12 mei...op weg naar Tours...
We noemden ze steevast "meneer en madam Petit", is trouwens ook hun familienaam, als we het hadden over die ene chambre d'hôte bij Villiersfaulx.  Heel het verdere verloop van onze trip naar Compostela werden beide inwoners van Thoré aan Les Morines aangehaald als het voorbeeld van vriendelijk ontvangst...


In Villiersfaulx zelf was geen slaapgelegenheid te vinden. Gevraagd aan twee heren aan het plaatselijk schooltje en deze beide toffe begroeters stuurden ons 2 km terug naar Thoré, daar was wel een chambre d'hôte. Inderdaad in Thoré-Houssay vonden we voor die dag een onderkomen. De vier musketiers, René uit Nijmegen was de vierde pelgrim, werden eerst wat twijfelend aanschouwd, maar vlug werden we onthaald zoals het nog niet eerder was gebeurd.
 

Net van de fiets gestapt stond de karaf wijn al op de tuintafel. Vijf minuten later wisten we welke kamer we zouden delen. Ook werden we uitgenodigd om 's avonds de table d'hôte te gebruiken. De pot 'reusel' (wie heeft dat potteke met vet op de tafel gezet...) kwam eerst op tafel en ja proeven moesten we, vervolgens nog een karaf wijn, nu een vin rouge du maison. De tongen kwamen los en mijn Hollands gezelschap begon zowaar ook Frans (met veel haar) te praten... Madamme Petit had zich uitgesloofd om soep met brood, patatten met boontjes en varkensfilet te bereiden met als toetje een crème brulée die ietwat te nat was uitgevallen... Natuurlijk was er ook nog de traditionele Franse kaas... Meneer Petit vertelde honderduit over zijn mini boerenbedrijf, over varkens en geiten, patatten en wijn. Over hun kinderen, over hun broers en zusters, die blijkbaar allen op de een of ander manier mee het bedrijf runden. Over zijn 25 jaar oude Mercedes, over zijn overjaarse tractors en Spirou, de hond, die 'likte' mee aan de pot... De gezellige en naar het eind toe luidruchtige avond werd afgesloten met een coup de Whisky van eigen brouwsel. En of dat we geslapen hebben... 's Morgens stonden beide kranige 'oudjes' paraat om een overheerlijk, meer dan Frans ontbijt te serveren.


Salut M et Mme Petit, merci beaucoup pour l'accueil...
Het volledige adres van de charmante chambre d'hôte met table d'hôte:
Hubert et Annette Petit, Les Morines, 41800 Houssay, gelegen tussen Châteaudun en Tours midden de graanschuur van Frankrijk...

5 mei een voorteken..?
Onder een druilende regen (motregen dus) vertrokken we in Honnecourt sur Escaut. Bij het passeren van een grot hielden we halt en stelden vast dat deze grot een replica is van de Lourdesgrot. Na een gebedje voor beter weer en voorspoed op onze tocht begon het plots feller te regenen. De heilige Bernadette begon zowaar echt te wenen. Zou dit een of ander voorteken zijn? Ik was trouwens de dag voordien het Maria-medaillonnetje verloren, ook een slecht voorteken?


In Gouy zijn we de Scheldebron gaan bezoeken en daar gebeurde het dan. De val van Pedro, hij geraakte niet uit de klikpedaal met alle gevolgen. Val op de 'slechte' knie en op de 'slechte' schouder...Na de eerste zorgen toegediend door Luus ging de rit verder en Pedro... hij keek somber...


In Berlancourt vroegen we om een slaapplaats maar de vrouw des huizes was nu net de gastenkamers aan het schilderen. De traan van Bernadette had al duidelijk haar werk gedaan... Verder naar Bussy waar het plots ophield met regenen (zou de traan van Bernadette opgedroogd zijn?) en waar we gratis onderdak kregen in een gîte. "La Ferme de La Cressonniere", een grote en gezellige gîte, helemaal voor ons alleen...merci monsieur Codron, merci beaucoup!

