Haagse zangeres van Bulgaarse afkomst die in 1967 wordt ontdekt door George Kooymans van de Golden Earring en jarenlang Nederland's populairste zangeres blijft met een breekbare en melancholiek stem en Engelstalige liedjes met een folky inslag.
1960 Bojoura, dochter van de Bulgaarse muziekpedagoge en voormalig operazangeres Dany Zonewa groeit op in Den Haag. Ze studeert Engels aan een taleninstituut, piano aan het Haagse Koninklijk Conservatorium en bezoekt daarna enige tijd de Kleinkunstacademie in Amsterdam.
1967 Bojoura vervolgt haar opleiding aan de door haar moeder opgerichte Academie voor Podiumvorming in Den Haag en wordt ontdekt door George Kooymans van de Golden Earring. Kooymans heeft haar nog nooit horen zingen maar is gecharmeerd van haar verschijning en schrijft voor haar het nummer Everybody's Day dat meteen een hit wordt. De opvolger Dream Man doet het eveneens goed. Bojoura groeit uit tot Nederland's populairste zangeres en voert jarenlang de polls aan. Haar platen worden ook in andere Europese landen met succes uitgebracht waaronder Zweden, Frankrijk, Duitsland en Portugal.
1968 De zangeres presenteert haar eigen TV-show Vjoew waarin ze buitenlandse artiesten interviewt. Op aanwijzing van manager en producer Freddy Haayen mag Bojoura enkel optreden in haar eigen programma zodat er bewust rond haar persoon een mystieke beeldvorming ontstaat. Het album Nightflight Nightsight verschijnt.
1969 Bojoura scoort in februari haar grootste hit met Frank Mills, een nummer uit de Amerikaanse musical Hair. Het nummer is kenmerkend voor haar stijl: een breekbaar geluid met een melancholieke ondertoon. Rond deze tijd trouwt de zangeres met drummer Hans Cleuver en besluit meer haar eigen weg te gaan. Ze treedt op met het Thijs van Leer Trio, de voorloper van de band Focus. In september verschijnt de single If It's Tuesday This Must Be Belgium.
1970 Het album The Beauty Of Bojoura verschijnt, waaraan onder meer Thijs van Leer zijn medewerking verleent.
1971 De single Everything Is Allright verschijnt, maar blijft steken in de tipparade.
1972 De single Allentown Jail die in februari uitkomt wordt geen hit. De zangeres neemt een maxi-single op met The Buffoons waarop drie nummers van de relipop-musical Godspell, en doet met de band een aantal optredens.
1973 Als ook de in september verschijnende single What Is Love geen grote hit wordt is duidelijk dat de populariteit van de zangeres tanende is. Het album Jesus Christ Superstar/Godspell - Greatest Hits verschijnt.
1974 Het succes van de single The Letter, een cover van het Box-Tops-succes, zorgt voor een tijdelijke opleving van de carriëre van Bojoura. De opvolger Thank You For Calling flopt.
1977 De single Butterfly flopt.
1980 Bojoura probeert het nog één keer met de single Hard Times, geproduceerd door Bolland & Bolland. Als ook die geen hit wordt besluit zich voortaan te wijden aan de zorg voor haar kinderen.
Ben Cramer werd op 17 februari 1947 in Amsterdam geboren. Al op zeer vroege leeftijd ontwikkelde hij een grote interesse in muziek. In 1967 werd zijn eerste single "Zaizaizaizai" uitgebracht die de 7e plaats in de hitparade behaalde. Na deze single volgde een aanzienlijke lange rij hits, waarvan "De Clown" en "De Oude Muziekant" enorme bestsellers werden. In 1973 vertegenwoordigde Ben Cramer Nederland op het Eurovisie Songfestival in Luxemburg.
De daarop volgende jaren maakte Ben tournees door Australie, Bulgarije, Japan en Las Vegas, waar hij tientallen optredens verzorgde in de meest gerenommeerde clubs. Daarnaast verscheen hij ook diverse malen op de tv, o.a. tweemaal in de zeer bekende Mike Walsh Show (Australie) en kwam zelfs in de hitparade op nr 8 terecht met het lied Theres a fine place.
Tevens behaalde hij eerste prijzen op Songfestivals van Innsbruck (1969), Rio de Janeiro en Athene (1970), Sofia (1970 en 1972), Oostende (1971, Tokyo (1972 en 1975) en Malta (1982). Ben Cramer kon toen al terugkijken op een zeer succesvolle carriere met 21 hitsingles en 3 gouden albums. Na een rustige periode tussen 1980 en 1982 kwam hij sterker terug dan ooit.
Een nieuwe manier van presentatie, zang en de keuze van repertoire zorgden voor een nieuwe reeks van successen, zoals Laat me, Désirée, "Een vriend als jij" (Perhaps love), Dat ben jij(Without you) en een nieuwe versie van ZAIZAIZAIZAI.
In 1986 kwam er een wending in zijn solo-carriere. Hij kwam bij het Nooys Volkstheater terecht en speelde in 1989 de rol van Peron in de musical EVITA bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, een rol die hij overigens ook in de USA vertolkte, ondermeer in Arizona en Californië (Civic Light Opera House). In het seizoen 1991-1992 schitterde Ben in de musical CHICAGO (Koninklijk Ballet van Vlaanderen) als de pleitende advocaat Billy Flinn. Vanaf augustus 1993 vertolkte hij in meer dan 400 voorstellingen de prachtige en gecompliceerde hoofdrol in de THE PHANTOM OF THE OPERA. In januari 1997 hernam hij nog eenmaal de rol van Peron in het Koninklijk Theater Carré. In september 1999 speelde hij de hoofdrol van Grimaldini in de voorstelling PINOKKIO (Studio 100). Tussen augustus 2001 en augustus 2003 vertolkte hij de rol van Zoser in de musical AIDA (Joop van den Ende Theaterprodukties). Januari 2004 Mei 2004 speelde hij in de musical ROMEO & JULIA de rol van Broeder Lorenzo. (MusicHall). Na een korte pauze in zijn musicalcarriere vertolkte Ben achtereenvolgens Maurice in BEAUTY & THE BEAST (augustus 2005 - juli 2006, Joop van den Ende Theaterprodukties) en Molokov in de musical CHESS (september 2006 - maart 2007).
Naast zijn theateractiviteiten bleef Ben Cramer ook werken aan zijn solocarriere. In 1991 verscheen zijn album ALLES WORDT ANDERS, met opmerkelijke singles als Vergeet het maar en Ik wil alles. Voor deze CD werd Ben in april 1992 bekroond met een Edison. In 1993 zag de CD IN BALANS het levenslicht, met daarop Bens interpretatie van diverse bekende Franse chansons. In 1995 verscheen een van zijn beste albums: MUSICAL EMOTIONS, een must voor de vele musicalliefhebbers die Nederland rijk is. In 2005 lanceerde Ben Cramer een CD vol met de mooiste Nederlandstalige liedjes uit de jaren 50-60-70; het easy listening album "DE ANDERE KANT".
Daarnaast is hij veelvuldig op de vaderlandse podia te vinden met zijn vertolkingen van prachtige musical-melodieën, solistisch maar ook met koren en/of orkest, zijn optredens met het alom bekende repertoire, met een door hemzelf ontwikkelde fenomenale Phantom-act met prachtige lasershow en sinds kort heeft hij zijn vocale kwaliteiten weer eens bewezen bij het vertolken van diverse wereldberoemde operette-melodieën.
Ben Cramer vierde januari 2007 zijn 40 jarig artiestenjubileum, een feest waarbij zijn brede repertoire geheel aan bod komt aangevuld met smaakvolle duetten van Ben en diverse artiesten. Een CD en DVD registratie van het jubileum komt uit in april 2007.
Ook op TV- en filmgebied heeft Ben acte de présence gegeven. Hij speelde gastrollen in o.a.: Flodder, Westenwind, Baantjer, Spangen en vertolkte rollen in de bioscoopfilms De Zeemeermanen Filmpje.
Arne Jansen werd geboren als Aloys Jansen als de op één na jongste in een gezin met tien kinderen. Als negenjarige jongen mocht hij aan de hand van muziekuitgever Jaap de Kruyff een aantal Duitstalige singles opnemen. Jansen trad op als Aloys Jansen en later Aloys Johnson. Op aandringen van zijn moeder leerde hij het vak van kapper, maar hij bleef tegelijkertijd bezig met een carrière in de muziek, waarin hij zich vooral op Duitsland richtte. In het begin van de jaren '70 ging hij optreden met zijn begeleidingsband 'Les Cigales'. Dit leidde in 1972 meteen tot de grootste hit uit zijn loopbaan: Meisjes met rode haren stond 17 weken in de Nederlandse Top 40 en reikte tot een derde plaats. Het liedje was tevens te horen in de film Turks Fruit. In de Top 2000 nam het liedje de hoogste positie in tijdens de 2000-editie: 1038.
Dit eerste succes wist Jansen nooit meer te evenaren. Wel had hij gedurende de jaren 70 en 80 een handjevol kleinere hits, waaronder het door Frans Bauer en Marianne Weber gecoverde Zeven brieven, dat op zijn beurt een coverversie was van Seven tears van de Goombay Dance Band. Het laatste hitje van Jansen dateert uit 1992, toen Zeg eens meisje tot de 34e plek kwam in de Top 40. Hij bleef echter singles en albums maken en was veelvuldig actief op feesten waarbij het Nederlandstalig lied / levenslied centreaal stond, zoals de populaire Mega Piratenfestijnen. In 2000 kreeg hij met terugwerkende kracht een gouden plaat voor Meisjes met rode haren, nadat uit een hertelling bleek dat er 150.000 exemplaren van waren verkocht.
Naast zijn muzikale activiteiten trainde Jansen politiehonden en had hij een stoeterij, waar hij minipaarden fokte.
Op 10 december 2007 overleed Jansen op 56-jarige leeftijd. Volgens zijn manager Menno Muis pleegde hij zelfdoding op zijn boerderij in Silvolde. Jansen zou overspannen en neerslachtig zijn geweest, onder meer door de recente dood van een broer en een zus. Vier dagen voor zijn overlijden was Jansen nog te zien in een televisieprogramma op RTV Oost, waarin hij werd geïnterviewd.
Op 17 december 2007 maakte platenmaatschappij Telstar bekend dat het vorig jaar geschreven nummer "Schaam je voor je tranen niet" van Jansen uit te zullen brengen op single. Dat nummer werd zaterdag 15 december tijdens de begrafenis gedraaid en heeft Jansen destijds geschreven voor zijn overleden broer.
Bij het grote publiek vooral bekend door zijn nummer 1 hit 'I'll Never Drink Again' en de nummers 'Guus' en 'Hollanders'. Curly komt uit Kennemerland, het gebied dat er om bekend staat dat er al sinds jaar en dag veel live muziek wordt gespeeld.
