Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
08-10-2008
De Noorse Boskat .....
De Noorse Boskat onder de loep
Korte geschiedenis van het ras Wetenschappers zijn het erover eens dat de oorsprong van (half)langharige katten gezocht moet worden in Zuid-Rusland, Turkije en Iran. In vroeger tijden kwamen er buiten deze contreien alleen kortharige katten voor. De voorvaderen van de Noorse Boskat moeten dus op de een of andere manier door toedoen van de mens in Noorwegen terecht zijn gekomen. Men neemt aan dat het de zeevarende Noormannen zijn geweest die omstreeks de 9e eeuw halflangharige katten met zich mee naar huis namen. We kunnen dus stellen dat de Noorse Boskat een verre afstammeling van het ras is dat wij nu kennen als de Turkse Angora.
De Noorse Boskat is echter forser van bouw en veel ruiger van beharing, wat een gevolg zal zijn van een min of meer natuurlijke selectie en de invloed van de in Scandinavie reeds aanwezige korthaarkatten. De katten met een dikkere vacht en een steviger lichaamsbouw hadden natuurlijk veel meer kans om de barre Scandinavische winter te overleven. In 1912 werd de allereerste Noorse Boskat als raskat tentoongesteld. Een groep liefhebbers begon belangstelling te krijgen voor het nationale ras, wat resulteerde in de oprichting van een vereniging die zichzelf als doel stelde het ras te stabiliseren. De Noorse Boskat is pas in 1977 door de internationale kattenverenigingen officieel erkend.
Karakter . De Noorse Boskat heeft een gemakkelijk, tolerant en sociaal karakter. Het is een rustige, evenwichtige kat die echter vrij actief is. Ziehier een prachtig filmpje ... welliswaar geen Noorse Boskat ... maar het gezellig samen zijn tussen kat en hond ... " Hey ... have i told you lately ..." ... knipoogje ... ! Vergeet het muziekje in de linker kolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ! !
Ze kunnen ontzettend goed klimmen en demonstreren dit graag. Ten opzichte van mensen stellen deze katten zich zeer vriendelijk op, ze worden graag aangehaald en geknuffeld, al zijn ze wat minder meegaand dan sommige andere halflangharige rassen. Ze hebben de neiging zich aan een persoon in het bijzonder te hechten. De omgang met honden geeft zelden problemen.
Ze hebben een sterk territoriumgevoel, dus zullen katers het onderling gewoonlijk niet zo goed samen kunnen vinden. De omgang tussen gecastreerde katers geeft overigens zelden problemen. Vrouwelijke dieren gaan vaak wel goed met elkaar om. Hij is boven alles nieuwsgierig, wil graag weten wat er om hem heen gebeurt en alles wat het huis binnenkomt, of het nu gaat om boodschappen of een bezoeker, wordt grondig geinspecteerd en gekeurd.
De Harzer Fuchs is een levendige en leergierige hond
In de schaduw van het Harz-gebergte en het Ijzeren Gordijn van weleer heeft de Harzer Fuchs, tot op de dag van vandaag zijn taken als veedrijver en schaapshoeder verricht. In het oude Europa was het in bepaalde streken gebruikelijk dat boeren hun schapen of ander vee toevertrouwden aan een herder. Deze herder trok met een grote kudde naar geschikte weidegronden. Vaak bleef hij dagen of zelfs weken lang weg.
Deze kudden bestonden uit honderden dieren. Om de orde te kunnen handhaven zijn snelle en standvaste honden nodig met een enorm uithoudingsvermogen. De herder werd voor zijn eenzame arbeid betaald door de boeren. Hoe groter zijn kudde, hoe meer hij verdiende. Zijn inkomen was dus voor een belangrijk deel afhankelijk van de prestaties van zijn honden, want zij moesten de kuddes veilig voortdrijven en de verliezen onder het vee beperken.
Hoe ver de geschiedenis van de Harzer Fuchs teruggaat is niet meer na te gaan. Het is in ieder geval bekend dat er al eeuwenlang bepaalde typen herdershonden met de kudden meetrekken. Qua uiterlijk verschillen de soorten herdershonden veel van elkaar, maar wat ze gemeen hebben, is een sterke hoeddrift. Vroeger werden deze honden alleen op werkeigenschappen geselecteerd. Het uiterlijk was van ondergeschikt belang en de verschillende typen honden werden regelmatig door elkaar gefokt. De kwaliteit waarmee ze hun taken uitvoerden was en is echter zo hoog dat er geen sprake kon zijn van lukrake kruisingen of bastaarden, maar van een weloverwogen selectie.
De Harzer Fuchs is een levendige en leergierige hond. Wat het laatste betreft, kan hij zich meten met de rassen die om hun leergierigheid faam hebben verworven, zoals de Border Collie en de Australian Cattledog. De Harzer Fuchs is ook bijzonder volgzaam: hij zal je nooit uit het oog verliezen.... dat zie je in het hieropvolgend filmpje ... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
En deze volgzaamheid is toch wel erg opmerkelijk. Het is geen aangeleerd kunstje, maar een natuurlijke bereidheid om voor je te werken. Hij gehoorzaamt makkelijk en dat maakt hem geschikt bij kinderen.
Zelfs kleine kinderen kunnen eenvoudige dingetjes van hem gedaan krijgen en worden niet stelselmatig genegeerd. In principe zou hij naast zijn oorspronkelijke werk bij de kudde ook uit kunnen blinken bij gehoorzaamheidstraining, behendigheid of flyball. Zijn werklust verlangt ook dat er dat met de hond gedaan wordt.
Dagelijks een uurtje onverdeelde aandacht waarin met hem uitdagende dingen gedaan worden, is eigenlijk een vereiste.In huis zijn ze vrij rustig, mits ze zich buiten af kunnen reageren. In dit verband is het wel aan te raden om buiten met ze te spelen en om dat binnenshuis niet te veel te stimuleren. Ze kunnen eindeloos aan de gang blijven, maar een beetje structuur aanbrengen doet wonderen. Het is inherent aan de aard van de echte herdershond.