Foto's: Pedro
Zie ook: klik op de foto van de gîte

We werden er ontvangen door een broeder uit Lisse (NL). De broeder had het goed gezien dat we dorst hadden en bood ons hun abdijbier aan. Het gesprek ging vooral over het waarom dat we naar Compostela fietsten. LCH klonk niet zo bekend in de oren van de broeder, we hebben dan lang gepraat over 'wat is LCH'... De broeder verzekerde ons dat het eerste gebed zou gewijd worden aan de LCH-patiënten. Na nog gepraat te hebben over koetjes en kalfjes fietsten we verder met een voldaan gevoel...ook het lekkere abdijbier zat enkele kilometer in de benen...

Lewiske had voor de terugkomst van het Compostela-trio een meer dan hartelijk ontvangst georganiseerd. Fietsvrienden, kennissen, collega's en familie wachtten de fietsers op. Doedelzakspeler Patrick, de eerste ontmoeting op weg naar Compostela, luisterde het geheel op. Ook Darleen, LCH-patiëntje, met haar mama en papa waren er alsook Walter en Blanca, peters van het LCH-project van de provincie. Een verrassend onthaal dat menig traan deed wegpinken. Pedro bedankte de aanwezigen om hun hartelijk onthaal en ook Luus en Martien hadden niets dan lof over de manier waarop ze hier in Gierle werden ontvangen. Darleen had nog enkele verrassingen klaargemaakt voor de fietsers en Walter Buyens wist ons nog te melden dat er 2805,00 euro werd bijeengefietst ten voordele van het LCH-project. In totaal werden er 2398 km afgelegd door Pedro en zijn twee Hollandse fietsvrienden Luus en Martien. Geïntresseerden die nog willen storten ten voordele van het project kunnen dat blijven doen. (Zie bijlage)

Door en door nat, rillend van de kou maar binnenin toch een beetje warm... Santiago werd bereikt. Moe, meer dan moe, leeg gereden op die laatste beklimmimgen naar Santiago de Compostela toe. Fietsen door de drukke stad is evenmim gemakkelijk met die Spaanse autobestuurders die weinig respect hebben voor de fietser...
Even dwalen we langs de ring om via een ommetje dan toch op het plein vóór de kathedraal aan te komem. Het is 17.00 uur plaatselijke tijd wanneer René uit Nijmegen het enige licht is dat we zien in de pletsende regen en op een troosteloos pelgrimsplein... René uit Nijmegen heeft onderweg naar Santiago tijdelijk onze 'vierde man' geweest, een pelgrim ontmoet een pelgrim en René zal als pelgrimsvriend in ons hart blijven...
Na de eerste indrukken opgedaan te hebben zoeken we en habitaciones op. 'Hostal Mafer' wordt het, een klein pension waar we een kamer huren voor 3 nachten. De hospicia is een vriendelijke dame die de zeer vriendelijke allures heeft van een zorgelijke 'kotmadam'. Overbezorgd legt ze ons in de watten en droogt zelfs de natte doorweekte kleren...

Woensdag 10 juni wonen we de pelgrimsmis bij. Een mis die redelijk verstoord wordt door een meute toeristen. Van enige stilte en dito moment is geen sprake ondanks de aanmaningen van een priester-koster. We leven nu eenmaal in een wereld waar inkomsten belangrijker zijn dan een stilte-moment... en Santiago leeft van de inkomsten van de toerist en ook van die van de pelgrims... de habituees aldaar kennen echter geen verschil.

Donderdag 11 juni: Santiago de Compostela is een oude stad met veel mooie gebouwen en die zijn we nu aan het bewonderen. Morgen, 12 juni, om 9.00 uur verlaten we Santiago, per bus naar de luchthaven, via Madrid en Charleroi terug naar Gierle, waar het op 1 mei allemaal begon... De tocht in het teken van los-laten, in het teken van ont-moeten, in het teken van be-lijden en ook vooral in het teken van de steun aan LCH...

Darleen en de vele andere LCH-patiënten het gaat jullie goed en wij hopen dat onze tocht voor jullie een steun betekende...

