|
Maandag, 4 november 2002 - 22.00u.
Khaolak Theptharo Lagoon Beach Hotel, Khaolak, Thailand.
8. Reddingsaktie.
Internetdag vandaag. As usual een slopende bezigheid.
Hier in t hotel was naar goede gewoonte het ding alweer kapot, maar het ging na de middag zéker werken
We weten ondertussen dat de kwaliteit van hun glazen bollen die van het internet overtreft.
In de voormiddag heerlijk op 't strand gelegen. Zon afgewisseld met wolkskes. Ideaal. De zee is ook echt zalig. Warm en zinnige golfkes. Maar helemaal niet helder, om in te snorkelen zou het maar niks zijn. Dat zou wel eens kunnen komen door die depressie die hier blijft hangen.
's Middags besloten een kleine, lichte lunch te nemen
Is niet gelukt.
Ik dacht de schade te beperken met eerst een garnaalcocktail te nemen en dan een club-sandwich
Dat laatste geval waren dus zes bokes op mekaar met tussen elke laag iets anders, kip, ei, tomaat, kaas, noem maar op. Tot daartoe niks abnormaals. Maar dat waren ten eerste grooote boterhammen, en ten tweede lag daar nog een nest rauwe groenten bij en
een volwassen portie friet
Paul zijn licht lunchke bestond uit een schotel gewokte groenten, en een visgerecht op een hete plaat klaargemaakt. Hier laten ze dat dan ook echt zien hoe ze dan klaarmaken. Levensgevaarlijk! Een garconneke gaat als de David van Michelangelo midden op het terras staan met in zijn ene hand die gloeiende plaat en in de andere een potje met het visgerecht. Hij kiepert dan heel de bazaar op die plaat en dat stoomt, en rookt en spettert en spat, en ondertussen blijft die mens stoïcijns voor zich uit kijken (zijn ze hier héél goed in) ondanks het feit dat hij helemaal onder de spatjes tomaat en sojasaus begint te zitten. Mijne serieux is op zo'n momenten weer ver te zoeken. Ik gibber dan maar wat op zijn Aziatisch, ik heb ontdekt dat dat mijn slappe lach vrij goed camoufleert.
Na de middag is de "koloniale drache" direkt op onze kop gevallen, en aangezien het internetgeval van den buro hier het nog altijd niet deed ("Is normal. Internet never works when it rains") maar de shuttle naar het dorp een kwartier verderop genomen. Die kwibo van een chauffeur dropt ons nota bene aan een internetcafé dat buiten werking is omdat vlak ernaast een grote boom door de storm (het was ook echt wel griezelig aan t onweren) geknakt was en de electriciteitsleidingen kapotgetrokken had. Stonden wij daar, in de gieeeeetende regen, in een dorp zonder elentrik, en die kerel was terug de pist in. Jonges was ik efkes nijdig! Hebben daar dan maar een uur rondgelummeld, gelukkig gingen er een paar winkelkes open. Heel boeiend om in den donkere in een souvenierwinkel zitten rond te neuzen
"Ah nee, dit beeldje heeft geen slurfke, 't zal een nijlpaard zijn denk ik. Voelt gij eens?", "Mja, die rode pareo zou wel bij mijn bikini passen, zal hem buiten eens gaan bekijken
Nee madam, k ga hem toch niet kopen want 't was gene rode, 't is ne knaloranje
". Echt geen groot succes op die manier gaan winkelen.
De chauffeur die ons terug kwam oppikken was een vriendelijke oudere mens en ik dacht daar moet ik mee kunnen klappen. Dus het probleem uitgelegd en die man was zo lief om mee op zoek te gaan naar een internetspul in een zone van t dorp waar de electriciteit niet uitgevallen was. Echt een slimme mens, en nog vol goeie wil ook.
In een supermarktje heeft Paul dan een dik uur bezig geweest op een Thaïse computer en flink zijne pere gezien. Alles staat er dus in hun spijkerschrift op, gelukkig bevindt alles zich wel op dezelfde plaatsen op t scherm als bij ons en kon Paul zijn plan trekken. Onze chauffeur was daarna heel blij met zijn extra cent, maar vooral
met zijn negerkessleutelhanger! (Een zware metalen sleutelhanger met een ketting aan waaraan allelei prulletjes bengelen. We hebben er al gidsen en chauffeurs over heel de wereld gelukkig mee kunnen maken.)