1960 - 1976 Alexander Curly, geboren 14 augustus 1946 onder de naam Harm Breemer, speelt in de jaren zestig in de Maestro's. Samen met de gitarist van deze groep vormt hij het later het duo Budhi. Curly gaat in 1972 solo. Zijn begeleidingsgroep heet Unit Gloria. Later wordt dit Flying Circus, in 1974 gevolgd door Tenderfoot en in 1976 door Orchid. In 1972 haalt hij de eerste plaats met I'll never drink again. In 1975 lukt hem dat een tweede keer met Guus, het eerste nederlandstalig nummer dat op single verschijnt. Sindsdien zingt Curly vooral in het nederlands. In 1976 ontvangt de zanger de Zilveren Harp.
1981 Hoewel zijn lied Hollanders in 1981 niet verder komt dan een dertiende plaats, wordt het in hetzelfde jaar ook in een voetbalversie opgenomen en groeit het uit tot één van zijn bekendste nummers. Daarna stokt de carrière van Curly.
1999 Het lied I'll Never Drink Again wordt door de dance-act Xanadu op single gezet in de campagne tegen drankmisbruik.
In de roemruchte en warme zomer van 1967 werd de Delftse groep After Tea opgericht. De leden van de band zijn voornamelijk ex-muzikanten van de Tee-Set, die na onoverkomelijke conflicten van artistieke aard, de band van Peter Tetteroo hebben verlaten. After Tea bestond in de eerste samenstelling uit: Hans van Eyck (zang, keyboards), Polle Eduard (zang, gitaar en bas), Martin Hage (drums) en de uit Engeland afkomstige Ray Fenwick (gitaar, zang), stuk voor stuk goede muzikanten en componisten, die een talentvolle en veelbelovende groep vormden.
Decca heeft interesse in deze nieuwe band en al snel was het eerste platencontract een feit. De band ging met producer Bert Schouten de studio in en eind september kwam de eerste single uit.
'Not Just a Flower in your Hair' is een lekker in het gehoor liggend en geheel in het hippie-tijdsbeeld passende song. Het refrein, dat gebaseerd is op een oud kinderliedje, werd heel toepasselijk gezongen door een aandoenlijk kinderkoortje dat jong en oud vertederde.
Op de B-kant stond 'The time is nigh'. Ook op dit nummer zong het koortje mee en aan het eind van de song klinken enkele maten uit de Stars- en Stripesmars van Sousa, uitgevoerd door de Marinierskapel. De overeenkomst met 'All you need is love' van de Beatles berust niet op toeval...
'Not just a flower...' werd veel gedraaid op de radio en steeg tot nummer 11 in de Veronica Top 40.
Uiteraard werd er ook opgetreden. Het eerste optreden op 16 september 1967 vond plaats in Sneek en werd een 'ware happening' volgens de plaatselijke krant.
Inmiddels is After Tea weer de studio ingegaan om te werken aan nieuwe nummers voor de op handen zijnde langspeelplaat National Disaster die uiteindelijk al in december 1967 verschijnt. Het album bevat een naast flower-power-achtige nummers als 'In the land of Bubblegum' en 'Gotta get you in my garden' ook steviger werk zoals 'Play that record', een nieuwe versie van de oude Tee-Set hit 'Long Ago' en de door Ray Fenwick geschreven titelsong 'National Disaster'
Het album krijgt lovende kritieken in muziekbladen zoals Muziek Express en Hitwerk en wordt aardig verkocht.
Ook in Engeland, waar het album in juni 1968 wordt uitgebracht, worden waarderende artikelen geschreven in toonaangevende bladen als Melody Maker en NME.
In Engeland is Spencer Davis op zoek naar een vervanger voor Stevie Winwood, die de Spencer Davis Group heeft velaten om zijn eigen band 'Traffic' te beginnen. Davis heeft zijn oog laten vallen op Ray Fenwick en hoewel Ray moeite heeft met de beslissing om After Tea te verlaten maar als hij door problemen met zijn werkvergunning met uitzetting uit Nederland wordt bedreigd geeft dat de doorslag. Hij verruilt After Tea voor de Spencer Davis Group maar blijft in de jaren erna betrokken bij composities en plaatopnamen van After Tea.
'We will be there...After Tea', de single die in december 1967 verschijnt is geschreven door Ray Fenwick en Hans van Eyck en ook dit is weer een geheide hit met een pakkende tekst en een meeslepende melodie. Saillant detail; ditzelfde nummer wordt later gecoverd door Spencer Davis Group.
Ferry Lever wordt de definitieve vervanger van Ray Fenwick, Polle Eduard verlaat After Tea voor een korte periode en wordt in die tijd vervangen door Frans Krassenburg (zang) en Henk Smitskamp (bas). In mei 1968 komt de 3e single uit; 'Snowflakes on Amsterdam'. Hoewel ook dit nummer weer ijzersterk in elkaar zit scoort de plaat niet hoger dan 26 op de hitlijst.
In juni 1968 neemt After Tea een persiflage op, op het dan populaire 'smartlappenrepertoire' van o.a. de Heikrekels. Het nummer 'Moest Dat Nou' wordt uitgebracht onder de naam 'De Martino's' om de trouwe fans van After Tea niet van de wijs te brengen. De song was bedoeld om aan te tonen dat het niet zo moeilijk is om in hit in dit genre te scoren; dat lukt want het wordt een grote hit die maar liefst 14 weken in de top 40 staat.
In september 1968 brengt After Tea weer serieus werk op de markt in de vorm van de single 'Peruquine Thomas', een volwassen country-achig nummer. Meer dan een tip-notering zit er deze keer echter niet in en ook de volgende single 'Love in Jeopardy', die in mei 1969 uitkomt en van dezelfde muzikale kwaliteit is als de voorgaande composities heeft geen hitpotentie.
De recente hits mogen dan uitblijven, bij de live-optredens van After Tea is daar niets van te merken. Een grote schare trouwe fans is altijd aanwezig.
Eind mei wordt een collectors-item op de markt gebracht in de vorm van een picture-single. Een groot juweliers-concern doet bij de aankoop van verlovingsringen een boekje en de single, met daarop de songs 'Desiree' en 'The Wedding Song' cadeau.
Voor het platencontract met Decca afloopt wordt in augustus 1969 'A little Bit Today' uitgebracht. Op deze plaat toont After Tea dat zij muzikaal nog steeds groeiende. Het is een stevige Rythm & Bluesnummer...
Uiteindelijk brengt Decca nog een album van After Tea op de markt met enkele reeds eerder verschenen nummers en enkele songs die nog niet bij het grote publiek bekend waren.
Na Decca sluit After Tea een platencontract af met Negram. After Tea bestaat dan naast Polle Eduard en Ferry Lever uit Ilja Gort (drums) en Ulli Grun (keyboards) - hij vervangt Hans van Eyck die zijn conflicten met Peter Tetteroo heeft bijgelegd en terug is bij de Tee-Set. In oktober 1970 verschijnt het nieuwe album, een werkstuk van hoogstaand muzikaal niveau, met stevig werk zoals 'Jointhouse Blues' maar ook mooie, gevoelige nummers zoals 'Lovesong to Mother Nature.
Met het nummer 'Sun' scoort After Tea eindelijk weer een verdiende hit, maar na deze plaat lukt het niet meer. In 1971 besluit After Tea zichzelf op te heffen.
Sjakie Schram wordt op 2 februari 1927 in amsterdam geboren en is overleden op 20 mei 1989.
Deze volkszanger kreeg in 1966 grote bekendheid met het liedje Glaasje op laat je rijden (geschreven door Joost den Draayer). Zijn optreden bij willem duys in februari bij Voor de vuist weg zorgt voor de grote doorbraak.
Sjakie probeert met zijn liedje de automobilist te waarschuwen voor de gevaren van het autorijden na een aantal alcholische drankjes.
Zijn liedje bereikte de tweede plaats in de Top 40 en is Sjakie zijn enige top 10 hit. In de periode 1965-1970 kon hij zich nog wel meten met grote volkszangers als Johnny Hoes, johnny jordaan, Vader Abraham en Willy Alberti.
Bassie en Adriaan schrijven voor hem nog het nummer Ik heb niets gezien en Jack Jersey het nummer Zuster oh zuster. Als in 1969 Ajax in Madrid haar eerste Europacup finale haalt schrijft hij nummer Ajax, geef hem van katoen.
Enkele bekende nummers van Sjakie zijn: Tante Mien mag ik je poesje even zien; Oh Joke, kon jij maar koken; Ik zie, ik zie wat jij niet ziet; Allemaal op de bok enz.
Ruim 40 jaar is Ronnie Tober een bekend en succesvol zanger/entertainer. Drie jaar na Ronnie's geboorte (21 pril 1945 te Bussum) emigreerde hij samen met zijn ouders, twee broers en zus naar Amerika. Hier was het waar zijn muzikale talenten werden ontdekt. Hij zong op familiefeestjes, begeleid door zijn moeder op de piano. Van zijn 8e tot zijn 14e zong Ronnie bij een in Albany (New York) bekend kerkkoor (St. Peters Episcopal Boys Choir) en werd daar solo-zanger. Een jaar daarna werd zijn eerste single uitgebracht onder de titel "Who taught you how" en gaf hem bekendheid in Albany en omgeving.
Vanaf 1961 was Ronnie regelmatig te zien als gast in TV Shows als "The Perry Como Show" en "The Ed Sullivan Show". Kreeg zijn eigen lokale TV shows en werd in 1962 uitgeroepen tot "Junior Mr. America". Een tournee door alle staten van Amerika was het gevolg. Ronnie deed mee in de musicals "Little Mary Sunshine", "The Boyfriend" en speelde mee in de TV film "Route 66" met George Maharis. Hoogtepunt van zijn Amerikaanse jaren is een optreden geweest voor Nixon en John F.Kennedy.
In 1963 bracht Ronnie een bezoek aan zijn grootouders in Nederland. Door een brief van zijn tante Henny kwam hij in contact met Willem O. Duys en zong op 27 december 1963 "Up a lazy river" in het t.v.programma "Voor de vuist weg". De AVRO werd bedolven onder reacties. Deze reacties deed Ronnie besluiten om in augustus 1964 voorgoed terug te keren naar Nederland (zijn geboorteland). Phonogram/Philips gaf hem een platencontract en "Iedere avond" kwam de Top-5 binnen. Vele succesvolle platen volgden. Hij was geregeld te gast in niet te tellen radio- en t.v.-programma's (o.a. Corry Brokken, Willy en Willeke Alberti, enz.) en had jarenlang zijn eigen t.v.-show bij de Kro en de Avro waarin hij gasten ontving als Conny Vandenbos, Corrie van Gorp, Roger Whittaker, e.v.a.
