moekeontour trekt er op uit op zoek naar het ware Griekenland
26-06-2006
Koroni, tegenhanger van Methoni
26/06/2006 We moeten ons bezoek aan de Turkse vesting uitstellen want het is gesloten. We reizen verder naar het zuiden voorbij Methoni naar Koroni. Ik rij tot het oude stadje, maar de weg is te smal, dan maar terug naar boven en daar naast een camping kan ik parkeren. Te voet gaat het dan naar Koroni, een stadje met een Venetiaanse vesting. Het stadje zelf ligt onder de vesting tegen de berghelling. We wandelen door de smalle steegjes naar boven. In de vesting zelf staan nog huisjes, welke bewoont zijn , en een klooster. René stapt het klooster binnen en gaat tot op het terras. Er is niemand te zien, stil en vredig ligt het hier. We slenteren rustig terug en een meisje, die de bloemen water geeft, spuit ons Amber nat, wat ze natuurlijk lekker vindt. Aan de haven mag ze van ons nog zwemmen in het water. Na de middag vervolgen we onze weg richting Kalamata. Dit is een grote stad, welke we links laten liggen. We volgen de kustweg en rijden door kleine dorpjes, zoals Paralla Vergas, Avia en Akrogiali. In Kitries hoog boven de zee vinden we een plekje, waar we kunnen overnachten. We hebben nu een slaapkamer met zeezicht. Van hier boven kun je kms ver over de zee kijken. Spijtig dat nergens een wegje is dat ons naar het water leidt. Een lekker fris bad zou wel deugd doen.
27/06/2006 De weg naar beneden, langs een smal baantje, brengt ons tot in Kitries. We komen uit aan een kleine baai met een taverne en een restaurantje. De baan stopt hier. Dus moeten we omkeren. Een Griek komt aangelopen en legt ons uit dat we terug naar boven moeten en dan de afslag rechts nemen. Zo gezegd zo gedaan, terug en rechts een smal baantje steil naar boven, maar het lukt wel. Iets verder komen we terug op de "Old National Road" richting Kardamylli. Daar stoppen we, maar buiten wat smalle straatjes is er niet zo veel te zien. Ik neem een foto van een geit, die staat te grazen in een uitgedroogde bedding van een rivier. We rijden verder langs de kust tot Neo Itylio. We hebben een prachtig uitzicht op de zee met kleine dorpjes zoals Stoupa, Agios Dimitrios en Langada. Een klein Orthodox kerkje trekt onze aandacht en we houden halt aan de overkant. Het is gesloten, spijtig want van binnen zijn prachtige fesco's te zien. Voor Areopoli ligt een klein dorpje Neo Itylo, volgens ons boekje kunnen we daar aan het strand overnachten. Inderdaad voorbij een hotel is een grote parking aangelegd. We staan hier eerst alleen maar later komen er nog enkele mobilhomes bij. Tot mijn vreugde is het geen zandstrand maar er liggen grote keien. Dat doet ook wel pijn aan de voeten maar het is vele properder. Voor de toeristen hebben ze een betonnen pad aangelegd om iets eleganter het water in en uit te stappen. De gasten van het hotel hebben een privé strandje. Dus wachten we tot iedereen weg is en dan gaan we met Amber in het water. Enkele mede-zwervers zitten buiten en hebben er plezier in met naar haar te kijken. Een Italiaans koppel komt naar ons en in gebrekkig Frans beginnen ze een gesprek met ons. Ze wonen in Venetië maar komen in Griekenland in verlof. Zij hebben een ferry genomen en doen zoals wij een tocht door Peloponnesos. Wanneer we afscheid nemen nodigen ze ons uit om hen een keertje te komen bezoeken in hun stad. Ooit zullen we wel naar Venetiê gaan en dan zullen we graag gebruik maken van hun aanbod. Het wordt donker en de lichten worden aangestoken. We wandelen nog even langs de straat en zoeken dan ons bedje op, weer een geslaagde dag in het mooie Griekenland.
