Droom is't leven, anders niet; 'tGlijt voorbij gelijk een vliet, Die langs steyle boorden schiet, Zonder ooyt te keeren. (uit gedicht Air van Jan Luyken).
Het is nog geen winter, maar er ligt al volop ijs in het
Belgische Brugge. Daar is op het op het stationsplein het jaarlijkse
sneeuw en ijssculpturenfestival van start gegaan. Een ijskoude
fascinerende wereld. Een warme stel handschoenen en dito muts kunnen
geen kwaad als je de ijzige bouwwerken gaat bekijken. Om de sculpturen
goed te houden is het op de expo zo'n 6 graden onder nul.
Aan de wandel met de week: het stuwmeer van Relleu
Het voormalige
stuwmeer van Relleu is een verborgen en vrij onbekend plekje waar het
door de absolute rust en het aparte landschap fijn wandelen is.
Bovendien
ligt achter de oude stuwdam een spectaculaire kloof en kunt u, na een
fikse klim, ook genieten van schitterende uitzichten.
Praktische informatie
Duur: 1uur of 3,5 uur, twee opties
Moeilijkheidsgraad: Eenvoudig tot middel
Beginpunt:
U kunt Relleu bereiken door vanaf de AP-70 de afslag Villajoyosa te
nemen of van de N-332 de afslag Sella. U neemt de CV-770 richting Sella
en slaat na het passeren van het dorp Orcheta linksaf richting?Relleu.
Als u in El Campello of zuidelijker woont, kunt u ook ten noorden van
El Campello de weg naar Aigües nemen en na het passeren van deze plaats
de prachtige A-181 naar Relleu nemen. In het eerste geval nadert u
Relleu aan de zuidoostkant en aan de rand van het dorp slaat u schuin
linksaf alsof u om het dorp heenrijdt. Na enkele honderden meters gaat
er een weg scherp linksaf met een geel bordje Pantano dAmadorio.
Deze weg neemt u. Komende uit Aigües neemt u aan de rand van Relleu een
weg scherp rechtsaf waar Circunvalación staat. Deze volgt u tot u
smalle asfaltweg bereikt die rechtsaf gaat en waar het genoemde gele
bord staat. U volgt de smalle asfaltweg gedurende 2,5 km en ziet dat er
net na een scherpe bocht naar rechts linksaf een grindweg afslaat. Op de
hoek staat een informatiebordje. U slaat de grindweg in en parkeert aan
de rechterkant van de weg. Tip: Omdat er veel gejaagd wordt, is het
verstandig dit gebied tot 6 december niet op zondag te betreden.
Wandeling
U
loopt het brede grindpad op en houdt rechts aan bij de V-splitsing die
al snel volgt. U loopt langs een groepje loofbomen die hersftkleuren
hebben en merkt dat het pad door de regen van de afgelopen week op een
paar plekken wat drassig is. U negeert een paar grindwegen die linksaf
lopen en volgt het doorgaande pad. Links van u loopt de vroegere rivier.
De aanwezigheid van water is merkbaar door rietpluimen in het
landschap.
Na ruim tien minuten maakt het pad een bocht naar
rechts en u komt in een bijzonder landschap. Als u goed om u heenkijkt
zult u merken dat u in het voormalige stuwmeer loopt. Op de grond
groeien nu lage planten waar een smal maar duidelijk zichtbaar pad
doorheen voert. U houdt een beetje rechts aan en komt op een verhoging
in het stuwmeer uit. Op een open plek slaat u linksaf en loopt naar de
enige hoge boom die hier staat en buigt dan rechtsaf naar een smal
rotspad. Aan uw linkerhand ziet u een huisje en een muur liggen.
Dit is de dam van het voormalige stuwmeer van
Amadorio, een stuwmeer dat in de achttiende eeuw werd aangelegd maar
halverwege de twintigste eeuw werd vervangen door het bij Villajoyosa
gelegen Amadorio-stuwmeer. Het rotspad splitst zich en u kiest de
linkerarm en loopt over een rotsmuurtje in de richting van de dam. Vlak
voor de dam daalt u af naar de bodem van het stuwmeer en u loopt naar de
dam toe. U kunt onder een boog in de muur doorlopen en de dam aan de
linkerkant beklimmen, dat zijn slechts een paar stappen. Eenmaal boven
krijgt u een grote verrassing, aan de andere kant ligt namelijk een
indrukwekkende en heel diepe kloof. Hier kunt u zien dat de stuwdam
dertig meter hoog is!
