Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
Ik ben een man en woon in (belgié) en mijn beroep is Rustpensioen.
Ik ben geboren op 04/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloggen reizen & genieten van het leven.
http://blog.seniorennet.be/francis1/
Beoordeel dit blog
sardinié en zijn geschiedenis
sardinié hart van mediterrane kleine verhalen over ons vakantie's in sardinié
De huidige stad is gelegen op de plaats van het antieke Asculum, dat in de 3de eeuw v.C. een Romeinse kolonie werd. In de 1ste eeuw v.C. plaatste de stad zich aan het hoofd van de Italische Liga tegen Rome. In de 14de eeuw kwam zij onder het gezag van het geslacht Sforza, dat werd opgevolgd door andere vorsten en ten slotte door de Kerkelijke Staat. Dom S. Emidio De kerk werd in de 12de eeuw gebouwd op de fundamenten van een vroegchristelijk bouwwerk en in de daaropvolgende eeuwen verschillende malen vergroot en veranderd. Het veelluik in de sacramentskapel stamt van Carlo Crivelli, 1473. In het midden is de Madonna afgebeeld, daarboven de Pietà, terzijde de heiligen en in het onderste vlak apostelen. Het koorgestoelte is van de hand van Francesco en Paolino di Giovanni d'Ascoli. Het baptisterium stamt uit de 12de eeuw, het doopvont is 13de-eeuws. S. Francesco Eeuwenlang heeft men aan deze kerk gebouwd. De eerste steen werd gelegd in 1258. De kerk was grotendeels voltooid in 1464 maar pas in 1521-1567 werden de gewelven aangebracht. De façade dateert uit de 17de eeuw. In het zijportaal staat een standbeeld van paus Julius II, 1506. SS. Vincenzo e Anastasio Aan deze kerk is gebouwd vanaf de 11de tot de l4de eeuw. De cassetteachtig ingedeelde façade was vroeger wellicht beschilderd. Het portaal ontstond in de l4de eeuw. Palazzo Comunale Dit paleis ontstond in 1683 toen het 12de-eeuwse Palazzo dell'Arringo en het 13de-eeuwse Pallazzo Comunale door één façade met een vijfbogige portiek verbonden werden. Thans is er de Pinacoteca Civica gehuisvest met onder meer werken van Titiaan, Stigmatisatie van de H. Franciscus, 1561, en Taddeo Zuccari, Kruisiging. Men bewaart er voorts de koormantel van paus Nicolaas IV, een Engels borduurwerk uit de tweede helft van de 13de eeuw. Andere bezienswaardigheden Het Palazzo dei Capitani del Popolo stamt uit de 13de eeuwen werd in de 16de eeuw verbouwd. Boven het monumentale portaal staat een standbeeld van Paulus III, toegeschreven aan Cola d'Amatrice. De stad is rijk aan Romeinse resten zoals de Porta Gemina. groetjes
AOSTA in Valle d'Aosta, naar overzichtregio Valle d'Aosta
Aosta, Augusta Praetoria: een Romeinse stad - voor de ligging zie het kaartje,- is de hoofdstad van de regio Valle d'Aosta. Ligt middenin de vlakke bergkom, op een hoogte van 583 m, daar waar de Dora Baltea en de bergstroom Buthier samenstromen; boven de stad rijst de berg Emilius, 3559 m omhoog. De stad is omgeven door 4 gehuchten: Arpuifies, Excenee, Porossan en Signayes. De dalen van Cogne en de Grote St.Bernard komen in de stad uit, samen met de belangrijkste verbindingswegen van de Kleine en de Grote St.-Bernard die naar Frankrijk en Zwitserland voeren. De Romeinen hadden reeds het strategisch belang daarvan ingezien toen ze Augusta Praetoria stichtten; maar nog eerder, 5.000 jaar geleden, hadden groepen landbouwers behorende tot een megalithische beschaving, zich in het gebied gevestigd, en wel in Saint-Martin-de-Corléans, een westelijke buitenwijk van Aosta. Het belangrijke cultusgebied dat hier aan het licht gekomen is, heeft mensvormige beelden en grote graven van platen steen op een platform te voorschijn gebracht. Bijzonder belangrijk zijn de Romeinse resten van de stad, te beginnen met het oude stadsplan van de historische kern, perfect bewaard gebleven en omgeven door een muur, 754 x 572 m, die de Porta Praetoria, het theater, het forum, het cryptoporticum, de thermen, het amfitheater, stukken van de muur met de toren Pailleron bevatten.
