding nooit met jullie tweetjes naar het eerste verdiep krijgen..."
    Jef : "Nee, ik vrees daar ook een beetje voor..."
    Ikke : "Misschien kunt ge er bepaalde delen afhalen zodat het gewicht wat vermindert?..."
    Jef : "Ja, dat kunnen we wel eens bekijken. Maar ik zou ze niet graag beschadigen..."
    Waarop Floris, de nieuwe, er ineens tussen wierp : "Maar natúúrlijk krijgen we die boven!"
    Jef : "Nee Floris, dat betwijfel ik, voor twee man is dat toch wel een heel zwaar ding hoor..."
    Floris : "Maar néé, we zijn immers met zijn drieën!"
    Ik stond daar met diepe vraagrimpels in mijn voorhoofd en Jef keek ook al heel vreemd : "Hoe met drieën? We gaan toch maar onder ons getweeën?"
    Floris : "Maar nee! Ge zegt toch zelf juist dat "Marcelleke" ook meegaat! Dan zijn we toch met drie! Met drie man krijgen we dat ding gemakkelijk naar boven hoor!"
    Jef en ik lagen bijna te rollen van 't lachen terwijl de arme Floris zich totaal niet bewust was dat "Marcelleke" geen extra klusjesman was maar ons autoke.
     
    Maar om nu voort te gaan met het verhaal van die bewuste dinsdag...
    Na die Volkswagengarage, gingen we naar een Mercedes-garage om een Vito te bekijken. Die auto zou beslist meer laadcapaciteit hebben dan een Sharan.

    De verkoper was in gesprek met klanten en we moesten een half uurtje wachten. Ondertussen kregen we al een stapel brochures over de Vito en het camper-model de "Marco Polo".

    img341/6050/meisjesvantavernedenuilrk5.jpg

    We zaten aan een tafeltje met een drankje - met tussen ons in, ons Irma natuurlijk - rustig te bladeren en te vergelijken.
    En opeens sla ik in het boekje van de "Marco Polo" een blad open waarop een heel grote kleurenfoto staat van het interieur van de wagen en, ongelofelijk maar waar, wie zit daar op die bank?? Den broer van ons Irma!!!!

    img201/2372/irmainmercedesgarage200kt5.jpg

    Irma op de parking van de garage bij de brochure.

    Ik heb nog nóóit ergens een tweede rugzakske in de vorm van een schaap gezien! En in die brochure stond toch wel een kopie van mijn sacoche zeker!!! Ik viel bijna achterover!
    De broer van Irma is identiek aan haar. Alleen heeft hij een strikske rond zijn nek.

    img264/9881/irmametmercedesbrochureqw8.jpg

    In 't rode cirkeltje ziet ge haar tweelingbroerke.

    Dus als er nu nog ooit eens iemand durft beweren dat ons Irma geen sjieke handtas is dan sla ik hem met dat boekske rond zijn oren. Haar broer is begot fotomodel voor een autotype van 45.000 euro!!!! Dat kan de eerste de beste Vuitton-handtas niet beweren hoor!

    img201/4201/irmasbroeruitmercedesbrrz8.jpg

    Detail uit de foto van de brochure.
    Het is echt haar tweelingbroer. OK, ik geef toe hij is properder en zijn haar staat netjes recht. Maar alle fotomodellen hebben hun kapster bij tijdens een fotosessie, dus dat zal hij ook wel gehad hebben.

    -----------------------------------
    Niet simpel als zelfs uw handtas al medezeggingschap eist bij de aankoop van een nieuwe auto...
    En zeker niet als uw handtas een schaap met een eigen willetje is...
    Een proefrit met een Renault Espace...

    img253/7631/irmainespace12vc4.jpg

    img296/5923/irmainespace22qq9.jpg

    Wat doet een mens in zo'n geval?...
    Och, 't zal wel veel simpeler zijn een kleinere muziekinstallatie te vinden dan een nieuwe handtas. )
    -----------------------------------
    De keuze van de auto wordt er ondertussen niet makkelijker op...

    img82/9971/irmainvito16gh8.jpg

    img149/9190/irmainvito26yf6.jpg

    img149/3345/irmainvito36td9.jpg

    ----------------------------
    Enkele dagen later, een proefrit met een Vito...

    img184/8730/irmainvito46ap3.jpg

    img149/6894/irmainvito56cq9.jpg

    img149/8559/irmainvito66nc5.jpg

    OK, dus geen Vito, wel een Espace. Maar nu is de kleur nog niet aan bod gekomen...
    --------------------------
    En kleurenblind is ons Irma ook al niet...

    img147/5523/irmakleurespace18if5.jpg

    img149/1571/irmakleurespace28rr6.jpg

    img149/5774/irmakleurespace38pt6.jpg

    img149/4674/irmakleurespace48vu1.jpg

    img149/125/irmakleurespace58sn7.jpg

    img149/3060/irmakleurespace68ic8.jpg

    img149/9439/irmakleurespace78jq7.jpg


    img149/3338/irmakleurespace88fx0.jpg

    --------------------------------
    Ze heeft gekozen...
    "Ze" is Irma weliswaar.

    img183/1741/irmadeautobeslissing16sd4.jpg


    img181/725/irmadeautobeslissing26cu5.jpg


    img181/8585/irmadeautobeslissing36ya3.jpg


    img505/930/irmadeautobeslissing46bh7.jpg


    img505/1751/irmadeautobeslissing56ft7.jpg


    img505/8905/irmadeautobeslissing66am2.jpg

    Dus nu, hop, naar de ondertekening van de bestelbon.
    Hopelijk gedraagt Irma zich daar een beetje...
    -------------------------
    De heuglijke dag van de bestelling van de Espace :

    En dan te bedenken dat ik geen gewone handtas over mijn schouder kan verdragen omdat die me hoofd- en nekpijn bezorgt...
    Maar geef nu toe... van "dit model" zoudt ge toch ook koppijn krijgen...
     
    img164/8889/irmaendeautobestelling1pc2.jpg


    img164/773/irmaendeautobestelling2pu4.jpg


    img164/7168/irmaendeautobestelling3ub7.jpg


    img528/8596/irmaendeautobestelling4iv6.jpg

    26-07-1989 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    25-07-1989
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Irma bij de Dierenbescherming

