Ik ben Gisela Altruye, kantdocente en al 35 jaar bezeten van Kant. In 1979 ben ik gestart met kantgroep "Terug naar 't kantkussen" en tot op de dag van vandaag zijn er nog altijd dames die reeds komen van in het begin.
Zoeken in blog
Gezien in Ieper
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Chantilly Lace
Spaanse kantkussens in het Begijnhof van Diest
In Spanje is men gek op kantklossen en hun creativiteit kent geen grenzen!!
"de klantklosster" van Sveltlana Pavlickova, bekeken door de ogen van Hilde. Eigenlijk is Hilde wel een stukje "kunstenaar" want zonder al te veel technische bagage klost ze in het verre Turkije toch mooie kantwerken.
Sneeuwwitje Ondanks het snikhete Turkse weer heeft Hilde het weer klaargespeeld om deze leuke patronen, van Martine Bruggeman, uit te klossen.
Het was een tijdje rustig bij Hilde (Turkije) maar zoals je ziet hebben haar vingers niet stil gezeten !!
Franse kantkussens
Werkje van Hilde uit Turkije
Kaarten van Angèle Van der Stock
Brazilië
Popjes uit het Franse Caen
Brioude
Kantklossters van Offida
Spanje
Puerto Rico
Tsjechië
Naaldkant uit Pag.
Bedankt Gwen.
Kantwerksters uit Sri Lanka
Kantwerkster uit Cantu
Zweden : Madonna naar een skulptuur uit de kloosterkerk in Vadstena.
Antieke kantstukken
Volgende kanten zijn niet door mij gemaakt maar werden tentoongesteld te Brugge.
Zoeken in blog
Ordinaal
Vlaanderse kant
Brusselse kant
Mechelse kant
Kant van Bayeux
Chantillykant
Point à la rose
Vrienden, luister nu eens even Dréke stal toch weer de show ! Met zijn smoking en zijn strik… Was hij reuze in zijn schik !!
Beschermheren van de Franse kant
Louis XIV (1638-1715)
Jean-Baptiste Colbert (1619-1683)
Napoleon Bonaparte (1769-1821)
De M van Madammeke!!
Duitse klosjes
Het "parapluklosje" wordt gebruikt als er met metaaldraad gewerkt wordt.
2-delige Franse klosjes
Het nut zie ik er niet van in maar het zijn toch leuke hebbedingetjes!
Enkele voorbeelden van stropkant.
Eigen ontwerpen in stropkant
Duchessekant of Fijn Brugs Bloemwerk
Deense klosjes
Voorbeelden van Chantilly-kant Dit zijn foto's van oude kanten.
Bedrukt klosje
RACCROC steek
Voorbeelden van hedendaagse Chantilly kantjes
Moeder en kind
In het klosje is een klein klosje uitgesneden!!!
Enkele voorbeelden van Binche kant .
De ijsvogel : detail
't Herte : detail
Rosaline kant
Voorbeelden van Milanese kant.
Medaillon in Milanese kant
Witte Zwaan
Zwarte zwaan
De 4 seizoenen
Voorbeelden van Beverse of Rijselse kant
Russische kant Dit oud DMC patroon was oorspronkelijk een gordijnrand.Ik heb het herwerkt en geklost met zijde.
Volwerk in Russische kant Zeer mooi volwerk dat geklost is met slechts 14 klosjes.
Op 2 juni 2005 worden Mileen en Ywein 1 jaar !!!!
Enkele details van het kantwerk : De PELGRIM
Nog enkele prachtige voorbeelden van Russische kant
Sterrenbeeld : Kreeft
Vlinder in Russische kant
Vlinder in fijn bloemwerk
KERST en NIEUWJAAR
Een ster aan de hemel Vol licht in de nacht
Moge 2006 brengen... Al wat je ervan verwacht !!
Een kaarsje in deze donkere tijd is iets dat warmte brengt en het hart verblijdt !
Ik wens je : 365 dagen om van te dromen te gaan en te komen te ontvangen en te geven en tussenin... de tijd om gezond en vredig te leven !
Open monumentendag !
Terug naar 't kantkussen.
Een hobby die een obsessie werd !!
Niet alle afgebeelde kant is door mij gemaakt, dat zou trouwens onmogelijk zijn. Ik wil alleen ALLE facetten van KANT belichten !!
31-12-2011
Kaarten van kantvriendinnen
Van Rita
Op mijn beurt wens ik je het allerbeste voor het
nieuwe jaar. Ik hoop dat het even verrassend, even schitterend, even
kleurrijk wordt als je prachtig kantwerk.
Voor mijn nieuwjaarswens pronk ik met andermans
veren. Ik maakte een kaartje met een fragment van een couvre-pied uit 1599. De
aartshertogen Albrecht en Isabelle kregen hem toen ze trouwden. Het bestaat uit
120 kleine taferelen omringd door een boord met de beau monde van die tijd:
keizers, koningen en prinsen. Men vermoed dat zowel Antwerpse als Brusselse
kantwerksters het stuk maakten. Ik vind het nog altijd een pareltje van ons
museum in Brussel. Aansluitend bij de tijd van het jaar selecteerde ik o.a. een
musicerende engel.
Als 't Kerstkind nu op aarde kwam, waar zou dat kunnen zijn? Misschien dichtbij in Rotterdam, of ver weg in Bahrein? Is Het dan blank of zwart, hoe wordt Het dan herkend? Schijnt op die plaats een ster als toen, hoog aan het firmament?
Als 't Kerstkind nu op aarde kwam, wie ligt dan in het veld? Is dat die vredesdemonstrant die strijdt tegen 't geweld? Of is het die soldaat, die voor de vrijheid vecht? Aan wie wordt door de engelen het Blijde Nieuws gezegd?
Als 't Kerstkind nu op aarde kwam, wie zijn de wijzen dan? Zijn dat de wereldleiders soms uit o zo verre land? Wat is dan hun geschenk, waar 't Kind mee wordt verblijd? Zou dat een vredesboodschap zijn, of oproep tot de strijd?
Als 't Kerstkind nu op aarde kwam, of is dat Kind er al? Is het misschien nooit weggeweest, ligt Het nog in die stal? Kom ga dan mee op zoek, naar waar die stal dan staat. Dan komt de vrede toch misschien en is 't nog niet te laat.
Dit gedicht werd geschreven op de wijs van: "O little town of Bethlehem".
Het is weer Kerst, iedereen is blij... Wat gaat het jaar toch snel voorbij, De kerstboom en pakjes staan klaar, en de familie zit gezellig bij elkaar. Een zalig, warm en vreugdevol Kerstfeest De kindjes zijn blij ...omdat de kerstman is geweest !
Het "Midwinterfeest" georganiseerd door het Brugse kantcentrum, was een schot in de roos. Een toeloop van jewelste al zou je het op de foto's niet zeggen, toch is het zo. Dank aan de vriendelijke bezoekers die spontaan een stapje achteruit deden zodat de "fotograaf" zijn werk kon doen.
Mileen en Linde waren er ook bij en ze keken hun ogen uit naar de kletsende klosjes en ze luisterden vol aandacht naar de uitleg van Anne-Marie Billiet.
Vandaag gingen we richting Brugge, meer bepaald naar de kanttentoonstelling in de Sint Andriesabdij in Zevenkerken.
De benedictijnenabdij Sint-Andries
Zevenkerken ligt in een bosrijk gebied, een zevental km ten zuiden van Brugge.
De abdij zet de traditie verder van de middeleeuwse abdij, die werd gesticht in
1098 en werd verwoest ten tijde van de Franse Revolutie in 1796.
De huidige Sint-Andriesabdij werd gesticht door Dom Gerard van Caloen (1853-1932), benedictijn
van de abdij van Maredsous, de zoon van Charles van Caloen, de bouwheer van het
kasteel van Loppem. Hij had de opdracht gekregen de heropleving van de
benedictijnenabdijen in Brazilië op zich te nemen en vestigde zich te
Sint-Andries, om van daaruit monniken uit te zenden. Zijn moeder stelde hem
daarvoor een eigendom ter beschikking.
In de prachtige Gregoriuszaal werden we verwelkomd door pater Nikolaas en Nico Blontrock van het Brugse kantcentrum.
We kwamen onmiddellijk in de kerstsfeer ! Sereen, verzorgd, mooie kantwerken ....een pluim voor de initiatiefnemers !
Bij de negentiende editie van de Kerstbazaar (zaterdag
3 en zondag 4 december) organiseert de Sint-Andriesabdij van Zevenkerken een
tentoonstelling van Brugs kant, Kant: Brugges grote roem. Dat doen de paters
in samenwerking met het Brugse Kantcentrum en kantclub Cersekorf uit Ieper.
