COLOMA

De rozentuin van Coloma heeft de ambitie uit te groeien tot een van de belangrijkste in zijn soort. De verwezenlijking van deze doelstelling komt elk jaar wat dichterbij. Vandaag groeien er ongeveer 3.000 rozenvariëteiten op 30.000 struiken, zodat er van juni tot oktober elke dag gemiddeld ten minste 200.000 bloemen bloeien. Het domein van Coloma heeft zijn wortels in de Middeleeuwen.

Het huidige kasteel dook in 1515 voor het eerst op in documenten. Leenaert van Hecke liet het slot bouwen naar de smaak van zijn tijd. De gracht en de hoektorens herinneren nog aan de burchten van vorige eeuwen, maar grote vensters en comfortabele woonruimten zijn dan weer typisch voor een 'lusthuis' van de zestiende eeuw.

In 1687 kocht Jan Roose dorp en kasteel en maakte er drie jaar later een baronie van. Een van zijn nakomelingen, barones Eugenia Roose trouwde in 1745 met Karel de Coloma, kamerheer van koningin-keizerin Maria Theresia. Hij gaf het domein zijn huidige naam. De laatste privé-eigenaars van het kasteel waren gravin Antoinette van der Dilft de Borghvliet en haar man graaf Albert de Limburg-Stirum. De gravin stierf in 1947. Tot 1972 bood het kasteel onderdak aan een pensionaat. In 1982 kocht de Vlaamse Gemeenschap het park (15 ha).

Het park met een aantal merkwaardige bomen kreeg een opknapbeurt. De vijver en het lange kanaal werden schoongemaakt en hun oevers verstevigd. De ruimte tussen het eigenlijke park en het administratieve centrum van Sint-Pieters-Leeuw veranderde in een fruitboomgaard, waarin de bomen tevens steun bieden aan 125 variëteiten van klimrozen.

In 1984 verwierf de gemeente Sint-Pieters-Leeuw het kasteel. Na grondige restauratie dient het nu als cultureel centrum en kantoorruimte voor cultuur en toerisme. Rozen van overal en uit alle tijden De Rozentuin bestaat eigenlijk uit vier tuinen.

In de eerste (uit 1995) speelden de ontwerpers met rode en witte rozen in een geometrisch keurslijf, een verwijzing naar de modieuze tuinvormen uit de 17de en de 18de eeuw en naar de geschiedenis van het domein. Wit en rood waren de kleuren van de baronie Roose waartoe Sint-Pieters-Leeuw in de 17de en 18de eeuw behoorde.

Het zijn overigens nog altijd de kleuren van de gemeente. Het opvallendste onderdeel van deze geometrische tuin is het wapenschild van de baronie Roose, uitgevoerd in witte en rode rozen tussen lage buxushagen.

In de symmetrische kamers bloeien uitsluitend variëteiten van witte, roze en rode grootbloemige rozen en tros-heesterrozen. In een tweede tuin (1996) groeien en bloeien vooral rozen van Vlaamse veredelaars, stuk voor stuk prijswinnaars. Ook hier grepen de ontwerpers naar klassieke geometrische vormen. Ze zetten een orgelpunt met een reusachtige rozenkoepel.

In de tuin groeien variëteiten die allemaal prijzen wonnen in binnen- of buitenlandse wedstrijden. Op hoepelvormige bedden rond de tuin zijn uitsluitend Vlaamse prijswinnaars ondergebracht. Een ereplaats is voorbehouden aan de rozenwinner Louis Lens uit Onze-Lieve-Vrouw-Waver. Hij is wereldberoemd om zijn pionierswerk met botanische rozen. Een representatieve selectie uit zijn werk is in deze tuin aangeplant.

Grote aandacht krijgen ook rozen van het Departement voor Plantengenetica en -veredeling (DPV) in Melle. Deze instelling 'maakt' nieuwe rozenvariëteiten en biedt ze aan professionele kwekers aan. De derde tuin (2000) is een levend geschiedenisboek. Hier groeien rozen van voor 1950, maar veel exemplaren dateren van eeuwen vroeger. Wie door deze tuin wandelt, krijgt een chronologisch overzicht van de rozengeschiedenis sinds de Oudheid. Wie het wil, kan zich ook verdiepen in de evolutie van de rozenveredeling.

Alle belangrijke stamouders van de moderne roos zijn aangeplant in deze bloeiende encyclopedie van de rozenteelt. Binnen de tuin met oude rozen is een belangrijke ruimte toegewezen aan resistente rozen. Hier groeien variëteiten die uitmunten door hun groei- en bloeikwaliteiten, maar daarnaast bijzonder bestand zijn tegen de meest voorkomende rozenziekten

De vierde en grootste tuin (2000) is de internationale rozentuin met rozen uit landen van de Europese Unie, uit Oost-Europa, het Midden-Oosten, Noord-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland. Het zijn allemaal toprozen, laureaten van belangrijke wedstrijden voor rozenwinners en –amateurs De internationale rozentuin is aangelegd in landschapsstijl en opgedeeld in nationale afdelingen en in tuinen waar rozen uit geografisch bij elkaar aansluitende landen zijn samengebracht.

De eerste rozennatie waar bezoekers mee kennismaken is Frankrijk, sinds eeuwen vaderland van grote veredelaars. Daarna komen twee andere buurlanden aan de beurt, Luxemburg en Nederland. Via Duitsland, traditioneel producent van rozen die zowel spectaculair mooi als degelijk en sterk zijn, lopen de bezoekers naar rozen uit de Alpenlanden en Oost-Europa.

Italië en Israël zorgen voor een zuiderse toets, vooraleer men de tuin van het Verenigd Koninkrijk (met een aparte hoek voor Noord-Ierland) binnenwandelt. Daar maakt men kennis met rozen van moderne veredelaars en kan men werk bewonderen dat steunt op de tradities van enkele merkwaardige oude geslachten van rozenwinners. Tuinen met rozen van ver overzee sluiten de internationale afdeling af. De Verenigde Staten en Canada vertegenwoordigen Noord-Amerika. Opvallend is zeker ook de aanwezigheid van een ruime collectie uit Australië en Nieuw-Zeeland.De rozen in de internationale tuin zijn allemaal gekozen in samenspraak met instellingen of rozenverenigingen uit de betrokken landen zelf.

Op die manier verkreeg De Rozentuin van het eerste ogenblik af een representatieve selectie en legde hij een stevige basis voor verbreding en uitdieping in de toekomst. Buiten de rozentuin bloeien in Coloma nog rozen in een boomgaard die bij het park aansluit Daar omhelzen klimrozen de stammen van fruitbomen. De klimmers brengen niet alleen kleur in de boomgaard, ze beschermen de boompjes ook tegen vandalen en... fruitdieven.

Een wandeling door de rozentuin, rond het kasteel en bezoekje aan het rozenmuseum zijn een hele belevenis, je kunt beter er een daguitstap van maken je heb toch gauw een paar uur nodig om er even door te wandelen, en als je wat beter wil toekijken en gebruik wil maken van de vele voorziene zitbanken om te genieten van de enorme kleuren pracht. De geurende rozen verdienen onze aandacht en wij hebben er een hele dag in rond gegaan.

Ook een bezoekje aan de boomgaard is een hele belevenis, verschillende soorten fruitbomen, peren en appelen, perziken en pruimen waar klimrozen in groeien. Dit prachtige domein staat gratis ter beschikking van de bevolking. Een prachtige belevenis.