    Hier is eindelijk de beloofde strip over Irma bij de Dierenbescherming...
    Zoals afgesproken hebben Nand en ik ons enkele weken geleden lid gemaakt van de Dierenbescherming. Onder het "goedkeurend" oog van Irma.

    img98/2296/irmaendedierenbeschermivk5.jpg

    img246/5048/irmaendedierenbeschermiza9.jpg

    img246/2261/irmaendedierenbeschermifw7.jpg

    img210/3748/irmaendedierenbeschermiyf5.jpg

    img246/4092/irmaendedierenbeschermiak1.jpg

    img246/9205/irmaendedierenbeschermimy3.jpg

    img246/6093/irmaendedierenbeschermisu6.jpg

    img246/3567/irmaendedierenbeschermimi3.jpg

    img145/7672/irmaendedierenbeschermipj1.jpg

    25-07-1989 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    24-07-1989
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Irma en de nieuwe huisgenoot

    Ik zocht al lang naar een geschikte gesprekspartner voor Irma waar ze bij thuiskomst na al haar avonturen haar hart eens tegen zou kunnen luchten.
    Irma heeft haar beperkingen. Ze heeft heel korte pootjes en je kan haar maar moeilijk "veelzeggende" houdingen geven. Dus wou ik een dier met lange poten dat ik in allerlei posities zou kunnen neerzetten. Maar dat is bij knuffelbeesten blijkbaar een zeldzaamheid. Meestal zijn ze vrij stroef en zijn de poten kort en onbuigzaam. Tot vorige week het geluk me in de schoot viel...
    Dinsdag lag in deOxfam-winkel dit heerlijke dier in de etalage. Hoewel hij wat te wit is om makkelijk te fotograferen was 't toch liefde op 't eerste gezicht. Hij heeft én lange soepele poten én nog beweeglijke oren ook!!! Onweerstaanbaar dus

    May I proudly present to you :
    de maat van ons Irma!!!

    img222/831/irmaenhetkonijn1copyfv0.jpg

    img49/2486/irmaenhetkonijn2copywn2.jpg

    img110/5060/irmaenhetkonijn3copyym2.jpg

    img110/3161/irmaenhetkonijn4copyfb9.jpg

    img339/3339/irmaenhetkonijn5copyst6.jpg

    img401/149/irmaenhetkonijn6xl4.jpg

    Na de aankoop van 't konijn, onderweg van de Oxfamwinkel naar mijn Hobbithol...

    img61/9327/irmaenhetkonijn7copyes6.jpg

    img61/8194/irmaenhetkonijn8copysw4.jpg

    img214/8729/irmaenhetkonijn9copyku7.jpg

    img61/5683/irmaenhetkonijn10copyeu5.jpg

    img99/3813/irmaenhetkonijn11copyfo6.jpg

    img61/3461/irmaenhetkonijn12copyhs2.jpg

    img214/6448/irmaenhetkonijn13copyrb0.jpg

    img61/7875/irmaenhetkonijn14rt0.jpg

    24-07-1989 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    23-07-1989
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Irma in de vernieuwde Stadsfeestzaal

    Irma bezoekt de vernieuwde Stadsfeestzaal te Antwerpen...

    img89/6852/irmainstadsfeestzaal110dc4.jpg

    img89/3274/irmainstadsfeestzaal210lc6.jpg

    img98/3618/irmainstadsfeestzaal310id2.jpg

    img254/3350/irmainstadsfeestzaal410qz7.jpg

    img89/3544/irmainstadsfeestzaal510tc6.jpg

    img356/1461/irmainstadsfeestzaal610ge2.jpg

    img509/4245/irmainstadsfeestzaal710rx5.jpg

    img337/6678/irmainstadsfeestzaal810yz6.jpg

    img509/7011/irmainstadsfeestzaal910bl8.jpg

    img132/7296/irmainstadsfeestzaal101ki5.jpg

    23-07-1989 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    22-07-1989
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Irma en de ooievaar

    Zoals jullie je misschien nog herinneren kreeg ik vorige week een handtasje in de vorm van een lammetje van Lou en Dolfijn. Je geheugen opfrissen kan eventueel door hier te klikken :
    Ikzelf was dolgelukkig met mijn kadootje,... maar ons Irma?...

    img99/2074/irmaenlamhandtas11oi9.jpg

    img516/3583/irmaenlamhandtas21as0.jpg

    Tja, Irma heeft echt wel een trauma aan die kado van Dolfijn en Lou overgehouden zo te horen.
    Wat heeft zo'n beleefde vrouw als ik toch ooit misdaan om zo'n onbeschofte handtas te krijgen?...

    img99/2505/irmaenooievaar14copyfb9.jpg

    img209/4441/irmaenooievaar24copyiu8.jpg

    img209/9673/irmaenooievaar34copyhq4.jpg

    img212/5553/irmaenooievaar44af2.jpg

    22-07-1989 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    21-07-1989
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Irma en de zieke Ming

    Blijken van medeleven...

    img228/647/irmaenziekeming14copyzn1.jpg

    img141/1826/irmaenziekeming24copyrx0.jpg

    img228/5439/irmaenziekeming34copywd2.jpg

    img132/5776/irmaenziekeming44copyua9.jpg

    21-07-1989 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    16-08-1988
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Het leven van mijn ma in beeld...

    Een uitgebreidere reeks foto's van mijn mama haar leven...
    Sommige van de eerste foto's zullen jullie nog herkennen uit mijn jeugdverhalen. De foto's staan chronologisch, dus in deze reeks zie je ook een mooie evolutie van de klederdrachten vanaf de jaren 20 van vorige eeuw. Zelfs de mooie tijdsdocumenten zoals de menukaarten van haar communie en huwelijk heb ik teruggevonden.
    Ma werd geboren op 26 november 1913.

    img507/5081/male9.jpg

    Ma  na haar plechtige communie.

    img444/7091/mamenucommnuniekaftjpghm6.jpg

    img251/6616/mamenucommuniebinnenkanab6.jpg

    img338/882/maopfietsjy7.jpg

    Haar eerste "grote-mensen"-fiets!

    img174/4174/maenzusenkinderenaanzeeat5.jpg

    Ma (rechts), net geen 20, samen met haar oudere zus en haar 4 kinderen aan zee.
    Van mij was nog láng geen sprake...

    img175/9442/mametfamilieaanzeedoorleg7.jpg

    Ma (rechts) met haar ouders en haar oudere zus en haar vier kinderen aan zee.
    Een beschadigde en slechte foto, maar ik vond de hoeden zo mooi...