Ronnie's deelname aan het Knokke Festival bracht hem bekendheid in Europa. Gastoptredens in t.v.-shows van Caterina Valente, Nina en Frederik, grote oudejaarsavondshows in Duitsland waren regelmatig terugkerende activiteiten. Verschillende malen heeft Ronnie ons land mogen vertegenwoordigen op allerlei songfestivals. Zoals Knokke, Athene en Sopot (Polen). In Polen werd hij n.a.v. zin deelname vele malen uitgenodigd voor grote tv shows.
Tweemaal heeft hij de gelegenheid gehad mee te doen aan het Eurovisie-Songfestival. In 1965 was hij deelnemer aan de Nederlandse voorrondes met het nummer "Geweldig", welk nummer hem geweldig veel succes bracht. En in 1968 mocht hij na de Nederlandse voorrondes te hebben gewonnen, Nederland vertegenwoordigen in de Royal Albert Hall te Londen met het lied "Morgen".
In de jaren die volgden maakte Ronnie nog vele platen, waarvan een aantal hits werden die nog steeds bij optredens uit volle borst worden meegezongen. Om er enkele te noemen "Rosemarie", "Arrivederci Ans", "Naar de kermis", en niet te vergeten "Rozen voor Sandra". In de afgelopen 43 jaar heeft Ronnie honderden titels (waarvan er miljoenen zijn verkocht) opgenomen, overwegend Nederlandstalig. Een enkele Engelstalige c.d. staat ook op zijn zeer uitgebreide discografie.
Naast zijn talrijke optredens in het land was Ronnie een vaste gast in radio en t.v. programma's zoals "De Mounties Show", "Met liedjes het land in", "Herkent in deze tijd", "Kwistig met muziek", "Op volle toeren", etc.
Ondanks het feit dat Ronnie's naam de laatste jaren niet meer in de hitparade prijkt zijn de radio- en t.v. producenten hem zeker niet vergeten. Hij is geregeld te zien bij RTL4's "Life and Cooking", "Monte Carlo", "Lijn 4", etc. En bij de omroepen als TROS/NCRV/KRO/VARA in "Voor alle fans" , "Praatjesmaker", "Herberg de Leeuw", "Man bijt hond", "Lunch t.v.", "Het gevoel van", "Hits a gogo" etc.
Tot op de dag van vandaag is hij een veel gevraagd zanger/entertainer en niet alleen in Nederland. In België, Duitsland, Engeland, Tunesië, Amerika, Hongarije, Zuid-Afrika, Dubai, etc. wordt hij geregeld gevraagd om er een optreden te verzorgen.
Een vaste gast is hij inmiddels geworden in speciale projekten van Mojo, zoals "Cover Top 100" in de Heineken Music Hall (uitgezonden bij de TROS tv), "Concert des Levens" tijdens het Lowlands Festival 2002 (uitgezonden op Radio 3FM), en "Concert des Levens 2003" in de Heineken Music Hall.
2003 was voor Ronnie een speciaal jaar. Zijn 40 jarig artiestenjubileum. Ter gelegenheid van dit gebeuren is een speciale c.d. uitgebracht in beperkte oplage. Een c.d. waarop Ronnie een duet zingt met musicalster Tony Neef en de zangeres Dayèn. En het schitterende nummer "My Way" begeleid door niemand minder dan Carel Kraayenhof met zijn bandonéon. Verder staat er ook een nummer op van het duo To Be.
Zijn jubileum werd gevierd op 27 december 2003 met een galaconcert voor een uitverkocht Theater Orpheus te Apeldoorn. Een registratie van dit concert van Ronnie met gastoptredens van Dayèn, Tony Neef en Maaike Widdershoven, begeleid door de Bob East Showband, is op DVD uitgebracht.
Een persoonlijk hoogtepunt van deze gala-avond was zijn Koninklijke Onderscheiding. Ronnie werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Burgemeester G.J. de Graaf van Apeldoorn spelde hem de versierselen, horend bij deze onderscheiding, op.
Dit feestjaar heeft hij tegelijkertijd gebruikt om zijn, in 2002 opgerichte, Stichting Ronnie Tober Foundation (welke stichting zich inzet tegen de vereenzaming van personen met een verstandelijke beperking), naamsbekendheid te geven.
In de eerste jaren van het bestaan van de stichting hebben al tot drie keer toe een aantal gezinnen met een kind met een verstandelijke en/of meervoudige beperking een vakantie aangeboden gekregen in Zuid-Limburg. Tevens worden vele honderden jaarlijks uitgenodigd voor een bezoek aan een attractiepark. In september 2006 brachten ruim 1000 personen met een beperking en hun begeleiders een bezoek aan de attractieparken Duinrell en Slagharen.
Ter promotie van de Ronnie Tober Foundation doet Tober in juli 2006 mee aan de 90ste Vierdaagse in Nijmegen. In het kader de Vierdaagse brengt Ronnie de single "De Wandel Express" uit. De verkoopopbrengsten gaan volledig naar de Foundation. De Vierdaagse wordt echter na één dag al afgelast omdat er slachtoffers vallen vanwege het extreem warme weer.
Om financiën voor deze stichting te genereren worden er naast de vele donaties jaarlijks een golfdag en een benefietgaladiner georganiseerd. De Eusebius te Arnhem was op zaterdag 25 november 2006 voor de derde maal het decor voor het bijzonder geslaagde benefietgala waarbij vele captains of Industry aanwezig waren. Alle aanwezigen hebben kunnen genieten van gastoptredens van René Shuman en Angel Eye, Anneke Grönloh en Jorge Castro. Hoogtepunt was het duet van Ronnie met Jorge met het nummer "Amigos para siempre". Eén van de nummers op Ronnie's nieuwe c.d. "Ronnie Tober with and for friends" met Engelstalige nummers.
Patricia Paay wordt geboren op 7 april 1949 in Rotterdam. Al vanaf jonge leeftijd volgt ze piano- en balletlessen. In 1965 debuteert Patricia als nachtclubzangeres in het jazz-orkest van haar vader: The Evergreens. Ze vormt haar eigen backinggroep met haar zusje Yvonne en Anita Meyer, dat uitgroeit tot een van de meest gevraagde begeleidingsgroepjes. Met een kersvers platencontract op zak debuteert ze een jaar later op televisie tijdens de allereerste televisieavond van de omroep TROS met een programma van 20 minuten, Patricia zingt. In augustus 1967 wordt de single Je bent niet hip een grote hit voor de dan achtienjarige Patricia. Daarna volgen tournees door Nederland, België en Duitsland. Daarnaast maakt ze deel uit van de Nederlandse afvaardiging voor het vermaarde Knokke Songfestival. Na 'Je bent niet hip' volgt een aantal Nederlandse singles die weinig succes hebben. Ook een terugkeer naar het Engelstalig repertoire en enkele singles onder andere pseudoniemen brengen niet het verlangde resultaat, en Patricia besluit zich toe te leggen op sessiewerk voor onder andere de Golden Earring, Tee Set en The Cats, zingt reclamespotjes in en werkt als stand-in voor sterretjes zonder stem.
Eigen band In 1971 richt Patricia haar eigen groep op: 'Himalaya'. De groep bestaat naast zangeres Patricia uit Gerard Visser (basgitaar), Niko Christiansen (gitaar, percussie, saxofoon, zang) en Okkie Huysdens (toetsinstrumenten). De groep neemt slechts één single op, 'Put your hand in the hand', die in Nederland niet verder komt dan de tipparade, maar in Zweden de 1e plaats bereikt. In 1973 gaat Himalaya over in de groep Heart. De groep, die centraal staat in de televisieserie 'Waaldrecht', haalt in oktober de tipparade met de single Hang on. Hearts volgende single Lovemaker wordt in juli een hit, maar Patricia prefereert een solocarrière boven het zingen in een groep.
Solocarrière Terwijl Heart verder gaat als Limousine maakt Patricia het album Beam of light, geproduceerd door haar toenmalige zwager Steve Harley en opgenomen in de beroemde Abbey Road Studios. Het album kwam op een moment dat ze net had gekozen voor een solocarrière en nog niet precies wist met welk repertoire. Het bleek al snel dat dit niet was wat de mensen van haar verwachtten. Alhoewel Beam of light niet het gewenste succes oplevert, doen haar singles dat wel, inhakend op de discorage die midden jaren zeventig de kop op steekt. De singles Someday my prince will come en Now worden grote hits. In januari 1977 scoort Patricia haar grootste en tevens meest bekende hit met Whos that lady with my man, een single die ook in het buitenland aansloeg. Ook Livin without you, geschreven door de jongens van Catapult, doet het in november erg goed. Al deze hitsingles staan, samen met voornamelijk covers van onder andere Dolly Parton en Barry Gibb, op het album The lady is a champ dat in 1977 verschijnt. De hoes van de LP symboliseert de jarenlange strijd om erkenning en het gevecht om aan de top te komen. In 1978 komt het album Malibu Touch uit, waarvan zowel 'Malibu' als 'The best friend I know', een duet met haar zus Yvonne Keeley, een hit worden. Een jaar later neemt Patricia opnieuw een duet op, ditmaal met Jacques Kloes. You make it allright wordt in september een hit en het duo wint de jaarlijkse prijs voor de beste Nederlandse productie. Hierna volgt een klein succes met de single 'Maybe'. Na een wat stille periode verschijnt in 1981 het door Pim Koopman geproduceerde album Playmate, waarmee werd gemikt op de Amerikaanse markt. Twee singles van dit album, Saturday nights en Who let the heartache in, doen het goed in de top van de hitparade. Er volgen daarna nog twee hits voor Patricia: 'Tomorrow' en 'Solitaire', beide afkomstig van het album 'Dreamworld' dat in 1983 uitkomt.
The Star Sisters In 1983 brengen Patricia en Yvonne samen met hun moeder een eenmalige hommage aan de Andrew Sisters, toepasselijk gestoken in jaren veertig mantelpakjes. Het blijft echter niet bij een eenmalig TV-optreden als blijkt dat er heel veel vraag is naar de medley. Moeder Paay wordt vervangen door Sylvana van Veen, later weer vervangen door Ingrid Ferdinandus. Het nummer 'Stars on 45 Proudly Presents' verschijnt op single en bereikt in juni de eerste plaats van de hitparade. In de volgende jaren scoren The Star Sisters een aantal hits met in eerste instantie andere medleys ('Hooray for Hollywood', 'A tribute to Marilyn Monroe') en later eigen nummers ('Danger'). Wegens het afnemende succes gaan The Star Sisters in 1987 ter ziele. Patricia brengt dan nog de solo-single 'Stop me' uit, maar het nummer komt niet verder dan de tipparade.