Als u dit fascinerende uitzicht een poosje
hebt bewonderd, kunt u kiezen uit twee opties: u keert om en loopt
door het stuwmeer weer terug naar de auto. Óf u knoopt er nog een
wandeling van 2,5 uur aan vast, die niet moeilijk is maar wel behoorlijk
steil omhoog gaat. De beloning is een schitterend uitzicht op de kust
en de bergwereld.
In het laatste geval loopt u over de dam heen
en neemt het pad dat hier door een struik heen loopt naar de traptreden
die aan de rechterkant van de dam omhoog lopen. Beklim deze treden
voorzichtig, ze bevinden zich niet alle in even goede staat en ze zijn
steil.
Boven aangekomen ziet u dat er een smal paadje verder de
heuvel oploopt. U volgt dit pad en moet even later een paar meter
omlaag. Dit wordt vereenvoudigd door enkele in de rots uitgehouwen
traptreden. Onze route gaat verder rechtsaf omhoog maar u kunt eerst nog
een paar passen rechtdoorlopen om naar een tweede, veel kleinere dam te
kijken die een zijtak van de kloof afsluit. De route gaat, zoals
gezegd, verder omhoog en u loopt over de kam van de lage heuvel die hier
naast het stuwmeer ligt en van waaraf nu u, terugkijkend, een prachtig
uitzicht over het droge stuwmeer heeft. Na vijf minuten gaat het smalle
rotspad over in een breder grindpad. Er volgt al snel een V-splitsing
waar u het linkerpad kiest. Het pad gaat nu op en neer en maakt veel
bochten. Het loopt door een mooi landschap met veel dennenbomen en
rozemarijn. Het is ook een populair jachtgebied en als u goed oplet ziet
u bij een stilstaand watertje tussen de rotsen enkele hekjes opgesteld
die dienen om zich achter te verschuilen.
U passeert aan de
linkerkant van de weg een oude, ronde put en even later nog een
jachthut. Kort daarna passeert u weer een V-splitsing en opnieuw neemt u
het linkerpad. Het pad gaat nu steeds steiler omhoog en na een
vermoeiende klim van twintig minuten bereikt u een T-splitsing van
grindwegen. U slaat hier linksaf en begint aan een nieuwe klim. Vergeet
niet af en toe achterom te kijken en te genieten van het uitzicht op
het dorp Relleu met haar (weliswaar minder fraaie) nieuwbouwwijken en
vooral op de met dennen begroeide heuvels.
Het steilste stuk is
tot het laatst bewaard en na opnieuw twintig minuten klimmen komt u op
het hoogste punt. Op een open plek met een splitsing ligt de berg Puig
Campana vlak voor u. U slaat linksaf en loopt nog tien minuten over een
glooiend pad dat over de bergkam Sierra de Pantano loopt. Aan het einde
van dit pad heeft u een onvergetelijk uitzicht over de kust bij
Villajoyosa, het stuwmeer Amadorio, Sella, de Puig Campana en de Sierra
de Aitana. De vermoeiende klim is zo toch de moeite waard geweest en
het is een ideale plek voor een lange pauze.
U daalt via
dezelfde weg weer af. Let bij de steile stukjes goed op want het grind
kan zorgen voor gevaarlijke schuivers. Vlak voordat u de trappen bij het
stuwmeer bereikt, kunt u ook schuin linksaf slaan en via een smal pad
terugkeren naar het droge stuwmeer.?Op die manier vermijdt u de
traptreden die in de diepte kijkend misschien een beetje eng zijn.
De kamer is bijna klaar. Nog niet helemaal maar tijdens het wachten op de werkzaamheden die de mannen doen heb ik even de gelegenheid berichtjes toe te voegen. We hopen in het weekend helemaal weer ingericht te zijn. Ik dank de trouwe bezoekers die een leuk berichtje bleven sturen. Hartelijk dank daarvoor.