    img406/9395/maindetwintigpf0.jpg

    Ma in haar twenties...
    Ze was pelsenmaakster van beroep, vandaar die bontjas.

    img91/7026/bommanichtjesenma16aug1mr0.jpg

    16 augustus 1950. Bomma, de twee dochters van ma's oudere zus (mijn nichtjes dus) en helemaal rechts : Ma (36 jaar oud.) En de hond Marki niet te vergeten!
    Dag op dag, 52 jaar later, zou ze waardig en dankbaar afscheid nemen van het leven.

    img527/853/maenpait1.jpg

    Ma en pa tijdens hun verloving.

    img406/2508/maenpaophuwelijksfotomz0.jpg

    Huwelijksfoto. Ma is dan 39 jaar.

    img251/2217/mamenuhuwelijkkaftjpgpv6.jpg

    img251/1779/mamenuhuwelijkbinnenkanko3.jpg

    "Krachtsoep"???
    Wisten ze toen misschien al dat ik ooit op de proppen ging komen en dat ze daar al hun krachten voor nodig gingen hebben?

    img507/6571/maenpaophuwelijksreisinlt8.jpg

    Huwelijksreis naar Lourdes...

    img295/3180/maenpaophuwelijksreisinfi8.jpg

    ...en "godzijdank" ook enkele luchtigere dagen in Gavarny als bonus...

    img266/4808/maenpavoormijngeboortect0.jpg

    Op wandel in Antwerpen.

    img507/8708/madomburg55mq3.jpg

    Ma in Domburg in 1955 toen ze 41 jaar was.
    Nog onbewust van wat er haar boven het hoofd hangt...

    img174/5441/maenbroersenzusenbommahu6.jpg

    Ma met haar zus en twee broers op de 80e verjaardag van bomma.
    18 mei 1957... Ma is dus 4 maand zwanger van mij! 
    Waarschijnlijk daarom dat ze achter bomma wegduikt!

    img507/1129/mametlaanwieg1dec57rr3.jpg

    Mijn geboorte. Oktober 1957. Ma was toen nog net geen 44.

    img507/7264/maenikdetaildl3.jpg

    Ma met haar tweejarige flinke brok op de arm.

    img507/1504/lmetmaenpa7aug60ru2.jpg

    Het gezinnetje rond 1960.

    img295/433/maendenichtjeskn6.jpg

    Ma (en ik! ) en haar zus (uiterst rechts) samen met al de nichtjes, in juli 1960.
    Hier zie je goed hoe groot het leeftijdsverschil tussen mij en mijn nichtjes is...

    img179/172/maenpaopmijneerstecommucn6.jpg

    De officiële foto van mijn eerste communie. Ik sta daar met mijn tanden op mekaar geklemd,
    aangezien er een heel deel ontbraken op dat moment.

    img522/862/maenpanamijneerstecommuul6.jpg

    Ná het eerste communie-feest.
    Zolang het een gewoon kiekje is mag mijn mond dus wel gezien worden?

    img507/9357/mametpukkienx7.jpg

    Ma aan 't Steen in Antwerpen rond 1965.
    Op wandeling nadat ze me van school was komen afhalen met "Pukkie", het geleende hondje van de bakker... Zie Mijn Jeugdherinneringen...

    img507/4158/maenikaanzeespanje1970tg8.jpg

    Met haar zéér lastige puber op vakantie in Spanje in 1970.

    img58/8650/mainmarokko1970lb7.jpg

    Op vakantie in Marokko in 1970.

    img517/4296/maintunesiinstraatje197bh4.jpg

    img521/817/maintunesimetezel1971me2.jpg

    In Tunesië 1971. Ma is 57 jaar jong.

    img91/8832/maenpainportugal1984zw9.jpg

    Ma en pa in Portugal in 1984.

    img254/2369/maintuininonzeoudehuis1cu6.jpg

    Ma in de tuin van onze eerste winkel in 1985.

    img523/3531/maintirolyo1.jpg

    Ma in Tirol.

    img254/7281/maingerona1986dv6.jpg

    Ma op rondreis in Italië. Gerona 1986.

    Hierna vier foto's uit de Amerika-reis in '88 waar ma ons op trakteerde toen ze 75 jaar werd.

    img299/928/mainamerikapetrifiedforzx8.jpg

    Ma kijkt bewonderend naar de versteende bomen in Petrified Forest.
    Ze hield dolveel van de natuur.
    In elke rotspartij zag ze in haar fantasie"gezichten" of "dieren".

    img408/3729/maenpaulinamerikawhitesic5.jpg

    Ma en Paul rennen de verblindend witte duinen van White Sands op.

    img403/8708/mainamerikaklimtorenqr1.jpg

    Onze vlotte 75-er hang in een klimtoren op Santa Monica Beach.

    img527/5614/mainamerikaincamperql3.jpg

    De twee "kookwonderen" zijn er in geslaagd om in de camper toch "iets" op tafel te zetten...

    img254/3769/maindaktuinnl5.jpg

    Ma op het bruggetje in onze prille daktuin in 1992. Achtenzeventig jaar...

    img507/1993/maslaaptmetphineaspx5.jpg

    Doezelen in de eerste zonnestralen op ons dakterras met een piepkleine Phineas,
    in de lente van 2000. 


    img102/654/magroenplaatspostkaarthe0.jpg

    Het appartement in het gebouw links op de foto op de Groenplaats in Antwerpen
    ruilde ze in voor een service-flat met tuintje in onze buurt.

    img64/5163/mawelkomsfeestjesterrenpg5.jpg

    Haar welkomstfeestje in rusthuis "De Sterrewijzer".
    Juni 2000.

    img253/4892/maenpdansensterrenwijzegr4.jpg

    Ma en Paul dansen er nog vlot op los! Ondanks haar 86 jaren...

    img406/5130/mametphineaspb3.jpg

    Een jaar later met een volwassen Phineas tussen 't groen bij ons in de daktuin.

    img91/8352/seerstebloemstukjesterrmp4.jpg

    In de tuin van "De Sterrewijzer" met haar eerste zelfgemaakt bloemstukje.

    img411/4609/mavoorhaarappinsterrewioo8.jpg

    Ma voor haar service-flat in " De Sterrewijzer".

    img411/5599/masvoorlaatstedagda9.jpg

    Ma en ik nemen afscheid van haar flatje op 14 augustus 2002.

    img411/6458/masvoorlaatstedagenphj5.jpg

    In het tuintje van haar service-flat, twee dagen voor haar overlijden .
    Ze is ziek en moe, maar o zo blij dat ze binnenkort op een waardige wijze afscheid mag nemen van het leven.

    img383/4308/slaatsteuurmetnandpx3.jpg

              Ma en Nand een uurtje voor haar dood.

              
    img521/623/maslaatsteuurmetpenldn9.jpg

              Ma met Paul en mij.
              Alledrie heel moe maar dankbaar en gelukkig.