Religie en kant én eindejaar en kant zijn de twee onderwerpen van de
tentoonstelling
Nico Blontrock en pater Nikolaas bron : Michel Vanneuville
De vzw Kantcentrum werkt begin december nauw samen met de paters van de Sint-Andriesabdij in Loppem bij Zedelgem (in de volksmond, de abdij Zevenkerken) voor de samenstelling van een kanttentoonstelling. Elk jaar stelt Pater Nikolaas een unieke expositie samen, die telkens in december duizenden bezoekers lokt.
De tentoonstelling loopt samen met de Kerstbazaar in de abdij en heeft plaats in de Gregoriuszaal. Vlakbij is een ruime parkeerplaats. De kerstbazaar en de kanttentoonstelling hebben plaats op zaterdag 3- en zondag 4 december 2011, telkens van 10 uur tot 18 uur.
In de Hoeve en het Benedictusheem/Boekhandel worden kerststallen verkocht, kaarsen, abdijkeramiek, cd's, boeken, wenskaarten en dergelijke.
De tentoonstelling in de Gregoriuszaal heet "Kant: Brugge's grote roem" en toont heel wat moois. Er zullen (uiteraard) mooie kantstukken te zien zijn, kerstversiering- en kerststallen in kant en heiligenprentjes met kantafboording. Maar ook religieuze kledij met kant, kerstkaartjes met kant, naaldkant, kerstbomen met kantstukjes in plaats van de traditionele kerstballen en een mooie gedekte feesttafel, versierd met kant maken deel uit van de happening. En nog zoveel meer Onze jongeren hebben hun beste beentje voorgezet en hebben een reeks engeltjes in kant gemaakt.
Je hoeft niet te betalen om de tentoonstelling te bezoeken.
Eerst naar Oud-Turnhout
voor de tentoonstelling van kantkring Tuparen.
Prachtige Turnhoutse
kant, echt de moeite !
Vermits er nergens
vermeld stond dat fotograferen verboden was, nam mijn echtgenoot fotos voor op
mijn blog.
De lesgeefster kwam
zeggen dat het niet toegelaten was omdat enkele cursisten er bezwaar tegen
hadden. Na een kleine discussie, die vriendelijke dame verstond ons probleem,
zijn we dan maar onverrichter zake vertrokken. De enkele fotos die al genomen
waren mogen we gebruiken.
Wanneer gaat die
bekrompenheid in de kantwereld eens stoppen ?
Denkt men nu werkelijk
dat iedereen die tentoongestelde werken gaat namaken ?
Een tip voor de
organisatoren van kanttentoonstellingen :
Vermeld op de flyer of er
mag gefotografeerd worden zo vermijdt men nutteloze kilometers, in ons geval meer dan 200 km.
Wat op het eerste zicht een aaneenschakeling van strookjes is, blijkt bij het bekijken van de detailfoto's een bestudeerd netwerk van slagen en kleuren te zijn !
Wij moeten af van die
oubollige kant, van bloemen en motiefjes, van kantwerksters die uren aan hun
kussen zitten
Ik sta dikwijls in
bewondering voor die moderne, hedendaagse kantwerken, voor de verscheidenheid aan
materiaal waarmee geklost wordt, voor de vindingrijkheid van de gecombineerde
slagen. Maar soms krijg ik toch de indruk dat het té vergezocht is.
Gelijklopend met de tentoonstelling "Er loopt een rode draad doorheen" liep er in het Museum Vlaamse Minderbroeders = MUSEUM DE MINDERE ook een tento : KANT -en TEXTIELKUNST
Moderne, eigentijdse kantwerken van KantelinK en Experikant
Het
meisje was overdekt met brandwonden, opgelopen ten gevolge van het door de wind
aangewakkerde vuur in de vuurpot onder haar voorschoot.
Via
procesbundels - brief gedateerd op 30 januari 1849, gericht aan de procureur
van de Rechtbank van Eerste aanleg te Dendermonde en geschreven door Sofia
Bolssens (Beveren), een brief geschreven met het oog op het bekomen van een vergoeding
voor het verplegen van een meisje dat zij op 21 december 1848 in een dreef
buiten het dorp heeft aangetroffen.
Het
kind verkeerde in uiterste nood, zij nam het op in haar woning en liet een
geneesheer komen, deze verbood het kind te verplaatsen en ondanks deze zorgen
overleed het kind dezelfde avond.
Verschillende
pogingen van verzoek tot vergoeding voor haar goede zorgen was naar het
plaatselijke bestuur en bij de commissaris van het arrondissement Sint-Niklaas.
Dendermonde gaf uiteindelijk een gunstig gevolg.
Bron
: Oudheemkundige Kring van het Land van Waas
Verleden jaar kreeg ik een folder in de bus van Regionaal Landschap Meetjesland. Ze organiseerden "Braakballen pluisavonden" in de Huysmanhoeve. Ik heb de folder bewaard want er staat een schattig uiltje op afgebeeld. Uitgeklost ziet het er zo uit...
Gedurende het weekend van 24 en 25 september was het opendeur bij de Patriaklossers uit Moorslede. Het was een kleine maar zeer verzorgde tentoonstelling. De groep bestaat een achtal jaren. Ik wens hun veel klosplezier en kijk uit naar een volgende tento.
Françine Verledens bij haar mooie sjaal, geklost met breigaren. Een speciaal effect.
KantelinK is nog altijd gevestigd in de Kantsite bij de Ursulinen in de Clockemstraat en zet de traditie van het kantklossen verder. Omstreeks 1800 was Sint-Truiden een vrij belangrijk centrum voor de kantnijverheid en de kanthandel. De huidige vereniging telt dertig leden.
De Truiense vereniging kreeg de steun van het Nederlandse Experikant, dat nauw aansluit bij de experimenten van KantelinK. 'De evolutie van kant naar kunst is een Europese trend. De zusters Ursulinen, die in ons land een bekende kantschool hadden, schakelden al midden vorige eeuw op experimentele kantkunst over. Onze leden namen die technieken over en verfijnden ze. Ook jongeren ontdekken de moderne kanttechnieken en sluiten bij onze vereniging aan', zegt Rita Vanwelkenhuysen.
De basismaterialen zijn aangevuld met het gebruik van metalen draden, elektriciteitsdraden, paardenhaar, allerhande vezels, glas, videobanden of filmrollen. De kantwerken zijn geen vlakke doeken meer, maar constructies in de ruimte, twee- of driedimensioneel. Kant is design geworden. 'Maar we bewaren wel het subtiele en kunstige van kant. Het effect van kant blijft bewaard. We blijven binnen een beperkt palet van kleuren en een vast schema van geometrische figuren. De kanttechniek blijft binnen dit concept behouden', licht ondervoorzitster Magda Deracourt(KantelinK) toe.
'Zeg nooit dat kantklossen een ambacht is', fulmineert Juliana Swinnen, voorzitster van KantelinK. 'We willen vooral af van het oubollige en achterhaalde beeld van de kantkloster die uren achter een kussen met klossen, linnen-, katoen- of zijdedraad een mooi voorgetekend patroon volklost. Wij zijn daar resoluut van afgestapt. Kant is geen maatwerk meer. We gebruiken nog altijd de klos als instrument, de basistechnieken blijven, maar we werken eigen, originele ontwerpen uit. Onze kantwerken hebben een ziel. We maken stuk voor stuk kunstwerkjes.'
Deze zomer liep er in Kasteeldomein 't Speelhof in Sint-Truiden de internationale tentoonstelling met kantwerken van leden van Experikant (NL) en Kantelink (B) met als thema :
Er loopt een rode draad doorheen
Van de inrijpoort van het kasteel liep een rode draad naar de ingang...leuk detail !
Nel Butter-Mosk (NL) - Différence
Om het nog beter te kunnen bekijken, deze detailfoto.
t Liers Juweeltje stond in voor de strik van de schort. Deskundige uitleg door mevr. Chris. Leyzen.
Spijtig dat de kant ondeskundig behandeld werd . Men heeft het kantwerk gesteven met houtlijm en daardoor breekt de tule en zijn er al gaten in het prachtige kleed. Doordat het kantwerk nu zo stijf is kan het ook moeilijk gerestaureerd worden.
Zie pijl !
Schoenmaker blijf bij Uw leest zou ik zeggen !!!!
Sint Gummarus (Sint Gommaar) is de patroon van allen die met een breuk (ook huwelijksproblemen) te kampen hebben. Hij is tevens de patroonheilige van doofstommen, houtbewerkers, houthakkers en handschoenmakers. Hij wordt ook beschouwd als de stichter van Lier.
