Ergens in de nazomer zou Open-VLD voorzitster Eva De Bleeker de nieuwe liberale partij voorstellen, al dan niet met een andere naam. Het zal allemaal niet veel helpen als ze zou blijven afkomen met figuren zoals Quicky, Lachaert en Gwendolientje, die de afgelopen jaren bewezen hebben in de eerste plaats met zichzelf bezig te zijn geweest. De enige die ik betrouwbaar genoeg acht, is Frédéric De Gucht, zoon van, die ondanks zijn familienaam zich slechts sinds een paar jaar met de politiek is gaan bezig houden en feitelijk meer een zakenman met een eigen bedrijf is.
Zopas is Maurits Vande Reyde uit de partij gestapt. Maurits wie? Het doet er allemaal niet meer toe. De partij heeft geen nieuw verhaal en moet zichzelf weer uitvinden. Dat zal nooit lukken met de oude getrouwen, omdat die gewoonweg bewezen hebben niet te vertrouwen te zijn. Ondertussen zijn er binnen de partij strekkingen die voor en tegen het optrekken van het defensie-budget zijn, voor en tegen het samenwerken met de MR en ga zo maar verder. Finaal weet niemand nog hoe het verder moet, maar één ‘blauw’ bestaat niet meer.
--
I.v.m. bovenstaande verwijs ik ook naar een artikel van Jan-Frederik Abbeloos, chef politiek bij De Standaard, die in de laatste weekeindeditie schrijft dat Open VLD bovenal een verhaal nodig heeft. Daarmee ben ik het niet eens. Zelfs mocht die partij zo'n verhaal hebben maar het zou gebracht worden door mensen die men niet meer gelooft omdat ze niet deden wat ze beloofd hadden, zal zo'n verhaal niet meer geloofd worden.
In De Standaard der Letteren verscheen dit weekeinde een interview door journalist Bart Brinkman van Rolf Falter, historicus maar ook ex-journalist van dezelfde Standaard, n.a.v. diens boek ‘Het verdeelde land’, met daarin enkele merkwaardige uitspraken, die ik mijn lezers niet wil onthouden.
Falter noemt het de ultieme paradox, een Vlaams-nationalist als eerste minister van België en zegt dat niemand zich zou kunnen voorstellen dat bv de Schotse politica Nicola Sturgeon Downingstreet 10 zou binnenwandelen of Carles Puigdemoint premier van Spanje zou worden. In België vindt men dat logisch omdat we het enige land ter wereld zijn waar de meerderheid zich van de minderheid wil afscheiden. Falter vergeet er wel bij te vertellen dat dat komt omdat die meerderheid het hier niet voor het zeggen heeft.
Het succes van de N-VA is volgens Falter geen gevolg van haar nationalistisch programma maar doordat de rechtse, conservatieve katholieke grondstroom zich verwaarloosd voelde door de opeenvolgende rooms-rode coalities. Ook Guy Verhofstadt stelde daarna teleur en diens beleid, voor zover men het een beleid kon noemen, werd gevolgd door drie jaar chaos onder Leterme en Alexander Decroo die de stekker eruit trok, maar zelf later, tijdens Vivaldi, niet beter presteerde.
Als De Wever zich niet langer kan afzetten tegen een links Wallonië, dan is zijn partij haar reden van bestaan kwijt en wordt ze inderdaad, zoals Bart Maddens het tegenwoordig stelt, een nieuwe CVP. Een geseculariseerde volkspartij die Vlaanderen herleidt tot een symboliek van wielerkoersen en rockfestivals, een soort Vlaams alternatief van de Beierse Oktoberfeste.
Als titel voor het interview stelt Bart Brinkman de vraag wat we als Vlamingen méér gaan hebben als we van de Walen verlost zijn. In elk geval meer geld dat we voor onszelf zullen kunnen uitgeven, i.pl.v. in de transfers.
