Politiek racisme in Vlaanderen: het is in het leven van Vlaamsnationalisten een dagelijkse realiteit.  Op school, op het werk, in de privésfeer: de linkse onverdraagzaamheid eist overal zijn tol.  Een kras staaltje daarvan werd gisteren vertoond in Balen, waar een kind van 2 uit een kinderopvang werd gegooid omdat zijn papa een ‘foute’ Vlaamsnationale mening heeft!  

De meeste ouders met jonge kindjes hebben geen andere keuze dan hun oogappeltjes te laten opvangen door een onthaalmoeder. Zo ook onze Rechts Actueel-medewerker en provincieraadslid voor Vlaams Belang Bert Deckers. Sinds het begin van dit nieuwe schooljaar ging zijn zoontje van 2 jaar naar een erkende onthaalmoeder in Hulsen-Balen. De sfeer was opperbest. Tot gisteren. De onthaalmoeder liet telefonisch weten dat het kindje niet meer welkom is omdat zijn “papa werkt voor het Vlaams Belang”.  Die informatie had men verkregen via de fiche die Bert weken geleden had moeten invullen.

Vandaag heeft het kindje met andere woorden geen opvang. Beide ouders staan uiteraard met de rug tegen de muur en minstens één van hen is nu verplicht om thuis te blijven. De centrale van de kinderopvang is niet gediend met deze gang van zaken en liet al verstaan de nodige maatregelen te nemen tegen deze weigering tot opvang. Wat deze maatregel zal zijn is nog niet geweten. ‘Zulk een voorval had men namelijk nog nooit meegemaakt en men kondigde aan dat ze dit ook niet meer wilden meemaken’, aldus een verbijsterde Bert.

Het toppunt is dat Bert Deckers de keuze had uit twee opvangmoeders. Een blanke en een Aziatische. Kwaliteit primeert voor Bert en hij koos samen met zijn vrouw voor de Aziatische opvangmoeder. Deze kwam kindvriendelijker over, professioneler en zo meer. Met andere woorden, Bert hield zich ver af van iedere vorm van vooroordelen op basis van afkomst…  Maar de Aziatische opvangmoeder van haar kant blijkt nu een harde linkse politieke raciste.  De échte onverdraagzaamheid in dit land zit nog steeds bij links.

Bert zal nu in eerste instantie het beruchte Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding contacteren met deze pure vorm van discriminatie. Naargelang hun antwoord zal er verder een klacht worden neergelegd tegen deze onthaalmoeder. ‘Het kan niet dat iemand op basis van de politieke voorkeur van de papa kindjes weigert’, zegt Bert strijdbaar.  ‘Deze dame dient dan ook haar erkenning als onthaalmoeder te verliezen, zoveel is duidelijk’.

Rob Verreycken - Rechts Actueel

Vlaanderen

eens leerde ik u beminnen
uw graven en gravinnen
ook leerde ik u eren
dure eden op u zweren

uw naam was voor mij een kreet
die de vijand huiveren deed
ik dichtte en ik zong
alsof ik naar uw liefde dong

duizend offers zijn u aangeboden
stromen bloed voor u vergoten
of het kogel was of zwaard
ge hebt dit allemaal aanvaard

de bedriegers die zich uw ministers noemen
en uw schoonheid roemen
hebben ooit uw naam verzaakt
en hun gal op u gebraakt

degenen die u moesten tronen
naar de hoogste regionen
hebben u verraden
zich met uw rijkdom volgeladen

nu ben ik het strijden moe
waar diende alles toe
men heeft u schandelijk bedrogen
en volledig uitgezogen

zal ik u nog zien zoals ik u in mijn dromen zag?
een LAND waarop ik fier zijn mag
geen gouw of deelstaat of gewest
dat nooit mijn dorst naar vrijheid lest

03.09.2011

http://blog.seniorennet.be/johan1944/

Angeltjes heropent op dinsdag 4 oktober 2011 

Nog 2 dagen

Jaren geleden hebben wij de drie FDF-figuren die pretenderen burgemeester te zijn in de faciliteitengemeente Kraainem, Wezembeek-Oppem en Linkebeek, omgedoopt tot koekoekburgemeesters. De koekoek legt zijn ei in het nest van andere vogels en laat zijn kroost daar opvoeden. Dat is wat de Franstaligen doen in Vlaanderen : hun broedsel hier afzetten en het op de kap van de Vlamingen laten gedijen.

De drie koekoekburgemeesters weigeren halsstarrig de taalwetgeving na te leven en zij worden dan ook terecht niet benoemd door de Vlaamse regering die het gezag over àlle Vlaamse gemeentes uitoefent, ook over de 6 faciliteitengemeentes in Vlaams-Brabant.

De Franstaligen kunnen het zich niet "imagineren" dat er zoiets bestaat in Vlaanderen als een Vlaamse overheid, met een eigen parlement en een eigen regering die de Franstaligen niet toelaat de decretale regels te overtreden. "Comment est-ce possible ... oewij zaain democratiek verkozen."

In Vlaanderen is het eenvoudig, beste koekoeken, je mag als burgemeester op een toren klimmen en je daar laten naaien terwijl je het panorama overschouwt, want daar staat geen decretaal verbod op. Ten hoogste kan je verweten worden geen moreel besef te hebben en een sloerie of een seksmaniak te zijn. Maar de gevoelige taalwetten mag je niet overtreden en de Vlaamse overheid negeren of minachten als quantité négligeable dat is niet verstandig, dan kan je geen burgemeester worden, ook al roep je elke dag honderd maal "Cou-cou".