Toen Grimmara weer eens haar volk slecht behandelde en ze aan de oever van de Nete kwam werd de grond wak onder haar voeten. Ze schreeuwde om hulp maar niemand hoorde haar, ze zakte langzaam weg in het moeras.
Gummarus wordt op het einde 7de of begin 8ste eeuw geboren in Emblem. Hij dient als ridder aan het hof van Pepijn de Korte en trouwt op zijn aanraden,met de boosaardige Grimmara. Ze was niet alleen een ramp voor Gummarus, ze was ook uitermate wreed voor dienstboden en lijfeigenen. Tijdens zijn afwezigheden liet ze al hun vee afnemen, het hoofd kaalscheren en mishandelen. Ook liet ze zwangere vrouwen zware arbeid verrichten.
Gummarus scheidde van zijn vrouw omdat ze zo wreed was en trok zich terug als kluizenaar.
De gezichtsuitdrukking van de reuzin laat niets aan de verbeelding over !!!
De nieuwste reus (2008) van Lier is Grimmara en zij is de vrouw van St.-Gummarus, de patroonheilige van de stad. Grimmara is daarmee de 10de reus in Lier.
Een jaar lang hebben kantverenigingen samen met de academie voor Schone Kunsten gewerkt aan het kostuum voor de reuzin. Haar kleed is gemaakt uit authentieke Lierse kant.
Voor het eerst verwerkte men ook borduursels en perlages voor confectie, breigoed en haute couture. Dit ging door tot de crisis van 1965, waarbij de verkoop van de beaded bags werd beëindigd. De firma Paaps Embroidery heeft de productie nog meer dan 35 jaar voortgezet met Cornely, perlages en vanaf 1976 alle borduurtechnieken met de computergestuurde automaten tot 1998.
Tegenwoordig worden Lierse kant en parelwerk niet meer "om den brode" gedaan maar de verschillende kantgroepen maken nog altijd prachtige creaties.
Enkele weken geleden kreeg ik bezoek van "Man bijt hond", je weet wel dat programma dat na het nieuws van VRT komt, met de vraag of ik wilde meewerken ivm KANT en mijn blog.
Ze zijn hier drie keer geweest en de laatste keer hebben ze 2 uur gefilmd. In het programma belichten ze iedere week een ander dorp en vanaf maandag is dat LEMBEKE.
Ik heb gisteren telefoon gekregen dat onze bijdrage vanavond uitgezonden wordt. Ik hoop dat het goed overkomt want van die twee uur filmen worden er maar 3 minuten uitgezonden en je weet niet hoe ze schiften. Ik ben er niet gerust in ... Enfin, we zien wel.
Na de 1ste wereldoorlog werd de productie van borduursels, parel- en paillettenwerk en de zwaar bewerkte geparelde handtassen hervat. Het hoogtepunt was de volledig beparelde Charleston kleedjes, gedragen vóór de crisisjaren van 1930.
Direct na de 2de wereldoorlog ging de aandacht vooral naar de prachtige beparelde handtassen of beaded bags, met sloten als een sierraad bewerkt.
De twee belangrijkste Lierse bijzonderheden waren uiteindelijk het machinale Cornelywerk op tule, met de hand bestuurd en met de hand ingevuld met siersteken, met pareltjes en passementen. Daarnaast was er ook het Lierse macramé of etsborduursel, eveneens vervaardigd met de Cornely, maar dan op thermogaze. Rond 1890 werd de productie van geborduurde kledij en sluiers opgevoerd. In die tijd waren ook de beparelde handtassen al in trek, net zoals de applieken en galons in parels en paillet voor grote hoeden en hoepelrokken. Er werden tot begin jaren 1900 allerhande creaties verwerkt voor de mode.
Voor de zes zusters van Felix Timmermans samen, waren in Lier vele honderden thuiswerksters aan de slag. De grote export was toen bestemd voor Amerika, Londen en Parijs.
Vanaf 1850 zien we dan de haaknaald op het toneel verschijnen,
wat voor Lier van bijzonder groot belang zal zijn. Tussen 1866 en zijn
sterfdatum 1874, is Antoon Timmermans koopman in kanten, zodat hij eveneens
de opkomst van de Cornely-borduurmachine en het parelwerk te Lier heeft
meegemaakt.
Het ei van Columbus kwam er in Lier rond 1880, met de
omschakeling van maar liefst 3000 Lierse kantwerksters naar parelwerksters. Een
omschakeling die vrij vlot is verlopen aangezien de parels met dezelfde
techniek en met dezelfde haaknaald verwerkt konden worden.
Toen Heathcoat rond 1810 in Engeland de mechanisch geweven tule
uitvond, kon Karel Timmermans daar al spoedig van mee profiteren. Waarschijnlijk
werden er immers al van in de beginperiode kleine hoeveelheden van deze
belangrijke uitvinding over het kanaal gesmokkeld. Hij ging zich interesseren
voor de nieuwe tuletechniek met de naald, maar de juiste datum waarop hij
begonnen is met doorstopkant in Lier hebben we niet. Als conscrit en
gewetensbezwaarde tegen de Franse bezetting weigerde hij een burgerlijk
huwelijk aan te gaan. Ook in de officiële patentregisters staat hij niet
opgeschreven, zodat in het stadsregister geen sporen van het startpunt van de
doorstopkant te vinden zijn. Van zijn zoon, Antoon Timmermans, weten we dat hij
in 1842 wel genoteerd staat als omlopende kramer in kantwaren en dat hij een
kantschool zou hebben opgericht.
In de troebele tijden van
de Franse revolutie is Karel Alexander Jozef Timmermans (1777-1837), overgrootvader
van Felix Timmermans en afkomstig van Mechelen, zich in Lier komen vestigen.
Volgens de overlevering zou hij op die manier de Mechelse kantstijl tot binnen
de Lierse omwallingen hebben gebracht. Hij bevond zich dan ook in een
bevoorrechte positie. Zijn vader was wever, wat een bijzonder ambacht was in
die periode en zijn moeder was een Mechelse kloskantwerkster.
De afgebeelde kant en het parelwerk zijn van kantgroep 't Liers Juweeltje.
Naast de traditionele Lierse
kant werd Lier ook wereldbekend met het perleren. Pareltjes en pailletten
worden met kettingsteken op tule geborduurd om zo luxueuze handtassen en
avondjurken te creëren.
Lierse
kant is handgemaakte tulekant, waarbij katoen garen met een haakje op tule
wordt geborduurd. De tule heeft zeer fijne mazen, en wordt opgespannen op een
kantraam. Schaduweffecten worden verkregen door het werken met verschillende
diktes van garen.
De groep maakt Liers kant- en parelwerk, zoals handtassen
en kledij. Op authentieke artisanale wijze, zonder enige vorm van machinewerk.
't Liers Juweeeltje heeft ook meegewerkt aan de nieuwe kanten reus voor Lier.
Samen met de andere Lierse kantverenigingen en de Academie hebben ze reuzin
Grimara vorm gegeven.
toonden met veel trots hun prachtig kant- en parelwerk.
In 1984 stond Josée Bogaerts mee aan de wieg van deze
typisch Lierse vereniging. Die telde bij de oprichting 25 leden en ging van
start onder de naam Hobbygroep 'willen is kunnen'.
23 jaar later is dat veranderd in "'t Liers Juweeltje".
Daar waar men vroeger de kant versierde met sierdraad, parels en pailletten wordt er nu geexperimenteerd met dingen die men eigenlijk niet zou verwachten!
Jean-Pierre
Jempi Monseré (Roeselare, 08/09/1948 Lille (B), 15/03/1971) was een
Belgisch wielrenner met uitzonderlijke kwaliteiten waaronder zelfdiscipline en
zegehonger.
In 1969
werd hij profrenner en een maand later, op 21-jarige leeftijd, won hij reeds de
Ronde van Lombardije.
In 1970
werd hij in Leichester wereldkampioen bij de profs.
In 1971
kwam er bruusk een einde aan zijn leven. Tijdens de Grote Jaarmarkt in Retie,
kwam hij frontaal in botsing met een wagen die bij de graskant wachtte tot alle
renners voorbij waren
Hij
overleed ter plaatse.
Op de
plaats van het ongeluk is een monument opgericht.
Bijzonder tragisch
!!!
In 1976
kwam zijn zevenjarig zoontje, Giovanni Monseré, om het leven door op een
gelijkaardige manier tegen een auto te rijden met het fietsje dat hij gekregen
had voor zijn eerste communie.
