De vakbonden willen dat het brugpensioen in ere wordt hersteld. Ze krijgen daarbij de steun van de communisten van de PvdA, wat genoeg zegt. Hoe komen ze erbij, uitgerekend nu er op een relance gerekend wordt en men zowat overal volk tekort vreest te komen.
Het brugpensioen ontstond in 1973, toen de oliecrisis een einde maakte aan de boom van de jaren 1960 en er een vrij grote instroom was van jongeren geboren in de naoorlogse babyboom, toen er ook steeds meer vrouwen buitenhuis gingen werken.
Rond 1990 stopten de meeste landen met deze dure noodmaatregel, die voor de helft betaald werd door de staat. Alleen bij ons – ‘only in Belgium’ – ging men ermee door. Dat de werkgevers bij ons het bleven gedogen, was voornamelijk omdat het toeliet goedkoop personeel te laten afvloeien, ook toen het al lang duidelijk werd dat het brugpensioen niet de verhoopte arbeidsplaatsen voor de jongeren creëerde, die men had vooropgesteld..
Toen het bij de oude DAF slecht begon te gaan, werden in de fabriek van Oevel/Westerlo alle 50-plussers op brugpensioen gestuurd, ongeacht hun niveau, poetsdienst zowel als management. Toen het bedrijf enkele jaren later ook effectief failliet ging, verloren die mensen wel de helft van dat brugpensioen. Als ik in de Belgische fabriek was blijven werken, was ik op mijn 53ste met pensioen gegaan en daarvan mede het slachtoffer geworden. Gelukkig was ik enkele jaren eerder overgestapt naar het moederbedrijf in Eindhoven, waar ik het faillissement mee overleefde en pas met pensioen kon gaan op mijn 62ste. Tenslotte heb ik er gewerkt tot mijn 65ste.
Het brugpensioen is niet meer van deze tijd, zeker niet nu de gemiddelde vergrijzing toeneemt en de betaalbaarheid ervan een probleem is geworden nadat de tandem Verhofstadt/Vande Lanotte de door Dehaene daarvoor opzij gezette miljarden hadden opgesoupeerd.
Er was de laatste dagen weer wat te doen omtrent het roken, waarbij men ook een soort rookverbod wil installeren in en rond de scholen. Men gaat er van uit dat kinderen best zo weinig mogelijk met roken te maken krijgen zodat ze er hopelijk later zelf niet mee beginnen. Dat er in dit land elke dag 30 mensen sterven ten gevolge van het roken, is ook voor mij een verrassing.
Zoals ook bij vorige antirookcampagnes wordt er echter teveel verteld over de nicotine en te weinig over de nevenwerkingen. De meeste van de mensen die dagelijks sterven aan de gevolgen van roken, sterven niet van de nicotine, maar van de teer in hun longen. De meeste sterven zelfs niet in de eerste plaats van longziekten, maar van hart- en bloedvatenproblemen.
Zoals een lichaam van een alcoholverslaafde, die stopt met drinken, op termijn van de alcohol verlost is, zo gebeurt dat ook met de nicotine op zich. De teer die in de meeste tabak zit, zet zich echter vast op de blaasjes rond de longen, waarop deze minder efficiënt gaan werken, het bloed minder zuiveren en zo zorgen voor hart- en bloedvatenproblemen die tenslotte dodelijk kunnen worden. En die teer raakt men nooit meer kwijt.
Beginnen roken houdt voor jonge mensen ook het gevaar in dat men sneller aan de drugs zal zitten. In de eerste plaats de jointjes, die men ook rookt. De teerinhoud van zo’n jointje is zeven (7!) keer groter dan bij tabak. Een reden temeer om er niet mee te beginnen.
Ikzelf heb negen jaar gerookt, tot mijn 32ste, maar toen ik daarmee begon wist ik niet beter. ‘Het is geen man die niet roken kan’, was toen nog het motto. Gelukkig waren de kinderen nog klein en rookte mijn vrouw niet. In mijn familie is er niemand die nog rookt, de kinderen niet en de kleinkinderen evenmin. Zelfs de aangetrouwden niet en ik hoop dat we het zo kunnen houden. Iets wat ik ook iedereen aanraad.
