35e MARCHE INT.DU HOUX / LES ROTEUS DI HOUSSAIE BEYNE-HEUSAY / BEYNE-HEUSAY 30/10/2010.
35E MARCHE INT. DU HOUX.
LES ROTEUS DI HOUSSAIE BEYNE-HEUSAY.
BEYNE-HEUSAY.
Beyne-Heusay ligt aan de industriële rand van Luik. Tijdens het Ancien Régime woonden en werkten hier talrijke Spijkermakers. Ze leverden hun spijkers en klinknagels aan Luikse kooplui, die ze uitvoerden naar de toenmalige Verenigde Provinciën.
In de 19de eeuw werd de mijnactiviteit intenser, en op het grondgebeid van de gemeente ontstonden verscheidene kolenmijnen. Van enkele mijnen zijn resten vandaag de dag nog te zien. Ook de spoorweg Ligne 38 doorkruist onze wandeling.
Een beetje geschiedenis:
Laat ons even terugkeren in de tijd: we zijn in de 19e eeuw . De meeste grote Belgische steden hebben al sinds 1842 een spoorverbinding, maar we moeten wachten tot 1869 vooraleer er iets beweegt in het Land van Herve. In dat jaar werd het plan van de privé-maatschappij 'Chemins de Fer du Plateau de Herve' om Luik met Battice te verbinden, goedgekeurd. Op 25 januari 1875 wordt het eerste baanvak ingehuldigd.
Het loopt van Chênée naar Battice. Twintig jaar later is ook het gedeelte Battice - Plombières klaar. Langs dit traject wordt steenkool van Fléron naar Duitsland vervoerd en non-ferro metalen van Plombières naar het Maasbekken. Tijdens de Eerste Wereldoorlog en meer precies in 1917 wordt een aansluiting van 1,2 km aangelegd tussen Hombourg en Montzen, zodat er een verbinding ontstaat met de nieuwe lijn 24. Dit gedeelte, dat de naam 38/1 krijgt, passeert ook langs Hindel. De verwoede en steeds sterker wordende concurrentie van de auto luidt uiteindelijk de doodsklok voor de plattelandslijnen. Op 2 juni 1957 stopt het reizigersvervoer langs lijn 38. Geleidelijk aan wordt ook het goederenverkeer afgebouwd.
In 1992 wordt lijn 38 gestript en verdwijnen de rails. De spoorbedding, die door het hele Land van Herve loopt, begint een nieuw leven als wandelroute.
We wandelen een eind over de spoorwegberm en genieten van de prachtige zichten van op de spoorweg. Dan komen we in Magnée een deelgemeente van Fleron. Met prachtige gebouwen in bruiksteen. Ook de omgeving is prachtig met dalen en bergen, de veldwegen met bomen en hegge, prachtig toch. Dan komen aan Chemin du Camia we dalen af in het bos het is wat modderig maar toch prachtig. De bomen zijn in prachtige herfstkleuren, het is toch mooi om te zien en we genieten ervan.
In de verte zien we Chateau Neufcour een groot kasteel. We wandelen verder en komen in Werister. Hier bevond de Charbonnage Werister er zijn nog vele gebouwen gebleven op de site. Het kasteelachtige bureau bestaat nog altijd. Ook verschillende bijgebouwen zijn blijven bestaan en worden nu gebruikt voor ander doeleinden.
Een stukje geschiedenis:
Wérister SA werd opgericht op 27 mei 1874 en in 1937 werd het record van de jaarlijkse productie van 1,415,000 ton. Dit is een inzet op het moment gelanceerd door de eerste minister, de heer Achille Van Acker. Op dat moment werkte de mijn full-time.
Tijdens de hoogconjunctuur waren er meer dan 2000 werknemers. De mijn heeft in hoge mate bijgedragen aan de economische boom van de gemeente. De architectuur van de bureaus (1926), huizen en pakhuizen van Wérister Colliery weerspiegelen de omvang van deze kolenmijn. Het is een weerspiegeling van de macht na de tweede wereld oorlog. Bij de oprichting in 1824, was de concessie Wérister 101 ha. In 1890 fusioneert met de concessies Onhons Grand-Fontaine en in 1919 Cowette Ruffin. De steenkoolmijn werd gesloten in mei 1967.
Vandaag hebben de gebouwen en de gronden van de voormalige mijn een nieuwe bestemming en worden de gebouwen bewaard. Vooral het bureaugebouw is werkelijk prachtig. Wij nemen de tijd om even op het domein rond te wandelen en enkele fotos te nemen.
We laten de mijngebouwen achter ons en wandelen de Rue Neufcour binnen nu komen we aan het kasteel Neufcour.dit is een van de belangrijkste kastelen van Luik, met een lange geschiedenis. Het voormalige kasteel Bouharmont nu Chateau Neufcour met gebouwen uit 1525; 1663; 18de en 19de eeuw. Meer dan vier eeuwen oud. In 1915 aangekocht door de steenkoolmaatschappij Werister en hersteld in zijn oude stijl en glorie. De gebouwen zijn in Renaissancestijl.
Het is wel een prachtig gebouw gelegen aan een prachtige dreef en in een mooie omgeving met bossen en weilanden. Wij komen terug op de Ligne 38. Nog even langs de spoorweg en aan de brug in Beyne klimmen de berm op en wandelen het centrum in, langs het gemeentehuis en even de steenweg over en we zijn terug aan ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling in een mooie omgeving met toch wel een hele geschiedenis.
30E MARCHE DU VIADUCT / BATTEURS DE CUIR / DINANT 24/102010.
30E MARCHE DU VIADUC.
BATTEURS DE CUIR DINANT.
DINANT.
De Haute Meuse Dinantaise is een streek met heel wat toeristische troeven. Natuur en architectuur gaan er hand in hand. Het is ook een mysterieuze streek, Dinant is een dynamische en gezellige Maasstadje en een van de toeristische toppers. De citadel, de grot, het casino, de zetellift, het viaduct en de jachthaven trekken elk jaar weer duizende mensen aan.
Dinant, de dochter van de Maas bevindt zich in het hart van d eprovincie Namen. Het is ook de geboortestad van belangrijke figuren zoals Adolphe Sax de beroemde uitvinder van de saxofoon. Vele bezienswaardigheden bevinden zich in en rond Dinant. Wij vertrekken in het centrum aan het casino en wandelen dadelijk langs de Maas. Met zijn prachtige rotsen, en mooie huizen, kleine kastelen die de rijkdom van weleer uitstralen.
We komen aan een van de bekendste en overweldigend monument aan de Maas is zeker Rocher Bayard (Beiaardrots) Hoe heeft deze fijne monolithische naald zich van de rotswand kunnen losmaken? De legende vertelt dat de Ros Beiaard haar met één forse hoefslag heeft uitgehouwen Maar er bestaat nog een ander verhaal: soldaten van Lodewijk XIV zouden explosieven hebben gebruikt om zich op de oever van de Maas een weg te banen. Wij wandelen er langs en genieten van het uitzicht het is een van de mooiste plekken aan de Maas. Hoog boven de Maas en Dinant uit troont de citadel die in het begin van de 19de eeuw werd gebouwd door de Hollanders,.
Wij laten de stad achter ons.ol Wij volgen de Maas en komt Anseremme in zicht. Hier is de samenvloeiing van de Maas en de Lesse. Voor ons Pont Saint-Jean deze oude Romeinse brug werd i 1778-1782 heropgebouwd. De spoorweg werd in 1896-1898 gebouwd en was een van de eerste bruggen in zijn soort gebouwd uit staal. Anseremme hier kun je genieten van de prachtige panoramas over de rotsen van Freyr enMoniat. Wij steken de brug over en ook de Maas zo komen we aan de andere oever. Wij klimmen hier en steken de spoorweg over en komen zo langs de rotsen. Het is hier prachtig om te wandelen.
Achter ons ligt het dorpje Aseremme. Ook hier hebben we een zicht op de Rocher Bayard. Nu dalen we af en komen zo terug aan de oever van de Maas hier is ook de controlepost. Van op deze oever hebben we een prachtig zicht op de rotsen aan de overzijde. Na de controle wandelen verder en komen zo aan het monument voor de gesneuvelde van de twee Wereldoorlogen. Het monument staat bij de spoortunnel waar op 23 augustus 1914 de inwoner een toevlucht zochten voor de Duitser. De Duitsers verrichten hier een bloedbad door granaten in de tunnel te gooien, 81 doden en 20 gewonden een waar bloedbad. 63 inwoners werden gedeporteerd naar Kassel. Nu klimmen we een heel eind en steeds weer krijgen we prachtige panoramas over de Maas met zijn rotsen.