In de verdwazing en de wanhoop van de regeringsonderhandelingen, was een burlesk voorstel aan het rijpen om de burgemeesters weliswaar niet te benoemen, maar wel te doen alsof ze benoemd zijn. Zoiets kan enkel ontsproten zijn aan het brein van verwarde lieden die om toch maar aan de macht te blijven, hun eigen moeder en vader zouden laten vierendelen, als blijk van onthechting.

Een goede raad van een slechte vriend aan de drie koekoekburgemeesters : "Klim eens op een toren met een FDF-naaistertje, doe je besogne, (je weet wat soixanteneuf is in het Frans, neem ik aan, wees voorzichtig op die toren) en roep vele malen "Cou-cou." Er zal geen haan naar kraaien.

Ray

(dit stukje werd geschreven rond half september)

Over niet-exacte wetenschap en 'wetenschappelijke' onderdanigheid ten dienste van de gevestigde orde. 

Het streven naar het snelle eigen succes en erkenning, en de vrees om als wetenschappelijke paria nooit een yuppie te kunnen worden, geen geld te verdienen, en gebukt gaan onder grote morele dwang en leugens, zijn de oorzaken van een grootschalige wetenschappelijke dwaling aan het worden.

Door de toenemende druk om nagenoeg uitsluitend positieve resultaten te produceren, dreigt de kwaliteit van het wetenschappelijk onderzoek wereldwijd terug te vallen. Dat is de conclusie van een studie van de University of Edinburgh van 4.600 wetenschappelijke onderzoeken die sinds het begin van de jaren werden gepubliceerd. Daarbij moest volgens de onderzoekers worden vastgesteld dat steeds minder publicaties de heersende wetenschappelijke hypotheses tegenspreken.

Publicaties die geen resultaat opleveren of een negatieve conclusie naar voor brengen, zijn in principe even waardevol als een positieve uitkomst, maar trekken minder lezers aan en worden ook minder geciteerd," merkt onderzoeksleider Daniele Fanelli, onderzoeker aan het Institute for the Study of Science, Technology and Innovation van de University of Edinburgh, op in het webmagazine Science Daily. "Wetenschappelijke magazines hebben dan ook de neiging deze negatieve conclusies te negeren.

Wetenschappers stellen dat het probleem steeds erger wordt, omdat de competitie in de wetenschap steeds groter wordt en banen en financiële budgetten vaak afhangen van frequente publicaties in toonaangevende tijdschriften," stipt Science Daily nog aan. "Er wordt dan ook opgemerkt dat wetenschappers steeds meer naar voorspelbare resultaten zullen streven en aansturen op positieve resultaten door de herinterpretatie, selectie en zelfs manipulatie van gegevens.

Uit het onderzoek blijkt dat in het begin van de jaren negentig ongeveer 70 procent van de bestudeerde publicaties tot een bevestigende conclusie kwam. Dat was vier jaar geleden gestegen tot 86 procent. De toename was het sterkste in de sectoren economie, klinische geneeskunde, psychologie, psychiatrie, farmacologie en moleculaire biologie. Er wordt aan toegevoegd dat het fenomeen zich in de Verenigde Staten sterker blijkt door te zetten dan in Europa.

Het zou kunnen zijn dat de tijdschriften minder bereid zijn om onderzoek met een negatief resultaat te publiceren, maar wetenschappers zouden ook zelf meer positieve conclusies kunnen produceren," merkt Fanelli op. "Wellicht gaat het om een combinatie van beide tendenzen. Zonder negatieve resultaten in  de literatuur dreigen wetenschappers echter de belangrijkheid van fenomenen verkeerd in te schatten en middelen te verspillen aan overbodig of nutteloos onderzoek" (MH)Express.

Inderdaad, maar niet enkel in de biologie geneeskunde en farmacologie is deze trend gevaarlijk. Zo moest ook de multicul, de massaimmigratie en de globalisering,  bejubeld en ondersteund worden. Zo werden speciaal bestelde studies geproduceerd die de klimaatzwendel met uitstootrechten en CO2 taxen moest legitimeren. Er werd meer opgelet om relieuze gevoeligheden en lange tenen te ontwijken. Er werd meer geschreven om grote multinationale sponsors te ondersteunen in hun doelstellingen, en in een klein land dat Vlaanderen heet trachtte men met studies aan te tonen dat Vlaanderen alleen niet kan bestaan en België met een koning inclusief het politieke circus wel verder moeten, ja zelfs als grote voorbeeld voor Europa en de wereld moeten dienen.  

Iemand die daartegen ingaat is op voorhand gebuisd. In niet exacte en subjectieve wetenschappen is het gevaarlijk tegen de heersende opinies in te gaan. Een student rechten/ sociologie moet zo de cursussen en de favoriete lectuur van hun proffen instuderen en liefst een thesisonderwerp kiezen dat in hun belangstelingssfeer ligt. En later moeten ze hun werkgevers, de staat en het gevestigde macht naar de mond praten, de politiek en de zittende machthebbers ondersteunen tot ze een van hen kunnen worden.

George Orwell (1903/1950), u weet wel de man die 1984 schreef (waarin Big Brother) zei:"In tijden van universeel bedrog is het vertellen van de waarheid een revolutionaire daad."
En Voltaire schreef :  "Het is gevaarlijk gelijk te hebben over onderwerpen waarin de gevestigde autoriteiten zich vergissen." 

De prijs voor politiek wetenschappelijke corruptie, armoede en kortzichtigheid betalen we al, maar deze prijs en miserie zullen nog veel hoger worden. De domheid en achterlijkheid zullen winnen van de verlichting en voorruitgang, en London, Parijs, Berlijn en Brussel brandden nu nog maar een klein beetje in vergelijking met wat te wachten staat.