Bert Kruismans is een Vlaamse stand-upcomedian die vooral furore maakte in Wallonië. Hij raakte bekend door zijn politieke show ‘Sois belge et tais-toi’* en schrijft wekelijks ook een satirische column in de weekeindeditie van De Tijd. Volgens Kruismans is er sprake van dat men in Wallonië, meer bepaald in de Borinage, opnieuw mijnen zou openen. Ditmaal niet om er steenkool te delven, maar de zgz ‘zeldzame metalen’, die men nodig heeft voor de fabricage van o.m. magneten, accu’s en dergelijken. Vooraleer men daaraan kan beginnen, moet men echter zeker zijn dat er genoeg in de grond zit en dat onderzoek kan enkele jaren duren. Voorlopig zullen ze het moeten stellen met de methode Pommelien Thijs. Dat tieneridool geeft op 28 september nl een concert waarvoor men geen tickets kan kopen. Men krijgt er een in ruil voor drie oude smartphones. Op die manier hangen we niet af van de Chinezen, het gaat sneller, vraagt minder kapitaal en levert hoogstwaarschijnlijk minder protest op van de Nimby (‘Not in my backyard’) van de buren.
*Een persiflage op het gezegde ‘Sois belle et tais-toi’
Petra Desutter wordt de nieuwe rector van de universiteit van Gent. De groenlinkse ex-man haalde het al in de eerste stemronde tegen een eerder kleurloze Rik Van de Walle, die er al twee termijnen op heeft zitten en indertijd negen stembeurten én een wijziging van de verkiezingsmodus nodig had om verkozen te worden.
Daarmee wordt Gent nog een beetje linkser. Dat de stad een liberaal als burgemeester heeft zal daaraan niets veranderen, want Matthias Declercq laat links rustig al hun plannen uitvoeren en bood ook geen weerstand toen de straat na de laatste gemeentelijke verkiezingen een coalitie met de N-VA teniet deed.
--
Ondertussen werd Valerie Van Peel bij gebrek aan rivalen met een stalinistische monsterscore van bijna 100% verkozen tot nieuwe voorzitter van de N-VA. Nu afwachten of ze iets meer zal worden dan ‘her master’s voice’. Partijgenoot Els Van Doesburg is op haar beurt de nieuwe burgemeester van de koekenstad. Men vindt nog steeds dat er te weinig vrouwen in de politiek zitten. Dat kan ook allemaal niet van vandaag op morgen, maar ergens gebeurt er toch iets. Denk maar aan de huidige Vlaamse gewestregering: 6 vrouwen tegen maar drie mannen.
E.e.a. doet me denken aan een vroeger gezegde dat stelde dat ‘de vrouw gelijk is aan de man, uitgezonderd hier en daar en zo nu en dan’ (grapje).
Bovenstaande titel komt uit De Tijd van 26 april aan de hand van Rik Van Cauwelaert, zowat dé eminence grise van onze politieke journalistiek, n.a.v. een laatste publicatie van Henry Kissinger, te boek gesteld door Eric Schmidt, een ex-Google-baas.
Als men in dit land verder gaat met betogen en staken tegen alles en nog wat, schrijft Van Cauwelaert, zal er geen enkel ernstig probleem nog opgelost geraken. Nieuwe verkiezingen zullen niets opbrengen en evenmin de staatsschuld doen verdwijnen, integendeel.
De vele staatshervormingen hebben de Belgische problemen niet opgelost. Ze waren meestal onafgewerkt voor zover ze al niet voor nieuwe problemen zorgden. De overdracht van bevoegdheden naar de Europese Unie heeft het politiek immobilisme alleen maar versterkt en ervoor gezorgd dat het federaal niveau verdampt tussen het Europese en het gewestelijke.
Dé oplossing, volgens Van Cauwelaert, zou kunnen liggen in een gezamenlijk project van onze universiteiten op basis van AI, waar deze zelf al heel wat van kennen en ondervinden, en komen tot de meest efficiënte en transparante overheid in onze geschiedenis. Artificiële Intelligentie is een indrukwekkende hulp bij het analyseren van de sociaal-maatschappelijke consequenties voor werkgelegenheid, gezondheidszorg, onderwijs en armoedebestrijding in de diverse regio’s. Bovendien kan AI helpen om de efficiëntie van de besluitvorming te bevorderen door bepaalde administratieve en beleidsmatige processen te automatiseren en de verschillende hervormingen in Vlaanderen, Wallonië en Brussel door te voeren.
Ik ben er geen voorstander van, maar kan toch niets anders dan Rik bijtreden. Het alternatief is blijven aanmodderen ‘from here to eternety’.
Het ‘voorlopig’ rapport van het Rekenhof waarbij de prijs van de aankoop door België van zo’n 400 nieuwe pantservoertuigen in Frankrijk bijna tienmaal meer zal zijn dan oorspronkelijke aankoopprijs van anderhalf miljard, doet zowat iedereen met de ogen knipperen. We zijn in dit landje al veel gewoon, maar dit is buiten categorie.