Aan de ingang in het oosten vinden we de Romeinse brug en de indrukwekkende Boog van Augustus. De middeleeuwen hebben er de kerk van Sant'Orso nagelaten met de prachtige kloostergang en de verfijnde klokkentoren en de kathedraal, twee monumenten rijk aan kunstwerken, waaronder de zeldzame Ottoonse fresco's, elfde eeuw, het Bisschoppelijk Paleis, de kerk van San Lorenzo, de toren van de Melaatsen, de tour Fromage, de torens van Bramafan, van de heren van de Porta di Sant Orso, van de Balivi en de Tourneuve, de kerk van Santo Stefano, het paleis Roncas met renaissance-invloeden, de kazerne Challand, met daarin het archeologisch museum, en het neoklassieke gemeentehuis. Aosta.
In het Nederlands zou de huidige stad Algenstrand heten, dit vanwege het door het getij aanspoelende zeewier. Wegens deze oeververvuiling bouwden de Romeinen verder westelijk een beter tegen de wind beschutte haven: Portus Nympharum. Eerst in 1102 richtte het Genuese geslacht der Doria op het algenstrand een haven met verdedigingswerken in, waarbij zich al snel een vissersdorp ontwikkelde. Na de zeeslag bij Porto Conté, 1353, verdreven de zegevierende Catalanen alle Sarden en Genuezen uit de omgeving van Alghero. Alleen hun eigen landgenoten mochten zich er nog als boer of visser vestigen. Pedro IV van Aragon verklaarde Alghero in 1355 tot Catalaanse stad. De Spaanse invloeden in taal en cultuur van de Algherezen zijn nu nog duidelijk aanwijsbaar. De stad die inmiddels buiten de oude muren gegroeid is, heeft enkele middeleeuwse verdedigingswerken weten te bewaren: de Torre la Maddalena aan de haven, de Torre die Porta a Terra in het centrum, de Torre Sulis in het zuiden en de Torre S. Giacomo in het zuidwesten. Kathedraal Deze aan alle kanten ingebouwde kerk ontstond in 1562 in gotisch-Catalaanse stijl. In de 19de eeuw werd aan de Piazza Civica een classicistische façade gebouwd. Het interieur dat door pijlers en zuilen in drie schepen wordt onderverdeeld, is gedurende de lange bouwtijd, tot 1730, verrijkt met vier kapellen met een rechthoekige grondvorm. Het tongewelf van het middenschip wordt afgesloten door kruisgewelven. Van het oorspronkelijke exterieur bleven slechts de eigenaardige achthoekige toren met de betegelde kegelvormige spits boven de gotische versieringen en het magnifieke gotische portaal aan de Via Principe Umberto, bewaard. Andere bezienswaardigheden Aan de Via Principe Umberto 7 staat de 16deeeuwse Casa Doria met renaissanceportaal en Catalaanse vensters. Vrijwel recht ertegenover, twee steegjes verder in de Via Carlo Alberto, staat de gotische kerk S. Francesco (15de-16de eeuw) met een ondanks een verbouwing intact gebleven stergewelf boven het priesterkoor, een gotische apsis , een achthoekige toren en een fraaie chiostro, de binnenhof die door een kloostergang van twee verdiepingen wordt omsloten. De barokkerk S. Michele, 1612, wordt bekroond door een opmerkelijke koepel met bontgekleurde tegels. Vlak daarbij ligt het LiceoAzuni met de stadsbibliotheek, die meer dan 12 000 boeken bevat, waaronder kostbare Catalaanse handschriften. Omgeving Bij Fertilia bevinden zich resten van een brug die deels als Romeins, deels als middeleeuws wordt beschouwd. In de directe omgeving van Porto Conte ligt de in 1963 goed gerestaureerde Nuraghe Palmavera, bestaande uit een hoofdtoren met voorhof, kleinere torens ter bescherming, een grote ringmuur en resten van kleinere ringen. De wachttoren Porto Conte dateert van de Aragonese bezetting en is een van de vele Saraceense torens langs de Sardinische kust. Een lichte helling leidt van het zuidelijke straateinde naar het westen boven de door gevangenen gebouwde Reetrap, Escala del Cabirol, door de zeer steile wanden van de Capo Caccia naar de Neptunusgrot, misschien wel de mooiste grot van Sardinië. De afdaling (vanaf de hooggelegen parkeerplaats) in oostelijke richting naar de grotta verde is alleen te vinden met een gids! De muurresten in deze grot zijn vermoedelijk nuraghisch. Verder zijn er bemoste, hoge stalagmieten. Het pad leidt vervolgens naar de grotta dei Ricami met de zogenaamde 'zingende' stalactieten die bedekt zijn met witte kristallen.