    ------------------
    img411/1082/mamakaartjedr6.jpg

    16-08-1988 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    02-02-1988
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Ballonmeeting Olen 2006

    De luchtballonmeeting in Olen in 2006.

    img107/6532/10ballonsav3.jpg

    Tien luchtballons zweven boven een Olens veld.
    Let vooral op de linkse, die heeft de vorm van een schildpad.

    img59/9296/schildpadvliegtek0.jpg

    Bemerk al de details! De loshangende veters van zijn schoenen zijn een
    stuk langer dan de totaliteit van het mandje waar de passagiers in zitten!

    img86/8021/11ballonstegenavondluchtrr6.jpg

    Als je goed kijkt zie je het vuur van de gasbrander onder het schildpadje.
    Hij is net bezig met de voorbereiding voor zijn landing.

    img99/2078/konijnwf0.jpg

    Funny Bunny, een ballon uit Olen.

    img85/1108/veelkleurigeballonclosewy1.jpg


    img152/1451/ballonappelsienas4.jpg

    Eentje in de vorm van een doorgesneden appelsien.

    img152/2883/ballonsintegenlichtbv9.jpg

    De landing van de schildpad!

    img152/6158/schildpadtegenzonsonderganxb2.jpg

    img141/6407/schildpadrugmetvuurko8.jpg

    Voorzichtig wordt nog wat lucht verwarmd zodat de ballon in de lucht blijft terwijl de passagiers veilig uitstappen.

    img152/648/schildpadgelandzijkantur7.jpg

    De mand staat reeds stevig op de grond, de passagiers mogen al uitstappen, maar de ballon hangt nog steeds in de lucht.

    img152/6118/schildpadgelandrechtopsc0.jpg

    Een van de achterpoten raakt de grond.
    Twee mannen trekken met koorden de voorpoten van de ballon naar de grond.

    img140/856/schildpadgeland1qu6.jpg

    De schildpad danst nog een beetje van de linkerpoot op de rechter
    en wiegt zachtjes in de wind, maar traag maar zeker gaat hij door zijn knieën.

    img362/2848/schildpadgeland2xx1.jpg

    De schildpad groet nog een laatste maal...

    img152/3269/schildpadgeland3vb5.jpg

    En dan kan stilaan de klus van het inpakken beginnen...
    ---------------
    Als jullie dit ooit graag eens zelf meemaken kan je volgend jaar naar de luchtballonmeeting komen. Ze duurt drie dagen en heeft telkens plaats tijdens de maand juli te Olen (bij Herentals).

    02-02-1988 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    01-02-1988
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Luchtballonmeeting Olen 2007

    Ballonnen over de Kempen!

    Zaterdagavond 21 juli 2007

    img520/4830/olenballonaardbeivuur20vm7.jpg

    Na een lange zoektocht dan eindelijk toch ééntje gevonden!!!
    En dan nog zo'n mooie aardbei!


    img292/9206/olenballonaardbeiondergkc1.jpg


    img185/7932/olenballonaardbeibovenbel0.jpg


    img247/2484/olenballonsoverkanaal20rd6.jpg

    En dan plots een viertal ballonnen boven het kanaal in Olen!
    We wilden hen volgen maar we speelden ze kwijt doordat één van onze bruggen vorig weekend kapot gereden is en ze nu afgesloten is, dus geraakten we niet meer aan de overkant van het water...
    --------------------
    Zondagavond 22 juli 2007

    img512/2959/12ballonnen20070622024ra0.jpg


    Op deze foto zie je er 12 maar er waren er wel een dertigtal in de lucht!

    img136/6157/9ballonnenindelucht2007ze2.jpg

    Negen stuks, waaronder een roze olifant met oren en slurfje, en een met het gezichtje van een mannetje uit een stripverhaal. De onderste wit met zwarte is Calimero.

    img228/8315/2ballonnenindelucht2007by3.jpg


    img96/8372/1paarseballon2007062206rt8.jpg


    img293/552/1geleem1.jpg


    img301/2958/groenebovenkoeieney9.jpg


    img221/8251/calimerometmaanoo2.jpg

    01-02-1988 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    01-01-1988
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Darwin-strips

    Ik heb weer iets ontdekt vandaag! Mijn vissen kunnen óók spreken!!!
    Ja, als ge al drie keer uit uw vijver gesprongen bent en telkens weer gereanimeerd geworden zijt hebt ge natuurlijk wel straffe verhalen te vertellen...

    img85/968/darwinverteltuw6.jpg

    (Als jullie de tekst niet kunnen lezen kan je op de foto klikken om haar in 't groot te bekijken.)
    ------------------------------
    Erg genoeg is Darwin vandaag weer op pad geweest... Deze keer was hij zomaar even volle twee meter van de vijver weggesparteld! Gelukkig kwam mijn man even naar boven en vond hem helemaal droog op de terrastegels. Hij sloeg niet meer met zijn staartje en ik dacht dat hij dood was want er lag een beetje bloed op de grond.
    Ik heb hem dan (voor de vierde keer dus) weer zachtjes onder water rechtop in mijn handen gehouden met zijn kopke in de luchtbellenstroom, maar hij ademde niet meer en zijn rugvin lag plat...

    En opeens, na enkele minuten deed hij een reuze hap! En daarna nog eentje! En zijn kieuwen begonnen weer te bewegen. Ik heb hem dan een kwartiertje stabiel gehouden en daarna kon hij weer zelf zijn evenwicht behouden en dreef hij niet meer zo triest op zijn rug.
    Vanavond zwom hij weeral als vanouds vrolijk in 't rond, zijn rugvin fier rechtop. Zijn staart ziet er nu wel helemaal gerafeld en triestig uit.

