
In onze straat is het op zulke momenten een kamikaze opdracht om levend de overkant van de straat te bereiken omdat deze madammen druk doende zijn om parkeerplaats te zoeken, nog effe nazien in het spegeltje, spiegeltje in de auto of hun haar wel juist ligt of effe na te kijken van heb je me wel goed gezien.
De snelheid is dan ook recht evenredig met de grote van de wagen en het uur van aankomst, de kleine autootjes eerst, dan het iets grotere model en gewoonlijk juist na het belsignaal komt het grotere werk aangestormd. Opmerkelijk is ook hoeveel keer een autodeur open en dicht geslagen wordt en ik bedoel slagen want de nodige decibels zijn vereist, bij een inhoud van moeder en kind is dit gemiddeld 6 maal, ik versta me er niet aan maar dat zal dan wel aan mij liggen zeker, natuurlijk je wordt ouder papa.
Na het nodige gehuil, uitleggen als madammen onder elkaar, nog effe bijpoederen en jaloerse blikken werpen is het dan tijd om andere oorden op te zoeken, na de nodige slagen met de deuren en het gewriemel om met de grootste gouden koets dan toch maar eerst de straat uit te zijn kan de rust dan terug wederkeren.
Rond de middag hetzelfde scenario, rond 13:15 herhaling van de aangehaalde feiten en rond de klok van 15:30 doen we het dan nog eens lichtjes over.
Nu eerlijk, tussen ons gezegd en gezwegen, van mij mag het al terug vakantie wezen dan is het hier de rustigste straat van het dorp. Juli en augustus, zeg nu nog dat het geen rustige maanden zijn.