EEN DING IS ZEKER: HET IS EEN PRACHTIGE HOND WAAR JE VAN ALLES MEE KUNT ONDERNEMEN
Vandaag is het Wereld Dierendag .. mag kunnen ... elke dag !!
Genietend loop ik op de dijk - rondom mij wind en water. De sloot geeft haar geheimen prijs, ik hoor het vrolijke gekwater Van kikkers - plotsklaps stil - en van de eenden in het riet, Een kleurenspel, een aquarel, is wat mijn oog hier ziet. Groen gras met lila pluimen, de paardebloemen helder geel, De blauwe lucht waarin de grijze wolken - het is een schitterend geheel.
Genietend loop ik op de dijk, samen met mijn hond. Ze springt vrolijk om mij heen, rent uitgelaten in het rond. Vier poten in een modderpoeltje - twee ogen in een ondeugend smoeltje, Een vrolijk kwispelende staart en rennen in een sneltreinvaart. Lekker dollen, even hollen, een aai over haar lieve snuit, Daar is de brug - we moeten terug - het kleurrijke schilderij weer uit.
Men zegt zo vaak .. "dat stomme dier" . Toch kunnen dieren "spreken"..... dat weet iedereen die weleens een dier heeft aangekeken! Want in die ogen,elke kleur daar staat zoveel in te lezen. Ze drukken vriendschap uit,en liefde,het kan ook droefheid wezen, omdat het dier heel goed beseft wat mensenharten voelen...
Ze dragen ons verdriet dan mee! Hun ogen zijn als poelen,van helder water,rein en klaar. Ze kunnen smeken,vragen,en lachen,ook als wij hen soms liefkozend stoeiend plagen... Een vriend die eerlijk is en trouw,ons volgt op onze wegen...
Een ruwharige kat die in 1966 op een boerderij in de staat New York werd ontdekt. Uiterlijk :De vacht van dit ras is uniek onder katten. Elke haar is gebogen of gehaakt, waardoor de vacht ruw, dicht en springerig is. Behalve wat deze vacht betreft, is de kat qua type identiek aan de American Shorthair, met zijn typisch sterke, gespierde lichaam. Sommige katten hebben ook gekrulde snorharen, net als dat bij Rexen voorkomt.
Geschiedenis Het ras begon met een enkele spontane mutatie; er werd zo'n kitten geboren in een nestje van een paar boerderijkatten, Bootsie en Fluffy, in een schuur vlak bij Vernon in het noorden van de staat New York. In het nestje van zes bevond zich een rood-wit katertje. Dat diertje had een merkwaardig ruw aanvoelende vacht, anders dan zijn nestgenootjes. De boer nam contact op met Mrs. William O'Shea, een kattenfokster uit de buurt, die Rexen had en bekend was met afwijkende vachtstructuren van katten. Ze onderkende onmiddellijk het belang van dit kitten en kocht hem voor een serieus fokprogramma. Om te kunnen intelen kocht ze ook een poesje uit hetzelfde nest. Ziehier een prachtig filmpje van kittens ... een compilatie van allerlei ... geniet ervan ... snoezig lief ... Vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...
Het katertje werd Adam genoemd en het poesje Tip Toe. De fokkerij had succes en er werden een aantal Wirehair-kittens geboren. Andere fokkers in de Verenigde Staten kochten ook een paar van de ruwharige kittens en al snel had iedereen het over deze opvallende nieuwe raskat. Het duurde niet lang voordat kittens naar Canada en Duitsland werden geëxporteerd. Al in 1969 was een fokzuivere American Wirehair ontstaan en was de toekomst van deze raskat verzekerd.
Hij werd in 1977 officieel erkend door de CFA en kreeg tegen 1990 bij andere overkoepelende organisaties op kattengebied in Amerika kampioenschapsstatus. Hij verscheen ook op kattenshows in Canada, Duitsland en Japan. Wereldwijd is het ras echter nog steeds zeldzaam.PersoonlijkheidDeze katten worden vaak beschreven als vriendelijk, intelligent, meegaand, goed gehumeurd en aanhankelijk. Er wordt gezegd dat hij met ijzeren vuist regeert over zijn huis en over andere katten.Kleurslagen Bijna elke kleur wordt toegestaan.
Deze hond is aanhankelijk en ongewoon goed gehumeurd ... just ... don't worry by happy
De Golden Retriever komt uit het grensgebied tussen Engeland en Schotland. Het is een tamelijk nieuw ras en wordt gedateerd in de tweede helft van de negentiende eeuw. Het ras is ontstaan door lijnenteelt van met name gele retrievers en de Tweed-Water Spaniel. Het doel was een hond met uitgesproken apporterings- en werklust te creëren
Hij is pienter, vlug van begrip, volgzaam en erg vriendelijk. Behalve als apporterende jachthond, wordt hij over de hele wereld gewaardeerd als gezinshond. In veel landen behoort hij zelfs tot een van de populairste rassen.
AARD : deze hond is aanhankelijk en ongewoon goed gehumeurd. Zijn kwaliteiten als retriever en hoogland jachthond, gecombineerd met zijn foutloze aard en inspirerende schoonheid duiden op een ongeëvenaarde populariteit.
Ondanks de benijdenswaardige prestaties van de hond in gehoorzaamheidswedstrijden, hebben veel Golden Retrievers de neiging nogal 'warrig' te zijn en moeten dus van een monotoon en vervelend bestaan gevrijwaard worden. Deze hond moet dus effectief iets te doen hebben, want verveling kan omslaan in destructief gedrag. De Golden Retriever heeft nood aan een actief bestaan ! Hij is intelligent, zacht, vriendelijk, gewillig en lief voor kinderen.