Die aankoop werd gedaan in 2017 door de toenmalige federale minister van Defensie in de regering Michel, Steven Vandeput (N-VA). Tot daar valt daar weinig op te zeggen. Alleen blijkt dat de opvolging van het volledige kostenplaatje nooit werd gedaan, noch door de Zweedse coalitie van Michel, noch door Vivaldi. Zo werden daarin de kosten voor het onderhoud niet mee gerekend, idem voor de basiswerkingskosten, zoals die van de brandstof, de personeelskosten, de nodige infrastructuur en de specifieke munitie, die men van Frankrijk zou moeten kopen…
Vandeput trad af na het migratiepact van Marrakech en zijn opvolgster op Defensie, Ludvine Dedonder (PS), blijkt aan die opvolging ook niets meer aan gedaan te hebben. De zoveelste Vivaldi-kemel die Arizona mag trachten op te lossen. De Wever en Francken, die daarover zijn gaan praten met Macron en Co, hopen op een eventuele ‘economische return’, maar wat dat gaat opbrengen is voorlopig nog koffiedik kijken.
Na ons, de zondvloed ?
--
En dan nog dit. De opleiding van de militairen die de Franse pantservoertuigen straks zullen bemannen is – voorlopig? – enkel in het Frans. ‘Pour les Flamands la même chose’. Waar hebben we dat nog gehoord?
--
Louis Verbeeck vertelde ooit eens het mopje dat wij, Vlamingen, geen Nederlanders geworden zijn omdat onze uitspraak niet dàt was. De Fransen vertellen ongeveer dezelfde mopjes, maar dan over de Franssprekende Belgen. Ik herinner me dat nog uit mijn tijd bij de afdeling Bezoeken bij DAF…
In de lezersrubriek rubriek van ’t Pallieterke van 24 dezer stond nog iets interessants: een lezer maakt daarin zijn beklag over het feit dat Ursula von der Leyen* de achternaam van haar man gebruikt, terwijl de hare eigenlijk Albrecht is (als dochter van Ernst Albrecht, een Duits beroepspoliticus). Dat gebeurt hier bij ons ook, zij het eerder zelden, maar in het buitenland wel meer. Straffer nog, daar houden vrouwen soms de achternaam van hun man ook na een echtscheiding. Een voorbeeld daarvan is Angela Merkel, die de achternaam van haar eerste man had behouden.
Zoiets gebeurt ook in de showbusiness, denk maar aan bv Tina Turner en Raquel Welch, die ook de familienaam van hun ex-man behielden, maar dat was in de eerste plaats om hun naambekendheid in stand te houden.
--
*Misschien had Ursula schrik dat ze zou vergeleken worden met die andere familie Albrecht, die de eigenaar is van de Aldi, de afkorting van ‘Albrecht Discount’…
‘Chapeau’ voor wat de stad Rome heeft gepresteerd bij de begrafenis van Paus Franciscus. Nu zijn ze daar in de eeuwige stad al e.e.a. gewend, maar om zo’n 400.000 bezoekers onder controle te houden bij de begrafenis van een paus die er toch in slaagde een waardig opvolger te worden van Petrus, moet er toch al e.e.a. goed zijn voorbereid. Ze hebben er daar al wel wat ervaring mee, maar ik zie dat in bv Parijs en zeker in Brussel niet zo vlot verlopen. En dan nog in volle paasperiode.
Persoonlijk ken ik de stad vrij goed. Mijn vrouw en ik kwamen er regelmatig in de jaren 1960, toen wij ons Sardinië-avontuur begonnen en men nog niet rechtstreeks van Brussel naar Sardinië kon vliegen, maar dit moest doen met een tussenstop in Rome (of Milaan), waarbij we soms een halve dag moesten wachten voor een verbinding. We zijn op het Sint Pietersplein geweest, hebben het Vaticaan bezocht, Sixtijnse kapel inbegrepen. Later hebben we vrienden gehad die in Rome zijn gaan wonen en ons door de stad gegidst hebben. En heb ik er ook onze DAF-dealer bezocht.