ACACIA, akakia = een gestekelde boomsoort, naar overzicht Mediterrane Flora en Fauna
Is een plantengeslacht uit de familie van de Mimosa. De bloemen zijn tweeslachtig, hebben een kleine kelk en de kroon is niet goed ontwikkeld. De meer dan tien meeldraden steken uit de bloem. Het vruchtbeginsel groeit uit tot peul. De gele bloemen staan in bolvormige bloeiwijzen. Er is een soort die een looistof, catachu, levert. Anderen leveren gomsoorten. De mimosa levert bloeiende takken. De bladeren zijn hier dubbel geveerd. De welriekende bloemen staan in bolvormige hoofdjes, die weer tot pluimen zijn verenigd.
De grote toren van Pisa genaamd "Elephant" werd ontworpen door John Capula begin van de veertiende eeuw en voltooid in 1307. Rond 1328 was gesloten op de noordzijde van het gebouw om de winkels en woningen te krijgen tot officieren. In 600 en 700 nieuwe gebouwen werden leunend tegen het gebouw dat een aantal van haar grandeur verborgen. Bovendien, in de tweede helft van de negentiende eeuw, werd gebruikt als een gevangenis. De restauratie uitgevoerd in 1906 met de release van de Aragonese kant ommuurd, kon de restauratie van de oorspronkelijke toestand. Bijna identiek aan de toren van St Pancras, heeft gehouden tot de input-functie datum aan het Kasteel. Het heeft vier verdiepingen op houten hokken geopend in de vorm van Pisa, het interieur van het kasteel, biedt plaats aan de buitenkant van de stad aan drie kanten door de massale witte kalksteen Bonaria, doorboord alleen door de dunne opening van de mazen. De haven werd verdedigd door een aantal dammen, hekken en drie robuustetwee poorten, en om de kroon van het gebouw, een reeks van houten planken die een steiger voor de verdediging neer. Aan de zuidzijde, een paar meter van de stoep, is de sculptuur van de olifant, misschien eigentijds met de toren. Goed bewaard gebleven, op verschillende hoogtes, zijn de armen van het kasteel van Cagliari Pisa, en naast de ingang, is nog steeds leesbaar het opschrift in het geheugen van de werknemers en vakman John Capula "ooit niet vinden in zijn werken." groetjes
Calasetta is de tweede stad van S.. De stad is gebouwd rond het imposante achttiende-eeuwse Torre beledigende, aan de ene kant, naar het strand onder Torre, de andere naar de jachthaven en de jachthaven.
De typische wit en blauw van de huizen (waarvan de historische definitie van "Giancarlo Cadesedda"), doet denken aan de prachtige Griekse landschappen, maakt het zeer aangenaam om te arriveren in de stad. Haar inwoners, uit Liguria en Piemonte, delen met het naburige eiland San Pietro uit de oorspronkelijke Tunesische eiland Tabarka.
Calasetta, in feite, werd opgericht in 1770 door een kleine kolonie van Ligurische en pegliesi dat in het midden van de zestiende eeuw. Verhuisde naar Noord-Afrika naar het eiland te vissen koraal. De Ligurische kolonie floreerde tot in de vroege achttiende eeuw, toen de geleidelijke uitputting van de koraalriffen, de toenemendebarbaarse aanslagen, overmatige groei van de bevolking, veroorzaakt een ernstige crisis die de tabarchini om te emigreren geleid. In 1738, de eerste en grootste groep verliet Tabarka en werd begroet op het eiland van St. Peter stichtte de stad Carlisle, een tweede groep, meer dan dertig jaar later, hij toestemming gevraagd en gekregen om zich te vestigen in het noorden van S. Calasetta oprichting. Na twee en een halve eeuw, de calasettani houden taal en gewoonten die kenmerkend zijn voor Ligurië, de geboorteplaats van hun voorouders.
De toren, die de stad domineert, des te meer massaal van de hedendaagse kust van Sardinië torens, werd gebouwd parallel aan de stichting van de stad te beschermen tegen barbaarse aanvallen die het eiland trof vaak. Niet ver van de toren, waardoor de stranden in de straat, staat het Museum of Modern Art van belang dat elk jaar, en huizen exposities van werken van kunstenaars over de hele wereld. Vanaf de haven van CalasettaU kunt varen te bereiken in een half uur de ferry naar het nabijgelegen eiland San Pietro, met frequente ritten per dag (nacht).