Zij heeft haar kantwerk geplooid zoals wij dat vroeger deden en nu nog altijd doen. Als ondergrond gebruikte zij een blad krantenpapier. Let op de tekst "Clottemans in cassatie" en de foto
van Bart Dewever die op die dag de krantenkoppen haalde.
Met een speciale techniek werden tekst en foto op het kloswerk
geplaatst.
Eerste prijs "Sneeuwbewegingen" Van Esther Bachmann uit Zwitserland.
Elk jaar is in ons Kantcentrum- en
dat is dit jaar niet anders- de rondreizende tentoonstelling te zien met een
selectie van de ingezonden kantwerken van de jaarlijkse internationale
wedstrijd van het "Deutscher Klöppelverband" . Bedoeling van het
initiatief is kantklossters uit de hele wereld de kans te geven hun kunnen te
tonen aan een internationaal publiek en hun creativiteit onderling te
vergelijken. Dat zorgt soms voor ronduit verrassende resultaten.
Tweede prijs "Gras in herfstwind" van Sieglinde Hempel ui Schneeberg.
Ieder jaar werkt de Duitse overkoepelende
kantorganisatie rond een thema. Dit jaar was dat "Wolken, Wind und
Wetter". Het weer, dus. Volgend jaar is het thema 'Oosterse kleuren'. In
het Kantcentrum zijn een paar tientallen werken van deelnemers te zien,
waaronder de eerste, de tweede- en de derde prijs én de publiekslieveling. De tentoonstelling is een bezoek méér dan waard !
Nico Blontrock
Derde prijs "Wind en golven" van Margrit Orlopp uit Erfurt.
"Weerimpressies" van Barbara Corbet uit Frankweiler kreeg de publieksprijs.
De openingstentoonstelling van de Hagelandse Academie voor Beeldende kunst Aarschot-Afdeling Kant De academie is verhuisd naar een nieuwe locatie nl. Diestsesteenweg 326 in Rillaar
Tot op
vandaag zijn kant en textiel een bron van inspiratie voor tal van cursisten in
de Kunstacademie.
In de
afdelingen Kant & Textiel vertellen we véél met draden:
Het is
voor elke cursist een manier om zich uit te drukken, waarbij hij of zij leert
omgaan met verschillende materialen en technieken en daarbij op zoek gaat naar
een eigenheid.
De kantacademie van Poperinge stelde tentoon in de prachtige Bogaerd kapel. Een confrontatie tussen klassiek en modern.
Blikvangers waren ongetwijfeld de wandtapijten van mevrouw Jeanine Dhondt uit Diksmuide. Het is een samenspel van kleur en techniek zoals men zelden ziet.
Er was heel wat te ontdekken op de stand van mevr. S. De Clerck uit Edegem. Omdat elke kantgroep toch zoveel mogelijk werk wil laten zien, is het meestal moeilijk om detailfoto's te nemen. Wij doen ons best....
Dit kantwerk, ik zou het "Ode aan Brugge" noemen, is naar ik vernomen heb geklost door jeugdige kantklossters van het kantcentrum. Het is een ontwerp van Martine Bruggeman.
De opstelling liet het werk NIET tot zijn recht komen en dat vind ik spijtig!!!
De eerste foto is genomen op de tento,de tweede foto is bewerkt met photoshop.
als een bloem zo is het leven 't begin is teer en klein de een die bloeit uitbundig de andere geurt heel fijn sommige bloemen blijven lang weer andere blijven even vraag niet bij welke bloem je hoort dat is 't geheim van het leven.
En inderdaad ... er was belangstelling, heel veel belangstelling !!!!! In brouwerij "de Halve Maan" kon je op de koppen lopen en er werd gretig geproefd van de Brugse Zot.
Mooi kantwerk op de tweede verdieping en in de Bogaerd kapel moderne "kunstwerken" van de Kunstacademie van Poperinge.
Ondanks het bar slechte weer hoop ik toch dat er heel wat belangstelling zal zijn !!!
Ook dit jaar was er weer heel wat belangstelling voor de tentoonstelling van " Het Mentebolletje" uit Blankenberge. Spijtig dat ik er zelf niet naar toe kon want ik was pas terug uit het ziekenhuis na een knieoperatie. Maar geen nood, een kantvriendin heeft mij heel wat foto's bezorgd.
Het thema van 2011 was :
Hoe doen ze het toch in Blankenberge om ieder jaar opnieuw de tentoonstellingsruimte te vullen met mooie kantwerken ?
Modetrends die je komende herfst beter laat liggen
Gezien op internet :
Christian Louboutin combineert te veel elementen in een schoen.
Opvallende schoenen
Christian Louboutin slaat haast zelden de bal mis, maar toen heel wat modebloggers de collectie voor komende herfst zagen, waren ze haast in shock. Zijn ontwerp dat slangenleder, studs, bont en torenhoge hakken combineert, lijkt niemand enthousiast te maken. Deze herfst mogen je schoenen opvallen, maar overdrijf hier zeker niet mee.
Maar hoe mooi de klassieke naaldkant ook is, de hedendaagse ontwerpen getuigen van creativiteit en technische vaardigheid !!!
Sylva Deblanc leerde in1979-1980 naaldkant van haar oude buurvrouw en was zodanig geobsedeerd door deze kantsoort dat ze zich ontpopte als een echte specialiste.
In 1987 startte ze met een kantmuseum in haar tuin in Olsene.
Ze maakte 20 jaar lang promotie voor naaldkant. In 2007 sloot ze haar museum en verhuisde naar Gent.
De kantverzameling uit het museum heeft een plaats gevonden in Sint-Truiden bij de vereniging
Kant in Vlaanderen.
Met de wetenschap dat er vroeger kanttekeningen gemaakt werden door kunstenaars kwam ze op het idee om verschillende kunstenaars te benaderen met de vraag of ze een ontwerp ter hare beschikking wilden stellen.
In 2006 bezorgde Herr Seele haar de grappige strip :
Document uit 1904 als bewijs dat Berlaarse kant ook in de Verenigde Staten verkocht werd.
Vertaling :
Meneer Philemon,
Men schrijft me nu om de zakdoek van 50 fr die me overblijft, te gaan voorstellen. Als ik, zoals ik hoop, hem verkoop, zal de som toegevoegd worden aan de cheque die ik naar Leuven zal zenden voor de betaling van de jurk. Ik reken erop dat u de rok samen met de kraag en de mouwen met het patroon dat ik u nu stuur, zo vlug mogelijk terugzendt. Het is erg dringend. Met mijn groeten,
Naaldkant was bijna 50 jaar lang voor heel wat handige vrouwen een welgekomen bijverdienste. Hoeveel in Berlare vervaardigde werkstukken in Brussel aan de man werden gebracht is nauwelijks te becijferen.
Onze gemeente was op dat vlak geen uitzondering.
Daarvan getuigen de kantcentra her en der in Vlaanderen.
Weinig jonge mensen kunnen vandaag het geduld opbrengen om dit vak(hobby?) te leren.
Machinaal vervaardigd kantwerk kost maar een fractie van wat handgemaakte stukken kosten.
Tot zover de bijlage naar de artikels van Raf Verstraeten en Lydia Roelandt in het tijdschrift van de Heem en Oudheidkundige Kring Berlare vzw, november 1984.
Eind jaren dertig trokken ateliers die hemden maakten de vaardigste naaisters aan met betere verloning en sociale bescherming.
Ruim een halve eeuw kwijnde de naaldkant weg.
Enkelingen, zoals Sofie Baeyens, bleven het kunstambacht beoefenen. Een cursus in 1985 kende maar matig succes.
Sofie Baeyens
Laatste traditionele kantwerkster in Berlare. Op hoge leeftijd, in de jaren '80, gaf ze haar kennis nog door aan enkele Berlaarse dames die geregeld met haar samenkwamen om het naaldkantwerk te leren.
De belangrijkste uitgever in ons dorp was het huis Van Hauwermeiren de Clippele dat al voor 1900 een drukke handel kende. Hiervan leveren enkele dokumenten uit 1896 een duidelijk bewijs.
In 1932 telde Berlare nog 107 kantwerksters.
Berlaarse kant van mevrouw Abbeloos Van Malderen kende in 1967 groot succes op een expo in Montreal - Canada.
Naaldkant
vervaardigen was zeer arbeidsintensief en vroeg zeer veel geduld. Om s avonds
te kunnen doorwerken zetten de kantwerksters tussen de lichtbron (lampe belge
of quinqet) en het werkstuk een bokaal gevuld met water om de lichtinval te
kunnen regelen. (cfr het ordinaal bij de klossters)
Ook in
Berlare heette naaldkant gewoon blommewerk omwille van de vaak voorkomende
bloemmotieven.
