Normaal zou u vandaag een verhaal verwachten over een wandeling van het voorbije weekend maar dat is voor een van de volgende dagen gepland. Vandaag hebben we een dagje aan zee voorzien wegens een dag verlof. Vanmorgen bij het ontwaken was er in de ganse omtrek een dichte mist, nee niet in mijn hoofd maar buiten, nu was er onze planning en dus trokken we op weg naar Koksijde. De bedoeling was om een hotelkamer te vinden voor een weekend in september.
Onze wandelclub (zie www.wsvschelle.be) heeft een busuitstap met wandeling in Lombardsijde voorzien op zondag 17 september, vermits ik de ganse maand verlof heb hadden we dus gedacht om vanaf vrijdag 15 september tot en met zondag 17 september te overnachten in de buurt. Koksijde was ons de vorige keer zo goed bevallen en omdat Lombardsijde vlakbij ligt was de keuze snel gemaakt.
We hadden in het boek van Vlaanderen Vakantieland al een keuze gemaakt van een paar mogelijkheden maar er moet ook plaats zijn natuurlijk, we zijn werkelijk niet de enigen die graag een stukje van het land willen verkennen. Het eerste hotel was al een njet, alles volzet voor dat bepaald weekend. Het tweede was een bord langs de weg dat ons de weg wees maar als je al voorbij een stinkende afvalbak moet om naar de voordeur te gaan dan is de keuze snel gemaakt, nu kwam de njet van onzentwege, trouwens was het wel opvallend dat alle aankondegingen in de taal van Molière waren, zo van "hier kan men niet betalen met kredietkaarten", de reden waarom die weten we natuurlijk ook al.
Derde keer was inderdaad goede keer, een beetje hogere prijsklasse maar tenslotte ga je niet iedere week op hotel. We zijn dan op de middag naar Nieuwpoort stad getuft om de lekkere dingen des levens over onze hongerige tongen te laten glijden, we waren al een paar keer te gast in Nieuwpoort omdat het daar ook leuk toeven is en men er goede wandelingen kan maken.
Het was van de eerste maal een schot in de roos, restaurant " La Marée " warm aanbevolen door twee Bourgondiërs, zeg dat ik het gezegd heb, te vinden recht over de vismijn, vriendelijke bediening, prima schotels en goed gevuld. Mijn echtgenote een koude visschotel en ik een Bouillabaisse om duimen en vingers af te likken, heb ik gedaan ook. Dat het goed is, is te zien aan het vele volk dat hier over de drempel komt.
Telkens ik aan de kust kom ga ik zeker niet richting binnenland zonder mijn kilootje ongepelde garnalen, ditmaal ook nog een paar kilo vis en meer moet dat niet zijn. De garnalen zijn ondertussen al gepeld, had ik geleerd van moeder zaliger, ze kwam van Brugge en dat kunnen ze daar als de beste.
Wedden dat het vlug 15 september zal zijn.

07-08-2006 om 00:00 geschreven door freddy11

Zaterdag 05 augustus ben ik voor de tweede dag op rij te gast in Puurs, vandaag ben ik alleen op weg omdat ik ga voor de 42 km en Ludo geen zin heeft om zulke lange afstand te avonturen. Om 7 uur vertrokken na inschrijving, er wachten ons 7 controleposten, haltes, rustplaatsen, bevoorradingsposten of oases zoals je het wil noemen. De verdeling had ik graag anders gezien omdat in het begin telkens afstanden van rond de 4 km wachten en de lange afstanden zoals zeven en negen km op het einde nog voor de voeten liggen, niets aan te doen, we staan er voor en we moeten er door. Het is uiteraard niet zo simpel om altijd ergens zo een controlepost te vinden of neer te poten.
Vandaag was het de "hoevetocht" die we gingen volgen, als het maar een naam heeft, het eerste wat we bij ons vertrek tegenkwamen waren bloemkolen, die hadden we natuurlijk vrijdag moeten vinden, het was 7:15 en men was al volop bezig met het oogsten van deze lekkernij, met een loopband rechtstreeks van het veld op de vrachtwagen, verser kan niet en dit hebben we de hele dag in de streek kunnen zien.
Het ging verder via Oppuurs naar Lippelo waar we de Scheldedijk opgestuurd werden richting Mariekerke, ook gekend wegens de opnames van "stille Waters", dit dorpje aan de Schelde was vroeger een belangrijke plaats voor de visserij in de Schelde en meer bepaald de palingvisserij. Ook nu nog vinden er de jaarlijkse palingfeesten plaats op het Pinksterweekend, meer hierover is te vinden op

