|
Toen ik gisteren mijn buro binnen kwam en iets uit een tas wou nemen die op de zetel stond, schrok ik toch wel eventjes ... Nestje had zich behaaglijk in het achterste vak genesteld.  Ik nam gauw mijn camera, Nestje stond er even voor recht maar nadien rolde hij zich weer spinnend op in een klein bolletje en genoot zo nog een hele tijd van zijn nieuwe schuiplaats.
Vanavond was Nestje op bezoek. Rond 10u wou ik hem buiten laten zodat hij huiswaarts kon keren. Mijn buurvrouw en ik zijn het intussen wel gewend geraakt dat Nestje een echte buitenkat is en als het weer enigszins meevalt dan slaapt hij nog een liefst in een boom. Maar ik vond hem nergens in huis, in elke kamer ben ik gaan kijken. Mijn broer, Ferdi, was de hele avond al bezig in mijn thuiskantoor om mijn pc te herstellen en ik was ook een glimp in de tas gaan werpen maar niks, geen Nestje. Buiten ook even staan roepen maar geen belletje te horen. Ik was er vrij gerust in dan hij naar huis was dus. Mijn broer vertrok pas rond half 12. Rond half 1 ging ik even controleren of ik de pc terug kon opstarten en plots hoorde ik eventjes een belletje. Ik liep verbaast naar de zetel en keek in de tas. Eerst zag ik hem niet liggen want zwart op zwart ... Maar toen ik de tas een beetje opende en het licht er in scheen zag ik meneer daar rustig liggen pitten. Eventjes keek hij mij met een slaperig oog aan, rekte zich uit en zei met een hoog stemmetje "jiauw', rolde zich op en sliep verder. Tja, daar lag hij dus al uren, terwijl wij daar de hele avond op een paar meter van hem af zaten. Toen ik hem door het hele huis zat te roepen verkoos hij doodgewoon "doof" te zijn ... Kijk, dat zou een hond nu nooit doen, die zou veel te nieuwsgierig zijn en willen weten wat er aan de hand is!
|