Handelaars
gaven opdrachten uit, kantwerksters kochten het patroon en het materiaal,
leverden nadien hun kantwerk in en ontvingen loon naar kwaliteit.
Vele
jonge meisjes hanteerden thuis liever naald en draad om een centje bij te
verdienen dan als keukenmeid of poetsvrouw rijke mensen te dienen of tussen
stof en lawaai in de fabriek te arbeiden.
We weten
niet wie op welk tijdstip hier in Berlare met naaldkant is begonnen. Waaide het
over uit een buurgemeente ? Een kantschool, geleid door religieuzen kwam in de
gemeente niet voor. Men leerde het vak van moeder of van een familielid.
Het was
exclusief vrouwenwerk, ondergewaardeerd en bijgevolg slecht betaald.
Het kleine maar mooie museum van Berlare is een streling voor het oog. Gelegen aan het drukbezochte Donkmeer is het een bezoek meer dan waard.
De tentoongestelde naaldkant gaat van klassieke, grove kant naar moderne, kleurrijke ontwerpen.
Bij mooi weer is dit zeker een leuke uitstap. Na het museumbezoek kun je rond het meer wandelen, ongeveer 3,5 km, je kan bootje varen en daarna genieten van een frisse pint op één van de talrijke terrasjes.
En de smulpapen onder ons kunnen terecht in één van de vele restaurants met als specialiteit paling !!!!!
Sommige werken heb ik een andere lijst (moeten) gegeven om het kantwerk beter tot zijn recht te doen komen. Meestal is er een probleempje met het perspectief omdat je bij het fotograferen rekening moet houden met lichtinval en weerkaatsing.
Originele lijst
Leuk detail : ik hoorde de kantwerkster vertellen dat er achter het kantwerk een foto zit van haar reis naar Oostenrijk.
Het lokaal van de "Knipling" les is een schoolvoorbeeld van het klassieke leslokaal :
Zakelijk, kleurloos, een groen schoolbord, grijze ijzeren kasten...maar in de groep was er des te meer ambiance ! Wij hadden een leuke tijd, aangenaam en leerrijk en kijken al uit naar de volgende module.
Kant ontworpen met Knipling en uitgevoerd door de cursisten
Het "klaslokaal" van de Gentse Kantacademie is als het ware een kantatelier, versierd met allerlei foto's van verschillende kantsoorten. Enkele voorbeelden.
Eigenaardig ! Deze werkjes, geklost door de cursisten van het 1ste jaar, zijn uitgevoerd met reflecterende draad. Door de lichtinval krijg je vanuit een andere positie ook een andere reflectie.
Op de foto's is het niet zo duidelijk te zien maar in realiteit was het echt opvallend.
Reflecterende draad is te koop bij "Bart en Francis".
De
kanttentoonstelling van CVO Leerdorp ism met de Gentse Kantacademie vzw was een
daverend succes !!
Niet
minder dan 750 bezoekers vonden vorig weekend de weg naar de Martelaarslaan.
Iedere
bezoeker mocht zijn of haar favoriet aanduiden die in aanmerking kwam voor de
publieksprijs. De stemming was anoniemmaar ik ben wel heel tevreden dat mijn keuze het gehaald heeft !!!
De foto iets scherper.
De
publieksprijs 2011 ging naar mevrouw Dora De Mol voor haar
masker in Chantilly kant.
Technisch
perfect, van een hoogstaande kwaliteit.
Proficiat
aan de laureate !!
Chantilly kant waar mevrouw De Mol nu aan bezig is.
Uitzonderlijk plaats ik een zoekertje op mijn blog !
Het jeugdatelier van het Kortrijkse vlasmuseum is op zoek naar :
Help, help!!!! Wie kan me super grote bokalen met deksel bezorgen? Niet dat ik van plan ben groenten en fruit in te leggen. Het is voor ons jeugdatelier van het museum. Bedankt op voorhand.
Zij zoeken glazen bokalen met schroefdeksel. Hoogte vanaf 16 cm en hoger met een doorsnede vanaf 9,5 cm !!
Ruim 250 mensen uit geheel Vlaanderen woonden de opening bij van de tentoonstelling, opgezet door het stadsarchief van Brugge, het Comité voor Initiatief en het Kantcentrum. Deze tentoonstelling loop nog tot einde augustus en heeft afgeleiden in de exporuimte (benedenverdieping) van de Brugse Boekhandel, bij Scharlaeken (waar de famliliegeschiedenis van dit bedrijf wordt getoond) en in ons Kantcentrum. In onze lokalen gaat ruim aandacht naar de Brugse kleurencode bij het kantklossen en naar het actuele kantonderwijs in Brugge (het Kantcentrum, het Sint-Godelieve-instituut en de Stedelijke Academie, afdeling deeltijds kunstonderwijs).
In de tentoonstelling in het stadsarchief gaat aandacht naar de kantwerkstersvakbond die net 100 jaar geleden werd gesticht in Brugge en naar de verdwenen Kantnormaalschool, waar de kleurencode, die nu wereldwijd wordt gebruikt, is ontwikkeld.
Tegelijk met de tentoonstelling heeft het Comité voor Initiatief een boek gepubliceerd, waarin aandacht gaat naar voornoemde onderwerpen. Er staan ook heel wat unieke aan kant gerelateerde foto's in. Het boek (10 euro) is te koop in de Brugse Boekhandel, bij Boekhandel De Reyghere, bij Scharlaeken en in het Kantcentrum. Auteurs van het boek zijn Martine Bruggeman (actueel kantonderwijs in Brugge, Jan Dhondt (geschiedenis kantwerkstersvakbond) , Nico Blontrock (geschiedenis kantnormaalschool) en Lieve Pollet (tot stand komen kleurencode in Brugge). Hierbij een paar sfeerbeelden van de opening van de tentoonstelling, genomen door Yannick Vermeire.
De 5de Internationale Kantbiënnale van Sebourg is weer een schot in de roos.
Omdat Rosanna en Patrick vandaag trouwen, hebben ze HUWELIJK !! als thema gekozen.
Via haar site had Rosanna gevraagd om zoveel mogelijk bloemen van kant te klossen. Meer dan 70 klossters hebben daaraan gevolg gegeven en het is dan ook een geweldig, mooi bruidsboeket geworden !
Zoals ik eerder vermeld heb is er een kanttento in de Grotten van Réclère, Zwitserland. De dame in kwestie was zo vriendelijk om nog enkele foto's door te sturen.
Mooi werk, geheimzinnig... echt iets voor een donkere, beangstigende grot. Ikzelf ben geen amateur voor een bezoek aan een grot maar als er kant mee gemoeid is zou ik mijn angst toch eens opzij zetten.
L'Association Jurassienne des Dentellières (Zwitserland) stelt tentoon in de Grotten van Réclère. Een 50-tal werken in een uniek dekor ... een omweg waard tijdens vakantie in Zwitserland of Frankrijk ...
Tegen het einde van de 19de eeuw veranderde de mode. Meer en meer vrouwen gingen in de fabrieken werken en dat was de oorzaak van het verval van de kantindustrie. In 1850 waren er nog 200 kantfabrikanten in Caen en in 1875 bleven er nog 20 over. Men sprak niet meer over Blondes maar een atelier in Courseulles-sur-mer nam de techniek over en voegde gekleurde draden toe. Zo ontstond de Chantilly polychrome waarop men in 1896 een patent nam.
Met de komst van keizer
Napoleon, in 1802, werd de vraag naar luxe artikelen groot en dat kwam ten
goede aan de kantindustrie. Nochtans bleef het loon van de kantwerkster zeer
laag. Zij verdiende gemiddeld 200 FF per maand terwijl en ambtenaar in die
periode 800 FF verdiende.
De kantfabrikanten maakten
enorme winsten !!!
Madame Manchon,
kantfabrikante in Caen, had 3000 kantwerksters in dienst.
Blocus en haar associé
meneer Gaudoit, organiseerde de kantsmokkel naar Engeland en verdiende toen
zon 40.000FF per jaar en trakteerde zichzelf op de mooiste villa van Caen,
hotel Faudoas.
Gedurende de Franse
Revolutie van 1789, werd de productie van luxe goederen, waaronder kant, sterk
aan banden gelegd.
Onder het Schrikbewind,
1793-1794, werden zelfs kantwerksters uit Chantilly onthoofd omdat ze kant
klosten voor de adel. Toch is het kantklossen in Normandië
nooit gestopt.
Ondanks de grote productie
in de 18de eeuw is er weinig kant overgebleven uit deze periode
tenzij in de reserves van de musea.
