Ik ben naar hier gekomen omdat ik wou kennis maken met de kou, maar dit had ik niet verwacht. De mussen en de duiven die hopeloos een ingevroren stukje brood uit de sneeuw willen pikken zijn hier drie maal zo dik als thuis. Moest in meer haren hebben op mijn body, ik zou ze ook recht zetten om de koude te lijf te gaan.
Vanmorgen ben ik begonnen met een russisch ontbijt. Als je die sterke mannen hier ziet rondlopen met hun gespierde koppen, dan verwacht je iets `s morgens, niet? Wel, dat valt zwaar tegen - alhoewel, ik moet eerlijk zijn, een aantal warme gerechten zagen er niet uit en ik ben er dan ook afgebleven. Maar morgen probeer ik vat en zeker.
Rond 8 uur deze morgen ben ik gewapend tegen de koude op stap gegaan en heb eerst en vooral mijn respect gaan betuigen aan de Romanovs, in de kathedraal die ter hun eerherstel hier in Jekaterinburg werd opgericht. De rest van de voormiddag nog wat door de sneeuw geploeterd en proviand aangekocht voor de treinrit van morgen. Rond de klok van negen stap ik op de Oeral Express richting Moskow.
Merkwaardige ervaring deze namiddag. Het Museum der lokale Mineralen bezocht. Het Oeral gebied is vooral bekend voor zijn ondergrondse rijkdommen. Ik kon probleemloos een ticketje kopen, maar achteraf bleek het museum gesloten. Geen paniek, de conservator opgebeld en deze heeft de toko voor mij persoonlijk opengemaakt. De conservator nam dan plaats achter een voorhistorisch lichtorgel en volgde mij op de voet om stap voor stap het licht in de presentatiekasten aan te schakelen. Hilarisch...
Het is niet te omschrijven wat voor een prachtige mineralen en gesteenten zich onder onze voeten bevinden. Jammer dat hier alles enkel in het russisch wordt uitgelegd en een beschrijving of catalogus in een andere taal is onbestaand.
Anderzijds begint dat russisch lezen goed mee te vallen. Toch wel fijn dat je niet voor elke scheet iemmand moet lastig vallen. Uiteraard gaat het dan over eenvoudige dingen.
En wat de koude betreft: het lichaam warm houden valt wel mee. Maar als je maar even je handschoen uittrekt om een foto te maken bv., dan loopt het meteen fout. De vingertoppen gaan meteen pijn doen en het duurt een tijdje eer deze weer opgewarmd zijn. Het gezicht is stram en praten gaat moeilijk, maar het voelt nadien heel gezond aan.
Ambetant is dat je om het half uur de batterijen uit de camera moet halen om deze op te warmen in met je handen in de handschoen, Op een halfuurke tijd gaat het vermogen van helgroen naar donkerrood. Kwestie van organisatie.
Voila, zal weer even wegzijn van het net. Ga weer treinen en wie weet wat voor vreemde vogels ik daar weer tegenkom. ( en wat bij betreft, hoe vreemder - hoe liever )