In deze rubriek heb ik al meermaals gesakkerd op wat ik de (a)sociale media noem, waarop elke hond met een hoed op kan oproepen tot actie tegen om het even wat. Maar ‘elk nadeel heb se foordeel’, zei Johan Cruijff in zijn sappig Amsterdams en dat geldt ook voor die media. In landen waar het wat minder democratisch aan toe gaat, om het beleefd uit te drukken, zijn de sociale media vaak de enige mogelijkheid om het ongelijk van een autoritair bewind aan te klagen. We hebben het al meegemaakt met Navalny in Rusland en zopas nog in Wit-Rusland, maar ook in landen als Iran en China (Hong Kong), waar men kandidaten zelfs geen kans geeft aan verkiezingen deel te nemen. En dan is er nog Turkije.
In het ‘sultanaat’ van Erdogan heerst er grote beroering sinds een reeds driemaal voor drugzaken veroordeelde maffioso via die (a)sociale media allerlei schandalen heeft blootgelegd bij de entourage van Erdogan. Dat doet hij vanuit het buitenland, waarschijnlijk van e.o.a. Golfstaat. Een daarvan gaat zelfs over een drugsnetwerk opgezet tussen Venezuela, Turkije en ... Syrië, waarbij bevestigd wordt dat dat laatste land zich gespecialiseerd heeft in de massale productie en uitvoer van drugs, vooral Captagon Dat stond te lezen in de Britse krant ‘The Guardian’, die het Syrië van Assad een ‘narcostaat’ noemt.
Miljoenen Turken hebben de filmpjes al gezien en gedeeld en het resultaat daarvan is dat de islamistisch-conservatieve AKP-partij van Erdogan in de laatste peilingen flinke klappen krijgt. Volgens Metropoli, een onafhankelijk Turks persbureau, zou de AKP nog amper 27% van de stemmen halen mochten er nu verkiezingen zijn (t.o.v. 60% in juni 2018) en wordt Erdogan, de sultan himself, in de populariteitspoll voorbijgestoken door de linkse burgemeesters van Istanbul en Ankara en zelfs door de vrouwelijke (stel u voor!) rechts-nationalistische leider Meral Aksener.
Het is een publiek geheim dat de Walen nog altijd denken dat zij de superbelgen van dit land zijn en dat de Vlaamsnationale partijen (mv) door onze francofonen nog altijd bekeken worden als fascisten en racisten. Dat kwam nog eens duidelijk tot uiting bij de vragen die huidig minister van Defensie, Ludivine Dedonder, vorige week kreeg tijdens het debat over Rambo Conings. Toen ze voor haar verantwoordelijkheid werd gesteld, had ze geen beter antwoord dan de N-VA er de schuld van te geven, omdat die de vorige minister van Defensie geleverd had toen ze mee in de federale regering zat.
Dedonder stelt geen donder voor. Een miepie als minister van Defensie, geeft ze eerder de indruk dat wij hier met speelgoedsoldaatjes te doen hebben. Op die plaats hoort een (ex)militair met ervaring. De enige reden waarom dat wicht die post gekregen heeft, is omdat ze de handpop is van een vroegere PS-minister van Defensie, André Flahaut, die haar vertelt wat te doen. Het resultaat hebben we al gezien bij het kapen van de laatste C130 die naar het Waalse Bevekom werd afgeleid i.pl.v. naar zijn vaste standplaats in het Vlaamse Melsbroek en ook nu dus weer in de discussie over haar verantwoordelijkheid.
Het echte gevaar voor onze democratie in deze affaire is, dat een politieke mening straks een misdaad zou worden. Dit kan niet, ook niet in het leger en zelfs niet in een leger dat weinig meer is dan een ‘uitmuntend bewapend pensioenfonds’, zoals The Economist het terecht stelde.