ACTIVITEIT : omdat deze hond effectief activiteit nodig heeft, is een uur per dag flink rennen dan ook noodzakelijk. Lichaamsbeweging is een vereiste bij dit ras en gezien hij goed af te richten is, zijn gehoorzaamheids- of jachtproeven aan te raden. Let op dat de Golden niet te dik wordt en hou er tevens rekening mee dat hij gek is op water !
We zijn er weer helemaal klaar voor .... en vliegen erin ... !!
We zijn er weer helemaal klaar voor ....
en vliegen erin ... !!!
Hallo bloggertjes ... , bezoekertjes ... en dierbare dierenvrienden ... graag deel ik je mee dat we er weer vol enthousiasme tegenaan kunnen gaan ... mijn nieuw pc'ke is dan ook volledig aangekleed ... alles erop en eraan .... m'n geluid optimaal ....dat zul je dan ook wel horen nu maximaal .... euh hum ... , bij deze wil ik het pc'ke dan ook graag haar entree laten brengen met ... euhhhh ... niemand anders dan de Blues Brothers met .... everybody .... needs sombody .... !!
De eeuw van het Zwarte Goud ... steenkool en paarden ......
De eeuw van het Zwarte Goud ... steenkool en paarden ....
Werken in de Limburgse ondergrond betekende niet alleen hard labeur voor de mijnwerkers. Ook zwoegende trekpaarden lieten hun deel van het zweet daar. Niet alleen trokken de paarden ondergronds kolenwagens, er waren er ook bovengronds. Die werden dan onder meer ingeschakeld in het houtpark. Verder waren ernog dieren die kolen naar de woningen van de mijnwerkers moesten brengen of waarmee vuilnis opgehaald werd. Allemaal droegen ze een grote bel, een klongel genaamd, zodat je ze al van ver hoorde aankomen.
Het was geen sinecure omde paarden in de donkere liftkooi te krijgen. De dieren werden erg schuw door het lawaai en de duisternis.Daarom werd er altijd een zak over het hoofd getrokken. Beneden werd niet altijd even vakkundig met de dieren omgesprongen. Soms werd er flink ruw met de dieren omgegaan en liepen ze kwetsuren op. Er was ook een verschil tussen luie en werklustige paarden. Wat zeer dikwijls gebeurde, was dat de mijnwerkers de goede,werklustige paarden verschillende posten na elkaar lieten werken. Maar na een tijdje waren die dieren natuurlijk helemaal bekaf ... !
Voor de putpaarden was er ook .een speciale uitrusting. Zo was het hoofdstel voorzien van een soort helm, een leren kussen dat tussen de oren van het paard lag. Die leren lap moest het paardenhoofd beschermen in de lage mijngangen . Een paard kan zich immers niet bukken
Hoewel het trekpaard voor zeer veel doeleinden werd gebruikt, werd hij uiteindelijk toch verdrongen door de opkomst van de explosiemotor. Hierdoor moest er een nieuwe bestemming voor dit ras worden gevonden. Deze was de omvorming tot vleespaard. Zo werd het gedrongen krachtige trekpaard, omgevormd tot een groot, log en zwaar ras .
Als bezoeker zijn het de kleine, simpele details, die de meeste indruk maken. Zoals het leren tuig, waarin de paarden loodrecht naar beneden werden gelaten, om daar in de donkere gangen de rest van hun zwoegend bestaan door te brengen. De dieren kwamen nooit meer bovengronds ! Het gaas, dat losrakende stenen en kleine instortingen moest opvangen. Ronduit huiveringwekkend is ook de uiteenzetting over hoe de stutten werden weggetrokken, wanneer een steenkoolader was uitgeput of een gang moest werden verlegd. De koelbloedigheid van de mannen die dit specialistische werk deden, 500 meter onder de grond, terwijl vlak achter hen de gangen zich donderend sloten.
Overal moet lawaai geweest zijn. Van de machines. Van de steenkoolwagons, die later niet meer door paarden maar door kleine locomotieven werden getrokken, en waarvan er nog een paar staan. Van de continue draaiende liften.Tussen 1815 en 1820 werd in Luik een zeer belangrijke vernieuwing doorgevoerd: vervoer door paarden. Het paard werd ingesnoerd in een tuig onder de liftkooi en vervolgens neergelaten in de schacht. Het bracht zijn hele verdere leven in de mijn door....
Pas in de loop van de 20ste eeuw deden de mijnlocomotieven hun intrede.
Veel liefs ... voor één keer ... met een knipoog naar de vooruitgang ... Miryam
Na de Basset-Artesien Normand .... De Basset Bleu de Gascogne
Basset-Artesien Normand , Basset Bleu de Cascogne
De Basset Bleu de Gascogne lijkt sterk op zijn `neef' die benen van normale lengte heeft, de Grand Bleu de Gascogne.
De Basset Blue de Gascogne komt uit de uit provincie Gascogne wat ligt aan de zuidwestkust van Frankrijk de hond is van het klassieke Franse type en ze zijn, samen met de oude Franse Griffons, de hondetypen waarvan de meeste moderne Franse jachthonderassen afstammen. Het ras komt buiten het land van herkomst nauwelijks voor.
De Basset Bleu heeft dezelfde nobele uitstraling en hetzelfde type (met uitzondering natuurlijk van de beenlengte) als de Grand Bleu. Het inkruisen van de Petit Bleu heeft wel tot gevolg gehad dat de Basset Bleu hoger geworden is. De standaard gaf een schofthoogte van 34-42 cm aan. Het nadeel van deze groei is dat dit uitsluitend de ledematen betreft en op geen enkele wijze invloed uitoefent op de rest van het lichaam. De basset is geen basset meer. Vandaar dat uiteindelijk besloten is de schofthoogte van de Basset Bleu terug te brengen naar maximaal 38 cm.