28/06/2006 Vanmorgen gaan we nog een plons in het water nemen. Ik word nog een echte waterrat. Later rijden we verder naar Mani, het zuidelijkste punt van de Peloponnesos. De natuur is hier bergachtig, ruig maar vooral de huizen zijn merkwaardig. Deze zijn gebouwd als een toren. Hier woonden verschillende clans, die regelmatig met elkaar in de clinch lagen. Alleen als de oogsttijd aanbrak of wanneer een gemeenschappelijke vijand hun het leven lastig maakten, werd de stijdbijl begraven. Ook de vrouwen en kinderen werden niet in hun onderlinge twisten gemengd. We rijden van Areopolis langs Pyrgos Dirou, bekend voor zijn grotten, Mezapos en zo naar Vathia, vooral bekend om zijn woontorens. Daar houden we even halt, maar buiten de torens is er niet zo veel te zien. We willen de Tempel van Poseidon op de Kaap Tenaro bereiken. De weg leidt ons voorbij Marmari en dan naar boven en daar op een open vlakte stoppen we. De Tempel vinden we niet, alleen de Tombe van Poseidon. We gaan te voet naar beneden en in een kreek gaan we op een rots zitten met de voetjes in het water. Kleine visjes komen nieuwsgierig aan onze tenen pikken. Hier zou ik kunnen blijven zitten tot het einde der tijden, maar dat is natuurlijk een utopie. Later zal ik nog dikwijls aan dat plekje terug denken. In de late namiddag rijden we terug richting Areopoli en aan de overkant van de grotten van Pyrgos Dirou vinden we een strand waar we kunnen overnachten.
29/06/2006 Het was deze nacht warm in de mobilhome, ondanks dat we een raam hadden opengezet. We gaan nog eens plonzen in het water en opgefrist rijden we verder naar Areopoli en het havenstadje Gythio. Dit klein stadje is de hoofdstad van het schiereiland. In een kleine boekenwinkel vinden we "Het Laatste Nieuws". Het is nog maar de tweede keer dat we een Vlaamse krant kunnen kopen in Griekenland. In de namiddag zetten we onze route voort naar Sparta. Deze stad was vroeger heel belangrijk, maar nu zie je alleen het nieuwe Sparti. Het schijnt dat de nieuwe stad op de oude gebouwd is en als er iemand een huis bouwt, ze veel archeologische vondsten doen. We houden even halt bij een Fiat-garage, want ik zou graag de remmen laten nazien. We hebben al 7000km gereden en ik wil gerust zijn voor de volgende kms. De garagehouder vraagt of we morgenvroeg terug kunnen komen want ze hebben voor vandaag nog veel werk. Dat is voor ons geen probleem. We gaan dan op zoek naar een camping. Op de weg naar Mystras vinden we er één, zelfs met een zwembad.
30/06/2006 Voor ons is het zeer vroeg opstaan want we moeten om 9h aan de garage staan. De mechanieker begint direkt de twee voorste wielen af te draaien en alles ziet er nog goed uit. De remmen moeten niet vervangen worden. Alleen de luchtfilter moet eens goed uitgeblazen worden. Als we de rekening vragen zeggen ze dat het gratis is. Dat kunnen wij natuurlijk niet begrijpen. Ze hebben toch een dik uur gewerkt en toch mogen we niet betalen. René geeft dan iets aan de mechanieker en we worden door heel het team uitgewuift. Wat voor vriendelijke mensen, die Grieken. We rijden nu richting Mytras, de oude Byzantijnse stad. Deze stad ligt op een heuvel welke uitkijkt op een vlakte voor het Taygetos-gebergte. We beginnen met de "Lower city". Hier staan vooral prachtige oude kerken, zoals de Mitropolis uit 1309, de Pantanassa een nonnenklooster en het Perivleptos-klooster. De Pantanassa wordt nog altijd bewoont door enkele Godsvruchtige nonnen, die versnaperingen en eigengemaakt handwerk verkopen. Als je het klooster betreedt zie je links de kleine huisjes, netjes onderhouden met aan de gevels vele bloemen. Hier heerst rust