De komende dagen is mijn huiskamer een grote puinhoop omdat er wordt behangen en de vloerbedekking wordt schoongemaakt. Ik kan dus geen aandacht besteden aan de p.c. Tot alles weer klaar is wens ik jullie goede dagen. Gr. Martha.
De herfst met al zijn kleurenpracht maakt het einde van de zomer
draaglijk. De bladeren strijden om de mooiste tint net voor ze gedoemd
zijn naar beneden te dwarrelen. Een heerlijke tijd voor 'leaf-peeping'
zoals Amerikanen het noemen. Wij hebben er niet echt een term voor,
laten we het maar omschrijven als een heerlijke boswandeling die je
onderdompelt in de meest tot de verbeelding sprekende schakeringen van
rood, geel en bruin.
Uiteraard kan je in België of juist over de
grens net zo goed genieten van de herfstkleuren, zoek je het toch liever
wat verder weg, dan zijn dit de uitgelezen plaatsen:
De bekendste plaats voor 'leaf-peeping' is ongetwijfeld New England, een
streek in het Noordoosten van de Verenigde Staten die Maine, New
Hampshire, Connecticut, Vermont, Rhode Island en Massachusetts omvat.
Voor de beroemde 'Indian Summer' reis je best eind oktober, begin
november naar daar.
Het is moeilijk om je een mooiere plaats voor te stellen dan het Lake
District in Engeland tijdens een zonnige herfstdag. De kleurenpracht
wordt er gereflecteerd door de vele meren die het gebied rijk is. Een
aanrader voor een weekje ontstressen!
In de winter is het excellent skiën in de Beierse Alpen in Duitsland
maar vooraleer de eerste sneeuwvlokken vallen, biedt deze regio
spectaculaire landschappen gehuld in schitterende herfsttinten. Je
geraakt er gewoonweg niet op uitgekeken.
Over de grens met New England heeft ook Canada heel wat kleurenpracht te
bieden. Je hebt de schitterend getooide bossen maar voor het uitkiezen
in Nova Scotia, Ontario, Quebec en New Brunswick.
Gids voor de Wadden: wandelen, fietsen en uitwaaien
Unesco zette de Waddenzee op zijn Werelderfgoedlijst.
En dat is niet onterecht. Naast uitwaaien en wandelen, vogels en
zeehonden spotten, kan je er vooral heel goed fietsen. Wij doorkuisten
drie van de vijf Nederlandse Waddeneilanden op twee wielen.
De fiets is hét vervoermiddel bij uitstek. Terschelling telt 70 kilometer fietspaden.
Zeehondjes rusten en zonnen op een zandbank.
TEXEL: Natuurzorg in EcoMare In Den
Helder neem je de boot en 20 minuten later sta je al op Texel, het
grootste van de Waddeneilanden én heel erg de moeite. Vogelliefhebbers
komen hier uitgebreid aan hun trekken: meer dan driehonderd soorten
leggen er hun eieren en maken hun nesten in de duinen of bij de
zoetwaterplassen. Ook om te fietsen heeft het eiland meer dan genoeg te
bieden. Onze uitvalsbasis is het centraal gelegen Den Burg. Onderweg
komen we massa?s schapen tegen. Er zitten er op het eiland niet minder
dan 16.000 die elk jaar zorgen voor zo?n 20.000 lammetjes.
Onze
fietstocht brengt ons in De Koog voor een bezoek aan EcoMare. Je bent er
gemakkelijk een halve dag zoet, want er worden niet enkel
natuuractiviteiten en wandelingen georganiseerd, maar ook vogels
opgevangen. Verder is er een zeeaquarium en - misschien wel het
allerleukste - zijn er zeehondenbassins. Alle dieren worden er hier
bovenop geholpen en in de Waddenzee losgelaten.
AMELAND: Uitwaaien in de natuur Ameland
bereik je met de overzetboot die er vanuit Holwerd ongeveer 45 minuten
over doet om op dit veel kleinere eiland aan te komen. Wat meteen
opvalt, is de vuurtoren, een van de hoogste van Nederland, uit 1880.