De Basset Bleu heeft een gevoelig karakter waardoor hij wat afstandelijk kan zijn ten opzichte van vreemden. Ziehier een prachtige voorstelling van puppy's op een aangenaam fluisterend liedje naar voor gebracht ... tof , mooi en snoezig warm om zien .. I'M LIVE ... !!
knipoogje ...Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...knipoogje ...
Het is een actieve en vrolijke hond die indien hij in een dichtbebouwde omgeving wordt gehouden een strakke hand nodig heeft daar zijn machtig stemgeluid niet door iedereen gewaardeerd wordt .
Deze honden zijn trouw en verstandig , zacht van karakter, aanhankelijk en zeer gehecht aan hun baas. Een consequente opvoeding is echter noodzakelijk.Daarenboven heeft hij in het algemeen een sterk gestel en behoeft geen overdreven verzorging. U moet echter wel een paar dingen in de gaten houden, die te maken hebben met dat oude erfgoed van zijn werkende voorvaderen, wat hij nog niet heeft vergeten. Aan gehoorzaamheid en opvoeding zult u consequent vanaf de prille puppytijd veel aandacht moeten besteden, meer dan bijv. bij een herder of aanstaande jachthond. Hij verwacht dat ook van u, die hij als meuteleider ziet.
Na de Lundehond nu ook een meertenige kat ... meer bepaald de Polydactyle kat ...
Katten hebben gewoonlijk 18 tenen, 5 aan elk van de voorpoten en 4 aan elk van de achterpoten. Polydactyle katten (ook wel hyperdactyl genoemd) hebben extra tenen aan hun poten. Bij polydactylie zijn er meer dan het normale aantal tenen. Het komt van het Griekse "poly" dat "veel" en "dactylo" dat "vinger of teen" betekent.
Vroeger waren ongeveer 40% van de Maine Coons Polydactyl. In de Amerikaanse volksverhalen werd gezegd dat deze katten wilde jagers waren en dat ze hun overgrote voeten daar bij gebruikten om levende vis uit de rivieren te vangen. Onderzoeken aan katten met Polydactyl tussen de 40er en 70er jaren wezen uit dat het begin van deze eigenschap bij katten waarschijnlijk zijn voorgekomen door de uit Engeland meegebrachte katten door Puriteinen naar de Boston omgeving.
Volgens de engelstalige wikipedia is een polydactyle kat een kat die meer dan de normaal aantal tenen heeft aan zijn poten. Polydactylie bestaat in de dierenwereld, maar ook bij mensen. Normaal gezien hebben katten vijf tenen aan elke voorpoot en vier aan elke achterpoot. Bij polydactyle katten is het zelfs mogelijk om 7 tenen te hebben aan voor- en/of achterpoten. Polydactylie is afkomstig van een dominant gen in één van de voorouders van een poes. Het is niet schadelijk voor de poes. Tegendeel zelfs, het kan soms een voordeel zijn voor de poes. Het komt vaak voor dat een polydactyle kat een extra teen heeft die te vergelijken is met de menselijke duim. Door deze extra teen wordt de poes in staat gesteld om dingen vast te grijpen of te openen.
Polydactylie lijkt het meest voor te komen aan de Oostkust van de Verenigde Staten en in Zuid-West Engeland. Geruchten bestaat dat polydactyle katten een uitzondering zijn in Europa omdat deze aanzien werden als gelijken met heksen. Andere geruchten vertellen dan weer dat polydactyle katten veel voorkomend zijn in de Cardigan gebieden aan Wales. Daar zijn ze beter gekend als Cardi-cats.
Nobelprijswinnaar Ernest Hemingway is de meest bekende polydactyle kattenliefhebber. Na zijn dood werd zijn huis dan ook omgevormd tot museum en opvangtehuis voor katten, waaronder verschillende polydactyle katten)
Dansen met paarden ... ! ! Harmonie tussen Mens en Dier .! !
Dansen met paarden ... ! ! Harmonie tussen Mens en Dier ... ! !
De natuur gaf het paard zijn kracht, zijn schoonheid en zijn atletische beweeglijkheid. Deze geven het paard zijn trots, zijn uithoudingsvermogen maar vooral zijn ongelooflijke gevoel voor evenwicht. Zijn wij het dan niet aan het paard verplicht om juist die kracht, die fierheid en dat verfijnde evenwichtsgevoel tijdens het rijden aan te spreken en te gebruiken?
Fenomenaal om zien... let op het speelse wat het paard uitstraalt , zijn nieuwsgierigheid naar het volgende , het gericht zijn naar de éénheid ... ! Het prachtig bijhorend muziekje maakt het geheel subliem om zien ....veel kijk en leerplezier hmm ...een spectaculair samenspel in alle vrijheid tussen mens en dier ... ! ! En dan nog even voor de paardenfluisteraars onder ons ... hiii ... let op het orenspel van 't paard en het kauwen ( het likken ) ...duidelijk een teken van onderdanigheid aan zijn hogere , in dit geval ...de mens ! !
Vergeet het muziekje in de linker kolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ! ! Als dierenliefhebber moet je deze absoluut gezien hebben ! Nog steeds komen de tranen mij in de ogen bij het kijken van dit ooohh zo prachtig filmpje ...! !
Nog even een kort fragmentje van de zuiderburen .... hiiiiiiii... 'k denk even aan olé ola ... euh ... rara .... hiii ! ! Enjoy it ... fun ... fun ... ! !
Veel liefs ... in alle éénheid ...olé ola ... hiii ... Miryam
De Schotse Terriër ... Een voorbeeld van een dappere en onbevreesde hond !