Naar huis gesopt en gezellig ons mailkes eens overlezen die Paul met pijn en smarten toch allemaal op een disketje had kunnen foefelen. Ondertussen nog een waske gedaan, want al die natte kleren beginnen hier wel weer fijne aroma's te verspreiden. Alles terug droog krijgen is het probleem van de volgende dagen waarschijnlijk
Vanavond tijdens het diner kwam het brein van de receptie heel serieus bij ons aan tafel staan en een mail die Luk naar het hotel gestuurd had "vertellen". Echt jongens, een kiss-o-gram had er niks aan! Prachtig, prachtig!
"You know a company named Loek? Company sends you mail!"
"No, it must be a mistake the name of our company is Limit, not Loek."
"Oh? You sure? Loek and vanneaining? Don't know?"
Waarop onze Paul deze keer de reddende engel was, en zei Begot een mail van de Luk Van de Heyning! Ik vond dit behoorlijk slim van hem.
En toen begon die mens stralend te vertellen dat de company Loek "In big letters wishes you a very good holiday" had geschreven. Goddelijk vind ik zoiets. Hij las dat voor van een papierke waarop hij dat schoon van het scherm had overgeschreven. De control p-toets zal hij nog niet gevonden hebben. Ofwel werkt de printer niet als t regent. Goddank dat Luk niets in t Nederlands had geschreven want dat zou pas een schone voorstelling opgeleverd hebben!
Aangezien zijn toverdoos dus vanavond blijkbaar werkte zijn we er na het eten dan maar direkt naartoe getrokken om nog wat dringende zakelijke mails te doen. Grappig wel, hoe wij ineens hun bureau hadden overgenomen. Paul zat aan de hotelcomputer, en ik aan ons Pandorake. En wij maar typen. Spijtiggenoeg is die van hen een qwerty en haal ik daar geen snelheid mee. Maar het leek wel net echt. Limit Overseas Unlimited.
De trainees hebben vandaag uniformkes gekregen. Ge zou moeten zien hoe fier ze zijn! 't Zijn echt allemaal heel vriendelijk meiskes die duidelijk geselecteerd zijn op hun aantal hersencellen. Met meer dan drie komen ze er onherroepelijk niet in. Maar er loopt toch zo'n schoon meiske tussen
Echt om een fotomodel van te maken. Donker, lang, lenig, slank (ow, moet oppassen, ben bijna een bloedzuiger aan 't beschrijven) met zo'n lieve, serene glimlach. Als ik hier als man alleen was wist ik het wel, ik zou haar direkt proberen te exporteren.
Maar Paul denkt dat zo'n wicht heel rap begint te vervelen omdat die geen weerwoord geven. En misschien is dat wel zo. Alhoewel ik denk dat ge zo'n meisje wel alles zou kunnen leren. Enfin, hij zou er liever een uit Cuba gaan halen. Zogezegd omdat die "intelligenter" zijn (die lezen de Playboy ook voor de interviews waarschijnlijk). Volgens mij gewoon omdat de Thaïs panlat-vormig zijn, en de Cubaantjes s-vormig. De boezem steekt rechtevenredig uit met de poep (maar dan langs den andere kant natuurlijk), en ik denk dat dat een groot kenmerk van intelligentie is
O ja, nog bijna vergeten te vertellen! Vanavond zie ik in het restaurant een arme kever liggen (formaat dubbele meikever) die ik efkes wil redden want hij had zich blijkbaar suf gevlogen tegen een lamp. Ik pluk hem van het buffet, en de kok komt op mij af :
"We can fly!"
"Yes I know he can fly. But now he's hurt and he musn't fly in the restaurant, I'll put him back in the jungle."
"No,no! We can fly!!"
??? (ja jongen, gij misschien wel als ge nog een pint meer uit hebt maar ikke niet zenne.)
"We eat!!!"
"Kiss me?! Ooooooh you fry them?!!! I see!.. But not this one!!! Youre not going to fry this one! This one 's mine! I'm going to put him back in the jungle right now."
De conversaties die ne mens hier voert jongens
27-01-2009 om 00:00
geschreven door Laathi
|