    Ik vind het toch zo droevig, want op een dag gaan we hem eens te laat vinden vrees ik... En ik ben echt gehecht aan dat ventje. Al is 't maar een zogezegd "stomme" vis...

    img444/1162/lmetdarwin25april07rk6.jpg

    De reanimatie van Darwin

    img181/8498/darwin20070424039jn5.jpg

    stillekesaan herstellend...
    --------------------------------
    Ik ging dus nog maar enkele waterplantjes extra kopen om Darwin toch zeker te beletten nog eens een uitstap buiten zijn vijver te maken. Maar in een plantencentrum is er toch zoveel verleiding...
    Ik voel me er net als Eva in 't Aards Paradijs!
    Het is geen appelboom geworden maar ik heb wel gebeten in de Erwtenplant en de Druivelaar...


    img159/5424/irmainplantencentrum14km7.jpg


    img159/8663/irmainplantencentrum24vf8.jpg

    img159/2041/irmainplantencentrum34tc2.jpg

    img159/1223/irmainplantencentrum44av8.jpg

    Ik hoop nu maar dat ze ondanks het geknabbel van vissen en katten toch gaan groeien en zo de oeverrand minder toegankelijk zullen maken voor onze avontuurlijke Darwin...

    img170/3373/vijverplantenlu6.jpg

    ----------------------------

    En nu begint de rest van mijn veestapel zich ook te moeien natuurlijk...

    img132/2561/vijverplanten13hf6.jpg

    img132/9843/vijverplanten23bp9.jpg

    img132/1374/vijverplanten33nw2.jpg

    ---------------------

    Het zware leven van mijn vissen...

    img520/4582/formatiezwemmen14ab4.jpg


    img520/2298/formatiezwemmen24bl7.jpg


    img520/8936/formatiezwemmen34yk2.jpg


    img520/3901/formatiezwemmen44ks9.jpg

    01-01-1988 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (0)
    02-01-1981
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Afscheid van mij ma.

    Omdat mijn moeder enkele jaren geleden op deze dag overleden is, en jullie haar ondertussen ook al vrij goed kennen van mijn verhalen uit  "Mijn Jeugdherinneringen",  wil ik de tekst die ik voor haar geschreven en voorgelezen heb op haar afscheidsdienst met jullie delen.
    Als eerbetoon aan mijn ma, en ook om jullie haar nog beter te laten kennen en appreciëren zodat je in ’t vervolg misschien nog meer plezier hebt aan ’t lezen van mijn jeugdverhaaltjes. De (helemaal niet trieste. Ah nee, ge kent mij toch ) tekst volgt na deze inleiding…

    Weliswaar een moeilijke “inleiding” om te schrijven…want ze gaat over euthanasie, en ik wil in de laatste plaats mensen hun gevoelens kwetsen, of hun zielerust verstoren. Dus ik wil het zo sereen mogelijk schrijven. Maar het blijft een zeer emotioneel onderwerp voor me. Toch schrijf ik dit artikel omdat ik vind dat dit onderwerp eens mag aangekaart worden. Euthanasie is nog veel te veel omfloerst met verkeerde ideeën, taboe’s en griezelverhalen. Het moet bespreekbaar worden voor de mensen die er voor kiezen en er nood aan hebben. Iedereen is baas over zijn eigen leven, dus heeft ook iedereen volgens mij het recht om baas te zijn over zijn eigen dood.

    Wie kiest om de rit tot het einde uit te zitten, heeft daar altijd alle recht toe gehad. Mensen die dit door omstandigheden niet wensen te doen, moeten  eindelijk ook hun rechten krijgen zonder een ellenlange lijdensweg af te leggen.

    Ik wil met dit verhaal aantonen dat euthanasie een zeer mooie ervaring kan zijn. Die je voor de rest van je leven bijblijft als een onuitputtelijke bron van troost en liefde.
     

    Laat vooral duidelijk zijn dat ik respect heb voor zowel de mensen die voor de “natuurlijke gang van zaken” kiezen, als voor hen die beslissen “zelf in te grijpen”.

    Geloof me, om tot dit begrip te komen, heeft me zelf een jarenlange weg en veel emotionele pijn gekost.

     

    Ik ken allebei “de wegen” uit persoonlijke ondervinding. Vandaar dat ik over dit onderwerp durf te schrijven.

     

    Mijn jeugdvriendin, (we waren vrienden van ons 15de levensjaar tot aan haar dood op haar 44ste. We hadden dagelijks kontakt, we waren als zussen voor mekaar) heeft voor de natuurlijke weg gekozen.

    Ze had borstkanker en op de duur was de ziekte over haar hele lichaam uitgezaaid. Ze wilde thuis sterven, dus hebben haar man, haar ma en ik het samen op ons genomen om haar wens in te willigen door om beurten bij haar te waken en haar te verzorgen.

    Ze is uiteindelijk thuis in onze armen gestorven. Zij het wel dat ze reeds geruime tijd zware dosissen morfine toegediend kreeg, is de dood, na een lange lijdensweg voor iedereen die er bij betrokken was, op natuurlijke wijze ingetreden.

     

    Mijn ma daarentegen zag het anders.

    Ze had jarenlang geijverd om zelf het moment van haar dood te mogen kiezen. Ze weigerde een gelukkig, actief en uiterst “levendig” leven te laten bekronen door ziekte, lijden of geestelijke aftakeling. Vooral voor dat laatste was ze doodsbang.


    Zoiets was destijds niet eenvoudig te regelen. Dus heeft ze eerst getracht, na al haar zaakjes goed op orde gebracht te hebben, zelfmoord te plegen.

    Vanaf dat moment besefte ik - erg genoeg pas dan!!! - dat haar beslissing gemeend was. Eens ze mij overtuigd had dat dat haar oprechtste wens was ben ik samen met haar op zoek gegaan naar mogelijkheden. Drie jaar heeft onze zoektocht geduurd. Het was voor mij emotioneel een zeer zware periode. Want wie geeft nu graag vrijwillig zijn liefste vriend af? Voor mijn echtgenoot was het nog moeilijker om dragen want hij kon zich onmogelijk met haar wens verenigen. Maar mijn moeder was een doorzetter. Dus hebben wij die lange weg met ons tweetjes afgelegd. Het bracht ons zelfs nog veel dichter bij mekaar. Het werd een heel boeiende en leerrijke etappe in ons gezamelijk leven... Een "reis" om nooit te vergeten...