Deze kortbenige Terriër met zijn lange snuit en stevige snor vindt zijn ontstaan in de Schotse Hooglanden. Oorspronkelijk werd hij nog Aberdeen Terriër genoemd naar de stad waar hij veel gefokt werd. Later, rond 1880, is zijn naam veranderd en stond hij bekend als Schotse Terriër. Lange tijd werden deze honden gebruikt voor de jacht onder de grond, op vossen en dassen bijvoorbeeld. In het begin van 1900 wonnen ze veel aan populariteit en werden ze door liefhebbers ook Scottie genoemd. Later, maar ook nu nog, stonden ze bekend als de ´Whiskey hondjes´.
Zwart, grijs met zwart haarpunten en tarwekleurig zijn veel voorkomend maar ook andere kleuren zijn toegestaan. Volledig wit is echter uit den boze. Maar zeker dit filmpke niet hoor ... ghiiiiiii ... zie hoe een Scottie teefje een date probeert te maken met Barney Bush... de Scottie van George Bush himself ... ghiiiii ... prachtig mooi en aangenaam leutig om zien ... knipoogje ...Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten hé ... ! !
Een voorbeeld van een dappere en onbevreesde hond is de Schotse Terriër. Deze eigenschappen heeft hij nog behouden van de jacht onder de grond.
Nu is hij erg geliefd als gezinshond omdat hij een goede waker is en graag met kinderen speelt. We mogen echter niet vergeten dat hij niet als speelgoed mag gezien worden. Een vroege socialisatie met kinderen en andere huisdieren blijft noodzakelijk vanaf jonge leeftijd.
Dit geldt trouwens voor elke ras. De Schotse Terriër is erg gehecht aan zijn gezin en toont zijn aanhankelijkheid binnenshuis. Maar ten opzichte van vreemden is hij afstandelijk en komt hij hooghartig over. Het is een gevoelige hond die met wederzijds respect en liefde moet worden opgevoed. Hij houdt helemaal niet van gedwongen te worden en kan al even eigenzinnig als hardnekkig zijn. Toch is de Schotse Terriër een eerlijke vriend om in huis te hebben
.De Schotse Terriër is uiterst robuust, onstuimig, onverschrokken en moedig. Deze behendige hond heeft een sterk karakter. Hij is onafhankelijk, trots, en eigenzinnig. Vriendelijk, vrolijk en erg gehecht aan zijn baas zonder dit al teveel te tonen. Onomkoopbaar en zeer wantrouwig tegenover vreemden is het een heel goede waker. Hij is steeds bereid iedere mogelijke 'vijand' aan te vallen. De Schotse Terriër blaft zelden. Een consequente opvoeding waarmee op jonge leeftijd mee wordt begonnen, is noodzakelijk.
Neva Masquerade hebben een hypo-allergeen vacht .... !!
Neva Masquerade hebben een hypo-allergeen vacht .... !!
Een leuk weetje bij de Neva Masquerade is het feit dat deze katten een hypo-allergeen vacht hebben, wat zover bekend is enkel bij het Siberische ras voorkomt. De "Newskaja Maskaradnaja" komt uit Rusland en werd daar pas in 1978 erkend De eerste Neva Masquerade kwam pas naar Europa 12 jaar later .
Neva Masquerade is geen apart ras, maar een kleurslag van de Siberische kat met een eigen naam, fokkers in Rusland hebben hem deze naam gegeven wat betekend "Maskerkat van de Neva" dit omdat deze katten voor het eerst gezien werden bij de rivier de Neva die van St. Peterburg tot diep in het koude noorden loopt. Ziehier een vertederend lieve slide van deze toch uitzonderlijk mooie ras ... alleen al het fluisterend liedje is euhhh ... knipoogje Vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! ... knipoogje ...enjoy it ! !
Dit ras heeft zich op natuurlijke wijze ontwikkeld zonder toedoen van de mens.
De Neva Masquerade is een vrij grote, goed gespierde halflangharige kat met korte poten en een naar verhouding zware botstructuur. Korte wigvormige kop met een brede schedel, afgeronde snuit en stevige wangen, die geaccentueerd worden door brede kaken. De kop is breed. Brede ronde neusbrug. Het profiel heeft een lichte glooiing boven neusbrug. Het voorhoofd is iets rond. Stevige kin.Vrij grote oren met afgeronde toppen, breed aan de basis.
De ruimte tussen de oren bedraagt de breedte van een oor. Het binnenoor heeft een sterke beharing en pluimpjes op de toppen van de oren zijn gewenst. De oren wijzen iets naar voren Het lichaam is middelgroot van afmeting, stevig en goed gespierd en vrij lang met een horizontale ruglijn. De nek is kort en stevig.De poten zijn stevig, goed gespierd en vrij kort. Forse ronde voeten met haarplukken tussen de tenen.
Een leuk weetje bij de Neva Masquerade is het feit dat deze katten een hypo-allergeen vacht hebben, wat zover bekend is enkel bij het Siberische ras voorkomt.Wat houdt dit in, bij alle katten zit in het speeksel het proteïne FELD-1 dit is een proteïene wat door het schoonlikken op de vacht terecht komt en hierdoor krijgen ze een soort roos, hele kleine schilvers die niet uit de lucht te filteren zijn.
Veel mensen die allergische zijn, zijn dus allergisch voor deze schilvers, bij dit ras is dat dus niet mogelijk om hier allergisch voor te zijn, mensen die dus een allergische reactie krijgen van katten die die schilvers bij zich hebben kunnen dus wel een Siberische (neva masquerade) kat houden zonder dat ze daar ooit last van hoeven te hebben.
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ...
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ...
Het ringrijden is afgeleid van de steekspelen en toernooien, die de krijgszuchtige en strijdbare adel in de middeleeuwen organiseerden. Het was toen de gewoonte dat de jonkvrouwen - bij wijze van ereprijs - één van hun ringen lieten ophangen. De ridders moesten deze ring in galop aan hun lans proberen te steken.Het is bij deze dan ook nog steeds een folkloristische traditie met opsmuk van straten en paarden met meestal folkloristische klederdracht !
