Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
Ik ben een man en woon in (belgié) en mijn beroep is Rustpensioen.
Ik ben geboren op 04/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloggen reizen & genieten van het leven.
http://blog.seniorennet.be/francis1/
Beoordeel dit blog
sardinié en zijn geschiedenis
sardinié hart van mediterrane kleine verhalen over ons vakantie's in sardinié
30-09-2008
passie auto alleen naar kijken
De passie voor een merk Kiezen voor Maserati is kiezen voor passie, een passie voor het merk, de vormgeving en het karakter, waar een lange historie aan vooraf gaat. Vanaf het begin van de 50-er jaren, de eerste prille jaren van de formule 1, liep Italie voorop in de autosport. Gepassioneerd door snelheid en uitgebalanceerde automobielen en motoren, waren het Alfa Romeo, Ferrari en Maserati die de eerste en vele andere kampioenschappen op hun naam . Vandaag de dag is het Maserati nog steeds het merk met een uitstraling van kracht, schoonheid en exclusiviteit. Een Maserati wordt niet zomaar gereden, ze worden gekoesterd. Dus mag u als eigenaar verwachten, dat degene die uw Maserati onderhoudt dit behalve met deskundigheid tevens met liefde onderhoudt. Franco Auto is al meer dan 24 jaar gespecialiseerd in het onderhouden en het in topconditie houden of brengen van uw Maserati. Onze ervaring komt onder andere van Franco Pastorelli, de eigenaar zelf. Vanuit zijn race-achtergrond en ruime race-ervaring met de Italiaanse merken, kunt u erop vertrouwen dat uw auto bij hem in goede handen is.
Nuraghi, enkelv.: nuraghe, zijn prehistorische fortificaties op het eiland, bestaande uit ronde torens van los gestapelde, grote stenen, onderling met muurwerk verbonden. De nuraghi komen voort uit de traditionele ronde, prehistorische behuizingen van het Middellandse-Zeegebied. Omstreeks 1300 v.C., in de middenbronstijd, ontwikkelden sommige zich tot eenvoudige torens. Door de toevoeging van meer torens, muurwerk en gangsystemen groeiden deze vervolgens uit tot complexe burchten. Vondsten van gebruiksvoorwerpen en aardewerk wijzen op Myceense contacten. De nuraghi speelden een rol in de strijd tegen de Carthagers, die het eiland in de 6de3de eeuw v.C. probeerden te veroveren, en later tegen de Romeinen in de 3de eeuw v.C. Veel nuraghi worden omringd door tientallen kleine ronde hutten. Er zijn ca. honderd van dergelijke dorpjes bekend en ca. 6500 à 7000 nuraghi, vooral in het noordwesten en midden van het eiland. De torre van Corsica en de talayots van de Balearen zijn verwante bouwsels.
La Sardegna, collocata nel centro del Mar Mediterraneo, coi suoi circa 1800 chilometri di coste rappresenta, per la posizione geografica e per la sua Storia, una delle destinazioni più ambite di tutta Europa. Secondo la leggenda Dio la formò con il suo piede dandole l’impronta di un sandalo, da qui i nomi Ichnusa e Sandalyon attribuitigli da Greci e Fenici. Il mare di questa grande isola mediterranea è tra i più belli e trasparenti che si possano vedere al mondo. L’isola rispetto a tante altre aree d’Italia e d’Europa ha due vantaggi decisivi: un clima mite tutto l’anno ed un ambiente naturale, fra i più belli del Mediterraneo, ancora in gran parte incontaminato. Giustamente conosciuta per il mare, le sue coste sono ricche di insenature spiagge e angoli pittoreschi, sfortunatamente in pochi conoscono le sue zone interne, che forse rappresentano l’anima più genuina dell’isola, un paesaggio montuoso spesso di una bellezza aspra e selvaggia che conserva intatto il fascino primitivo dell’isola per secoli “dimenticata”. Le origini remotissime della Sardegna hanno superato la testimonianza storica ed affondano nella leggenda, così come avvolti nella leggenda sono i primi abitatori e le prime costruzioni, i nuraghi, considerati l’espressione architettonica della preistoria mediterranea. Nota la grande e spontanea ospitalità dei sardi che, come tutti gli isolani, hanno sempre sete di contatti con il mondo esterno. Inconfondibili sono i profumi della macchia mediterranea che caratterizza quasi tutto il paesaggio sardo, ben distinti sono i sentori del mirto, del corbezzolo, del rosmarino e del ginepro selvatico. Interessante é anche la fauna presente nell’isola con il cervo sardo, il muflone, il cinghiale, l’aquila reale, l’avvoltoio grifone, i fenicotteri. Celebre, ma ormai scomparsa, é la foca monaca localizzata in passato nelle grotte marine della costa orientale. Chi avrà fatto la scelta di visitarla non solo scoprirà di aver conosciuto uno dei luoghi più belli e originali, ma ricorderà certamente a lungo l'esperienza di una vacanza in una Sardegna che si offre al suo visitatore anche dal punto di vista gastronomico e artigianale, con i tanti piatti della cucina dei pastori o del mare e gli artistici manufatti come tappeti, cestini, ceramiche ed oggetti in filigrana d'oro
Loggia, of Porticato, di S. Giovanni, Piazza della Libertà In 1533-1539 op het puin van een kapel uit de 14de eeuw gebouwd in Lombardisch-Venetiaanse renaissancestijl. Het gebouw met één verdieping heeft aan weerszijden van de grote en hoge middenboog rijen gelijkmatige arcaden. Tegenwoordig is het een monument voor de gevallenen. De toren links is de Torre del Orologio uit 1527. Palazzo Arcivescovile, Piazza Patriarcato Sinds 1757 zetel van de aartsbisschop van Udine. De oudste delen dateren uit de 14de eeuw, het huidige aanzien is 18de-eeuws. Imposante gevel. Binnen, in de 'Galerie' en in de 'Sala Rossa', zijn fresco's van G.B. Tiepolo. De fresco's in de 'Sala Azurra' worden toegeschreven aan Giovanni da Udine, 1538/1539. groetjes
Geschiedenis Het gebied kwam in de 2de eeuw v.C. in de Romeinse invloedssfeer. Na de Romeinse tijd werd het in de 6de eeuw een Longobardisch hertogdom en in de 8ste eeuw een Frankisch markgraafschap. Het oostelijk deel kwam via de graven van Görz in 1500 aan de Habsburgers, het westelijk in 1420 aan Venetië. In 1797 werd het geheel Oostenrijks; in 1866 kreeg Italië het westelijk en in 1918 het oostelijk deel, dat het in 1947 aan Joegoslavië moest afstaan. De hierbij ontstane geschilpunten over het gebied rond Triëst werden opgelost bij het Akkoord van Osimo, 1975. Sedert de 2de eeuw n.C. zijn in het gebied aardbevingen geregistreerd. Tot de zwaarste van de 20ste eeuw behoort de catastrofe van mei 1976. Cividale del Friuli▲ Cividale del Friuli ligt in de provincie Udine, aan de Natisone. Dit middeleeuws aandoende stadje was in de Romeinse tijd een belangrijk municipium: stad waarvan de inwoners het Romeinse burgerrecht bezaten. Het heette destijds Forum lulii. Van de 6de tot de 8ste eeuw was het de residentie van de Longobardische vorsten, daarna tot 1238 van de patriarchen van Aquileia. Cividale was sedert 1419 Venetiaans. Het is vanwege zijn bouwwerken en musea een van de meest bezienswaardige steden van Friuli. Dom S. Maria Assunta, Piazza del Duomo Men heeft eeuwenlang aan deze kerk gebouwd. De oorsprong ligt in 1458, toen men op de ruïne van een Romaansgotische kerk met het werk begon. Vanaf 1502 had Pietro Lombardo de leiding. De kerk, die in 1529 werd gewijd, werd vanaf 1767 in de stijl van de barok