    Tijdens de laatste maanden van haar leven takelde ma zienderogen af. En haar grootste angst werd bewaarheid : ze zou bij haar volle verstand, in volle bewustzijn - op de eerste rij in de schouwburg - haar zo gekoesterde waardigheid moeten zien ten gronde gaan. Vele lichaamsfuncties begonnen te haperen, zodat haar eigenwaarde totaal vernietigd dreigde te worden, alleen haar geest bleef maar kern en kerngezond...

    Op dat moment hebben we gelukkig eindelijk de medische hulp gevonden die (na vele onderzoeken en ziekenhuisopnames, want euthanasie werd, zeker destijds, niet lichtvaardig toegestaan) haar wens wou volbrengen.


    Ik wou haar het "geschenk" - waar ze zo vurig naar verlangde - geven als haar laatste moederkesdagkado.

    Maar dat bleek onmogelijk want op een feestdag werkten de dokters niet. Dus werd voor 16 augustus gekozen.

    Haar laatste drie dagen hebben we samen in ’t ziekenhuis doorgebracht. (Dit was verplicht. Zodat de dokters zekerheid hadden dat ze echt op haar standpunt bleef staan. Niet dat dat nodig was, want ze is op geen enkel moment tijdens die drie jaar van idee veranderd. Zelfs niet tijdens de fijnste ogenblikken die we haar nog altijd tussendoor trachten te bezorgen in de hoop dat ze zich misschien zou bedenken.)

     

    Enkele oude vrienden van haar en van mij kwamen in alle rust afscheid nemen. Er werden herinneringen opgehaald en er werd zelfs veel gelachen. De dag voor haar heengaan hebben Paul en ik de fotoalbums van onze gezamelijke reis met een mobilhome door Amerika meegebracht (een overgetelijke reis voor haar, hoewel ze toen al een flinke zeventiger was) en hebben we die rustig zitten doorbladeren. Gemijmerd over wat we toen allemaal op die reis uitspookten en zitten gniffelen over de soms hilarische momenten die we met ons drietjes in die mobil home beleefd hadden.

     

    De volgende ochtend was dan de tijd van het echte afscheid aangebroken. Niet dat we nog veel te zeggen of te bespreken hadden. We hadden drie jaar de tijd gehad om alles te regelen en over alles wat destijds nooit uitgesproken was te vertellen. We waren met zijn allen met alles in ’t reine.

    Net voor de dokter (na de zoveelste vraag of ze echt bij haar besluit bleef. Waarop ze lachend antwoordde : “Komaan dokter, wat hadt ge nu gedacht?!”) het spuitje toediende, hebben we nog enkele foto’s genomen.

     

    Weinigen hebben die ooit gezien omdat ik ze als kostbare schatten koester. Het heeft dan ook vijf jaar geduurd eer ik ze wil en durf delen.

    Ik vraag jullie meestal niet veel, maar deze keer dan toch dit : heb alstublieft respect voor deze foto’s.

    Ik plaats ze hier enkel om aan te tonen dat euthanasie geen griezelgebeuren is maar een moment van schoonheid. Een alternatieve wijze om een leven te bekronen. Ik toon ze om op deze manier dit moeilijke onderwerp bespreekbaar te maken voor mensen die er anders nooit toe gaan komen het met hun kinderen of familie te durven bespreken.

     

    De enige aanwezigen bij haar heengaan waren de dokter, onze goede vriend Nand, mijn echtgenoot en ik.

    Ik heb me in haar arm genesteld en totaal overbodig gezegd : “Moederke, niet bang zijn. Want als er een hemel bestaat dan komt ge daar zeker in terecht. En als er geen hemel bestaat, dan is er gewoon zalige rust en dat is ook al geweldig.” Ze antwoordde me heel rustig : “Dat weet ik kindje.” We bedankten mekaar de laatste maal voor alles wat we voor mekaar betekend hadden. Paul en Nand hielden haar hand vast en ik drapeerde mezelf zo dicht mogelijk tegen aan haar. Ik vroeg hoe ze zich voelde, en ze antwoordde met een glimlach : “Alles is perfect.”

    En toen gaf de dokter - met tranen van ontroering in zijn ogen - het definitieve spuitje, en mijn moeder sliep in, genesteld in een kluwen van liefhebbende handen en armen.

     

    De dokter houdt na al die jaren nog steeds af en toe kontakt met me. Hij beweert nog altijd dat het afscheid van ons ma een van de mooiste ogenblikken uit zijn carrière is geweest. Hij heeft oneindig veel respect voor de moeilijke weg van drie jaar die ma en ik samen bewandeld hebben om haar beoogde doel te bereiken.

     

    Na haar dood voelde ik me goed. Mijn periode van rouw had ik tijdens die drie voorgaande jaren reeds doorgemaakt. Voor mijn echtgenoot was het veel zwaarder. Hoewel hij zich tijdens de laatste maanden van haar leven volledig achter haar keuze geschaard had heeft hij toch een lange rouwperiode doorgemaakt.

     

    Door het mooie afscheid zit mijn ma in een gemakkelijke stoel in mijn hart.

    Ik maak er regelmatig grapjes tegen. Ze antwoord niet, maar ik krijg nog altijd wel een heel goed en warm gevoel.

     

    Ik hoop dat de mensen voor wie dit bedoelt is de moed hebben gehad om tot hier door te lezen. Anders is mijn epistel jammergenoeg zijn doel voorbijgeschoten…

     

    Hieronder plaats ik mijn afscheidsrede. Wees niet bang om ze te lezen. Ze is helemaal niet triest. Ge kent mij toch? Er mag al eens gelachen worden! En ja, misschien pinkt ge een traantje weg. Maar dat kan toch geen kwaad? Tranen zijn het schoonmaakprodukt van uw hart. Zo geraakt dat ook eens terug proper en opgelucht. Komaan! Go for it!

              img383/4308/slaatsteuurmetnandpx3.jpg

              Ma en Nand een uurtje voor haar dood.

              img521/623/maslaatsteuurmetpenldn9.jpg

              Ma met Paul en mij.
              Alledrie heel moe maar dankbaar en gelukkig.