Zo komen we aan het viaduct van Dinant de 642 meter lange brug bied ons prachtige panoramas over Anseremme met de samenvloeiing van Maas en Lesse en aan de andere zijde ligt Dinant. Wij wandelen door de prachtige natuur, de herfstkleuren zijn prachtig. Zo komen we in Drehance. Het strekt zich uit langs een hoofdstraat die in het verlengde van een rotskam ligt. De gebouwen zijn van kalksteen en staan vrij dicht en soms aanpalend. De huizen hebben vaak oude stallen en er zijn enkele langwerpige hoeves, vooral uit de negentiende eeuw. Hoogte: 255 m aan de drempel van de kerk. Nu dalen we terug naar beneden en komen zo terug aan de brug in Anseremme. Wij steken de brug weer over en komen zo een tweede keer op de controlepost.
Wij wandelen nu naar het centrum van Dinant. Met de Collegiale. De klokkentoren van de kerk van Dinant is een reusachtige waterpot. Maar de gevel van de kerk heeft veel karakter, en de hele stad is een wondermooi plaatje: Volgens de legende kwam de heilige Maternus hier omstreeks 320 een oratorium (bedehuis) bouwen, aan de voet van de rotspunt boven de Maas. Het gebouw werd in de zevende eeuw flink vergroot, volgens sommigen in romaanse stijl. Maar dit klopt niet, want deze stijl vond in onze streken pas in de elfde eeuw ingang. In 934 verleende bisschop Richier die zelfde kerk het statuut van collegiale. In de twaalfde eeuw werd ze heringericht, en dit keer is de architectuur wel Romaans.
Van deze constructie rest ons vandaag echter niets meer dan een portaal aan de noordgevel, met motieven die erg leden onder de tand des tijd. Vervolgens vermeldt Jean d'Outremeuse in zijn kronieken dat er in 1228 een rotsblok loskwam en op een vleugel van de collegiale viel. Zesendertig mensen vonden de dood. Kort nadien zou een nieuw heiligdom opgetrokken worden. Maar net als vandaag was een dergelijke onderneming ook toen een dure zaak en het mecenaat van een Dinants burger was meer dan welkom. Het nieuwe gebouw, in gotische stijl, werd pas in de veertiende eeuw volledig voltooid, maar werd wellicht kort voordien al voor erediensten gebruikt.
In 1466 ging een groot deel van de kerk in de vlammen op. Alleen de hoofdmuren bleven onaangetast. De geestelijken van de collegiale werden echter naar Hoei verbannen. Nadat de woede van de hertog van Bourgondië bekoelde, verleende hij het kapittel het voorrecht om het gebedshuis weer op te bouwen en om de woningen van de clerus die aan Dinant verbonden was, op te knappen. Ondertussen hadden de inwoners van Bouvignes zich meester gemaakt van het reliekschrijn van de heilige Perpetuus. De hertog had dan wel bevolen om alle schatten die aan de Onze-Lieve-Vrouwkerk toebehoorden, aan de eigenaar terug te geven, maar de economische en politieke rivaal van Dinant hield voet bij stuk. De zaak werd voor de Raad van Mechelen gebracht. En het reliekschrijn van de beschermheilige kwam weer naar huis. Tijdens de belegering van Dinant in 1466 door de Bourgondische troepen, was het grootste deel van de klokken ook raadselachtig verdwenen, samen met de soldaten van Filips de Goede. De gemeentelijke overheid nam het wijze besluit om de klokken die aan de plundering ontsnapten, te smelten en in de klokkentoren van het heiligdom te plaatsen. Nog geen eeuw later moesten de troepen van Hendrik II ze weghalen en naar Mézières brengen, ten zuiden van Givet. In 1473 klaagden specialisten over de gebrekkige staat van de gewelven die het hele gebouw bedreigden.
Ze werden in 1478 afgebroken en herbouwd. In dat jaar kreeg ook de zuidelijke toren zijn spits. In 1554 is Dinant eens te meer het toneel van vuur en bloedvergieten. Vooral de citadel beefde onder de Franse kanonnen. Hun projectielen bereikten niet altijd enkel het kasteel, maar ook de collegiale die dan een tweede keer geplunderd werd. Een nieuwe restauratie was nodig. Ondertussen werd een bolvormige klokkentoren (de ui) gebouwd. Deze moest bovenop de toren van het stadhuis komen, dat op de brug was opgetrokken.
Maar algauw werd duidelijk dat de brug in kwestie al dat gewicht niet zou kunnen dragen. En zo kwam het ding, dat veel plaats innam, op de top van de kerk terecht. Tot in de negentiende eeuw waren er voortdurend herstellingen nodig aan de collegiale, omdat het zwart marmer waar ze deels uit bestaat zo broos is. Tijdens de Franse revolutie verhuisde het reliekschrijn van de heilige Perpetuus naar Duitsland, samen met tal van schilderijen, beelden en allerlei meubels. In de negentiende eeuw onderging de Onze-Lieve-Vrouwkerk een derde grondige restauratie. In 1828 werd de vloer van de collegiale opgehoogd, om de nare gevolgen van al te veel overstromingen in de toekomst te vermijden.
Maar zo verdwenen wel heel wat talrijke grafstenen. Verstandiger was zeker de afbraak van de huisjes die zich door de jaren heen tegen de zuidgevel van het heiligdom kwamen plakken. En tot slot werd het gebedshuis op de vooravond van de twintigste eeuw, en voor het eerst sinds 1466, volledig gerestaureerd. Niet voor lang echter. Op 23 augustus 1914 steken de Duitsers de kerk nog maar eens in brand. Het dak moest daarna volledig vervangen worden. De architecten stonden voor de keuze: de collegiale inrichten in een stijl van vóór de zestiende eeuw, of de bol uit 1566 behouden. Het werd de tweede oplossing. Bovendien kreeg het gebouw zo zijn rondbogen terug die het in de negentiende eeuw kwijt raakte. Boven op de rots prijkt de citadel.
De Citadel, die in 1051 werd gebouwd door de Bisschop-Prins van Luik, steekt trots uit boven de stad Dinant en levert een prachtig uitzicht op de er langs stromende Maas. Wij wandelen langs Maas en komen langs verschillende oude gebouwen, ook langs het oude kapucijnenklooster en dan nog even en wij zijn terug aan het casino, hier eindigt een prachtige wandeling.
37e INTERNATIONALE VOLKSWANDERUNG. / CHARLY'S WANDERCLUB MONTENAU / MONTENAU 23/10/2010.
37E INTERNATIONALE VOLKSWANDERUNG.
CHARLYS WANDERCLUB MONTENAU.
MONTENAU.
Als je Montenau binnen rijdt kom je langs de Montenauer Schinkenräucherei, een van de bekendste uit de Ardennen. De Ardenner ham van de Montenauer Schinkenräucherei, de vrucht van een generatielange ervaring, wordt gemaakt volgens een ambachtelijke manier van pekelen en roken, die al eeuwenlang wordt toegepast. Het zorgvuldig gekozen vlees en de kruiden zorgen na het roken voor een onvergelijkbare geur en smaak, die rechtstreeks aan de natuur zelf ontleend zijn.
We bezoeken na de wandeling de hamrokerij. Eerst een wandeling in een prachtig herfstzetting. We klimmen uit het dorp langs de oude bakkerij en dan rechts af het bos in. We komen aan de chalet hotel Wolfsbusch. Wolfsbusch is het ideaal uitgangspunt voor talrijke wandelingen. Wij genieten van de herfst taferelen. De bomen kleuren prachtig en het is een genoegen om door te wandelen. Wat een prachtige zichten over het landschap. Ook hier nog veel paddenstoelen alle soorten en kleuren en grote. Toch nog wat fotos maken van deze wel bijzondere paddenstoelen.