New York, New York In oktober 1987 vertrekt Patricia naar New York met haar partner Adam Curry (eerder was Patricia getrouwd met Gerard Visser en kledingmagnaat Joey Fresco), die een baan aangeboden krijgt bij het tv-station MTV. Tijdens hun verblijf in Amerika neemt Patricia het duet 'De wereld' op met Rob de Nijs dat de tipparade haalt. Na een stille periode rondom Patricia brengt ze in 1995 het album 'Time of my life' uit, waarop onder andere een duet met David Hasselhoff te horen is. In 1999 komen Patricia en Adam terug uit de Verenigde Staten om zich te vestigen in Amsterdam. Geïnspireerd door het succes van de Osbournes op MTV beginnen ze in 2003 op de commerciële zender SBS6 onder de titel Adams Family hun eigen reality soap.
La Paay Cosmetics Na een aantal stille jaren rondom Patricia op muziekgebied neemt Patricia in 2000 een single op met 4 covers van bekend Jazznummers, samen met het orkest van haar vader. In datzelfde jaar start Patricia samen met make-up artist Tom Sebastian en haar zus Yvonne als trendwatcher La Paay Cosmetics, een cosmeticalijn met make-up producten afgestemd op de werkelijke vraag van vrouwen. Vanwege problemen tussen Tom Sebastian en Patricia werden de ontwikkelingen in januari 2005 stopgezet.
Dancing with the stars Na een rustige periode vanwege een hartkwaal die de kop op steekt doet Patricia in december 2006 mee aan het succesvolle televisieprogramma 'Dancing with the stars'. Samen met danspartner Remco Bastiaansen danst ze de sterren van de hemel, en gaat ze de strijd aan tegen collega's als Do en Bastiaan Ragas.
Terug met The Star Sisters Als Patricia in 2007 wordt gevraagd in het nieuwe seizoen van Dancing with the stars een nummer te komen zingen komt ze op het idee de andere 'Star Sisters' bij elkaar te krijgen voor een, in eerste instantie, eenmalig optreden. Het wordt zo succesvol ontvangen dat een remix van de hit uit 1983 op single wordt uitgebracht, evenals een rerelease van het succesvolle album uit hetzelfde jaar. Veel radio- en televisiepromotie wordt gedaan, bijvoorbeeld tijdens de Vlootschouw. Plannen zijn er voor een compleet nieuw album van het trio.
Rondom Patricia, die inmiddels al een aantal jaar met man Adam en dochter Christina onder de rook van London woont, staat in 2007 ook weer veel te gebeuren. Een biografie staat op het punt van verschijnen, evenals een DVD-box. Geruchten gaan dat Patricia de jury van Idols 4 komt versterken, en ze krijgt het aanbod voor een eigen TV show in Engeland.
Het popduo wordt gevormd door willem duyn (31 maart 1937) en sjoukje spijker (5 mei 1950).
Willem is in de jaren zestig lid van verschillende bandjes en wil wegens geen succes de muziek opgeven tot hij met producer Hans van Hemert en zangeres Sjoukje Spijker gaat samenwerken. Hoewel Willem 13 jaar ouder is dan Sjoukje is er een soort chemie tussen die twee: Willem als de ruwe zanger met zijn harde stem (vandaar zijn artiestennaam) en Sjoukje als het zachte en gevoelige meisje. Hun carriere start in 1971 met 'Hey You Love', waarna twee nummer 1 hits volgen: 'Hello-A' en 'How Do You Do'. Die laatste bereikt zelfs de Amerikaanse top tien.
In 1974 zingen ze in het Nationale Songfestival 'Ik Zie een Ster' en worden met de Engelse versie derde op het eurovisie songfestival (wat niet slecht is, ná abba en vóór Olivia Newton John). 'I See a Star" wordt een internationale hit.
In december 1974 houden houden er plotseling mee op, waarna Mouth samen met zijn vrouw Ingrid Kup 'Big Mouth & Little Eve' vormen. Dat is duidelijk een verkeerde carriere move, want Willem heeft nooit meer zoveel succes als met Sjoukje.
1973 Na al aan honderden zangwedstrijden en andere talentenjachten te hebben meegedaan komt de pas zestien lentes tellende blondine Mieke Gijs (Turnhout, 8 mei 1957) via de Vader Abraham Show in aanraking met componist/zanger Pierre Kartner, beter bekend als Vader Abraham. De ontstane samenwerking met Kartner resulteert in de single Wat Een Prachtige Dag, een Nederlandstalige versie van Louis Armstrong's What A Wonderful World.
1974 Mieke scoort haar eerste hitje met Een Kind Zonder Moeder. Het nummer behaalt de twaalfde plaats in de top 40, hetgeen alleen nog door de single Het Leger van Werkelozen (tiende positie in 1976, een duet met Vader Abraham) overtroffen zal worden.
1975 Mieke brengt de singles Mijn Beste Vriendin en Zomertijd (een duet met Vader Abraham) uit.
1981 Mieke krijgt een zoon, Bart. Aan de samenwerking met Pierre Kartner komt een einde. De magie uit de begintijd was weg. Mieke gaat vervolgens in zee met de schlagerartiesten Dennie Christian en Freddy Breck, waarmee zij gedurende drie jaar het Nederlandse schlager-circuit afstroopt en een zestal posities in de tipparade bereikt. Na drie jaar verlaat Mieke, naar eigen zeggen zonder spijt, het schlager-circuit. Zij wil zich meer gaan toeleggen op ballades. De jaren daarna is Mieke alleen actief in België
1994 De single Soms Is Liefde..., een bewerking van een liedje van John Denver, is een duet met de Belgische zanger Jo Vally.
1995 Nadat Mieke haar zangcarrière eerst nog op een erg laag pitje heeft doorgezet, stopt zij er acuut mee als haar man Hugo de Waersegger plots overlijdt. Vanaf dat moment wijdt zij zich aan het bedrijf van wijlen haar man, een firma (FTP) die de technische productie van tv-programma's verzorgt.
1997 Haar Nederlandse manager Jaap Stoutenbeek haalt zijn idee om een Dolly Parton-cd uit te brengen uit de kast. In Mieke's woning - een fraaie boerenhoeve tussen Antwerpen en Hasselt - beluistert de inmiddels veertigjarige zangeres daarop aandachtig het repertoire van de Amerikaanse zangeres, waarna zij besluit toch weer de stoute artistieke schoenen aan te trekken. 'Dit was waar ik jarenlang naar op zoek was geweest,' zegt Mieke. 'Liedjes waarmee ik voor de dag durf te komen en waarvan de tekst en de muziek een volkomen eenheid vormen.' Met nadruk zegt zij erbij dat zij wel op tijd thuis wil zijn voor haar kind.
1998 Onder de vlag van platenmaatschappij BMG verschijnt de cd Mieke Zingt Dolly Parton. Op de cd staat onder andere een duet met Edward Reekers, Voor Altijd Samen, een vertaling van Dolly Partons duet met Kenny Rogers Christmas Without You. Ook verschijnt er een album met de titel Mieke.
2005 Op 9 oktober zijn Mieke en Vader Abraham na 25 jaar weer samen op het podium te zien tijdens een concert in de Doelen te Rotterdam.
08/08/1937 Louis Neefs wordt geboren als Ludwig Neefs in Gierle. De grootste tijd van z'n lagere school spendeert hij ook in z'n geboortedorp, waar hij ook les kreeg van zijn eigen vader.
1950 : In het middelbaar onderwijs heeft Louis verschillende scholen doorlopen, waaronder de Jezuïetenschool in Turnhout, het College in Mechelen en daarna alweer in Mechelen de Technische School. Zijn betrachting was om technisch tekenaar te worden met als specialiteit bruggenbouw.
1955-1958 : Tijdens zijn collegetijd komt zijn zangerstalent aan het licht en zijn eerste muzikale vorming krijgt hij in het college- koortje. Tijdens zijn studies aan de Technische School leert Louis de gitaar bespelen. Tijdens zijn studententijd zijn zang en muziek slechts een hobby naast het voetbal. Louis begeleidt zichzelf op de gitaar bij het zingen van liedjes van Jo Erens en Fritz Rademaker. Louis treedt aanvankelijk op voor familie en kennissen en wordt uiteindelijk zanger in het groepje "Sun Spots ".
1958 : Via optredens en talentenjachten krijgt hij een platencontract aangeboden. Jacques Kluger, vader van Jean Kluger, brengt Louis Neefs voor het eerst in contact met de platenbusiness. Dat resulteert in kwalitatief sterke nummers die ook bij het publiek blijken aan te slaan. Denken we maar even aan "Anita my love" en "Ein kleines Kompliment" . In 1959 staat hij in de Belgische ploeg tijdens de Europabeker te Knokke.
10/01/1959 Louis huwt met Liliane Van Asbroeck.
14/01/1959 : Louis neemt z'n allereerste singeltje op : 'Als ik mijn leven herbeginnen kon'
jaren '60 : Hij heeft z'n eerste hit met "Ein kleines Kompliment". Deze single betekende de doorbraak voor een onstuitbare carrière met vele singles en langspeelplaten. Van toen af aan was het hek van de dam en Louis Neefs deed wat hij zich al jaren voorgenomen had : het Vlaamse lied en de Vlaamse kleinkunst propageren in binnen- en buitenland. De internationale respons was echter ook groot, tot grote vreugde. Dankzij zijn presentatiewerk bij de BRT kreeg zijn carrière nog een duw in de goede richting.
17 april 1961 Op een maandagavond op de baan Mechelen-Antwerpen te Edegem slipt Louis met zijn 'Floride' en gaat over de kop. De wagen werd totaal vernield en Louis werd naar het ziekenhuis gebracht waar er schaafwonden, enkele gebroken ribben en een breuk aan het rechtersleutelbeen werden vastgesteld
10/08/1965 : Louis haalt z'n vliegbrevet
1965 Louis wint "Canzonissima" met "Wat een leven" dat geschreven werd door Rocco Granata.
1966 Louis richt, samen met Rocco Granata, SBO (Show Business Office) op. Een impresario op voor verschillende artiesten.
1967 Louis vertegenwoordigt België op het Eurovisiesongfestival in Wenen. Hij behaalt een zevende plaats met "(Oh Oh) Ik heb zorgen". De gerechtelijke politie valt binnen bij Show Business Office en zet daarmee het begin van het einde van SBO in.
1968 Louis neemt met het liedje "Iris" deel aan de Olympiadewedstrijd in Athene. Hij wint het festival voor een uitzinnig 50.000 koppig publiek. De belgische media zijn echter afwezig.