"Zijn niet exacte wetenschappen wel als wetenschap te betitelen?" is een vraag die ik al veel eerder met neen beantwoorrdde. Nu weet ik zeker dat dit het juiste antwoord is.

Antoine Griffon

Angeltjes heropent op dinsdag 4 oktober 2011 

Nog 3 dagen

In de Frankfurter Allgemeine verklaart de Franse minister van Buitenlandse Zaken Alain Juppé onder meer het volgende:

"De ontbinding van de eurozone is in geen geval aanvaardbaar, want dat zou ook de ontbinding van Europa betekenen. Als dat gebeurt, wordt alles opnieuw mogelijk. De jongeren schijnen te geloven dat de vrede voor altijd gegarandeerd is. Maar wanneer we rondom ons kijken in Europa, is er een nieuw populisme en nationalisme."

Het is te krankzinnig voor woorden. De eurofederalisten van het type Juppé en Verhofstadt veroorzaken eerst een gigantische puinhoop, bijvoorbeeld door een land als Griekenland toe te laten tot de eurozone terwijl iedereen wist dat het land op geen enkele manier aan de voorwaarden voldeed. En wie nu, zoals de zogenaamde populisten en nationalisten, voor de hand liggende kritiek uit op het wanbeleid, is plots een bedreiging voor de vrede in Europa. Niet meer of niet minder...

Even ter herinnering: Juppé werd in 2004 veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 18 maanden en 10 jaar verlies van zijn politieke rechten wegens misbruik van vertrouwen, heling en illegale belangenneming. In beroep werd de straf verminderd tot 14 maanden en 1 jaar verlies van zijn rechten.

http://www.philipclaeys.be/

Het gaat beter met de integratie van niet-westerse allochtonen dan twintig jaar geleden. Tot die conclusie komt oud-VVD-leider Frits Bolkestein in de derde H.J. Schoo-lezing, een initiatief van Elsevier dat op 6 september ll. plaatsgreep.

De oud-voorzitter van de liberale VVD en gewezen EU-commissaris heeft jarenlang gewaarschuwd voor de onverenigbaarheid van de islam met de op vrije leest geschoeide Westerse wereld. Tot Bolkestein nu plots blijk geeft van gewijzigde opvattingen. U kan het HIER lezen. En als u geen zin heeft, zullen we bondig enkele door Bolkestein vastgestelde wijzigingen overlopen. De geboekte vooruitgang tegenover de toestand 20 jaar geleden (1991) :  

- achterstand in het onderwijs wordt kleiner (neen, de kwaliteit van ons onderwijs gaat achteruit, waardoor de minder begaafden makkelijker bijblijven, nivellering naar beneden toe) ;

- meer allochtone studenten in het hoger onderwijs (de geweldige toename van migranten in onze samenleving vertaalt zich evident tot een procentueel grotere deelname aan het het hoger onderwijs + de verdoken positieve discriminatie die daar toegepast wordt, ook al wordt dit fenomeen ontkend) ;

- betere kennis van het Nederlands en minder huwelijkspartners uit de Prachtlanden (dit is een gratuite, oncontroleerbare uitlating)

Tot slot :  In de islam ziet Bolkestein geen acuut gevaar voor Europa. 'Integendeel: het is het Westen met zijn ideeën over democratie, individualisme en pluralisme dat een gevaar inhoudt voor de islam.' Het opleggen van normen en waarden is dan ook een heilloze strategie, meent Bolkestein, die terughoudendheid gepast acht jegens de islam, omdat 'vreedzame coëxistentie het hoogst haalbare' is.

Het zijn bizarre gedachtensprongen van de nochtans intelligente liberale voorman  en niemand betwist hem het recht op deze bevreemdende visies noch het recht ze uit te spreken.

Helaas hebben we te maken met vaststellingen die weinig overeenkomen met de realiteit.  In de verloren wijken van onze steden (en dan denk ik aan de stad van allah, die ik het beste ken) zien wij een forse toename van de authentieke inwoners uit de Prachtlanden waar de islam heerst : kijk naar de kleding van jong en oud, luister naar de gesproken talen, bij sommigen (de ingeburgden ?) doorspekt met krakkemikkig uitgesproken Nederlandse woorden of tussenwerpselen en vertel ons geen sprookjes over verminderde kinderaantallen. Een importmoedertje van 28  met 5 spruiten die enkele woorden Nederlands kent, het is meer regel dan uitzondering. In de fase waarin wij  ons thans bevinden en die wij onbeschroomd deze van de dagelijkse invasie noemen, dringt de islam meer en meer door in onze samenleving, neemt het aantal al dan niet moskee-gaande moslims toe (waarom anders de wildgroei aan tempels  en de behoefte om mastodont-moskeeën te bouwen ?).

De belangrijkste vraag is natuurlijk : wie gaat wie overheersen, of minder dreigend gesteld,  wie gaat finaal de grootste invloed op de Westerse beschaving uitoefenen ? De oorspronkelijken die deze maatschappij opgebouwd hebben, of de geïmporteerde  middeleeuwers wier wereldvisie gebaseerd blijft op het groene boek van wreedheid en ongelijkheid ? Rekening houdend met het groeiend aantal moslims die hier geboren en gtetogen zijn en van wie velen een vijandige houding aannemen tegen ons.

Heeft Frits Bolkestein er bij stilgestaan dat zijn waarschuwing, het Westen bedreigt de islam, heel wat geesten tot militante tegenstand zullen aanzetten ?