Pedro, Luus en Mart
Hasta la Vista

Olé, olé, we hebben wat te vieren. Pedro, Luus en Martien zijn vanavond aangekomen in Santiago, de langverwachte eindbestemming. Jammer genoeg zijn de weersomstandigheden barslecht, veel regen en koude temperaturen. Vannacht zullen ze overnachten in een klein hotelletje.
Morgen halen ze hun geloofsbrief, in het Latijn, een document als bewijs van hun camino. Om 12.00 u volgen ze dan de mis in de kathedraal.
Ook morgen zullen ze hun fietsen inleveren bij de fietsbus. Deze bus zal hun fietsen vervoeren naar België, waar ze in de loop van volgende week zullen arriveren en opgehaald kunnen worden. Het pelgrimstrio zelf zal vrijdag aankomen met het vliegtuig in Charleroi. De dagen daartussen kunnen ze hopelijk genieten van de apotheose van hun camino. Misschien staat er nog een bezoek aan Cabo Fisterra op het programma, maar dit zal afhangen van de weersomstandigheden.
Ik denk dat Pedro heel erg moe en voldaan naar huis zal terugkeren. Wis is alvast enorm blij en opgelucht dat Pedro in Santiago is aangekomen, en ze kan nu beginnen aftellen naar zijn thuiskomst.
Een dikke, dikke proficiat voor Pedro, Luus en Martien en we kijken er naar uit om ze te begroeten in Gierle!!

Ik weet niet of er nog een verslag zal volgen van de volgende dagen, dus ik ga niet schrijven 'tot morgen', we zien wel. In ieder geval vond ik het fijn om iedere dag verslag uit te brengen.
Groetjes, Margo

Vanochtend is het pelgrimstrio vertrokken vanuit Paradela voor een rit vn 47 km, in barslecht weer! Pedro geeft aan dat ze als het ware verdrinken, daarbij komt dat dit weer ook gevaarlijk is voor de fietsers, omdat de automobilisten vrij snel en kort bij de pelgrims rijden. Luus en Martien vinden echter dat dit weer bij de camino hoort, toch houdt Pedro liever van de zon: mas calor por favor! De vele honderden pelgrims die ze tegen komen, stappen 'en silencia' verder. Blijkbaar ervaart iedereen de camino toch wel anders! Vanavond zullen ze overnachten in een hotel in Melide, namelijk hotel Carlos voor pelgrims. Nog eventjes, ...

Tot morgen, groetjes, Margo

Vandaag stond er een rit van 63 km op het programma met aankomst in Paradela. Het was weerom een zware rit over drie alto's. Het weer was vandaag zeer slecht, regen en koud, slechts 6 °C. Vannnacht zullen ze overnachten in een huisje met 4 slaapkamers, waarschijnlijk met andere pelgrims. Morgen zetten ze koers naar Arzúa, waarbij ze Ligondo passeren na een klim van 12 km. Het pelgrimstrio zal nog even moeten doorbijten! Als alles vlot blijft gaan, zullen ze waarschijnlijk dinsdag of woensdag Santiago bereiken. De spreekwoordelijke laatste loodjes komen er aan!

Tot morgen, groetjes, Margo

Vandaag hebben Pedro, Luus en Martien er een zware en lastige rit opzitten van 63 km. In barslecht weer zijn ze vanavond gestrand in Puerto Piedrafita, 4 km van de berg Cebreiro. Morgen staat er weer een dag klimmen op het programma. De camino begint zijn tol te eisen, de laatste 179 km worden afgeteld, waarbij het pelgrimstrio hoopt om ten laatste op 10 juni in Santiago aan te komen.

Groetjes, tot morgen, Margo

Vanochtend vertrokken Pedro, Luus en Martien vanuit Astorga om hun camino verder te zetten. Onderweg bezochten ze Cruz del Ferro, op 1500 m hoogte. Na de beklimming konden ze hun lasten afleggen op de kruisberg onder de vorm van steentjes. De afdaling was nadien vrij gevaarlijk door een plotse regenbui. Vanavond overnachten ze in Molinaseca in een hostal.
Morgen zullen ze een andere klepper beklimmen, namelijk de Cebreiro!! Maar met nog maar 200 km te doen, zal dit zeker lukken.