--
En dan iets heel anders. Zaterdag vierde men in Nederland Prinsjesdag, de dag van het koningshuis. Zondag was er op Eclips Tv (Telenet, nr 51) een waanzinnig Oranje-concert van André Rieu van |± 10.00 tot iets over 12.00 uur. Aan te raden voor wie zo’n programma kan heroproepen. Ik heb het helemaal uitgezien en zag met hoeveel enthousiasme daar gezongen werd door een uitzinnige mensenzee van enkele tienduizenden.
Er zou weer – de tweede keer dit jaar - een spoor gevonden zijn in de zaak van de Bende van Nijvel. 40 jaar na de feiten en meer dan 10 jaar na een extra verlenging van de verjaring. Het gaat nu om twee Franse gangsters, twee broers – nota bene: allebei ondertussen overleden - die destijds ook in België zouden geopereerd hebben. Over de mogelijkheid dat de CCC (de ‘Cellules Communistes Combattantes’) er iets mee te maken zou hebben kunnen gehad blijft het doodstil, en werd en wordt er helemaal geen initiatief genomen, omdat de Belgische Staatsveiligheid ervan uitging dat de ‘Bende van Twijfel’, zoals ik ze noem, een rechtse oorsprong zou hebben had, alhoewel die nooit bewezen werd.
De zaak van de Bende van Nijvel blijft maar terugkomen als een soort nationale bezigheidstherapie. Het feit dat de aanslagen ophielden vanaf de dag dat de CCC’ers werden opgepakt blijft voor mij té toevallig om waar te zijn. En waarop ook nooit een antwoord is gekomen, is de vraag waarom op een gegeven ogenblik het hele dossier van Dendermonde naar Charleroi moest verhuizen, waar het jaren stof heeft liggen te vergaren.
In de lezersrubriek van ’t Pallieterke van 24 dezer waren er commentaren op enkele uitspraken van politicoloog Bart Maddens (KULeuven) een week eerder in hetzelfde blad. Die stelde dat de N-VA wat betreft het Vlaams-nationalisme geen haar beter is dan cd&v. De briefschrijvers geven Maddens gelijk en zeggen dat de N-VA de dag van vandaag zowat alle Vlaamse prioriteiten verloochent. Zelfs De Wevers confederalisme komt niet meer ter sprake en in het federale regeerakkoord is geen enkele Vlaamse eis opgenomen. Het doet wel degelijk denken aan de Zweedse coalitie van onze nationale Charel, toen de partij het communautaire voor vier jaar in de frigo stak. De N-VA dreigt wel degelijk de Volksunie achterna te gaan. Er ontbreekt nog het ‘Leve België’ van Hugo Schiltz…
--
*De uitspraak ‘Le nouveau CVP est arrivé’ kwam destijds van Johan Vanhecke en daarvan is toen ook niets in huis gekomen.
In ‘Vlaanderen Vlagt’, de tweewekelijke nieuwsbrief van Luc Dhondt, verscheen er een interessante tabel over de verschillen tussen de steden Brussel en New-York, die ik mijn lezers hierbij niet wil onthouden:
BRUSSEL NEW YORK
1,2 miljoen inwoners 8,5 miljoen inwoners
19 gemeenten 5 stadswijken
8 ministers 1 burgemeester
89 volksvertegenwoordigers 5 adjuncten
190 burgemeesters en 5 arrondissements-
Schepenen presidenten
530 gemeenteraadsleden 51 raadsleden
Totaal: 817 62
Zelfs in verhouding tot het aantal inwoners (New York zeven maal meer dan Brussel) zou laatstgenoemde nog het dubbel aantal ambtenaren hebben. En dat hebben we het nog niet gehad over de politiezones: 6 in Brussel, 1 in New-York. Bij de Brusselse politie zou het totale huidige aantal agenten wel kunnen blijven, zodat alles dan een stuk efficiënter zou kunnen worden geregeld.
Tenslotte is het mij niet duidelijk of bovenstaande cijfers ook betrekking hebben op wat men het Brussels Gewest noemt en zeker niet over die ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’, een totaal overbodig tweede gewest dat niet eens vermeld wordt in de Belgische Grondwet, geen eigen inkomsten heeft en alleen maar extra geld kost.
