De Gazet Van Antwerpen is jarenlang een krant geweest die, alhoewel officieel neutraal, in werkelijkheid Vlaams en Christelijk was. Dat was vroeger zo, toen alle kranten een bepaalde filosofische strekking aanhielden, maar ook later nog, toen dat allemaal begon te vervagen. Vooral sinds de zogenoemde "zwarte zondag" en de daarop ingestelde schutskring rond het Vlaams Blok, nu Vlaams Belang, het beruchte "cordon sanitaire" (niet voor niets een Franse benaming), was "De Frut", zoals de krant in de volksmond wel eens genoemd wordt zowat de enige krant in Vlaanderen die uitgesproken Vlaams en Christelijk bleef. Een gevolg daarvan was, dat de Gazet zelf ook een beetje in het verdomhoekje gezet werd door de andere kranten en de media in het algemeen en bv zo goed als nooit aan bod kwam bij de o zo neutrale VRT. Zelfs toen de krant het Visa schandaal in Antwerpen uitbracht, kwam het amper aan bod. Nog ergerlijker werd het toen de krant op een kleine formaat, het zgn "tabloid formaat" ging verschijnen en dit als eerste krant in Vlaanderen. De VRT bestond het toen reclame te maken voor dat tabloid, maar dan niet voor de Gazet van Antwerpen, die al op het andere formaat verscheen, maar wel voor De Standaard, die aankondigde later te zullen verschijnen op eenzelfde formaat. M.a.w. de krant werd doodgezwegen en hoe goed hun journalisten ook waren, ze konden hoogstens aan bod komen in het programma van Jurgen Verstrepen op Liberty TV, tot ook dat programma door de politiek correcten uit de ether werd gehaald. Dat het echter kan verkeren, wist Bredero al. De Gazet Van Antwerpen was enkele jaren geleden al gefusioneerd met het Belang van Limburg en beide kranten werden eigendom van een Limburgse familie (Baert, als ik me niet vergis). De grote baas van die familie, bazin eigenlijk, was een mevrouw Baert, die op voorspraak van Steve Stevaert (wie was dat weer?) van onze koning de titel van barones kreeg. Echter, voor wat hoort wat en het gevolg van heel dat machiavellistisch gekonkelfoes was, dat de Gazet Van Antwerpen verplicht werd een minder Vlaamse en Christelijke koers te volgen en integendeel de Belgische linkse kaart te trekken. Dat lukte echter niet meteen omdat Luc Van Loon, de hoofdredacteur en hijzelf Antwerpenaar, overtuigde Vlaming en christelijk geïnspireerd, niet zinnens was zijn principes te verloochenen voor een bord Limburgse linzensoep. Het uiteindelijke gevolg was, dat de heer Van Loon ontslagen werd (men wou hem eerst degraderen, maar dat nam hij niet) en vervangen werd door een zekere Luc Rademakers, niet-gelovige Limburger, waarvan zelfs gezegd werd dat hij bij de Loge was aangesloten en die daarenboven niet eens in de provincie Antwerpen woonde, maar in Vlaams Brabant. En dat was nog niet alles: Rademakers is getrouwd met een Walin (dat is zijn zaak) en (nu komt het) voedt zijn kinderen op in het Frans! Sinds de machtswissel is de "Frut" een linkse krant geworden waarin weinig dagen voorbij gaan zonder dat de Antwerpse burgemeester Janssens erin wordt opgehemeld. Bij de nieuwe Gazet Van Antwerpen zijn de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar al begonnen en moet iedereen de rangen sluiten achter "het onderhemmeke", zoals Janssens in de Scheldstad wordt genoemd. Sindsdien is de krant ook opnieuw salonfähig geworden bij de andere media, mogen vertegenwoordigers ervan weer op TV komen en is er zelfs een gezamenlijke enquête met de VRT. Sindsdien wordt de krant ook de "De Gazet Van Janssens" genoemd. Daarbij hoeft geen tekening. Het kan inderdaad verkeren. Tenslotte nog dit: bij zijn aantreden beloofde de nieuwe hoofdredacteur dat hij ging zorgen dat de Gazet binnen het jaar 10.000 abbonees meer zou hebben. Na dat jaar blijken het er echter 4.000 minder te zijn. Daarbij hoor ikzelf ook.
