EEN BLINDE IN WO Ixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hier nog iets binds den oorlog 14.18

 in de stad was nen blind geworden man, die zijn rol beter heeft gespeeld dan nen acteur, die dagelijks voorbij mijn huis kwam

hij moest zich komen aanmelden bij de duitsers, café Alcazar, ik zien hem nog de trappen opkruipen, want hij was blind, vergezeld door ne kleine jongen of een meisje. iedereen had medelijden met de Pr., in alle geval ik was op d’ hoogte en kon zwijge.

We kwamen s’ avonds nog al eens bij een bij Hortens, de vrouw van nen Belgische Onderofficier die in oorlog was en een nicht van mij.

Op zekeren avond zegde hij me: Gustje, ik zien beter dan gij, g’hebt caoutchou sletze aan, sportkousen aan, een sporthemd in beige en korte broek in zwart en gij, Hortense, een rok rood en bloes wit, ge zijt de eenigste die het weet, verraadt ge me, ge leeft niet lang meer

en w’ hebben gezwegen tot na den oorlog, wanneer hij miraculoos was genezen, en zoo heb ik ook gezwegen voor ne patroon uit Hamme, ijzersmederij die met zijn 3 knechten moest naar Duitsland vertrekken en door mij zijn thuis gebleve.

zoo was ik, altijd de leuze van ‘de ton’: doe wel en zie niet om, altijd bij voegende die aan mij twijfelde: O Heer, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.