---
Ondertussen loopt de gratis promotie voor het Nationaal Park Hoge Kempen al twee weken in alle media. Wie dat park nu nog niet zou weten liggen, is van een andere planeet.
‘Het wezen van de christendemocratie is niet het zoeken naar een compromis. Beweren dat je een compromispartij bent, wil in feite zeggen dat je geen eigen opvattingen hebt.’
Bovenstaande uitspraak is te vinden in de memoires van Eric Van Rompuy (71), broer van, en stond in een brief die hij ooit kreeg van niemand minder dan Leo Tindemans, zaliger gedachtenis, de man van de Europese 500.000 voorkeurstemmen die er niets mee deed. Volgens ‘de kleine’ Van Rompuy heeft de huidige CD&V-top dat nog altijd niet begrepen. Zo hoort men het ook eens van een insider, na 42 jaar actieve politiek, van CD&V- jongerenvoorzitter tot voorzitter van de CD&V-senioren. In zijn eerste functie was hij veelbelovend en slaagde hij er zelfs in de eerste regering Martens* te doen vallen, met zijn eigen partij erbij nota bene. Misschien is dat wel de reden geweest dat hij er later niet veel meer aan te pas kwam en met lede ogen moest aanzien dat broer Herman het haast moeiteloos tot Belgisch premier en Europees President bracht. Men zou voor minder aan zichzelf gaan twijfelen.
Wat die compromispolitiek betreft, heeft hij echter gelijk en hebben o.m. de laatste peilingen bewezen dat de afgezaagde ‘enerzijds/anderzijds’-politiek van CD&V niet meer rendeert. Deelnemen aan een regering zoals het huidige Paarsgroen+, met zeven partijen en dan nog als vijfde wiel aan de wagen, is vragen om moeilijkheden.
*Martens was bijna 13 jaar aan één stuk – met een kort intermezzo van 8 maanden Mark Eyskens - Belgisch eerste minister. Onder zijn bewind vervijfvoudigde de Belgische staatsschuld (van 1.500 naar 8.000 miljard Belgische frankskens).
Het schandaal over het afleiden van het Ryanair vliegtuig naar Minsk deint uit. Rusland heeft al enkele vluchten vanuit de E.U. naar Moskou geannuleerd, daar deze niet meer over Wit-Rusland wilden vliegen. Een vlucht van Belavia van Minsk naar Barcelona moest rechtsomkeer maken, daar het geen toestemming tot landen kreeg..
Anderzijds blijkt de ontkenning door dictator Loekasjenko ook niet waterdicht te zijn. De piloten van het Ierse toestel hadden vanuit Minsk de waarschuwing al 27 minuten vóór de zgz ‘mail van Hamas’ uit Zwitserland gekregen. Als het bewezen wordt dat hij dat vliegtuig met een jachtvliegtuig tot landen heeft gedwongen, dan is dat een daad van militaire agressie en kunnen de E.U. én de NAVO dat niet onbeantwoord laten. Het dreigt daar nog spannend te worden.
Daar houdt het trouwens niet bij op. Ondertussen werden de EK-baanwedstrijden, die normaal in Minsk zouden plaatsvinden, afgelast en zoekt men daarvoor een andere plaats buiten het paradijs van Loekasjenko.
Na 50 jaar overheersing door de Sovjet Unie en 26 jaar Loekasjenko kan men best begrijpen dat de Wit-Russen de dictatuur beu zijn. Men zou het nu beter Zwart-Rusland noemen. Dat die Loekasjenko daar aan de macht blijft, heeft hij uitsluitend te danken aan de steun die hij krijgt van de ‘judofanaat’ uit Moskou. Voorlopig nog althans.