We wandelen onder de oude spoorwegberm door van de vroegere spoorweglijn St. Vith-Waimes. In 1881 besloot de Pruisische Regering, van Aken over Monschau naar St. Vith en Prüm de zogenaamde Vennbahn aan te leggen. Rond 1887 was het 17 Km lange baanvak Waimes-St. Vith klaargekomen. Na de verwoestingen van de tweede wereldoorlog begon het spoorwegverkeer weliswaar weer maar de betekenis van weleer was verdwenen. In september 1982 reed de laatste trein op het traject van Waimes naar St. Vith.
De sporen werden ten slotte in 1987 uitgebroken en de gronden verkocht aan de gemeenten St. Vith, Amel en Waimes. Het groeiend personen- en goederenvervoer langs de weg heeft uiteindelijk geleid tot het einde van dit spoorweghoofdstuk. Vandaag zijn er nog wat sporen langs het traject. De oude spoorweg ligt ingebed in een bekoorlijke landelijke omgeving en biedt ons heerlijke panoramas van Ondenval, het Ameldal en de Wolfsbusch. Wij wandelen weer verder en komen zo in Born. Weer worden we op prachtige zichten getrakteerd. Weilanden en bosjes, wat klimmen en dan weer dat dalen, tenslotte komen we weer op de oude spoorwegberm.
We komen in het natuurreservaat Der Emmels hier kunnen we zien hoe prachtig deze omgeving eens was en hoe de natuur zich stilaan herstelt. Hier komen nog bevers voor en Schots hoogland runderen doen hier de begrazing. De oude spoorberm komt dan in Montenau uit en zo hebben een prachtige wandeling afgelegd, nog even dalen we af en komen zo terug aan ons vertrekpunt. Een prachtige wandeling met veel natuur waar we met volle teugen van genoten hebben.
Wij komen al meer dan 25 jaar wandelen in Montenau en hebben nog nooit een bezoek gebracht aan de Ham rokerij. Vandaag nemen we de tijd om er eens een kijkje te gaan nemen.
De beschrijving van op hun website geeft het weer wat we te zien krijgen;
Hier in Montenau, het kleine dorpje, in het hartje van de Oost-Belgische Hoge Ardennen, ligt de bakermat van onze originele Ardense ham.
Naar aloude traditie zorgen wij met vakkennis en ambachtelijke zorgvuldigheid voor een constante hoge kwaliteit. Kwaliteit die van bij het begin onder toezicht staat: dat is het voor de hand liggende motto van gemotiveerde medewerkers, dat is de bedrijfsfilosofie. Uiterste zorgvuldigheid van bij het ontbenen van de verse hammen - net als in alle overige productiefasen trouwens.
De originele Ardense ham: ook vandaag nog, zoals reeds generaties lang, ambachtelijk en met zorg bereid. Tijd is een belangrijk ingrediënt. Het roken gebeurt volgens de overlevering : boven beukenhout en jenever-bessen. 5 maanden bereidingstijd zijn nodig om van een verse ham een originele Ardense ham uit Montenau te maken.
Door de grote ramen kun je elk onderdeel van het productie proces zien en de uitleg die erbij hoort. Het is maar klein waar je rondloop maar je heb wel een duidelijk beeld van hoe deze hammen ontstaan en hoeveel werk eraan is om deze tot een eindproduct te maken. Het fijne aan het bezoek is de ontvangst van de medewerkers, gezellige babbel, uitleg en proeven. In het winkeltje kun je de lekkere producten proeven en kopen.
Als je in Montenau komt moet je zeker de hamstokerij bezoeken. De moeite waard. Zo eindigt voor ons een prachtige dag
Warsage gelegen in de streek Pays de Herve Vesdre. Ook een deelgemeente van Dalhem, deel van het vroegere graafschap Dalhem. Wij vertrekken en wandelen een stukje door het dorpje en dan wandelen we naar La Heydt.
Wij wandelen door de velden en langs de weilanden en het is aangenaam om zo door de vrije natuur te wandelen, de hoogstamboomgaarden die hier nog wel voorkomen zijn uniek voor de streek van Herve. De fruitteelt is altijd belangrijk geweest voor deze streek en hebben hier voor fruitverwerkende industrie gezorgd en tot op de dag van vandaag is een van de grootste siroopfabrieken gevestigd in het Land van Herve.
Wij wandelen verder en komen zo aan het bos, hier komen we vele paddenstoelen tegen, dan komen we aan een grote boerderij hier is de controlepost. We komen hier weer enkele wandelvrienden tegen, altijd fijn om bekende gezichten tegen te komen. Wij wandelen verder door velden en langs de boomgaarden. Dan weer door het dorp met grote boerderijen, langs de paardenmanege en dan weer een eind door de velden we zien de spoorweg van de Voerstreek het is wel klimmen om dan boven te komen met een prachtig panorama over de Voerstreek.
Op het plateau groene weilanden zo ver het oog reikt en de paarden die er rustig staan te grazen een pracht tafereel. Dan wandelen we weer Warsage binnen, grote boerderijen die de tijd overleefd hebben, en generaties lang dienst deden als landbouw gebouw. De sluitstenen boven de inrijpoorten vertellen ons hun lange leven, sommige staan hier al bijna 250 jaar.
Vele hebben vandaag hun originele bestemming verloren. Gelukkig hebben de eigenaars het oorspronkelijk uitzicht bewaard. Dan komen we op het kerkplein en langs het monument voor 4 burgemeesters van de familie Flechet.
Nog even en we staan terug aan onze vertrekzaal. Een mooie wandeling met veel afwisseling en toch ook nog vele prachtige oude gebouwen.
MARCHE D'AUTOMNE / LES HULL'OTTES / PROFONDEVILLE 16/10/2010.
MARCHE DAUTOMNE.
LES HULLOTTES PROFONDEVILLE.
PROFONDEVILLE.
Profondeville in de Naamse Maasstreek waar geschiedenis en recreatie hand in hand gaan. Wij treffen er heel wat historische plaatsen aan, zoals kastelen en versterkte hoeven de vallei van de Maas zijn erg in trek bij wandelaars.
De landbouw s zeer belangrijk in de Naamse Maasstreek, Rustige dorpjes en groet vierkantshoeven waar vele nu hun oorspronkelijke bestemming verloren en nu hotels en restaurants in zijn onder gebracht ze liggen te midden van akkers en weilanden. Profondeville die uitstrekt langs een bocht van de Maas. Het stadscentrum wordt in vakjes verdeeld door smalle straatjes, waarin huizen en tuinen elkaar afwisselen. In de oude wijk spreiden de woningen in breuksteen hun charmes tentoon. Een jaagpad dat voor voetgangers toegankelijk werd gemaakt biedt ons een prachtig zicht op de kalkrotsen van Frênes.
Hier begint voor ons de wandeling. Wij wandelen een stukje langs de maas met zichten op de kalkrotsen en dan komen we aan Le vieux herstal een grote vierkantshoeve omgebouwd tot hotel. We wandelen een heel eind door de velden die er meer en meer kaal bij liggen hier en daar is de akker al geploegd en ingezaaid.
Dan wandelen we het bos binnen met grote prachtig loofbomen, wat verder langs een weide met boerenpaarden, wat prachtige dieren zijn het toch. In de verte zien we de kalkrotsen van Frênes, verder wandelen we langs de weilanden en komen zo aan het bos met een prachtig kasteeltje uit kalksteen.
Nu wandelen we de Chemin du Beau Vallon binnen en komen zo aan de indrukwekkende vierkantshoeve Beau Vallon. Wij dalen verder af en komen zo weer aan de Maas met prachtige huizen aan haar oevers. In een van de tuinen staat een boot met een beeld van de kapitein erop. Wel eigenaardig om zo een monument in je tuin te zetten.
We wandelen verder langs de Maas en keren terug naar Profondeville. We komen langs een prachtig gebouw met vierkante torens, dan nog even en we zijn terug op onze vertrekplaats. Een prachtige wandeling met vele mooie gebouwen, erfgoed en natuur. Wat wil je nog meer in een prachtige omgeving.
MARCHE DES LEGENDES / LES LEGENDES DE FLORZE / FLORZE - SPRIMONT 16/10/2010.
MARCHE DES LEGENDES.
LES LEGENDES DE FLORZE.
FLORZE SPRIMONT.
