Tijdens onze vorige Trans-Siberian trip heeft Maria, een gezellige reisgenote, mijn interesse gewekt voor deze stad.
Zoals in de meeste steden in Siberie is het een * populair * verbanningsoord geweest na de revolutie maar het feit dat de laatste Romanovs naar hier verbannen werden en ook vermoord werden deed me beslissen om hier even een paar nachten halt te houden alvorens verder te reizen naar Moskow. De aankomst en transport naar het hotel was een moeilijke bevakking, maar aan een perfecte wereld zouden we ook niet veel plezier beleven, nietwaar?
Russischer kon het hotel niet zijn. Ik herken hier helemaal de verhalen van Kim. Mastodont van een gebouw, gigantische inkomsthal, superbrede trappen, op elke verdieping weer eens een nutteloze grote hal, op elke verdieping een Madame die de sleutels bewaakt of zoiets, overal tropisch en ziekelijk warm en dan... een piepklein kamerke, een lavabootje, een lichtschakelaar verscholen onder het loshangend behangpapier, een ( lege ) frigo twee keer zo groot als bij ons thuis maar een kraaknet bed dat je nog zelf moet opmaken. Maar belangrijk, een raam dat kan opengemaakt worden want het is minstens 30 gr. in dit kamertje en aan de radiator zit geen afsluit- of regelknop.
Marina had me verteld dat de stad veel te bieden had in deze kerstperiode en de enorme sneeuwmassas langs de straten hadden reeds uitnodigend geknipoogd om te komen kennismaken.
Ik was nog op * z`n treins gekleed * en ondanks de waarschuwing van Marina dat het ijskoud was ( - 28 maar hoge vochtigheid ) spoedde ik me naar buiten.
Eigenwijs als een West-Vlaming had ik deze waarschuwing naast me neergelegd. Ik had tenslotte toch al een aantal dagen -33 C achter de rug, so what?
Deze eigenwijze jongen heeft zich na 20 minuten wandelen snel terug naar het hotel gespoed om thermisch ondergoed, een extra rolkraagtruike en de winterlaarzen aan te trekken... Opnieuw op stap dan maar naar het Winterpaleis. Een kleine stad gebeeldhouwd in ijs met bijhorende kermis, doolhof etc... Gewoonweg schitterend maar daar komen nog fotos van.
Hoe koud kan koud zijn? Dat weten ze hier in Jekaterinburg. We zitten hier tegen het Oeralgebergte en het klimaat is heer blijkbaar heel grillig. Beschrijf ik wel eens in een ander verhaaltje.
Op hit moment zit ik achetr een maxi. pint en een mini. Vodka om even bij te komen. Er tuft hier net een bus voorbij. Naar binnen kijken kan je niet, alle vensters liggen gewoonweg met een laag ijs bedekt.
En morgen?? Deze keer geloof ik Marina wel en duik vanavond in het diepste van mijn rugzak om mijn * cagoule * uit te graven. Als mijn vingertoppen nog mee willen,hoor je nog van mij.