In Syrië vonden deze week presidentsverkiezingen plaats. Dat het daar nu gebeurt, is gewoon volgens de Grondwet die dat zo heeft vastgelegd. In één derde van het land zal er niet gestemd kunnen worden, omdat dat nog altijd buiten de controle van Assad en zijn Alawietische minderheid valt. De Syrische vluchtelingen in het buitenland, naar schatting zes miljoen, meestal soennieten die vóór het begin van de burgeroorlog 65% van de bevolking uitmaakten, mogen wel stemmen, maar moeten dat doen op de buitenlandse ambassades van het regime waarvoor ze op de vlucht zijn gegaan. Veel cijfers zijn daarover niet, tenzij die uit het buurland Libanon, waarnaar anderhalf miljoen Syriërs zijn gevlucht en waarvan er slechts 50.000 zouden gestemd hebben.
Er zouden twee tegenkandidaten zijn voor Assad, twee nobele onbekenden die daarvoor de steun moesten krijgen van 35 parlementsleden in een parlement dat bijna uitsluitend wordt bemand door Assad aanhangers. Die laatste won dan ook met de vingers in de neus.
Ondertussen heeft Turkije een grensstrook van 35 km diep binnen Syrië bezet, is een belangrijk deel van de Syrische economie of wat ervan overblijft in handen van Rusland en Iran, beschouwen de Verenigde Naties deze verkiezingen als ongeldig en gaat het niet op nu de Amerikanen de schuld te geven van het Syrische debacle. Obama trok een rode lijn, maar durfde Assad niet aan te pakken toen die lijn overschreden werd. Trump is geen enkele nieuwe oorlog begonnen en trok zijn troepen terug, terwijl ‘Slow Joe’ ook niet zinnens lijkt iets te zullen doen. Het waren trouwens niet de Amerikanen, maar de Russen en het Syrische leger die een groot deel van het land hebben plat gebombardeerd, crèches, scholen en hospitalen inbegrepen.
De Koerden, soennieten van Perzische afkomst bij wie vrouwen een essentiële rol spelen in alle sectoren van hun samenleving (leger inbegrepen) – een uitzondering binnen de islam - kunnen er maar goed bij varen want met wat geluk krijgt dat volk eindelijk een vaderland ten oosten van de Eufraat. De enige tot nu toe erkende Koerdische politieke entiteit is de Koerdische Autonome Regio (KRG) in het noorden van Irak, die een zekere vorm van autonomie geniet. Dat volk, dat het gros van het vuile werk mocht opknappen in de strijd tegen de Islamitische Staat, is daar nooit voor beloond geworden, integendeel..
In het late VRT-journaal van woensdag werd aangekondigd dat alle coronacijfers in dalende lijn bleven gaan, maar over de nieuwe besmettingen werd niets gezegd. Bij VTM gebeurde dat wel en zei men dat de besmettingen zelfs lichtjes gestegen waren. Als excuus vertelde men erbij dat er ook meer getest was geworden. Donderdag gebeurde hetzelfde. Men kan zich dan meteen afvragen of die ‘vergetelheid’ te maken zou kunnen hebben met de iets te uitbundige vieringen van de voetbalkampioenen in Seraing, Genk en (tweemaal) Brugge, waar supporters én spelers op elkaar gepakt stonden en er zelden iemand te zien was die een mondmasker droeg. Een nieuwe stijging van de coronacijfers begint nl altijd met een stijging van de besmettingen.
Ondertussen is donderdag gemeld dat het aantal Covid-patiënten op Intensieve Zorg voor het eerst weer onder het streefgetal 500 zou liggen. Dat is goed nieuws, maar als de besmettingen zouden blijven stijgen, is er het gevaar dat het over x-aantal dagen weer de andere kant uit zou kunnen gaan. Dat alles terwijl de chaos omtrent de vaccinaties maar niet ophoudt. Na AstraZeneca klopt er nu ook e.e.a. niet met die van Johnson & Johnson, zowel met wat de leveringen betreft als met uitwerkingen bij een miniem aantal ervan. Tenslotte is men eindelijk toch al zover gekomen dat de mensen gewaarschuwd worden dat die vaccins niet meteen werken, maar slechts na een paar weken. Dat was vroeger al zo bij de gewone griepprik en geldt ook voor die van corona. Alleen werd dat bij de media blijkbaar pas duidelijk toen men voor enkele voldongen feiten werd gesteld.