De zijde is niet bestand
tegen licht en lucht en valt na een tijdje gewoon uiteen.
Gedurende de 18de
eeuw ontstond er korte tijd een mode waarbij men een laagje azuurblauw op de
zijde aanbracht om zo Blondes Azurées
te verkrijgen.
De zijdeteelt ontwikkelde zich in de Ardèche
maar Caen gebruikte uitsluitend zijden garens van de fabrieken uit Caen.
Met de tijd werd de
productie van zijde een specialiteit van de Normandische hoofdstad.
In het begin van de 18de
eeuw kloste men in Le Puy-en-Velay
een Blonde die meer opbracht
dan diegene die men in Caen maakte. In Le Puy mengde men de mooie zijde uit
China met zijde, van mindere kwaliteit, uit Nimes.
Deze Blondes waren niet zo gegeerd als diegene uit Caen en de productie in Le Puy geraakte in
verval.
De goede reputatie van de Blondes de Caen breidde
zich uit en de stad gaf haar naam aan deze kantsoort.
La Blonde de Caen
Omstreeks 1750 telde de
stad 18 kantfabrikanten.
Tegelijkertijd kloste men
in Normandië een kantsoort met fijne, linnen draad die men mignonnette of blonde
de fil noemde.
Calvados, in het Franse Normandië, was vroeger één van de grootste kantcentra ter wereld. Duizenden vrouwen, mannen en kinderen hebben gedurende meer dan drie eeuwen bijgedragen tot de grandeur en glorie van de kantindustrie.
In 1624 vestigden de Ursulinen zich in Caen met als doel jonge meisjes lectuur, catechismus en kantklossen bij te brengen.
In de 16de en 17de eeuw werd voornamelijk met linnen garen geklost. Gedurende de 17de eeuw veranderde dat en werd er over gegaan op zijden draad. In het begin noemde men deze kant NANKIN of NANG-KIN naar een streek in China waar deze zijde vandaan kwam.
Door de speciale kleur en de blank van deze natuurzijde kreeg de kant al gauw de naam van
BLONDE
In tegenstelling tot de andere kanten die de naam kregen naar de streek waar ze geklost werden, zoals Chantilly, Valenciennes enz., werd hier verwezen naar de materie waarmee men kloste.
Info : Blondes de Caen van S.Raszewski & Claudette et Michel Bouvot
De afgebeelde kant is Polychrome, werkstukjes van de cursisten van CVO Gent.
Dit weekend werd het Franse Cabourg weer overspoeld door enthousiaste kantdames !! Normaal zou ik ook van de partij geweest zijn maar een pijnlijke knie en het vooruitzicht op een knieprothese heeft er anders over beslist.
Cabourg is, dank zij Claudette en Michel Bouvot, vooral bekend voor de Blondes de Caen. Workshops laten geïnteresserden kennismaken met deze kantsoort.
Ook bij CVO Gent worden cursussen Polychrome gegeven.
Werk met bloemen
Het thema was :
Kant in de stad Gent en de floraliën !
De inspiratiebron was een oude affiche van de floraliën en het was de bedoeling om bloemen, afgebeeld op die affiche, uit te klossen in Polychrome.
De drie kledingstukken van België gemaakt door de dames van Artofil. Er is een boekje te koop, voor de prijs van 5 euro, waarin de opbouw van de kledingstukken wordt weergegeven. Ik was zinnens dit boekje te kopen maar ... babbelen, babbelen en onderweg viel het mij in dat ik het vergeten was.
Op de tento zelf wordt, aan de hand van foto's, perfect uitgelegd hoe men te werk is gegaan.
Gisteren ging het richting Temse voor een bezoek aan de tentoonstelling:
KANT, Weelde voor de rijken ... zegen voor de armen ?
Aan de ingang van het gemeentehuis levensgrote foto's van de historische klederen van Slovenië. Ondanks de overeenkomst dat alle klederen bij de tentoonstelling moeten blijven gedurende de hele tento, zijn deze van Slovenië al verkocht en moeten we het doen met een foto.
Stropkant
patronen ontwerpen is een echt plezier maar het maken van een technische
tekening is een werk van lange duur, zeker als het een groot rapport is.
Het enige
negatieve, als ik het zo mag noemen, is dat ik alle ontwerpen wil uitklossen
De originele kanten, gordijnkanten(?), zijn gewerkt met dikke linnen draad maar de patronen zoals ik ze herwerkt heb worden geklost met katoen 60 of linnen 80. Als je het patroon verkleint kun je ook met zijde, in een veranderende kleur, werken. Dat geeft een zeer mooi effect.
Van ieder patroon is er een uitgewerkt voorbeeld in het boek. Vermits alle patronen rechte stroken zijn heb ik met knip, plak -en tekenwerk hoeken voorzien. Als voorbeeld de prikking van het kantwerk op het kaft van het boek.
Het boek is een echt naslagwerk voor het klossen van Russische kant. Slag na slag wordt een bewerking beschreven en via een schematische tekening of een foto maakt men de "beginnende" kantklosster wegwijs om een bepaald motief uit te werken. Volgens mij is menige cursus gebaseerd op de boeken van D.M.C.
Na het overlijden van haar moeder, vond mijn vriendin op zolder een oud Vlaams kantkussen, een molentje en last but not least...enkele handwerkboeken waaronder deze DMC uitgave :
leeft en werkt in Frankrijk Na haar studies in Boekarest bekwaamde ze zich als stoffenontwerpster en werkt voor de Franse haute couture en voor binnenhuisinrichting.
Ina is onverbeterlijk ... het volstaat het woord "KANT" uit te spreken en ze schiet in actie. Ze zondert zich af in haar atelier en haar vaardige vingers creëren een "kant-droom"!!
Speciaal voor l'Aiguille en Fête ontwierp ze deze creatie. In een doolhof van transparantie hing ze parels en kralen en verwijst ze naar de engelen uit een Roemeens sprookje.
heeft gestudeerd aan lEcole des Arts Appliquées Duperré, dan volgde lEcole Boulle en daarna la Manufacture des Gobelins. Ze begon haar professionele loopbaan als stoffeerder.
Eind jaren 90 volgde ze cursussen bij Francoise Micaud en daar kreeg de kantmicrobe haar te pakken.
Het resultaat van de "Confronting" tussen de afdelingen lassen en kantklossen is een tentoonstelling die mag-moet gezien worden.
Het perfecte samengaan van deze twee heel verschillende technieken getuigt van een vakmanschap en een enorme creativiteit !!!! Een dikke proficiat voor de lesgevers en cursisten van CVO Gent om op 1 jaar tijd zoveel prachtige werken te verwezenlijken !!!
Ik kan deze tento dan ook ten zeerste aanbevelen.
Zelfs aan de armatuur is aandacht geschonken. Zouden het gesmolten lasbagetten kunnen zijn ?
De opleidingen Lassen en Kantklossen stellen zich samen voor op onze vijfde "CONFRONTING". Op deze tentoonstellingen is het de bedoeling dat twee van onze opleidingen de "CONFRONtatie en de ontmoeTING" aangaan. Deze opleidingen kennen elkaar niet, hebben op het eerste zicht ook niets met elkaar te maken en zitten op een andere vestigingsplaats.
De tentoonstelling gaat door op de Martelaarslaan 13 te Gent, van 19 maart tot en met 7 mei 2011. Openingsuren: maandag, dinsdag, woensdag en donderdag van 13.30 tot 20.30 uur, zaterdag van 9.00 tot 12.00 uur, op vrijdag en gedurende de paasvakantie gesloten.
Na een lange leerschool waren de kantwerksters niet veel beter af. Hoewel ze in een luxenijverheid werkten, werden ze slecht betaald en leefden ze op de armoedegrens. De grote winsten van hun werk gingen naar de kanthandelaars en hun tussenpersonen. Dit is een herkenbaar gegeven.
Er werd heel veel kant gemaakt voor kerkelijke gewaden.
Een verfrissende bloemenzee in het Maagdenhuismuseum
In andere werkscholen kregen de kinderen na hun leertijd een vergoeding voor hun productie maar omdat de meisjes in het Maagdenhuis kost en inwoon kregen, was hun vergoeding veel lager. Jaarlijks kregen ze een "bodeloon" of wat zakgeld als extraatje. Wel mochten de weesmeisjes, in hun vrije tijd, een kanten muts voor zichzelf maken. Ze werkten van 7u30 tot 11u30. Dan kregen ze drie kwartier lees -en schrijfles en om 13u30 begonnen ze terug te klossen tot 18 uur. Uit geneeskundige verslagen weten we dat er onder de meisjes veel oogziekten en misvormingen voorkwamen. Dat kwam omdat ze dagenlang over hun schaars verlichte kantkussen gebogen zaten.