We wandelen vandaag in Florzé, het vertrek van de wandeling is in de nabijheid van het kasteel van Florzé. Florzé heeft een lange geschiedenis en zo ook het kasteel.
Even wat info:
Een zeer oude traditie beweert dat, toen Julius Caesar, de Romeinse veroveraar aankwam in ons land de 57 jaar voor Christus, hij naar verluidt verbaast werd door de overvloed aan bloemen in de weilanden en bossen. Hij zou dus hier de naam van "Florzee" (zee van bloemen) gegeven hebben.
Het kasteel van Florzé was onderdeel van de Seigneurie van Sprimont . Het was bezit van de families van Presseux en vervolgens, in 1497, door Mark van der Arenberg . In 1570 behoort hij tot de laatste Heer van Florzé, François Guillaume de Loncin. In 1578 bestond het kasteel uit een hoofdtoren, twee hoektorens en een toegangspoort. In 1676, behoorde het tot de familie van Argenteau die had geen mannelijke afstammelingen en het was een dochter van William van Argenteau, die was getrouwd met een Baron de Rahier, die ontvangt chateau Florzé als erfenis.
In 1794 tijdens de slag van Sprimont tussen Oostenrijkse en Franssen werd het kasteel en een van de torens gedeeltelijk vernietigd. In 1825 ontving het Comte Clément de Berlaymont van zijn tante Henriette de Rahier het kasteel. Vervolgens werd verworven Dumonceau familie. De Spaanse Koningin Isabelle, vrouw van Alfonso XII, maakte een reis naar Europa tussen 1867 en 1869. Ze werd uitgenodigd voor een vossenjacht op het Kasteel van Florzé. Het kasteel was toen in bezit van de familie Brixhe, en vervolgens in 1904 werd het gekocht door Gérard Kleinermann-Dallemagne.
Tijdens de oorlog 40-45 tijdens het Von Rundstedt offensief, bij de slag van de Ardennen, bleef generaal Eisenhower zelf een paar uur. Sindsdien bleef het kasteel in familie, overdragen van moeders op dochters.
Wij parkeren op de parking achter het kasteel en zo hebben we een prachtig zicht op de omgeving, in de weilanden rond het kasteel lopen vele paarden, de muren met hoektorens sluiten het kasteeldomein af. Wij wandelen naar de startplaats en dan wandelen we door het prachtige landschap even door een diepe holleweg met weelderige plantengroei.
We komen nu in Rouvreux. Mooie gebouwen en weilanden en bossen komen we op onze wandeling door Rouvreux. Wat later komen we door Sprimont, met zijn school welke gebouwd is als een kasteeltje met toren, Sprimont met zijn museum, bevindt zich in de oude elektrische centrale van de steengroeve van Sprimont, in het hart van het bedrijf, dat nog altijd actief is.
Dit geklasseerde gebouw, dat werd opgetrokken rond 1905, is een opmerkelijk stuk industrieel erfgoed dat bijzondere aandacht verdient vanwege de prominente rol die de natuursteen erin speelt. Ook zo speelt de natuursteen een belangrijke rol in de gebouwen van Sprimont. Weer wandelen we langs de velden en weilanden om zo terug te keren naar Florzé. Een fijne en aangename wandeling in een bijzondere streek.
MARCHE DES MONASTERES / FOOTING CLUB FOSSES / FOSSES-LA-VILLE 09/10/2010.
MARCHE DES MONASTERES.
FOOTING CLUB FOSSES.
FOSSES-LA-VILLE.
Fosses-la-Ville is een aantrekkelijk stadje in de streek 'Tussen-Samber-en-Maas', de regio van de militairfolkloristische marsen. De Sint-Follianusmars van Fosses-la-Ville is de grootste en zeker een van de beroemdste, maar deze mars vindt slechts plaats om de zeven jaar (voor het eerst weer in september 2012). Op stedenbouwkundig vlak heeft Fosses-la-Ville de erg boeiende stadsindeling bewaard in een kanunniken- en een burgerkwartier.
<
Fosses was één van de 23 Goede Steden van het prinsbisdom Luik. De zogenaamde Bonnes Villes waren de belangrijkste steden van het Prinsbisdom Luik. Om de naam van Goede Stad te krijgen moest een stad omwald zijn of kreeg hij het recht om een verdedigingsmuur op te trekken. Zij konden ook afgevaardigden sturen naar de Staten van Luik, een soort parlement. Op het einde van de middeleeuwen waren er 21 Bonnes Villes, in 1651 werden het er definitief 23 (waaronder twaalf in Limburg). Wij vertrekken in het centrum maar verlaten al vlug het dorpscentrum. Wij komen langs een versterkte hoeve met ronde toren. Dan wandelen we langs de weilanden en velden en komen aan Chateau du Chene.
<
Een groot kasteel met twee vierkante hoektorens. Wat verder komen we aan de voormalig station. Dan komen we aan een bijzonder gebouw met twee hoektorens langs liggen verschillende hallen, dit is eens een bedrijf geweest en het hoofdgebouw straalt nog altijd de rijkdom uit van de oorspronkelijke bezitters. De industriële gebouwen van vorige eeuwen straalden de rijkdom van de eigenaars uit. Sommige waren zelfs een staaltje van bouwkunst.
Het hoofdgebouw is in restauratie en zal binnenkort weer in zijn oude glorie verschijnen. Wij wandelen verder en komen in Bambois. Dit dorp is gekend voor zijn Meer. Les jardins du lac de Bombois Het grote meer van Bambois wordt omringd door tuinen, de een nog mooier en origineler dan de andere: een watertuin, een tuin met geneeskrachtige planten, een prachtige Japanse tuin, een poëtische tuin om te dromen, en zelfs een tuin voor kinderen, waar het accent ligt op zintuiglijke en speelse ontdekking. De site is onlangs opnieuw aangelegd met een bijzondere aandacht voor het ecologische en het esthetische. Spijtig dat het meer gesloten is, maar we kunnen toch even over de heggen kijken en zien hoe groot het meer wel is.
Wij wandelen weer een stukje verder en wandelen door de prachtige natuur. Dan weer wandelen we door het bos met vele paddenstoelen. De loofbomen geven de bossen een speciale sfeer. Dan komen we terug in Fosses-Le- Vielle. We wandelen langs het stadshuis en langs de kiosk. In Fosses-la-Ville is nog heel wat te zien uit het verleden van de stad. Naast die architectuur zijn ook de oude tradities bewaard gebleven. De grote trekpleister van Fosses-la-Ville is de kapittelkerk van Saint-Feuillen. Het opmerkelijkste gedeelte van de kerk is de imposante vierkante toren met steunberen en geflankeerd door twee kleine torentjes. Uit zijn structuur en zijn vorm blijkt dat dit Romaanse bouwwerk eerder tot de Rijnlandse dan tot de Maaslandse stijl behoort. De basis van de toren dateert uit de 12de eeuw. Het is duidelijk dat hij diende als verdedigingstoren tegen plunderaars en andere aanvallers. Hij was om strategische redenen enkel via de kerk toegankelijk. In de toren werden de kerkdiensten voor het gewone volk opgedragen, want dat had geen toegang tot de kerk van de kanunniken. De inscriptie Ici est un puis duidt waarschijnlijk op een watervoorraad die benut kon worden in geval van belegering. De arduinen barokke torenspits vervangt sinds de 18de eeuw een 15de eeuwse constructie die op haar beurt de plaats van een houten structuur had ingenomen.
Het oorspronkelijke kruis en de oude wijzerplaat van de kerkklok zijn nog te zien in de tuin van de pastorij, op de Place du Chapitre. Ook op dit plein ligt hetMusee le Petit Chapitre Op de Place du Châpitre stichtte de heilige Folllanus reeds in de 7e eeuw een klooster. Diens relieken werden ln 1083 bijgezet in de later gebouwde Collégiale Saint-Feuillin. De massale toeloop van bedevaartgangers maakte in de 18e eeuw grote verbouwingen noodzakelijk, zodat alleen nog de romaanse toren uit de begintijd stamt. Binnen kunt u de crypte uit de 10e eeuw bewonderen en de laat gotische koorbanken waarop het leven van Follianus is afgebeeld.