1969 België stuurt Louis voor een tweede maal naar het Eurovisiesongfestival, ditmaal met het nummer "Jennifer Jennings", dat in 5 verschillende talen opgenomen wordt. Louis eindigt weer op de zevende plaats.
jaren 70 Louis gaat lesgeven aan de Studio Herman Teirlinck. Hij ontplooit zijn talent als presentator in Vlaanderen waar hij ondermeer de TV-programma's "Binnen en Buiten " en "Tienerklanken" presenteert..
1972 Louis scoort een grote hit in België en Nederland met "Margrietje" (De rozen zullen bloeien). Het is een Nederlandse produktie door Peter Koelewijn.
1976 Louis uit openlijk kritiek op de BRT en gaat in de strijd om meer Vlaamse muziek op de Vlaamse zender te krijgen.
1979 Nadat z'n zangcarrière een beetje in het slop is geraakt begint plots voor hem zowat alles op wieltjes te lopen. Vooral via Nederland. Daar is hij meer dan welkom, zowel op radio als op tv. Louis koppelde zijn carrière van internationaal succesvol zanger en artiest aan die van politicus, als gemeenteraadslid van Mechelen.
april 1980 : Louis neemt op de BRT het kenwijsje van de jeugdserie "Carolientje" op. Enkele andere nummers worden in dezelfde sessie ook opgenomen.
25/12/1980 : Op het toppunt van zijn succes wordt Louis Neefs op kerstdag echter uit het leven weggerukt. Samen met zijn vrouw komt hij in Lier om het leven tijdens een verkeersongeval. Hij was pas 43.
Lenny Kuhr (Eindhoven, 22 februari 1950) is een Nederlandse zangeres.
In 1967 won zij het Cabaret der Onbekenden. In 1969 was zij samen met het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Spanje winnares van het Eurovisie Songfestival in Madrid met het liedje "De Troubadour", dat zij zelf gecomponeerd had op een tekst van David Hartsema. Vijf jaar later had zij opnieuw een hit op deze melodie met de gelegenheidstekst De Generaal, een ode aan Rinus Michels. Daarna had zij veel succes in Frankrijk. In 1972 had zij daar een nummer 1-hit met Jesus Christo en ze trad op in de show van Georges Brassens. Haar grootste hit in Nederland had Kuhr in 1980 samen met les Poppys met het lied Visite.
Haar eerste huwelijk was in 1974 met Gideon Bialijstock. Zij kreeg twee dochters: Sharon (1975) en Daphna (1980). Ze was van 1981 tot 1993 partner van de tekstschrijver Herman Pieter de Boer. Sinds 2003 is ze getrouwd met Rob Frank. Ze heeft inmiddels twee kleinkinderen: Ozz (2004) en Lihi (2005). Voor Ozz schreef ze Liedje voor Ozz op de CD Op de grens van jou en mij.
Ter gelegenheid van haar 40-jarig jubileum als zangeres nam Lenny Kuhr in mei en juni 2007 een live-cd op met veertig nummers, getiteld 40 jaar verliefd. Tijdens de presentatie van dit album op 9 oktober 2007 in Eindhoven werd Lenny Kuhr benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Lenny Kuhr is Joods geworden. Zij heeft enkele jaren in Israël gewoond.
Lenny's zus Ine is ook zangeres en daarnaast ook actrice.
Van Lenny Kuhr verschenen de volgende platen en CD's:
40 jaar verliefd, 2007 Panta Rhei, 2005 Op de grens van jou en mij, 2004 Fadista, 2001 Visite, 2000 Oeverloze liefde, 1999 De troubadour, 1998 Stemmen in de nacht, 1997 Gebroken stenen, 1997 Altijd heimwee, 1994 Heilig vuur, 1992 De blauwe nacht, 1990 Het beste van Lenny Kuhr, 1990 Quo vadis, 1986 De beste van Lenny Kuhr, 1983 Oog in oog, 1982 Avonturen, 1981 Dromentrein, 1980 'n Dag als vandaag, 1976 'n Avondje Amsterdam, 1975 God laat ons vrij, 1974 De wereld waar ik van droom, 1972 Les enfants, 1972 De zomer achterna, 1971 De troubadour, 1969
1939 Nadat hij met medescholieren van de HBS onder de naam the Four Dutch Serenaders heeft opgetreden met imitaties van Amerikaanse artiesten als de Mills Brothers ontmoet de uit Katendrecht (Rotterdam-Zuid) afkomstige Johnny Hoes tijdens de mobilisatie zijn latere vrouw in Weert.
1945 Als Zuid-Nederland bevrijd is organiseert Hoes feestavonden voor Amerikaanse militairen.
1952 - 1955 Hoes haalt zijn inspiratie uit de zeemansliedjes en straatliedjes van Katendrecht. Zangeres Helma zet zijn eerste liedje De Cowboy-soldaat op de plaat. Het liedje Zeemanshart, vertolkt door Eddy Christiani op de radio, wekt de interesse van Phonogram. 'Het was dan wel rommel, maar het liep als een trein, zou hij later verklaren. Hoes gaat daar als artiest en producer werken, maar brengt zijn successen onder in een eigen muziekuitgeverij: Benelux Music. Het nummer Zeemanshart wordt door de Straatzangers (Willy Alberti en Max van Praag) op de plaat gezet. Er volgen meer hits, bijvoorbeeld Vaarwel Lieve Cowboy en Op Een Zeemansgraf. Samen met Jan Hendriks vormt hij het duo De Twee Jantjes waarmee hij cowboy- en jodelliedjes uitvoert.
1956 De Twee Jantjes nemen het liedje De Smokkelaar op. Ondanks het feit dat het nummer niet op de radio wordt gedraaid, wordt het toch een grote hit.
1957 Johnny Hoes ontdekt de Zangeres Zonder Naam (Mary Bey), die tot 1976 onder zijn hoede de ene hit na de andere scoort. Hoes neemt ook enkele duetten op met de ZZN als Johnny & Mary, waarvan De Voddenraper Van Parijs het bekendst is.
1958 In januari start Hoes een succesvol radioprogramma op Radio Luxemburg: Uitzending Zonder Naam. Er wordt een fanclub opgericht voor liefhebbers van Limburgse artiesten: de Club Zonder Naam. De actualiteit wordt bezongen in 't Was Op De Expo en De Kunst-maan.
1961 Och, Was Ik Maar Bij Moeder Thuis Gebleven is met 450.000 exemplaren de best verkochte Nederlandstalige single aller tijden. Het nummer bereikt de eerste plaats van de Tuney Tunes hitparade in november 1961 en wordt in de poll tot beste Nederlandse song verkozen. Kleine Jopie neemt de persiflage De Ooievaar op en Paula Dennis de answersong Ja Was Jij Maar Bij Moeder Thuisgebleven. Hoes scoort nog enkele hits en is succesvol als producer van de Wilma-ri's (Barcelona), de Limbra Zusjes (Kom Terug) en Jackie van Dam (Hand In Hand, Kameraden). Hand In Hand, Kameraden wordt door Hoes samen met tekstschrijver Jaap Valkhof bewerkt tot het clublied van zijn favoriete club: Feyenoord.
1963 Na een geschil met Phonogram over een halve cent extra royalties start Hoes zijn eigen platenmaatschappij: Telstar. Telstar is een familiebedrijf met zoon Adrian Hoes als verkoopleider, talentscout en producer en dochter Jacqui Hoes als bedrijfsleider. In 1968 sticht Hoes de verkoopmaatschappij Telgram en in 1972 wordt het bedrijf geheel selfsup-porting met een eigen drukkerij, perserij en fabriek voor matrijzen en cassettes. Naast Telstar zijn er sublabels als Ojee (voor het pikante repertoire), Starlet (voor loonpersingen) en Killroy (later Sky) voor Engelstalig repertoire.De meeste platen worden opgenomen met een vast studio-orkest onder leiding van Jean Kraft.
1965 Hoes neemt een eigen versie op van de voetbalhit Hand In Hand, Kameraden. De versie komt op de b-kant terecht van de Voetbalpolonaise. Johnny Hoes krijgt van de VARA de gelegenheid om een eigen televisieprogramma samen te stellen. Tijdens zijn 'n Lach & 'n Traan Show maakt Pierre Kartner zijn televisiedebuut. Van het programma blijven geen kopieën bewaard.
1966 Feyenoordfan Hoes schijft het Ajax-clublied Op 'n Slof En 'n Ouwe Voetbalschoen. Later in zijn carriere schrijft hij ook liedjes voor PSV en Sparta.
1972 Hoes presenteert enkele seizoenen zijn eigen TV-show bij de VARA: Met Een Lach En Een Traan. Het populaire programma wordt veelal platvoersheid en vals sentiment verweten: 'brandhout, goed voor het donkere zuiden en België.' Voor de KRO-radio heeft hij een eigen uur.
1977 Na jarenlange samenwerking ontstaat een breuk tussen Hoes en de Zangeres Zonder Naam. De zangeres vertrekt naar platenmaatschappij Bovema. Hoes lanceert zangeres Stella als haar opvolgster. Na een mislukte single met Peter Koelewijn neemt de groep Normaal haar eerste plaat in dialect op voor het Killroy label, Oerend Hard. Normaal groeit uit tot een mega-act in Nederland. In 1978 neemt Normaal met Hoes een carnavalssingle op: Bier, Bier, Bier.
1982 Hoes brengt een lp uit met muzikale bewerkingen van de gedichten van Piet Paaltjens: Snikken En Grimlachjes. Een conflict met de Zangeres Zonder Naam leidt tot een kort geding.
1992 De 'Koning van de Smartlap' wordt 75 jaar. Hoes is nog steeds eigenaar van Telstar, het familiebedrijf waar behalve zijn zoon en dochter nu ook zijn kleindochter werkt. De muziekuitgeverij Benelux Music telt inmiddels ruim 22.000 titels. Hoes heeft een huis in Florida.
1994 De CD Kerstfeest met Johnny komt uit, een jaar later gevolgd door Het Beste Van Johnny en Het Beste Van Johnny & Mary
1998 De inmiddels 81 jarige Hoes zit 60 jaar in het vak. Uiteraard wordt dit op grootse wijze gevierd en staat Hoes weer even in de schijnwerpers.
1999 In augustus treedt Hoes naar eigen zeggen voor het allerlaatst op tijdens Tour d'Overijssel in Vriezenveen. Geïnspireerd door Anneke Grönloh dient ook Hoes een claim in bij platenmaatschappij Universal om aan zijn gemiste royalties te komen.
2000 Op zijn 83e verjaardag presenteert Hoes de drie-dubbel cd met vijftig Rotterdamse liederen uit de vorige eeuw gezongen door o.a. Lee Towers.
2002 Na het overlijden van dochter Jacqui neemt zoon Adri-Jan de dagelijkse leiding over van de platenmaatschappij en muziekuitgeverij.
