|
35E MARCHE INT. DU HOUX.
LES ROTEUS DI HOUSSAIE BEYNE-HEUSAY.
BEYNE-HEUSAY.
Beyne-Heusay ligt aan de industriële rand van Luik. Tijdens het Ancien Régime woonden en werkten hier talrijke Spijkermakers. Ze leverden hun spijkers en klinknagels aan Luikse kooplui, die ze uitvoerden naar de toenmalige Verenigde Provinciën.
In de 19de eeuw werd de mijnactiviteit intenser, en op het grondgebeid van de gemeente ontstonden verscheidene kolenmijnen. Van enkele mijnen zijn resten vandaag de dag nog te zien. Ook de spoorweg Ligne 38 doorkruist onze wandeling.
Een beetje geschiedenis:
Laat ons even terugkeren in de tijd: we zijn in de 19e eeuw . De meeste grote Belgische steden hebben al sinds 1842 een spoorverbinding, maar we moeten wachten tot 1869 vooraleer er iets beweegt in het Land van Herve. In dat jaar werd het plan van de privé-maatschappij 'Chemins de Fer du Plateau de Herve' om Luik met Battice te verbinden, goedgekeurd. Op 25 januari 1875 wordt het eerste baanvak ingehuldigd.
Het loopt van Chênée naar Battice. Twintig jaar later is ook het gedeelte Battice - Plombières klaar. Langs dit traject wordt steenkool van Fléron naar Duitsland vervoerd en non-ferro metalen van Plombières naar het Maasbekken. Tijdens de Eerste Wereldoorlog en meer precies in 1917 wordt een aansluiting van 1,2 km aangelegd tussen Hombourg en Montzen, zodat er een verbinding ontstaat met de nieuwe lijn 24. Dit gedeelte, dat de naam 38/1 krijgt, passeert ook langs Hindel. De verwoede en steeds sterker wordende concurrentie van de auto luidt uiteindelijk de doodsklok voor de plattelandslijnen. Op 2 juni 1957 stopt het reizigersvervoer langs lijn 38. Geleidelijk aan wordt ook het goederenverkeer afgebouwd.
In 1992 wordt lijn 38 gestript en verdwijnen de rails. De spoorbedding, die door het hele Land van Herve loopt, begint een nieuw leven als wandelroute.
We wandelen een eind over de spoorwegberm en genieten van de prachtige zichten van op de spoorweg. Dan komen we in Magnée een deelgemeente van Fleron. Met prachtige gebouwen in bruiksteen. Ook de omgeving is prachtig met dalen en bergen, de veldwegen met bomen en hegge, prachtig toch. Dan komen aan Chemin du Camia we dalen af in het bos het is wat modderig maar toch prachtig. De bomen zijn in prachtige herfstkleuren, het is toch mooi om te zien en we genieten ervan.
In de verte zien we Chateau Neufcour een groot kasteel. We wandelen verder en komen in Werister. Hier bevond de Charbonnage Werister er zijn nog vele gebouwen gebleven op de site. Het kasteelachtige bureau bestaat nog altijd. Ook verschillende bijgebouwen zijn blijven bestaan en worden nu gebruikt voor ander doeleinden.
Een stukje geschiedenis:
Wérister SA werd opgericht op 27 mei 1874 en in 1937 werd het record van de jaarlijkse productie van 1,415,000 ton. Dit is een inzet op het moment gelanceerd door de eerste minister, de heer Achille Van Acker. Op dat moment werkte de mijn full-time.
Tijdens de hoogconjunctuur waren er meer dan 2000 werknemers. De mijn heeft in hoge mate bijgedragen aan de economische boom van de gemeente. De architectuur van de bureaus (1926), huizen en pakhuizen van Wérister Colliery weerspiegelen de omvang van deze kolenmijn. Het is een weerspiegeling van de macht na de tweede wereld oorlog. Bij de oprichting in 1824, was de concessie Wérister 101 ha. In 1890 fusioneert met de concessies Onhons Grand-Fontaine en in 1919 Cowette Ruffin. De steenkoolmijn werd gesloten in mei 1967.
Vandaag hebben de gebouwen en de gronden van de voormalige mijn een nieuwe bestemming en worden de gebouwen bewaard. Vooral het bureaugebouw is werkelijk prachtig. Wij nemen de tijd om even op het domein rond te wandelen en enkele fotos te nemen.
We laten de mijngebouwen achter ons en wandelen de Rue Neufcour binnen nu komen we aan het kasteel Neufcour.dit is een van de belangrijkste kastelen van Luik, met een lange geschiedenis. Het voormalige kasteel Bouharmont nu Chateau Neufcour met gebouwen uit 1525; 1663; 18de en 19de eeuw. Meer dan vier eeuwen oud. In 1915 aangekocht door de steenkoolmaatschappij Werister en hersteld in zijn oude stijl en glorie. De gebouwen zijn in Renaissancestijl.
Het is wel een prachtig gebouw gelegen aan een prachtige dreef en in een mooie omgeving met bossen en weilanden. Wij komen terug op de Ligne 38. Nog even langs de spoorweg en aan de brug in Beyne klimmen de berm op en wandelen het centrum in, langs het gemeentehuis en even de steenweg over en we zijn terug aan ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling in een mooie omgeving met toch wel een hele geschiedenis.
Voor het fotoalbum de link volgen
|
