GUSTJE EN DE KOSTERxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

we zijn den 1 Augustus 55, dus 50 jaar gelejen, t jaar toen ik den eerste maal in t huwelijk trad en de koster kwam voor de betaling,

ik zeg: J…, dat doe ik niet, van jongs af zing ik op de hoogzaal in de groote kerk, ik was er als zanger soprano, Tenor basse onder t’ bestuur en orgelist van Louis De Bruijne, zelf de orgel in gang gezet door het in gang zetten met het trappen van den blaasbalk, concerts gegeven met de koninglijke Harmonie, bij St. Cecilia feeste tot wanneer er verbod was gekomen van de Paus, ik zeg: neen J., dat betaal ik niet en hij was verplicht drie dagen nadien te komen, dus na mijn trouwdag.

T’ volgende was bij een begrafenis, die kan ik toch niet optellen hoeveel ik er heb bijgewoond, maar wat ik ben tege gekomen, vergeet men moeielijk, t’ was bij het rond gaan met de schaal

een dame die nevens mij zat, vroeg me: Gust, hebt U geen klein geld, ik heb niets dan groot en nog nen dubbele frank en dit is nu toch te veel,

ze gaf dien dubbele frank en vroeg aan de koster dien te wisselen,

hadt hij die dame niet verstaan of niet gehoord, weet ik niet, in t uitgaan van de kerk zegt die dame: Gust, als ge die 2 franks kunt terug krijge, geeft 50 centiemen en t overige is voor u.

Het duurde niet lang of ik had de koster te pakken, ik wist waar hij zijn pâle âleke kwam drinke, maar van terug betale was geen spraak.

Ik heb van morgend nog die Dame gezien en dien toer van den dubbele frank verteld en ze herinnerte heur nog zoo goed of het ware maar van gister gebeurd.