In het vroegere kapittelhuis achter de kerk zetelt het aardige Musée Le petit Chapitre. In miniformaat trekken hier vrijwel alle folkloristische en historische figuren van België aan u voorbij: de steltlopers uit Namen, de Haguettes van Malmédy, Tijl Uilenspiegel, het Mechelse Opsignoorke en de Nar van Ieper. In het college Saint Andre eindigd onze wandeling. Een wandeling in Fosses-la-Ville die zijn tradities in ere houdt. Een stad met een rijk verleden en prachtige dorpen rondom om in te wandelen.
Het chrysantenfestival in de Japanse tuin moet niet geassocieerd worden met iets droevigs. De snij- en potchrysanten voegen een mooie kleur toe aan de herfstkleuren die er op het einde van oktober heersen en zijn zeker een bezoek waard. De chrysanten worden in Japan als de mooiste bloemen beschouwd die perfect passen in de herfst
Windstille dagen, grijs en kil door hardnekkige mist. Strakblauwe luchten vol vogelgeluiden. Kleurenpracht van herfstbladeren. Vormenrijkdom van vruchten en zaden. Bizarre creaties in de paddestoelenwereld. Ragfijne draden van herfstspinnetjes. Dreigende onweersbuien en hevige herfststormen. Briljante parelsnoeren van bedauwde spinnenwebben. Massaliteit op spreeuwenslaapplaatsen. Verstijfde dieren in de winterslaap. Gevleugelde wintergasten uit het hoge noorden.
NATIONAAL PARK HOGE KEMPEN / POORT PIETERSHEIM / LANAKEN 08/10/2010.
NATIONAAL PARK HOGE KEMPEN
POORT PIETERSHEIM
LANAKEN.
Voordat we de wandeling aanvatten willen we toch de burchtruïne even bezoeken. Het kasteeldomein Pietersheim is de winnaar van de Vlaamse Monumentenprijs 2010. De restauratie en aanpassingen zijn wel prachtig geslaagd. De hele burgsite is goed te bezoeken en je kunt er goed in rondwandelen.
Deze plek heeft een hele geschiedenis:
In de tweede helft van de 12de eeuw werd de locatie van de burcht bouwklaar gemaakt. Met lokaal gewonnen grind maakte men een cirkelvormig eiland. De rand ervan hoogde men op tot een wal.
Vermoedelijk bevond zich boven op die wal een houten palissade (vestingmuur). De structuren die bekend zijn uit deze vroegste periode, zijn de poorttoren, een rechthoekige put, en de kapel. Men veronderstelt dat er toen ook een donjon geweest moet zijn, een zware, centrale toren maar daarvan zijn geen sporen teruggevonden. In 1225 verwierven de heren van Pietersheim de kerkelijke rechten over Lanaken. Door de machtsuitbreiding hadden ze nood aan extra gebouwen.
Tegen de noordzijde van de kapel lieten ze een bijgebouw optrekken, vermoedelijk als verblijfplaats voor de eerste burchtkapelanen. Verder ten noorden lieten ze tegen de wal een rechthoekige garnizoenstoren bouwen. Centraal tegenover het poortgebouw kwam een grote palas, het woonkwartier van de heer. Aan de bloei van de burcht kwam een einde in 1378. De burcht werd toen ingenomen en gedeeltelijk afgebroken door Luiks-Tongerse milities. De garnizoenstoren en het bijgebouw bij de kapel bleven verbrand en half gesloopt achter.
Vandaag zijn de brandsporen nog zichtbaar. Na 1378 bleef de burchtsite een tijdje verlaten. In 1410 kwam het domein door erfenis en huwelijk in handen van de heer van Merode en Frentz. De Merodes verbouwden de vervallen burcht tot een residentieel kasteel in hooggotische stijl. Vanaf dat moment volgden de bouwwerken zich op. De vestingmuren werden herbouwd. In de voorbouw van de poorttoren kwam een nieuwe wipbrug en daarvoor kwam een nieuwe brug in mergelsteen. Tegen de poorttoren werd een tweede toren gebouwd. De kapel werd met twee verdiepingen verhoogd en verloor zijn Romaans uitzicht. Op de eerste verdieping kwam de werkruimte van de kapelaan, die ook zorgde voor de administratie van het domein en hier ook recht sprak.
Op de tweede verdieping, onder het dak, woonde hij. In 1576 startte Jan IX van Merode van Pietersheim versterkingswerken om het domein te kunnen verdedigen tegen de mogelijke inval van Spaanse troepen. Tevergeefs, want enkele jaren later kon de hertog van Parma, Alexander Farnese, met zijn leger het kasteel veroveren. Farnese verbleef in Pietersheim tijdens het beleg van Maastricht in 1579. De heren van Pietersheim kregen hun kasteel in 1587 terug maar ze kwamen er niet meer wonen. Ze gebruikten het domein als jachtkasteel en lieten het bestuur over aan een rentmeester. Resten van de rentmeesterwoning zijn teruggevonden in de zone tussen de kapel en het poortgebouw.
Het kasteel bleef seizoensgebonden in gebruik tot 1797, toen het nieuwe jachtslot klaar was (het huidige hotel/restaurant). Het kasteel op het burchteiland viel ten prooi aan verval. Langs de burcht bouwde de familie de Merode een nieuw kasteel. Dit brandde af in 1926 maar werd heropgebouwd in 1926. De voormalige burcht deed dienst als boerderij.
In 1971 verkocht de laatste eigenaar, Prins Xavier de Merode zijn volledig landgoed aan de gemeente Lanaken. Die maakte er een toeristisch-recreatief centrum van met een kinderboerderij en sportcentrum. Het kasteel wordt momenteel uitgebaat als café-restauranthotel "Kasteel Pietersheim". De burchtruïne werd na jaren geconsolideerd en fungeert als bezoekersonthaal voor het Nat. Park "Hoge Kempen" en museum.
Na het bezoek wandelen we richting kinderboerderij en wat verder ligt dan de toegang tot het Nationale Park Hoge Kempen. Wij kiezen voor een rondwandeling in het park.
Het parkoer brengt ons door de bossen van het park. De gehele wandeling komen we niet uit de bossen, en de afwisseling is wel goed, nu weer naaldbomen en dan weer loofbomen met hier en daar een pittige klim. Ook komen we verschillende soorten paddenstoelen tegen. Na dat we het park verlaten hebben wandelen we terug naar de burchtruïne en het kasteel van Pietersheim.
Het is mooi om rond de burchtruïne te wandelen de grachten vol met water en de eenden die erop zwemmen. Het weer valt ook best mee, zon en blauwe lucht, het is genieten geblazen van het landschap, het weer en de wandeling.
24E MARCHE D'AUTOMNE / LA CLEF DES CHAMPS ROSOUX / LENS ST SERVAIS 03/10/2010.
24E MARCHE DAUTOMNE.
LA CLEF DES CHAMPS ROSOUX.
LENS ST.-SERVAIS.
Lens-Saint-Servais is een deelgemeente van de gemeente Geer, in de provincie Luik in het Waalse Gewest van België. Tot in 1977 was het een zelfstandige gemeente. De bron van de Jeker bevindt zich in het dorp.
Al vlug komen we in Lens-Saint-Remy, is een deelgemeente van de stad Hannuit. Het was een zelfstandige gemeente tot het bij de fusie van 1971 toegevoegd werd aan de gemeente Hannuit. Lens-Saint-Remy is een landbouwdorp in Droog-Haspengouw dat zich stilaan ontwikkelt tot een woondorp. Er wordt vooral akkerbouw bedreven. Lens Saint-Remy telt nog verscheidene grote vierkantshoeven. Een lindendreef leidt naar de Carmel, een begijnhof gesticht in 1343, waarvan de huidige gebouwen dateren uit de 18de eeuw. De zusters augustinessen verbleven er tot aan de Franse Revolutie. Daarna werd het begijnhof tot in 1956 bewoond door karmelietessen. De omgeving van de kerk, de pastorie, de dreef en het begijnhof samen met het dorpsplein werd in 1974 beschermd als dorpsgezicht.