Sardinië Sardinië, gelegen in het centrum van de Middellandse Zee, met zijn ongeveer 1800 km lange kustlijn, haar geografische ligging en haar geschiedenis, een van de populairste bestemmingen uit heel Europa. Volgens de legende, God vormde met zijn voet waardoor de indruk van een sandaal, vandaar de namen en Ichnusa Sandalyon toegekend door de Grieken en de Feniciërs. De grote zee van dit mediterrane eiland is een van de mooiste en meest transparant is dat je kunt zien in de wereld. Het eiland in vergelijking met vele andere gebieden van Italië en Europa heeft twee belangrijke voordelen: een mild klimaat het hele jaar door en een natuurlijke omgeving, de mooiste in de Middellandse Zee, nog grotendeels onaangetast. Terecht beroemd voor de zee, de kust zijn rijk aan baaien en schilderachtige stranden, helaas weinigen weten de gebieden in het binnenland, die de ziel kan vertegenwoordigenmeest authentieke eiland, een bergachtig landschap is vaak een ruwe en wilde schoonheid behoudt alle primitieve charme van het eiland eeuwen "vergeten". De vroegste oorsprong van Sardinië overschreden het historische bewijs en liggen in de legende, zoals zijn gehuld in de legende en de eerste bewoners van de voormalige gebouwen, nuraghi, beschouwd als de architectonische expressie van de prehistorische Middellandse Zee. Let op de grote en spontane gastvrijheid van de Sardiniërs, net als alle eilanders hebben altijd dorst naar contact met de buitenwereld. Zijn de onmiskenbare geuren van de Middellandse Zee die het grootste deel van de Sardijnse landschap kenmerkt, zijn de afzonderlijke geur van mirte, aardbeiboom, rozemarijn en jeneverbes wilde. Interessant is ook de fauna op het eiland met de Sardijnse herten, moeflon, everzwijn, steenarend, de vale gier, flamingo's. Bekend, maar is nu verdwenen, is gelegen in de mediterrane monniksrobdoorgebracht in de grotten van de oostkust. Wie de keuze gemaakt om te bezoeken, niet alleen ontdekken dat hij wist dat een van de mooiste en meest originele, maar herinnert zich zeker de ervaring van een lange vakantie op Sardinië, ook haar bezoekers biedt in termen van culinaire en ambachtelijke met de vele gerechten van de voorgangers of de zee en artistieke artefacten, zoals tapijten, manden, keramiek en objecten in goud filigrein. PRETTIGE FEESTEN BLOG STOP TOT NIEUWJAAR
Padua (Italiaans: Padova, LatijnPatavium) is een stad in Noord-Italië, hoofdstad van de gelijknamige provincie Padua.
De stad heeft een zeer lange geschiedenis, beginnend met de mythische stichting door de Trojaan Athenor. Het is onder meer de geboorteplaats van de historicus Livius. Padua, het Romeinse Patavium, werd tijdens de Volksverhuizingen achtereenvolgens verwoest door de Visigoten (409 n.C.), de Hunnen (452), de Ostrogoten (543) en de Longobarden (610). In de Middeleeuwen behoorde de stad tot het Duitse Heilige Roomse Rijk, doch zij was van de 12e eeuw af een vrije stad (libero comune). In 1174 werd Padua verwoest door een grote brand, waarna de stad bijna in zijn geheel werd herbouwd. Van grote betekenis voor de stad was de stichting van de universiteit (1222, in 1238 door keizer Frederik II uitgebreid), die als de bakermat van het humanisme kan worden beschouwd. In 1545 werd hier de Orto botanico di Padova gesticht, de oudste Hortus botanicus van Europa. Galileo Galilei bekleedde er een hoogleraarschap van 1590 tot 1610.
Padua is de sterfplaats van de heilige Antonius van Padua (overleden 1231). De basiliek van Padua is dan ook naar hem genoemd.
In 1405 werd Padua door de Republiek Venetië veroverd. Met Venetië werd de stad in 1797 aan Oostenrijk afgestaan. In 1866 kwam zij definitief aan Italië.
In 1918 werd in Padua de wapenstilstand tussen Oostenrijk-Hongarije en Italië getekend.
Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
Kathedraal
