In Novosibirsk stapte mijn sympathieke rus uit en kreeg ik het gezelschap van een midden-vijftiger koppel. Teneinde hun het inkwartieren wat makkelijker te maken besloot ik om maar terug op het perron even te gaan chillen.
Na een poosje kwam de man terug naar buiten, stapte op me toe en sprak me aan. Er was weer iets mis met onze spraakcoordinatie en plots vroeg hij " German ? " en ik zei Njet, Belgiesk. Hij knikte tevreden en zei: " My wife goes travel and I stay here " en hij wandelende tevreden en glimlached het perron af. Blijkbaar kende die man onze belgische cultuur en wist hij dat enkel meisjes onder de twaalf jaar bij ons aandacht krijgen.
Maar dat had ikfout ingeschat. De Michelin dame in mijn coupe mumtte uit van een ongeziene norsheid. Op al mijn vriendelijke voorstellen kreeg ik een antwoord bestaande uit een lettergreep. Die morgen nog bood ik haar thee, brood en kaas aan. Njet.
Ik denk dat alle vrouwen hier in Rusland dezelfde dagcreme gebruiken.Dezelfde creme als die Katrien die opTV1 het sportnieuws brengt. Een creme gebaseerd op zuivere cement teneinde er zeker van te zijn dan men de gehele dag emotieloos kan doorbrengen.
Het is me nu duidelijk waarom die man glimlachend het perron verliet. Hij is zelfs niet blijven wachten om zijn vrouw uit te wuiven bij het verterk van de trein.
Groetjes.
Willy
PS: Bij thuiskomst zal ik meteen het Berlitz instituut opbellen en mededelen datze de woorden "pazjalstre" en " spasieba " uit de cursus mogen schrappen. Die worden hiertoch nooit gebruikt.