en vrede, dat voel je. Je kunt dan de trappen nemen naar boven maar wij verkiezen met de mobilhome naar het bovenste gedeelte te rijden. Dit gedeelte bestaat uit het Despotenpaleis en de vele huisjes, welke voorbehouden waren voor het leger van dienstboden van de koning en hofhouding. Door restauratiewerken is het paleis reeds jaren gesloten. Spijtig natuurlijk want er is een troonzaal van 400m²die de moeite waard moet zijn om te bezoeken. We kunnen wel de kerk, voorbehouden aan de koning, zijn familie en gasten, bezichtigen en we krijgen nog wat uitleg van een Griekse vrouw. Zo wijst ze op de stenen van gebakken aarde, welke vroeger dienden om ingeval van een aardbeving de schokken op de vangen. Daarom zijn nog zovele gebouwen intact. Helemaal van boven ligt de burcht, welke we na een stevige klim bereiken. Het Kastro werd door Guillaume II de Villehardouin, nazaat van Guillaume I bouwer van de burcht Chlemoutis in Killinis, gebouwd. Je hebt hier een prachtig uitzicht over heel de omgeving. Ik vraag mij wel af met hoevelen ze hier aan gewerkt hebben om het geheel te bouwen. Ik vind vooral de daken van de Byzantijnse kerkjes prachtig. Na het bezoek beslissen we terug naar de camping te rijden. Na een warme dag zoals vandaag zal een plons in het zwembad deugd doen.
01/07/2006 Een nieuwe maand begint. We hebben de maanden dat we onderweg zijn al veel gezien en beleeft. We vervolgen onze reis van Myrtas naar de kust door de bergen. We rijden langs Krokees en Skala en dan terug naar boven naar Geraki, Kosmas naar Leonidi. De weg door de bergen leidt ons door een kloof, maar de bedding van de rivier is volledig uitgedroogd. De brug, welke hier verlaten bijstaat moet vroeger gediend hebben om met droge voeten aan de overkant te geraken. Onderweg komen we een schapenherder te paard tegen. Hij leidt zijn schapen op zij zodat we hen kunnen voorbij steken. Als dank wuiven we naar hem en we krijgen een lach en een wuif terug. We houden halt in het kleine dorpje aan de baai Aghio Andreou. Hier liggen de kleine kleurige bootjes te wachten tot het tijd is om uit te varen. Met de deur en ramen open genieten we van de rust en de zilte geur van de zee.
de parking, zicht op de ingang en een Cyclopenmuur
02/07/2006 De stad Mycene wacht op ons. Ze werd gesticht in 2000 v.Ch. Vanaf 1600 v.Ch. kreeg de stad veel macht door de handel met de Minoïers, de inwoners van Kreta. Vooral de leeuwenpoort en het koningsgraf zijn beroemd. In het koningsgraf werd in totaal een 14 kg goud in de vorm van juwelen, maskers en kronen gevonden. Daaronder het masker van Agamemnon, opgegraven door de Duitser Schliemann. De Cyclopenmuren, zo genoemd omdat de bewoners dachten dat ze alleen door de éénogige reuzen konden gebouwd zijn, zijn op verschillende plaatsen 14m dik. Plots breekt er een onweer los en moeten we gaan schuilen in het museum. We maken dan maar gebruik van de regenbui om een tijdje in het museum rond te lopen. Nu nog een bezoek aan de schatkamer van Atreus, een koepelgraf met een toegangsweg van 36m, 5.50m hoge poormuren en daarop een Monolitische steen van 8.50m breed, 1.20m hoog, 5 m diep en een gewicht van 120 ton. De ringvormige binnenkant met een doorsnede van 14.50m bestaat uit overkragende stenen die op elkaar liggen en een steeds kleiner wordende cirkel vormen. Hoe deze tholos werd afgesloten staat nergens vermeld en naar de persoon die er begraven werd gist men nog altijd, maar de grote van het graf doet vermoeden dat het toch iemand van koninklijke bloede moet geweest zijn. In de late namiddag rijden we verder tot aan het Heraion, de tempel van Hera, waar we kunnen overnachten.