En tot slot : wanneer komen er verdorie  moslims naar voren, die zélf het lef hebben te verkondigen, dat zij onze Westerse waarden en cultuur omhelzen, dat zij wat blij zijn zich te kunnen ontplooien in een wereld die streeft naar gelijkheid, harmonie, pluralisme en verdraagzaamheid ?  En doe er nog een schep sociale solidariteit bovenop, want die kennen zij allemaal.

Ray

© Manu de Tremerie

Integraal overgenomen van VLAMINGEN IN DE WERELD met dank aan tipgever Floriaan Terbeke

Wijsheid bestaat uit het voorzien van de gevolgen, las ik onlangs ergens. Als men - hiermee rekening houdend - het migrantenbeleid van de Belgische regering tegen het licht houdt, dan gaven de achtereenvolgende regeringen allesbehalve blijk van wijsheid. Ongeveer iedere gemeente van dit land ervaart dat het migrantenbeleid een flop is. Dat hier op korte termijn verbetering in komt, kan men alleen maar hopen. Zou er echt in het regeerakkoord dat momenteel wordt onderhandeld een doortastende aanpak voorzien worden die ook in Vlaanderen een breed maatschappelijk draagvlak heeft?
Momenteel is de Belgische aanpak op dat vlak één van de redenen waarom dit land bij sommigen de bijnaam van Absurdistan kreeg.
Hoewel de problemen in verband hiermee nooit echt uit de actualiteit zijn, kwam er dezer dagen weer een opstoot door de beslissing van de gemeente Schaarbeek om de tientallen dakloze gezinnen die een onderkomen hadden gezocht in het Noordstation eruit te zetten. Het gaat meestal om Roma-zigeuners die hun geluk in België komen zoeken. Ze weten dat hier een sociaal vangnet bestaat en willen daar gebruik van maken. Ze hebben wel geen dak boven het hoofd maar het is hier alleszins beter dan in hun thuislanden, waar ze op de koop toe wegens hun aparte levensstijl met de nek worden aangekeken.
Een echt probleem vormde doe 'uitzetting' nochtans niet. Een paar honderd meter verder vonden ze een plaats op een plein op het grondgebied van Brussel, waar Schaarbeek dus niets heeft te zeggen. Liefdadigheidsverenigingen kwamen aanrukken met eten, en er werd ook een afgedankte bus van stal gehaald om ten minste de kinderen 's nachts een dak boven het hoofd te bieden. Allemaal erg lovenswaardig, want dergelijke onmenselijke toestanden zijn een welvarend land onwaardig.
Terzijde: wie in verband met versnippering van het beleid in Brussel dacht dat er een punt zou worden van gemaakt in het nieuwe regeerakkoord, zit fout. Er wordt alleen wat geschaafd aan deelaspecten. Zoals ten behoeve van de veiligheid een betere coördinatie van de in zones opgedeelde politie. Of bvb. het gelijkvormig maken van het parkeerreglement. Men stelle het zich voor: in de gevallen waar de grens tussen twee Brusselse gemeenten in het midden van een straat loopt is het aan de ene kant soms duurder parkeren dan aan de andere kant.
België is van de Europese landen recordhouder van het aantal aanvragen voor asiel, stipte de Antwerpse OCMW-voorzitster Monica de Coninck deze week aan in een radio-interview. Zij kan het weten, want Antwerpen – een stad met inwoners van 172 verschillende nationaliteiten - is met Brussel de grootste magneet wat betreft het aantrekken van asielzoekers. Zeventig procent van de OCMW-klanten in de Scheldestad zijn vreemdelingen. Ze schrijft de niet te beheersen instroom toe aan het slecht beleid in deze materie.
Daar valt inderdaad wat over te zeggen. Zo is de bevoegdheid verdeeld over twee ministers, Franstaligen die met de Vlaamse ideeën weinig of geen rekening houden. Ze steken naar verluidt veel tijd in het naar mekaar toeschuiven van de zwarte piet.
Ook de hoogste magistraten trokken bij de opening van het gerechtelijk jaar aan de alarmbel. Ze spaarden bvb. geen kritiek op de politiek, die wetten maakt zonder veel aandacht te hebben voor de gevolgen. Een voorbeeld is het asiel in gevallen van gezinshereniging. Er zou daar misbruik van gemaakt worden dat het de spuigaten uitloopt. Nieuwe Belgen laten hun in het moedeland achtergebleven partner met kinderen(ouders, schoonouders?) uiteraard overkomen. Die hebben namelijk recht op de Belgische nationaliteit. Maar ook ongehuwden gaan hun bruid zoeken in hun moederland. Terug in België loopt na enige tijd het huwelijk spaak, en kan de carrousel opnieuw beginnen. En wat met nieuwe Belgen die uit een cultuur komen waar een man verschillende vrouwen mag hebben?
Andere populaire middeltjes om asiel te verwerven zijn de schijnhuwelijken, valse arbeidscontracten, oprichten van nep-firma's. Nieuwste fenomeen is de komst van Spaanse Marokkanen. Zij zijn via Spanje immers EG-burgers geworden en maken gebruik van de geldende bepalingen van vrij verkeer.
Het punt is dat wie erin slaagt vijf jaar met of zonder papieren in België te verblijven, alle kans heeft om asiel te krijgen. De procedures zijn zo divers dat altijd wel ergens een mogelijkheid tot beroep wordt gevonden om verwijdering van het Belgisch grondgebied uit te stellen. Met medewerking van advocaten die zich graag ten dienste stellen van de asielzoeker. Zij doen dat 'pro deo', gratis voor niets dus voor hun cliënten', want het 'pro deo'-honorarium is ten laste van de overheid, lees de belastingbetaler. Met andere woorden: de overheid betaalt advocaten die haar wetgeving uitpluizen om de asielzoeker te helpen de bepalingen te omzeilen en hier bijvende steun te krijgen.
De mensenhandelaars weten dat en beschrijven, aan wie het eigen land wil verlaten om elders een betere toekomst te zoeken, België als een soort luilekkerland waar het manna uit de hemel valt. En als een en ander niet lukt, kan de asielzoeker zich nog altijd wenden tot de rechtbank. Die kan, in afwachting dat de betrokken diensten een beslissing nemen, de overheid veroordelen tot het verlenen van 'kost en inwoon' aan de dakloze. Door gebrek aan plaats in de opvangcentra wordt hij dan ondergebracht in één van de vele hotels die Brussel rijk is. De centra zitten immers overvol en in de door het leger verlaten kazernes die als tijdelijke noodmaatregel werden opengesteld, zijn nu ook alle plaatsen ingenomen.