Toen we halfweg op de dijk stapten kwam de verassing van een gans andere kant, het was niet bepaald 21 juli maar we werden toch vol overgave beneveld met een echt typische "Drache Nationale", gelukkig heeft het maar een 15 tal minuten geduurd maar tegen de tijd dat je regenjas uitgepakt is loopt het water wel uit je sokken.
Terug vertrekkende vanuit Mariekerke wandelen we in een lus om terug te keren in dezelfde controlepost, dit gebeurt wel vaker, het spaart posten en helpers uit. Verder reeds een heel stuk over halfweg aan een goed tempo richting Weert, dit is zeer gekend door de wandelaars en zeker door de wielertoeristen of namaakcoureurs, want tussen de wandelaar en de wielertoerist (door ons ook wel eens wielerterrorist genoemd) klikt het niet echt, de pedaalridders willen nu eenmaal op zondagmorgen het rijk voor zich alleen en vermits zij met een zeer dure fiets rijden hebben ze om de kosten te drukken uitgespaard op de bel, tevens nog een beetje gewicht gespaard en dat is mooi meegenomen. Er is dan ook regelmatig een geroep van "uit de weg of opzij" en dat wordt niet in dank aanvaard door de wandelaars en er is dan ook al eens een godv…. en een , milj….. te horen maar na 12 uur ’s middags keert de rust weer, dan moeten de Merckxen en co hun patatjes gaan eten en is het terug rustig stappen.
Door de vele regen zijn de veldwegen in Weert nu herschapen in immense modderpoelen en er is geen rondgaan mee gemoeid, we moeten erdoor, dat wordt schoenen poetsen morgen.
De weg gaat dan richting Liezele waar een halte voorzien is in het fort, dit werd gebouwd in 1906 en diende zowel in de eerste als de tweede wereldoorlog zie

. Van hieruit nog 1,5 km naar Puurs en aankomst waar er nog een slalom te doen was door een rommelmarkt om zo de cirkel rond te maken. Intussen is Ludo tot daar gekomen en 7 uur stappen en 42 kilometer later, met een niet onaardig gemiddelde van 6 km/uur is het tijd voor een grote pint met een haring van de barbecue, het leven is heerlijk en meer moet dat niet zijn. Morgen zondag ga ik toch eens een rustdag nemen, in de Tour doen ze dat toch ook niet?

06-08-2006 om 00:00 geschreven door freddy11

De Puurse driedaagse zijn zo een beetje een laatste voorbereiding voor de Dodentocht welke vertrekt op 11 augustus op het marktplein te Bornem, zie ook www.dodentocht.be , deze tocht over 100 km is zo stilaan wereldberoemd aan het worden, volgens mijn inziens is het een beetje uit zijn voegen aan het groeien maar dat is een persoonlijke mening en niemand hoeft het hier mee eens te zijn. De Puurse Driedaagse gaan van vrijdag tot en met zondag, de grootste afstanden zijn hier op vrijdagnamiddag 21 kilometer en zowel zaterdag als zondag 42 kilometer, kleinere afstanden zijn nog altijd mogelijk, dus iedereen kan hier aan zijn trekken komen.
Ik en Ludo hadden afgesproken om op vrijdagnamiddag deel te nemen aan de 21 kilometer, kwestie van een ferme opwarming te hebben voor wat in het weekend nog komen ging. Na de inschrijving gingen we dan op weg wat de "bloemkooltocht" zou moeten zijn, het is hier de streek van de koolsoorten en ook prei, savooi, spruiten, venkel en nog van die welsmakende groenten , dus die naam was zo een beetje vanzelfsprekend, alleen verging het ons zo een beetje als met die aardbeien, geen bloemkool gezien dus maar daar waren we nu ook niet zo speciaal voor gekomen en het kind moet een naam hebben, dus geen probleem de kilometers waren er en daar kwam het tenslotte op aan.
Een beetje druilerige regen bij het vertrek maar na een kwartiertje stappen was dat al vergeten en werd het nog mooi weer met een aangename temperatuur maar toch een stijve bries en zeker aan de waterkant en die vind je hier alom, zoals de Vliet, de Schelde en het zeekanaal Brussel - Schelde. Hier vind men nog die typische dorpjes waar men nog een bijnaam draagt en waar iedereen iedereen kent.
Van Puurs ging het vervolgens via Eikevliet, Wintam, Hingene en Weert terug naar Puurs. In Wintam was een controlepost en van daar via de dijk van het Zeekanaal richting Hingene te stappen, aan de overzijde lag Schelle, we hadden enkel de overzet te nemen, 1,5 km te stappen en we waren thuis maar nu moesten we de pijltjes volgen naar Puurs. Bij aankomst aldaar begon toch al stilaan de duisternis zich met het gebeuren te moeien, nog even een drankje en dan naar huis want ik wou op zaterdag vertrekken voor de 42 kilometer en dan kan een beetje dodo doen nooit geen kwaad, een douche zou goed doen.

