Hilde Crevits, cd&v, Vlaams vice ministerpresident en minister van Binnenland, Steden & Plattelandsbeleid, Samenleven, Integratie & Inburgering (Oef!), zou stemmen voor lokale verkiezingen weer verplicht willen maken. Die verplichting, die door de vorige federale regering was afgeschaft, heeft er nl mee voor gezorgd dat haar partij haar laatste politieke bolwerken in Vlaanderen in aantal zag krimpen en denkt daar iets aan te kunnen doen door iedereen weer te verplichten te gaan stemmen. En weten dat haar eigen partij destijds die wet mee had goedgekeurd…
Zoals ik al jaren schrijf – o.a. in mijn ‘Only in Belgium’-lijst - was België, samen met Griekenland en Luxemburg, het enige land waar die verplichte verkiezingen nog bestond. Op Europees en federaal vlak bestaan die bij ons trouwens nog steeds. Waarom zou dat bij ons moeten blijven bestaan als dat niet het geval is in de rest van de wereld?
Dat laatste geldt ook voor de automatische index. Een index bestaat er bijna overal, maar niet automatisch. Die zorgt er nl voor dat ook bedrijven waar het wat minder goed gaat – en die zijn er steeds meer – dat concurrentieel niet meer aankunnen en dikwijls moeten afhaken. In de rest van de wereld bestaan nog van die indexen, maar daar worden die aangepast per sector en niet automatisch voor iedereen, maar door besprekingen tussen bedrijven en vakbonden.
In de heisa omtrent het overlijden en de begrafenis van paus Benedictus is mij een ander beeld bijgebleven van Pasen 2025, dat van Vladimir Poetin, die de Paasmis bijwoonde in Moskou en daar zeer vroom het kruisteken maakte. Dezelfde man die al ettelijke tienduizenden mensen de dood heeft ingejaagd in Tsjetsjenië, Syrië en Oekraïne. Die laatsten met de uitleg dat de leiders daar neo-nazi’s zouden zijn. Daarmee neemt hij, na 80 jaar, nog steeds afstand van de Christelijke regel die vergiffenis schenkt, wat dat geloof onderscheidt van o.m. de islam en het jodendom, die dat niét doen.
Dat Poetin zoiets doet, is zijn zaak. Dat de hoogste gezagsdragers van de Russische orthodoxe kerk dat zomaar laten gebeuren, is meer dan bedenkelijk. Het verschil met Benedictus kon niet groter zijn.
Ik was gisterenmorgen al een blog begonnen over wat me met Pasen dit jaar het meest had aangesproken, toen ik het bericht zag van het overlijden van paus Franciscus, waarvan ik al geschreven had dat hij beter afstand had gedaan gezien zijn slechte lichamelijke gesteldheid. 88 is niet niks, zeker niet in zijn functie. Zijn voorganger Benedictus 16 (Joseph Ratzinger) had dat al gedaan toen hij 86 was en het niet meer aan kon.
Paus Franciscus was de allereerste jezuÏet die tot paus verkozen werd en ook de eerste Latijns-Amerikaanse paus, maar in feite een volkse afstammeling van Italiaanse immigranten die nog steeds vloeiend Italiaans sprak.
Voor het slagen van Arizona staat en valt alles met hoe men denkt de Belgische staatsschuld tot een aanvaardbaar peil te brengen. Voor Vlaanderen kan dat binnen enkele jaren, voor Wallonië misschien, voor Brussel nooit. Die Belgische staatsschuld is nog steeds het gevolg van de regeringen Verhofstadt/Van de Lanotte die om het budget in evenwicht te houden uitpakten met éénmalige meevallers. Daarbij werden o.a. overheidsgebouwen verkocht en meteen met een hoger dan marktconform huurcontract terug gehuurd. Alleen al de huur van de Financietoren in Brussel, het tweede hoogste gebouw van het land, kost de overheid 2 miljard euro. En dat was niet de enige waanzinnige operatie. Denk maar aan de overname van het Belgacom-pensioenfonds ter waarde van 5 miljard wier verplichtingen de staat een veelvoud kosten. Geen enkele federale regering die we sindsdien gekend hebben, heeft daar ook maar iets aan gedaan, ook niet die van de Zweedse coalitie met Charles Michel, waartoe ook de N-VA behoorde, die daarvoor het communautaire voor vier jaar in de frigo stak en samen met de Groenen en de traditionele partijen niets anders heeft gedaan dan de kat uit de boom kijken. Straks blijft er niets anders over dan de financiële participaties met o.a. Belfius en BNP-Parisbas op de helling te zetten, waardoor dit land er nóg slechter aan toe zal zijn.