21 september 2011

Manu de Tremerie werkte zijn hele carrière bij Het Volk. Verscheidene jaren was hij stadsjournalist in Gent. Daarna werd hij gerechtsverslaggever en dat bood hem de gelegenheid van op de eerste rij talrijke spraakmakende assisenprocessen mee te maken. Zoals destijds dat van de Gentse onderzoeksrechter Guy Jespers, die beschuldigd werd van o.m. moord op zijn vrouw, roofoverval en verboden wapenbezit.
Manu de Tremerie houdt ook veel van de Costa Blanca, en komt er elk jaar enkele keren de gezonde lucht opsnuiven.

Addendum aan DE DERDE KEUZE wat u gisteren kon lezen.

Met dank aan Lucky9 voor de tip

Het ‘nieuwe racisme’ rukt op. Het gaat al lang niet meer over de ‘bange blanke man’ tegen de allochtoon (of heel vaak omgekeerd), maar over spanningen tussen allochtonen onderling. Turken tegen Koerden of Bulgaren. Marokkanen tegen Turken, Joden en Polen. Russen tegen Tsjetsjenen of Afghanen. Sociologen en straathoekwerkers zien en bevestigen dat de conflicten toenemen, maar noemen dat - gek genoeg - ‘een teken van integratie’. Allochtonen voelen zich bedreigd door de instroom van nieuwe allochtonen en dikwijls brengen die ook oude, diepgewortelde conflicten mee uit hun thuisland (Turken en Koerden bijvoorbeeld).

Fragmentatiebom

Volgens sociologe Jessy Siongers draaien de spanningen vooral rond de mate van inburgering en de afbakening van een eigen territorium. Maar ook religie speelt steeds vaker een rol. Siongers werkte mee aan een recente studie waaruit bleek dat minstens de helft van de moslimjongeren in Brussel sterk antisemitisch is. Siongers geeft toe dat er na al die jaren multiculturele samenleving nauwelijks sprake is van ‘samen leven’. “De verschillende groepen leven niet samen, maar naast elkaar.” De multiculturele samenleving heeft in de praktijk veel weg van een fragmentatiebom.

“Een goed ingeburgerde Turkse mama die haar kind niet bij Roma-zigeuners in de klas wil… die is daarom niet tégen zigeuners, maar wil haar kind alle kansen geven”, stelt Siongers nog. Vraag is of dat ook voor Vlamingen geldt. Het is goed dat sociologen eindelijk erkennen dat ook allochtonen zich bezondigen aan racisme. Maar Vlamingen uit de grootstad weten dat al langer. Zij zijn er vaak het eerste slachtoffer van. Al blijft dat in deze studie onbesproken.

Bron : VB

John Cleese, geïnterviewd door een Australische TV-zender : "Ik heb er niets tegen omringd te zijn door verschillende culturen, maar de "oudercultuur" moet altijd zichtbaar en aanwezig blijven. Toen ik voor enige maanden in Londen was met een Californische vriend, vroeg die me : "Waar zijn al de Engelsen heen ?". John Cleese behoort tot de politiek-correcte klasse, die zich nooit een bal bekommerd heeft om de maatschappelijke verschuivingen in zijn vaderland. Het was best leuk al die vreemde lieden met hun exotische gebruiken. Misbruiken waren er ook, maar daar had John Cleese en zijn klasse geen oog voor. En evenmin geen last van. En nu is het te laat. De volgende generaties zullen het best leuk hebben, dankzij de besluiteloze en dommige machthebbers van nu die steeds gesteund werden door figuren als John Cleese. Ofwel zullen zij, de komende generaties, een bikkelharde strijd moeten voeren om onze beschaving terug aan de top te brengen en het weerbarstige tuig voor de keuze te stellen : aanpassen of opkrassen. Zijn onze nakomelingen daar op voorbereid ? Hebben wij genoeg vraag- en uitroeptekens op onze pc's om al de duizenden vragen en waarschuwingen die door ons hoofd spoken te uiten ?

Ray 

Angeltjes komt terug op dinsdag 4 oktober 2011

NOG 4 DAGEN

Dag Ray,

Ik was even geschrokken van je boodschap dat je ermee gaat stoppen.
Spijtig dat aan alle goede dingen een eind komt. Ik zal je in iedergeval erg missen, want bij Angeltjes vond ik steeds de beste lectuur van de dag. 

Ik wens je een prettig leven verder en hoop je ooit nog tegen te komen op het internet. 
Met vriendelijke, doch emotionele, groeten,

Een vaste en genegen bezoeker,

C.