Dat de drie onafhankelijkheidspartijen in Catalonië de laatste verkiezingen weer gewonnen hadden, wisten we al. Nieuw is dat het drie maand geduurd heeft vóór die tot een consensus kwamen over de vorming van een nieuwe regionale regering. Reden daarvan was, dat het dit keer eens niet de centrumrechtse partij van Puigdemont (Junts) was die als grootste uit de stembus kwam, maar die van de linkse republikeinen (ERC) en dat die laatste nu voor de eerste keer de minister-president levert, een zekere Pere Aragonés. Alhoewel ze niet tot deze regering toetreedt, geeft ook de kleinere linkse partij CUP de nieuwe ploeg haar gedoogsteun.
Of het allemaal veel uit zal maken op de weg naar de Catalaanse onafhankelijkheid, valt te betwijfelen. Ook de nieuwe regering is zinnens een referendum erover uit te schrijven. In tegenstelling tot de vorige keer, gaat ze eerst wel officieel de toestemming vragen aan de federale regering in Madrid. De Schotse toer op, zeg maar.
Wat voor ons, Vlamingen, in de Catalaanse zaak belangrijk blijft, is dat de ‘indipendistas’ in Catalonië over de partijgrenzen en de links-rechts tegenstellingen heen wél bereid zijn samen te werken. Het zou voor onze Vlaamsnationalisten een voorbeeld moeten zijn.
‘Du jamais vu’, nog nooit gezien, was de algemene reactie op de vliegtuigkaping van het Ryanair toestel dat met een valse bommelding van haar route vanuit Athene naar Vilnius werd afgeleid en - begeleid door een Russisch gevechtsvliegtuig - verplicht werd te landen op het vliegveld van de Wit-Russische hoofdstad Minsk.
Zoiets is nog gebeurd. In juni 1967 werd het vliegtuig waarin Moïse Tshombe, de man die de regio Katanga van het Kongo van Mobutu wou afscheiden, zich bevond en dat verplicht werd te landen op het luchthaven van Algiers. Het verschil met wat er nu gebeurde in Minsk is, dat de kaping van het vliegtuig van Tshombe gebeurde door een Franse huurling in Afrika en dat van Ryanair in Europa, in opdracht van Loekasjenko, voorlopig nog de president van Wit-Rusland en algemeen beschouwd als de laatste dictator van Europa. Die ‘eretitel’ kreeg hij van George W. Bush in een tijd toen Poetin in Rusland nog geen president voor het leven was.
De reden van de kaping was de aanwezigheid in het vliegtuig van een jonge politieke opposant van Loekasjenko. Die laatste vervalste vorig jaar in Wit-Rusland de presidentsverkiezingen, verkiezingen die hij officieel won met een meerderheid van meer dan 8O%, iets wat niemand geloofde. Sindsdien zijn er daar al zo’n 350.000 mensen, die daartegen betoogden, opgepakt, minstens 400 opgesloten- waaronder 30 journalisten - én mishandeld , in zoverre dat er door het Westen al enkele sancties ter zake getroffen waren. Die sancties zullen nog worden opgevoerd en het Wit-Russische luchtruim wordt te mijden voor internationale vluchten, terwijl de Wit-Russische luchtvaartmaatschappijen verbod zullen krijgen nog elders in Europa te landen..
De vraag is hoe het Rusland van Poetin daarop zal reageren. Er waren nl blijkbaar ook drie KGB-agenten aan boord van het Ryanair toestel, die even goed Russen kunnen geweest zijn en die daarna achterbleven in Minsk, terwijl bekend is dat de luchtverdediging van Rusland en Wit-Rusland geïntegreerd is. Het is daarenboven een publiek geheim dat Loekasjenko alleen nog gesteund wordt door een Poetin die hem blijkbaar gebruikt om uit te testen hoever hij zelf nog kan gaan in zijn eigen land, waar hij zopas nog de mensen rond opposant Navalny verboden heeft mee te kunnen doen aan de komende verkiezingen.