Wij wandelen door het dorp later op de wandeling komen we nog eens in het dorp en zien dan de voormalige begijnhof. Maar eerst wandelen we nog naar Blehen. We wandelen door het dorp met prachtige gebouwen in het gerenoveerde gemeentehuis. Een kleine artisanale brouwerij die de "cuvee Saint-Antoine" produceert. De artisanale brouwerij van Flo dankt haar naam aan de brouwerij "au Flo". Deze bevindt zich in het oude gemeentehuis. Didier Cornet en vriendin Chantal Romain startten in mei 1994 Brasserie d Oleye (of Brasserie Du Geer) in Oleye-Waremme. Hun avontuur strandde in 2002, maar de brouwmicrobe bleef. Ondertussen is Didier brouwer bij Brasserie Du Flo in Blehen en heeft hij in Barchon samen met Cathérine Claessens Brasserie Artisanale La Fourmilière opgericht. Het bier Pierreuse (8 vol.%alc.) heeft hier een tweede leven gekregen.
Dan komen we aan het kasteel van Blehen uit de 18de. Spijtig dat we er geen mooie foto van kunnen nemen, gelukkig staat er eentje op het infobord in het dorp. Wij wandelen wat verder en komen aan Het kasteel van Herzée uit 1716. Ook hier weer moeilijk voor een mooie foto. Dan komen we in het centrum met De neogotische Sint-Pieters en Pauluskerk uit 1870 werd gebouwd op de grondvesten van de oude kerk.
Tegenover de Carmel, een begijnhof gesticht in 1343, waarvan de huidige gebouwen dateren uit de 18de eeuw en nu een landbouwbedrijf, het zijn nog prachtige gebouwen en gelegen aan een pooi parkje achter de kerk. Nog een eindje wandelen we door een door een natuurgebiedje en dan komen we terug in Lens St Servais, met prachtige vierkantshoeven. Zo eindigt een mooie wandeling in Waals Haspengouw.
C'EST L'PIED 10 ANS / C'EST L'PIED MORTIER / BLEGNY - MINE 02/10/2010.
CEST LPIED 10 ANS.
CEST LPIED MORTIER.
BLEGNY MINE.
De club viert haar 10 jarige bestaan met een pracht van een wandeling. Vertrek in het toeristische domein van Blegny-Mine.
In Blegny begon de exploitatie van de steenkool in de 15e eeuw, onder impuls van de monniken van de abdij van Val-Dieu. De steenkoolmijn van Argenteau-Trembleur, op het grondgebied van Blegny, is de laatste steenkoolconcessie in het Noorden van het Luikse Bekken. De mijn werd definitief gesloten op 31 maart 1980, maar in 1978 was er al besloten om het gehele complex om te vormen tot toeristische site.
Kenmerkend voor deze steenkoolmijn is dat ze niet zo diep is als de andere Waalse steenkoolmijnen. Sommige lagen komen zelfs aan de oppervlakte in de omliggende velden. De mijn bestaat uit twee delen de grote mijn zelf met de verschillende gebouwen. Erachter liggen de gebouwen van de Puits-Marie. Deze schacht dateert van het begin van 1849. Hij was 234 m diep en voorzien van een klassieke metalen schachtbok. Wij vertrekken in de gebouwen van de technische dienst. In de hal staat een reus de mijnwerker. Wij kiezen voor de rondwandeling en verlaten het domein langs de uitgang bij Puits-Marie.
Wij wandelen verder en komen zo op de oude buurtspoorweglijn, tussen de mijn en Mortroux en dit was een stoomlijn. De steenkolen werden vroeger vervoerd op de meter breed spoor van de buurtspoorlijn tot Warsage, waar de kolen werden overgeladen op het hoofdspoornet. Het is nu een prachtige wandelweg waar je van de omgeving en de natuur kunt genieten. Wij wandelen dan naar Chenestre in Dalhem. Hier wandelen we door het bos met prachtige padden-stoelen.
We nemen de tijd om er wat fotos van te nemen. Wij wandelen door het privé bos van het kasteel wat al heel bijzonder is, uitzonderlijk toegankelijk. Zo komen we aan het kasteel en de kasteelhoeve. We zijn hier aan Château Cortils.
Het domein Château Cortils is gesticht in 941 als vesting; later werd het nagenoeg iedere eeuw drastisch verbouwd en uitgebreid met onder meer een grote carréboerderij waar momenteel 40 paarden in pension zijn. Door het gebied van 76 hectaren stroomt een beekje dat de vijver van water voorziet. Het is gelegen in een vallei omzoomd met bossen.
Wij wandelen weer verder en wandelen door de velden en weilanden en hebben nog een prachtig zicht op de achterzijde van het kasteel. Wij hebben een prachtig zicht op het bos en weilanden rond het kasteel. Wij wandelen door de weilanden en krijgen de mijngebouwen in zicht op de achtergrond.
Wij komen zo aan de terril van de mijn. Wij wandelen even de terril op en krijgen een prachtig zicht over het Land van Herve. Wij wandelen terug naar ons vertrek. Het is een prachtige wandeling in het Land van Herve.
Aan de monding van de Saar in de Moezel ligt de stad Konz in Rijnland-Palts. Waar ooit de Oer-Saar 45 jaar geleden vloeide, is nu het Konzer Tälchen met zijn mediterrane sfeer.
Wij vertrekken met onze wandeling in Krettnach, een klein dorpje gelegen aan het Konzer Tälchen. Het Ontdekkingspad brengt het uniek landschap van het Konzer Tälchen in ervaring. Wandelaars beleven de verhalen van een bijzonder landschap: van de wijde boog van een oeroude meander, van wijngaarden op 400 miljoen jaar oude leisteen, van verdwenen molens, ...
Wat stenen te vertellen hebben, waarom planten de temperatuur meten en waarom leien daken zo belangrijk zijn, leggen 8 informatieve borden uit de wandelaar door de tijd en het Konzer Tälchen. Wij wandelen door dit prachtige landschap en komen ook een stukje op de Muhlenwanderung molenwandeling en komen aan de Ölmuhle. Prachtig gelegen in de vallei met een grote vijver rond die het water opvangt en dan naar het rad van de molen brengt. Deze molen is nog volledig intact en is vrij te bezoeken, hier hebben we ook onze eerste controlepost.
Wij wandelen nog een heel eind door het bos en we zijn verwonderd door de groet hoeveelheid en verscheidenheid van paddenstoelen welke we hier tegen komen. ook het bos is prachtig met loofbomen met groet wandeldreven waar het aangenaam is om te wandelen. langzaam klimmen we uit het dal en als we boven komen verandert het landschap van bos in weilanden en akkers met prachtige vergezichten. Aan de andere zijde wijngaarden zover het oog reikt.
Wij wandelen verder en komen zo tussen de wijnstokken, een heel ander zicht geen bossen meer maar wijngaarden. Gelukkig is de mist opgetrokken en de zon komt stilletjes door de wolken en geeft de omgeving een prachtig kleurtje. Nu komen we langs de wijnboeren. Weingut Agritiushof is prachtig gelegen en wat verder komen we aan het weingut Reichsgraf von Kesselstatt op de abteihof. De abdijkerk steek boven de wijnstruiken uit. Spijtig dat we niet korten bij kunnen komen het is een prachtig gebouwencomplex.
Nu wandelen we langs de wijngaarden en de druivenpluk is volop bezig. Mooi om te zien. Witte en blauwe druiven hangen rijp aan de wijnstokken. Zo wandelen we terug richting Krettnach . Een pracht van een wandeling in een mooie omgeving en prachtige zichten over het landschap.
Konz heeft ook een prachtig Freilichtmuseum en ligt slecht enkele kilometer van ons vertrek af wij gaan dit eens bezoeken.
Volkskunde- und Freilichmuseum ROSCHEIDER HOF KONZ
In openluchtmuseum Roscheider Hof in Konz leert u de landelijke cultuurgeschiedenis van het noordwestelijk deel van Rheinland-Pfalz en het Duits-Luxemburgs-Lotharingse drielandengebied kennen.
Op de 22 hectare openluchtmuseum ontdekken we het Hunsrückdorpje, een Moezeldorp, rozentuinen en diverse boerentuinen.
Meer dan 4000 vierkante meter heemkundige tentoonstellingen van de wijnbouw tot de tandarts, in het historische tentoonstellingengebouw en het bosmuseum in de grote hal. De kruidentuin van de Roscheider Hof omvat ruim 100 plantensoorten, die vanaf de Middeleeuwen tot nu als geneeskrachtige kruiden, specerijen en toverkruiden een belangrijke rol gespeeld hebben en nog steeds spelen.
