Als we wakker worden zitten we volop in China. De trein wurgt zich door een smalle mooie vallei. Na Datong krijgen we hetzelfde menu aangeboden zoals voorheen tussen Moscow en Baïkal. Armtierige en vervallen bedoeningskes waar hier en daar een wakkel manneke wat patatjes rooit en zijn overblijvende witte kolen evalueert.
Het dal wordt prachtiger met de minuut en noteren hier een daar een perceel zonnnebloemen en appelbomen langs de oevers van een smalle rivier. De rit gaat door vele tunnels ( een vijftigtal dacht ik ) en hier en daar een stuwmeer met een stuwdam, maar zonder aktiviteit. Niet voldoende water op dit ogenblik. Als het zaakje maar niet vastroest ondertussen, dacht ik voor mezelf.
Met nog 82 km te gaan krijgen we in Kanzhuang een extra locomotief aangemeten die de onze een handje moet helpen om over de steile klim te komen, over het oude tracé van de Grote Muur.
We meanderen stilaan de stad binnen en traditiegetrouw gaat dit langs oude industriën, vervallen gebouwen, opslagplaatsen en vieze woonbuurten.
Wat nu volgt is een regelrechte aanval op ons aanpassingsvermogen. Een supermodern treinstation met duizenden wiebelende gepakte en gezakte reizigers, het stationsplein waar we alle moeite van de wereld hebben om in groep te blijven, een korte rit in een supermoderne bus langs drukke brede boulevards naar ons chique " de luxe "hotel. Tussen het plantrekkerige treinleven en dit koninklijk optrekje liggen amper 30 minuten. Even acclimatiseren is nu aan de orde.
s' Anderdaag nemen we de uitdaging uit om onze weg te zoeken tussen massa's mensen en toeterende auto's om Tiananmen Square, de Forbidden City, Mao's Mausoleum en nog vele andere chinese " musten " te bezoeken. Dit alles in maten en gewichten die onze verbeeldingen te boven gaan.
De smog heerts deze dag over de stad. Zoals jullie allen wel weten heeft men voor en tijdens de Olympische Spelen gepoogd om alternatief te gaan rijden. De ene dag de auto's met even nummerplaten, de andere dag de onveven. Maar het gaat de Pekinzen financieel zo goed dat ze meteen een tweede auto kochten met aangepaste nummerplaat zodat het probleem opnieuw diende aangepakt te worden. Het huidig systeem bestaat erin dat er elke dag twee laatste nummers niet meer de stad in mogen. Bv: op maandag de nummers eindigend op 1 en 7, dinsdag de nummers eindigend op 2 en 8 enz... Men moet iets verzinnen in een stad waar er per dag 2 000 voertuigen bijkomen.
En Shanghai is nog erger. Nog meer inwoners op veel minder km². De inschrijvingskost voor een nieuwe wagen overtreft zelfs de prijs van de wagen. Nummerplaten worden er per opbod verkocht...
Zondag onze laatste dag. Als afsluiter beklimmen we de Great Wall, deze indrukwekkende enorme constructie en bezoeken we de Olympische site. Sorry beste supporters, maar wij kennen geen passsende woorden om deze enorme stukturen en gebouwen te omschrijven.
De reis is vlekkeloos verlopen. Ons reisbureau TIARA uit Breda heeft uitstekend werk geleverd. We werden op elke plaats keurig opgewacht door perfect engelstalige gidsen met zeer verzorgd vervoer. Onze lieve reisbegeleidster Linda stond steeds paraat om met haar aanstekelijke glimlach onze wensen in te vullen en ons bij te staan met extra raad en daad. Hulde aan Linda en haar organisatie.
Last but not least, hulde aan al onze medereizigers. De kans is zeer klein dat we nog ooit met zo een gezellige groep op stap zullen gaan. We hebben van elk van hen genoten en wensen ze allen veel geluk toe in hun verder leven.
Ondertussen heeft Air Austrian ons weer veilig degropt op Zaventem en ruilen we de Vodka terug in voor een gezonde Duvel.
Dank aan diegenen die ons gevolgd hebben. Hopelijk hebben jullie wat meegenoten van onze overgetelijke ervaringen.