Bij ringrijden is het de bedoeling dat men op een ongezadeld paard in galop door de baan een ring probeerd te steken met een lans. De ruiter is hierbij geheel in het wit gekleed met een orange sjerp om de rechter schouder heen. De rijder die aan het eind van de dag de meeste ringen heeft weten te steken is de dagwinnaar.
De baan is ongeveer 1 meter breed en 36 meter lang. De ring hoogte is 2.20 meter. De ring hangt in een bus in het midden van de baan aan een touw. De ring kan over het hele touw verschoven worden. De rijder geeft dan met de lans aan de ringhanger aan waar de ring moet hangen. Dit doet hij door met de lans naar links of rechts te wijzen. Als de ring goed hangt wijst hij met de punt van de lans naar boven.
Over de hele dag worden er 30 beurten gereden op de ring van 38 mm. Pas als men de ring gestoken heeft en de ring wordt aan de ringoppasser afgeven wordt deze geteld. Het aantal ingestoken ringen per rijder wordt dan bijgehouden op het scorebord en op papier. Als de ring ingestoken wordt zet men een verticaal streepje op het scorebord, bij een misser een horizontaal streepje. Hoe alles juist te werk gaat zie je in dit prachtig folkloristich filmpke ... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
Als alle beurten gereden zijn wordt er door de rijders die de meeste ringen op de bekers hebben gestoken gekampt op de bekers. Kampen wil zeggen dat er gestreden wordt om 1 prijs. Hierbij wordt de grootte van de ring steeds kleiner, na de 38 mm komt de 32 mm dan de 26 mm, 20 mm, 14 mm en de 10 mm.
Degene die de enige is die een (kleinere) ring steekt is de winnaar van de kamp. Aan het einde van de wedstrijd wordt de dagwinnaar en meestal ook de winnaar van de 1e beker en de pollepel ''gejonast''. Hierbij wordt de rijder door alle andere deelnemers in het midden van de baan 3 keer in de lucht gegooid.
De Portugese Schaapshond ... worden in eigen land wel aapjes genoemd vanwege hun eigenwijs gedrag !!
De Cao da Serra de Aires of de Portugese Schaapshond behoort tot de familie van de herdershonden en is één van de oudste veedrijverrassen van het Iberisch Schiereiland. Hoewel het ras al eeuwenlang, wijdverbreid voorkomt in de zuidelijke vlaktes van Portugal, zijn er vermoedens dat er rond de eeuwwisseling vermenging heeft plaatsgevonden met de Briard. Omdat hun uitdrukking soms wat eigenwijs en aapachtig aandoet, worden zij in hun vaderland schertsend "aaphondjes" genoemd.
Het is een norse, maar efficiënt gebouwde Herder. Hij lijkt, voor zijn middelmatige afmetingen, nogal hoog op zijn benen te staan. Zijn voeten passen zich bijzonder goed aan ruw terrein aan. Vanwege zijn wil om te gehoorzamen en te werken, en vanwege zijn beweeglijkheid wordt hij in Portugal als ideale veedrijver gezien en gebruikt. Waarom hij wel een eigenwijs aapje wordt genoemd zie je in het hieropvolgend filmpke ... een schattig puppyke die ja ... euhhh ... ghiiiiii ... !! ... vergeet eerst het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... enjoy it ...smile !!
Door deze eigenschappen is hij voor ons een ideale huis- en familiehond. Hij is waakzaam, kan zich gemakkelijk aan allerlei omstandigheden aanpassen, is geen " blaffer" en gedraagt zich binnenshuis rustig.
Buiten is hij zeer speels en levendig. De Serra de Aires heeft normale beweging nodig. Hij houdt van water en springt, zelfs bij koud weer graag in de zee of in een plas. In het algemeen is de Serra de Aires vriendelijk en speels met andere honden, en kan goed met kinderen omgaan. Ondanks dat de vacht regelmatig onderhouden (geborsteld) dient te worden, is de Serra de Aires een makkelijk te verzorgen hond, die bij goede verzorging een ideale hond is voor het gezin.
dit is één van de meest toegewijde en slimme herders. Hij kan nogal eigengereid zijn en het is daarom altijd al een uitdaging geweest voor de herders om hem af te richten. Wanneer hij eenmaal is afgericht, is deze hond zo betrouwbaar als een eigenaar maar kan wensen. Het is een zeer actieve hond die enorm gehecht is aan zijn baas en het vee dat hij hoedt, maar vaak vijandig is tegenover vreemden. Het is een intelligente, ijverige en harde hond.
Peke-face Red Tabby...lijkt sterk op die van de Pekingees of Peke
Een Amerikaanse raskat met een extreem plat gezicht; zijn kop lijkt sterk op die van de Pekingees of Peke, zoals de Amerikaanse koosnaam luidt. De korte, wijkende neus geeft hem een bijzondere uitdrukking; critici beweren echter dat dit gepaard gaat met ademhalingsmoeilijkheden.Zie hier een prachtig mooi filmpje van een snoezig Persisch kitten ... ghiiiiiiii ... op een leuk muziekje naar voor gebracht .... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet eerst het liedje in linker kolom niet uit te zetten é .... knipoogje !!
Uiterlijk De Peke-face is in wezen een Perzische Kat, maar de botstructuur van zijn gezicht wijkt er sterk van af. Volgens de standaard van deze variëteit moet de neus kort, en ingedeukt tussen de ogen zijn geplaatst en de snuit moet gerimpeld zijn. De Peke-face wordt alleen in de kleur rood-tabby gefokt, in classic (gemarmerd) mackerel (gestreept) en rood wit.
Geschiedenis Deze uiterst extreme versie van de Pers verscheen spontaan in nestjes van gewone Rode Perzen. De eerste berichten van Peke-face Cats dateren van de jaren dertig in de twintigste eeuw; Amerikaanse en Canadese fokkers waren er dol op. Ze wonnen vaak op kattenshows en werden ooit beschouwd als een soort Super-Perzen. In Europa zijn deze katten altijd weinig populair gebleken, vanwege de lichamelijke afwijkingen waarmee ze in verband werden gebracht.