Deze planten zijn in tien bedden bijeengezet en van een bordje voorzien, al naar gelang hun medicinale dan wel magische werking:. De bedden worden aan de oostkant begrensd door een oude met klimop begroeide natuurstenen muur en zijn aan de westkant afgebakend met een buxushaag. Naar klassiek voorbeeld is de tuin geometrisch aangelegd, met in het midden een stenen kolomtafel en in de schaduw van twee bomen elk een bank. Historische tuinontwerpen van de Roscheider Hof, die in 1330 voor het eerst genoemd wordt, bestaan niet of niet meer. Zowel de huidige vorm van de tuin als de samenstelling van het plantenbestand zijn daarom gereconstrueerd aan de hand van zogeheten "Hausväterliteratur" en tuinboeken uit de 16e tot 18e eeuw betreffende het beheer van landgoederen: op landgoederen uit die periode bevond zich meestal een zogenaamde artsenijtuin, waar geneeskrachtige kruiden stonden. De keukenkruiden stonden daarentegen meestal in een aparte moestuin. Beide tuinen werden door de vrouw des huizes beheerd. Lijsten van artsenijtuinen omvatten soms wel 150 plantennamen, waaronder vele planten die al genoemd worden in de "Capitulare des villis", een uit de tijd van Karel de Grote stammende landgoed-verordening (812).
Op de plaats van de vroegere moestuin van de hoeve is nu een rozentuin in Biedermeierstijl aangelegd. De met buxusboompjes omzoomde paden delen het vlak symmetrisch op. In het midden staat een ijzeren zonnewijzer. In de zomer nodigt de rozentuin met de geur van zo'n 8000 rozenstruiken uit om er een poosje te verwijlen. Hij bevindt zich halverwege tussen het tentoonstellingsgebouw en het openluchtmuseum. In het voorjaar bloeien hier narcissen en tulpen. De tuin, met zijn tot monument verklaarde steunmuur van natuursteen, werd begin 19e eeuw aangelegd. Hij staat al afgebeeld op de Moezel-panoramakaart van Delkeskamp, die rond 1841 verscheen.
Het Maret paviljoen staat in de tuin. De weg naar het openluchtgedeelte van het museum loopt eerst over het "Groene Pad" en door de boomgaard. Langs het groene pad zijn gewassen geplant die eeuwenlang bepalend waren voor de streek rond de Moezel en de Saar. Deze gewassen werden echter allengs verdrongen onder invloed van de veranderingen die zich sinds de 18e eeuw in de landbouw voltrokken. Het drieslagstelsel dat eeuwenlang in de landbouw beoefend werd, werd vervangen door de wisselbouw.
Er werden steeds meer gewassen verbouwd die losse grond nodig hadden, en de bodem werd middels mest verrijkt. Daardoor verdwenen spelt en boekweit allengs van de velden om plaats te maken voor rogge en tarwe. De teelt van vlas en hennep, planten die onontbeerlijk waren voor de vervaardiging van stoffen bestemd voor kleding en beddengoed, raakte in de vergetelheid toen de import van goedkope katoen en de fabrieksmatige productie het handwerk begonnen te verdringen.
Ook de verbouw van hop liep terug toen de bierbrouwerij zich tot een industrie ontwikkelde. Tot halverwege de 19e eeuw werd het meestal bovengistend gebrouwen bier bij veel kroegen en herbergen zelf gebrouwen, en daarvoor was een veld met hop onmisbaar. Daarnaast kwamen er nieuwe planten op, die het aanzien van ons in cultuur gebrachte landschap veranderden. Al in de 18e eeuw werd de aardappel ingevoerd. Later volgden koolzaad, maïs en zonnebloemen. Tegenwoordig treft men ook triticale op het land aan, een kruising tussen rogge en tarwe. En waar vroeger in de bloeitijd de velden met vlas van verre te herkennen waren aan hun felle blauw, daar stralen nu het geel van het koolzaad en het blauw van de phacelia, een plant die goede diensten verricht als bijenweide en stikstofverrijking van de bodem. De boomgaard voorbij het Groene Pad stamt in aanleg uit de tijd dat de Roscheider Hof nog een landbouwbedrijf was.
br>
De oude boombestanden werden door het museum verzorgd, deels vervangen en uitgebreid, zodat ze nu samen een educatieve route opleveren. Boomgaarden zijn zeldzaam geworden. Vroeger lagen ze als een gordel om dorpen heen en voorzagen de bewoners van fruit. Dat fruit werd generaties lang niet alleen vers gegeten maar ook gedroogd en ingemaakt om het zo tot in de winter te kunnen bewaren. Daarnaast vormde het ook de grondstof voor de cider en vruchtenbrandewijnen waar deze regio ook nu nog bekend om is. Maar de oude boomgaarden moesten vaak plaatsmaken voor nieuwbouwwijken die rond de oude dorpskernen begonnen te ontstaan, en daarmee verdween een element dat zo bepalend was geweest voor dit landschap. Wij komen zo aan het Hunsruckerdorpje met vakwerkhuizen, school, kapellen en nog veel meer, de meeste huizen zijn volledig aangekleed met meubels en gereedschappen, de wijn en wijn maken staan ook hier centraal. De tuinen aan de huizen zijn natuurgetrouw nageplant.
Prachtige omgeving om in rond te wandelen. wij genieten van ons bezoek en sluiten ons bezoek af met een lekker drankje op het museumterras.
34e MARCHE FRANCHIMONTOISE / LES MARCHEURS FRANCHIMONTOIS / THEUX 26/09/2010.
34E MARCHE FRANCHIMONTOISE.
LES MARCHEURS FRANCHIMONTOIS.
THEUX.
Theux was vroeger de hoofdplaats van het markgraafschap Franchimont, een persoonlijk bezit van de Luikse Prins-bisschop dat de huidige gemeenten Spa, Jalhay en Verviers omvatte.
In de ruines van het Chateau de Franchimont, een impossante middeleeuwse vesting die al wordt vermeld in de 12de eeuw. Het Chateau de Franchimont was in de middeleeuwen een van de belangrijkste kastelen van de streek. Vanuit deze burcht vertrokken in 1468 600 Franchimontezen naar Luik om er Lodewijk XI en Karel de Stoute te verslaan.
Geen van hen overleefde deze stoutmoedige expeditie. Wij starten met de wandeling in Spixhe, tegenover het vertrek op de heuvel ligt het kasteel van Franchimont. Een nog indrukwekkende ruïne. wij wandelen een eindje langs het riviertje Le Wayai steken deze over en gaan langsSankt Rochus school een grote gebouw in verschillende stijlen, dan klimmen we het dorp uit en wandelen nu de prachtige natuur. Prachtige bossen en veel paddenstoelen, duidelijk dat de herfst in het land is en wij klimmen verder om dan aan de ruïne van Franchimont te komen.
Via de toegangspoort op de burchtsite aan. Wij nemen de tijd om de site te bezoeken en een rondgang te maken, wij vertrekken in de Museumzaal en gaan dan naar buiten via de burg naar het bolwerk hier hebben we een mooi zicht op de Donjon. Wij wandelen naar het Neerhof, wat verder staat de vierkante latrinetoren die met buizen verbonden was met de gracht.
Wij wandelen door de Kazematten en gaan dan naar het Opperhof, deze was voorbehouden voor de heren van het kasteel, het Neerhof daarentegen was bestemt voor het gewone volk hier bevond zich ook alles wat nodig was voor het leven op de burcht. Wat verder staat het bakhuis en een indrukwekkende grote schouw geeft aan waar de grote keuken was. We komen aan de kasteelkapel Sint Jan De Doper. Wij wandelen verder, klimmen de trappen op en dalen weer de kazematten in langs de uit de rots gehouwen waterput. Wij gaan verder en komen zo aan het einde van onze rondgang.
Een mooi en leerrijk bezoek aan een van de machtigste burchten uit de streek. Wij verlaten de burcht en zetten onze wandeling verder. Door de bossen en langs de weilanden komen we in Sassor. Dit dorp wordt gekenmerkt door zijn hoeven die voorzien zijn van indrukwekkende 'tchèri' (luifel waar een hooiwagen onder kon). Het dorpje heeft verschillende interessante plekken en geschiedenis.