2003 Hoes viert dit jaar zijn 65-jarige jubileum. De smartlappenkoning werkt aan een boek over de smartlap en het levenslied. Samen met platenmaatschappij Arcade stelt hij een een 6-delige cd-box samen waarop een totaaloverzicht staat van zijn loopbaan. De 86 jaar oude Hoes is eind augustus eregast op Lowlands. Hij wordt er terzijde gestaan door Bonnie St. Claire, Annie de Reuver, Jacques Herb, Koos Alberts, Ria Valk en Arie Ribbens. Zelfs Jules Deelder is, voor het eerst in zijn carrière, als zanger present op het feestje. De registratie van het Grote Concert Des Levens komt uit op dvd. Op 8 oktober wordt Johnny Hoes in het televisieprogramma Barend en Van Dorp onderscheiden met een speciale Edison Oeuvreprijs.
2004 Op 21 januari wordt in een Amsterdams café de dvd Het Grote Concert Des Levens uitgereikt aan Johnny Hoes. Het tweede Grote Concert Des Levens op 10 april in de Heineken Music Hall is een groot succes. Onder de deelnemers aan het concert zijn o.a. Jacques Herb, Koos Alberts, Dries Roelvink, Wolter Kroes, Arie Ribbens, Ronnie Tober, Imca Marina, Annie de Reuver, Peter Beense, Band Zonder Banaan, Arne Jansen, Jannes, Bonnie St. Claire en Renee de Haan. De presentatie van het festijn is in handen van Patty Brard. De kleinkinderen van Johnny Hoes menen dat zij de rechten beheren van liedjes van de koning van het levenslied. De Amsterdamse rechtbank bepaalt echter op 8 april dat Hoes de rechten nooit heeft overgedragen. Het album Hartje Van Goud van Marianne Weber dat eind april uitkomt bevat o.a. drie nummers die zijn geschreven door Johnny Hoes, met wie Weber ook een duet zingt. Johnny Hoes zit op 28 mei samen met Harry Slinger van Drukwerk (voorzitter) en Marianne Weber in de jury tijdens de finale van het TROS-programma Een Ster In 40 Dagen, een talentenjacht waarbij wordt gezocht naar een nieuwste ster van het levenslied.
2005 Op 28 november vindt in Muziekcentrum Vredenburg te Utrecht de revival plaats van 'n Lach & 'n Traan Show, geïnspireerd door de gelijknamige tv-show van Johnny Hoes uit 1965. Presentator Chiel Montagne praat deelnemende acts aan elkaar als Marianne Weber, Thomas Berge, Eddy Wally, Jacques Herb, Ellen ten Damme, Koos Alberts, Henk Wijngaard, Rachid, Arne Jansen, Peter Beense, De Sjonnies en Johnny Hoes zelf. Tijdens de show houdt Hoes de single Jantjes Gitaar ten doop met daarop een duet met de jeugdige zanger Thomas Berge.
dinsdagmiddag 13 mei 1941 in Zuidbroek, een dorpje in het oosten van de provincie Groningen, geboren als Hendrikje Imca Bijl. Als kind raakte ze al vertrouwd met het zingen. Op 3-jarige leeftijd trad ze voor het eerst op. Haar podium was toen nog een stoel, waarop ze optrad voor haar opa. Hiermee verdiende ze haar eerste gage dat toen nog slechts een kwartje bedroeg. Het bleek al gauw dat ze erg muzikaal was. Op 10-jarige leeftijd leerde ze zichzelf gitaar spelen. In haar tienertijd zong ze als soliste bij de Damster wichters.
Ook bracht ze samen met haar moeder Spaanstalige liedjes ten gehore. Ze besloot zanglessen te gaan nemen bij de zangpedagoge Bep Ogterop. Zij onderkent Imca's vocale kwaliteiten en geeft haar talent een kans die het verdient. Haar latere zangleraressen Gien Dorlas en Ria Peters willen haar aanvankelijk voorbereiden op een klassieke carriëre als mezzo-sopraan. Maar Imca is te ongedurig voor een langdurige conservatorium studie. Als ontembare globetrotter trekt ze vergezeld van gitaar en opgeruimd humeur half Europa door. Ze woont in Zurich, Lausanne en Parijs, en zingt in bijna alle casino's van Duitsland, van Bad Neuenahr tot Baden-Baden. Aangemoedigd door Bueno de Mesquita neemt zei haar eerste Nederlandse platen op. Morgen en Soerabaja worden enthousiast ontvangen door het Nederlandse publiek. Haar populariteit groeit ras naar het uitbrengen van Duits repertoire als Lass mein herz nicht weinen , en Uber den wolken ist sonnenschein . Het succes is in de minste plaats te danken aan de legendarische grootmaker van het EMI-concern, Ger Oord, die Imca een platencontract aanbiedt. Haar artiestennaam Imca Marina is een samenvoegsel van haar tweede voornaam Imca en de tweede voornaam van haar moeder, die Anna Marina als voornaam had. Imca spreekt zeven talen en zingt maar liefst in elf talen. Haar carriëre als zangeres
Haar eerste hit scoorde de vertolkster van het levenslied in 1960 met het Duitstalige liedje Morgen . In 1963 had ze haar eerste nummer 1-hit met het liedje Soerabaja . De grootste toppers in haar zangcarriëre waren: Viva España , Harlekino , Bella Italia , Vino en Santa Domingo . De temperamentvolle Imca Marina heeft met haar warme stem reeds voor honderdduizenden mensen op talloze podia in ons land en in het buitenland opgetreden. Ze verkocht honderdduizenden platen en CD's. Waar Imca Marina optreedt, zit de stemming er binnen enkele minuten in. Ze is dan ook een veel gevraagde zangeres. Inmiddels zit de talentvolle zangeres al meer dan 40 jaar in het vak. Een warm en sociaal bewogen mens In 2000 en in 2001 werd ze verkozen tot Koningin van de homo's. Ze voelt zich erg betrokken bij mensen van hetzelfde geslacht. Iedereen mag zijn wat hij of zij is, vindt Imca. Ze heeft een grote sociale betrokkenheid bij de verdrukten in onze samenleving en spant zich in voor zowel homoseksuelen als zwerfkinderen. Imca wil dan ook de toenemende intolerantie jegens homo's in ons land proberen te doorbreken. Ze is het echter altijd lang niet eens met de exposure van homo's. Homo's laten volgens haar vaak in het openbaar teveel bloot zien en daar doen ze zich meer kwaad dan goed mee. Ze mogen wat Imca betreft seks beleven zoals ze dat zelf willen, maar een ander er niet mee lastig vallen. De zangeres heeft ook een groot hart voor gehandicapte mensen en charitatieve instellingen. Elk jaar stelt ze met liefde een maandsalaris ter beschikking voor de minder bedeelden. "Er zijn zoveel mensen onderbedeeld en als ik zo iemand ook maar een dag in z'n leven gelukkig kan maken, dan vindt ik dat erg fijn", aldus Imca. Imca als schrijfster
Imca woont sinds 2002 in een fraaie Oldambtster boerderij in Midwolda die ze 'De Vicarie van Midwolda' heeft genoemd. De boerderij wordt helemaal gerestaureerd. Het woongedeelte en de kelders zijn inmiddels door haar Engelse vriend Steven Porter op een vakkundige manier gerestaureerd en alles ziet er dan ook piekfijn uit. Steven maakte in het verleden de interieurs van o.a. Hilton Hotels in ons land en in Engeland. Hij is dan ook een man met gouden handjes. Imca is verknocht aan Groningen. Ze heeft een zelfde band met Ameland. Haar opa en vader hielpen er dijken bouwen, haar vader leerde er haar moeder kennen en Imca heeft er haar man Dirk ontmoet. Ze kregen er samen zoon Floris, maar zijn al weer jaren gescheiden. Ondanks de scheiding is Dirk nog altijd een goede vriend van haar. De scheiding verdreef haar niet van Ameland. Ze kocht er zelfs een droomhuisje. Een commandeurshuisje uit 1684. Ze zwerft graag als een eenzaam duinkonijn over Ameland en zet dan in haar huisje haar gedachten, tot poëzie gemaakt, op papier. Ze krijgt er veel inspiratie en ze schrijft er altijd. Haar eerste boek, 'Gedachten hebben krachten', publiceerde ze in 1984. Dat was tijdens een donkere periode in haar leven. Na een beenbreuk dreigde een amputatie. Het leek helemaal fout te gaan en op haar bed begon ze te schrijven. Ze bleef schrijven en zo lag plots dat boek over Ameland voor haar neus. Haar inspiratie vindt ze in de wereldliteratuur. Haar laatste boek heet 'Gedichten van Ameland'. Op 1 augustus 2002 is het boek op Ameland officieel gepresenteerd. Ze gaat het boek in eigen beheer uitgeven. In Midwolda heeft Imca een eigen uitgeverijtje. Imca heeft naast zingen en schrijven ook nog een grote liefde voor plant en dier. Ze is dan ook vaak in haar tuin te vinden. Over tuinieren heeft ze diverse boeken geschreven zoals: 'De magie van planten' en 'Talent voor leven'. Ondanks dat Imca en haar vriend Steven zich thuis voelen in Midwolda, hebben ze toch met pijn in hun hart hun boerderij met tuin in Oudendijk achtergelaten. Niet zozeer om de boerderij, maar vooral om de schitterende tuin die landelijk bekend is geworden door het tv-programma "Huis en Tuin".
Als er iemand een komeetachtige carriérestart meemaakte, was het de Limburgse jongenstenor Heintje Simons wel. Na het winnen van een talentenjacht op elf-jarige leeftijd in 1967 met Mama wordt het lied op de plaat gezet en is een idool geboren. Heel Nederland spreekt erover en de rest van West-Europa volgt snel. Vanwege de strenge Nederlandse arbeidsinspectie mist hij veel televisieoptredens en wordt hij in Nederland niet de superster die hij in Duitsland is. Als Heintje dertien is en al miljonair, gaat hij niet meer naar school en op zijn veertiende bouwt hij een huis voor zijn ouders. Hij akteert ook in films (o.a. Ein Herz Geht Auf Reizen) en dat is voor de Nederlandse fans zon beetje de enige kans om hem te zien. Mama verschijnt ook in het Engels, Afrikaans en Japans. Nadat hij in 1973 de baard in de keel krijgt, stopt hij even maar daarna haalt hij nooit meer het succes van voorheen. Uiteindelijk krijgt hij 40 gouden en 10 platina platen, met o.a. Omatje lief, Ich bau dir ein Schloss, Ik hou van Holland en Du sollst nicht weinen.
Focus is een Nederlandse progrockband, vooral bekend uit de jaren zeventig om zijn instrumentale muziek. De belangrijkste leden uit die tijd waren Thijs van Leer en Jan Akkerman.