Vanaf de top - die je bereikt na een stevige beklimming van 236 treden -
heb je een mooi uitzicht op het eiland. In het nabijgelegen dorp Hollum
is het reddingsmuseum Abraham Fock een bezoekje waard. Je ziet er hoe
de oude paardenreddingsboot dienstdeed en je leert er heel wat over het
reddingswezen. In dit meest westelijke dorp staat ook het oudste huis
van het eiland, uit 1615, en op het kerkhof zijn allerlei grafstenen met
een uitgehakte vissersboot te zien. Voor de liefhebbers is een bezoek
aan Kaasboerderij Ameland niet te versmaden.
In het volgende
dorp, Ballum, zijn eveneens heel wat mooie oude huizen te zien. Je moet
er zeker eens binnengaan bij Eetcafé De Boerderij,dat wel een heel
speciale toog heeft... Om de hoek kan je een Nobeltje gaan drinken, dé
Amelander likeur.
Nes is het meest levendige van de vier
Amelandse dorpen en is bovendien centraal gelegen. Het Natuurmuseum in
Nes is een must: je ziet er onder meer het geraamte van een potvis en
allerlei opgezette vogels die op het eiland voorkomen. In Nes zijn
eveneens heel wat gezellige terrasjes en winkels. We huren een fiets en
rijden in de richting van het meest oostelijk gelegen dorp, Buren, maar
onze eindbestemming is het Oerd, een natuurreservaat waar een grote
meeuwenkolonie zit. Je kan er uitwaaien en tegelijk ook allerlei dieren
spotten.
TERSCHELLING: Op zoek naar zeehonden Na
een rustige vaart van ongeveer 2 uur 15 minuten vanaf Harlingen komen
we aan op Terschelling, na Texel het tweede grootste eiland. Wij stappen
aan boord van de boot de IJmond op zoek naar zeehonden. Bij eb ligt een
hele kolonie op een zandbak
te rusten en te zonnen, sommige zijn op zoek naar vis. We hebben geluk
dat er nu ook kleintjes te zien zijn, die altijd in de zomer geboren
worden. Vanuit hoofdplaats West-Terschelling, vooral bekend om
de vuurtoren die de naam 'Brandaris' draagt, fietsen we oostwaarts om
de rest van het eiland te ontdekken. Op Terschelling zijn er niet minder
dan 30 km aan stranden en 70 km fietspaden. Een ervan leidt naar het
dorp Formerum waar we het bijzondere Wrakkenmuseum bezoeken. Er liggen
duizenden objecten van jutters en uit scheepswrakken.
Verderdoor in Hoorn is een stop bij Hans Ditzel een aanrader: hij rookt op ambachtelijke wijze, nog op dezelfde manier als zijn overgrootvader, paling, makreel en zalm
in houten kisten. Een andere lekkernij waarvoor het eiland bekend is,
is de veenbes, of de cranberry. Op de terugweg fietsen we langs het
dorpje Midsland, zonder twijfel het gezelligste van het eiland, met zijn
mooie straatjes, witte huizen en zonnige terrassen.
Praktisch De
Waddeneilanden zijn vlot bereikbaar. . Meestal vertrekt de overzetboot
op het vasteland naar een enkel eiland. De eigen auto mag men meenemen
op Texel, Ameland en Terschelling.
Texel is het eiland dat het
dichtst bij het vasteland is gelegen. De overtocht vanuit Den Helder
duurt ongeveer 20 minuten. . Meer info op www.teso.nl.
De
boten naar Ameland vertrekken vanaf Holwerd. De overtocht naar Ameland
duurt slechts 45 minuten. Info en reservaties
op www.wpd.nl.
De
boot naar Terschelling (en ook het eiland Vlieland) vertrekt vanuit
Harlingen. Een gewone boot doet er ongeveer 2 uur over, zowel voor
Vlieland als voor Terschelling). Er zijn ook sneldiensten die je in
ongeveer 45 minuten naar een van de twee eilanden brengen. Alle info op www.rederij-doeksen.nl
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) 
Canada
Frankrijk 
Spanje 
Hongarije 
Belgie 
Zwitserland 
![\"Image](\"http://i42.tinypic.com/2mos85c.jpg\")