In een weide in de onmiddellijke omgeving ziet men de grootste notenboom van de gemeente. De beek Pré l'Évêque komt van Sassor en stroomt vrolijk verder. Ergens midden op het platteland tussen Sasserotte en Fays verrijst het kasteeltje van Chrinruy, een belangrijke plaats in de geschiedenis van Franchimont. Toch weten maar weinig inwoners van Theux dat het bestaat en waar het ligt. De weg die er naartoe leidt, is een prettige wandeling.
Die begint tegenover het dorp Sasserotte en loopt langs de helling met de Hoëgne hierbeneden en achter het woud van Staneux. Zo komt men aan de site van Chinru, een soort esplanade met daarop een groot vierhoeks geheel dat gevormd wordt door het kasteeltje en de hoeve. De weg loopt verder langs de hoeve en gaat dan steil omhoog naar de top die hij tot Fays volgt.
Op dit terras dat de vallei domineert, een strategische plaats op enkele kilometers van het kasteel van Franchimont werd voor 1450 een versterkt bouwwerk opgericht waarvan nog enkel sporen zijn teruggevonden, een muur van 1,10m in de oostelijke hoek, die laat veronderstellen dat er een toren was. Het is daar dat in november 1468 de hertog van Bourgogne, Karel de Stoute zich installeerde toen hij het Pays de Franchimont kwam plunderen om zich te wreken op de 600 dapperen die hem de avond van 29 oktober vanop de hoogten van de Sainte-Walburge hadden aangevallen.
Na de controle wandelen we verder door het golvend landschap, de nevel hangt over de bossen en af en toe krijgen we een fikse regenbui over ons. Wij wandelen verder en de ruïne van Franchimont komt weer in het zicht. Nog even volharden door de velden en ons eindpunt komt in zicht. Ondanks het mindere weer toch een fijne en aangename wandeling met een bezoek aan Chateau Franchimont.
LANDSCHAPSWANDELING GROOTLOON / VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN / REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN / GROOTLOON 13/10/2010.
LANDSCHAPSWANDELING GROOTLOON.
VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN.
REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.
GROOTLOON.
Een zonnige herfstnamiddag, centrum van Borgloon. De eerste stappen van deze landschapswandeling zetten we in het centrum van Borgloon.
Het Graafschap Loon in het Geel
Pal in het hart van het historische stad Borgloon. In de 11de en 12de eeuw regeerden de Loonse Graven van hieruit over hun Graafschap, dat qua grootte vergelijkbaar was met de huidige provincie Limburg. Tal van overblijfselen herinneren nog steeds aan dit middeleeuws verleden.
Wij wandelen langs de Burchtheuvel en de Graef (dit is de vroegere stadsomwalling) een reeks monumentale gebouwen en pittoreske steegjes. Op de burchtheuvel lieten de graven een versterkte motteburcht bouwen. Het was de perfecte uitkijktoren op de streek en de ultieme verdelingsgordel tegen de invallen van de Brabantse Hertog en de Prinsbisschop van Luik.
Wij wandelen het centrum uit en steken de steenweg Tongeren - St Truiden over. Wij wandelen nu naar het natuurgebied Bolderberg. Niet voor niets is Bolderberg die een centrale plaats inneemt in deze wandeling- beschermt natuurgebied. De graslanden op de zonnige hellingen zijn op een natuurlijke manier verrijkt door kalk, afkomstig van fossiele schelpen. Bovendien ontspringen hier de bronnen van de Motbeek, een zijriviertje van de Herkebeek. Door de wandeling kunnen we dit prachtige gebied verkennen. Verschillende hoogstamboomgaarden bevinden zich nog in dit gebied.
Wat is er mooier dan een hoogstamboomgaard waar de koeien onder grazen. Een stukje oud Haspengouw. Al van in de 18de eeuw waren er volop hoogstamboomgaarden aangeplant, dit kunnen we terug vinden op oude kaarten. De Haspengouwse hoogstamfruitteelt bereikte haar hoogtepunt rond 1950. Van dan ging het bergaf met de hoogstam en werden vele boomgaarden gerooid en er werd zelfs een premie uitgeloofd om de hoogstambomen te rooien. Nu een 60 jaar later is het juist omgekeerd nu worden er premie gegeven om hoogstam aan te planten en te bewaren.
Vandaag moet de boer een kapvergunning aanvragen om een hoogstamboomgaard te rooien. Gelukkig voor ons zijn er nog oude boomgaarden bewaard en ze geven ons een beeld van hoe het landschap eruit zag. Een bijzonder plek op de wandeling is de picknickplaats of speelweide op de Bolderberg. Hier kun je onder de hoogstambomen picknicken en genieten van het prachtige landschap. Op de wandeling komen we ook aan de Romeinse Kassei waar je een prachtig zicht heb over het landschap, de Romeinse Kassei is een recht lint dat door het landschap loopt door het keuvelend landschap.
Wij wandelen langs de velden, akkers, weilanden, boomgaarden en plantages. De velden beginnen kaal te worden, bieten en maïs worden met grote spoed uit het veld gehaald. De perenpluk is voorbij en men is nu volop bezig met de appelpluk. Nog enkele dagen en de velden zijn leeg en kan de winterrust in de velden weerkeren.
Ongeacht welk jaargetijde het is het is en blijft een pracht van een wandeling en telkens zie je toch weer iets anders. Wij verlaten het natuurgebied Bolderberg en steken de steenweg over. Langs kasteel de Mot en de Motvallei keren we terug naar het centrum van Borgloon.
Een aangename wandeling is het geworden en zeker dankzij het nazomer zonnetje.
MARCHES DES CLAP SABOTS / LES CLAP SABOTS POUSSET / BOVENISTER 25/09/2010.
26E MARCHE DES CLAP SABOTS.
LES CLAP SABOTS POUSSET.
BOVENISTER.
Bovenister een deelgemeenten van Waremme en maakt deel uit van de Hasbaye Haspengouw. De Haspengouwse dorpen bestaan uit indrukwekkende vierkantshoeven met rondom de woonverblijven een kleine gordel van weilanden en verder uitgestrekte graan- en bietenvelden, de graanvelden zijn nu al geoogst en zijn al omgeploegd.
De boeren zijn al bezig met het rooien van de suikerbieten en we komen op onze wandeling ook al verschillende grote hopen gerooide bieten tegen gereed om naar de suikerfabrieken te worden gebracht. Tussen de velden en weilanden liggen tal van holle wegen doordat de boeren er met hun spannen eeuwenlang passeerden. Deze vruchtbare streek, en met name de vallei van de Mehaigne is bewoont sinds de vroegste bewoning van deze streek. De Gallo Romeinse beschaving kwam er tot grote bloei. Bewijs ervan zijn de vele tumulus die hier terug gevonden zijn, ze bevonden zich dan ook langs de Romeinse heerweg Bavai-Tongeren-Maastricht. Luiks Haspengouw telt twee mooie valleien waar vooral wilgen en populieren groeien: de vallei van de Geer en de Mehaigne.
De streek rond de Mehaigne is nu een natuurpark en het is een evenwicht tussen natuur en de bezigheden van de mens zodat deze bijzonder vallei en natuurpark bewaard blijven. Hier werd ook veel zorg besteed aan de vrijwaring van het bouwkundig erfgoed dat bijzonde rijk is hier. Op onze wandeling komen we prachtige vierkantshoeven tegen met indrukwekkende inrijpoorten.
In Bleret zijn prachtige gebouwen, De Sint-Mauritiuskerk heeft een romaanse toren waarin een klok hangt uit 1371. In 1887 werd de toren gerestaureerd en werd de kerk vergroot. Buiten de dorpskom liggen verscheidene boerderijen uit de 18de en de 19de eeuw. Het kasteel La Pommeraie is nog steeds een prachtig gebouw. We wandelen verder en komen zo in Pousset. Hier staat de windmolen uit 1819, spijtig ze hebben er een dak opgezet dat niet past op een molen, er is ook een b&b ingericht.
De molen ligt wel mooi in het landschap en gelukkig is de stenen romp bewaard en gevrijwaard voor de toekomst. Nog een paar prachtige vierkantshoeven en dan zijn we terug aan ons vertrek. Het Haspengouwse landschap met zijn vierkantshoeven, de akkers en weilanden met zijn paarden en koeien zijn toch de moeite om eens te ontdekken.