*****

teleurstelling
 Ray en medewerkers ..... maar 400 sympathie mails ?? hoe kan dat nu op een bezoekerscijfer van 3.846.452. Wie kan er nu begrip tonen of zich lekker voelen met een invasie van tafelschuimers. avonturiers en middeleeuwse cultuur aanbidders. Wie kan nu akkoord gaan met de Belgische politiek en hun legale diefstallen ,wanbeleid ,justitie...niets dan negatieve punten ,mogelijk gemaakt door eerlijke democratie monddood te maken. 400.000 liefdemails zag ik als een minimum ( OK Ray..ge kent me he!)

R.

*****

Beste Ray,
 
Het zou bijna ondraaglijk geweest zijn indien alle banden plots en volledig zouden verbroken worden.
 Daarom ben ik erg blij dat er nog iets gered kan worden.
 Ik neem direct aan dat ge gegronde redenen hebt voor uw beslissing.
 Het is groots wat ge hebt gepresteerd, en wees er maar fier op.
 En indien mogelijk, doe nog wat.
 Bedankt Ray, voor uw dagelijks correcte en eerlijke berichten.
 Bedankt voor de vriendschap.
 Willy

*****

Angeltjes was mijn dagelijkse gewoonte na het ontbijt en dan nog eens in de loop van de dag of 's avonds. Het waren altijd correcties op het nieuws vanuit vlaams oogpunt, radicaal en recht door de zee. Voortdoen, zeker nu ge juist een knappe weervrouw hebt.

RV
 

Beknopte bespreking van THE THIRD CHOICE

Uitgegeven door Deror Books
ISBN 978-0-9807223-0-7 Paperback 1-4 Hardback 4-5 Paperback [Large Print]

We moeten ons serieus afvragen, sinds wanneer polygamie, pedofilie, genitaliënverminking, het slaan van vrouwen, de boerka en de eremoord tot de “Westerse waarden” behoren.
We moeten ons serieus gaan afvragen sinds wanneer en door wie onverdraagzaamheid, discriminatie en apartheid van seksen voor het eerst tot Westerse waarden gepropageerd werden.

In de marge van de hedendaagse politieke nieuwsgaring moeten we ons ook serieus gaan afvragen hoeveel keer de besparingen dagdagelijks zullen opgesoupeerd worden door de verder woekerende import van islamieten en aan welk deel van de bevolking het sluipende dagdagelijkse tekort zal aangerekend en opgelegd worden. Wedden dat het het Vlaamse deel zal zijn?

Mark Durie vat het in zijn boek “De derde keuze” mooi samen. Naast islam en d'himmitude is alleen de keuze voor de vrijheid mogelijk. Er bestaat geen vierde alternatief.Samen met 'Jihad in het westen' van Paul Fregosi en een paar andere belangrijke boeken is dit werk een der belangrijkste die verschenen zijn na 11 september 2001. Het is misschien wel het belangrijkste boek over de islam dat ooit is geschreven.

Westerlingen hebben het moeilijk om te begrijpen waarom moslims zo gevoelig zijn voor kritiek op hun ideologie. De auteur, een Australische dominee, biedt een aantal waardevolle inzichten.
Hij verhaalt over een jonge geleerde die in Egypte was en de Koptische theologische analyse van de islam wilde bestuderen. Hij ging naar de Koptische bisschop in Caïro en vroeg waar hij zulke boeken kon vinden. De bisschop vertelde hem dat ze niet bestaan. Hoe kon dit zijn? Met Kopten onder islamitische overheersing gedurende 1.400 jaar? Dit is verbijsterend voor westerlingen, maar helemaal niet voor de Kopten.

Durie's boek gaat naar de grondslagen met het 'uitpakken' van het islamistische denken over d'himmitude - de niet-moslim is aansprakelijkheid voor het weigeren zich te onderwerpen aan de islam - en jizya - geld betaald aan de moslims. Dit geld dient als herstelbetaling voor de bruikleen van al wat geacht wordt deel uit te maken van het door Allah aan de islamieten gegeven rechtmatige erfdeel. En dat is de hele wereld. Wie daarover verwonderd doet is een kommaneuker.

Zeer indrukwekkend, erudiet en toch zeer leesbaar. Hij heeft een speciaal talent voor het verklaren van de achtergrond en de redenen voor zaken zoals de aard van de jizya, waarom niet-moslims in islamitische landen nooit kwaad spreken over de islam en de mate van huichelarij die zelfs Westerse geleerden ten toon spreiden over de zogenaamde 'verworvenheden van de islam'.
Een van de eisen tot op vandaag aan de d'himmis is dat ze nooit de islam of Mohammed mogen bekritiseren of uitleggen waarom. Elke kritiek op de islam wordt door moslims gezien als een ernstig misdrijf. Het boek is goed gedocumenteerd en zorgvuldig gemotiveerd. De stijl is niet stereotiep anti-islam en ook helemaal niet prekerig.

Durie geeft blijk van een grondige kennis van de kern van de islamitische teksten en wat die teksten bij moslims direct aansporen te denken over de ongelovigen. Ondanks de relatieve kortheid van het boek, het is bijna op wonderbaarlijke wijze uitgebreid en grondig, draait er niet omheen, en onthult de donkerste onderbuik van de islam met een ongeëvenaarde effectiviteit en toch met echte compassie. Een werk van een genie.
Deze man weet hoe te schrijven. Zijn zinnen zijn helder transparant en soms gedistilleerd tot een bijna magische zuiverheid van betekenis. Het is geen dik boek en toch is het makkelijk genoeg voor mensen zonder enige kennis over de islam. Maar ook experts zal het waarschijnlijk in staat stellen om er iets van te leren omdat de auteur zijn materiaal uitstekend beheerst.