Focus begon als trio, opgericht door de klassiek geschoolde organist/fluitist Thijs van Leer in 1969. Dit Thijs van Leer Trio, met bassist Martijn Dresden en drummer Hans Cleuver, begeleidde Ramses Shaffy en Liesbeth List, en de Nederlandse uitvoeringen van de musical Hair. Tijdens een opname als begeleidingsgroep voor de kerstsingle 'Vier ballen en een piek' van Neerlands Hoop (Freek de Jonge en Bram Vermeulen) ontmoette het trio de Amsterdamse gitarist Jan Akkerman (Brainbox). Hij voegde zich eind 1969 bij de groep en nam uit Brainbox drummer Pierre van der Linden mee die Cleuver verving. Dresden werd eind 1970 vervangen door Cyril Havermans.
In 1971 bracht Focus zijn tweede album uit, Moving Waves, dat internationale erkenning vond. De grootste internationale hits van de band waren de instrumentele nummers Sylvia en Hocus Pocus. De titel van het laatste nummer was mogelijk een bewuste poets die dj's werd gebakken: "Dat was Hocus Pocus van Focus". Dit nummer bevatte ook gejodel van Van Leer.
Bassist Havermans werd in 1971 vervangen door Bert Ruiter, en in deze bezetting werd op 5 mei 1973 een live-album opgenomen. Vervolgens kreeg Focus last van een drummerscrisis tijdens de opnamen van het album Hamburger Concerto in 1973. Pierre van der Linden verliet de groep en ging samen met met Rick van der Linden van Ekseption en Jaap van Eik (ex Cuby & The Blizzards) verder in de formatie Trace. Hij werd vervangen door Collin Allen, die werd vervangen door David Kemper. In 1976 verliet ook Jan Akkerman de band, die daardoor feitelijk ophield te bestaan. In mei 1976 trad een vrijwel geheel nieuwe bezetting rond Ruiter en Van Leer met Philipe Catherine als gitarist en David Kemper als drummer op voor de BBC (jaren later uitgebracht op Live at the BBC) en in 1977 volgde nog een LP met gitarist Eef Albers en incidentele zang van PJ Proby, maar in 1978 werd de band ontbonden.
In 1985 brachten Van Leer en Akkerman wegens contractuele verplichtingen een album uit, met als titel Focus. In 1998 formeerde Thijs van Leer een nieuwe bezetting van Focus met naast veteranen Hans Cleuver (drums) en Bert Ruiter (bas) ook de jonge gitarist Menno Gootjes. In het najaar van 2003 kwam er na jaren weer een nieuwe CD uit, genaamd Focus 8. De laatst uitgebrachte CD is van 2006 en heet New Skin. De bezetting is opnieuw gewijzigd: Jan Dumée, die Gootjes was opgevolgd, is op zijn beurt opgevolgd door Niels van der Steenhoven; basgitarist is Bobby Jacobs en Pierre van der Linden is terug als drummer.
In de periode dat Focus het meest bekend was, maakten van de band deel uit:
Thijs van Leer - zang, fluit, toetsinstrumenten Jan Akkerman - gitaar Bert Ruiter - basgitaar Pierre van der Linden - drums
Albums In and out of Focus Focus II (buiten Nederland: Moving Waves) Focus 3 Live at The Rainbow Hamburger Concerto Mother Focus Focus Con Proby Ship of Memories Focus 8 Live at the BBC Focus 9 / New Skin
Eddy Wally (Zelzate, 12 juli 1932) is een Belgische zanger die bekend is van zijn hits Chérie, Dans Mi Amore en Ik spring uit een vliegmachien. Hij wordt door zijn stijl van zingen, in België gecategoriseerd als 'charmezanger'. Hij heeft een al dan niet terecht imago van iemand die sterallures heeft, en een opvallende verschijning dankzij zijn glitterkostuums. Hij wordt vooral verbonden aan ouderen - meestal vrouwen - maar heeft ook een jeugdige fanbasis. Het is echter onduidelijk of deze jongere fans hem bespotten of bewonderen (zie camp). Wally vindt zichzelf een voorbeeld van The American Dream, maar dan natuurlijk in België.
Hij werd geboren als Eduard Van De Walle. Zijn vader was markthandelaar en overleed vroeg. Van De Walle leerde accordeon spelen. Toen hij in een weverij in Sas van Gent werkte, leerde hij Mariëtte Roegoers kennen, met wie hij in het huwelijk trad. Vervolgens opende hij een dancing in Ertvelde (Oost-Vlaanderen). Maar hij bleef op de diverse markten in Vlaanderen koopman in damestassen, bevreesd als hij was om geen inkomsten te kunnen genereren met zijn talent. In 1966 leerde hij de Nederlandse producer Johnny Hoes kennen. Onder leiding van Hoes nam hij zijn eerste nummer Chérie op, dat een grote hit werd. Wally haalde er de eerste plaats mee in de Vlaamse hitparade. Nadien nam hij nog ruim 500 nummers op.
Eddy Wally geldt al vele jaren als schoolvoorbeeld van Bekende Vlaming, een positie die hij onder andere te danken heeft aan zijn optredens aan de zijde van Kamagurka in de Lava-televisiereeks. Hij noemt zichzelf The Voice of Europe (De Stem van Europa), in navolging van Frank Sinatra, met wie hij zichzelf graag vergelijkt. Hoewel een vergelijking met het uiterlijk -echter niet de verdiensten- van Liberace meer op zijn plaats is.
Wally is ook bekend buiten België. Hij heeft een fanclub in Nederland, en is zelfs bekend in het Verenigd Koninkrijk door zijn regelmatige verschijningen in het programma Eurotrash (Eurorommel). Hij trad ook verschillende keren op in China (waarvoor hij Chérie in het Chinees vertaalde naar Baobei), Duitsland, Australië, Zuid-Afrika en Rusland. In de jaren zeventig trad hij verschillende keren op in hotels in Las Vegas.
Eddy Wally kreeg medio 2006 een standbeeld ter ere van zijn uvre. Op het standbeeld valt de titel van zijn grootste hit te lezen, Chérie'. Daarnaast staat er een marktkramerstas, wat verwijst naar Eddy's rijke historie. Eddy wilde geen borstbeeld, want daar vindt hij zichzelf te goed voor.
Eind 2007 stelde de zanger zijn eerste boek Eddy Wally. The voice of Europe voor in het Gentse stadhuis. Het boekwerk, van de hand van Kathleen Haentjens en Ivan Saerens schetst de carrière van de zanger. Het bevat een 500-tal foto's van fotograaf Patrick Dekeyser en put uit het privé-archief van Eddy Wally.
In de vroege nummers van de Urbanusstrip door Willy Linthout en Urbanus komt hij vaak voor als personage. Hij wordt dan voorgesteld als een klein mannetje met een grote hoge hoed en veel kapsones. Urbanus vermeldt hem in het lied "Gladde Iolen" (als Eddy de Wallyvis) Wally heeft een cameo in het Suske en Wiske-album "de Krimson crisis" waar hij meevecht met andere Bekende Vlamingen tegen Krimson. Aan het einde van het album krijgt hij een schoen tegen zijn gezicht omdat hij niet wil zwijgen. Wally speelde de rol van ruimtekapitein in Kamagurka en Herr Seeles comedyreeks Lava. Iedere maal als hij zong "week het Kwaad". In een aflevering komt Kees van Kooten als buitenaards huis-aan-huisverkoper een stofzuiger, of preciezer een 'ruimtezuiger', aan Eddy Wally als Kapitein aanbieden, welke planeten naar elkaar toe zou kunnen zuigen, zodat je makkelijk van de ene naar de andere planeet kon lopen. Wally had een gastrol in FC De Kampioenen in de aflevering Cherie. In 2005 was hij één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar hij haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 96 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen. Planetoïde (9205) Eddywally, ontdekt in 1994 door Eric Elst als 1994 PO9, werd naar hem genoemd. In 2008 zal Zelzate, de geboorteplaats van de zanger, een Eddy Wally-museum rijk zijn.
Twee producers hebben het idee om een meidengroep te beginnen. Ze vragen vier meisjes die bij de Tros-top 50 dansen (Patty, Anita, Esther en Angela) om mee te doen. Het vijfde meisje, Angela, zangeres van een hardrockband, wordt ook gevraagd. Zijn neemt Ria mee, zangeres van weer een andere band. De Dolly Dots zijn geboren. Hun eerste single, Boys bereikt de negende plaats in de Top 40. Tevens wordt hun debuut LP uitgebracht.
1980 Eerste liveoptreden in Katwijk Aan Zee. De LP American Dream wordt uitgebracht.
1981 Aantal optredens in het land nemen toe. Er komt een verzamelelpee.
1982 De Dolly Dots gaan voor promotionele activiteiten naar Japan. Daar halen ze platina met het nummer Radio.
1983 Het nummerLove Me Just A Little Bit More haalt de eerste plaats in de hitlijsten. De LP Display haalt goud. Dots krijgen een auto-ongeluk en een aantal van hen is licht gewond. De Dots gaan in een tv-serie van de Tros spelen, die speciaal voor hen is geschreven.
1984
Het meest succesvolle jaar voor de Dolly Dots. Ze hebben hun eerste grote tournee door het land, met een live band en twee optredens per avond. De Dots vieren hun vijfjarig bestaan met een optreden in Carre te Amsterdam. Angela begeleidt en produceert ondertussen Roberto Jacketti & The Scooters.
1985 Anita verlaat de groep, om zich toe te leggen op het moederschap. Dots geven uitverkochte concerten in Turkije en Egypte.
1986
Dots vertrekken naar Amerika voor de opname van de speelfilm Dutch Treat. Dit neemt twee maanden in beslag. De single 'This Girl' is afkomstig van de soundtrack.
1987
De speelfilm Dutch Treat beleeft zijn premiere in Tuschinkski te Amsterdam. De Dots treden op in IJsland. Er verschijnen nog twee singles van de soundtrack: 'Hearts Beat Thunder' en Make it Up to You. De Dots scoren eind 1987 een laatste hit, 'What A Night', geproduceerd door Stock, Aitken en Waterman.
1988 Op 3 februari nemen de Dolly Dots het besluit om uit elkaar te gaan. Op 2 oktober geven ze een groot afscheidsconcert in discotheek Escape te Amsterdam.
1998
De Dolly Dots komen bij elkaar voor een reunie. Dit ter gelegenheid van de release van de dubbel-cd 'The Collection'. Ze zijn te gast bij Paul de Leeuw. Ook treden ze op in een circustent, op een feest van oud-sponsor Aad Ouborg van Princess. 2007 Voor De vrienden van Amstel LIVE! in Ahoy 2007 besluiten de Dots nog een keer bij elkaar te komen. Dit bevalt ze goed dat ze besluiten om de reunie officieel af te sluiten met een groots eigen concert in Ahoy. Uiteindelijk worden dat er drie.