De opleiding werd gesplitst en er werden twee meesteressen aangeworven om de naaischool en de kantschool te leiden. Zij zorgden ervoor dat de kinderen de vaardigheden zo snel mogelijk onder de knie kregen. De meesteressen schrokken er niet voor terug om munt te slaan uit deze kinderarbeid. We zien dat er in de loop der jaren telkens andere wetten werden uitgevaardigd om misbruik tegen te gaan.
Zo mochten meesteressen geen steekpenningen aanvaarden van kanthandelaars noch zonder toestemming van "contoir" of bemiddelaar veranderen. Ze moesten ook alle opdrachten minutieus noteren en laten controleren
Nadat in 1531 al een vondelingenhuis was gesticht, kon men in 1552 dankzij de rente van een rijke koopman Jan van der Meere "een scole voor schaemele meyskens" in het Maagdenhuis oprichten. Het opzet was de weeskinderen te leren lezen, schrijven, rekenen, naaien, breien, spinnen, wassen, schuren...zodat ze bij het verlaten van de instelling in hun eigen levensonderhoud zouden kunnen voorzien. Het eerste reglement uit het Maagdenhuis van 1595 bepaalde dat de opbrengst van het werk van de weeskinderen en alle giften zouden aangewend worden om de onkosten te dekken.
Zoals ik eerder al gemeld heb, loopt er van 20 november 2010 tot en met 30 april 2011, een kanttentoonstelling in het Maagdenhuismuseumte Antwerpen.
Een woordje uitleg.
Kant in Antwerpen
Vanaf de 16de eeuw spelen de Antwerpse kantateliers een belangrijke rol in het verspreiden van verschillende kantsoorten in heel Europa.
Kant was een luxeproduct dat in de 17de en 18de eeuw een even groot prestige kende als edelmetaal en diamant!
De Antwerpse kant werd wereldbefaamd en Antwerpen kende een bloeiende kantindustrie.
Voor vele kloosters, begijnhoven en weeshuizen was de kantproductie, sinds de 17de eeuw, een belangrijke bron van inkomsten.
Dat gold ook voor het Maagdenhuis.
Het Maagdenhuis was vroeger een weeshuis voor meisjes. Voor weesmeisjes werd toen het woord maegdeckens gebruikt. Vandaar de naam 'Maagdenhuismuseum'.
Het motief van de kanten rand bestaat uit schuine lijnen, bloemmotieven en krullende ranken. Deze vormen zijn typerend voor kant uit Spanje. Ook Spaans borduurwerk zag er zo uit.
Later in de 17de eeuw werden de motieven vrijer: stelen met allerlei herkenbare bloemen deden hun intrede.
Frisado is met de naald gemaakt, in zogenaamde knoopsgatsteken.
De metalen onderdraad (zilverdraad) is niet overal bedekt met zijde, rondom in de kleine lusjes en daar waar de motieven elkaar raken, is de zilverdraad duidelijk zichtbaar.
Met feston- en knoopsgatensteken worden nu de dikke gedeelten van het ornament ingevuld. De steken worden alleen om de omtrekdraden heen gestoken, niet door de ondergrond van papier en linnen heen. Wanneer de naaldkant klaar is, worden de twee lagen stof uit elkaar getrokken en worden de draden doorgeknipt die de omtrekdraden op hun plaats hielden. De kant is eindelijk los van het papier en bestaat uit de omtrekdraden, de mazen en de steken. werd gemaakt in Spaanse kloosters en wordt 'frisado de Valladolid' genoemd. De strook is oorspronkelijk bevestigd geweest aan een vierkant kleedje, bijvoorbeeld een kelkdoek, of aan een kussen. Het ging hier waarschijnlijk om wit linnen, want in de strook naaldkant is een reepje daarvan verwerkt. De rand is tegenwoordig op een donkergroene achtergrond bevestigd.
Matina Preissler demonstreerde tijdens de opendeurdagen van Bart en Francis, Frisado de Valladolid, een naaldkanttechniek uit Spanje.
Dat was voor mij de reden om via internet het één en ander op te zoeken in verband met deze kantsoort. Spijtig genoeg is praktisch alle info in het Spaans maar dank zij het Rijksmuseum in Amsterdam ben ik weer wat wijzer geworden.
Voor deze vrolijk gekleurde rand zijn kostbare materialen gebruikt. Met gekleurde zijde is een patroon geborduurd rond draden van (deels verguld) zilver. Het metaal schijnt door de zijde heen en geeft de kant een bijzondere glans. Dergelijke glinsterende naaldkant is een weefsel dat met een naald wordt vervaardigd. Allereerst wordt een patroon getekend op donker papier. Deze tekening wordt op dubbel linnen genaaid. Het linnen en de tekening worden later verwijderd, maar dienen tijdens het maakproces als ondergrond. Langs de contouren van het ornament worden twee draden genaaid om de borduursteken aan vast te hechten. De ruimte binnen de omtreklijnen wordt met naald en draad opgevuld met spijlen of mazen.
Pescocostanzo kant was mij onbekend en dank zij de opendeurdagen bij Bart en Francis en Anni Rühle ben ik weer wat wijzer geworden.
Pescocostanzo
,
gelegen in de Italiaanse provincie LAquila, heeft een rijke traditie van ambachten. Het gaat van Filigraan, beeldhouwwerk, graveren, smeedijzer tot kantklossen (merletto a tombolo).
Men vermoedt dat al deze ambachten verspreid zijn door de vrouwen van de vrijmetselaars die zich hier kwamen vestigen, in het midden van de 14de eeuw, met de bedoeling het door een aardbeving verwoestte dorp terug op te bouwen.
Sedert die periode is de kunst van het kantklossen doorgegeven van moeder op dochter. Vroeger leerden meisjes kantklossen vòòr ze konden lezen of schrijven.
Vrouwen en meisjes brachten hun dagen al klossend door en in iedere huiskamer klonk het geklets van de klosjes.
Om er zeker van te zijn dat de traditie van het kantklossen niet verloren zou gaan werd op 23 november 1991 een heuse kantschool opgericht waar nu nog altijd kantles wordt gegeven.
Een bezoek aan het kantmuseum is ten zeerste aan te raden.
Hunnia kant werd in het begin van de 20steeeuw ontwikkeld door Gizella Fáy Aladárné uit Hongarije. Het is een lintjeskant, gewerkt met fijn garen, die uit aparte motieven bestaat.
Typisch zijn de kleine bloemmotieven, de granaatappel en de pauw.
Anni Rühle en Gizella Fáy Aladárné hebben samen het boek
Hoewel ik nog heel wat foto's heb van de kanttento in Tienen, laat ik het even rusten en toon een hele andere kant namelijk die van de Duitse Anni Rühle die tijdens de opendeurdagen exposeerde bij Bart en Francis in Kortrijk.
Anni Rühle
Anni's specialiteit is fijne Hongaarse kant (Hunnia Lace), ze beheerst deze techniek tot in de kleinste details en ze wil dit delen met U allen die kantklossen en verliefd zijn op textiel. Unieke tentoonstelling met Hongaarse kant, echt de moeite om te zien !
De prikking van een Vlaanders kantje is door het plexiglas geboord(?). Een stukje kant is er op bevestigd, de spelden steken doorheen het glas. Mooi en origineel om zien.
Het werk staat in een glazen kast en dat is niet altijd gemakkelijk om te fotograferen.
Tussen Kunst en Kitsch : Kantwerkstertje van Joost van Geel
Het Kantwerkstertje
van Joost van Geel (1631-1698),
een leerling van Gabriël Metsu. Voordat deskundige John Hoogsteder zijn volledige taxatie van het kunstwerk deed, ging hij zorgvuldig te werk. De eigenares van het schilderij heeft zodoende wekenlang in spanning gezeten, omdat lange tijd onduidelijk was of Metsu het schilderij zelf vervaardigde of één van zijn leerlingen.
Het schilderij is slechts 31×25 centimeter groot en toont een meisje met een handwerkkussentje op haar schoot. Details op het schilderij tonen dat het meisje uit de gegoede burgerij komt. Hoogsteder schat dat Het Kantwerkstertje 250.000 euro waard is.
Maar zeg nu zelf....zien jullie een kantkussen ??????
Lidwien Roording is een creatieve en productieve dame. Er is heel wat werk van haar te bewonderen. Ze is van alle "kantmarkten" thuis : hoeden, juwelen, kledij, wandversiering... Spijtig dat ze zo ver woont want anders zou ik zeker een workshop bij haar volgen.