Het boek combineert een enorme goede leesbaarheid met grote wetenschappelijke grondigheid. De schrijfstijl van de auteur is wetenschappelijk en erudiet, maar kan worden gelezen en begrepen door alle niveaus. Dit is een zeer belangrijk werk, en moet worden aanbevolen als lectuur voor alle studenten met enige maatschappelijke interesse, maar ook aan politici en ter vertaling in zoveel mogelijk West-Europese talen.
Mark Durie heeft het miserabele lot blootgelegd van alle vrije volkeren die onder de macht van de islamitische heerschappij vielen, en legt in detail uit waarom de niet-moslims onder islamitische heerschappij, zelfs vandaag de dag in grote loodzware angst vertoeven, niet in staat om een van de vele persoonlijke vrijheden te genieten, die we nu in het Westen als vanzelfsprekend beschouwen.

We moeten ons verzetten tegen de opkomst van de islam waar we kunnen - een Europa onder de islam zou ongeveer net zo leuk voor niet-moslims als voor de joden het leven in Hitlers 1000-jaar Reich. Durie laat zien hoe joden en christenen hebben geleden voor meer dan 1000 jaar in Marokko en Egypte, om alleen tijdens de koloniale periode enige verlichting te vinden.
We kunnen weinig doen om de onderdrukten in islamitische landen te helpen, maar we moeten de sluipende islamisering van onze westerse samenleving bestrijden. Bovenal moeten we innig houden aan onze vrijheid van meningsuiting, ons recht om kritiek te leveren op Mohammed, of al onze zwaarbevochten vrijheden zullen verdwijnen gedurende millennia.

Het belangrijkste is dat hij perfect de dubbele standaard illustreert van de moderne wetenschap die het mogelijk maakt aan de islamitische wet te ontsnappen die in feite niets anders is dan religieuze apartheid zijnde de afzonderlijke en ongelijke behandeling van mensen op basis van hun religieuze overtuigingen.
Het boek is niet geschreven voor een pro-christelijke echokamer maar wel voor degenen, die geloven dat alle godsdiensten zonder onderscheid een kritische blik en een met redenen omklede onpartijdige analyse verdienen.

Durie wil niet kwetsen, integendeel . De inhoud zal niet-moslims helpen om de waarheid te spreken in liefde voor moslims die het meest van allen nodig hebben om deze te horen. En die waarheid is dat hun ideologie, gebaseerd op de koran en de soenna van de profeet, indruist tegen de heersende opvattingen over vrijheid, gelijkheid, en echte broederlijke liefde in het Westen.
Daarom kwam dit boek in 2011 net op tijd. Ieder studiejaar, journalist en politicus moet het lezen.

Meer nog: elke politicus die dit boek niet leest is een bedrieger. Na het lezen zullen meer mensen geneigd zijn om te overwegen wat onder meer Mark Steyn, Hans Jansen, Robert Spencer, Koenraad Elst en Bat Yeor te zeggen hebben.

Lucky9

Elke Hollywoodster heeft een spierbundelpakket als bodyguard.  De Amerikaanse president heeft goed opgeleide veiligheidsagenten in maatpak.  Moammar al-Qadhafi had zo zijn eigen mening daarover.  Hij had een vrouwelijke elite-eenheid ter beschikking: de zgn. amazonengarde.  Gedurende twintig jaar maakte ze deel uit van zijn kleurrijke entourage, samen met zijn Bedoeïenentent en andere excentrieke onhebbelijkheden.  Ze moesten voldoen aan bepaalde voorwaarden: groot, mooi, lang haar, vakkundig opgemaakt en gekapt én maagd zijn…tot ze misbruikt en verkracht werden.  Van amazone naar harem…

Voor zijn veiligheid waren echter méér vrouwen verantwoordelijk dan de amazonengarde.  Niet alle vrouwelijke veiligheidsagenten mochten genieten van buitenlandse luxereizen en mediabelangstelling.  Na de val van Tripoli werd duidelijk dat het leven van Kadaffi's beschermengelen niet strookte met de algemene perceptie van glitter en devotie. Talrijke vrouwen werden dwangmatig gecontroleerd, misbruikt en mishandeld.

In een door de Nato vernietigd gebouw van de 77ste brigade in het centrum van Tripoli woonde een elite-eenheid van vrouwelijke lijfwachten.  Tussen de brokstukken van een kleerkast liggen laarzen en schoenen van topmerken, sexy lingerie en trouwfoto’s.  In de achterste ruimte woonde de door de meisjes gevreesde commandante Fatima Baroud ; zij is al maanden spoorloos. 

Nog meer schrik hadden ze van het kleine kamertje met het blauwe tapijt.  Hier werden de recruten verkracht, vertelt de 19-jarige Nisrine Gheriyanih, die deel uitmaakte van de 77ste brigade.  “Men nam ons bij de hand en leidde ons door de gang ernaartoe. We wisten wat er ons te wachten stond.”  Haar familie had haar naar het leger gestuurd.  Haar taak bestond uit drie opdrachten:  de mannen in het leger ondersteunen, ceremoniën begeleiden en vechten, indien nodig.  Zij werd door de nieuwe machthebbers in de gevangenis opgesloten; haar wacht waarschijnlijk een doodvonnis.  Op 20 augustus, toen Tripoli brandde, werd ze door een mannelijke Kadaffi-soldaat gedwongen drie rebellen neer te schieten.  Zij volgde zijn bevel om haar eigen leven te redden.