Peke-face Perzen zijn niet populair en worden weinig gefokt, in Europa al helemaal niet. Dat komt waarschijnlijk doordat de winnende Perzen ook al zeer extreem van type zijn. In tegenstelling tot de Peke-face, richt de fokkerij van extreme Perzen zich op een weliswaar zo kort mogelijke,brede neus, maar tegelijk ook op een zo open mogelijk gezicht, wat betekent dat de neuspartij beslist niet ingedeukt mag zijn. Bovendien mag de bovenrand van de neus niet hoger zijn geplaatst dan de onderste oogleden.
Problemen Het extreem verkorte aangezichtsgedeelte wordt in verband gebracht met problemen zoals verstopte traanbuizen, waardoor de ogen steeds tranen, een gebit dat niet goed schaart bij gesloten mond en ademhalingsproblemen nemen naarmate de kat ouder wordt toe. Fokkers proberen deze fouten binnen de perken te houden, maar dat lukt niet zonder dat ze het extreem platte gezicht opgeven en dat is juist het verschijnsel waardoor deze katten antropomorfisch zo'n aantrekkingskracht zouden uitoefenen. Persoonlijkheid Deze katten worden vaak beschreven als rustig, aanhankelijk, goedgemanierd, vriendelijk en sociaal
Lijnpaard....trekschuit ... snikjong... één van de voorlopers van het modern openbare vervoer ...
Een trekschuit is een historisch schip met een roefje, dat door een paard of door menselijke kracht vanaf de wal wordt voortgetrokken. De trekschuit werd vooral gebruikt voor vervoer van passagiers.
De trekschuit is een Nederlandse uitvinding uit de Gouden Eeuw. Hij is één van de voorlopers van modern openbaar vervoer geweest: de schuit voer volgens dienstregeling en nam iedereen mee die bereid was om het vastgelegde bedrag te betalen.
Het schip wordt getrokken door de snikjong ook genaamd jagertje. Dit trekken wordt jagen genoemd. Het pad waarlangs de jager loopt heet jaagpad. Dit jagen ging zeer langzaam, vaak niet sneller dan 2 à 3 km per uur.
Bij armoedige schippers die zich geen paard konden veroorloven, werd de snik door mensen getrokken, vaak de vrouw of de kinderen van de schipper.
Vooral toen de snik concurrentie kreeg van ander vormen vrachtvervoer, aan het begin van de 20e eeuw, gebeurde dit meer en meer. Groninger snikken werden gebruikt voor vee-, vracht-, en reizigersvervoer.
In de 17e en 18e eeuw waren er in Holland, Friesland en Groningen veel verbindingen die met trekschuiten werden onderhouden. Tot de komst van de spoorwegen in de 19e eeuw was de trekschuit de meest comfortabele en regelmatige wijze van transport tussen de steden en dorpen die met trekvaarten waren verbonden.
Lijnpaarden aan de lijn gekoppeld,waar het zware schip aan drijft; druipend van het zweet dat droppelt langs hun lenden, oud verstijfd. Willig trekkend aan de stangen Gaan twee ruinen, bruin gehaard, Hunne stille slentergangen,Één van stap, langs heen de vaart.
De Noorse Elkhound is duizenden jaren oud en daarmee een van de oudste rassen die er zijn. Deze honden hebben jagers vergezeld sinds 4000 tot 5000 voor Christus. De Noorse Elkhound werd in Scandinavië gebruikt om op groot wild te jagen en ook op elanden, waar hij zijn naam door heeft gekregen. In de huidige tijd heeft de Noorse Elkhound zich door zijn vriendelijke en betrouwbare karakter zich in vele huizen een plaats verworven als geliefd huisdier. Dit ras werd in 1877 voor het eerst tentoongesteld. In 1923 is de Elkhound Club opgericht en is het ras officieel erkend door de British Kennel Club.
De Noorse Elkhound is een onbevreesde en vriendelijke hond. Terwijl sommige exemplaren enigszins gereserveerd kunnen zijn tegenover vreemden, zal de Noorse Elkhound wanneer hij de mensen heeft leren kennen, ze met enthousiasme begroeten. Deze honden zijn zeer betrouwbare, energieke en alerte begeleiders voor kinderen en gevoelige bewakingshonden. Deze hond is zeer zindelijk en volgzaam.
Het bijzondere karakter van de elandenjacht stelt hele speciale eisen aan de hond. Hij kan elanden tegenover zich krijgen van wel 300 kg. De hond moet de mannetjeseland uitkiezen en er vervolgens voor zorgen dat het dier zich op hem richt. Daartoe moet hij het dier op allerhande manieren hinderen en tegenhouden, zodat het op dezelfde plek blijft en geen aandacht heeft voor het echte gevaar: de jager Als jager is hij heel moedig en behendig, met een bijzonder groot uithoudingsvermogen.De Noorse Elandhond is naast de jacht ook geschikt als gezelschapshond.
Het is een goede waakhond, normaal gesproken toch vriendelijk maar onafhankelijk van aard. Thuis gedraagt hij zich rustig, terwijl hij buiten heel actief is. Naar vreemden is hij wat gereserveerd, maar bekenden begroet hij uitbundig. Naar andere honden toe gedragen ze zich soms wat dominant, maar ze kunnen doorgaans goed met hen overweg.Ook met kinderen kunnen ze vrij goed omgaan, althans wanneer ze niet worden geplaagd. Door blaffen kondigen ze bezoek aan, maar verder doen ze niets.
Vergeleken met andere Poolhonden zijn de Noorse Elandhonden wat minder eigenzinnig en onafhankelijk.Wel is het van belang om de hond consequent maar liefdevol en rechtvaardig op te voeden en te behandelen.Hij voelt zich echt beledigd wanneer hij onterecht wordt bestraft en laat dat blijken door zijn baas te negeren.