Deze schaal in rood en zwart is een streling voor het oog !!!
De bodem is van zwart glas en de kant is gevouwen en heel hard gesteven.
Lidwien houdt zich al ruim 25 jaar bezig met kant. Na haar N.K.O.-opleiding tot lerares begon zij met lesgeven. Regelmatig exposeert zij in binnen - en buitenland.
Hoe men met voorstudie en halve slagen een heel apart resultaat bekomt.
Kantwerken van Estelle Verhaegen.
Estelle Verhaegen doceerde bij verschillende kunstacademies op de afdeling textiel. In haar kunstwerken verwerkt zij traditionele kanttechnieken op een hedendaagse manier, met respect voor de eigenheid van kant.
In het bewustzijn dat kant altijd van grote betekenis is geweest voor de geklede vrouw, hebben de dames zich de laatste jaren - met passie! - gewijd aan de vervaardiging van kleding, lingerie, hoeden, schoentjes, sieraden, tassen, allemaal bestemd voor de vrouw. Bron : http://www.kant-lidwien.nl/
Het is natuurlijk niet bij de deur en ik moet eerlijk toegeven dat ik er nog nooit geweest was. De kantmicrobe heeft daar verandering in gebracht.
Vandaag hebben mijn man en ik de kanttentoonstelling bezocht.
Op het eerste gezicht de andere kant
Dit resulteert in een schat aan blog materiaal!
Mijn huisfotograaf heeft zijn hart kunnen ophalen.
Museum Het Toreke,
gelegen op de markt van Tienen, achter het Suikermuseum, is een prachtige locatie.
Even een beetje historiek :
In de zitting van 22 juni 1833 werd de Brusselse architect François Drossaert (1793-1863) aangesteld als stadsarchitect van Tienen.
Naar zijn plannen werd er in 1848 een stadsgevangenis gebouwd aan de Grote Markt. Architect Drossaert heeft een groot deel van de materialen afkomstig van de gesloopte 18de eeuwse Gevangenenpoort gerecupereerd.
In 1973 werd de voormalige gevangenis beschermd als monument. Na de restauratie in 1978 werd het ingericht als museum.
Een museum om "U" tegen te zeggen en wie iets meer wil weten krijgt alle info op :
TENTOONSTELLING'...OP HET EERSTE GEZICHT' Luik 3 '...de andere Kant'
Kant zoals je het nog nooit zag. Niet te missen!
Met als materie enkel draden in diverse diktes, samenstelling en kleur, in linnen, katoen, wol, polyester, koper, zilver, goud of plastic, gaat een kantkunstenaar uiting geven aan zijn of haar creativiteit, gaat hij of zij een idee plastisch uitwerken, gaat hij of zij, in dit voormalige gevangeniskader, de confrontatie aan met de oude schilderijen die het vaste onderdeel vormen van deze vervolgtentoonstelling.
OIDFA/afdeling België (Organisation Internationale de la Dentelle au Fuseau et à lAguille ) brengt een selectie van werken en kunstenaars die representatief zijn voor wat er in de wereld van de hedendaagse kant reilt en zeilt. Het kant- en textielgebeuren is de laatste jaren uitgegroeid tot een kunstvorm die zeker kan wedijveren met schilderen of beeldhouwen.
Het spijtige is dat ik over de vorige tentoonstellingen nooit iets gehoord heb.
Wij bieden U een exclusief aanbod van exotische garensoorten
voor kantklossen, breien, borduren, haken, macramé,weven,
vilten, spinnen, naaien en zoveel andere creatieve toepassingen.
Vele natuurlijke & fantasy garens
aan de LAAGSTE prijzen !
Alle promoties vind je op onze site
www.bart-francis.be
Tentoonstelling met vrije inkom
Op zaterdag en zondag vrijblijvend in en uit van 9u30 tot 16u30
Anni Rühle stelt tentoon
Anni's specialiteit is fijne Hongaarse kant (Hunnia Lace), ze beheerst deze techniek tot in de kleinste details en ze wil dit delen met U allen die kantklossen en verliefd zijn op textiel. Unieke tentoonstelling met Hongaarse kant, echt de moeite om te zien en bovenal gratis ! Tevens Grote verscheidenheid in garens :
Enkele weken geleden kwam een kantvriendin op de proppen met een klein, mooi doosje. Vermits ik altijd op zoek ben naar blognieuws was ik razend benieuwd naar de inhoud.
Het doosje bevat negen blaadjes met telkens het zelfde gedicht, in kalligrafie geschreven door Frankie en Agnes heeft het telkens versierd met een fijn kantje!!
Jo Govaerts schreef het gedicht.
Het werd in 1989 gepubliceerd in de bundel 'De twijfelaar'.
Hilde, uit Turkije doet soms via email beroep op mij om één of ander kantprobleem op te lossen maar hiervoor heb ik geen kant-en-klare oplossing want... ik zit soms met hetzelfde probleem !!!
Ook Greet Rome, dé specialiste op het gebied van Lierse kant, was van de partij !
Kant in combinatie met gedichten. Hier het alom gekende gedicht van G.Gezelle. Ik geef het nog eens mee omdat het toch zo mooi en speels is.
Het schrijverke (Gyrinus Natans)
O krinkelende winklende waterding, met t zwarte kabotseken aan, wat zie ik toch geren uw kopke flink al schrijvend op t waterke gaan! Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel. al zie k u noch arrem noch been; gij wendt en gij weet uwen weg zo wel, al zie k u geen oge, geen één. Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn? Verklaar het en zeg het mij, toe! Wat zijt gij toch, blinkende kopke fijn, dat nimmer van schrijven zijt moe? Gij loopt over t spegelend water klaar, en t water niet méér en verroert dan of het een gladde windje waar, dat stille over t water voert. o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, - met twintigen zijt gij en meer, en is er geen een die t mij zeggen kan: - Wat schrijft en wat schrijft gij zo zeer? Gij schrijft, en het staat in t water niet, gij schrijft, en t is uit en t is weg; geen Christen en weet er wat dat bediedt: och, schrijverke, zeg het mij, zeg! Zijn t visselkes daar ge van schrijven moet? Zijn het kruidekes daar ge van schrijft? Zijn t keikes of bladtjes of blomkes zoet, of t water, waarop dat gij drijft? Zijn t de vogelkes, kwietlende klachtgepiep, of is et het blauwe gewelf, dat onder en boven u blinkt, zo diep, of is het u, schrijverken zelf?
En t krinkelende winkelende waterding, met het zwarte kapoteken aan, het stelde en het rechtte zijne oorkes flink, en t bleef daar een stondeke staan: Wij schrijven," zo sprak het, "al krinkelen af het gene onze Meester, weleer, ons makend en lerend, te schrijven gaf, één lesse, niet min nochte meer; wij schrijven, en kunt gij die lesse toch niet lezen, en zijt gij zo bot? Wij schrijven, herschrijven en schrijven nóg, den heilige Name van God!" (van: Guido Gezelle)
Er was heel veel belangstelling ! Drie verdiepingen en de kelder vol kant, borduurwerk, demo's van weven en spinnen... Ulrike Völcker demonstreerde op verschillende spinnewielen en bewees dat men met de hand heel fijn garen kon spinnen.
In de categorie D, de "favorite" van Margot Effertz, behaalde Loretta Holzberger uit Puyullup, Washington de eerste prijs met haar vlinders in naaldkant.
De tentoonstelling probeert vanuit de geschiedenis van het Maagdenhuis een blik te werpen op de kantproductie in Antwerpen vanaf haar ontstaan tot nu.
Aan de hand van historische documenten en instructies van kantmeesteressen, leren we de omstandigheden kennen waarin de weesmeisjes moesten werken.
Nora Andries en Lieve Vroom zijn specialisten op het gebied van historische kant. Zij gaven advies voor de bruikleen en selecteerden voor deze tentoonstelling belangrijke werken uit verschillende Antwerpse collecties.
Twee dimensionale kantwerken volgens de techniek van "Raster en Kant" De lagen zijn vertikaal geklost maar de tweede laag heb ik diagonaal op de eerste laag gelegd.
De twee lagen vertikaal op elkaar zodanig dat de gaten in de onderste laag opgevuld zijn.
Een berichtje in mijn gastenboek doet altijd plezier maar liefst geen buttons van meer dan 40.000 KB want die vertragen het blog !
Omdat ik hen zo mooi vind !!!!
Thomas Woolner
Camino 2005
De voettocht van mijn man, Theo, naar Santiago de Compostela wordt stap na stap beschreven op zijn blog !! Interesse ? Kijk dan naar : http://blog.seniorennet.be/camino2005