    Mijn afscheidstekst :

    Ons ma was “ne schat”.
    In de figuurlijke betekenis is dit makkelijk te begrijpen voor ons allen.
    Ons ma was altijd bekommerd om iedereen en stak met plezier een handje toe om te helpen waar ze kon.
    Haar nichtjes zullen haar nooit vergeten om wat ze bijdroeg tot hun kindertijd.
    Paul en mij heeft ze altijd met raad en daad bijgestaan in de eerste moeilijke jaren toen we met de winkel begonnen.
    En aan mij heeft ze de meest liefdevolle opvoeding gegeven die een mens zich maar kan voorstellen, ondanks het feit dat ze er het grootste deel van de tijd alleen voorstond.

    ’s Morgens vroeg ze welk beleg ik liefst op mijn boterhammeke had. En als ze me om vier uur van school afhaalde, kreeg ik daarna wat ik gevraagd had.
    Ze hielp me met mijn huiswerk... Maakte mijn handwerkjes voor me af..
    En met “buikpijn” moest ik niet naar school...

    De andere moeders aan de schoolpoort lieten dikwijls hun jaloezie horen over onze ongecompliceerde relatie die meer weg had van twee vriendinnen dan van een moeder en een dochter. En dit dan nog ondanks ons leeftijdsverschil van 44 jaar. Wij hadden dan ook een heel fijne en speciale relatie. Altijd samen op pad, heelder vakanties spendeerden we in ’t Noordkasteel of de speeltuin van ’t Nachtegalenpark. Onze zomers waren echte zomers.

    Tijdens elk ontbijt luisterden we naar The Beatles en Boudewijn de Groot. Zelfs Pink Floyd werd geappreciëerd. Bij Deep Purple haakte ze jammer genoeg af...

    En zelfs in mijn moeilijke puberteit bleef ons ma paraat. Ze beet eens een keer meer op haar tanden, en loste ook in haar eentje al díe problemen op. Met liefde en geduld, en een open oor en open hart. Ik denk dat ze zich dikwijls even jong voelde als ik in ‘t echt was. Haar geest was soepel en stond open voor elk nieuw denkbeeld, misschien daardoor dat ze tot haar laatste ochtend 100% helder gebleven is. Rigiditeit was haar vreemd.

    We begrepen mekaar goed, twee rebellen onder mekaar, allebei aan weinig conventies gebonden.  Ze was een geëmancipeerde vrouw avant la lettre.

    Er was altijd plaats voor de stoet vrienden en vriendinnen die rond mij dwarrelde. Alhoewel ze niet allemaal goedgekeurd werden kregen ze toch geen toegangsverbod. Ons ma geloofde niet in verbieden, wel in inzicht geven.
    De voorlaatste dag is mijn vriendin Brigitte nog bij haar afscheid komen nemen om haar te bedanken voor de tweede thuis die ze bij haar gekregen had.

    Toen al de woelige watertjes van mijn jeugd doorzwommen waren, besloot ze rond haar 65ste terug te gaan werken. Op een avond vertrok ze met de tram op weg naar het adres dat ze in een advertentie gezien had van een familie die een part-time huishoudster zocht. Twee uur later stond ze terug thuis, heel fier dat ze was aangenomen. Bijna tien jaar heeft ze die familie gaan helpen, en werd op een korte tijd ook die mensen hun steun en toeverlaat. Ondertussen ging ze ook nog een oude vriendin helpen die niet meer zo goed te been was om die haar huishouden te beredderen. Mensen helpen en zichzelf dikwijls wegcijferen, daar was ze soms té goed in...

    Elke dag scheurde ze op haar fiets door de stad, het liefst langs de verkeerde kant door enkelrichtingstraten. Ze had op de duur een zekere reputatie bij de verkeerspolitie. Maar telkens ze in problemen kwam redde ze zich eruit met de impersonatie van “hulpeloos oud vrouwtje dat in de war was en het allemaal niet meer zo goed wist”. Eens de politie uit het zicht, fietste ze met een glimlach lekker verder ... in de verboden richting...

    Soms leidde haar ongeduld ook tot ronduit gevaarlijke situaties. Zo heeft ze ooit eens de Boomse Steenweg overgestoken! Acht rijvakken, en twee betonnen middenbermen overgeklommen! Ze kon het dan ook nog niet laten haar heldendaden te komen vertellen hoewel ze goed wist dat ze niet op mijn goedkeuring kon rekening.

    Soms trachtte ze ook haar avonturen te verbergen. Maar twee kapotte kniëen en een vierkant fietswiel zijn niet zo simpel te verstoppen. Die bleken dan veroorzaakt door een tram te willen voorbijsteken in de Nationalestraat...

    Ik was altijd blij dat ze verderweg op pad ging, dan nam ze tenminste de bus. Maar ook dat was geen garantie om op beide oren te kunnen slapen. Want als haar bus iets te lang naar haar zin wegbleef begon ze gewoon te liften... Ze stelde me dan altijd gerust, dat ze met een vrouw van in de tachtig toch niets konden “aanvangen”.

    Haar zenuwen en haar ongeduld hebben haar heel haar leven parten gespeeld.
    Ze deed alles in een razende vaart. En soms als ze in haar haast iets kwijtspeelde, bad ze heel rap voor de H. Antonius om haar het verloren ding terug te laten vinden. En die snapte godzijdank altijd dat hij haar gebedje “per express” moest verhoren.
    Ze liep ook heel het centrum van Antwerpen af om uit te zoeken waar de zondagsmis het kortste duurde. Voor een mis van 2 minuten korter werd graag 10 minuten langer gestapt...

    Nee, “never a dull moment” met ons ma. Maar ja, zij met mij trouwens ook niet.

    De zomer van ons ma haar leven duurde tot haar 85ste toen haar lichaam haar geest niet meer in snelheid kon bijhouden. De aftakeling begon, en de aanvaarding hiervan was voor haar uiterst moeilijk. Ze wenste haar leven even mooi te beëindigen als ze altijd geleefd had. Snel en met volle teugen en op haar eigen manier. Ze was de regisseur van haar leven geweest en wenste die ook van haar dood te kunnen zijn.

