Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring
die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt komt U op het blog OPS-CTE Zeer de moeite waard Zeer zeker een aanrader
Organo Psygo Syndroom. Vervroegde Dementie Voor de partner Geen hulp OPS is een beroepsziekte Die het hele gezinsleven ontwricht. klik op de afbeelding en lees en huiver. Mijn blog over OPS
lieve bezoeker U vindt op dit blog zelfgeschreven gedichten al dan niet bewerkt op een mooie achtergrond evenzoveel spreuken die ik bewerkt heb de spreuken algemeen bekend aan de zijkant heb ik eigen bewerkingen van plaatjes neergezet ik wens u veel kijk-en leesplezier
ik kwam op internet een gedicht tegen wat ik jullie niet zal onthouden
schrijver onbekend
Gehandicapt
"Lieverd", zei mijn moeder...."jij bent uniek". "Nee mam", antwoordde ik, "ik heb een handicap en ben dus ziek". Ze schudde haar hoofd en schoot in de lach Vertelde me dat ik het dus helemaal verkeerd zag. Vol aandacht luisterde ik naar haar. We hadden even alleen maar oog voor elkaar.
Ze zei: "Altijd als ik tegen iemand praat Wéét ik dat elk woord het ene oor in en het andere oor uitgaat. Ze hóren me wel.....maar luisteren niet. Dat is een vorm van doofheid, die men niet ziet.
Heb ik problemen of heb ik verdriet Dan is er niemand die dat zomaar ziet. Ze kijken wel........ maar zíen het niet Dat is dus een vorm van blindheid, waar het grootste deel van de mensen aan lijdt.
Ze behandelen jou als was je geestelijk gestoord...een gek Dát mijn kind...is pas een gebrek. Ze proberen zelfs voor je te denken en hebben niet door dat ze je daarmee krenken. Je bent bij je volle verstand en tóch laten ze je staan aan de kant. Ze mijden je liever dan dat ze even vragen welke ziekte jou zo is komen plagen.
Bekeken ze jou nou eens met andere ogen, zouden ze respect hebben voor je doorzettingsvermogen. Sommige dingen kosten jou moeite en grote inzet, maar het zijn dingen die je ook zonder hulp wel redt. Oké...sommige dingen doe je misschien wat minder snel Maar door te knokken kóm je er altijd wel.
Ook mij kan het mateloos irriteren dat men een handicap zo verkeerd kan interpreteren. Gehandicapt zijn betekent niet dat je gek bent, Je hebt gewoon een lichaam met een mankement. Maar in dat gehandicapte lijf zit een geweldig mens..........JIJ Ondanks je ziekte ben je er gewoon altijd, voor je vrienden en voor mij"
En zo opende mijn moeder mijn ogen.. Er is immers niks mis met mijn denkvermogen. Dus ga ik maar door met filosoferen dat de mensen mij, ondanks mijn handicap, zullen waarderen. Misschien kan ik er zelfs nog een paar leren dat niet mijn handicap, maar hún handelen mij kan isoleren.
woorden kunnen hard zijn woorden kunnen kwetsen woorden kunnen troosten maar bovenal worden woorden monddood gemaakt
als men zich gegrieft voelt als men zich aangevallen voelt als men denkt dat de waarheid gezegt wordt als men denkt: dit is te erg
zomaar weer een blog verdwenen en waarom? heeft men een hekel aan progressie? is men jaloers op populariteit?
kan men nu niet eens even lachen en lekker uit z'n dak gaan? en denken ach men schrijft maar? en anders niet meer komen
met positiviteit wordt geen oorlog begonnen dat doen alleen negatievelingen. die niet anders doen hebben dan rotzooi trappen en olie op het vuur te gooien
jammer dat men niet verder kijkt dan de neus lang is en eens tussen de regels leest wat daar geschreven staat
maar ja zo zijn mensen die denken niet verder na en brullen maar wat zonder onderbouwing
......is niet knap maar een manier van leven geworden. ik weet van tevoren hoe een situatie uit de hand kan lopen. ik loop niet meer op mijn tenen of met een rotgevoel in me lijf. ik kan nu eindelijk weer echt blij zijn. dat gevoel was ik jaren kwijt. het is alleen naar dat ik niet weet wanneer er een uitbarsting komt. dat blijft een rare gewaarwording want daar kan ik niets mee. het is ook zo dat ik eindelijk heb geaccepteerd dat het nooit meer wordt als vroeger. die herinnering aan toen doet mij beseffen hoe goed en fijn we het altijd gehad hebben. de laatse 15 jaar waren een ramp en dat heb ik nu omgebogen naar een periode van leren omgaan met de ziekte en mijn ik wat meer op de voorgrond zetten. ik hoop dat ik dit nog lang mag volhouden want zoals het nu gaat is het weer leuk. er is een stuk rust in huis maar het ergste wat ik wel mis en wat niet meer terugkomt is de gezelligheid en de warmte dat blijft eenrichingsverkeer van mij uit.
zo heb ik besloten dat we een paar dagen naar praag gaan in september. dat wil hij zo graag. ik weet van te voren dat het niets wordt. maar het is een busreis ( kan hij slapen) en ik genieten van de rit we zijn er met een gids de eerste dag de tweedag op eigen gelegenheid dat wordt 1 op 1 en kan ik al mijn aandacht aan hem besteden en de dag erop weer naar huis dat is te doen.lijkt me. ik stel me er helemaal niets van voor dan valt het allemaal mee. en om er zo tegenaan te kijken en maar te zien hoe alles verloopt wel dan kan ik na de reis zeggen, wat heb ik genoten.
zaterdag ga ik naar een lotgenotendag van OPSers mijn man wil niet mee. zijn reden dat hij het te druk heeft( met nietsdoen) vorige week was ik met partners (allemaal vrouwen) en een professionel om te praten over waar we tegen aan lopen en oplossingen zoeken hoe er mee om te gaan. ook daar heb ik weer veel geleerd. en dat in de praktijk brengen geeft ook weer rust. en ik mag heus wel boos zijn maar dat laat ik niet merken want dat heeft geen zin (eenrichtingsverkeer) hij snapt niet dat ik dan even snak naar een arm om me heen.die zal ik nooit meer spontaan krijgen want dat is stuk bij hem en hij kan daar niets aan doen .
dat wetende kan ik alleen maar er zijn en zijn complimentje over het lekkere eten is mijn geluk van de dag.
ik ben altijd opgewekt wat het weer betreft het is een heerlijkheid die wind te voelen in het gezicht het kletteren van de regen op me capuchon en lekker stampen in de plassen met me laarsen aan het is minder als je ergens naar toe moet en auto's gaan hardrijdend rakeling langs je heen en een golf water komt over je heen die bestuurder had ook het fatsoen kunnen nemen en om de plas heen kunnen rijden of de snelheid kunnen aanpassen en mensen moeten altijd klagen als het regent ik zeg dan zonder regen geen groen gras en geen bloeiende planten in de tuin. en het regent hier nooit zo lang achtereen als het hier overdag regent dan tegen 4 uur gaat de bewolking breken en komt de zon tevoorschijn en is het sávonds heerlijk weer het ruikt ook altijd zo lekker als het geregent heeft net of de natuur een douche gehad heeft met zonneschijn zit ik altijd in de schaduw bruin wordt ik toch niet maar een kleurtje krijg ik wel ik ben altijd opgewekt wat voor weer het ook is de droefheid krijg ik van tegenslag maar dat heeft niets met het weer uit testaan van het weer kan ik intens genieten
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
