Dementie een pijnlijk proces van aftakeling
Dementie vreet energie.
Loslaten en genieten.
Wat genieten als je constant de kous op de kop krijgt.
Mantelzorgers hebben het zwaar.
Als je niet uitkijkt krijg je een leeg leven.
Liefde geven en niet terugkrijgen als partner.
Visite wordt geweerd.
Elke extra prikkel is funest.
Nog meer boosheid.
Dat is wat mij overkomt.
Ik ben niet de enige die dit overkomt.
Ik lijk wel de enige die er openlijk over praat.
Maar ik merk ook dat men geïnteresseerd is.
Je hebt dementie in vele vormen.
Niet elk mens met dementie heeft dezelfde problemen.
Niet elk mens heeft het zelfde karakter.
En ook op afdelingen ontstaat onenigheid tussen bewoners.
Structuur op de dag is belangrijk.
Spoken in de nacht erg naar.
Mensen willen langer thuis wonen.
Ja, haal je de koekoek.
Zonder hulp is het een ramp.
Het geld speelt een grote rol.
Ook de afhankelijkheid.
Tot het goed fout loopt.
Liefdevolle verzorging is een must voor mensen met dementie.
Altijd vriendelijk blijven en geduld bewaren.
Oh Oh wat hebben verzorgenden een geduld.
Net als ik...
Er is in de jaren heel veel veranderd.
En niet ten goede.
En dat vind ik erg jammer.
We leven momenteel in een verschrikkelijke maatschappij
Alles wordt bekeken wat kost het.
Welzijn hoeft niet veel te kosten.
Als iedereen zorgt al is het maar een paar minuten met liefde en geduld kan er veel leed bespaard blijven.
Knuffelen kost geen geld .
Wel tijd en moeite.
Maar tijd is geld.
Elke seconde is kostbaar.
ik snap dat niet. Men verdient toch een salaris.
Dan kan je toch zorg verlenen.
Nee tegenwoordig zit men meer achter de computer formulieren in te vullen dan aandacht aan de mensen te geven.
De bewoner heeft een chateter en hoeft niet meer naar de wc.
Gelukkig zie ik dat weinig.
Ik kom alle dagen in tehuizen bij mij in de buurt. waar goede zorg wordt gegeven.
Maar zie ook bewoners met blauwe gezichten van het vallen.
Dat kun je niet voor zijn.
Mensen met zware dementie hebben geen besef meer.
Maar wel gevoel.
Je kan wel 100 keer zeggen, Mevrouw of Meneer, niet gaan staan anders valt U.
Dat geduld betrachten vind ik zo fijn om te zien.
Dat de bewoner boos wordt op den duur is heel begrijpelijk.
Die inleving is er ook.
Afleiding is dan belangrijk.
Welkome afleiding de accordeon.
Lekkere in het gehoor liggende muziek.
Voor elk een persoonlijke noot.
Geeft ons allen plezier.
Maar niet te lang, want luisteren vergt ook inspanning en energie.

Ik vind het moeilijk dat ik mijn man straks uit huis moet laten plaatsen.
Omdat ik de zorg niet meer aankan,
Ik ga er geestelijk kapot aan.
Geen goed meer kunnen doen is verdrietig en ook dat vreet energie.
Ik heb me maar niet meer afgevraagd waarom.
Ik heb het ook helemaal totaal losgelaten.
Hoor ik dat vind ik knap van je.
Wel mensen dat is een proces van jaren.
Dat doe je niet zomaar eventjes.
Want het is constant inleveren van ....
Elke dag merk ik dat.
En het gaat soms zomaar hard.
En dat is een pijnlijk hartverscheurend proces.
We leven op 2 eilandjes die alleen maar verder uit elkaar drijven.
Dementie...

Speelster.
Ik schrijf als Speelser dat is mijn internetnaam.
Ik speel met kleuren, woorden en klanken.
Het toetsenbord is mijn wereld naar buiten.
Zo kan ik mijn emoties kwijt...
En men reageert met het hart.
Net zoals ik dit uit het hart schrijf.

Ik ga zo weer uit spelen.
Mijn man is nog niet aangekleed.
Dat doet hij pas tegen dat hij eten moet.
Dat doen we in het zorgcentrum.
anders zou hij zich de hele dag niet aankleden.
Dit breekpunt gaat nog steeds goed.
Hij heeft taxibonnen en als het regent neemt hij de taxi.
Ik zal geen ongetogen woord zeggen.
En laat hem in zijn waarde.
Zo is er dan toch een vorm van rust.
wat heel belangrijk is.
Mij wel commanderen maar anderom nooit meer.
dat heb ik afgeleerd.!