    In de hoop haar toch nog enkele jaren mooie uitbol-tijd te bezorgen hebben we dan een flat in de Sterrewijzer gehuurd. Onze stadsmus verliet haar geliefde  Groenplaats in Antwerpen voor een leven middenin de natuur van Olen. En het gezegde “een oude boom mag men niet verplanten” ging voor haar totaal niet op. Binnen de week was ze tevreden met haar nieuw appartement en haar tuintje, binnen de kortste keren had ze een zwerfpoes geadopteerd die tot op de laatste dag bij haar gebleven is, slapend op het voeteneind van haar bed. De voorlaatste dag in de Sterrewijzer heeft ze haar poes overgedragen aan een medewerkster, en daarmee was een van haar grootste zorgen, waar ze echt mee ingezeten zat, ook mooi opgelost.
    Ons ma nam verantwoordelijkheden zeer ernstig op, tegenover mensen zowel als tegenover dieren.

     

    In de letterlijke betekenis echter, was ons ma óók een schat.
    Ze was een vat vol praktische tips en levenswijsheid. Onuitputtelijk en altijd bereid om te delen. Maar nooit opdringerig.

    Haar leven lang is ze op handen gedragen door haar huurders. Vroeger ging ze elke maand de huishuren persoonlijk ontvangen met haar fiets. Op elke verdieping stond er een borreltje en een koekje klaar en probeerden de mensen haar zo lang mogelijk bij hen te houden voor een babbel. Vandaar dat die klus drie namiddagen in beslag nam en ze niet altijd meer kaarsrecht op haar fiets zat bij thuiskomst...
    Gisteren nog vond ik een foto waaruit bleek dat ze zelfs de getuige was geweest bij het huwelijk van twee van haar huurders. Iedereen die haar kende wou een stuk van zijn leven met haar delen.

    Het was een slimme en korrekte zakenvrouw maar wel één met een groot hart en begrip voor menselijke problemen, en dat maakte haar zo geliefd.
    Tot vorige week keek ze nog zelf de huishuren na, en interpelleerde mij nog over de faktuur van de Sterrewijzer. “Of ik toch wel had nagekeken of die klopte, want dat ze veertien dagen in ‘t ziekenhuis had gelegen en of ze toch zeker die dagen de maaltijden niet aangerekend hadden.” Met rode kaken moest ik toegeven dat ik die niet had nageplozen. De volgende dag werd ik er terug over aangesproken. En goddank had ik toen mijn huiswerk wèl gemaakt, want anders was ik kompleet afgegaan als een gieter. En ze was kontent dat ze mij kon bijleren om de taken die ze mij had overgedragen “grondiger” en aandachtiger te behandelen.

    In de laatste jaren van haar leven was er ook nog plaats voor nieuwe vriendschappen, ze had een heel goed kontakt met de medebewoners, bij wie ze heel geliefd was. Binnen de maand had ze een kaartclubje uit de grond gestampt.
    Ze nam deel aan alle cursussen. En al snel schilderde ze haar eerste schilderij.
    Overbodig erbij te vertellen dat ze enkel naar de schildercursus ging als het onderwerp haar aanstond...
     
    Als wij vroeger op vakantie gingen kwam ons ma op het huis en de poezen passen, de laatste jaren kon ze dit niet meer. Tot haar groot verdriet.
    Het was dan meer een kwestie dat wíj iemand vonden om háár een beetje gezelschap te houden tijdens onze afwezigheid. En op die manier is Lut dan in haar leven gezeild. Samen hebben ze vele wandelingen lachend en vertellend door de mooie tuin van de “Sterrewijzer” gemaakt. Lut bezorgde haar al onze mails en faxen en gaf haar het gevoel niet alleen achtergebleven te zijn.

    En sinds vier jaar was mijn beste kameraad Nand, ook haar beste vriend en toeverlaat geworden. Hij was degene die de laatste jaren diep in haar hart mocht kijken, aan wie ze alle angsten en twijfels dat ze mij moest achterlaten, kon vertellen. Het was een mooie, diepe vriendschap.

    Maar bovenal was Paul “hare god”, tegen al wie het wou horen vertelde ze over de goede zorgen die ze van hem kreeg. Hij zette haar in bad, bracht haar dikwijls naar bed, en probeerde haar zo lang het ging in beweging te houden. Tot vorig jaar kreeg hij haar nog op de fiets, daar had hij telkens weer wel een flinke portie overtuigingskracht voor nodig. Maar die ontbrak bij hem dan ook nooit.
    Enkele dagen geleden zei een nichtje me : “Ze had toch een schoonzoon uit de duizenden, nee uit de miljoenen...” en ja, ik denk dat ze daarmee de nagel op de kop sloeg. Paul en ons ma, ze hadden hun meningsverschillen, die ze ook niet uit de weg gingen, maar het waren wel vier handen op één buik.

    De laatste dagen hebben we doorgebracht met het bekijken van de foto's van een reis die we met ons drietjes met een mobil home door Amerika maakten.
    Zij was toen 74 jaar. En wij hadden soms moeite om haar bij te benen. Helemaal volgens haar levenstempo hebben we toen 7200 km op drie weken afgelegd...
    Bij elke foto wist ze nog een anekdote op te halen. Het waren heerlijke herinneringen. En ze genoot van haar mooi en boeiend leven. Ze was kalm en heel kontent dat het einde naderde zonder een echte lijdensweg te moeten meemaken, en dat haar leven zo zacht en teder afgerond kon worden.
    Het waardige einde waar ze zo naar trachtte heeft ze ook gekregen.

    De dag na moederkesdag stierf ze, zonder enige angst voor de dood of verwachtingen voor een hiernamaals. Ze sliep in, in alle intimiteit, met Nand naast haar, Paul die haar hand vasthield en ik die mijn hoofd in haar schouder genesteld had. Exakt zoals ze het gewenst had.

    Een van haar laatste woorden was : “perfekt”.


    Als je HIER klikt dan kunnen jullie de liedjesteksten lezen die ik op ma's afscheidsdienst liet spelen.
    Ik ben jammergenoeg niet zo'n pc-kunstenaar dat ik de muziek van de liedjes op mijn blog kan zetten, maar dat geeft niet want dan zou mijn blog toch te zwaar worden om te openen. Als jullie ze echt willen horen zullen jullie ze zeker ergens op 't internet vinden!
    Ik antwoord later op jullie lieve reacties op het bericht dat ik hieronder plaatste. Nu eerst heel dringend gaan werken. Vannacht krijgen jullie terug een vrolijke strip hoor en alweer een grotere foto van 't raadsel! Niet wanhopen! Dit wordt geen blog van treurnis

    02-01-1981 om 00:00 geschreven door Laathi


    » Reageer (1)
    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!