Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Als je rond je 90e denkt dat je zo ongeveer alles wel hebt meegemaakt nu, staan er ineens twee marsmannetjes buiten aan de venster gebaren te doen...zoals op de foto gisteren.
Maar ik was gisteren in de avond zo gelukkig toen ik nog eens de foto zag dat ik dat vreemde maar toch goede nieuws met jullie wilde delen, met taalfouten en al, dus maar vlug vandaag gecorrigeerd!
Vader die nooit zijn emoties heeft getoond in zijn leven, stak breeduit zijn armen naar ons uit. Zo mooi! Dat is liefde zonder woorden!
Na een telefoontje met de directie waren ze zo goed in te gaan op onze vraag of we onze ouders toch even konden zien, en zo gebeurde het. Verpleegkundigen kwamen hen speciaal uit hun kamer halen om hen naar een glazen wand te rijden. Zowel wij als mijn ouders waren heel blij elkaar eens te zien. Maar hoe dicht tegen het raam ook, we verstonden elkaar moeilijk tot ik op het idee kwam waarom niet contact maken via de gsm? De verpleegkundige hield haar smartphone tegen de oren van afwisselend vader en moeder terwijl mijn zus met hen belde. Het is een noodoplossing maar wel een oplossing! En toen het moment kwam om afscheid te nemen, had vader plots het idee en strekte wijd zijn armen uit alsof hij ons wou omarmen! We hebben hen zo lang mogelijk gevolgd via deze glazen wand. Met dank aan de verpleging die daar tijd voor maakten!
Vele mensen zijn verwonderd, Vele mensen zijn boos. Geen relieken, Geen geleid gebed... Geen mis, geen...
Toch is de basiliek open. Toch ben je van harte welkom. Toch versierden we de kerk... Ter ere van Maria, ter ere van Bernadette.
Op de stoelen ligt een blaadje, Gemaakt voor jullie die hier komen... Het weekend-evangelie dat niet luidop werd voorgelezen, ging over de Samaritaanse vrouw die Jezus water gaf. Dit wordt, op dit blaadje, verbonden aan de verschijning van Onze-Lieve-Vrouw aan Bernadette, die water krijgt van de bron in Lourdes, van Maria...
Je kan individueel hier, kort of lang, wat mijmeren, wat bidden, jouw rozenkrans in de hand, zoals Bernadette...
Al zijn haar relieken niet hier, toch kan je tot haar bidden... Of ook: samen met haar bidden tot Maria. En door Maria, tot Jezus... En zo samen met hen die dit hier lezen, verbonden zijn in gebed, met de vele Christenen in de wereld. Ook al zijn we niet allemaal samen, op een vast staand uur, hier of elders.
In het begin van de vasten hoorden we: "Als je bidt, sluit je deur van je kamer en bid tot je Vader is en je Vader die in het verborgene ziet, zal het je vergelden."
Zo blijven we echt verbonden als gelovigen... in ons gebed!
Van harte welkom, blijf je! Hier in de basiliek, of in jouw gebed!
HET ZAL WEL MOETEN MAAR VOOR BETROKKENEN ZOALS ONDERGETEKENDE IS HET ZWAAR TE HOREN DAT IK MIJN OUDERS VOOR ONBEPAALDE TIJD NIET MEER MAG EN KAN BEZOEKEN IN HET WOON- EN ZORGCENTRUM.
ZULLEN ZE NIET DENKEN DAT WE HEN VERGETEN ZIJN? VADER DACHT HET IN HET BEGIN VAN HET JAAR AL TOEN HIIJ OP INTENSIEVE LAG. ZULLEN VERPLEEGKUNDIGEN HEN OP DE JUISTE MANIER OP DE HOOGTE HOUDEN EN HET HEN REGELMATIG VERTELLEN?
EN WAT MET DE WAS DIE WEKELIJKS MOET GEDAAN WORDEN, DE ADMINISTRATIE DIE MOET WORDT BIJGEHOUDEN? REKENINGEN DIE OP TIJD MOET WORDEN BETAALD ALS WE NIET MEER TOT BIJ HEN GERAKEN?! IN MIJN/ONS GEVAL MOETEN BINNEN AFZIENBARE TIJD PAPIEREN GETEKEND WORDEN EN DAT KAN ENKEL EN ALLEEN 'BUITENSHUIS'.
IK NOEM MAAR EEN PAAR DINGEN OP.
IK BEGRIJP DAT ER MOET DRINGEND INGEGREPEN WORDEN, MAAR IS OOK HIER NIET TROP IS TROP?
Een indringende thriller over verraad en verloren vriendschap
Acht vrienden delen samen lief en leed, totdat één van hen verdwijnt. Delphine Zuiderland laat haar gezin in de steek en vertrekt met onbekende bestemming. Haar vriendin Nina is er als enige van overtuigd dat Delphine niet vrijwillig is weggegaan. In Nina?s zoektocht naar de waarheid raakt ze verstrikt in een web van leugens en intriges. De veilige wereld van de vriendengroep valt uiteen en laat Nina achter met de vraag: wie heeft er schuld?
Na Delphine is een intelligente psychologische thriller vol onderhuidse spanning. De personages worden tot leven gewekt met gevoel voor detail en groot menselijk inzicht. Liefde, lust, afgunst en haat leiden tot een dramatische ontknoping die nog lang nadreunt.