We schrijven najaar 1968, de in St. Willebrord, woonachtige platenhandelaar Ries Brouwers raakt onder de indruk van het stemgeluid van plaatsgenootje Corry Konings. Hij heeft haar horen zingen in het groepje de Mooks. Ries kent Pierre Kartner en attendeert hem op het talent Corry. Pierre die pas in dienst is bij platenmaatschappij Dureco is naarstig op zoek naar een equivalent van de Heikrekel-sound. Hij kan misschien iets betekeken voor de als kapster werkzame Corry. Zo wordt er in het late najaar van 1968 een afspraak gemaakt met Pierre Kartner. In aanwezigheid van Corry's tante en Ries Brouwers wordt er naar Breda getogen om voor te zingen bij Kartner.Pierre Kartner besluit naar aanleiding hiervan een lied voor haar te schrijven. Dit wordt "Vaarwel, ik zal geen traan meer om je laten"
Eerste Plaat
Op 2 mei 1969 wordt "Vaarwel, ik zal geen traan meer om je laten" in de Fonior studio te Brussel op de band gezet. Klein probleem is echter dat Corry, die inmiddels is gaan zingen bij de Rekels eigenlijk vindt dat de jongens haar moeten begeleiden. Nadat de groep in aanwezigheid van Annie de Reuver en Pierre Kartner, auditie doet in de zaal "El Paradiso" te St. Willebrord, wordt overeengekomen dat Corry niet alleen op de buhne maar ook op de plaat voortaan begeleid zal worden door de Rekels. Omdat ontdekker Ries Brouwers zich garant stelt voor afname van de eerste persing durft Dureco het risico aan. Verbazing echter alom als blijkt dat een dag na de release Brouwers de single bijbestelt omdat hij in een dag zijn hele voorraad heeft verkocht. bliksemsnel moet Dureco bijpersen en een succesformule lijkt geboren. "Vaarwel" schopt het uiteindelijk tot een 22e plaats in de Top 40 en zo'n slordige 45.000 platen zullen er uiteindelijk van verkocht worden. De opvolger "Mijn stil verdriet", zal het zowaar nog beter doen. De groep die inmiddels haar tweede hit heeft mag nu ook haar tv debuut maken in het uiterst populaire programma MIK, van de Boertjes van Buten
Grootste Nederlandstalige Hit
Op 23 februari 1970 neemt de groep onder productionele leiding van Pierre Kartner "Huilen is voor jou te laat" op in de MC studio te Nederhorstenberg. Zonder het zelf nog te beseffen schrijven ze hiermee popgeschiedenis want dit lied zal uiteindelijk de grootste Nederlandstalige hit aller tijden worden. Op 27 maart 1970 wordt "Huilen is voor jou te laat" uitgebracht op het 11 provincien label. Uiteindelijk zal de plaat 41 weken de hitparade domineren. Tot op de dag van vandaag is dit record nooit geevenaard. Corry & de Rekels zijn niet meer weg te denken uit de populaire Nederlandse muziek. Tussen 1969 en 1972 zal de groep 8 top 40 hits scoren. "Rozen die bloeien", "Zonder 't te weten", "Hoog daar aan de hemel", (wat bovendien in december 1971 wordt uitgeroepen tot alarmschijf) en "Igorowitch", wat als promotiegrap voor radio en tv van een Russische hoestekst wordt voorzien) zijn allen geheide hits.
Goud en Platina
Ook de 3 albums welke simpelweg als titel Corry & de Rekels 1,2,3 mee krijgen, bereiken allen zowel de gouden als platina status. In menig interview wordt getracht de kern van het succes bloot te leggen. Feit is echter dat zo'n enorm succes zich simpelweg niet laat verklaren. Het zal ongetwijfeld de combinatie geweest zijn van de juiste liedjes, het juiste moment, de inbreng van Pierre Kartner die zo opvallend in bijna alle liedjes de 2e stem voor zijn rekening neemt, de speciale sound van de Rekels, en zeker niet in de laatste plaats het aparte geluid en de opmerkelijke lieve uitstraling van Corry Konings.
Uit Elkaar
In het voorjaar van 1972 wordt het gerucht bevestigd wat al langere tijd de ronde doet, de groep zal uit elkaar gaan. Op 30 juni van datzelfde jaar komt er ee neind aan de meest succesvolle Nederlandstalige combinatie ooit. Als "'dagen en nachten", hun laatste single wordt gereleased zit er een sticker op het hoesje met de kreet "Allerlaatste Hitsingle". Vier jaar lang hebben zij onafgebroken de hitlijsten aangevoerd. Zaal den Deijl, te Raamsdonkveer heeft de droeve eer op 30 juni 1972 afscheid te nemen van een bijzonder fenomeen. Voor de laatste keer zullen corry & de Rekels hier aantreden om hun laatste optreden te verzorgen.
Na 35 Jaar Weer Bij Elkaar
Op veler verzoek van haar fans en om aandacht te geven aan haar 35-jarig jubileum komt er nog éénmaal een reünie album met de Rekels uit Na 35 jaar. U kunt uitkijken naar 14 nieuwe Nederlands-talige nummers, maar de legendarische groep gaat ervoor zorgen dat de stijl zoals vanouds blijft! Een primeur voor alle fans én de Nederlandstalige muziekwereld is dat een schitterend boekwerk / biografie met historisch materiaal cadeau wordt meegegeven in de vorm van CD extra. Dat 35 jaar na dato Corry & de Rekels nog steeds voortleven in de harten van duizenden mensen bewijst de nieuwe CD.
De rasmuzikanten Tonny More, Carel Alberts en Ad van de Gein ontmoeten elkaar in het Amsterdamse Place Pigalle en besluiten samen te gaan werken. Het Cocktail Trio is een feit. Aanvankelijk met toeving "ol.v Ad van de Gein". Uitgangspunt is vertalingen te maken van Amerikaanse novelty hits en daarmee een komisch en aanstekelijk programma op de planken te brengen. Spoedig schrijft het drietal ook eigen materiaal. Carel Alberts schrijft of vertaalt teksten, Ad van der Gein is verantwoordelijk voor de composities.
1954
Het Cocktail Trio heeft behoorlijk succes in het land, iets waar ook Hilversum lucht van krijgt. Jan Koopman (AVRO) brengt het trio voor het eerst voor de radio in het programma Palet. De groep doet mee aan een landelijke AVRO-tournee waarbij ze opvallen met hun komische act. Binnen korte tijd is het Cocktail Trio een begrip.
1961
Volgens Tuney Tunes is Batje Vier 'één van de geestigste nummers die we de laatste jaren hoorden,' terwijl later van een 'doldwaas plaatje' sprake is. Het is de eerste single die terug te vinden is in een hitparade. Het ontbreken van dergelijke noteringen zegt echter niets over de populariteit van het trio. Hun platen zijn bijzonder grote radiofavorieten, die veelvuldig worden aangevraagd in verzoekplatenprogramma's. Gedurende de jaren is het Cocktail Trio veelvuldig op radio en tv te bewonderen. Ook voor andere artiesten maken zij nummers, bijvoorbeeld Vrijgezellenflat van Ria Valk.
1962 - 1963
TROS-directeur André Meurs schrijft veel van de komische teksten. Onder meer voor liedjes als Kom In Mijn Wigwam en Geen Bier, Geen Borrel, Geen Wijn. Meurs zorgt ook voor de vertaling van de kinderplaat Through Childerens Eyes van de Amerikaanse groep The Limeliters. De liedjes voor de plaat worden opgenomen met kinderkoren De Krekels en De Merels onder leiding van Lo van de Werf. Met het repertoire verzorgt Het Cocktail Trio speciale kindershows. In het seizoen '62-'63 speelt Het Cocktail Trio in de Snip & Snap revue Harten Troef.
1965
De single Het Vlooiencircus verschijnt in de lente en is een groot succes. De Jamaicaanse pianiste Winnifred Attwel neemt het nummer ook op. In de herfst scoort Het Cocktail Trio opnieuw een hit met Wie Heeft De Sleutel Van De Juke-Box Gezien?, een bewerking van het Amerikaanse nummer Go 'Way Christina.
1968
Het Cocktail Trio neemt liedjes op uit films van Walt Disney. Ze brengen ze uit met speciale Walt Disney-boekjes. 101 Dalmatiner Hondjes nemen ze samen op met Helen Shepard en Henk van der Molen. Er wordt een poging gedaan voet aan de grond te krijgen in Duitsland. Speciaal voor de Duitse markt wordt Batje Vier vertaald in Ich Mochte Gern An Der Theke Steh'n en Kun Je Nog Zingen Zing Dan Mee wordt Unsere Kneipe Lebe Hoch. Het Cocktail Trio heeft het echter te druk met optredens in Nederland, zodat de plaatjes niet voldoende in Duitsland kunnen worden gepromoot.
1969 - 1970
Het succes van Het Cocktail Trio neemt af. André Meurs valt weg als tekstschrijver en het schnabbelcircuit verandert ten nadele van de band.
1973
In later jaren wordt het repertoire minder verfijnd en worden ook enkele carnavalsplaten gemaakt. Lief Zijn Voor Elkaar wordt zelfs een hit. Behalve commerciële singles neemt men ook vele reclamesingletjes op, bijvoorbeeld voor Caltex, de RAI en het Broodwezen. Bekend is hun Leve De Man Van De SRV.
1980 - 1981
Ad van de Gein ondergaat een hartoperatie. Zijn plaats achter de piano wordt ingenomen door Henny Langeveld uit Leiden. Als Van der Gein weer is genezen is hij niet langer meer welkom bij het Het Cocktail Trio.
1985
Tonny More overlijdt op 11 november.
1986 - 2001
Alberts treedt niet langer op onder de naam "Het Cocktail trio", maar gaat door onder de naam "Sans Soucis". Ad Van de Gein gaat solo verder. Alberts blijft tot 1999 met twee muzikale vrienden hits van Het Cocktail Trio spelen. Paul de Leeuw zingt in zijn televisie-programma De Schreeuw van de Leeuw samen met Carel Alberts de hit Kangaroe-eiland. Groepen en acts als C'est Tout, Storm en Sugar Lee Hooper nemen nummers op van Het Cocktail Trio.
2002
Het Nieuwe Trio, een band met onder meer Clous van Mechelen, verzorgt een theaterprogramma waarin nummers gespeeld worden van het Cocktail Trio. Carel Alberts en Ad van de Gein zijn beiden aanwezig tijdens de presentatie van de cd-box De Nederlandse Cover Top 100 van Vic van der Reijt.
2005
Ad van de Gein wordt Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn werk als muzikant.