In 2019 maakte de Lega (de vroegere Lega Nord) van Matteo Salvini deel uit van de Italiaanse federale regering, samen met de 5 Sterrenbeweging van de linkse komiek Beppe Grillo. Mede door de immigratiecrisis, waarvan Italië veel meer te lijden had dan de meeste andere E.U.-landen, liet Salvini zijn partij de regering vallen in de hoop op nieuwe verkiezingen en een grotere rol voor zijn partij en voor hem zelf. Te vergelijken wat bij ons gebeurde toen de N-VA na het akkoord van Marrakech uit de Belgische federale regering stapte in de hoop op nieuwe verkiezingen, die toen ook in het teken van de immigratie zouden gestaan hebben, wat voor de N-VA punt nr één was.
Net als voor de N-VA draaide het ook voor de Lega niet uit zoals verhoopt en belandde de partij in de oppositie. Salvini zoekt nu toenadering tot een nog rechtsere partij als de zijne, die van de ‘Fratelli d’Italia’ (de Italiaanse broeders) die ondertussen groter is geworden dan zijn eigen Lega. Ook al te vergelijken met Vlaanderen, waar het rechtsere VB groter is geworden dan de N-VA. In tegenstelling tot wat De Wever hier predikt, zoekt Salvini echter wel samenwerking met uiterst rechts en zou er dan met hen bij een volgende verkiezing rekening moeten worden gehouden. De kans bestaat dat beide partijen bij een volgende verkiezing dicht bij een meerderheid kunnen geraken, net zoals N-VA en VB hier bij ons. E.e.a. zal afhangen van wat huidig premier Mario Draghi zinnens is. Mocht die slagen in het verwezenlijken van zijn relanceplan, dan is het niet denkbeeldig dat ‘Super Mario’ zich over twee jaar kandidaat stelt voor het Italiaanse presidentschap en dan zou de weg voor de Lega en Fratelli d’Italia wel eens open kunnen liggen om samen aan de macht te komen, al dan niet via een samenwerking met de Forza Italia van Berlusconi. Fratelli d’Italia* was de enige partij die Draghi’s relanceregering niet steunde, maar die daar – volgens de laatste peilingen - hoegenaamd geen last van schijnt te hebben ondervonden. Ze is nog een stuk rechtser dan ons Vlaams Belang. Een reden te meer om als voorbeeld te dienen om ook hier bij ons een Vlaams front te vormen bij de eerste electorale gelegenheid.
---
‘Fratelli d’Italia’ zijn ook de eerste woorden van ‘l’Inno di Mameli’, het Italiaanse nationale volkslied.
De zaak rond Jurgen Conings is voor onze linkse media nog eens een uitgelezen gelegenheid om naar rechts uit te halen. Alhoewel er in dit land ook een links extremisme is, lijkt het alsof alleen dat rechtse gevaarlijk zou zijn. Erger wordt het echter pas als die media het rechtse extremisme van bij ons gaan vergelijken met moslim extremisme. Dat is er vér over.
In dit land moet het eerste dodelijk slachtoffer van rechts extremisme tijdens de laatste decennia nog vallen. Het moslim extremisme daarentegen zorgde in dezelfde periode reeds voor tientallen doden bij ons, honderden in Europa en duizenden in de wereld (denk maar aan 9/11). T.o.v. het moslim extremisme zijn de rechtse extremisten van bij ons amateurs.
---
Dat onze veiligheidsdiensten niet werken zoals het hoort, is nog altijd een gevolg van het afschaffen van de Rijkswacht en de militaire dienstplicht. Dit land beschikt niet meer over een Plan B als het ergens ernstig fout loopt. Dat hebben we kunnen vaststellen bij het overdreven hard optreden tegen een ludiek feest in het Ter Kameren bos, terwijl dat er niet was tegen een uit de hand gelopen betoging van Black Lives Matter. Zolang men in Brussel geen werk maakt van één politiezone en elders in eerste instantie niet eens weet hoe de zaken aan te pakken, zal het dweilen met de kraan open blijven.