In de hete zomer van 1985 nodigt de excentrieke miljonair Edouard Schampenberg tien jonge, beloftevolle talenten uit op zijn landgoed in Zuid-Frankrijk. Het zijn maanden van hard werk, jaloerse intriges en schaamteloze liefdesaffaires, die een tragisch einde krijgen als de verleidelijke Kathy Maljeu in de kortste nacht van het jaar dood wordt aangetroffen in de rotspoel van het kasteel. Dertig jaar later komt ex-televisiemaker Thomas Breens het verhaal toevallig op het spoor tijdens een reis in Frankrijk met zijn vriendin Kristien. Hij krijgt een gouden idee voor een nieuwe documentaire: een reünie van de tien grote talenten in het kasteel van toen. Maar dan blijkt dat oude geheimen en vetes beter met rust kunnen worden gelaten.
Ik weet dat ik maar pas een boek heb voorgesteld, en dan nog van dezelfde auteur, maar dit boek is zo goed en zo spannend geschreven dat ik het nu al hier voor jullie acherlaat! Ik had niet eens tijd om koffie te zetten!
Anders strafport als ik dit boek niet biinnenbracht...
Dat hoorde ik net op de radio. Maar is dat wel de realiteit, of zie je die fietsers gewoon op zondagvoormiddag of tijdens het verlof. Of populairder omdat ze electrisch worden aangedreven? Of populairder omdat je er in sommige gevallen nu een vergoeding voor krijgt?
Zalig zij die met een auto mogen rijden, want daar kom je overal mee; met een fiets helaas niet, en altijd afhankelijk van de weerrsomstandigheden. In het begin van mijn bloggen heb ik er nog uitgebreid over gehad dat ik me vaak 'de eenzame fietser' voelde, want over een afstand van twee maal twalf km. kwam ik haast nooit een medefietser tegen, of het was een jong gezin dat naar de supermarkt ging omdat zij zich geen auto konden verloven.
Nog steeds lijk ik een van de weinige fietsers! Dit moest ik toch even kwijt!
Ellen Rademakers herinnerde zich haar nachtmerrie nog levendig: haar vriend had gezworen dat hij haar zou vermoorden. Maar wanneer ze diezelfde dag op een veiling een notitieboekje uit de achttiende eeuw ontdekt, is ze de droom alweer vergeten. Vanuit haar chambres dhôtes in Normandië gaat ze samen met Thomas op zoek naar de betekenis van de geheimzinnige aantekeningen. Vele vragen worden opgelost, maar andere blijven voorlopig onbeantwoord. Wie is de arrogante Xander Govaart, die zich ongevraagd in hun leven nestelt? Is Thomas echt voor de beeldschone Rika gevallen? Wat hoopt het stel te vinden op het kerkhof van Montmartre? En de belangrijkste vraag van allemaal: waarom vertelt Thomas zijn bloedstollende verhaal vanuit een cel in de gevangenis?
Het woord oud is een containerbegrip. Je kunt er van alles in stoppen. Het begrip verandert doorlopend. De zeventiger van nu, was de vijftiger van de jaren na de oorlog. En als iemand sterft voor zijn tachtigste, sterft hij redelijk ‘jong’. En hoe vaak hoor je de opmerking, iemand is wel oud in jaren maar jong van geest.
Ouder worden en ouder zijn is een gebeuren, waarmee de mens in onze dagen worstelt. Wij leven in een tijd waarin je jong en krachtig moet zijn, je eigen leven in de hand moet houden, zolang mogelijk maatschappelijk mee moet doen. En juist in die samenleving komen steeds meer ouderen. En dat levert nogal problemen op, economisch, financieel, totale verandering van bevolkingsopbouw en de vraag naar zingeving stelt zich opnieuw.
Belangrijk is bij een te zoeken antwoord op de vraag naar zingeving vanuit welk mensbeeld je leeft, wat is je visie op de mens en samenleven.
- Ga je uit van het beeld van de mens die autonoom is, de regisseur van zijn eigen leven, onafhankelijk en zelfstandig. In die visie is ouder worden verlies, beperkingen, weinig toekomst.
- Zie je de mens als relationeel, altijd en overal verbonden met elkaar, dan blijft bij het ouder worden die verbondenheid bestaan. Kan zich vernieuwen of veranderen.
Een gebed voor deze tijd van crisis van het coronavirus:
In de nieuwberichten vernemen we dat op vele plaatsen in de wereld mensen getroffen zijn door het coronavirus. Velen zijn ziek geworden, er zijn mensen aan overleden. Er is vrees voor een uitbraak van dit virus. In deze momenten mogen wij ons ook richten naar onze God en Hem al onze zorgen voorleggen.
Vader in de hemel, vol vertrouwen bidden we tot U en vragen dat het coronavirus geen slachtoffers meer maakt, dat de epidemie snel onder controle is en Gij de getroffenen hun gezondheid weergeeft, zodat de rust terugkeert. Neem in uw liefde op hen die aan deze ziekte zijn overleden, en biedt troost aan de getroffen families. Sta dokters en verpleegkundigen bij in hun strijd tegen deze ziekte, zegen met inspiratie hen die zoeken naar een remedie. Heer Jezus, Gij die lichaam en ziel genezen kunt, ondanks onze machteloosheid in deze wereldwijde gezondheidscrisis, stellen wij al ons vertrouwen in U. Schenk ons vrede en gezondheid. Moeder Maria, wees onze bescherming, draag blijvend zorg voor ons en leid ons door uw liefde tot Jezus, uw Zoon. Amen
je levenscomputer bewuster ‘opstarten’ je ‘wachtwoord’ op Pasen instellen ‘deleten’ wat niet tot echt leven leidt ‘leuk vinden’ wat vrede, gerechtigheid en leven dient ‘knippen’ wat fake is ‘escapen’ uit wat vals is en onecht …
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