Hij is liefdevol, trouw en is tegelijkertijd gevoelig. De Noorse Elkhound heeft zijn eigen gedachten en is behoorlijk onafhankelijk, een karaktertrek die bij de noordpoolhonden gewoon is. Onnodig baden moet worden vermeden, omdat daardoor de natuurlijke vetten van de huid worden verwijderd. Net als andere poolhonden heeft de Noorse Elkhound niet de gebruikelijke hondengeur. De vacht is zowel water als vuil bestendig.
Geschiedenis Er bestaat geen duidelijkheid over de afkomst van de Chartreux. Een hypothese is dat ze uit een bergachtig geïsoleerd gebied in frankrijk komen "La Grand Chartreux", een klooster waar de monniken deze katten hebben gefokt om muizen en andere knaagdieren weg te houden. Omdat het gebied afgelegen lag, leken de katten na verloop van tijd sterk op elkaar en werden ze nauw verwant.
Feit is dat er in de 16de eeuw al meldingen waren over een blauwe kortharige katten die in Frankrijk en in Rome voorkwamen. Ook dat hij werd gefokt in de 18de en 19de eeuw voor zijn 'unieke vacht' in de pelsindustrie.
Waarschijnlijk is de Chartreux rond de middeleeuwen vanuit het Oosten naar Frankrijk gekomen en heeft het ras 500 jaar overleefd zonder fokkers en maakt de Chartreux het oudste natuurlijk ras in Europa. Ben je nu totaal verknocht aan de Chartreux ... dan hmm mag je dit filmpke zeker niet missen ... zijn prachtige vacht ... zijn helder oranje ogen ... en een prachtig fluisterend liedje op de achtergrond ... Mooi om zien ... Vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! ... knipoogje ... smile ! !
In Bretange is men begonnen te fokken met dit ras in 1920, aangezien zijn groot succes op katten shows, werd dit ras zeer populair in Frankrijk. Na de 2de wereld oorlog is men de Chartreux gaan kruisen met de Britse Korthaar, wat een grote terugslag was voor het ras. Na hevig verzet van o.a. dhr. Jean Simmonet die een boek schreef over de Chartreux, werd in 1976 het ras terug officieel erkent door zowel Fife als CFA. Tegenwoordig is de Chartreux nog altijd zeer geliefd in Frankrijk en Belgie, maar krijgt het ras nu ook een groeiende populariteit in de buurlanden alsook in de Verenigde Staten. Veel liefs ... Spinnende groetjes ... Miryam
De Pinto .... paarden met een gevlekte vacht ... !
De Pinto stamt af van de paarden met gevlekte vacht die NoordAmerikaanse indianen ontvreemdden bij de conquistadores. Zijn naam heeft hij te danken aan een Spaans woord, 'pintado', wat 'geverfd' betekent. Een Pinto karakteriseert zich beter aan de hand van zijn kleur en niet zozeer door zijn bouw.
Gewoonlijk is het een stevig gebouwd, krachtig paard dat gedurende lange tijd inspanningen kan leveren. De vacht van de Pinto kan worden onderverdeeld in twee groepen: de 'overo' (witte vlekken op een gekleurde ondergrond) en de 'tobiano' (wit met vlekken in verschillende kleuren, behalve zwart).
De Pinto werd nog niet zolang geleden erkend als ras en dan nog maar alleen in de Verenigde Staten. Dit spectaculaire paard heeft soepele, losse gangen en gewoonlijk is het bijzonder comfortabel. Het bezit een korte, dunne staart. Wellicht ontstond die door selectief fokken om niet te blijven hangen aan de struiken en doornen van de ongerepte vlakten in de VS.
Ziehier de wereldkampioen van deSaddlebred stallion Monaco @ Louisville 01... hmmm ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...
De Norfolk Terriër is een levendige, slimme, eigenwijze, intelligente en vriendelijke hond !!
De Norfolk Terriër is een gezellige familiehond. Vooral geschikt voor mensen die van een levendige, slimme, eigenwijze, intelligente en vriendelijke hond houden. Levendig is hij zeker zonder overdreven druk te zijn. de Norfolk is klein maar voelt zich groot!
Het is een kleine energieke terriër die altijd alert is en steeds op zoek is naar vermakelijke bezigheden. Hij is dol op graven en mag graag in het water spelen. Het is een moedig, zeg maar gerust soms overmoedig, hondje maar er zit geen greintje kwaad bij. Hij is gek op kinderen en altijd in voor een spelletje.
Ook is hij vreselijk nieuwsgierig, nee, deze ruwharige rode bliksem ontgaat niets! Het zijn pientere hondjes die een consequente opvoeding vragen. Achter dat olijke kopje zit een echte terriër die zo nu en dan ook flink ongehoorzaam kan zijn, bedenk dat wel! Wie op tijd begint met de gehoorzaamheidstraining zal ontdekken dat de Norfolk het leuk vindt te werken met zijn baas.
Ze onderscheiden zich van veel andere rassen door hun verdraagzaamheid tegenover soortgenoten en andere dieren in huis. Ze maken vrijwel nooit ruzie met elkaar en zijn eigenlijk altijd vrolijk en aardig. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat steeds meer mensen zich de afgelopen jaren tot de Norfolks voelden aangetrokken.Norfolks zijn dol op wandelen en andere uitjes.
Het levendige karakter en uithoudingsvermogen van hun voorouders zijn goed bewaard gebleven. Wie in een stedelijke omgeving woont doet er verstandig aan de tuin goed af te sluiten en de hondjes aan de lijn te houden. Het zijn echte terriërs en als ze wat interessants zien moet u echt niet raar opkijken als ze er naar toe hollen.
... Miryam
' t speurneusje ... Miryam