Ook Jamila zit daar, een buitenbeentje in het post-Kadaffi-Libië: zij had de leiding over de 77ste brigade.  Zij is 52 en nog steeds een idolate aanbidster van de kolonel  “Hij gaf ons eer.  Hij was een goede, voorname man en ik ben er trots op hem gediend te hebben.  Ik hield van hem.  Het was mijn plicht, maar nu is alles voorbij en ik zou graag naar huis terugkeren.”

Deze vrouwen in hechtenis droegen conservatieve islamitische gewaden en hoofddoeken; dit in tegenstelling tot de vrouwelijke lijfwachten waarmee Kadaffi zich voor het oog van de camera’s omringde.  Voor hen golden andere wetten; zij waren de elite meisjes.  Er passeerden er ca. 400 de revue in de loop van tien jaar. 

In het centrum van zijn regeringscomplex Bab al-Asisija bevinden zich drie grijze gebouwen, waarin zijn amazonengarde ondergebracht werd.  Niemand van hen werd teruggevonden.  Ze zijn waarschijnlijk samen met hem gevlucht.  Zijn wereld draaide rondom hen en hun wereld draaide rondom hem.  Alhoewel vele vrouwelijke lijfwachten misbruikt en verkracht werden, dan stond dit bij sommigen het bereiken van een hoge positie in Kadaffi's machtsapparaat niet in de weg.  Eerder ongewoon in een land waar er geen plaats is voor vrouwen in de uitvoerende macht.  Zo had Mabrouka al-Mashat de leiding over zijn privé secretariaat.  Indien er voor feestjes meisjes gevraagd werden, dan zorgden zijn vertrouwelingen daarvoor.

Kadaffi's vrouwelijke lijfwachten en soldaten waren zijn oren en ogen, even belangrijk als zijn mannelijke spionnen, die de politiestaat versterkten.  Ze moesten over alles berichten wat hen eigenaardig leek.  Waarom hij vrouwen zo’n belangrijke rol toebedacht had, is een raadsel.  Vermoedelijk had hij in hen meer vertrouwen dan in mannen.  Of hij zag ze gewoon liever.

Floriaan Terbeke

Bron: The Guardian

Angeltjes komt terug op dinsdag 4 oktober 2011

NOG 5 DAGEN

Beste Ray,

We gaan u echt missen.
Het ga je goed maar hopen toch uw klare kijk en scherpe analyses elders regelmatig te mogen lezen.
U vertolkte de stem van de echte rechtgeaarde vlaming.Het succes van de blog was het bewijs.
Bedankt en het ga je goed

Willy

*****

Alexander Tyler, professor geschiedenis aan de universiteit van Edinburgh, verklaarde in 1887  het volgende over de val van de republiek van Athene ongeveer 2000 jaar geleden:

Een democratie is van nature altijd tijdelijk; het is een vorm van bestuur die gewoonweg niet permanent kan blijven bestaan. Een democratie zal enkel blijven bestaan tot de stemgerechtigden ontdekken dat zij zichzelf rijkelijke giften kunnen toekennen vanuit de schatkist. Vanaf dat moment geeft de meerderheid altijd zijn stem aan kandidaten die de meeste uitkeringen beloven; deze ongebreidelde fiscale politiek zal er toe leiden dat iedere democratie uiteindelijk ineenstort, en gevolgd wordt door een dictatoriale staat.”

“De gemiddelde duur van ’s werelds grootste beschavingen van het begin van de geschiedenis is ongeveer 200 jaar geweest. Gedurende die 200 jaar hebben deze staten de volgende stadia doorlopen:

Van slavernij (of verknechting) tot spiritueel geloof;
Van spiritueel geloof tot grote moed;
Van moed naar vrijheid;
Van vrijheid naar overvloed;
Van overvloed naar zelfvoldaanheid;
Van zelfvoldaanheid naar apathie;
Van apathie naar afhankelijkheid;
Van afhankelijkheid terug naar slavernij (of verknechting)
Het overlijdensbericht volgt:

Geboren in 1776, Gestorven in 2008

Het kan geen kwaad om dit herhaaldelijk te lezen.

Professor Joseph Olson van de Hamline universiteit, afdeling rechtsgeleerdheid, in St. Paul, Minnesota, haalt enkele interessante feiten aan betreffende de laatste presidentsverkiezingen:

Aantal Staten gewonnen door:
Obama:  19
McCain: 29

Landoppervlakte in vierkante mijl gewonnen door:
Obama:  580.000
McCain: 2.427.000

Bevolking van counties gewonnen door:
Obama:  127 miljoen
McCain: 143 miljoen

Aantal moorden per 100.000 inwoners in counties gewonnen door:
Obama: 13,2
McCain: 2,1

Professor Olson voegt hier aan toe: “Het totale territorium dat door McCain werd gewonnen is over het algemeen eigendom van de belastingbetalende inwoners van het land.

In het landsgedeelte dat door Obama werd gewonnen bestaat de bevolking meestal uit mensen met lage inkomens die huurwoningen betrekken en die van allerlei overheidsuitkeringen leven….”

Olson gelooft dat de VS zich nu ergens bevindt in de fase tussen zelfvoldaanheid en apathie zoals beschreven door Professor Tyler in zijn definitie van democratie, terwijl reeds veertig procent van de bevolking zich in de fase afhankelijk van de overheid situeert.

Indien het Congress amnestie en naturalisatie toekent aan een invasie van twintig miljoen criminelen die illegalen worden genoemd – en ze hebben stemrecht – dan kunnen we afscheid nemen van de VS in minder dan vijf jaar.