Het beeld ter nagedachtenis van de binnenschippers te Wintam.

05-08-2006 om 00:00 geschreven door freddy11

Niet ongerust wezen, men had ons echt niet naar Irak gestuurd, daar zaten al genoeg rare snuiters zich bezig te houden met verkeerde zaken, wij hielden het een beetje dichter bij huis. Ditmaal gingen we stappen te Balen – Gerheiden, vlakbij Mol, net op de grens tussen de provincies Antwerpen en Limburg, goed voor een autotrip van toch nog een 77 kilometer enkele rit.
Ook op deze wandeling ging onze voorkeur uit naar de omloop van 20 kilometer, dat rekent makkelijker. Bij het vertrek thuis zag het er maar zus en zo uit, dus verleden week vrijdag in het achterhoofd gaf ik er de voorkeur aan om op zekerheid te spelen en regenkleding mee te nemen, ik had nog altijd die ezel met die steen in gedachte.
Rond 9:30 uur klaarde het stilaan uit en een half uurtje later ging de temperatuur pijlsnel omhoog, in de Kempen is de temperatuur altijd hoger door de reflectie van de zandgrond en dat kon je duidelijk voelen en ook horen door het gepuf en geblaas van de andere woestijnstappers in onze omtrek.
De Noorderkempen is dan weer zo een typische streek in België met een stelletje goedlachse mensen die hier de bossen en heiden bevolken, je bent er altijd en overal van harte welkom en dat voel je. Hier is de landbouw niet echt zo nadrukkelijk aanwezig, men mikt hier meer op het toerisme en meer bepaald met campings die in de nabijheid van de Grote Nete her en der verspreid liggen.
Onderweg vonden we een winkel waar men alle soorten tropische vissen te koop aanbood van klein tot groot, van goedkoop tot peperduur. Soorten waar we nog nooit hadden van gehoord zoals een Diamantsteur, als je de prijs zag kon je beter bij het wandelen blijven, dat kwam goedkoper uit, verder te koop, tuinmeubelen, beeldjes en beelden, fonteinen in alle soorten en formaten, steensoorten en een grote waaier aan waterplanten en vijvermateriaal, deze zaak was groot genoeg om er een paar uur zoet te zijn als je rekening maar dik genoeg gespijsd was.
Na het nuttigen van een verfrissing (zie je wel, toerisme) bood de eigenaar ons spontaan aan om een kijkje te nemen in zijn mini zoo achteraan de zaak, herten, kangoeroes, kippen, hangbuikzwijn, pauwen, konijnen, parelhoenen, alles leefde hier samen om zich van hun kostje te voorzien op een oppervlakte van 5 ha. Zoals ik al zij, spontaniteit alom hier in deze streek. En toen kwamen er stilaan wolken opzetten die uitgroeiden tot een egaal grijze massa en daarin hadden ze water zitten en op een gegeven moment was de zwaartekracht groter en konden we de regenkledij dan toch nog gebruiken.
De dag was weeral veel te kort, zoals Jan de zot zei "de tijd vliegt snel" en hij wierp met zijn horloge. Gelukkig moesten we niet per benenwagen naar huis.

02-08-2006 om 00:00 geschreven door freddy11