verbouwd. Boven het hoofdportaal, aan de binnenzijde, staat een houten ruiterstandbeeld van de in 1617 omgekomen Marcantonio da Manzano. De kerk bezit fraaie altaren van G. Massari, 1686-1766. Het verguldzilveren antependium - voorhangsel voor een altaartafel - van het hoofdaltaar dateert uit het einde van de 12de eeuw. In de linkerkoorkapel hangt een schilderij van Pordenone uit 1539, Noli me tangere. Aan de muur van het linkerzijschip bevindt zich een fraai Romaans houten crucifix uit de l3de eeuw. De ingang tot de crypte, waarin zich het graf bevindt van de in 802 gestorven patriarch Paulinus, ligt rechts van het koor. Vanuit het rechterzijschip bereikt men het buitengewoon interessante Museo Cristiano, waarin zich de fantastische 8ste-eeuwse, achthoekige doopkapel van de patriarch Callixtus bevindt. Van grote kunsthistorische waarde is het marmeren balustradereliëf Op het eveneens zeer beroemde Ratchisaltaar, ook uit de 8ste eeuw, zijn de Visitatie, de Aanbidding van de Drie Koningen en de Hemelvaart van Maria afgebeeld. Tempietto Longobardo, te bereiken vanaf de Piazzale S. Biagio Dit 'tempeltje' was eigenlijk een Mariaoratorium. Het is vanwege de architectuur en vooral de authentieke vroegmiddeleeuwse beeldhouw- en schilderkunst een van de belangrijkste monumenten van Friuli. Het is waarschijnlijk ontstaan in de tweede helft van de 8ste eeuw. De buitenzijde is in de loop van de tijd volledig gewijzigd. Het heeft een vierkante grondvorm met een drieschepig sanctuarium, heiligdom, dat aan de oostzijde is toegevoegd. De hoofdruimte is gedekt met graatgewelven. De fraaie zuilen in het sanctuarium hebben voor een deel antieke kapitelen. Het belangrijkste echter zijn de 8ste-eeuwse stucdecoraties die zich boven de fresco's tegen de muren bevinden. Het zijn zes heilige vrouwen in processie, die een fraai versierd rondboogvenster flankeren. Zeer fraai is ook het l5de-eeuwse houten koorgestoelte. In het linkerschip van het sanctuarium bevindt zich de sarcofaag van Piltrudis , de stichteres van de kerk. Museo Archeologico Nazionale, in het Palazzo Nordis, Piazza del Duomo In het museum zijn voeghistorische, antieke en Longobardische vondsten tentoongesteld. Bijzondere aandacht verdienen op de begane grond in zaal I ,Romeinse oudheden, o.a. inscripties die betrekking hebben op het Romeinse Forum Iulii; zaal 2, sarcofaag van Gisulf uit de 7de eeuwen resten van een groot vloermozaïek uit de 2de eeuw n.C.; bovenverdieping, zaal 2, de sluier van Beata Benvenuta Boiani uit de l3de eeuw, alsmede antieke grafvondsten; zaal 3, een belangrijke collectie Longobardische kunstnijverheid, o.a. vondsten uit het graf van Gisulf; zaal 4, de Pax van hertog Ursus, een uitnemend voorbeeld van Longobardische edelsmeedkunst uit de 8ste/9de eeuw; het psalter van de H. Elisabeth.
De tempel van Hercules is de oudste. Van de oorspronkelijke 38 zuilen heeft men er weer 8 opgericht. In de cella, ommuurd hoofdvertrek van de tempel, stond het beeld van Heracles. De plaats van het voetstuk is nog te zien. Van het terras kijkend langs de stadsmuur ziet men Porta Aurea, de antieke hoofdpoort. Nu komt het verkeer er door naar binnen. Zie ook de plattegronden.
De tempel van Concordia Is, naar een Latijnse inscriptie, in de 6e eeuw n. C. veranderd in een christelijke kerk. De symmetrie en de goudgele kleur vallen op. Vanuit de cella kan men met wenteltrappen naar de architraven, rechthoekige stenen dekplaten die de zuilen verbinden. groetjes
Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
Sardegna 
Costa del sud (CA)
Cala Regina (CA)
