Het internationale 5-sterren wandelgebied Sint-Pietersberg telt 20 prachtige landschapswandelingen, tussen de Jeker en de Maas.

Deze wandelingen starten aan 7 infoplaatsen, verspreid over het grensgebied van Nederland, Vlaanderen en Wallonië. Aan elke vertrekplaats heb je de keuze uit 3 of 4 routes van verschillende lengte. De kortste wandeling is 2,8 km, de langste 13,5 km. De creatieve wandelaar kan de routes combineren tot een langere, zelfs meerdaagse tocht. De wandelroutes zijn in beide richtingen bewegwijzerd met symbolen op houten palen. De bewegwijzering is uniform, of je nu in Nederland, Vlaanderen of Wallonië wandelt. Waar nodig is er gepaste infrastructuur aangebracht om het gebied van de Sint-Pietersberg toegankelijk te maken: bruggen, trappen, afsluitingen, leuningen, poortjes,... De bewegwijzering en de infrastructuur worden regelmatig gecontroleerd en hersteld.

Wij wandelen en controleren vandaag de i3. Kanne groen een dikke 5km. Tussen de Jeker en de Maas verrijst het kalkplateau van de Sint-Pietersberg. De hellingen bestaan uit een afwisseling van graslanden, akkers en hellingsbossen, die begroeid zijn met kalkminnende plantensoorten. De gaten en spelonken zijn een veilige schuil- en overwinteringplaats voor vogels, zoogdieren en insecten. Onder de oppervlakte van de Sint-Pietersberg ligt een doolhof van ruim 60 km. gangen waar honderden vleermuizen een veilige winterslaapplaats vinden.

Natuurmonumenten streeft ernaar de waardevolle kalkgraslanden en heischrale graslanden te herstellen en uit te breiden. In Nederland is er nog maar 20 ha. kalkgrasland, waarvan ruim 5 ha. op de Sint-Pietersberg. Er groeien zeldzame planten als kalketrip, kaardebol en wilde marjolein. In 2004 werd de bijenorchis gezien, een orchidee die sinds 1900 hier niet meer voorkwam. Om de toestand van de kalkgraslanden optimaal te houden graast er een kudde mergellandschapen. We wandelen nu door het dorpje en klimmen de Tiendeberg op.

Op de site van “Sint Pietersberg” word de Tiendeberg als volgt beschreven ” De permanente graslanden op de steile hellingen van de Tiendeberg behoren tot de oudste van Vlaanderen. Al in de Middeleeuwen gebruikten de bewoners van Kanne deze hellingen als gemeenschappelijke weide. Op de graslanden liet men nauwelijks bomen of struiken groeien om de grasproductie optimaal te houden. Hierdoor ontstond een warmer (micro)klimaat, ideaal voor de schrale en warmt minnende vegetatie en de bijhorende fauna. De bodem van de Tiendeberg is heel uitzonderlijk. Op de hellingen komen kalk, geel zand, grind en leem aan de oppervlakte. Als water en vuur botsen deze kalkrijke en zure bodems, elk met hun typische planten. Dit zorgt het hele groeiseizoen lang voor een unieke bloemenzee. Om het open karakter in stand te houden worden schapen en geiten ingezet. Het resultaat mag er zijn: zeldzame planten en dieren doen het erg goed en iedereen kan genieten van de weidse vergezichten.” Wij genieten van de prachtige wandeling.

We doen de controle op de palen en bewegwijzering en zo kunnen de wandelaars die na ons komen ook genieten van een zorgeloze wandeling. We komen terug in Kanne waar onze wandeling eindigt.