Tot morgen, groetjes, Margo

Vandaag heeft het pelgrimstrio een weg afgelegd van 78 km, langs León tot in Astorga. Daar zullen ze vannacht slapen in een refuge met gemeenschappelijke slaapplaatsen: jong en oud, dames en heren, snurkers en ..., als dat maar goed afloopt!
Morgen zetten ze hun weg voort richting Cruz Del Ferro, de berg waar ze hun steentjes en lasten zullen afleggen. Hierdoor komt Santiago steeds dichter in zicht, natuurlijk moeten ze eerst nog de Alto's (de bergen) overwinnen. Ze hebben echter tijd, want momenteel liggen ze 2 dagen voor op schema. Als ze zo door blijven fietsen, zijn ze op een week of minder op hun eindbestemming. Morgen wordt trouwens de kaap van 2000 km overschreden!!

Tot morgen, groetjes, Margo

Vandaag kreeg ik al een berichtje rond half 2, wat wil zeggen dat er een korte rit op het programma stond. Pedro, Luus en Martien hebben vandaag een rit gefietst van 58 km tot in Mansilla de las Mulas. De stad León zullen ze niet bezoeken, omdat het er te druk is. Jammer, want deze stad is zeker de moeite waard.
León is gesitueerd in het noordwesten van Spanje, in de Spaanse hoogvlakte op een hoogte van 841 meter. Het is bekend om zijn gotische kathedraal met indrukwekkende glas-in-loodramen en andere monumentale gebouwen.
Morgen wordt er koers gezet richting Astorga. Verder meldt Pedro dat ze onderweg een ontmoeting hadden met een Nederlandse man uit Helvoort, die ook zal sponsoren voor hun goede doel, nl. LCH.

Tot morgen, groetjes, Margo

Gisteren lieten we even verstek gaan, omdat de fietsers blijkbaar nogal laat op hun bestemming waren. Vandaag zijn we terug met ons verslag over een rit van 70 km in de brandende zon. Deze rit liep over de hoogvlakte van de Tierra de Campos, gelukkig met een stevige rugwind. Momenteel vertoeft het pelgrimstrio in de provincie Palencia, morgen zetten ze koers naar de provincie Lèon, met de  gelijknamige stad.
Pedro meldt verder dat ze het door de hitte nu wat rustiger aan doen met de Alto's (bergen) in zicht. Nog even een citaat van Pedro: pelgrim Pierre die lijdt, maar door bijt ...

Tot morgen, groetjes, Margo

Zelfs op een feestdag hebben Pedro, Luus en Martien weer alles uit de benen gehaald in een 61 km lange rit tot in San Juan de Ortega. Vannacht zullen ze overnachten in de refugio bij los amigos del peregrino. Dit is gelegen in een mooie streek in de Spaanse provincie Burgos. In Burgos is tevens een mooie katedraal te bezichtigen en dat staat op het programma voor morgen, waarna ze verder fietsen naar Castrojeriz.
Pedro laat weten dat de conditie momenteel goed te noemen is, maar dat de zware beklimmingen toch beginnen door te wegen. Gelukkig is het einde in zicht, nog minder dan 600 km!!

Tot morgen, groetjes, Margo

Vanochtend om 7.00 u waren Pedro, Luus en Martien reeds op weg voor een zware bergrit van 60 km. Omdat ze voor vandaag hele hoge temperaturen voorspelden, 35 à 40 °C, wilden ze al vertrekken voor de grote warmte.
Vanvond zijn ze dan aangekomen in Santo Domingo de la Calzada. Dit is een gemeente in de Spaanse provincie La Rioja, met een oppervlakte van 40 km2 en ongeveer 5700 inwoners.
De stad is bekend door de kathedraal waarin een kip en een haan worden gehouden. Dit houdt verband met de volgende legende:
In de veertiende eeuw was een Duits echtpaar met hun 18-jarige zoon op pelgrimstocht naar Compostela. Tijdens de overnachting in Santo Domingo probeerde een meisje de zoon te verleiden, maar de jongen ging daar niet op in. Het meisje beschuldigde toen de jongen van diefstal. Hij werd veroordeeld en opgehangen. De bedroefde ouders vervolgden hun weg. Op de terugreis constateerden ze dat hun zoon levend aan de galg hing. Ze gingen naar de rechter, die op dat moment aan tafel zat. "Die jongen is net zo levend als deze gebraden kip," zei de rechter. Het vervolg laat zich raden: de kip kwam tot leven en de rechter gaf de jongen aan de ouders terug.

Tot morgen, groetjes, Margo